[RPG] Unordinary People [Eén] - Speeltopics

In het warme Australië staat een groot strandhuis, waar elke zomer mensen naar toe komen voor een zomerse vakantie. De mensen die naar het strandhuis toe komen kennen elkaar niet, het zijn allemaal vreemden van elkaar dus ze moeten elkaar nog allemaal leren kennen. Zal dit goed gaan of niet? Ook kunnen er wat ‘rare’ figuren tussen zitten, misschien is een van de jongens wel een vampier.. of een van de meisjes wel een heks? Daar kom je allemaal zelf achter, des te meer je elkaar leert kennen..

Regels
- Off-topic berichten worden in het praattopic geschreven, niet in dit topic
- Als je je aanmeldt moet je zeker weten dat je echt gaat meedoen, anders wordt je verwijdert.
- Ga niet dood of vermoord niemand zonder het eerst aan mij te vragen! Gewond raken mag wel.
- Doe rustig met de anderen, niet meteen ruzie schoppen ofzo. Je kent elkaar nog niet.
- Minimaal vier volle regels per post
- Wie zich vijf keer niet aan de regels houd, wordt uit het RPG geplaatst.
- Nieuwe topics mogen door iedereen worden geopend
- Enjoy!

Invullen:
Volledige naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Gewoon/ongewoon mens (wat dan):
Extra:


Meisjes:
- Julia Chanel Miller - 18 - zeemeermin - TheseWords
- Katherina Elena Flow - 18 - mens - Coockies
- Yuniper Lake - 17 - heks - Jaimes
- Jade Rachelle Brown - 18 - Earthling - HurtedHeart
- Ruby Aliana Emily Hastings - 18 - mens - Lizor
- Philomenia Amaris Kingsleigh - 18 - halfgodin - Tolkien

Jongens:
- Charles Oliver Skyes - 20 - vampier - Jolene
- Matthew Andy Dalmer - 20 - engel - Jolene
- Logan Garcia - 18 - weerwolf - WillNotLearn
- Lucas Alexander Enwright - 21 - communicator - mismi
- Ethan Willow Clarckson - 19 - mens - Nyan
- Seth Langdon - 19 - mens - Chapters

Kamerlijst:
Kamer1:
Julia Chanel Miller
Yuniper Lake

Kamer 2:
Katherina Elena Flow
Jade Rachelle Brown

Kamer 3:
Ruby aliana Emily Hastings
Philomenia Amaris Kingsleigh

Kamer 4:
Matthew Andy Dalmer
Lucas Alexander Ewright

Kamer 5:
Ethan Willow Clarckson
Logan Garcia

Kamer 6:
Charles Oliver Skyes
Seth Langdon


Hoe beginnen we
We beginnen dat iedereen aankomt bij de villa en via de kamerlijst hun kamer op gaat zoeken. Het is voor iedereen de eerste dag op vakantie, de één komt vroeger op de dag, de ander later

[ bericht aangepast op 10 feb 2013 - 10:16 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Seth Langdon
"Holy shit." Om de een of andere reden was ik verbaasd over het feit dat hij zijn eigen ouders niet vermoord had. Het deed me pijn. Ik voelde me alleen. Wie vermoordde nou zijn vader. What the fack. Wie vermoordde nou zijn vader. Ik slikte het weg omdat ik nog veel te veel wou weten. "Die pilletjes maken het lam downunder. Wilde je dat weten? Ik wou het weten toen ik ze van mijn moeder kreeg. Ik had ze laten liggen omdat ik het niet lam wou. Ik was misschien een beetje verliefd aan het worden en ik was bang dat hij niet zou werken. Maar." Ik heb ook haar vermoord in de schietpartij in mijn school. Ze kotste van paniek, haar kleine puppy oogjes waren groter dan ooit. Haar haar was mooi en ze rook zelfs lekker toen ze dood was, buiten die kotslucht. We vertelde elkaar altijd verhalen over onze littekens, ze was de dochter van een therapeut waar mijn moeder dacht dat ik elke week heen ging. Ze hield van abnormaal, ze hield van mij.
"Maar nu neem ik ze wel, houden van iemand is niet voor mij weggelegd. Ik kan het niet, het is een talent wat ik niet heb." Ik krabte aan de korstjes op mijn hand maar realiseerde me dat ik naast een vampier zat, en dat dat waarschijnlijk geen goede gevolgen zou hebben.
"Wat was de luguberste moord, vertel me er alles van." Het was geen vraag, ik droeg het hem echt op. Langzaam ging ik weer liggen aangezien ik het anders niet meer vol zou houden. Er zijn allemaal nietszeggende mensen beneden, als je je beter wilt voelen, hoef je alleen maar het mes in je tas te pakken. Als rook vloog het naar boven, waar het danste, waar het verdween in de eenzaamheid van lucht.

Jolene schreef:
Matthew Andy Dalmer

Ik glimlach naar het meisje. Een eathling.. Die kwam je niet veel meer tegen. Ze stelt zich voor als Rae. ‘Matthew.’ Zeg ik en steek mijn hand naar haar uit. Ik wil wat zeggen als een ander meisje over mijn voeten lijkt te struikelen maar behendig in de stoel naast me valt. ‘Ook hallo.’ Grinnik ik en kijk van de een naar de ander. ‘Dus kennen jullie al wat mensen hier?’ Vraag ik en leg het tijdschrift op de tafel.

[Ik wilde nog even zeggen dat ik Seth echt geweldig vind ^^ ]

Jade Rachelle Brown
Matthew dus. Ik zie geen duisterheden rond hem dus het maakt hem een volle engel. Terug op aarde om de mensheid de helpen. Dat heb ik ook alleen ik zit hier vast voor eeuwig. Ik ben ook nog is de enige in mijn soort wat het erg moeilijk maakt. Ik moest alles alleen doen. ‘Dus kennen jullie al wat mensen hier?’ Vraagt Matthew. Hij legt zijn tijdschrift neer en kijkt mij en het meisje dat struikelde aan. 'Nee, ik ben net aangekomen net als de meeste dus afgezien van jou en het meisje die net over je voeten struikelde ken ik nog niemand.' Beantwoord ik zijn vraag. Ik draai me om naar het meisje. 'Wat is je naam als ik vragen mag?' Vraag ik haar vriendelijk. Om een of andere manier was ik altijd wel vriendelijk tegen mensen, tenzei deze niet vriendelijk waren tegen mij. Dan negeerde ik ze gewoon aangezien haat noch wraak niet in mijn bloed zit. Ik was net als mijn voorouders puur en als een mens mijn indentiteit zou ontdekken zou ik ze niet vermoorden zoals de meeste hadden gedaan, maar na lang getraint te hebben kan ik in de hersenen en herinneringen kruipen zonder dat iemand het merkt. Ik kan ze dan gewoon wissen. Verwijderen zodat alles opnieuw kan beginnen. Dat doe ik meestal ook met mijn ouders. Ik laat ze me vergeten aangezien ik ze dan niet meer nodig heb. Ze zullen me dan vaag herinneren, maar me niet aanspreken met o mijn lieve dochter. Ik leefde dus eigenlijk alleen. Iedereen om wie ik gaf is dood. Iedereen om me heen is sterfelijk en daar ben ik dan onsterfelijk. Mijn vorige man was de liefde van mijn leven, maar ik ben geen vampier. Ik kan niet andere mensen onsterfelijk maken.
[Sorry dat het zo lang duurde ]

[ bericht aangepast op 30 jan 2013 - 9:03 ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Yuniper Lake || Heks
'Ik heb wel mijn eigen manier om mensen te doden,' zeg ik met een grijns.
Eigenlijk heb ik die ook echt, aangezien ik makkelijk mensen kan pijnigen en vermoorden met een spreuk. Ik heb het ook al weleens uitgeprobeerd, mensen pijn doen, maar niet doden. Ik mag dan een hekel hebben aan de meeste mensen, ze echt doden gaat me te ver. Tot nog toe tenminste. Hoe ik er later over zal denken, aangezien er hier tot nu toe al 1 iemand me heel erg op de zenuwen werkt, die jongen van daarstraks. Ik heb weleens een vogel gedood, ik moest de spreuk toch op iets uitproberen? Ik kijk de jongen aan.
'De beste moordwapen is toch nog altijd een glimlach?'
Even kijk ik onderzoekend naar de jongen.
'Hoe heet je?' vraag ik hem. Hij is knap genoeg om het aan te vragen, niet dat ik daar iets om geef. 'En wat is jouw reden om hierheen te komen?'

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Logan || Weerwolf
'Ik heb wel mijn eigen manier om mensen te doden,' zegt ze met een grijns, 'Hmm.. Wat voor manier?' Vraag ik dan. Ik had wel eens gedroomt over het jagen op dieren, als wolf, door de bossen. 'Het beste moordwapen is toch altijd een glimlach?' Vraagt ze dan, 'Hangt er vanaf wat je daarna doet, met een glimlach alleen.. Kom je niet bepaalt ver' Zeg ik. 'Hoe heet je? En wat is jouw reden om hierheen te komen?' Vraagt ze dan. 'Logan, verveling en genoeg andere redens'

---

Don't be like the rest of them, darling

Julia Alicia Miller
Er was al een tijdje voorbij gegaan sinds mijn kamergenoot de kamer in was komen lopen, haar koffer neer had gelegd en gelijk weer weg was gelopen. In de tijd tussen dat moment en nu had ik mijn koffer uitgepakt, alles op een plek gelegd en had ik mijn zonnebril opgedaan. Langzaam deed ik de deur achter mij op slot, waarschijnlijk zou mijn kamergenoot ook een sleutel hebben en ik wou niet dat iemand anders de kamer binnen kwam lopen, waarna ik de trap af liep naar beneden. Halverwege de trap hoorde ik de voordeur dicht vallen en iemand roepen, maar wonderbaarlijk genoeg was er niemand die daar gehoor aan gaf. Nieuwsgierig als ik was, versnelde ik mijn pas waarna ik naar de deur toe liep. 'Hoi' zei ik glimlachend tegen het meisje dat daar nogsteeds stond, waarna ik mijn hand naar haar uit stak. 'Ik ben Julia' stelde ik mezelf voor.

---

Keep your head up, keep your heart strong

Charles Oliver Skyes

"Wat was de luguberste moord, vertel me er alles van." Ik kijk naar hem maar richt me dan weer op het plafond. ‘Ik was pas een paar weken vampier en ik probeerde zo goed als ik kon geen bloed te drinken maar de dorst werd me gewoon teveel.’ Mompel ik. ‘Het was laat op de avond en ik zag de man die mijn moeder wilde omkopen om met hem te trouwen. Ik werd zo boos dat ik hem eerst knock out sloeg. Ik heb hem mee genomen naar het bos waar ik zijn dolk en pistool van hem afnam. Hij schreeuwde toen hij zag wat ik was. Ik had een vuur gemaakt en bond toen zijn mond dicht. De punt van het mes liet ik smelten in het vuur. Hij probeerde zich te verweren en toen liet in het mes op zijn buik liggen. Omdat het ijzer zo heet was ontstond er een brand plek die ik vervolgens groter en groter maakte tot hij flauwviel van de pijn.’ Ik pauzeer even. ‘Toen hij weer wakker werd heb ik eerst zijn vingers eraf gehaald met het mes, zo leerde hij wel af om vrouwen te willen weg lokken bij hun man. Toen werd de geur van zijn bloed te sterk. Ik dode hem met het pistool en dronk zijn bloed.’

HurtedHeart schreef:
(...)
Jade Rachelle Brown
Matthew dus. Ik zie geen duisterheden rond hem dus het maakt hem een volle engel. Terug op aarde om de mensheid de helpen. Dat heb ik ook alleen ik zit hier vast voor eeuwig. Ik ben ook nog is de enige in mijn soort wat het erg moeilijk maakt. Ik moest alles alleen doen. ‘Dus kennen jullie al wat mensen hier?’ Vraagt Matthew. Hij legt zijn tijdschrift neer en kijkt mij en het meisje dat struikelde aan. 'Nee, ik ben net aangekomen net als de meeste dus afgezien van jou en het meisje die net over je voeten struikelde ken ik nog niemand.' Beantwoord ik zijn vraag. Ik draai me om naar het meisje. 'Wat is je naam als ik vragen mag?' Vraag ik haar vriendelijk. Om een of andere manier was ik altijd wel vriendelijk tegen mensen, tenzei deze niet vriendelijk waren tegen mij. Dan negeerde ik ze gewoon aangezien haat noch wraak niet in mijn bloed zit. Ik was net als mijn voorouders puur en als een mens mijn indentiteit zou ontdekken zou ik ze niet vermoorden zoals de meeste hadden gedaan, maar na lang getraint te hebben kan ik in de hersenen en herinneringen kruipen zonder dat iemand het merkt. Ik kan ze dan gewoon wissen. Verwijderen zodat alles opnieuw kan beginnen. Dat doe ik meestal ook met mijn ouders. Ik laat ze me vergeten aangezien ik ze dan niet meer nodig heb. Ze zullen me dan vaag herinneren, maar me niet aanspreken met o mijn lieve dochter. Ik leefde dus eigenlijk alleen. Iedereen om wie ik gaf is dood. Iedereen om me heen is sterfelijk en daar ben ik dan onsterfelijk. Mijn vorige man was de liefde van mijn leven, maar ik ben geen vampier. Ik kan niet andere mensen onsterfelijk maken.
[Sorry dat het zo lang duurde ]

Philomenia Amaris Kingsleigh || Halfgodin
Voordat Matthew zijn vraag eventueel kon herhalen, gaf het meisje waarmee hij daarvoor aan het praten was al antwoord.
"Nee, ik ben net aangekomen, net als de meesten. Dus afgezien van jij en het meisje dat net over je voeten struikelde ken ik nog niemand," zei ze. Hieruit maakte Mia op dat de jongen - wel, hij was niet echt jongen te noemen... Hij zag er zo'n twintig uit - gevraagd had of ze hier al mensen kenden en ze moest even haar best doen om een lieve glimlach op te houden tegenover het andere meisje. Kennen? dacht Philomenia bij zichzelf. Ze weet niet eens mijn naam...
Ze wist niet waarom, maar toch wist ze nu al dat ze een hekel aan dat kind zou krijgen. Ze haatte het als iemand iemand anders voorstelde met één of andere idiote handeling.
Het meisje waarvan Mia de naam niet wist, draaide zich naar de halfgodin om. "Wat is je naam als ik vragen mag?"
"Philomenia," zei Mia zonder nadenken. Ze zei alleen haar volledige naam tegen mensen waarmee ze geen band voelde... "En die van jou?" Het Britse meisje deed niet eens de moeite om iets als 'noem me maar Mia' te zeggen.
Wel... Op ongemakkelijke momenten als deze had ze niets liever gedaan dan ofwel de tijd stil te zetten en weg te lopen, of hem simpelweg terug te draaien. Beiden waren geen optie.

[Meet the awesomest demigod except for Percy of all times! ^^]

---

help

Matthew Andy Dalmer

"Nee, ik ben net aangekomen, net als de meesten. Dus afgezien van jij en het meisje dat net over je voeten struikelde ken ik nog niemand," Ik knik. ‘Ja ik ken ook nog niet zoveel mensen.’ Rae knikt en kijkt naar het meisje in de stoel. "Wat is je naam als ik vragen mag?" Ik keek haar ook aan. "Philomenia," Bijzondere naam.. "En die van jou?" Ik nam het woord deze keer. ‘Ik ben Matthew en dit is Rae.’ Stelde ik ons voor. Dit gesprek werd met de minuut ongemakkelijker. Philomenia leek me niet bepaald vriendelijk als ik keek hoe ze met Rae omging. Ik pak mijn tijdschrift maar weer en sla het open waar ik gebleven was. Misschien kon dat me iets afleiden. Ik interesseer me in een nieuwere versie van mijn gitaar dus noteer ik het serie nummer in mijn telefoon en maak er ook nog voor de zekerheid een foto van.

Katherina Elena Flow

Mijn ogen scannen de omgeving, maar niemand leek me interessant te vinden. Nou ook prima... ik wil net verder de gang in lopen, als een meisje de trap af komt lopen. Verbaasd dat ze niet straal langs me liep en me compleet negeerde, nam ik haar hand aan. Aarzelend, op mijn hoeden en met een vage glimlach.
'Hoi,' begroet ik ook haar. Ik zwijg even. 'O Katherina,' stel ik mezelf snel voor om vervolgens schaapachtig los te laten. Wauw, geweldig dit. Dat had je als je al eeuwen niet meer onder de mensheid komt. Of zo ie zo met iemand contact legt. Ik glimlach even wazig.
'De kamers zijn dus boven,' vraag ik haar. Ik til mijn spullen op en loop naar een bord toe met de kamerindeling. Helaas zit ik niet alleen, maar met ene Jade. Ik zucht even. Waarom is dit zo lastig? Ik kijk om naar het meisje, genaamd Julia. Ik weet niet echt wat te zeggen, ik was nou eenmaal niet zo spraakzaam.
'Eh....' Ik aarzel even. 'Dan ga ik maar naar mijn kamer.' Ik bijt even op mijn lip en loop dan de trap op. Ik sjouw mijn spullen achter me aan en zucht diep. Ik wil naar huis. Nu! Een gefrustreerde zucht rolt over mijn lippen. Eindelijk sta ik voor de juiste deur en open die. Zo te zien was mijn kamergenote er al. Ik leg mijn spullen op het vrije bed en kijk even naar het uitzicht. Zo anders dan waar ik vandaan kwam.. Dit was het zonnige australië, ik kwam uit het altijd regende en koude Noord Amerika in de buurt van Vancouver. Eigenlijk kon je zeggen dat ik op de grens woonde van Canada en de Verenigde Staten. Een totaal contrast, heel ver weg en vol nieuwe dingen. Mijn thuis kon ik het niet noemen, verre van dat. Het voelde eerder als... Ik weet niet. Een ijsbeer met een zwarte vacht? Ja, zoiets zal het wel zijn. Het was gewoon wennen. Na honderd jaar zou een ijsbeer met zwarte vacht normaal zijn, maar dat heeft veel tijd nodig. En ik ben menselijk, dus zoveel tijd heb ik niet. Ik plof neer op mijn bed en scan weer de kamer. Dan pak ik langzaam de belangrijkste dingen. Dat houdt in; Tekenblok met al mijn tekeningen en verder... Niks. Geen mobiel, ik had niemand om te bellen, behalve mijn ouders en een laptop.. Tja... Die was wel belangrijk, dus ook die haal ik tevoorschijn. Wat nu? Nu met de andere mensen praten? Terug naar Julia? Wat moet ik dan zeggen? Met een diepe zucht sta ik langzaam op. Dit ging ik dus niet volhouden...

[ bericht aangepast op 30 jan 2013 - 15:12 ]

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Philomenia Amaris Kingsleigh
De jongen nam deze keer het woord. "Ik ben Matthew en dit is Rae," stelde hij zichzelf en het meisje voor. Dit was een bevestiging voor Mia. Hij was dus echt zo'n typische jongen als al die perfecte gasten bij Mia op school.
Het enige wat anders aan hem was, was dat Mia nieuwsgierig was naar wat er in zijn geschiedenis was gebeurd, waardoor zijn ogen zo speciaal leken.
Natuurlijk waren het haar zaken niet, maar dan nog... ze was altijd al een nieuwsgierig en standvastig meisje geweest.
"Wel dit is... een interessant... gesprek," zei Philomenia. De jongen leek zijn interesse te hebben verloren en was nu een tijdschrift beginnen lezen.
"Ik ga wel.. viool spelen of zo." Het was het eerste wat in haar opkwam. "Yep. Ik zie jullie wel weer. Hoogstwaarschijnlijk."
Voordat ze nog iets stoms kon zeggen, stond Mia op en liep de trap op om haar viool te halen, waarna ze de warme buitenwereld in trok en zich ergens verder in een grasveld neerzette. Ze viel meteen achterover en staarde naar de wolken

[Matthew may always follow her. ^^]

---

help

Jade Rachelle Brown
Ze was niet bepaalt vriendelijk. Voor een mens, al had ze wel kets wat ik niet kon ontrafelen. Zoals ik al zei ik kan ieder wezen herkennen zij mij niet, maar ik hen wel, maar dit was nieuw voor me dus ik bestempelde haar als mens. Ik was vergeten behalve door engelen. philomenia dus. Ik kon me niet voorstellem dat deed Matthew al voor me. Dat vond ik vrij fijn angezien Philomenia me blikbaar niet mocht. Het spijt me dat ik aardig probeer te zijn. Matthew pak zijn tijdschrift meer en ik kan niet echt iets doen. Ik was met Matthew aan het praten dus ik kon nu niet veel doen. Tot min of meer mijn opluchtig Philomenia zei dat ze Viool ging spelen en vertrok. Ik kijk van haar naar Matthew tot ze verdwenen is. 'Duss....' Zeg ik nog steeds een beetje ongemakkelijk. 'Bedankt trouwens voor de safe.' Zeg ik met een klein glimlachje over at hij me voorstelde inplaats dat ik dat zelf moest doen. Dat vond ik vaak nogal ongemakkelijk vooral bij mensen die me niet mochten.

[ bericht aangepast op 30 jan 2013 - 21:15 ]

---

I'm finally back, Finally after a Year break

Matthew Andy Dalmer

Tot mijn verbazing gaat Philomenia er direct vandoor en blijf ik met Rae achter. Ze had het over viool spelen ofzo? Ik haal enkel mijn schouders op en lees verder. 'Duss....' Ik kijk op wanneer ik merk dat Rae weer tegen me praat. 'Bedankt trouwens voor de safe.' Ik denk even na over wat ze bedoelt maar knik dan als ik het begrijp. ‘Geen probleem.’ Glimlach ik en leg het tijdschrift weg. ‘Ze was een beetje onbeleeft tegen je.’ Antwoord ik en kijk op mijn telefoon. ‘Ik ben benieuwd of het hier nog echt vriendschappelijk gaat worden met al deze mensen.’ Mompel ik. ‘Met wie deel jij eigenlijk een kamer?’ Vraag ik meer om het gesprek op gang te houden dan dat het me interesseerde. Ik kende haar kamer genoot toch niet.

WillNotLearn schreef:
Logan || Weerwolf
'Ik heb wel mijn eigen manier om mensen te doden,' zegt ze met een grijns, 'Hmm.. Wat voor manier?' Vraag ik dan. Ik had wel eens gedroomt over het jagen op dieren, als wolf, door de bossen. 'Het beste moordwapen is toch altijd een glimlach?' Vraagt ze dan, 'Hangt er vanaf wat je daarna doet, met een glimlach alleen.. Kom je niet bepaalt ver' Zeg ik. 'Hoe heet je? En wat is jouw reden om hierheen te komen?' Vraagt ze dan. 'Logan, verveling en genoeg andere redens'

Yuniper Lake || Heks
Ik lach als ik geloof dat ik zijn interesse gewekt heb, hij wil weten op welke manier ik kan doden.
'Zorg er maar gewoon voor dat je er zelf nooit achter komt,' verzeker ik hem met een uitdagende blik. 'Dan heb je namelijk ook niets te vrezen.'
Ik ga verder me de peer eten en gooi het restje ervan weg. Hij zegt dat je met een glimlach alleen, niet zo ver komt.
'Dat zullen we nog wel zien, of misschien niet,' zeg ik grijnzend.
Hij zegt dan zijn naam en ongeveer een reden. Ik knik en bestudeer dan even mijn nagels. De jongen interesseert me al niet.
'Oké,' zeg ik, met een ongeïnteresseerde toon. 'Waarschijnlijk zie ik je nog wel, in dit huis.'
En ik draai me om en besluit om de rest van de omgeving in me op te nemen.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Logan
'Zorg er maar gewoon voor dat je er zelf nooit achter komt, dan heb je namelijk ook niets te vrezen.' Zegt ze 'Geen details dus' Zeg ik dan 'Ik hou wel van wat actie' 'Dat zullen we nog wel zien, of misschien niet,' zegt ze met een grijns als ik zeg dat je met een glimlach alleen niet ver komt. 'Ben benieuwt' zeg ik dan, 'Oké, waarschijnlijk zie ik je nog wel, in dit huis.' Zegt ze en ze lijkt het nu al niet meer interessant te vinden. 'In dat geval zal ik je een tip geven, niet te snel kijken dan is er niets meer aan en zo te zien raak je snel je interesse in iets kwijt.' Zeg ik en loop met het fles je cola langs haar de keuken uit.

---

Don't be like the rest of them, darling

Lizor schreef:
Ruby Aliana Emily Hastings {Red}
Ik glimlach, 'oké, hooi dan Ethan,' zeg ik. Wat moet ik vragen? Ik ben hier gekomen om een reden, misschien hij ook? 'Heb je ook een speciale reden om hier te zijn? Of ben je hier gewoon voor de lol?' vraag ik aan hem. Oké ik faal in aardig zijn, het komt er ongemakkelijk uit en het lijkt net of ik verlegen ben. Ik ben absoluut niet verlegen, ik ben gewoon een mislukkeling. Toch mam? Dat is sowieso al een reden waarom ik mijn moeder haat, ik kan NIKS goed doen in haar ogen, echt helemaal niks. Het slaat helemaal nergens op. Ik bedoel natuurlijk doe ik niet altijd alles goed, maar ik ben geen totale mislukkeling en dat weet ik zelf ook wel.

Ethan Willow Clarckson|| Mens
'oké, hooi dan Ethan,' zei ze glimlachend ,waardoor ik ook weer glimlachte. 'Heb je ook een speciale reden om hier te zijn? Of ben je hier gewoon voor de lol?' vroeg ze me dan.Het kwam er wat ongemakkelijk uit,maar niet echt verlegen. Tja ,het was niet echt een speciaale reden dat ik hier was ,maar eigenlijk toch een klein beetje ."Zoiets ja,het is vooral om vrienden te kunnen maken."zeg ik dan."Heb jij een speciaale reden om hier te zijn of is het ook gewoon voor de lol?"vraag ik haar dan terug.Ik was niet echt goed in vragen verzinnen en het woord voeren,maar ik probeerde het gesprek een beetje op gang te brengen.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH