[RPG] Unordinary People [Eén] - Speeltopics

In het warme Australië staat een groot strandhuis, waar elke zomer mensen naar toe komen voor een zomerse vakantie. De mensen die naar het strandhuis toe komen kennen elkaar niet, het zijn allemaal vreemden van elkaar dus ze moeten elkaar nog allemaal leren kennen. Zal dit goed gaan of niet? Ook kunnen er wat ‘rare’ figuren tussen zitten, misschien is een van de jongens wel een vampier.. of een van de meisjes wel een heks? Daar kom je allemaal zelf achter, des te meer je elkaar leert kennen..

Regels
- Off-topic berichten worden in het praattopic geschreven, niet in dit topic
- Als je je aanmeldt moet je zeker weten dat je echt gaat meedoen, anders wordt je verwijdert.
- Ga niet dood of vermoord niemand zonder het eerst aan mij te vragen! Gewond raken mag wel.
- Doe rustig met de anderen, niet meteen ruzie schoppen ofzo. Je kent elkaar nog niet.
- Minimaal vier volle regels per post
- Wie zich vijf keer niet aan de regels houd, wordt uit het RPG geplaatst.
- Nieuwe topics mogen door iedereen worden geopend
- Enjoy!

Invullen:
Volledige naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Gewoon/ongewoon mens (wat dan):
Extra:


Meisjes:
- Julia Chanel Miller - 18 - zeemeermin - TheseWords
- Katherina Elena Flow - 18 - mens - Coockies
- Yuniper Lake - 17 - heks - Jaimes
- Jade Rachelle Brown - 18 - Earthling - HurtedHeart
- Ruby Aliana Emily Hastings - 18 - mens - Lizor
- Philomenia Amaris Kingsleigh - 18 - halfgodin - Tolkien

Jongens:
- Charles Oliver Skyes - 20 - vampier - Jolene
- Matthew Andy Dalmer - 20 - engel - Jolene
- Logan Garcia - 18 - weerwolf - WillNotLearn
- Lucas Alexander Enwright - 21 - communicator - mismi
- Ethan Willow Clarckson - 19 - mens - Nyan
- Seth Langdon - 19 - mens - Chapters

Kamerlijst:
Kamer1:
Julia Chanel Miller
Yuniper Lake

Kamer 2:
Katherina Elena Flow
Jade Rachelle Brown

Kamer 3:
Ruby aliana Emily Hastings
Philomenia Amaris Kingsleigh

Kamer 4:
Matthew Andy Dalmer
Lucas Alexander Ewright

Kamer 5:
Ethan Willow Clarckson
Logan Garcia

Kamer 6:
Charles Oliver Skyes
Seth Langdon


Hoe beginnen we
We beginnen dat iedereen aankomt bij de villa en via de kamerlijst hun kamer op gaat zoeken. Het is voor iedereen de eerste dag op vakantie, de één komt vroeger op de dag, de ander later

[ bericht aangepast op 10 feb 2013 - 10:16 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Yuniper Lake || Heks
Een zucht verlaat mijn lippen als ik mijn tas helemaal ingepakt heb. Helaas is hier geen spreuk voor, want anders had ik die graag toegepast, en mijn ouders weigerde om mijn tas voor me in te pakken. Soms dan kan ik best verwend overkomen, maar waarom dingen doen, die andere ook voor je kunnen doen? Mijn magie is niet het soort magie als in Harry Potter, wat overigens belachelijke boeken zijn. Je kunt in het echt helemaal niet dingen in laten pakken, of eten laten verschijnen. Nee, mijn soort magie is anders. Ik kan bezweringen over mensen uitspreken, of over de elementen. Hier gaat wel tijd in steken, om het te leren, maar ik ben er nu al twee jaar mee bezig en het gaat me redelijk goed af. Ik stap in mijn witte SUV en rijd daarmee naar de bestemming. Het is een twee uur durende reis, maar met mijn radiootje aan, een voor mijn doen goed humeur en koffie is het makkelijk te volbrengen. Wanneer ik aankom, parkeer ik mijn auto. Op mijn neus staat een dure zonnebril, wij hebben het thuis erg breed, en pak mijn tas uit de kofferbak. Met langzame passen loop ik naar de ingang toe, zodat ik de omgeving goed in mij kan opnemen. Ik doe geen moeite om een hand uit te steken en met een korte, zachte bezwering laat ik de deur open gaan en stap ik naar binnen. Ga nooit onvoorbereid ergens heen. Dus ik weet ook al hoe ik mijn kamer kan vinden. Ik zie een lijst hangen en loop er met zelfverzekerde passen heen. Mijn blik glijdt eroverheen en stopt al bij de tweede naam. Yuniper Lake, kamer 1, samen met ene Nina. Ik heb een hekel aan de naam Nina. Ik loop met een zucht naar de kamer toe en als ik die open, nu wel gewoon met de hand, zie ik een meisje in de kamer. Ze zit op het bed bij het raam en ik laat mijn ogen even langs haar glijden. Hm, wel oké. Ik gooi mijn tas op het overige bed, veel keuze, of eigenlijk geen, heb ik niet. Ik doe mijn zonnebril af en gooi die bij mijn tas.
'Hi,' begin ik, 'bye.'
En ik draai me om en verlaat de kamer weer. Haar kan ik later vast en zeker, helaas, nog leren kennen. Ik heb het eigenlijk niet zo op mensen, behalve als ik sarcastisch, arrogant of gemeen tegen ze kan doen.

[Anyone who wants, meet Yuniper (:]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Seth Langdon
"Zes, zes, zes." Mompelde ik, omdat ik genoeg had van het leven in mijn hoofd. Ik gooide mijn rugzak om mijn rug zodat ik mijn kamer kon opzoeken. Charles was de naam die boven mij stond, als ik het me goed herinnerde. Charles, Charles, ik probeerde te bedenken wat voor iemand het zou zijn, maar ik kwam niet verder dan glad gekamd haar en een rechte neus. Zo een waar vrouwen dol op waren omdat ze geen kinderen met scheve neuzen wouden omdat lelijk nou eenmaal verboden was.
Ik haald mijn hand door mijn vettige haar, om maar even iets te doen. Ik sjokte naar een hal waar er gouden nummers op de deuren waren gegraveerd. Niet echt goud, gokte ik. Het stonk naar mensen en het zag er allemaal geleefd uit. Het tapijt waar ik op liep - wat zorgde dat ik mijn voetstappen niet kon horen wat bijzonder vervelend was aangezien dat een van de enige aangename geluiden op de wereld was - was waarschijnlijk in weken niet meer schoongemaakt. Prima zo. Ik begon wat te fluiten, te doen alsof dit een of ander spannend verhaal was. Soms was dat nodig, anders was er waarschijnlijk haast niks meer in het leven waar ik geluk in kon vinden. Op vermoorden na. En de gedachte vloog weer weg.
Soms voelde het echt alsof ik weg liep uit mijn eigen hoofd. Alsof er opeens niks meer was, zelfs ik niet om mij gezelschap te houden. Verdrietig want dat was het fijnste, maar ook het gruwelijkste gezelschap wat ik me kon bedenken.
Ik bleef staan voor de deur waar een gouden 6 op stond en herinnerde mezelf er aan dat ik niet meer moest fluiten. Ik reikte mijn hand uit om te kloppen, maar bedacht me op het laatste moment, zo vriendelijk was ik nou ook weer niet. Ik greep naar de deurklink en zwaaide de deur open.

Een bleke jongen met belachelijk goed haar zat op een bed, te piekeren? Hij zag er goed uit voor een jongeman en dat was verschrikkelijk irritant, het deed me denken aan de middelbare school. Het deed me denken aan alle populaire jongens, wiens hart ik er maar al te graag uit wou rukken. Zwijgend liep ik naar binnen, ik hoorde hoe mijn schoenen op de grond schoven. Kon ik maar blijven lopen, door de muren, door de ramen. Ik stopte bij het lege bed, wat er voor zorgde dat de afstand tussen ons heel weinig was. Ik ontdekte een paarsige gloed in zijn ogen. Het was moeilijk om een wanhopige zucht te onderdrukken.
"Vampier." Vroeg ik slash zei ik, omdat dat eigenlijk de enige verklaring kon zijn.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 19:06 ]

Jade Rachelle Brown
Ik sms met een van mijn vriendinnen. Een daarvan is een weerwolf en we kunnen het heel goed met elkaar hebben. Al ze hunkert naar mijn bloed aangezien deze lekkerder is dan ander bloed. Daarom laat ik haar soms wat drinken aangezien ik niet kan sterven.
Er komt een jongen naar beneden. Ik scan hem helemaal. Ik zie met mijn perfecte ogen de ketting onder zijn shirt. Het heeft een anderevorm door de ketting. Ik concludeer meteen dat het een Engel is. Een engel die zijn fouten kan herstellen. Een schuldgevoel dat hebben de meesten namelijk. Ik bekijk hem even en hoe hij een blad zit te lezen. Ik besluit hem e begroeten. Aangezien hij een engel is zou hij me misschien herkennen. Engels kennen mijn soort wel. Alleen de andere wezens niet. 'Hee ik ben Rae.' Zeg ik vriendelijk. Ik sta op om naast hem te komen te zitten. 'En jij bent als ik dat tenminste mag vragen?' Vraag ik hem vriendelijk. Ik glimlach lief naar hem. Ik was altijd wel iemand die lief is tegen iedereen. Iedereen verdient een leven lang als kans.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 19:13 ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Lucas Alexander Enwright - Communicator
Oorspronkelijk kom ik uit Canada, maar samen met mijn grootste vriend Bandit ben ik via Europa en deels Azie hiernaartoe gereisd. We hebben al heel wat mooie plekken gezien en dit is de eindbestemming van deze vakantie. Dit word de rustvakantie. Op de rest van de reis hebben we vooral veel bekeken en wandelingen gemaakt, maar nu willen we even luieren en niks doen. Na een toch nog redelijk lange vlucht naar Australie en de reis per auto, komen we eindelijk aan bij het vakantiehuis. Het schijnt een speciale villa te zijn voor jongeren die nieuwe vrienden willen maken. Het zal mij benieuwen. Bandit vind dit een wat minder leuk gedeelte van de reis, aangezien hij hier met nog andere mensen in een huis zit, mensen waar hij liever niet te dicht bij in de buurt komt. Het gaat gelukkig wel al beter dan eerst, maar nog steeds vertrouwd hij andere mensen niet.

De chauffeur van mijn taxi wil uitstappen om mijn koffer te pakken, maar ik zeg dat hij kan blijven zitten en dat ik hem zelf wel pak. Kleine moeite en dan kan hij meteen weer verder. Ik open mijn deur, laat Bandit eruit en doe de deur weer dicht. Vervolgens pak mijn koffer en tas eruit en loop naar de deur toe. Vrij grote villa. Ik open de deur en loop samen met Bandit naar binnen. Ik kijk even om me heen en knik even lichtjes. Ik loop naar een blaadje waar de kamerindeling op staat en zie dat ik in kamer 4 zit met ene Matthew. Ik hoop dat hij niks tegen honden heeft. Ik loop naar de trap en begeef me richting de kamers. Eenmaal boven bots ik bijna op een meisje. Ze heeft blond haar, blauwe ogen en sproetjes, heel veel sproetjes. Ze komt net haar kamer uit en is blijkbaar niet erg onder de indruk van haar kamergenote. Zoals te zien, of eigenlijk te horen, is in haar gedachte heeft ze het zo en zo niet zo op mensen tenzij ze sarcastisch, gemeen of arrogant tegen ze kan doen. Af en toe heb je echt van die aparte types erbij zitten. "Hoi" zeg ik vriendelijk met een glimlach. Bandit blijft dicht tegen me aanstaan met zijn staart iets meer naar beneden. Hij is gelukkig niet meer zo bang voor andere mensen dat hij meteen zijn staart tussen zijn benen verstopt en in een hoekje wegkruipt. Nu kruipt ie tegen mij aan. Ik buig even een stukje en geef hem een aai over zijn kop.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 19:16 ]

Yuniper Lake || Heks
Wanneer ik net de kamer uit gelopen ben, botst er bijna een jongen tegen me op. Er komt een norse uitdrukking op mijn gezicht.
'Pas eens op, joh,' zeg ik tegen hem, terwijl hij me gewoon vriendelijk gedag zei met een glimlach.
Ik zie een hond naast de onbekende jongen staan, is dat nou een husky? Ach, het is in ieder geval een beest en ik heb het niet zo op beesten. Ik kijk op naar de jongen en merk nu op dat hij een redelijk knapje verschijning is. Hij heeft net zoals ik blond haar en blauwe ogen. Alleen in tegenstelling tot mij, heeft hij geen sproetjes.
'Laat maar zitten,' zeg ik en probeer een iets vriendelijker gezicht op te zetten, aangezien je sommigen beter wél te vriend kan houden.
En ik kan dat soort dingen voelen, ik heb niet voor niets mijn krachten.
'Ik wist niet dat het is toegestaan om beesten mee te nemen,' merk ik op met een lichte frons. 'Of ga je hem neerschieten en als bontkleedje gebruiken?'
Even kijk ik naar hem met een sarcastische glimlach.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Lucas Alexander Enwright - Communicator
Ze krijgt en norse uitdrukking op der gezicht en zegt dat ik moet oppassen. Ik trek even kort een wenkbrauw op, al verbaasd het me niks. Ze ziet Bandit en ze heeft het zo te zien niet zo op dieren. Naja, ze moet er maar mee leren leven. Dan kijkt ze weer naar mij en er verschijnen pretlichtjes in mijn ogen, maar ik beperk mijn glimlach. Blijkbaar vindt ze mij wel een 'redelijk knappe verschijning'. Nog een voordeel van mijn gave is dat ik altijd weet wat mensen van mij vinden en of ze echt vrienden willen worden of dat ze me alleen maar willen gebruiken ofzo.
"Ik wist niet dat het is toegestaan om beesten mee te nemen?" merkt ze op. "Of ga je hem neerschieten en als bontkleedje gebruiken?" zegt ze er nog achteraan en kijkt me even met een sarcastische glimlach aan.
"Het mocht ook eerst niet, maar na een uitleg hebben ze besloten een uitzondering te maken en nee ik schiet Bandit niet neer om hem als bontkleedje te gebruiken. Hij verdient beter dan dat net als elk ander dier dat word neergeschoten en mishandeld alleen maar om zijn vacht zodat verwende nesten als jij kunnen pronken met dierenleed." geef ik rustig als antwoord terug terwijl ik haar aankijk. "Hij is mijn grootste vriend en de betrouwbaarste vriend. Dieren hebben tenminste geen vooroordelen" zeg ik, doelend op haar gedachte over haar kamergenote. Niet dat zij weet dat ik weet wat zij allemaal denkt.

Ethan Willow Clarckson|| Mens
Ik sleurde mijn koffer achter me aan waarna ik slenteren de luchthaven uit ga.
De taxi die ik besteld had ,stond ongeduldig buiten te wachten en toeterde een paar keer
Hij moest me helpen de valies in de achterbak te zetten ,aangezien hij best wel zwaar was.Hij leek chagrijnig te worden
Ik stak mijn oortjes van mijn gsm in mijn oren en luisterde wat muziek tijdens de rit.
Ik viel bijna inslaap ,toen de auto stopte en ik blijkbaar bij mijn bestemming was. Ik heef de man toch een fooi voor zijn lange wachten en neem daarna mijn valies ,waarna ik de villa binnen loop,algauw kom ik een lijstje tegen en zie ik dat ik op kamer 5 zit.
Ik herhaal het heel de tijd en zoek dan de kamer ,de nummers passeren snel of ik vind kamer 5 al en ga ik naar binnen.

(wie wil Ethan ontmoeten? )

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

(ik reageer zo op Seth)

Yuniper Lake || Heks
Ik zie hem kort zijn wenkbrauw optrekken als ik zeg dat hij moet oppassen, blijkbaar is hij het niet gewend om vertelt te worden wat hij moet doen. Ik zie dan een opleving in zijn ogen en frons weer even. Als ik over dat beest praat, gaat hij er ook nog echt op in. Ik rol met mijn ogen, maar kijk hem strak aan als hij echt net een dierenactivist lijkt.
'Hij verdient beter dan dat net als elk ander dier dat word neergeschoten en mishandeld alleen maar om zijn vacht zodat verwende nesten als jij kunnen pronken met dierenleed.'
Ik lach hem recht in zijn gezicht uit. Hij denkt me te kennen, moet hij vooral blijven denken.
'Zet hem op, captain dierenvriend,' zeg ik bespottend tegen hem. 'En je denkt dat ik bont draag? Denk nog een keertje, jongen.'
'Hij is mijn grootste vriend en de betrouwbaarste vriend. Dieren hebben tenminste geen vooroordelen,' gaat hij rustig verder.
'Aha, dus eigenlijk je enige vriend? Anders zou je wel beter weten,' zeg ik weer met mijn sarcasme.
Het boeit me helemaal niets of hij wel of niet meer vrienden heeft, heel deze jongen interesseert me al niet meer en dat in maar een paar minuten.
'En insinueer je nou dat ik vooroordelen heb? Hoe kom je daar nou bij?'
Mijn blik staat spottend en een uitdagende lach staat op mijn lippen.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Charles Oliver Skyes

Ik hoorde hem al aankomen door dat mijn gehoor zelfs de gesprekken beneden kon volgen dus schrok ik niet toen hij de deur ineens open gooide zonder te kloppen. Hij leek lamlendig alsof hij hier liever niet was. Hij gaat zonder iets te zeggen op bed zitten en keek naar me. "Vampier." Van binnen schrik ik maar aan de buiten kant is niets te zien. ‘Nee Charlie.’ Zeg ik rustig en sta op. ‘En jij bent?’ Vraag ik en steek mijn hand uit. Ik moest echt contact lenzen gaan regelen als zelfs hij het al merkten.. Niet vervelend bedoelt maar hij zag eruit alsof hij niet veel gaf om de buiten wereld laat staan dat hij er goed op zou letten.

Lucas Alexander Enwright - Communicator
Ze rolt met haar ogen en ik negeer het. Vervolgens lacht ze me uit, en ik ken je misschien beter dan je denkt antwoord ik in mijn eigen gedachte en rol met mijn ogen in gedachte.
"Zet hem op, captain dierenvriend" zegt ze spottend. "En je denkt dat ik bont draag? Denk nog een keertje, jongen". Ik kijk der even aan. "Jij was degene die zei dat ie wel neergeschoten kon worden voor een kleedje en de meeste mensen die dat zeggen hebben zelf het een en ander aan bont. Ze praat nog even door en bedenkt zich dat ik dan niet meer interessant genoeg ben.
"Ik insinueer niks, ik zeg alleen wat algemeen bekend is over mensen" zeg ik dan. "het feit dat jij denkt dat ik het over jou had verraad jezelf" zeg ik dan met een glimlachje. "En ik heb niet gezegd dat hij mijn enige vriend is, alleen mijn beste. Ik heb genoeg vrienden, waarschijnlijk meer dan jij ooit zult hebben, maarja, wie wil dan ook vrienden zijn met iemand die over iedereen haar vooroordeel klaar heeft staan" zeg ik nog en loop vervolgens door naar mijn kamer met Bandit dicht bij me. Ik open de deur naar de kamer, ga met Bandit naar binnen en sluit hem vervolgens. Sommige mensen.. echt waar.. en dan te bedenken dat ik voorlopig nog met haar opgescheept zit. Naja, volgens mij is het huis groot genoeg om haar niet te vaak tegen te hoeven komen. Ik zie dat mijn kamergenoot al op de kamer is geweest en ik pak het andere bed. Ik zet mijn koffer neer en loop naar het raam toe dat uitzicht heeft over het strand en de zee. Ik blijf even kijken en loop dan naar de koffer waar ik de voer- en drinkbak van Bandit uit haal om vervolgens de kamer weer uit te lopen. Ik loop weer naar de trap en ga naar beneden (weet niet of Yuniper er nog staat,, maar denk dat ze in jou volgende post ook weg wandelt.. ).

Beneden ga ik opzoek naar de keuken waar een jongen staat met donker haar. "Hoi" zeg ik vriendelijk en zet ondertussen de voerbak netjes in een hoek van de keuken. Als ik me omdraai zie ik dat Bandit tussen mij en de jongen in staat en naar hem begint te grommen en een wat vijandelijke houding aanneemt naar hem toe. Ik frons even en kijk van Bandit naar de jongen en weer terug naar Bandit wiens gedachtes overuren maken. Weet je het zeker? vraag ik als hij zegt dat het een weerwolf is en hij begint nog wat harder te grommen. Ik kijk weer even naar de jongen. "sorry" zeg ik verontschuldigend. "Hij heeft het niet zo op andere mensen" zeg ik, terwijl ik even achterop mijn hoofd krab alsof ik het raar vind dat Bandit zo reageert. Dat ik weet wat hij is, wil nog niet zeggen dat ik meteen dikke maatjes wordt en hem vertel dat ikzelf een gave heb. Vooral omdat weerwolven en honden over het algemeen niet samen gaan. Ik tik Bandit met mijn been aan ten teke dat hij daar mee moet kappen en zeg het ook streng in gedachte tegen hem. "Ik ben Alex" zeg ik en steek mijn hand uit.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 20:31 ]

{x'D Logan staat in de keuken.. Dus waar Lucas en die hond net heen gaan...}

---

Don't be like the rest of them, darling

[oooh. didn't know that.. wacht.. pas ff mijn post aan woeps....]

Seth Langdon
"Alleen." Antwoordde ik. "Ik noem je Charles, Charles is als een boek." Want dit is waar ik goed in was, het vernielen van elk sociaal contact wat ik maakte. Ik staarde even naar zijn shirt voor ik me realiseerde dat hij zijn hand nog uitgestoken hield. Vooral uit nieuwsgierigheid pakte ik hem vast, om de koelte te voelen die er van af kwam.
"Wanneer ik het warm heb weet ik je te vinden Charles." Ik trok mijn arm weer terug om mijn rugzak op het bed te gooien, en mijzelf daar achter aan. Het plafond was schoon, irritant schoon. Weer een van die dingen, de vlekken op plafonds tellen, dat werd me dus ook afgenomen. Als het zo door ging was vermoorden het enige wat overbleef. Wacht eens. Hoorde hij me?
"Kun je ook gedachte lezen?" Dat zou wel erg spectaculair zijn. Maar wie weet ook wel erg vervelend. Ach ja, als het vervelend wordt kan ik natuurlijk altijd nog zijn kop er af rukken. Misschien eerst even bang maken, anders is de lol er al snel van af.
Alweer begon ik te fluiten, wat is dat toch, wat is al dat gefluit toch. Het is niks zenuwachtigs, het is meer als een soundtrack van een horrorfilm. Er kan elk moment een geest binnenkomen om onze ogen van ons gezicht te krabben. Was het maar een mooie vrouwelijke geest, nam ze me maar mee naar haar eenzame leven aan de andere kant. Ze zou Meredith heten, maar ik zou haar Meribel mogen noemen omdat da uitbundig betekent. Ze zou uitbundig zijn in haar liefde voor mij, en ik zou bang zijn om ook verliefd op haar te worden. We zouden samen mensen vermoorden en bang maken en elkaars polsen stuk snijden.
Ik slaakte een zucht om het feit dat mijn rug nog steeds pijn deed.

[ bericht aangepast op 29 jan 2013 - 20:35 ]

Jolene schreef:
(ik reageer zo op Seth)

[Ik heb met jade tegen matthew gepraat of wen gesprek begonnen]

---

I'm finally back, Finally after a Year break