[RPG] Unordinary People [Eén] - Speeltopics

In het warme Australië staat een groot strandhuis, waar elke zomer mensen naar toe komen voor een zomerse vakantie. De mensen die naar het strandhuis toe komen kennen elkaar niet, het zijn allemaal vreemden van elkaar dus ze moeten elkaar nog allemaal leren kennen. Zal dit goed gaan of niet? Ook kunnen er wat ‘rare’ figuren tussen zitten, misschien is een van de jongens wel een vampier.. of een van de meisjes wel een heks? Daar kom je allemaal zelf achter, des te meer je elkaar leert kennen..

Regels
- Off-topic berichten worden in het praattopic geschreven, niet in dit topic
- Als je je aanmeldt moet je zeker weten dat je echt gaat meedoen, anders wordt je verwijdert.
- Ga niet dood of vermoord niemand zonder het eerst aan mij te vragen! Gewond raken mag wel.
- Doe rustig met de anderen, niet meteen ruzie schoppen ofzo. Je kent elkaar nog niet.
- Minimaal vier volle regels per post
- Wie zich vijf keer niet aan de regels houd, wordt uit het RPG geplaatst.
- Nieuwe topics mogen door iedereen worden geopend
- Enjoy!

Invullen:
Volledige naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Innerlijk:
Uiterlijk:
Gewoon/ongewoon mens (wat dan):
Extra:


Meisjes:
- Julia Chanel Miller - 18 - zeemeermin - TheseWords
- Katherina Elena Flow - 18 - mens - Coockies
- Yuniper Lake - 17 - heks - Jaimes
- Jade Rachelle Brown - 18 - Earthling - HurtedHeart
- Ruby Aliana Emily Hastings - 18 - mens - Lizor
- Philomenia Amaris Kingsleigh - 18 - halfgodin - Tolkien

Jongens:
- Charles Oliver Skyes - 20 - vampier - Jolene
- Matthew Andy Dalmer - 20 - engel - Jolene
- Logan Garcia - 18 - weerwolf - WillNotLearn
- Lucas Alexander Enwright - 21 - communicator - mismi
- Ethan Willow Clarckson - 19 - mens - Nyan
- Seth Langdon - 19 - mens - Chapters

Kamerlijst:
Kamer1:
Julia Chanel Miller
Yuniper Lake

Kamer 2:
Katherina Elena Flow
Jade Rachelle Brown

Kamer 3:
Ruby aliana Emily Hastings
Philomenia Amaris Kingsleigh

Kamer 4:
Matthew Andy Dalmer
Lucas Alexander Ewright

Kamer 5:
Ethan Willow Clarckson
Logan Garcia

Kamer 6:
Charles Oliver Skyes
Seth Langdon


Hoe beginnen we
We beginnen dat iedereen aankomt bij de villa en via de kamerlijst hun kamer op gaat zoeken. Het is voor iedereen de eerste dag op vakantie, de één komt vroeger op de dag, de ander later

[ bericht aangepast op 10 feb 2013 - 10:16 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Ruby Aliana Emily Hastings {Red}
19, dat zit er toch dicht in de buurt. Hij stelt voor om het huis te gaan verkennen, ik haal mijn schouders op.
'Ik vind het goed,' zeg ik met een glimlach, 'maar ik verdwaal best snel en het huis is volgens mij heel erg groot, dus wees gewaarschuwd,' lach ik. Ik ga liever iets doen, want ik kan niet weet veel ik hoe lang hier staan en vragen verzinnen om aan hem te stellen. Daar ben ik echt slecht in, geloof me.
'Waar beginnen we? Bij de beneden verdieping of zo? Waar het eten staat?' grinnik ik.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

mismi schreef:
Lucas Alexander Enwright - Communicator'
"Wel, hallo dan, en nee. Ik ben eerder gevlucht van een ongemakkelijk gesprek en toen besloot ik m me wat afzijdig te houden" zegt ze en ze geeuwt even, maar houd netjes haar hand ervoor. Als ik vraag of ze hier woont of hier op vakantie is, antwoord ze dat ze op vakantie is en oorspronkelijk uit het VK komt.
"Oh, sorry.." zegt ze en ik vraag me eerst af waarvoor ze sorry zegt, maar ik kan er niet lang over nadenken, want ze gaat meteen verder. "Mia, trouwens. En wat is jou naam, als ik vragen mag." aha, ze verontschuldigde zich omdat ze zich niet had voorgesteld, maar ik had mezelf ook nog niet voorgesteld.
"Ik ben Alex" zeg ik dan. Bandit vraagt of ik alsjeblieft wat water voor hem wil halen en ik kijk weer even om me heen. "Wacht even hoor, ik ben zo terug." zeg ik en ik sta op en zeg in gedachte tegen Bandit dat ie hier moet blijven. Hij kijkt even naar me op en gaat dan plat op de grond liggen. Alsof hij zich dan zo kan verstoppen voor Mia. Ik schud even lichtjes mijn hoofd. Ik loop naar r een winkeltje en vraag daar of ze een bakje hebben en nog een flesje water. Ik krijg een bakje mee, reken het flesje water af en loop weer terug. Ik ga zitten en vul het bakje met water en zet het neer voor Bandit die meteen begint te drinken. Ik neem een slokje van het flesje water dat ik had meegenomen. "Verblijf je hier in de buurt?" vraag ik dan om het gesprek weer op gang te brengen.

Philomenia Amaris Kingsleigh || Halfgodin
"Ik ben Alex," antwoordde de jongen. "Wacht even, hoor. Ik ben zo terug."
Mia fronste even sceptisch haar wenkbrauwen en liet zich dan weer in het gras vallen, genietend van de zon. Een paar minuten verstreken en de hond deed niets dan Mia gewoon aanstaren. Ze vond het best wel komiek.
"Verblijf je hier in de buurt?" vroeg een stem plots, waardoor Mia weer opschrok.
"Ja, ongeveer een halve kilometer verderop staat een zomerhuisje waar verschillende jongeren verblijven," vertelde het meisje, met haar ogen nog steeds gesloten. Ze begon een beetje weg te doezelen.
"Het was ontzettend interessant en plezierig om met je te babbelen, maar-" Mia geeuwde weer even, deze keer net iets te lang om er op tijd haar hand voor te houden. "Sorry," zei ze een beetje verlegen. "Maar ik heb een beetje een jetlag en ik val bijna in slaap..."

[ bericht aangepast op 31 jan 2013 - 19:33 ]

---

help

Katherina Elena Flow || Mens

Ik sta na een tijdje op van mijn bed en loop de kamer uit. De gang is leeg en ik glimlach even kleintjes. Ik loop de trap af en zucht even. Het was opvallend rustig en eigenlijk wist ik niet zo goed wat te doen. Naar buiten gaan leek me fijn, maar ik had honger en was moe. Ik loop met een glimlach de keuken in. Daar aangekomen zie ik een jongen staan. Zwijgend loop ik nar de koelkast en trek die open. Vanuit mijn ooghoek kijk ik naar de jongen. Even bijt ik op mijn lip en richt me dan weer op het drinken. ik pak er iets gewoons uit en pak nog een glas. Aarzelend schenk ik in. Niet goed wetend wat te zeggen of wat te doen. Nadat ik de cola heb opgebergd en mijn glas heb opgepakt kijk ik de jongen voor het eerst recht aan.
'Hoi,' zeg ik uiteindelijk. Een beetje heel laat. 'Katherina,' stel ik mezelf voor en glimlach even vaagjes. Zijn naam zal ik toch ooit moeten weten. Nogmaals bedank ik mijn moeder dat ze me hier heen heeft gestuurd. Echt letterlijk naar de hel. Ik zucht even diep en kijk weg. Dit ging zo slecht allemaal.

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Lucas Alexander Enwright - Communicator
"Ja, ongeveer een halve kilometer verderop staat een zomerhuisje waar verschillende jongeren verblijven" verteld ze terwijl ze haar ogen gesloten houdt. Ze begint langzaam en beetje weg te doezelen en net als ik wil vragen of ik haar verveel zegt ze weer wat.
"Het was ontzettend interessant en plezier om met je te babbelen, maar.." ze moet gapen en ik grinnik even. "sorry, maar ik heb een beetje een jetlag en ik val bijna in slaap" zegt ze.
"Ik was al bang dat ik je aan het vervelen was" zeg ik dan en ik grinnik weer even. "Maar misschien verblijven we dan wel in hetzelfde zomerhuis. Ik zit ook in een zomerhuis met allemaal jongeren" ga ik dan verder. Bandit heeft al flink wat van zijn water op als hij ineens zijn zeiknatte snuit in mijn shirt drukt. "Aaah Bandit!" roep ik, maar ik moet eerder lachen dan dat ik boos ben. Ik haal met een hand uit naar zijn hoofd en pak hem bij zijn vacht vast. Hij probeert mijn arm meteen vast te pakken met zijn tanden en als dat niet lukt springt ie met beide voorpoten tegen me aan waardoor ik achterover val. "Oke, ik geef me over" zeg ik terwijl ik mijn handen omhoog doe ten teken van overgave. Hij springt van me af en gaat naast me zitten. Ik kijk even naar mijn shirt die vies en nat is. "Dankje Bandit, moet je nou kijken wat je hebt gedaan!" zeg ik semi-verontwaardigd. Hij kijkt me even onschuldig aan. Ik schud mijn hoofd en doe mijn shirt uit. Gelukkig is het warm weer. Ik leg hem naast me op het gras zodat het even kan drogen. "Voordat ik je laat gaan om te slapen... Mia, dit is Bandit mijn hond. Bandit dit is Mia" stel ik ze aan elkaar voor. Ze denkt vast dat ik een of andere gek ben dat ik mijn hond ook aan haar voorstel. "Kom Bandit, stel jezelf eens voor" moedig ik hem aan en hij kijkt even wantrouwend naar Mia. Na heel lang twijfelen en nadenken tilt hij een pootje op naar Mia toe.

[ bericht aangepast op 31 jan 2013 - 19:53 ]

Philomenia Amaris Kingsleigh || Halfgodin
"Ik was al bang dat ik je aan het vervelen was," zei Alex grinnikend. Hij had ook moeten grinniken wanneer Mia weer gaapte.
"Nope, dude. Ik vind babbelen altijd mega-interessant," zei Mia met een vermoeide poging tot een glimlach.
"Maar misschien verblijven we in hetzelfde zomerhuis. Ik zit ook in een zomerhuis met allemaal jongeren," ging de jongen weer verder.
"Tja, die kans zit er dik in." De hond drukte plotseling zijn natte snuit tegen het t-shirt van Alex.
"Aaah! Bandit!" riep de jongen. Mia moest lachen, net als Alex trouwens. Ze stoeien wat rond totdat Alex uiteindelijk achterover viel. "Oké, ik geef me over." Alex hield zijn handen in de lucht ten teken van overgave. De hond sprong van hem af en ging naast hm zitten. "Dankje, Bandit. Moet je nu kijken wat je hebt gedaan!" zei hij quasi-verontwaardigd. De hond keek hem even onschuldig aan waardoor Mia weer moest lachen.
Alex ging naast de hond genaamd Bandit op de grond liggen.
"Mia, dit is Bandit. Mijn hond. Bandit, dit is Mia." Mia had zelden iemand gezien die met zijn hond leek te... praten. Ja, dat was het. Ze wist niet of ze het vreemd of leuk moest vinden. "Kom, Bandit. Stel jezelf eens voor!" moedigde Alex de hond aan. Bandit keek Mia even wantrouwend aan.
Na een paar seconden tilde hij uiteindelijk een pootje op die Mia grinnikend aannam. Ze boog even plechtig haar hoofd. "Aangenaam kennis te maken," ze ze glimlachend. Ze aaide Bandit voorzichtig over zijn hoofd en stond toen op.
"Wel, als je op dezelfde plaats als ik verblijft dan zie ik je daar wel zeker? Leuk om kennis met je te maken." Mia zwaaide uit sympathie nog even naar de hond voordat ze haar spullen nam en terug richting het huisje liep, waar ze zich in de zetel liet vallen en vrijwel meteen in slaap viel.
Een droom die ze al drie jaar lang niet meer gehad had, overviel haar als het licht die uitviel.

---

help

Lucas Alexander Enwright - Communicator
Mia moet lachen om onze acties. Als Bandit zijn pootje optilt neemt ze die aan. "Aangenaam kennis te maken" zegt ze glimlachend en aait hem even voorzichtig over zijn hoofd om vervolgens op te staan.
"Wel, als je op dezelfde plaats als ik verblijf dan zie ik je daar wel zeker? Leuk om kennis met je te maken."
"Ja, da zie je me daar wel" antwoord ik. Ze zwaait nog even naar Bandit die nog een keer een pootje optilt en een beetje in de lucht graait zodat het lijkt alsof ie terug zwaait en dan loopt ze weg. "Zie je wel dat je het kan Bandit, zo erg was dat toch niet?" zeg ik tegen hem terwijl ik hem weer even aai over zijn kop. Ik had haar gedachte gelezen toen ze naar een woord zocht voor de manier waarop ik met hem leek te communiceren. Ze kwam uiteindelijk uit op 'praten'. Als ze eens zou weten... Ik blijf nog even in het zonnetje liggen en na een half uurtje ga ik weer rechtop zitten. Ik zie dat mijn shirt weer droog is, logisch met deze warmte, en trek deze weer aan. Vervolgens sta ik op om de kom weer terug te brengen naar het winkeltje waar ik hem vandaan had en bedankte de man nog een keer vriendelijk. Ik begin weer aan de wandeling terug naar het zomerhuis en loop via het strand terug. Via het terras ga ik weer naar binnen toe.

Ethan Willow Clarckson|| Mens
'Ik vind het goed,'zei ze glimlachend ,waardoor ik ook weer glimlach.'maar ik verdwaal best snel en het huis is volgens mij heel erg groot, dus wees gewaarschuwd,' lachtte ze en ik lachtte even mee."Ah jij bent niet de enige die rap verdwaald hoor."zeg ik nog nalachend.
'Waar beginnen we? Bij de beneden verdieping of zo? Waar het eten staat?'vroeg ze dan en ik haalde mijn schouders op."Misschien kunnen we eerst deze gang doorlopen ,ofzo en dan zo naar beneden gaan. Als jij dat goed vind?"stel ik dan weer voor ,want als we in de keuken zouden beginnen ,zouden we daar vast blijven.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Seth Langdon
Het idee Allen al maakte me aan het lachen. "Ik heb haar verkracht, het meisje waar ik verliefd op was." Biechtte ik op, al was dit niet echt een geheim. "Maar ze vond het oké." En ik vond het niet oké, misschien had ik haar daarom vermoord. Waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk gewoon omdat. Ik had geen reden, en ik had er ook geen nodig.
"Ik ben ontmaagd door tante, mocht het je interesseren." Ach waarom niet, waarom vertelde ik hem niet alles over mijn erbarmelijke leven. Het rook van zijn sigaret vlocht zich in mijn armen. Het rook anders, maar misschien was dat gewoon omdat hij het rookte. "Wat ruik ik."
Om de een of andere reden klonken mijn vragen nooit als vragen. Ik wou alles weten, maar ook weer geen interesse tonen. Zo was ik, ik wou een lelijke indruk maken op alles aangezien een goede indruk toch wel binnen een dag weer verpest was. Net als interessante woorden waarvan de betekenis mij teleurstelde. Waarom canoodle in het Engels to hug and kiss betekende bijvoorbeeld. Wat vreselijk teleurstellend en misleidend.
Het brood was inmiddels op en ik begon me weer beter te voelen - buiten het feit dat mijn rug nog steeds verging van de pijn. "Schrijf je?"

Charles Oliver Skyes

"Ik heb haar verkracht, het meisje waar ik verliefd op was." Waarom was ik nier verbaast? Ik kijk nog steeds niet naar hem maar luisterde wel terwijl ik mijn sigaret op rookte. "Maar ze vond het oké." Uit zijn gedachten haal ik dat hij het niet oke vond en haar daarom had vermoord. "Ik ben ontmaagd door tante, mocht het je interesseren." Ik frons. Zijn tante? Uit wat voor een twisted gezin kwam hij? ‘Je tante?’ Herhaal ik maar hij gaat al verder. "Wat ruik ik." Ik steek mijn sigaret naar hem uit. ‘Mijn sigaret.’ Antwoord ik rustig en neem nog een hijs. "Schrijf je?" Vraagt hij dan plots. Ik kijk hem aan. ‘Schrijf ik wat?’ Bedoelde hij mijn muziek, mijn liedjes of écht verhalen zoals je in boeken las. Ik merk dat hij klaar ik met eten en glimlach. Zo viel hij tenminste niet gelijk dood op de grond.. Ik kom nu wel erg koelbloedig over. In het algemeen ben ik vrij beleeft en aardig en ik vond Seth ook een erg leuk gezelschap. Het verbaast me dat hij niet wilt weten hoe het kan dat mijn ogen paars zijn.

Coockies schreef:
Katherina Elena Flow || Mens

Ik sta na een tijdje op van mijn bed en loop de kamer uit. De gang is leeg en ik glimlach even kleintjes. Ik loop de trap af en zucht even. Het was opvallend rustig en eigenlijk wist ik niet zo goed wat te doen. Naar buiten gaan leek me fijn, maar ik had honger en was moe. Ik loop met een glimlach de keuken in. Daar aangekomen zie ik een jongen staan. Zwijgend loop ik nar de koelkast en trek die open. Vanuit mijn ooghoek kijk ik naar de jongen. Even bijt ik op mijn lip en richt me dan weer op het drinken. ik pak er iets gewoons uit en pak nog een glas. Aarzelend schenk ik in. Niet goed wetend wat te zeggen of wat te doen. Nadat ik de cola heb opgebergd en mijn glas heb opgepakt kijk ik de jongen voor het eerst recht aan.
'Hoi,' zeg ik uiteindelijk. Een beetje heel laat. 'Katherina,' stel ik mezelf voor en glimlach even vaagjes. Zijn naam zal ik toch ooit moeten weten. Nogmaals bedank ik mijn moeder dat ze me hier heen heeft gestuurd. Echt letterlijk naar de hel. Ik zucht even diep en kijk weg. Dit ging zo slecht allemaal.

Logan || Weerwolf
Ik liep weer terug naar de keuken om het pakje koekjes mee te nemen en net op dat moment liep er een ander meisje naar binnen, ze loopt zwijgend naar de koelkast en trekt die open waarna ze vanuit haar ooghoeken naar me kijkt. Ik zie haar op haar lip bijten en ze draait zich weer om ze pakt een glas met drinken en draait zich dan om naar mij en kijkt me aan. 'Hoi,' Zegt ze uiteindelijk 'Katherina' Stelde ze zichzelf met een glimlach voor en ik slaagde er in om mijn lach totaal te verbergen door een slok van het flesje cola in mijn hand te nemen, het had er gewoon erg.. Grappig uit gezien en ik wist bijna zeker dat ze 100% mens was. 'Logan' Stel ik mezelf voor en kijk even naar haar en neem dan nog een slok waarmee het flesje ook direct leeg is en gooi het met een boog in de prullenbak. Ik pak het pakje koekjes van net van het aanrecht en pak daar een uit, ik had liever chips.. of snoep maar dit ging er ook mee door.

---

Don't be like the rest of them, darling

Philomenia Amaris Kingsleigh || Halfgodin
Veertienjarige Philomenia Kingsleigh kon een tafereel als dit niet aan. Haar achttienjarige zelf ook niet. Nog steeds had ze het niet verwerkt... Hoe kon het ook? Niets was meer traumatisch dan je eigen ouders op de grond te zien liggen, vond ze. Dood. Verminkt.
Dit was niet zomaar een dood. Dit was de reinste moord.
Mia's droomzelf leek zich er vaag bewust van dat dit beeld niet echt was, dat de idiote zielige muziek die op de achtergrond speelde enkel een aangepaste herinnering was. Mia wist nog steeds de titel van het liedje.
Het was een feit dat die muziek gespeeld had. Op een oud cassettebandje. De klik die klonk wanneer het tot z'n einde kwam, was haast niet te horen door Mia's gejammer heen. Ze was op de grond neergezonken en had haar handen tegen haar oren geslagen, op haar knieën. Haast helemaal vooroverbuigend. Het leek alsof er een gigantisch gat in haar romp zat, dat zich nooit meer zou sluiten.
Mia was niet het type die dit zou willen vergeten. Ze vond dat ze het moest blijven herinneren, waardoor Comptine D'été één van haar meest gespeelde liedjes was geworden.
Ze kon het niet vergeten, ook al wilde ze nog zo graag dat het niet gebeurd was.

Philomenia woelde niet echt in haar slaap, ze zag er alleen uit alsof ze doodziek was. Haar huid was bleek en er stond een laagje zweet op haar voorhoofd. Misschien was ze toch beter in haar bed gaan liggen? Het kleine beetje van haar dat nog bij bewustzijn was, hoopte alleen heel erg dat het niemand zou opvallen.

---

help

Seth Langdon
"Dat snap ik ook wel. Wat voor sigaret?" Wanneer mensen me niet begrepen was het leven niet te doen, vooral omdat ik ook mezelf niet begreep en dingen uitleggen onmogelijk leek. Ik speelde met mijn vingers en het gladde gevoel van mijn littekens op mijn armen. Ergens was het mooi, de littekens. Omdat het abnormaal was, waarschijnlijk. En hoe abnormaler hoe beter, waarschijnlijk.
"Schrijf ik wat?" Zijn stem klonk vervelend en mooi en als symfonieën en zeeën zand tussen je tenen. Ik haalde mijn schouders op, maar hij zag het niet - en ik ook niet.
"Gewoon zomaar schrijven, of je schrijft." Hij begreep me weer niet en het deed mijn hersenen jeuken. Maar letterlijk, ik krabte aan mijn hoofd om de jeukte laten verdwijnen. Alsof er mieren op me liepen, alsof ze me kwamen op eten. Kleine satan mieren 666. Ik wou naar huis mijn hart deed pijn mijn rug au.
Als ik nu een vogel was geweest was ik tegen een raam gevlogen of in iemands hoofd. Ik voelde me zo Gotverdomme verdomd alleen, zoals die arme albino leeuwen die aan het uitsterven waren. Zoals die arme albino gorilla's. Och arme ik. Arme albino ik.

Charles Oliver Skyes

''Dat snap ik ook wel. Wat voor sigaret?" ik steek de sigaret naar hem uit. 'er zit wiet bij' grijns ik onschuldig. 'niet veel hoor. Van een hijs word je niet high' hij praten alweer.''Gewoon zomaar schrijven, of je schrijft." ik knik. 'ik schrijf muziek en liedjes' zeg ik en hou nog steeds de sigaret voor zijn neus. 'probeer het. Je word er rustig van in je hoofd' zeg ik en kijk naar hem. Ik luister naar zijn gedachten en glimlach. 'je bent niet alleen en ik begrijp je prima' zeg ik tegen hem. 'je bent niet alleen want je hebt mij nu' lach ik naar hem.

Yuniper Lake
Ik heb de boek met spreuken en bezweringen weer weggelegd en sta op van het bed. Misschien dat ik mijn instelling iets moet bijstellen, zodat ik niet meteen moordkuilen voor mezelf graag. Ik wil namelijk de mensen achter me hebben, niet tegen me. Mijn voeten brengen me al snel weer de gang op en daarna de trap af. Ik haal een hand door mijn lange, blonde haren en kijk rond met mijn blauwe ogen. Altijd als ik een spreuk echt gebruik, dus op het moment van uitspreken, zijn mijn ogen iets blauwer nog, feller. Ik kom beneden aan en kijk even rond in de woonkamer, wie o wie kan ik lastig gaan vallen? Misschien weer de jongen met de hond, maar dan moet ik hem wel vinden.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Lucas Alexander Enwright - Communicator
Ik besluit eerst te gaan douchen dus loop ik naar boven naar de kamer. Ik open mijn koffer en haal de spullen die ik nodig heb eruit. Ik loop naar de douche en bekijk alles even in de badkamer. Ik zet de douche alvast aan en begin me rustig uit te kleden en stap daarna onder de heerlijk warme douche. Als ik klaar ben met douchen droog ik me af en kleed ik me aan. Ik ruim de vieze kleren en natte handdoeken op en ga vervolgens weer naar beneden. Eens kijken of ik ergens kan zitten. Ik loop de trap af, wandel even rond en kom uiteindelijk uit in de woonkamer. Het eerste wat me opvalt is het meisje van daarstraks, alleen kan ik dit keer haar gedachte niet meer lezen. Dat betekent dus dat ze een of andere gave heeft. Het meest waarschijnlijke is dat ze een heks is. Ik wandel naar binnen en plof neer op de bank. "Hallo, alweer" zeg ik dan.