[RPG] Mystic Institute - Topic 1. - Speeltopics

Mystic Institue, een instituut voor bovennatuurlijke en magische kinderen tussen de 14 en 20 jaar, gevestigd in Londen. De leerlingen hier zijn stuk voor stuk bijzonder, hebben elk een kracht of bovennatuurlijke identiteit. Hierdoor kunnen ze niet allemaal goed met elkaar overweg, maar door vreemde wezens die af en toe tevoorschijn komen en elke keer een leerling doodt, zijn de leerlingen van Mystic Institute gedwongen een team te vormen. Zal het hun lukken de vreemde wezens te overwinnen? En wie zijn die wezens eigenlijk?

Naam:
Leeftijd:
Bovennatuurlijke kracht/identitiet:
Nationaliteit:
Karakter:
Uiterlijk (met foto):
Uiterlijk bovennatuurlijke kracht/identiteit (als het van toepassing is):
Uitleg kracht/identiteit:
Extra:

Regels:
- 16+ en schelden mag, maar houdt het netjes.
- Niet pesten of buiten sluiten.
- Een minimaal van 10 zinnen.
- OCC altijd tussen haakjes.
- Je mag maximaal maar 3 personen maken.
- Bespeel alleen je eigen personage en respecteer anderen.
- Naam veranderingen en langdurige afwezigheden altijd melden.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan, daarna vervalt hij automatisch.
- Na 10 rollen zit de categorie vol, je kunt pas weer een jongen of en meisje aanmaken als beide categorieën vol zijn.
- Denk goed na voordat je hieraan begint, want het heeft geen zin om er na een paar dagen al mee te stoppen.
- Alleen ik, Pebble maak nieuwe topics aan.

Meisjes: Tijdelijk vol!
- Lillith Aurora Kings - Fee - Pebble.
- Lily Sharp - Helderziende - Patholoog.
- Rosalie Lauren Angels - Zeemeermin - Coockies.
- Cybele Magnolic - Dochter van Lucifer - Phrases
- Rena Calanthe Thompson - Beheersing van vuur - Huoriel.



Jongens: Tijdelijk vol!
- Eli Stefan Dark - Halfvampier - Pebble.
- Kyle Logan Booth - Bloedsturen - Coockies.
- Nickolas Anderson - Soul (verbonden dier) - Nyan.
- Wolf Dunmond - Hallucinaties - Nyan.
- Carter Elijah Alexander Blackwell-Jones 'Alec Blackwell' - Herboren Egyptische God - Raziel.



Docenten: Tijdelijk vol!
- Katherine Black - Biologie en Toverdranken - Sirene en manipulatieve wil - Patholoog.
- Matthew Oliver Sanz - Engels - Mutant (Teleportatie, schild en manipulatie van metaal/ijzer) - Jolene.

Regels school.
- Leraren hebben een soort "schild" dus kunnen niet beïnvloed worden.
- Alle leerlingen hebben een eigen kamer en mogen hem naar hun eigen zin inrichten.
- Er zijn geen schooluniformen, maar elke leerling moet iets zwarts dragen met daarop het teken van de school.
- Er mag niet gevochten worden op school.
- Leerlingen die eruit gezet of een overtreden maken worden moeten minstens 2 uur nakomen.

Deze RPG bestond eerder, maar liep dood en is hier opnieuw geopend.

Begin: De eerste schooldag, vlak voor de eerste les. In de roosters staat wat de leerlingen hebben. Let op, ze zijn in klassen ingedeeld!
Niet alleen de gespeelde leerlingen zitten in het klaslokaal!

Rollentopic.
Rooster algemeen.
Rooster per klas.
Klassenindeling.

[ bericht aangepast op 17 maart 2013 - 21:13 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Matthew Oliver Sanz

'U bent Brits, niet waar?' Ik knik enkel. En kijk haar aan. 'Ik stal ooit een Britse ziel,' vervolgt ze. Hoe luguber het onderwerp ook was haar zachte grinnik zorgde voor een kleine glimlach rond mijn lippen. 'Het was een warme zomeravond. Kinderen speelden onbezonnen, zo teer en gelukkig. De man was nog niet eens zo heel oud, misschien een jaar of dertig. Zijn vrouw had hem verlaten en hij sleet zijn dagen in de alcohol en hoeren.' Ik knik. 'Sommige zielen zijn zwak.' Zeg ik kalm. 'En dan voornamelijk de simpele zielen.' Ik schud mijn hoofd. 'Het was een complexe man. Zoveel levenslust, in zo'n kapot lichaam.' Ik luister terwijl ik haar prachtige gezicht bestudeer. Het leek alsof ze bijna moest lachen maar schudde toen haar hoofd voor een kort moment. 'Hij omhelsde me zo innig en zo vol acceptatie dat ik niets voor hem heb kunnen doen. Hij omhelsde mij, zijn dood en vond rust in zijn berouw. Begrijp me niet verkeerd: iedereen bid voor het licht, maar afstraffing en nadenken over de menselijke fout zijn verlichtend.' Ik knik langzaam. 'Ik denk dat het ook beter is voor sommige mensen om te sterven.' Zeg ik dan en sta op. Ik loop een beetje heen en weer. Ik hield wel van filosoferen zeker over een onderwerp als dit. De dood. Hard en koud maar voor sommige de verlichting waar zij al jaren op wachten. 'Maar toch kan ik het niet aanzien hoe onschuldige zielen afgenomen worden en zoveel vreselijke hier op aarde blijven om andere weer pijn te kunnen doen.' Ik haal een hand door mijn haar. 'Kies jij zélf wie je ophaalt? Misschien wilde ze hier niet over praten maar dat kon me niets schelen. We waren aan dit gesprek begonnen en ik wilde ook mijn vragen kunnen stellen.

Cybele Magnolic
Ik tuitte mijn lippen bedachtzaam: de lichte zweem van nieuwsgierigheid en tegelijkertijd een bepaalde manier van gretigheid maakten hem anders dan de gemiddelde mens. De meesten handelden dit soort situaties nu eenmaal niet: ik was ook maar geboren met dit leven. Er was niet veel dat ik daar aan kon veranderen.
'Kies jij zélf wie je ophaalt?' In mijn ogen was het een gemakkelijke vraag: iets dat voor de hand zou liggen, gezien Matthew me niet iemand leek die hard genoeg was voor de diverse werelden. Hij was intelligent, dat zeker, maar ik zekere opzichten was hij zacht. In zijn lijdensweg of die van anderen zou hij zacht zijn - daar viel niet over te discussiëren.
'Nee.' Prevelde ik zacht, maar duidelijk terwijl ik de man nauwkeurig volgde. 'Zelfs Lucifer beslist niet welke zielen komen en gaan. Ook God heeft daar niets mee te maken, als je het mij vraagt.' Ik knipoogde kort om vervolgens een hand door mijn lokken te halen. Het was allemaal ingewikkeld, en ik wist dan niet hoe ik het compact zou moeten samenvoegen.
'Het is een soort.. regeling. In feiten wordt je sterfdatum al bepaald vanaf je geboorte. Er is een lange, lange lijst met namen, boven en beneden. Ieder mens staat op zo'n lijst. Lucifer, ik - de andere hoge demonen en engelen - wij werken de lijst af. Ik krijg namen in handen gedrukt, dus ik haal de bijbehorende zielen en breng deze naar de juiste plaats. Ik vermoord ze, in een ongeluk of moordpoging, en keten hen vervolgens aan hun besloten wereld. Het is in werkelijkheid iets ingewikkelder, maar toch. Dat is bijna al het bovennatuurlijke, meneer Sanz.' Een subtiele trek glipte kort over mijn gezicht toen ik mijn ogen op de man richtte. Zelfs ik was complex. Mijn bestaan was niet eens wenselijk geweest - en toch was ik hier.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Is er nog iemand die het ziet zitten om tegen Alec te lopen?

Ik ga nu naar bed, but anyway.]

---

help

Matthew Oliver Sanz

'Nee.' Prevelde ze. Door haar onverwachte zachtheid blijf ik staan en kijk naar haar. 'Zelfs Lucifer beslist niet welke zielen komen en gaan. Ook God heeft daar niets mee te maken, als je het mij vraagt.' Ze knipoogt. Weg de zachtheid. Haar zelfverzekerde houding was terug. Ze haalde een hand door haar haren. Godverdomme wat wilde ik dat graag doen. Focus Matthew! 'Het is een soort.. regeling. In feiten wordt je sterfdatum al bepaald vanaf je geboorte. Er is een lange, lange lijst met namen, boven en beneden. Ieder mens staat op zo'n lijst. Lucifer, ik - de andere hoge demonen en engelen - wij werken de lijst af. Ik krijg namen in handen gedrukt, dus ik haal de bijbehorende zielen en breng deze naar de juiste plaats. Ik vermoord ze, in een ongeluk of moordpoging, en keten hen vervolgens aan hun besloten wereld. Het is in werkelijkheid iets ingewikkelder, maar toch. Dat is bijna al het bovennatuurlijke, meneer Sanz.' Het was bijna een toespraak waarbij ik aandachtig had zitten luisteren. 'Ik waardeer het dat je me dit allemaal uitgelegd hebt.' Begin ik en ga weer naast haar zitten. 'Maar ik vraag me nu nog een ding af... Wat gebeurt er met jou? Ik bedoel je word ouder en ooit zal jij ook sterven neem ik aan? En sinds hoelang verricht je deze taak? Het lijkt me zwaar als jong meisje zulke dingen te moeten doen.' Ik zit dichter bij haar dan eigenlijk 'gepast' zou zijn maar ik hing zo'n beetje aan haar lippen. Ik wilde dit weten, misschien was ik te nieuwsgierig of wilde ik gewoon haar prachtige stem horen, wie weet. Ik kijk haar doordringend aan terwijl ze verder praat. Haar lippen en gezicht waren even prachtig als haar stem waardoor ik telkens bijna afgeleid was. Gelukkig waren haar woorden interessant genoeg om me bij de les te houden. Was ze maar een leraar.. Of iemand anders, alles behalve een leerling..

[Off to sleep ]

| Me too! Ik reageer morgen, darling. |

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Raziel schreef:
[Is er nog iemand die het ziet zitten om tegen Alec te lopen?

Ik ga nu naar bed, but anyway.]

Hij zou Eli en Rosalie tegen kunnen komen? Ik ben bezig met een post waar ze in de kantine zitten.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Okay, ik ga eerst even een paar rollen afwerken en nog ergens anders posten, dus die post komt dan waarschijnlijk pas laat. :')

---

help

Cybele Magnolic
'-Maar ik vraag me nu nog een ding af... Wat gebeurt er met jou? Ik bedoel je word ouder en ooit zal jij ook sterven neem ik aan? En sinds hoelang verricht je deze taak? Het lijkt me zwaar als jong meisje zulke dingen te moeten doen.' Ik was me er sterk van bewust dat de man dichter bij me was gaan zitten dan voorgeschreven was - en toch had het ergens wel iets. Zijn vraag zorgde er echter voor dat ik mijn lippen bedachtzaam tuitte.
'Niet exact. Uiteraard, ik heb een geboortedatum en ben momenteel zo'n zeventien jaar oud - maar uiteindelijk zal ik voor goed mijn vaders taak overnemen. Ik zal duizenden, menselijke jaren oud worden in dit lichaam, maar ik denk dat ik, net zoals mijn vader, ervoor zal kiezen in onze eigen wereld te blijven. We hebben momenteel.. kwesties met enkele engelen.' Mijn vingers gleden kort over de plooien van mijn rok, waarbij ik mijn ogen een tijd lang op mijn handen gericht hield. Ik sprak nooit zo veel, maar er was tot nu toe dan ook niemand die daadwerkelijk had willen begrijpen. Hij was volwassen, misschien zou hij het kunnen.
'Ziet u, er was nooit een nakomeling voor de duivel bedoeld. Hoewel Lucifer door God werd geschapen, is niets dat door de duivel is gemaakt een Godschepping.' Mijn ogen glipten een moment over zijn gezicht, om zijn reactie te peilen, voor ik besloot verder te gaan.
'Een decennia geleden, echter, brak er een grotere oorlog uit tussen de engelen en demonen die deze Aarde als hun gebied wilden opeisen. Lucifer wilde de aarde helaas niet afstaan, en omdat hij geen engelen kon doden - nam hij deze gevangen. U moet weten dat engelen langzaam afsterven in Hades, er is daar niet zoiets als zonlicht of frisse lucht. Het is er dood, leeg en tegelijkertijd overvol.' Ik wist niet precies hoe ik het zou moeten noemen: voor mij was het thuis geweest, ik had er geleefd.
'Uiteindelijk belandde er een vrouwelijke beschermengel tussen de stervende zielen. U kunt raden dat deze engel zo mooi was dat ze het hart van de Duivel trachtte te warmen. Helaas wilde Lucifer niets meer dan een kind van haar - iets dat God niet kon aanraken. Iets om de oorlog mee te stoppen en de bovenwereld te beangstigen. Ik geloof dat de vrouw zelf wel oprecht van hem hield, maar.. het is nu eenmaal geen echt sprookje. Dus toen het kind geboren was, stierf de vrouw een gruwelijke dood in haar wil haar baby te beschermen. De Duivel zelf hield niet van haar. In tegendeel. Hij vormde haar tot een genadelozer persoon dan hijzelf was geweest. Iets dat geen invloed zou kennen van het licht, noch het duister.' Met een lichte, doch bittere glimlach keek ik Matthew nu aan. Ik had niet hoeven te vertellen wie het kind was geweest, daar was de man meer dan intelligent genoeg voor.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Matthew Oliver Sanz

'Ziet u, er was nooit een nakomeling voor de duivel bedoeld. Hoewel Lucifer door God werd geschapen, is niets dat door de duivel is gemaakt een Godschepping.' Ze had een punt. Ze was geen god schepsel als zag ze er wel goddelijk uit. Ik kijk naar haar terwijl ze verder gaat. 'Uiteindelijk belandde er een vrouwelijke beschermengel tussen de stervende zielen. U kunt raden dat deze engel zo mooi was dat ze het hart van de Duivel trachtte te warmen. Helaas wilde Lucifer niets meer dan een kind van haar - iets dat God niet kon aanraken. Iets om de oorlog mee te stoppen en de bovenwereld te beangstigen. Ik geloof dat de vrouw zelf wel oprecht van hem hield, maar.. het is nu eenmaal geen echt sprookje. Dus toen het kind geboren was, stierf de vrouw een gruwelijke dood in haar wil haar baby te beschermen. De Duivel zelf hield niet van haar. In tegendeel. Hij vormde haar tot een genadelozer persoon dan hijzelf was geweest. Iets dat geen invloed zou kennen van het licht, noch het duister.' Ik zucht kort. 'Heb je nooit je moeder willen ontmoeten? Ik begrijp dat ze dood is maar had je niet gewild dat je haar kende of heb je geen interesse in haar? Ik bedoelde het niet bot en hopelijk kwam het ook niet zo over. Ik wrijf met mijn vingers over mijn kin en richtte mijn blik niet op iets specifieks. 'Sorry als ik door draaf je moet het maar zeggen als ik onbeleefd over kom.' Ik glimlach verontschuldigend en haal een hand door mijn haar. 'Voel je vrij ook dingen over mij te vragen ik snap het als je liever niet alles van jezelf wilt blootgeven.'

Lilith Aurora Kings. - Fee. - Room. -bathroom.
'Lillith, dat gaat je nooit lukken,' zei Kyle serieus, maar met een speelse grijns. Ik stak mijn tong naar hem uit. 'En Lily, ik vergeef het je. Alleen omdat jij het bent,' zei hij haar. Hij trok zijn armen los en sloeg die beiden om hun schouders, waarna hij zich op de bank liet vallen en ons op hem trok. Hij drukte bij ons allebei een kus op ons kruin en sloot ogen. 'Meiden en hun liefdes toch ook.' Ik wilde protesteren, maar hield me wijselijk in. 'Alle meiden leven op een droomwolk,' grijnsde hij en schudde zijn hoofd. 'Ik snap ook niet waarom iedereen het me blijft proberen aan te halen. Leg me maar is uit,' grinnikte hij en keek afwachtend naar het plafond. Lily keek me even aan en grijnsde breed. Ik glimlachte vrolijk terug. 'Omdat je ontzettend sexy bent. Je hebt zo'n seksappeal dat het vrijwel onweerstaanbaar is voor vrouwen en homo's. Je kunt het niet ontkennen Kyle, jij bent gewoon ontzettend aantrekkelijk. En tsja, daar kun je niets aan doen. Zoiets moet je toch wel mee leren leven.' Ik knikte beamend. Vanuit mijn ooghoeken zag ik haar langzaam recht gaan zitten en ze liet zich bovenop Kyle vallen. Een vrolijke lach verliet mijn lippen, terwijl ik opstond en op mijn bed ging zitten, met mijn gezicht richting hun. Dit was Lily's manier van wraak nemen. Ze was heel wat stoerder dan ik was. Altijd geweest. Zij durfde altijd al veel meer, zowel te doen als te zeggen. En daarbij was ze onwijs behulpzaam. Daarom was ze mijn beste vriendin. Omdat ik altijd op haar kon rekenen.
'Daarbij, iedereen verdient liefde. Iedereen. Zelfs jij Kyle. Je hebt het misschien nog nooit gevoeld, misschien wil je het niet eens voelen, maar je verdient het wel. En ooit zal je het overkomen, dat weet ik zeker. Je kunt zeggen wat je wilt, doen wat je wilt, maar Ik weet dat het zo is en daar is geen discussie voor nodig.'
Zelfverzekerd sloeg ik mijn ene been over de andere en keek van hem weg, het raam uit.

Eli Stefan Dark. – Halfvampier. – Room
'Sure,' grijnsde ze en begon richting de kantine te lopen. Ik achtervolgde haar zwijgend. 'Ik heb toch niks te doen, behalve een stom boek lezen,' zei ze schouder ophalend en keek me. 'Maar ik heb al gegeten,' glimlachte ze toen. Ik glimlachte naar haar en knikte. Toen we in de kantine aankwamen, zag ik dat er meerdere mensen zaten, maar dat de meeste mensen toch nog steeds in hun kamer of buiten verbleven. Geduldig liep Rosalie achter me aan, terwijl ik in de korte rij aansloot en mijn bord vol legde met broodjes en fruit.
'Dus wat is jouw gave,' vroeg ze me ineens en pakte nog wat drinken. Ze betaalde en keek me vragend aan. 'En hoelang zit je hier al?' Haar blik gleed even door de kantine voor haar bruine ogen zich weer in de mijne haakten en ze glimlachte even.
'Ik raad wel,' lachte ze geheimzinnig en ik trok speels mijn wenkbrauwen op. Voorzichtig nam ze een slokje drinken. Ik knikte en ging zitten, waarna ik een hap van mijn appel nam. 'Vampier? Of iets in die richting,' grijnsde ze. Ik verslikte me bijna, maar kon het nog net binnenhouden en me beheersen. Voor haar zou het alleen geleken hebben alsof ik op mijn tong gebeten had. 'Je hoektanden zijn iets langer dan bij de normale mens,' legde ze uit en grijnsde tevreden. 'Dus, hoe is mijn instinct,' vroeg ze me en knipoogde. Onder de indruk knikte ik. 'Je instinct is verbazingwekkend goed,' vertelde ik haar eerlijk, waarna ik nog een hap nam van mijn appel. 'En goed opgemerkt,' knipoogde ik terug. 'Maar wat is jouw gave dan? Ik ben nogal slecht in raden,' antwoordde ik en liet mijn donkere ogen even over haar gezicht glijden.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Cybele Magnolic
Zijn woordkeuzes brachten onwillekeurig een glimlach rond mijn lippen. Toch bleef mijn verdere uitdrukking vrij neutraal staan. 'Het is niets. U bent zeer interessant voor een Engels docent.' Ik kon het niet laten om zacht op mijn onderlip te bijten bij die woorden, waarbij ik mijn blik kort op de man richtte.
'Er is niet zoiets als verlangen naar iemand die je niet kent. Alle emotionele binding daaraan is.. een illusie van het menselijke orgaan ''hart''.' Probeerde ik zacht, terwijl ik op mijn beurt iets ging verzitten. De schemering weerkaatste tegen de dubbelzijdige ramen en wierp het donker naar binnen. Het werd laat, en dat was precies het moment waarop ik gewoonlijk tot leven kwam. Slapen was ook zoiets dat ik maar zelden deed.
'Misschien zou mijn leven anders zijn geweest als ik haar had gekend, al betwijfel ik dat mijn vader haar in leven had gelaten. Zelfs mij wil hij zo nu en dan graag martelen. Maar in feiten zijn wij dan ook niets meer dan bloedverwanten. In Hemel en Hel is er niet zoiets als een band tussen ouder en kind - zoals die er op aarde is. Nakomelingen worden geschapen en opgeleid. Niets meer, niets minder.' Het was zeker geen onaangenaam onderwerp. Het was niet zo dat ik er veel verdriet bij voelde: die fase was ik al gepasseerd in mijn kindertijd. Ik had om mijn moeder geschreeuwd: ik was zo buiten zinnen geweest dat ik twee jaar in de kerkers van Lucifer gezeten had. Er was niets dat mij nog zou kunnen breken. Hoe brak je immers iets dat al lang en breed vergaan was?
'Goed. Genoeg over mijn sadistische leven. Ik wil graag weten waar de school aantrekkelijke mannen als u vandaan haalt,' als vanzelf krulden mijn mondhoeken speels omhoog, waarbij ik mijn hoofd iets kantelde.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

[Pebble ik wil niet vervelend zijn maar Eli Stefen Dark heeft precies hetzelfde uiterlijk als Matthew Oliver Sanz... En ik heb hem eerder aangemaakt ;/ ]

Rosalie Sarah Angels

Ik kijk hem even aan. Als hij ook betaald heeft loop ik al naar een tafeltje. Als ik hoor dat ik gelijk heb, draai ik me om en grijns naar hem. Achteruitlopend kijk ik hem aan. Een speelse grijns vormt zich om mijn lippen. 'Tja, ik weet het,' zeg ik zogenaamd arrogant en wikkel verleidelijk een plukje haar om mijn vinger. 'Ik heb zo'n geweldig instinct.' Ik knipper even verleidelijk met mijn ogen, maar dan schiet ik in de lach. 'Grapje.' Ik draai me weer om en loop nu naar een tafel. Ik zet mijn drinken neer en ga zitten. Ik kijk naar Eli en leun achterover in de stoel. 'Tja, je zou moeten raden. Anders is het niet eerlijk meer. Ik ga er niks over zeggen.' Ik sla mijn benen over elkaar en neem een slokje drinken. Ik draai de dop er weer zorgvuldig op. Na een paar keer mislukt drinken, weet je wel hoe je het best kan drinken zonder nat te worden. Het is moeilijk en het eist oplettendheid, maar uiteindelijk lukte het me op de automatische piloot. Vanuit mijn ooghoek kijk ik even naar Eli. Dan glimlach ik en kijk weer door de kantine. 'Hoelang zit jij hier,' vraag ik hem weer. Die vraag had hij nog niet beantwoord. 'En je bent dus vampier... Hoe kan je al die bloedgeuren hier dan aan,' vraag ik hem dan nieuwsgierig. Vol nieuwsgierigheid kijk ik hem aan, maar het leek er niet echt op dat hij dorst had. Misschien zag ik in zijn ogen een spoor, maar dat was alleen als je heel goed keek en nog was het niet zeker. Ik bijt op mijn lip en draai me dan weer recht. 'Hoe is het om gewoon mensen eten te eten? Is het niet heel vies?' Vragend kijk ik hem aan. Zelf at ik ook gewoon menseneten, maar ik was ook gewoon een mens. Soort van.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Kyle Logan Booth

Ik luister naar Lily en grinnik even. 'Dat weet ik toch allemaal al, dat hoef je niet nog een keer te vertellen,' grinnik ik en knijp haar plagerig in haar zij. Dan open ik mijn ogen en krijg ineens het volle gewicht van Lily op me. Een pijnlijke kreun verlaat mijn lippen. Ik voel hoe Lillith wegloopt. Even kijk ik haar na, maar als ze gewoon op het bed gaat zitten, maak ik mijn blik weer van haar los. Binnen no time heb ik Lily overmeesterd en ligt ze kansloos onder me. Ik grijns even.
'Ik zou het niet meer proberen,' grijns ik en kijk haar plagerig aan. Mijn blik glijdt weer naar Lillith als ze begint te praten. Ik kijk haar zwijgend aan. 'Misschien verdien ik, maar dat is iets anders dan het voelen,' zeg ik haar. 'En als ik doe alsof ik het voel, is het om iemands hart te breken.' Ik grijns even. 'Maar jullie zijn veilig hoor, jullie zijn gefriendzoned. Sorry.' Ik sta op van Lily en werp haar in een simpele beweging over mijn schouder. Ik loop naar het bed en leg haar naast Lillith neer. 'Zo en nu luisteren jullie allebei goed,' zeg ik streng en kijk ze aan. Een gemene grijns komt op mijn gezicht. Lachend spring ik boven op ze, vooral Lillith wordt geplet, omdat ik haar mee moest trekken. Lachend lig ik op ze. 'Mmm, vrouwen liggen lekker,' plaag ik en kijk ze grijnzend lekker, waarna ik mijn ogen sluit en met een grinnik wacht op een reactie. Ik wed dat één van hen me gaat slaan. Ik rol me naast hun, maar had het verkeerd ingeschat. Met een plof beland ik op de grond. Ik kreun weer even pijnlijk. 'Ik houd van je vloer,' mompel ik en blijf stil liggen. 'En ik ben moe,' mopper ik. Het onderwerp liefde laat ik achter me. Het is wel weer genoeg geweest voor dit jaar.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Matthew Oliver Sanz

'Goed. Genoeg over mijn sadistische leven. Ik wil graag weten waar de school aantrekkelijke mannen als u vandaan haalt,' Ik glimlach en kijk haar aan met mijn verschillend gekleurde ogen. Ik had haar daar nog niet over gehoord misschien omdat ze het beleefder vond om daar niet over te beginnen. Ik schraap mijn keel en haal een hand door mijn bruine warrige haar. Het was ondertussen al gedroogd aangezien we hier al een tijdje zitten. 'Engelse literatuur is mijn passie.' Begin ik. 'Ik heb toen ik wat jonger was gewerkt als computer hacker maar ben daarna Engels en psychologie gaan studeren aan de universiteit..' Ik knik kort. 'Ik wilde niet zomaar engels geven aangezien ik ook niet 100% menselijk ben leek het me een beter idee om op een school les te geven die ook zulke leerlingen bezat.' Leg ik haar uit. 'Maar dit is pas mijn eerste jaar, ik weet niet of ik hier de rest van mijn jaren wil blijven aangezien je maar weinig vrije tijd hebt aangezien je hier ook woont..' Ik bekijk haar. Ze had lang bruin haar en haar ogen.. Ze waren prachtig. Ik geef mezelf een mentale klap in het gezicht en probeer me weer te focussen. Ik sta op en pak opnieuw de gitaar. Ik ga terug zitten en speel een kort riedeltje als achtergrond muziekje. Ik speelde altijd als ik niet wist wat ik zou moeten doen in zo'n situatie. ik kijk naar mijn vingers die redelijk snel over de snaren gingen maar toch niet een te hard geluid veroorzaakte. Ik neurie kort mee en richt me dan weer op Cybele. 'Sorry daarvoor.' Glimlach ik.

[ bericht aangepast op 21 april 2013 - 21:55 ]