• In een heel ver verleden, een tijd die iedereen alweer vergeten is, bestond deze planeet naast de mensheid nog vol met magie en diens magische wezens, wat we nu allemaal afdoen als mythes en legendes.

    Maar de mensheid is een jaloerse soort.
    Ze werden jaloers op de magische wezens die wel allemaal een magische gaven hadden waar de mensen alleen maar over konden dromen.
    Blind van jaloezie zochten de mensen uiteindelijk naar sprankeltjes overige magie, duistere magie.
    In combinatie met vooruitstrevende technologie creëerden de mensen mechanische monsters, die bezeten door duistere krachten de jacht opende op alle magie.

    Maar de magische wezens versloegen de duistere mechanismen uiteindelijk en een korte tijd van vrede en rust keerde terug op deze planeet, jammer genoeg niet voor lang.
    Nog kwader dan voorheen bonden de mensen hun verworven duistere magie bij elkaar en ontwikkelden zo een vloekgolf die alle andere magie weg zou vagen.
    Van Engelen tot Demonen, van Kabouters tot Draken, ieder voelde de dreiging van deze vloek en vielen ze één voor één ten prooi.
    De vloek was zo sterk dat het niet alleen de wezens wegvaagde, maar ook alle energiebronnen van magie die zich tot diep in de wortelen van de aarde had gegraven.

    De mythische wezens probeerden te vluchten, maar uiteindelijk redde maar een aantal soorten het tot een uithoek waar ze voorlopig veilig dachten te zijn.
    Hier hielden ze een besluit, een besluit om hun eigen zielen en de essentie van hun wezen te verplaatsen in een aantal edelstenen en mineralen,de zogenaamde zielstenen om zo verborgen te blijven voor de duistere mensen met hun vloek en bezeten mechanismen.
    En zo verdwenen ze, samen met hen het laatste beetje magie meenemend.
    En tot de dag van vandaag liggen de zielstenen nog steeds op diens plek, geen enkel dier of verdwaald mens heeft hen ooit van diens plek weten te krijgen, vanuit een oude, vervallen kapelruïne.

    Deze tijd in Noorwegen :
    Een groepje natuuractivisten en ontdekkers hadden via globale satellieten iets vreemd opgepikt.
    Iets wat er nog niet eerder was maakte opeens diens opmars aan het aardoppervlakte.
    Zo kwamen ze uit op de plek die allang vergeten was, onkruid had de ruïne overwoekerd en nog erger te doen laten vervallen.
    Maar de edelstenen waren nog steeds daar.
    Na een aantal testen ter plekke kwamen ze erachter dat ze nog nooit zoiets mee hadden gemaakt als dit, het was een totaal andere stof dan voor ons mensen bekend was.
    Maar naarmate ze dichterbij kwamen voor meer onderzoek gebeurde er iets.
    Één voor één begonnen de stenen te gloeien en voor de wetenschappers iets konden doen schoten de stenen los met een krachtige pulserende explosie, waarna ze, ieder diens eigen weg ging de wereld rond.
    Wetenschappers schreven het naar de buitenwereld om als een buitensporige verschijning van de Aurora Borealis, maar onder hen was een Aloude en die wist wel beter.
    Die wist dat de stenen op zoek gingen.
    Ieder op zoek naar de juiste persoon.
    De persoon die diens magie zou ontketenen en weer terug zou brengen op aarde.

    En die werden gevonden, mensen verspreid over de gehele wereld werden begaafd met de eigenschappen van een mythisch dier, het dier dat zij moeten bevrijden.
    Om zo weer over de aarde rond te kunnen dwalen.
    Maar ze moeten oppassen, want de mensen van aloud komen in opmars en hun onsterfelijke en sterfelijke volgelingen zouden alles op alles doen om de mensen met de zielstenen te stoppen, voor de magie weer in diens geheel terug zou keren naar aarde.
    Lukt het de uitverkorenen voor de zielstenen om de magie op tijd te ontketenen ?


    Verdere informatie

    Waar begint de RPG ?
    Deze RPG begint eigenlijk overal ter wereld, maar wanneer de persoon in aanraking komt met de steen worden ze allemaal naar de kapelruïne geteleporteerd waar de stenen voor lange tijd verborgen waren gebleven.

    Is er een vaststaande verhaallijn voor deze RPG ?
    Ja, ik ben naast mijn eigen Soulstone ook de leider van de alouden die mee doen, die krijgen af en toe via een privé bericht hun orders door.
    Daarnaast moeten de steenbezitters een manier gaan zoeken om de essentie van hun stenen waarin de ziel van de magische wezens gevangen zitten te bevrijden.

    Hoe zien de stenen eruit ?
    De stenen zien eruit zoals kenmerkend is voor hun soort en ze passen mooi in het midden van je handpalm zonder de vingers mee te rekenen.
    De stenen kunnen tevens niet kapot geslagen worden of gebroken worden, ze zijn geheel onschadelijk zolang de drager leeft en zich aan de regels houd.
    Tevens zijn ze 100% helder.
    En niemand heeft dezelfde steen, dit is ook niet mogelijk aangezien er van elke maar één bestaat en elke persoon kan ook maar één steen gebruiken.

    Hoe veranderd de steen me ?
    Dit kan in meerdere opzichten, de veranderingen hoeven nog niet direct op te treden, dit kan ook later gebeuren en de manier waarop dit gebeurd is ook totaal verschillend van elkaar; gaat het bijv. snel en pijnloos of lang en kwellend ?
    Daarbij krijg je altijd sowieso één verandering van de essentie van het wezen dat zich in je steen schuil houdt.


    Hoe moet je de steen bij je dragen ?
    Zodra je geteleporteerd bent naar de oude ruïne liggen daar speciale handschoenen, waar jij je steen aan vast maakt bovenop, waar die ook niet uit kan vallen.
    De handschoenen zijn van leer, maar het mechanisme waarmee de steen vastzit is van zilver of van goud gemaakt.
    De handschoen eenmaal aan kan die niet meer af tot de opgesloten ziel van de steen eruit is.
    Verder mag je zelf weten hoe ze er verder uit zien, lange handschoenen, korte handschoentjes, extra riempjes, de kleur, etc.

    Verdere vragen kunnen altijd gesteld worden.



    HEEL ERG BELANGRIJK > HIER HET OVERZICHT VAN DE SOULSTONES EN DE INFORMATIE EROVER !

    Soulstones

    Mannen :

    * Weerwolf ~ Aaron Pierce Cleveland ~ Kodaline
    * Draak ~ Alex Lucas Salvatore ~ Mitovi
    * Centaur ~ Hayden Bran Brooks ~ Delahaye
    * Demon ~ Nicolas Matthew Mc.Down Fleeko
    * Eenhoorn ~ Gereserveerd voor Roww



    Vrouwen :

    * Fee ~ Allyssee Aphrodite Grimm ~ DreamerN
    * Elf ~ Hera Noëmi Langley ~ Hylla
    * Meermin ~ Hailey Alice Morgan ~ Merrow
    * Feniks ~ Hedwig Ivy Sol ~Lake
    * Heks ~ Caritate Mansue May ~ Traitor
    * Engel ~ Violet Aurora Smith ~ VladiFerr



    Alouden

    mannen :

    * Belial Lucius Constantine ~ DreamerN (leider)
    * Helio Frederick Moreau ~ Hylla


    Vrouwen :

    * Addelynn Rae Hastings ~ Maniae
    * Gereserveerd voor Merrow





    Regels

    • Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    • Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
    • Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.


    Rollentopic
    Speeltopic 1
    Rollenstory

    [ bericht aangepast op 12 juli 2013 - 16:32 ]


    Credendo Vides

    Violet Aurora Smith ~ engel

    'Ik zei toch dat je van die handschoenen moest afblijven' hoor ik Hayden zeggen. Onwennend kom ik overeind. Met een kwade blik loop ik naar de man toe. De vleugels brachten me uit mijn evenwicht en toen viel ik recht in de armen van Hayden. Met een rood hoofd duwde ik mezelf naar achter. Hierdoor verloor ik weer mijn evenwicht en viel ik op de grond. Grommend bleef ik zitten. Ik had geen zin om straks op te staan en dan weer te vallen. Ik durfde Hayden niet aantekijken.
    'Sorry' mompel ik. Ik haal een hand door mijn haar. Ik kijk naar achter en zie mijn vleugels. Voorzichtig probeer ik ze te bewegen. Het grappige was dat ze net als armen of benen aanvoelde. Mijn aandacht word getrokken door het meisje. Ze staart in de spiegel en als ik goed kijk zie ik dat ze nu gouden ogen heeft en ravenzwart haar. Ook zij draagt haar handschoen.
    'Oke' mompel ik zacht. Ik kom overeind en heb het amper door dat ik niet eens sta. Ik vlieg net boven de grond.
    'Er gebeurd iets met ons en ik wil weten wat. Bij Caritate en mij is het snel gebeurd. En bij jouw niet. Ik wil weten wat hier gebeurd.'
    Ik ben al helemaal gewend aan de violet kleurige vleugels en vlieg hoog de lucht in. Maar ergens bovenin verlies ik de controle en stort haast gillend neer. Net op tijd trek ik mijn vleugels op en hang ik stil in de lucht. Een glimlach speelt op mijn gezicht.
    'Eerst dit onder controle krijgen' zeg ik lachend.

    [ bericht aangepast op 25 juli 2013 - 18:51 ]


    "Rebellion's are build on hope"

    Hylla schreef:
    [Ik ben van 28-07 tot 4-08 op kamp.]


    Veel plezier =)


    The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams.

    [Ik ben de naam Frederick beu.
    Die dude is echt messed up. o.o Voor het geval er dat nog niemand door had. :'D]


    Helio Frederick Moreau || Aloude.

    "Misschien het feit dat ik jou voor geen meter vertrouw," beet Addie hem toe. "En vijf jaar lang geneeskunde gestudeerd te hebben maakt je nog dokter." Frederick had geen zin om erop te reageren en ook niet wanneer ze de lamp tegen de muur smeet. Ze begon wat overdramatisch te doen, naar zijn zin, maar ergens wist hij wel dat het allemaal zijn schuld was. Voelde hij zich schuldig? Misschien.
    Het voelde eerder alsof er iets was veranderd in hem, die ene dag dat hij hier met dit meisje zat. Die krankzinnige storm van razernij die zo lang had gewoed en eindelijk over was geweest, leek opnieuw op te spelen, iets wat slecht nieuws was voor zowel Frederick als de mensen om zich heen.
    Het was een wonder dat hij nog geen moord had begaan.
    Nadat hij doodkalm wat zei over hechtingen die meevielen, begon hij de snee in haar voet te hechten. Frederick keek even op en zag dat Adelynns lip begon te bloeden. Haar ogen glansden. Dit meisje had duidelijk nog nooit van haar leven fysiek iets ergers dan een gebroken been meegemaakt. Waarschijnlijk dat nog niet eens.
    Adelynn duwde Frederick uit de kant en begon haar koffer te pakken. Hij hield haar niet eens tegen toen ze haar jas aandeed en naar buiten liep en wanneer ze weg was, ruimde hij de rommel in de kamer wat op en ging naar beneden om een blikje cola dat ze had meegenomen van de winkel op te drinken.
    Een tijdje later hoorde hij hoe de deur openging en weer dichtsloeg.
    "Oh, dus je bent nu al terug?" klonk Fredericks stem koud, nog voor dat hij zag wie er binnen was gekomen. Wanneer hij zich naar die persoon omdraaide, laaide er een vuur van diepe haat in zijn donkere ogen op. Het was vermengd met razernij en misschien wat krankzinnigheid. Frederick wist niet echt waarom, maar hij had al zijn leed van die drieduizend jaar altijd op hém toegewezen. Hij was ten slotte de leider van dit alles. Frederick kon zich niet eens herinneren dat hij hier ooit aan mee had willen doen.
    "De heer Constantine," begroette hij de man, met een vleugje spot in zijn stem. "Mag ik u erop wijzen dat dit een woning is en geen hotel? Meestal gebruikt men de deurbel." Nee, hij had niet echt respect voor deze man. Meestal was hij wel zo slim om beleefd te doen, maar dat was niet zo op dit moment.

    [Meh, slechte post. :/]


    help

    [Paynez went Maberu.]


    Reality's overrated.

    Gaat er hier nog een reactie komen?
    Anders schrijf ik me namelijk uit.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Sydrian schreef:
    Gaat er hier nog een reactie komen?
    Anders schrijf ik me namelijk uit.


    Samen, mede met het feit dat mijn inspiratie hiervoor al heel lang op is. :/


    help

    Yup, mijn inspiratie hiervoor begint ook op te raken.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    (Ik was eigenlijk van plan morgen een post te schrijven...)

    Hayden Bran Brooks

    Waar ik eerst mijn aandacht bij Violet was, had ik die nu bij Caritate. Ook zij had een handschoen opgepakt en toen ze die had aangedaan gebeurde er vanalles bij haar. Alle vier de elementen toonden zich rondom haar en zijzelf bevond zich in een cocon. Haar haar dat net nog bruin was, was nu ravenzwart en in plaats van blauw waren haar ogen nu felgoud. Ook zij had een verandering ondergaan, netzoals ik en Violet. Het was nu echt zeker dat die verandering door de handschoenen kwam. Maar waarom? Waarom waren wij hier terecht gekomen en waarom veranderden we nadat we aangetrokken waren door een handschoen en die aangedaan hadden?
    Caritate was naar de spiegel achter mij gewankeld en Viloet kwam onwennig lopend naar mij toe. De grote vleugels op haar rug leken haar uit evenwicht te brengen. Dat werd me helemaal duidelijk toen ze in mijn armen viel. Ik ving haar op en mompelde verbaast: 'Wat krijgen we nu.'
    Met een rood hoofd duwde ze zich weer naar achter en viel weer uit evenwicht gebracht op de grond. Ondertussen had ik ook een rood hoofd gekregen. Er was opeens een onbekend meisje in mijn armen gevallen, iets wat je niet elke dag meemaakt.
    Ik hoorde haar nog 'sorry' mompelen en haar vleugels bewogen daarna voorzichtig. Wennen aan een nieuw lichaamsdeel, zoiets lijkt me best vreemd en lastig. Al gauw kwam ze weer overeind en in plaats van gewoon op de grond te staan, zweefde ze een stukje boven de grond.
    'Er gebeurd iets met ons en ik wil weten wat. Bij Caritate en mij is het snel gebeurd. En bij jouw niet. Ik wil weten wat hier gebeurd,' zei ze toen.
    'Ik wil precies hetzelfde weten,' zei ik. 'En ik vraag me eigenlijk af of we daar een antwoord op gaan krijgen. Ik denk van niet.' Ondertussen was Violet met haar vleugels de lucht in gegaan en ik keek verschrikt omhoog toen ik een gil hoorde. Maar ik zag al gauw Violet weer gecontroleerd in de lucht hangen. 'Eerst dit onder controle krijgen,' zei ze lachend. Ergens voelde ik een kleine steek van jaloezie, ik wilde ook kunnen vliegen. Ik keek naar haar en de hemel en zag dat de hemel al langzaam donker kleurde.
    'Misschien moeten we maar een plek gaan zoeken om te gaan overnachten,' zei ik toen. 'Eigenlijk wil ik liever weg uit deze ruïne die ons alleen maar onheil lijkt te brengen.'

    {Ik zal binnenkort ook zo snel mogelijk posten, eerst heb ik ook nog andere dingen bij te werken, was even een tijdje minder met schrijven door omstandigheden, maar ik probeer de draad nu weer goed op te pakken.}


    Credendo Vides

    Ik schrijf me uit.


    help

    Ranger schreef:
    Ik schrijf me uit.


    kindness is never a burden.

    Ranger schreef:
    Ik schrijf me uit.


    Dan schrijf ik me ook uit :x


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    {Whut, gaat iedereen nu opeens weg?
    Maar Delahaye---> Gawain}