Naam: Daria Zena Nassir
Begeleider of Kampeerder: Begeleidster
Leeftijd: 29 jaar
Jongen/Meisje: Vrouw
Uiterlijk:
Daria heeft een licht getinte huid die ze dankt aan haar vader. Haar haren en wenkbrauwen zijn donker gekleurd, net als haar ogen die een diepe bruine kleur hebben. Qua uiterlijk lijkt ze verschrikkelijk op haar vader. Ze zijn net twee druppels water. De scherpe kaaklijn, de platte kin met het kleine kuiltje, de lachrimpeltjes bij haar ogen, de duidelijke jukbeenderen en de volle lippen. Alles heeft ze geërfd van haar vader. Daria heeft naar eigenlijk zeggen geen apart gezicht, maar toch zit er iets opvallends in. Iets wat mensen zich aan haar herinneren.
Daria heeft een enorm strak lichaam. Op haar lichaam is Daria dan ook het meest trots. Ze werkt er alleen niet met opzet aan. Daria is namelijk gek op dansen en heeft dit op hoog niveau volgehouden. Door haar intensieve trainingen heeft Daria’s lichaam zich niet al te vrouwelijk ontwikkeld. Van borsten is weinig te bekennen. Haar heupen zijn ook niet echt aanwezig. Ze heeft echter wel een gespierd kontje. Daria zit er niet mee dat ze de vrouwelijke vormen mist.
Daria is niet het persoon dat zich heel erg met de laatste mode bezig houdt. Ze heeft een bloedhekel aan jurkjes, rokjes, hakken en make-up. Vooral voor dat laatste vreest ze enorm. Tot haar twintigste gebruikte ze niets in de vorm van make-up. Sinds haar beste vriendin haar toen een mascara cadeau heeft gedaan, wil je dat product nog wel ’s ochtend gebruiken, maar ze weigert iets op haar gezicht te smeren.
Als je Daria een lekkere jeans geeft en een shirt is de vrouw tevreden. Ze heeft niets met ingewikkelde items. Daria is een sportief type en dat zie je terug in haar kleding. De draagt niet de hele tijd een trainingspak, maar de gympen zijn wel altijd aanwezig.
Daria mag dan wel niets willen weten van make-up, maar tatoeages vindt ze helemaal geweldig. Daria houdt van de kleine, originele, niet zo schreeuwende exemplaren. Op elke vinger van haar rechterhand heeft ze een klein zinnetje staat uit een songtekst of gedicht die bij haar hoort. Voorbeelden hiervan zijn o.a. Rabboussamai fikarrajaii, I have let go of my daemons en I need your reassurance. Daria heeft zich in een periode van haar leven met deze zinnen kunnen vergelijken. Op haar linkervoet heeft ze een permanente henna tattoo laten zetten. Ze ziet dit stuk als kunst en een van de weinige ‘sierraden’ die ze draagt. Vlak boven haar elleboog zit een
ankertje en met de ronding van haar borst mee heeft ze het Nike teken staan. Op haar heup heeft ze een vers uit het bekende gedicht ‘Kabul’ getatoeëerd. Het gedicht van de bekende Saib-e-Tabrizi kan Daria goed relativeren met haar eigen liefde voor haar vaderland. De vers die ze heeft getatoeëerd is maar klein, maar duidelijk genoeg om haar liefde te voelen:
My song exhalts her dazzling tulips
And at the beauty of her trees, I blush
How sparkling the water flows from Pul-I Bastaan!
May Allah protect such beauty from the evil eye of man!
Seksualiteit: Heteroseksueel
Karakter: Daria is nooit een meisje-meisje geweest. Al sinds ze zich herinnert gaat ze veel meer met de jongens om en is ze eigenlijk altijd one of the guys. Die rol bevalt Daria prima. Ze heeft niets met meiden dingen. Zo gruwelt ze van romantische komedies, zoetsappige roddels en mooie praatjes. Daria is een direct meisje en wil weten hoe de vork echt in de steel zit. In mooie praatjes trap ze niet, daar prikt ze genadeloos doorheen. Daria is een strakke meid. Ze weet precies wat ze wilt, de weg ernaar toe maakt niet uit, maar het doel moet gehaald worden. Ze is dan ook wel flexibel als het eindresultaat maar klopt.
Daria is een sportief type. Ze heeft veel gedanst als uitlaadklep. In het begin deed ze aan Arabisch buikdansen totdat ze in het Westen kwam wonen. Toen is ze gaan hiphoppen. Dans is voor Daria echt een uitlaatklep geworden. Ze vindt het heerlijk op mee te deinen op de muziek, te bewegen naar wat ze voelt en te uiten wat ze voelt zonder worden. De is lenig en soepel waardoor ze makkelijke bewegingen kan maken.
Ze is ook erg spontaan. Daria is geen strenge starre meid, maar altijd in voor een lolletje.
Onderdanig kan je Daria niet noemen. Ze is redelijk dominant. Voor haar vaders begrippen is ze zeer vrij opgevoed en dus niet onder de klap gehouden. Hij heeft toegestaan om zijn dochters te experimenteren en vrij te geven. Daria heeft zich goed kunnen ontwikkelen zonder belemmeringen.
Daria is wel vreselijk ongeduldig. Ze is van nature een doener en heeft dan ook niet veel met overwegingen en veel nadenken. Iets moet snel en vlot gebeuren, niet te lang bij iets stil staan, daar heeft ze een bloedhekel aan.
Daria is ze trouw. Ze is heel aanhankelijk aan de mensen waarvan ze houdt – nu voornamelijk haar zussen.
Eventuele extra’s: Daria is op een zonnige zesentwintig mei geboren in de het dorp Nazarabad, tussen Teheran en Qazvin in. Daria’s vader kwam uit het Perzische land. Daria’s moeder daarentegen kwam uit Noord-Europa. Ze was haar man tegengekomen tijdens werk in Teheran, daarna is ze altijd daar blijven hangen. Daria’s moeder en vader leefde in vrede samen, maar de spanning en liefde van vroeger was er vanaf. In het verre Oosten waar ze hun gezin stichtte, was het niet normaal om te scheiden dus gaf Daria’s moeder, haar vader kinderen. Tot Daria’s zevende heeft ze op de boerderij gewoond die officieel van haar opa en oma was. Ze was daar een vrolijk kind en leefde het leven van een kind. Op Daria’s achtste verjaardag besloot de familie naar Teheran te verhuizen. Daria’s moeder, journaliste voor een Noorse krant, wilde haar werk weer oppakken, iets wat niet echt mogelijk was in het land dus besloot het gezing naar Caïro te verhuizen. Ook in Caïro leefde haar moeder niet het Westerse leven wat ze graag wilde. Daria’s vader had het echter daar al moeilijk met de overgang naar een Westerse samenleving. Het gezin scheidde hun wegen. Vader ging met zijn drie dochters naar een badplaats Damietta terwijl moeder werk probeerde te zoeken in Alexandria. Zo werd Daria een aantal jaren van haar leven vooral opgevoed door haar vader. Haar vader had een strenge manier van opvoeden, maar zijn dochters waren zijn alles. Hij hield zielsveel van zijn meisjes. Hij had een zinnige manier van opvoeden. Hij bracht Daria, haar tweelingzusje en haar oudere zus alle normen en waarden in het leven bij, hij leerde hen Farsi, hij gaf hem oud Pezische gedichten en verhalen mee, maar het belangrijkste: hij leerde zijn dochters lief te hebben. Langzaam aan kon Daria’s vader leven met de Westerse levensstijl in het Noorden van Egypte en hij vond werk bij een plaatselijk resort. Zo werd de Iraanse timmerman een waiter in een Egyptisch resort voor rijke blanke toeristen.
Op Daria’s vijftiende jaar kwam haar moeder naar Damietta toe met de mededeling dat ze een beter baan had gekregen in Noord-West Europa. Geen van haar gezinsleden hadden zin om te verhuizen, maar toch gebeurde het. Het gezin vertrok naar Nederland. Daria was hier een vreemde vogel tussen alle chique kindertjes uit Wassenaar. Ook Daria’s vader voelde zich niet goed in het landje. Naar zijn – en Daria’s – mening was het veel te koud. Niet lang nadat Daria in Nederland woonde scheidde haar ouders en vertrok moeder naar Kopenhagen met de kinderen. Daria’s vader vertrok echter weer naar het verre oosten en ging in Qazyin wonen. Elke zomer ging Daria naar hem toe. Hij woonde weer bij haar opa en oma op de boerderij. Samen met haar zussen vertelde Daria dan over haar leven met hun moeder in Kopenhagen. Daria had daar niet het kinderleven wat ze altijd in Nazarabad had gehad. Moeder was hertrouwd met een collega die duidelijk niets met de pubers had. Daria en haar zussen deden alles in het huishouden terwijl hun moeder en haar vriend altijd werkte of uit waren.
Daria’s vader deed alles eraan om zijn dochters zolang mogelijk bij zich houden, maar het mocht niet baten. De rechter zag niet in waarom de kinderen beter bij hun vader konden wonen. In Iran zouden ze geen toekomst hebben, Kopenhagen kon ze echter alles bieden, dus bleven ze bij moeder.
Op Daria’s negentiende kwam ze ene Winston tegen in Teheran. Daria studeerde daar psychologie en Winston was een uitwisselstudent. Daria nodigde hem bij haar vader thuis uit en tot hun grote verassing klikte het tussen beide. Daria werd Winstons woordenboek in het Farsi en er bloeide iets moois tussen hen beide op. Samen maakte ze hun studie in Teheran af. Hierna trok Winston weer terug naar Nederland. Daria besloot ondanks haar afkeer tegen Nederland met hem mee te gaan en ze trok bij hem in. Echter in Nederland was Winston heel anders. Hij was anders met alle luxe om zich heen, zijn vrienden, de vrijheid om te gaan en te staan waar hij wilde. Daria had het moeilijker om te dealen met de nieuwe situatie en had last van heimwee.
Vijf maanden nadat ze in Nederland was gaan samenwonen kreeg ze van haar tweelingzusje het bericht dat het slecht ging met hun vader. De man waarmee Daria de beste band had – zelfs een betere dan die met haar tweelingzus – overleed voordat Daria in Iran aankwam. Gebroken vertrok Daria terug naar Nederland. Maanden was Daria verloren. Winston besloot uiteindelijk haar zussen naar Nederland te halen zodat Daria het vertrouwde terug had. Toen Alea en Bibi bij hun introkken, ging Daria langzaam aan weer een beetje vooruit. Na enkele maanden was Daria weer de oude, maar Winston was vertrokken. Sindsdien woont Daria samen met haar zussen in één huis en maken ze geregeld samen plannen om terug te gaan naar Teheran. Met hun moeder hebben ze – naast kerstkaarten - geen contact meer. Daria heeft nog steeds wel enkele gevoelens voor Winston, ook al zeggen haar zussen dat ze hem in haar hoofd perfectioneerde.
Zo ongeveer :'D
[ bericht aangepast op 26 maart 2013 - 15:37 ]
"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."
