[RPG] Unordinary People [Eén] - Speeltopics

In het warme Australië staat een groot strandhuis, waar elke zomer mensen naar toe komen voor een zomerse vakantie. De mensen die naar het strandhuis toe komen kennen elkaar niet, het zijn allemaal vreemden van elkaar dus ze moeten elkaar nog allemaal leren kennen. Zal dit goed gaan of niet? Ook kunnen er wat ‘rare’ figuren tussen zitten, misschien is een van de jongens wel een vampier.. of een van de meisjes wel een heks? Daar kom je allemaal zelf achter, des te meer je elkaar leert kennen..

Regels
- Off-topic berichten worden in het praattopic geschreven, niet in dit topic
- Als je je aanmeldt moet je zeker weten dat je echt gaat meedoen, anders wordt je verwijdert.
- Ga niet dood of vermoord niemand zonder het eerst aan mij te vragen! Gewond raken mag wel.
- Doe rustig met de anderen, niet meteen ruzie schoppen ofzo. Je kent elkaar nog niet.
- Minimaal vier volle regels per post
- Wie zich vijf keer niet aan de regels houd, wordt uit het RPG geplaatst.
- Nieuwe topics mogen door iedereen worden geopend
- Enjoy!

Invullen:
Volledige naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Gewoon/ongewoon mens (wat dan):
Extra:


Meisjes:
- Julia Chanel Miller - 18 - zeemeermin - TheseWords
- Katherina Elena Flow - 18 - mens - Coockies
- Yuniper Lake - 17 - heks - Jaimes
- Jade Rachelle Brown - 18 - Earthling - HurtedHeart
- Ruby Aliana Emily Hastings - 18 - mens - Lizor
- Philomenia Amaris Kingsleigh - 18 - halfgodin - Tolkien

Jongens:
- Charles Oliver Skyes - 20 - vampier - Jolene
- Matthew Andy Dalmer - 20 - engel - Jolene
- Logan Garcia - 18 - weerwolf - WillNotLearn
- Lucas Alexander Enwright - 21 - communicator - mismi
- Ethan Willow Clarckson - 19 - mens - Nyan
- Seth Langdon - 19 - mens - Chapters

Kamerlijst:
Kamer1:
Julia Chanel Miller
Yuniper Lake

Kamer 2:
Katherina Elena Flow
Jade Rachelle Brown

Kamer 3:
Ruby aliana Emily Hastings
Philomenia Amaris Kingsleigh

Kamer 4:
Matthew Andy Dalmer
Lucas Alexander Ewright

Kamer 5:
Ethan Willow Clarckson
Logan Garcia

Kamer 6:
Charles Oliver Skyes
Seth Langdon


Hoe beginnen we
We beginnen dat iedereen aankomt bij de villa en via de kamerlijst hun kamer op gaat zoeken. Het is voor iedereen de eerste dag op vakantie, de één komt vroeger op de dag, de ander later

[ bericht aangepast op 10 feb 2013 - 10:16 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Jade Rachelle Brown
‘Ik ben benieuwd of het hier nog echt vriendschappelijk gaat worden met al deze mensen.’ Mompelt hij. Ik kijk hem aan. 'Vast wel. Het is gewoon een beetje nieuw voor iedereen.' Zeg ik vriendelijk. 'Met wie deel jij eigenlijk een kamer?’ Vraagt hij me. Ik kijk hem even aan. Hij zag ervwel leuk uit. Toch spijtig dat iemand op zulke jonge leeftijd al zijn leven moest verliezen. Hetzelfde als mijn zusje. Ik hoor haar soms zelfs nog gillen. 'Ik deel mijn kamer met Katherine. Ik heb har nog niet gezien, maar ik zie het wel. En met wie deel jij de kamer?' Vraag ik Matthew. Hij was wel aardig voor me en dat vond ik wel fijn. Dan was er in iedergeval een iemand aardig voor me. Veel wezens kunnen ook gemeen tegen me zijn omdat hun instinct het overneemt en z zich bedreigt voelen. Mijn volk was vroeger de baas over de wezens om ze in toom te houden en rond een bepaald aantal. De enige waar we ons niet mee bemoeide waren de engelen. Deze leefde toch in twee werelden. Daardoor verwacht ik niet meteen dat als er nog mer wezens zijn ze me niet aanvallen ofzoiets. Mijn bloed was ook nog is heerlijk bloed voor weerwolven shape-ifters en vooral voor Vampieren al waren hier een aantal soorten.

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Tolkien schreef:
Philomenia Amaris Kingsleigh
De jongen nam deze keer het woord. "Ik ben Matthew en dit is Rae," stelde hij zichzelf en het meisje voor. Dit was een bevestiging voor Mia. Hij was dus echt zo'n typische jongen als al die perfecte gasten bij Mia op school.
Het enige wat anders aan hem was, was dat Mia nieuwsgierig was naar wat er in zijn geschiedenis was gebeurd, waardoor zijn ogen zo speciaal leken.
Natuurlijk waren het haar zaken niet, maar dan nog... ze was altijd al een nieuwsgierig en standvastig meisje geweest.
"Wel dit is... een interessant... gesprek," zei Philomenia. De jongen leek zijn interesse te hebben verloren en was nu een tijdschrift beginnen lezen.
"Ik ga wel.. viool spelen of zo." Het was het eerste wat in haar opkwam. "Yep. Ik zie jullie wel weer. Hoogstwaarschijnlijk."
Voordat ze nog iets stoms kon zeggen, stond Mia op en liep de trap op om haar viool te halen, waarna ze de warme buitenwereld in trok en zich ergens verder in een grasveld neerzette. Ze viel meteen achterover en staarde naar de wolken

[Matthew may always follow her. ^^]

Lucas Alexander Enwright - Communicator
Als ik mijn fruit op heb sta ik op en loop ik naar de keuken om het op te ruimen. Ik ruim mijn spullen op en pak nog een flesje water uit de koelkast. "Later" zeg ik als ik de keuken weer uit loop. Ik loop weer naar het terras waar ik mijn shirt weer aantrek en ga vervolgens het strand op. Ik wandel even kort over het strand en ga daarna van het strand af. Ik loop een stukje en kom uiteindelijk uit bij een grasveldje. Ik kijk even rond en zie dan een meisje zitten/liggen
"Hey" zeg ik tegen der. "Ook aan het genieten van de zon?" vraag ik dan. Bandit blijft een beetje angstig achter me staan zoals altijd. Hij kijkt wel een beetje om zich heen naar de andere honden, maar hij blijft bij me. Als er een hond op hem komt afgerend draait hij zich om en stoot daarbij in mij knieholte, waardoor ik half op haar val. "Sorry" zeg ik terwijl ik mezelf herpak en naast haar ga zitten.

[ bericht aangepast op 30 jan 2013 - 17:29 ]

Philomenia Amaris Kingsleigh || Halfgodin
Mia haalde haar iPod uit en stak de oortjes in haar oren.
Wat had ze weer een geweldige eerste indruk gemaakt, daarnet...
Wanneer Stubborn Love van The Lumineers begon te spelen, schoot ze overeind om haar viool te kunnen stemmen, die ongetwijfeld vals zou klinken door in het ruim van het vliegtuig te verblijven.
Philomenia schrok zich haast letterlijk dood wanneer er een jongen naast haar kwam zitten. Haar viool viel op haar schoot wanneer ze naar haar hart greep, waarvan het ritme godzijdank normaal leek aan te voelen.
Mia moest echt naar bed gaan, als ze al schrok van één enkele jongen. Ze zette haar muziek weer op pauze en trok de oortjes weg.
"Sorry, wat zei je?" vroeg Mia, terwijl ze haar viool weer opborg.

---

help

Lucas Alexander Enwright - Communicator
Ze was net bezig met haar viool, maar daardoor had ze mijn val niet gezien. Ze schrok echter wel van me toen ik naast haar ging zitten. Ze pauzeert haar muziek en haalt de oortjes uit haar oren "sorry, wat zei je?" vraagt ze, terwijl ze haar viool opbergt. "Ik zei eerst hoi en toen vervolgens vroeg ik of je ook aan het genieten was van de zon" zeg ik dan. "Daarvoor ben ik bijna bovenop je gevallen omdat mijn hond me omver duwde" zeg ik dan en ik lach even. "Ben je hier op vakantie of woon je hier?" vraag ik dan terwijl ik even om me heen kijk om te kijken waar Bandit is. Hij is even verderop aan het spelen met wat andere honden. Na en tijdje krijgt hij het te warm en komt ie deze kant weer opgelopen. Hij gaat naast me liggen en legt zijn hoofd op mijn schoot.

Ruby Aliana Emily Hastings {Red}
'Ow oké,' zeg ik met een glimlach, om vrienden te maken? Ben ik daarom hier? Misschien wel. Ik haal mijn schouders op, 'ik denk dat ik hier ook wel een beetje ben om vrienden te maken, maar ook wel om de lol,' lieg ik. Ik ben een uitstekende leugenaar dus het lijkt me sterk dat hij me door zal hebben. De echte reden dat ik hier ben is natuurlijk om weg te zijn bij mijn ouders, maar zolang ik iemand niet goed ken ga ik dat ook niet vertellen. Ik vertrouw mensen niet zo snel. Ik kijk met een glimlach naar de jongen.
'In welke kamer zit jij?' vraag ik hem, 'ik zit in kamer...3.'

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Seth Langdon
Ik keek verward naar een vlek op de muur terwijl ik naar zijn verhaal luisterde. "Waarom niet éérst het bloed en toen schieten." Langzaam schudde ik mijn hoofd alsof ik de vlek afkeurde. Toen keek ik hem weer aan, zijn huid was zo egaal als het begin van een schilderij. "Ben je van plan om nog te socialiten met de andere mensen?" Vroeg ik me af, aangezien ik dat niet was.
Het feit dat Charles niets van mij vroeg was extreem aangenaam, ik hield sowieso niet van over mezelf praten, en het was ook nog eens ontiegelijk moeilijk. Ook wist hij mijn naam niet, deze anonimiteit was net als een boek. Ik had iedereen kunnen zijn, ik had overal vandaan kunnen komen en mijn toekomst zou nog onbepaald kunnen zijn. Misschien moest ik maar eens beginnen met een biografie voor mijn personage maken.
"Je hoort me hè." Iets wat ik even vergeten was, en heel irritant zou kunnen worden. Mijn rug deed pijn, ik had geen drugs bij me en die gedachte deed het alleen nog maar meer pijn doen. Hoe ging ik dit ooit overleven. Waren de slaappillen en pijnstillers wel genoeg? Misschien moest ik er maar weer een paar nemen aangezien de eerste twee niet echt hadden geholpen.
Ik reikte naar mijn pillen - wat moeilijk ging zo liggend - en at ze vervolgens op. De gore smaak die zich in mijn mond verspreidde deed me denken aan de gordijnen in ons huis. Aan paarden en aan kleine tenen. Als het om pillen aankwam was ik heel erg ongeduldig, nee ik was sowieso wel ongeduldig, maar pillen moesten meteen werken of ik had de neiging om nog meer in te nemen. Misschien moest Charles maar een oogje in het zuil houden. Of misschien niet. Misschien was het wel goed zo, als het zo op hield. Er is nog zo veel om te vermoorden, denk daar eens aan.

Wat voor geluid maakte gedachte als ze wegvlogen? Want dat was het geluid wat ik hoorde.

mismi schreef:
Lucas Alexander Enwright - Communicator
Ze was net bezig met haar viool, maar daardoor had ze mijn val niet gezien. Ze schrok echter wel van me toen ik naast haar ging zitten. Ze pauzeert haar muziek en haalt de oortjes uit haar oren "sorry, wat zei je?" vraagt ze, terwijl ze haar viool opbergt. "Ik zei eerst hoi en toen vervolgens vroeg ik of je ook aan het genieten was van de zon" zeg ik dan. "Daarvoor ben ik bijna bovenop je gevallen omdat mijn hond me omver duwde" zeg ik dan en ik lach even. "Ben je hier op vakantie of woon je hier?" vraag ik dan terwijl ik even om me heen kijk om te kijken waar Bandit is. Hij is even verderop aan het spelen met wat andere honden. Na en tijdje krijgt hij het te warm en komt ie deze kant weer opgelopen. Hij gaat naast me liggen en legt zijn hoofd op mijn schoot.

Philomenia Amaris Kingsleigh || Halfgodin
"Ik zei eerst hoi en toen vroeg ik je of je ook aan het genieten was van de zon," zei de jongen dan. "Daarvoor ben ik bijna bovenop je gevallen omdat mijn hond me omver duwde." Hij lachte even. Mia moest ook even grinniken.
"Wel, hallo dan, en nee. Ik ben eerder gevlucht van een ongemakkelijk gesprek en toen besloot ik om me wat afzijdig te houden." Ze geeuwde even en hield uit beleefdheid een hand voor haar mond.
"Ben je hier op vakantie of woon je hier?" vroeg de jongen dan.
"Vakantie. Ik kom uit de VK," antwoordde Mia. "Oh, sorry... Mia, trouwens. En wat is jouw naam, als ik vragen mag?" Ze glimlachte even. Dit gesprek was al meteen een heel stuk luchtiger dan dat met Rae. Mia wist niet hoe het kwam. Sommige mensen had ze nu eenmaal liever dan anderen.

---

help

Ethan Willow Clarckson|| Mens
'Ow oké,'zei ze met een glimlachje.'ik denk dat ik hier ook wel een beetje ben om vrienden te maken, maar ook wel om de lol,' antwoorde ze dan op mijn vraag en ik knik even.
Daarna vroeg ze in welke kamer ik zit.'ik zit in kamer...3.'vervolgde ze er nog naar.
"Ik zit in kamer 5 ."antwoord ik dan .Ik was best benieuwd wie dat mijn kamergenoot zou zijn.
Ik kijk weer naar Ruby.Ze leek even oud als mij ,maar ik besloot het nog eens aan haar te vragen.
"Hoe oud ben je eigenlijk?"vraag ik haar dan vriendelijk.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ruby Aliana Emily Hastings {Red}
'Hoe oud ben je eigenlijk?' vraagt hij nadat hij verteld heeft dat hij in kamer zit. '18,' zeg ik met een glimlach, 'en jij?' Hij lijkt ongeveer even oud, maar ik ben altijd al slecht geweest in het inschatten van leeftijden, dus waarschijnlijk heb ik het fout. Ik haal een hand door mijn haar en kijk hem aan. Ik vind het lastig om het gesprek op gang te houden, maar tot nu toe is het me aardig gelukt. Ik bekijk Ethan onopvallend, hij ziet er niet verkeerd uit. Ik vind zijn glimlach leuk, maar ik ben niet gemaakt om iemand leuk te vinden, want ik verpest het toch alleen maar. Ik stop mijn hand in mijn zak en bijt op mijn lip.

[ bericht aangepast op 30 jan 2013 - 21:15 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Charles Oliver Skyes

"Je hoort me hè." Zegt hij ik knik. ‘Ja en je gedachten zijn interessant.’ Ik duw het broodje naar hem toe. ‘ Eet.’Ik sta op en pak een flesje water. ‘En drink.’ Ik geef hem het flesje. ‘Weigeren heeft geen zin je eet en drinkt het doe dan ook wel met of zonder mijn hulp.’ Dreig ik met een glimlach. Ik ga weer zitten. ‘Wil je nog meer weten? Ik ben bijvoorbeeld niet allergisch voor knoflook of zilver.’ Glimlach ik naar hem. Zelf pak ik een sigaret uit mijn eigen zak en steek hem op. Ik neem een diepe hijs en kijk weer naar hem. ‘En nee roken is geen probleem voor je als we een kamer delen.’ Lach ik. Hij intrigeerde me hoe vreemd dat ook klonk.

Ethan Willow Clarckson|| Mens
'18,' antwoorde ze met een glimlach.Ik had dus ongeveer goed geschat.'en jij?'vroeg ze dan terug."Ik ben er 19."antwoord ik op haar vraag.Ze stak haar hand dan in haar zat en beet op haar lip.
"Heb je misschien zin om het huis te verkennen?Dan staan we niet meer op het midden van de gang."stelde ik voor.En als ik alleen het huis zou moeten gaan verkennen ,dan ging ik waarschijnelijk verloren lopen. Verder wist ik nog niet echt iets te vragen aan haar. Het kon anders ook opdringerig overkomen.
"Of blijf je liever hier met me praten ?"vraag ik er dan nog achterna ,stel dat ze totaal niet meewil ,het zou best kunnen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Seth Langdon
Met een beetje tegenzin pakte ik het brood toch maar, alhoewel ik niet wou moest het toch echt gebeuren. Al moest ik mezelf dwingen. Ik ging wat rechter op zitten zodat ik beter kon eten. Hapje voor slokje voor hapje. Het smaakte naar eten, maar het was nog altijd beter dan de Gore smaak van pijnstillers. "Is er iets waar je niet tegen kan?" Vroeg ik met volle mond waardoor het raar klonk als een monster als een verlamde tong. Mijn oogleden waren moe en misschien moest ik even slapen, maar ik wist dat als ik het alleen al zou proberen, dat het niet zou lukken. Ik zou dromen over mensen en over pijn en over nachtmerries.
Misschien ook dromen over hoe ze me ooit weer konden maken. Hoe ik ook weer normaal zou kunnen worden. Of ze de Clockwork Orange methode zouden uitoefenen. Of het zou werken. Of ik mezelf zou vermoorden aangezien ik dat niet aan kon. En hoe, van een gebouw, op een treinrails...
"Je antwoord niet al mijn vragen, dat was niet de deal." Merkte ik op. Ik keek weer naar hem en vroeg me af of zijn verloofde ook de laatste was waarmee hij seks had gehad, en aangezien ik ook daarop het antwoord wou weten, vroeg ik het in gedachte.

Charles Oliver Skyes

"Je antwoord niet al mijn vragen, dat was niet de deal." Ik lach. Hij was scherp.‘Eerst schieten omdat hij dan niet tegen zou stribbelen.’ Zeg ik en kijk naar hem. "Is er iets waar je niet tegen kan?" vraagt hij met volle mond. Ik glimlach charmant. ‘Ik kan niet tegen andere vampiers. Een andere vampier die beter kan vechten zou in theorie mij kunnen doden..’ antwoord ik hem dan en haal een hand door mijn haar zodat het weer ‘goed’ valt. Ik schiet in de lach als hij zich afvraagt of mijn verloofde mijn laatste was. Ik schud mijn hoofd. ‘Nee ik kan me goed genoeg beheersen om me onder de mensen te begeven. Ik blijf twee jaar in een stad en verhuis dan.’ Antwoord ik en kijk naar hem. ‘En ben jij nog maagd of?’

Lucas Alexander Enwright - Communicator'
"Wel, hallo dan, en nee. Ik ben eerder gevlucht van een ongemakkelijk gesprek en toen besloot ik m me wat afzijdig te houden" zegt ze en ze geeuwt even, maar houd netjes haar hand ervoor. Als ik vraag of ze hier woont of hier op vakantie is, antwoord ze dat ze op vakantie is en oorspronkelijk uit het VK komt.
"Oh, sorry.." zegt ze en ik vraag me eerst af waarvoor ze sorry zegt, maar ik kan er niet lang over nadenken, want ze gaat meteen verder. "Mia, trouwens. En wat is jou naam, als ik vragen mag." aha, ze verontschuldigde zich omdat ze zich niet had voorgesteld, maar ik had mezelf ook nog niet voorgesteld.
"Ik ben Alex" zeg ik dan. Bandit vraagt of ik alsjeblieft wat water voor hem wil halen en ik kijk weer even om me heen. "Wacht even hoor, ik ben zo terug." zeg ik en ik sta op en zeg in gedachte tegen Bandit dat ie hier moet blijven. Hij kijkt even naar me op en gaat dan plat op de grond liggen. Alsof hij zich dan zo kan verstoppen voor Mia. Ik schud even lichtjes mijn hoofd. Ik loop naar r een winkeltje en vraag daar of ze een bakje hebben en nog een flesje water. Ik krijg een bakje mee, reken het flesje water af en loop weer terug. Ik ga zitten en vul het bakje met water en zet het neer voor Bandit die meteen begint te drinken. Ik neem een slokje van het flesje water dat ik had meegenomen. "Verblijf je hier in de buurt?" vraag ik dan om het gesprek weer op gang te brengen.

Yuniper Lake || Heks
Hm, tot nu toe sta ik volgens mij nog niet echt goed bij de jongens. Ach, ik kan ze altijd nog bezweren met een spreuk, een beetje pijnigen met een vloek of gewoon leuk pesten. Ik ken zat spreuken die dat werk voor me kunnen doen, dus dat zie ik al rooskleurig in. Hoewel ik rozen haat en ze stinken. Ik loop na Logan de keuken uit en baan me een weg terug naar de slaapkamer. Als ik de deur met een spreuk open, ik ben te lui om de deur zelf van het slot af te halen, gaat die open. De kamer is leeg en ik doe de deur achter me weer dicht. Tijd om mijn koffer maar even snel uit te pakken. Allemaal designkleding die ik neerleg in een kast. Mijn twaalf schoenenparen zet ik voor de kast neer. Zo, dat is gedaan. Mijn bed is leeg en ik ga erop zitten in meditatiehouding. Langzaam concentreer ik me, zodat ik de energieën in huis kan voelen. Volgens mij is niet alles even veilig hier. Ik pak vanuit mijn koffer een boek, mijn boek met spreuken, en blader er dan even in. Aha, hier is de spreuk.
'Menmet evanescunt, menmet abscondi,' mompel ik dan met gesloten ogen.
Ik voel de uitwerking er niet van, maar ik weet dat mijn gedachten nu veilig zijn. Niemand kan er iets van weten, wat dan ook. Niemand in dit huis. Nu nog een spreuk voor mijn identiteit. Dat die niet herkenbaar is, dat niemand weet dat ik een heks ben.
'Indicium clausa, nunc ne plarotus.'
Zo, nu is ook dat niet meer herkenbaar. Ik kom weer uit de trance en zie tot mijn opluchting niemand, want als ik echt in trance ben, heb ik dat soort dingen niet door. Ik berg het boek op en glimlach zelfgenoegzaam. Dit gaat nog een leuke tijd worden.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.