[RPG] YouTuber Christmas [speeltopic 4#] - Speeltopics

Het is bijna kerstmis. Er ligt op veel plaatsen sneeuw en de kerstbomen stralen in eigenlijk elk huis al volop. YouTube heeft samen met de BBC daarom iets heel bijzonders bedacht: De bekenste YouTubers zullen samen de hele kerst verschillende shows doen voor hun geliefde publiek over de hele wereld. Dit is zowel te volgen live vanaf YouTube, maar ook live op BBC1 radio en BBC3 op televisie. De YouTubers worden allemaal uitgenodigt om in een blokhuitjespark in een bos net buiten Aberdeen te blijven om vanuit daar hun programma's te maken. Hoe zal het lopen?

Alle bungalows beschikken over wifi, 3 slaapkamers, een badkamer en een keuken/woonkamer. Het is niet heel erg groot, maar wel erg knus. In de woonkamer staat een al opgetuigde echte kerstboom in zilver en rood en een openghaard waarvoor buiten genoeg hout ligt.
Het geboied eromheen ligt vol met een pak sneeuw van zo'n halve meter dik, waar paden doorheen zijn geschept. Er lopen ook echt herten en rendieren rond, en andere bosdieren die niet in winterslaap zijn.
Er is een hoofdgebouw waar alle YouTubers samen kunnen komen voor eten en gezelligheid. Dit heeft ongeveer dezelfde groote als een bungalow maar bestaat uit een grote zaal met ook eenzelfde openhaard en kerstboom, maar dan groter, vooral omdat er geen slaapkamers of keukens zijn, natuurlijk wel wifi en knusse banken en zitjes.

De uitzendingen gebeuren vanuit de huisjes zelf, of buiten als ze dat leuk vinden. De uitzendschema's komen per dag onderaan de pagina te staan.

YouTubers:
- Daniel Howell 'Dan' - KiliOfDurin
- Alexa Losey 'Lex' - Seaver
- Jackson Frayn Harries 'Jack' - Bonacieux
- Zoë Sugg 'Zoella' - Lifeisajoke
- Matt Greening 'Matt' - RabidKiller
- Carli Bybel 'Carli' - xkimx124
- Kennedy Bandit 'Bandit' - MASTERCHIEF
- Haley Nelson 'Nell' - Sasquatch
- Phillip Lester 'Phil' -
- Finnegan Harries 'Finn' - Ademir

Bungalow indeling(per 3):
Bungalow 1:
- Dan
- Jack
- Finn

Bungalow 2:
- Haley
- Zoë
- Carli


Rollentopic
Topic 1
Topic 2

Regels:
- Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
- Graag met leestekens en hoofdletters typen.
- OOC graag met haakjes; [] {} () - -
- Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers. Liefde kan niet binnen 2 uur van het ontmoeten van elkaar ontstaan. Dat groeit. Wees dus realistisch.
- Het blijft zo lang kerst als dat deze RPG duurt, misschien dat het rond Pasen of de zomer verandert in zoiets, maar vorlopig niet
- Reserveringen blijven 3 dagen staan.
- Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
- Geen Mary Sue's (perfecte personages)
- 16+ is geoorlooft.
- Geen personages van anderen besturen. Dat is echt super irritant.
- Alleen ik, Sylvestri, maak nieuwe speel en kletstopics aan.

[ bericht aangepast op 3 juli 2013 - 22:09 ]

---

Bowties were never Cooler

Finnegan Harries 'Finn'
Het lachende gezicht van Zoë keek me aan terwijl ze haar hoofd schudde, ‘Oh, come on Finn, we àre awkward, there’s nothing we dan do about that.’ Ik wist dat ze de sfeer opnieuw wat wilde terug brengen dus lachte ik zachtjes mee, ‘Can’t argue with that.’ Vervolgens kwam er weer een koude wind op die vliegensvlug rond ons begon te razen. ‘But, I’m serious Zoë. I really really really don’t want things to change between us.’ zei ik terwijl ik terwijl ik in mijn nek krabde toen net ze weer begon te praten. ‘But, Dan’s drunk, right? Maybe he doesn’t even know what he told to you if he wakes up again. What are you gonna do if he tells it a second time, when he’s sober, just act like you’re totally surprised or are you going to tell him that you know that he’s in love with you, before he wants to tell it a second time?’ Ik keek lichtelijk verbaasd weer naar haar gezicht, eerlijk gezegd had ik daar nog niet echt aan gedacht. Ik fronste mijn wenkbrauwen toen ik bedacht wat ik inderdaad beter kon doen. ‘That’s a good question.’ Mompelde ik terwijl ik even mijn nek met een grimas strekte. ‘I guess I’m just going to tell the truth?’ vroeg ik terwijl ik twijfelend over haar schouder naar de bungalow keek waar Dan nu lag te slapen. ‘That’s the best thing , right?’

[ bericht aangepast op 13 april 2013 - 20:10 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

Zoë Sugg aka Zoella.

Lichtelijk verbaasd keek hij naar mijn gezicht. Hah, die had hij niet zien aankomen. Ja, zelfs Zoë Sugg kon eens een goede ingeving hebben van het moment. Wie had dat gedacht, dat ik nog echt hersens had ook. Wauw. Hij fronste zijn wenkbrauwen zodra hij er begon over na te denken. Niet dat ik zijn gedachten kon lezen hoor, ik wist gewoon dat, van zodra hij begon te denken, hij zijn wenkbrauwen fronste.
"That's a good question" mompelde hij terwijl hij een grimas trok en zijn nek even strekte, "I guess I'm just going to tell the truth ?" vroeg hij twijfelend waarna zijn blik naar de bungalow ging waar we net uit waren gekomen. "That's the best thing, right ?". Ik haalde mijn schouders op en likte over mijn lippen, "I'm not going to say what's the right thing to do because it's almost 4 in the morning and I'm really not thinking clear and I think I'm going to freeze to death if I keep standing here" begon ik waarna ik even achter me keek en zuchtte, "But I do know that things aren't going to change between us. I don't know if you know, but I'm not letting you go, ever, it's to late for that, you're not getting rid of me".

Finnegan Harries 'Finn'
Twijfelend bleef ik even staren over haar schouder naar de bungalow waarna ik daarna mijn blik weer op Zoë richtte omdat ze haar schouders ophaalde. Ik zag hoe ze weer over haar lippen likte, ‘I’m not going to say what’s the right thing to do because it’s almost 4 in the morning and I’m really not thinking clear and I think I’m going to freeze to death if I keep standing here.’ Een lach rolde over mijn lippen, ‘Seriously? I always go for a walk at 4 in the morning. It’s kinda my thing, you know.’ Ik schudde even lachend mijn hoofd terwijl ik nog snel de koude lucht opsnoof om daarna haar vragend aan te kijken. Ze keek achter zich om vervolgens luid te zuchten, ‘But I do know that things aren’t going to change between us. I don’t know if you know, but I’m not letting you go, ever, it’s too late for that, you’re not getting rid of me.’ Een rij witte tanden kwam tevoorschijn toen haar woorden langzaam door me drongen, ‘Good. ‘Cause to be honest, I wouldn’t know what I should do without you.’ Ik sloeg mijn armen rond haar om haar vervolgens op te tillen en een rondje te draaien, ‘You, Zoë Sugg, are going to be stuck with Finn Harries forever.’ fluisterde ik.

[ bericht aangepast op 13 april 2013 - 20:46 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

Daniel Howell 'Dan'
Ergens rond 4en rolde ik in mijn dronkemansslaap van de bank af. Vreemd genoeg werd ik wakker. Zowel nog dronken, als met een kater, als slaapdronken wankelde ik op en wankelde ik door de bungalow. Dit was niet de goede bungalow, merkte ik toen ik in de keuken stond. Ik strompelde via de voordeur naar buiten naar de andere bungalow. Buiten was het koud en donker, maar ik merkte er maar weinig van want mijn brein werkte slecht en ik voelde me als een kacheltje. Met heel vaak vallen en opkrabbelen kwam ik uiteindelijk in mijn eigen kamer terecht. Ik kreeg het voor elkaar mijn natte kleren uit te trekken en in mijn boxer in mijn bed te kruipen. Mijn bed was lekker warm en droog. Ik trok mijn skyrim drakenknuffel tegen mijn borst en viel zo in een hele diepe droomloze slaap. Morgen zou ik me ofwel niks meer herinderen, ofwel ik zou alles nog weten, niks van dat half vage gedoe. Ik wist alleen de avond tevoren nooit welk van de twee het ging worden de volgende ochtend. Ik wist wel zeker dat ik dood zou gaan aan een hele erge kater.

[dronkelap vermist...]

[ bericht aangepast op 13 april 2013 - 20:54 ]

---

Bowties were never Cooler

|Kun je Haley's laatste post quoten, Shana? Pretty please? (: xx |

---

kindness is never a burden.

Sixer schreef:
Haley Nelson
Jack glimlachte naar me, iets wat ik eigenlijk totaal niet verwacht had. Weer voelde ik een hele opluchting over mijn lichaam glijden, van mijn hoofd tot in het kleinste puntje van mijn tenen. Mijn tanden knarsten over het randje van mijn beker, dat onder een zacht gekraak een beetje omgeplooid werd en in mijn lip begon te snijden. Dus ik liet het bekertje zakken.
“I want too. But it’s so weird. I only know you for two days or so, but it feels like I’ve know you forever, you know?”
Ik knikte zacht. Was het nog maar twee dagen geleden? Het leek echt veel langer. Misschien maar goed. Ik wilde niet dat alles snel voorbij zou gaan. Dat zou verschrikkelijk zijn. Hoewel Jack nog een beetje nerveus leek te zijn, was dat bij mij helemaal verdwenen. Ik kon niets anders dan alleen maar dom te blijven glimlachen.
Jack nam nog een slokje van zijn punch en ik kan hem alleen maar glimlachend aan kijken, ook al wilde ik iets zeggen. Ik wist nog niet eens wat ik moest zeggen. Met een klap zette hij zijn bekertje neer, waardoor ik even geschrokken naar zijn hand keek. Met een grijns van hier tot in Tokio ging hij op één knie zitten. Wat ging hij doen? Was het niet wat te vroeg om te trouwen? Hij nam mijn smalle hand in de zijne, waardoor er een explosie van vlinders in mijn buik plaatsvond. De pretlichtjes in zijn ogen waren zo lief en aanstekelijk. “Dear Haley… Do you want to be my girlfriend?”
Ik zakte op mijn knieën zodat ik op gelijke hoogte voor hem zat en zette voorzichtig mijn bekertje op veilige afstand op de grond. “I do,” fluisterde ik en drukte een kusje op zijn lippen. Daarna stond ik op en trok ik hem recht. Mijn bekertje raapte ik ook terug en dronk ik in één teug uit. De dansvloer was waarschijnlijk een no go, aangezien we beiden nogal erg failden. “So, what do you want to do? Since everyone is gone and I am out of inspiration. You can choose.”

[Here you go, sweetheart (:]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

| Thanks lovely. (: |
Jackson Frayn Harries.
Haley zakte door haar knieën zodat ze op gelijke ooghoogte kwam met Jack en fluisterde,"I do." Daarna drukte ze een zacht kusje op zijn lippen. Jack glimlachte. "You've got no idea how happy I am right now." Dat was geen leugen. Hij voelde zich erg vrolijk en wakker.
Haley stond op en trok Jack recht. Ze raapte haar bekertje op -Jack had niet eens gezien dat ze het neer had gezet- en dronk dat leeg. “So, what do you want to do? Since everyone is gone and I am out of inspiration. You can choose.”
Jack lachte zachtjes. "I don't know." Hij haalde zijn schouders op. Hij vroeg zich af of Finn bij Zoë was en wat ze uitstaken, maar schudde dat beeld snel weg. Hij wilde het niet weten. "Let's go back to the bungalow. It's kinda boring in here, isn't it?" Jack nam een toastje en stak dat in zijn mond. Hij leunde met zijn heup tegen de tafel, maar die schoof een beetje opzij door het gewicht en Jack ging weer rechtop staan. Goed bezig, Jackamo. Lekker onhandig. "No, really. BBC had no idea how to make a real Christmas party. You wanna play a game?"
Haley knikte en Jack nam haar hand vast om haar mee naar buiten te nemen. Daar liet hij haar los, maakte een balletje sneeuw en gooide die tegen Haley. "Revenge!" Hij wist niet meer waarvoor de wraak was, maar Haley had vast wel iets gedaan waarvoor hij haar nog moest terugpakken.

---

kindness is never a burden.

Haley Nelson
“You’ve got no idea how happy I am right now,” beaamde Jack breed glimlachend. Dat had ik wel. Dat gevoel dat hij me gaf, van duizenden vlinders die in rondvlogen, mijn hart dat een sprongetje maakte als ik hem zag én de lach die ik niet van mijn gezicht kon houden elke keer als ik hem zag.
Ik duwde me breed glimlachend af van de grond en trok daarbij Jack mee en raapte mijn bekertje op, dat ik in een teug leegdronk. Toen ik vroeg wat hij wilde doen, lachte Jack zachtjes. Maar allesbehalve overtuigend. “I don’t know,” lachte hij schouderophalend. Ik wilde net zeggen dat we beiden twee saaie mensen waren, maar net op dat moment opende Jackamo zijn mond. “Let’s go back to the bungalow. It’s kinda boring here, isn’t it.”
“Uhu,” antwoordde ik droogjes. Het was vreemd hoe ik hem zelfs gekust had, maar nog steeds socially awkward was terwijl ik bij hem was. In het echte leven met mensen praten was toch nog iets heel anders dan tegen een camera. En die verkrachting had er nu ook nog niet veel goeds aan gedaan. Toen Jack een toastje nam en het in zijn mond propte, nam ik een handje vol met chips en volgde zijn voorbeeld. Alleen besmeurde ik mezelf een beetje en kon ik de kruimels mijn bh in voelen glijden. Lekker ongemakkelijk. Net op dat moment verschoof de tafel, die luid protesteerde onder Jacks gewicht. Uit reflex nam ik zijn hand beet, ook al kon hij zichzelf prima staande houden. Toch kwam het niet in me op zijn hand los te laten. “Don’t get all red,” zei ik met een lief stemmetje tegen Jack. “It’s cute when you do silly things.”
“No, really. BBC had no idea how to make a real Christmas party. You wanna play a game?”
Ik knikte enthousiast. Ik was altijd wel in voor een spelletje. Ik werd aan mijn hand – ik had Jack nog steeds niet losgelaten – meegetrokken en buiten weer losgelaten. Een beetje verward stond ik rond te kijken, tot ik een ijskoude sneeuwbal tegen mijn arm voelde. “Revenge!”
Ik trok een brede pruillip en bukte me zelf om een sneeuwbal te maken. Gelukkig was het donker, anders had Jack waarschijnlijk een leuk uitzicht in dat jurkje. Toen ik me rechtte probeerde ik het weer een stuk naar boven te trekken en gooide daarna de sneeuwbal, die hem tegen zijn schouder raakte. “Revenge?” vroeg ik met nog steeds een pruillip. “What for? What did I ever do to you? I’m a good, sweet girl.” Dat laatste zei ik sarcastisch. Ik kon af en toe ook wel een heel slecht mens zijn. Maar meestel tegen mensen die ik niet mocht, of gewoon omdat ik iemand wilde plagen. Met een brede grijns op mijn gezicht maakte ik nog een sneeuwbal en sloeg ik mijn arm om zijn nog natte schouder heen, met de sneeuwbal recht voor zijn neus. “Say sorry or you’re going to eat snow.” Wat kon ik zeggen? Don’t mess with Haley.

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Wow het is hier dood
Misschien één of ander ideetje waardoor het hier weer wat interessanter wordt?

[ bericht aangepast op 26 april 2013 - 15:31 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions

De volgende dag bij het ontbijt in de grote zaal waar eerst het feest was? (:
Dan zijn we terug allemaal samen.

---

kindness is never a burden.

Dat lijkt me slim

---

Bowties were never Cooler

Works for me! :'')

---

Rise and rise again until lambs become lions

Jackson Frayn Harries.
Jack rende door de bungalow heen met twee deksels van pannen voor zich uit. Hij duwde ze ritmisch tegen elkaar en riep daarbij,"Get up, lazy heads! Breakfast is waiting for us!" Hij was de eerste die wakker was en kreeg meteen een boodschap van de mannen van BBC dat ze wilden dat Jack de anderen wekte. Net nog had hij Finn en Dan wakker gemaakt, door op hun bed te springen en met kussens op hun hoofden te slaan. Nu liep Jack als een kip zonder kop door de bungalow van de meisjes en maakte een hels kabaal.
Hij sprintte de trap op en duwde de eerste deur open, wat de kamer van Haley bleek te zijn. Weer sloeg Jack de deksels tegen elkaar. "Get up, Nelson. The crossants are waiting for you." Hij drukte een kusje op haar wang en sloeg toen nogmaals met de deksels tegen elkaar voordat hij zich naar de kamers van Zoë en Carli haastte en daar hetzelfde deed. Maar dan zonder het kusje. Jean, de cameraman volgde Jack met een grijns op zijn gezicht en stak zijn duim op naar Jack toen die de bungalow terug uitliep. Jean zette de camera af en gaf Jack een highfive. "I see you in a minute."
Jack knikte en liep naar de grote zaal, waar het ontbijt klaar zou staan. Zoals verwacht was hij de eerste. Jack nam een bordje, legde een aantal broodjes op zijn bord en ging aan de tafel zitten. Het was opvallend stil zonder Finn en Dan.
De herinneringen aan de vorige nacht kwamen bij Jack omhoog. Haley had hem nog gevraagd waar de wraak goed voor was en Jack had enkel zijn schouders schijnheilig opgehaald. Toen had ze gedreigd hem sneeuw te laten eten mocht hij geen sorry zeggen. Dat deed hij niet, dus drukte ze de sneeuw in zijn gezicht en Jack had haar toen gekust. Een lekker koude sneeuwkus. Daarna waren ze doorweekt naar binnengegaan en hadden nog wat spelletjes gespeeld. Toen Haley moe was bracht Jack haar terug naar haar eigen bungalow en toen kroop hij ook onder het wol.
De man grijnsde bij de gedachte daaraan en begon toen aan zijn broodje.

---

kindness is never a burden.

Haley Nelson
De hele vorige nacht speelde zich terug af in mijn hoofd. De koude, de sneeuwbal tegen me en Jacks schijnheilige grijns toen ik gevraagd had waar die voor was. Vooral die grijns bleef achter mijn gesloten ogen op mijn netvlies branden. Maar niet veel later verscheen de sneeuwbal in zijn gezicht. De jongeman draaide zich om en net toen hij zijn lippen op de mijne wilde duwen hoorde ik een geluid dat helemaal niet paste in de sfeer van de droom. Het geluid van metaal op metaal, dat als een donderstorm mijn hoofd binnendrong, de bewolking van de droom wegdreef en me langzaam weer bij bewustzijn liet komen. In een reflex gooide ik het kussen over mijn hoofd heen, in een poging het te laten stoppen. Maar het geluid werd enkel gedempt en bleef stug door bonken. Hoe kon het ook, mijn deur lag het dichtste bij de woonkamer en de keuken. Als deze persoon het ook maar waagde om mijn kamer binnen te dringen, zou het zijn beste keer nog niet zijn. In ieder geval, als ik mijn luie kont omhoog kreeg om die persoon een mep te verkopen.
Tot mijn grote spijt gebeurde het ook zo. De deur werd opengedaan, ik was te moe om mezelf recht te duwen en twee deksels werden voor cimbalen aangezien. Het duurde dan ook een tijdje om mezelf er toe te brengen om mijn kussen tegen Jack aan te gooien, maar het leek hem niet te deren. Integendeel. “Get up, Nelson. The croissants are waiting for you.”
Het laatste wat me op dit moment kon schelen waren croissants. Allesbehalve, want Jack had mijn prachtige droom over Jack verpest. Al werd er al veel van goed gemaakt door het kusje dat hij op mijn wang duwde. Mijn humeur schoot omhoog met de snelheid van een harpoen en opeens vond ik het minder erg om wakker te zijn. In ieder geval, tot hij de deksels nog een keer tegen elkaar sloeg, toen daalde dat effect al weer een stukje. “Use those things one more time, and I’ll kill you,” kreunde ik nog voor hij de kamer weer uit was. Maar nog geen twee seconden later schalde zijn gebonk weer door de gang en dwong ik mezelf recht te staan. Om Jack te vermoorden, als ik hem tegenkwam in ieder geval, en om wat kleding te zoeken.
Ik hield het gewoon met een simpele skinny jeans en een trui met capuchon. Ik moest Zoë’s jurk nog teruggeven. Maar dat waren zorgen voor later.
Op mijn fluffy wollen sokken schoof ik door de gang – gelukkig voor Jack was hij al weg – om als eerste de badkamer in te palmen, onder de douche te springen en mezelf klaar te maken voor het ontbijt. Er bevonden zich wallen onder mijn ogen die met geen enkele concealer weg te werken waren, dus ik liet ze maar voor wat ze waren en ging met enkel wat mascara op weer richting de woonkamer. Ik was Zoë en Carli nog niet tegengekomen, dus ik schaatste nog wat als een gek door de woonkamer heen op mijn sokken, tot ik abrupt gestopt werd door een kast, die het opeens een leuk idee vond om voor me in te springen, zodat ik er met mijn kleine teen tegenaan botste en een tijdje met een vertrokken gezicht op de grond bleef zitten. Toen ik besloten had dat het wel welletjes was geweest, trok ik mijn laarzen, een dikke jas en mijn muts aan om me naar buiten te begeven. Al was er geen duidelijke reden, misschien om Jack te zoeken om hem te zeggen dat hij me enkel mocht wekken met kusjes, of gewoon omdat ik wist dat we niet zonder reden gewekt werden.
Het enige wat ik dan ook kon doen was de verse voetstappen in het dikke sneeuwtapijt volgen die uiteindelijk tot de grote zaal van gisteren leidde.
“Jij,” begroette ik Jack die daar nogal eenzadig aan tafel zat te eten. Ik gooide mijn jas en muts op de stoel naast hem en keek hem aan. Ik keek hem eerst nogal zuur aan maar drukte daarna op dezelfde manier als hij had gedaan een kus op zijn wang. “Je mag blij zijn dat ik niet een enorm ochtendhumeur heb.”
Met dat meegedeeld te hebben nam ik zelf een bord en liep ik naar de tafel met lekkernijen. Ik schepte een croissant en een chocokoek op. Daarna nam ik nog een glas fruitsap en plofte ik op mijn geclaimde stoel neer. “Ik vraag me echt af hoe je dat doet, zo vroeg opstaan,” zei ik terwijl ik een hap van mijn croissant nam. “Smakelijk trouwens.”

[Oeps, ik weer wat lang geworden :'D]

[ bericht aangepast op 27 april 2013 - 19:04 ]

---

"Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

Finnegan Harries 'Finn'
Nadat ik Zoë terug naar haar bungalow had gebracht en we daar geen Dan meer aantroffen, besloten we om nog even tv te kijken. BBC zou waarschijnlijk een beetje geïrriteerd zijn nu hun feestje niet zoals gepland liep. Terwijl Zoë ondertussen in slaap was gevallen en ik naar één of andere domme lachfilm keek, dwaalden mijn gedachten naar eerder deze avond. Naar het moment hoe Dan had verteld over zijn gevoelens. Wat moest ik morgen doen? Het hem zeggen of zou ik gewoon doen alsof ik het niet wist? Ik bedoel, het kon even goed zijn dat Dan gewoon alles wat vergeten, niet? Bij deze gedachte schudde ik mijn hoofd terwijl ik langzaam zuchtte en hoorde hoe Zoë weer smakte. Hoe moest ik me morgen gedragen? Ik bedoel, ik zou wel een pokerface kunnen opzetten maar toch denk ik dat Jack het al snel door zal hebben dat er wat met me scheelt. Ik kan het toch moeilijk zomaar tegen hem zeggen? Bij deze tweestrijd van gedachten zette ik de tv uit waarna ik langzaam Zoë van me afhaalde, vervolgens haar oppakte en naar haar kamer liep. Daar stopte ik haar in bed en drukte nog een kusje op haar wang voor ik wegging. Een kwartiertje later bevond ik me in mijn eigen bed en kon de slaap maar niet vatten. De hele tijd gingen mijn gedachten naar Dan die nu aan de andere kant van deze muur lag te slapen. Net toen ik eindelijk een uurtje in slaap was gevallen, voelde ik opeens hoe er iets zachts tegen mijn hoofd drukte. Kreunend deed ik één oog open en zag hoe Jack hyperactief op mijn bed zat te springen terwijl ik elke keer een kussen tegen mijn gezicht voelde. 'Jack!' Mijn stem klonk schor en voor ik nog maar wat terug kon zeggen, verdween hij uit mijn kamer, waarschijnlijk op weg naar zijn andere slachtoffer. Luid kreunend liet ik me terug op het bed vallen terwijl ik de dekens om me sloeg. Even bleef ik zo liggen voordat ik me mopperend uit het bed sleurde. Ik maakte me klaar en even later stond ik fris gewassen en terug in normale kleren in de hal mijn schoenen aan te doen. Het lukte niet meteen waardoor ik weer begon te mopperen. Geloof me, een uurtje slapen was zeker niet goed voor mij. Ik had al een ochtendhumeur maar nu was het nog erger dan normaal. Met grote stappen liep ik naar de grote zaal waar ik Jack en Haley zag zitten aan tafel. Zonder wat te zeggen liep ik naar het buffet, nam een croissant en een beker met koffie om me vervolgens voor Jack te ploffen en zwijgend te eten.

[ bericht aangepast op 27 april 2013 - 19:15 ]

---

Rise and rise again until lambs become lions