• In een heel ver verleden, een tijd die iedereen alweer vergeten is, bestond deze planeet naast de mensheid nog vol met magie en diens magische wezens, wat we nu allemaal afdoen als mythes en legendes.

    Maar de mensheid is een jaloerse soort.
    Ze werden jaloers op de magische wezens die wel allemaal een magische gaven hadden waar de mensen alleen maar over konden dromen.
    Blind van jaloezie zochten de mensen uiteindelijk naar sprankeltjes overige magie, duistere magie.
    In combinatie met vooruitstrevende technologie creëerden de mensen mechanische monsters, die bezeten door duistere krachten de jacht opende op alle magie.

    Maar de magische wezens versloegen de duistere mechanismen uiteindelijk en een korte tijd van vrede en rust keerde terug op deze planeet, jammer genoeg niet voor lang.
    Nog kwader dan voorheen bonden de mensen hun verworven duistere magie bij elkaar en ontwikkelden zo een vloekgolf die alle andere magie weg zou vagen.
    Van Engelen tot Demonen, van Kabouters tot Draken, ieder voelde de dreiging van deze vloek en vielen ze één voor één ten prooi.
    De vloek was zo sterk dat het niet alleen de wezens wegvaagde, maar ook alle energiebronnen van magie die zich tot diep in de wortelen van de aarde had gegraven.

    De mythische wezens probeerden te vluchten, maar uiteindelijk redde maar een aantal soorten het tot een uithoek waar ze voorlopig veilig dachten te zijn.
    Hier hielden ze een besluit, een besluit om hun eigen zielen en de essentie van hun wezen te verplaatsen in een aantal edelstenen en mineralen,de zogenaamde zielstenen om zo verborgen te blijven voor de duistere mensen met hun vloek en bezeten mechanismen.
    En zo verdwenen ze, samen met hen het laatste beetje magie meenemend.
    En tot de dag van vandaag liggen de zielstenen nog steeds op diens plek, geen enkel dier of verdwaald mens heeft hen ooit van diens plek weten te krijgen, vanuit een oude, vervallen kapelruïne.

    Deze tijd in Noorwegen :
    Een groepje natuuractivisten en ontdekkers hadden via globale satellieten iets vreemd opgepikt.
    Iets wat er nog niet eerder was maakte opeens diens opmars aan het aardoppervlakte.
    Zo kwamen ze uit op de plek die allang vergeten was, onkruid had de ruïne overwoekerd en nog erger te doen laten vervallen.
    Maar de edelstenen waren nog steeds daar.
    Na een aantal testen ter plekke kwamen ze erachter dat ze nog nooit zoiets mee hadden gemaakt als dit, het was een totaal andere stof dan voor ons mensen bekend was.
    Maar naarmate ze dichterbij kwamen voor meer onderzoek gebeurde er iets.
    Één voor één begonnen de stenen te gloeien en voor de wetenschappers iets konden doen schoten de stenen los met een krachtige pulserende explosie, waarna ze, ieder diens eigen weg ging de wereld rond.
    Wetenschappers schreven het naar de buitenwereld om als een buitensporige verschijning van de Aurora Borealis, maar onder hen was een Aloude en die wist wel beter.
    Die wist dat de stenen op zoek gingen.
    Ieder op zoek naar de juiste persoon.
    De persoon die diens magie zou ontketenen en weer terug zou brengen op aarde.

    En die werden gevonden, mensen verspreid over de gehele wereld werden begaafd met de eigenschappen van een mythisch dier, het dier dat zij moeten bevrijden.
    Om zo weer over de aarde rond te kunnen dwalen.
    Maar ze moeten oppassen, want de mensen van aloud komen in opmars en hun onsterfelijke en sterfelijke volgelingen zouden alles op alles doen om de mensen met de zielstenen te stoppen, voor de magie weer in diens geheel terug zou keren naar aarde.
    Lukt het de uitverkorenen voor de zielstenen om de magie op tijd te ontketenen ?


    Verdere informatie

    Waar begint de RPG ?
    Deze RPG begint eigenlijk overal ter wereld, maar wanneer de persoon in aanraking komt met de steen worden ze allemaal naar de kapelruïne geteleporteerd waar de stenen voor lange tijd verborgen waren gebleven.

    Is er een vaststaande verhaallijn voor deze RPG ?
    Ja, ik ben naast mijn eigen Soulstone ook de leider van de alouden die mee doen, die krijgen af en toe via een privé bericht hun orders door.
    Daarnaast moeten de steenbezitters een manier gaan zoeken om de essentie van hun stenen waarin de ziel van de magische wezens gevangen zitten te bevrijden.

    Hoe zien de stenen eruit ?
    De stenen zien eruit zoals kenmerkend is voor hun soort en ze passen mooi in het midden van je handpalm zonder de vingers mee te rekenen.
    De stenen kunnen tevens niet kapot geslagen worden of gebroken worden, ze zijn geheel onschadelijk zolang de drager leeft en zich aan de regels houd.
    Tevens zijn ze 100% helder.
    En niemand heeft dezelfde steen, dit is ook niet mogelijk aangezien er van elke maar één bestaat en elke persoon kan ook maar één steen gebruiken.

    Hoe veranderd de steen me ?
    Dit kan in meerdere opzichten, de veranderingen hoeven nog niet direct op te treden, dit kan ook later gebeuren en de manier waarop dit gebeurd is ook totaal verschillend van elkaar; gaat het bijv. snel en pijnloos of lang en kwellend ?
    Daarbij krijg je altijd sowieso één verandering van de essentie van het wezen dat zich in je steen schuil houdt.


    Hoe moet je de steen bij je dragen ?
    Zodra je geteleporteerd bent naar de oude ruïne liggen daar speciale handschoenen, waar jij je steen aan vast maakt bovenop, waar die ook niet uit kan vallen.
    De handschoenen zijn van leer, maar het mechanisme waarmee de steen vastzit is van zilver of van goud gemaakt.
    De handschoen eenmaal aan kan die niet meer af tot de opgesloten ziel van de steen eruit is.
    Verder mag je zelf weten hoe ze er verder uit zien, lange handschoenen, korte handschoentjes, extra riempjes, de kleur, etc.

    Verdere vragen kunnen altijd gesteld worden.



    HEEL ERG BELANGRIJK > HIER HET OVERZICHT VAN DE SOULSTONES EN DE INFORMATIE EROVER !

    Soulstones

    Mannen :

    * Weerwolf ~ Aaron Pierce Cleveland ~ Kodaline
    * Draak ~ Alex Lucas Salvatore ~ Mitovi
    * Centaur ~ Hayden Bran Brooks ~ Delahaye
    * Demon ~ Nicolas Matthew Mc.Down Fleeko
    * Eenhoorn ~ Gereserveerd voor Roww



    Vrouwen :

    * Fee ~ Allyssee Aphrodite Grimm ~ DreamerN
    * Elf ~ Hera Noëmi Langley ~ Hylla
    * Meermin ~ Hailey Alice Morgan ~ Merrow
    * Feniks ~ Hedwig Ivy Sol ~Lake
    * Heks ~ Caritate Mansue May ~ Traitor
    * Engel ~ Violet Aurora Smith ~ VladiFerr



    Alouden

    mannen :

    * Belial Lucius Constantine ~ DreamerN (leider)
    * Helio Frederick Moreau ~ Hylla


    Vrouwen :

    * Addelynn Rae Hastings ~ Maniae
    * Gereserveerd voor Merrow





    Regels

    • Geen oneliners, minimaal 6 zinnen.
    • 16+ is toegestaan, evenals vloeken (Maar hou het zelfs dan nog wel netjes ;])
    • OCC aangeven met [] {} Of met een andere kleur.
    • Max. 2 personages per speler
    • Ernstig verwond/ vermoord niet andermans personage zonder met die te overleggen in een PB
    • Graag de naam van de Personage waarop het stukje slaat erboven, zodat het makkelijk te zien is vanuit welk personage het geschreven word.
    • Ben je even afwezig voor een bepaalde tijd (langer dan 2 dagen) ? Meld het dan !
    • Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand het recht geef om er eentje voor me aan te maken.


    Rollentopic
    Speeltopic 1
    Rollenstory

    [ bericht aangepast op 12 juli 2013 - 16:32 ]


    Credendo Vides

    Traitor schreef:
    {Ik ben weg voor een week. Maandag weg Vrijdag terug.
    Ik ga op schoolkamp =) }


    Owke, veel plezier!
    Ik schrijf dan komende week wel mijn post en dan zie ik wel wanneer je weer reageert ^^


    Stenenlikker

    {Found --> Puzzel}


    Tijd voor koffie.

    |Tony staat nog niet in de beginpost, btw. (: |
    Antonio "Tony" Hunter Daniels - 27 - Aloude - Noorwegen.
    Tony overhandigde de autoverkoper de cheque en kreeg daarvoor de sleutels in de plaats. "Takk. Ha en fin dag, sir," zei de man met een glimlach. Hij was een aantal tanden kwijt waardoor die glimlach niet al te hartelijk overkwam. Tony was echter niet zo tevreden. "Afzetter," mompelde hij, nadat de verkoper terug zijn garage was gelopen. Tony wandelde naar de zwarte Porsche Carrera die hij voor veel te veel geld had gekocht. Maar het had hem al eeuwen geduurd voor hij een garage had gevonden die sportwagens gekocht. En het was niet dat Tony überhaupt op zijn geld zat.
    Hij opende de portier van de wagen en nam plaats achter het stuur. De geur van leer drong zijn neus in. Daar hield de man van. Het deed hem altijd aan zijn werk denken. Tony stak de sleutels in het contact en de Porsche kwam zacht snorrend tot leven. Hij zette de radio aan waar net Radiohead op speelde, deed zijn zonnebril op en reed terug naar Fredericks huis.
    De rit duurde zo'n halfuur en toen hij daar toekwam zag Tony tot zijn grote verrassing een zwarte Bentley staan. Hij parkeerde zijn wagen aan de graskant en stapte uit. Addie zat buiten en niet ver van haar vandaan stond een andere man. Hij had zwart haar en Tony herkende de man meteen als Belial Constantine, de leider van de Alouden.
    “Waarom heb ik niets ontvangen over de stand van zaken en waar denk je heen te gaan?” Tony trok een wenkbrauw omhoog. Hij wist dat Belial niet de gezelligste was, maar onbeleefd hoefde hij nu ook niet te zijn.
    "We hebben u niet gemeld, aangezien er nog niks gebeurd is." Tony liep het pad naar de voorkant van het huis op en hing zijn zonnebril over de rand van zijn shirt. "En waar zij heengaat is haar zaak, niet? Wij zijn geen gevangenen." De man glimlachte bij zijn uitspraken, gewoon om zijn woorden wat minder hard te laten klinken.

    [ bericht aangepast op 7 juli 2013 - 12:15 ]


    kindness is never a burden.

    [Het is trouwens nog altijd de eerste dag. :'D]


    help

    [Rydel went Hylla.]


    help

    Hera Noëmi Langley | Elf | Ruïne, Noorwegen.
    "Morgen kunnen we opzoek gaan naar de dichtsbijzijnde stad of het dichtsbijzijnde dorp. Ik vrees dat we vanavond onder de blote hemel zullen moeten slapen." Hera keek even omhoog en bedacht dat dit idee eigenlijk niet zo heel erg tegenviel. Er was geen licht op waar ze ook waren, wat dus betekende dat de sterren in hun volle glorie op de aarde neerkeken.
    Om de één of andere reden was het geen moeite voor Hera om te zien. Ze wist dat het stikdonker was, maar... Het was vreemd om uit te leggen, alsof haar zintuigen scherper werden...
    De twee liepen een stukje verder totdat er in de verte een lichtpuntje opdoemde. Ze kwamen dichterbij en zagen dat het een kampvuurtje was.
    "Hailey!" riep Aaron verrast uit. Hij kwam van achter zijn boom vandaan en de vrouw bij het vuurtje omhelsde hem net iets te onstuimig, waarbij ze een vluchtige kus op zijn lippen drukte. Hera trok even een wenkbrauw op.
    "Je wilt niet weten hoe blij ik ben om je te zien." Terwijl Aaron zijn armen om Hailey's middel wikkelde, stond Hera er maar wat onwennig bij te staan.
    "Ik was je kwijt! Je weet niet hoe bezorgd ik was!" Er viel een ongemakkelijke stilte. Hera staarde naar de grond. Het leek alsof een verschrikkelijke heimwee haar plotseling overviel.
    "Echt waar, ik ben zo blij je te zien," zei Hailey maar nog eens.
    "Dit is Hera," stelde Aaron de vrouw voor. Ze keek even op en schonk Hailey met een klein beetje moeite een glimlach. "We uh..." ging hij verder. "We kwamen elkaar tegen boven op de heuvel bij de ruïne en toen zagen we je vuur. Een klein, nietsbetekenend lachje ontsnapte aan Hera's lippen. "Het was nogal frisjes daarboven."
    Hailey keek in het vuur. "Kom erbij zitten. De warmte zal jullie deugd doen."
    "Graag," zei Aaron terwijl hij de vrouw losliet. Hij wenkte Hera, die nog steeds een beetje ongemakkelijk erbij kwam zitten. "Oh, dit is trouwens Hailey," voegde hij er nog aan toe. Hera besefte dat ze nog steeds Aarons jas aan had.
    "Hier, je jas. Ik denk dat het vuur wel genoeg zal zijn," zei ze een beetje emotieloos. Wat scheelde er met haar? Alsof het haar iets kon schelen dat de man die ze net had ontmoet een vriendin had. Ze trok de jas uit en duwde hem terug in zijn armen. Ze begon wat lusteloos met haar haar te prutsen.


    help

    Adelynn “Addie” Rae Hastings
    Ik heb zoveel woede in me zitten, gericht op Frederick, dat het maar goed is dat er niemand in mijn buurt zitten, anders had hij of zij een flinke klap of een schok gekregen. Misschien ook wel beide. Het wordt ook met de seconde verleidelijker om bliksem in te laten slaan in het huis. Ik zou dan twee vliegen in één klap slaan, mocht er een brand ontstond. De hele wereld zou verlost zijn en ik zou tegelijkertijd warmer worden door de hitte. Ik schrik haast van de woedende gedachten. Natuurlijk zijn er mensen die ik niet mag, maar ik heb nog nooit dergelijk zó over iemand gedacht, iemand ook echt dood gewild.

    Ik zit inmiddels zo'n halfuur buiten en ik heb het ijskoud, maar ik weiger om naar binnen te zijn. Om eerlijk te zijn had ik half verwacht dat Frederick me allang weer terug naar binnen gesleept zou hebben. Dat zou je wel verwachten nadat hij al die moeite had gedaan om me hier te krijgen.
    Er verschijnt een frons op mijn gezicht als een zwarte Bentley richting het huis rijdt. Als het een minder luxueuze auto was geweest, dan was het misschien de taxi geweest, zij het niet dat die daarvoor veel te vroeg is. Waarschijnlijk is het nog één van Fredericks vrienden, zover hij vrienden heeft dan. Dus, dat maakt niet veel uit, want ik ben hier straks toch weg. De auto beweegt zich erg snel voort en niet veel later staat die stil op de oprit. De chauffeur stapt eerst uit, en opent daarna een deur. Het is dus een rijke man. Frederick heeft hem blijkbaar niet met geld omgekocht om vrienden te zijn.
    De man die uit de auto gestapt was, stapt direct op me af. 'Waarom heb ik niets ontvangen over de stand van zaken en waar denk je heen te gaan?' Correcte, een rijke man met een hoge status blijkbaar. Snel zoek ik naar een goed antwoord, ik kan tenslotte lastig zeggen dat ik van plan was om naar huis te gaan.
    'We hebben u niets gemeld, aangezien er nog niks gebeurd is,' zegt een vaag bekende stem plots. Ik kijk op en zie dat Tony er aan komt gelopen. Hij loopt bij een zwarte Porsche vandaan, die ik net niet had opgemerkt doordat ik afgeleid was door de Bentley. 'En waar zij heengaat is haar zaak, niet? Wij zijn geen gevangenen,' vervolgt hij met een glimlach. Dankbaar kijk ik hem aan, maar toch lijkt het me beter een duidelijk antwoord te gegeven op de vraag van de man. 'Ik eh, was van plan om een hotel of motel hier in de buurt te zoeken, want ik kan het niet goed vinden met Frederick,' antwoord ik. 'Maar met nieuw gezelschap er bij wordt het vast verdraaglijker.' Ik tover een charmante glimlach op mijn volle lippen. 'Dus, ik zal bellen dat de taxi niet meer hoeft te komen.' Om woord bij daad te voegen vis ik mijn mobiel uit mijn jaszak. 'Zullen we dan maar naar binnen gaan?'
    Het liefste zou ik nog steeds gewoon naar huis gaan, naar Christian en de rest. Het zou alleen denk ik niet gewaardeerd worden van zo'n hoge pief dat ik in mijn eentje ergens anders zit, laat staan om dood leuk te zeggen dat ik naar huis ga. Ik vraag me nu wel af wie de man precies is, dat vraag ik zo wel aan Tony, geen haar op mijn hoofd die er nog aan denkt om met Frederick te gaan praten.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    {Cuthalion ----> Delahaye}


    Stenenlikker

    Belial Lucius Constantine ~ Leider Alouden ~ Onsterfelijk

    Terwijl ik eerder antwoord had verwacht van de jongedame voor me kreeg ik antwoord van iemand achter me.
    "We hebben u niets gemeld, aangezien er nog niks gebeurd is."
    Ik draaide me op mijn hakken om en kijk recht in het gezicht van de persoon die ik in het dossier had opgerakeld als Antonio Hunter Daniels, beter bekend als Tony.
    "En waar zij heen gaat is haar zaak, niet ? Wij zijn geen gevangenen."
    Dat zijn ze zeker niet, maar ik nam van alle alouden aan dat ze zich verplicht zouden voelen tegenover de klus die ze aanmanen, zeker nu zij hier in Noorwegen zaten, op nog geen zestig kilometer hemelsbreed af van de uitverkorenen, ze hadden op z'n minst kunnen melden hoeveel uitverkorenen er al aanwezig waren en welke stenen die hadden aangezien dat makkelijk te zien zou zijn.
    Net toen ik de man wou wijzen op deze zaken was Addelynn me voor met spreken. "Ik eh, was van plan om een hotel of motel hier in de buurt te zoeken, want ik kan het dus niet goed vinden met Frederick, Maar met nieuw gezelschap erbij word het vast verdraaglijker." Ze glimlachte even naar me. "Dus, ik zal bellen dat de taxi niet meer hoeft te komen." Waarna ze haar mobiel uit der zak viste. "Zullen we dan maar naar binnen gaan ?"
    Ik knikte kortaf maar toch met een glimlach, haar woorden hadden me enig sinds wel aangestaan, ze had de zaak dus niet opgegeven zoals ik gedacht had.
    Ik wreef even over mijn hoofd heen.
    Hhmm... ik had dus toch nog meer last van de vlucht gehad dan dat ik in eerste instantie gedacht had.
    "Bruce." opperde ik waardoor mijn trouwe bediende naast me kwam staan. 'Ja meneer ?"
    "Zorg voor wat pijnstillers." En met die woorden liep ik naar binnen om te kijken of de andere alouden die aanwezig waren nog iets meer te melden hadden voor ik weer terug zou gaan naar mijn eigen huis.


    { Sorry voor het slechte stukje :X Was een beetje inspiratieloos en ben nog steeds met mijn hoofd een beetje ergens anders....}


    Credendo Vides

    [Ik vertrek morgen op reis tot zaterdag.]


    help

    {Vakantie is echt niet goed voor RPG's....
    En heee, die woordenteller is er toch gekomen.}

    Hayden Bran Brooks - Centaur

    De jonge vrouw die Violet heet, lijkt mijn waarschuwing eerst niet helemaal serieus te nemen, maar als zij mijn oor ziet, slaakt ze een gil en stapt met een grote stap naar achteren. 'Holy shit!' snauw snauwt ze. 'Wat is er in hemelsnaam met je oor!?'
    'Dat zit ik me dus ook af te vragen,' zeg ik zachtjes. Voordat ik het goed en wel door heb, komt Violet weer naar me toegelopen en duwt mijn haar an de kant om mijn oor beter te bekijken. 'Oh my gosh!' zegt ze zacht.
    'Wil je dat laten,' zeg ik geïrriteerd en wil haar hand wegmeppen, maar die heeft ze alweer weggehaald voordat ik iets kon doen. Ze loopt weer weg naar de tfel met de handschoenen. Ze loopt langs de tafel totdat ze gebiologeerd naar een van de handschoenen staart, waarna ze die pakt.
    'Ohh, doe niet zo stom,' zeg ik. 'Je hoorde me net toch wel?' Onrustig sta ik daar te kijken naar hoe stom beide vrouwen bezig zijn. Ik heb ze gezegd daar vanaf te blijven, maar toch pakken ze beide een handschoen. Of voelen ze net zo'n aantrekkingskracht als ik voelde toen ik mijn handschoen opgepakt had en hem toen wel moest aandoen. Als dat zo is, is dat trouwens erg vreemd. Waarom zouden handschoenen een aantrekkingskracht uitstralen om hen aan te doen. En hoe had ook die steen uit de lucht kunnen vallen. Ik heb ondertussen gezien dat zij ook beide een kleine steen bij zich hebben. Hoe zou die steen bij hun terecht gekomen zijn. Waarom waren die stenen r eigenlijk en wat deden ze?
    Ik word uit mijn gemijmer opgeschrikt door een gil van pijn. Verschrikt kijk ik om en zie Violet even in de lucht zweven en daarna met een klap op de grond vallen. Ik zie ook verbaast dat er een stel violet kleurige vleugels uit haar rug steken. Hoe toepasselijke met haar naam trouwens. Ze valt op haar knieën en laat haar hoofd in haat handen vallen. Het leek ook dat ze haar vleugels al had opgemerkt.
    'Wat gebeurd er met me en wat is dit voor plek!?' roept ze uit.
    'Ik zei toch dat je van die handschoenen moest afblijven,' weet ik droogjes uit te brengen. Maar ze heeft helemaal gelijk. Wat voor plek is dit ooit en wat gebeurd er met ons. en zijn hier eigenlijk nog meer mensen, wie hetzelfde overkomen is.

    [ bericht aangepast op 17 juli 2013 - 20:58 ]


    Stenenlikker

    Ik ben weg vanaf vandaag tot 4 augustus


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    (ik ben trouwens vanaf morgen 3 weken op vakantie.)


    Stenenlikker

    (Sorry dat ik zo lang afwezig was -.-')

    Caritate Mansue May

    De handschoen die ik heb opgepakt was klein, tot en met mijn pols. Hij had een mooie volle zwarte kleur en was gesierd met donkergrijze details.
    Ze hadden een zilverachtige gloed en liepen over heel de handschoen. Ik draaide de handschoen steeds om in mijn hand en besloot het net aan te doen, toen hoorde ik een gil. Violet viel met een klap op de grond en ze had vleugels op haar rug, violette vleugels. Ik deisde achteruit.
    'Wat gebeurd er met me? Wat is dit voor plek?' riep ze uit
    Ik keek naar haar hand en zag een mooie witte handschoen met paarse details. In haar handpalm blonk iets, een diamant.
    Hayden had ook een handschoen om. Maar hij had de oren van een paard. Ik wou zo snel mogelijk mijn handschoen wegleggen, maar ik kon niet.
    De schoonheid ervan liet me de handschoen aan doen. Ik probeerde het tegen te houden, het te stoppen. Ik wilde het niet!
    Maar ondanks mijn moeite gleed de handschoen over mijn hand heen. Ik probeerde de steen van de houder af te houden. Toch plaatste ik de steen erin.
    Wind blies in mijn gezicht en water vloog uit de grond. Stengels van planten groeide om mijn benen heen en een enorme vuur brande rondom mij.
    Mijn haar vloog op en veranderde van paarsachtig bruin naar ravenzwart. Mijn blauwe ogen begonnen te branden en het voelde alsof er een vuur in oplaaide.
    Mijn zachtroze lippen begonnen ook te branden en ik knielde neer van de pijn, die zich langzaam verspreide in mijn lichaam.
    Ik hief mijn gezicht op, naar de druppels water die het vuur zouden moeten doven. Er vormde een cocon van vuur en water, de stengels wikkelde zich erom heen en er waaide wind in de cocon. De vuur verbrande mijn binnenste en er maakte plaats voor iets anders, beters. Na iets wat eeuwen voelde trok de cocon zich terug in de grond. Ik stond wat wankelend op en draaide me om. Recht achter Hayden hing een spiegel. Ik liep er naartoe, verwonderd wat ik erin zag. Mijzelf maar niet helemaal. Ik voelde aan mijn lippen eens zachtroze, nu bloedrood. Ik voelde aan mijn haren nu ravenzwart eerder paarsbruin.
    En ik keek naar mijn gouden ogen die ooit blauw waren geweest.

    (Als ik wat moet veranderen zeg je het maar!)

    Edit: Le Klik

    [ bericht aangepast op 25 juli 2013 - 17:18 ]


    The future belongs to those who believe in the beauty of their dreams.

    [Ik ben van 28-07 tot 4-08 op kamp.]


    help