• Some people mind told you if you die you can go to heaven or hell
    Wel,that not that true
    If you die you can be a white or a black angel
    Even when you're a black one, you can change,but there wil always be that scar of the person you where first


    You just have to give them love and you wil see





    {De verhalen vertellen ook dat witte engels de liefdes hulpjes van god zijn,zij kunnen mensen aan elkaar koppelen en liefde brengen aan de wereld,maar de zwarte engels brengen alleen maar verdriet en maken mensen kapot.
    Deze rpg speelt zich af in Parijs de stad van de liefde zegt men,dat komt omdat de nieuwe engelen van God daar gebracht worden.
    Engelen mogen normaal geen contact maken met mensen en ook niet met andere soorten engelen-zwarte en witte-
    Maar wat doet een engel-leerling als hij/zij verliefd word op een mens of begint te praten met een andere soort.
    Word je dan verbannen? Verbannen naar de hel? Het zijn verhalen ,maar wie zegt dat het waar is en wie zegt er dat een engel niet terug naar zijn menselijke vorm kan als je echt je best ervoor doet? }


    Witte engelen
    -Rosalie ''Rose'' Lauren Flow Coockies
    -Skylar Evelyne AdamsNibug
    -Cameron Levi Lee Pebble

    Zwarte engelen
    -Nathan Eliot Fields Nyan
    -Raquelle Anastasia Trafalger Leave
    -Ethan Micheal Johnson Coockies

    Mensen
    -Eléonore Beau Amadou.Lifeisajoke
    -Serenity Aslynn White Pebble
    -Mason Alexander VartanianShooter


    Regels
    - Minimaal vijf regels.
    -GEEN perfecte personages.
    -Reservaties blijven maar 2 dagen staan
    -Gelieve mensen die wat ervaring hebben.
    - Speel niet voor een ander.
    -Ik ben de enige die de Topics opent tenzij ik er iemand voor aanwijs
    -Dit is geen sneltrein


    Rollen- en praatopic

    Het begin,Je kunt kiezen
    of je begint bij het moment dat ze wakker word na zijn of haar dood ,dan zitten in een oude kamer op een oud appartement ,de witte en de zwarte engelen hebben elk een ander appartement.
    Of je bent als engel al een tijdje onder de mensen ,dus niet een nieuwe engel
    Sommige engelen zullen nog pijn hebben aan hun wonden en zullen ook problemen hebben met hun vleugels anderen mischien niet.
    Voor de mensen is het anders, het is hetzelfde zoals het altijd al voor hen is geweest,tot ze misschien in de stad een engel of mens tegen het lijf zullen lopen

    [ bericht aangepast op 26 jan 2013 - 21:22 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Nathan Eliot Fields
    Raquelle ,stond binnen de minut voor mijn neus en ze sloot haar linkerhand om mijn keel om me daarna de grond in te duwen.
    Met haar ondere hand had ze mijn polsen vast boven mijn hoofd zodat ik me niet kon verweren.
    'Luister, en luister heel goed Nathan.' fluisterde scherp en ik besloot wijselijk mijn keel niet open te zetten.
    'Als jij dit leven wilt houden en niet wilt eindigen zoals sommigen voor jou, zul je één ding goed in dat arrogante koppie van jou moeten knopen.' ze perste haar lippen kort op elkaar terwijl ze voorover boog.
    'Iedere, verkeerde stap naar mij toe is er één dichter naar jouw definitieve dood. En liefje, reken er maar op dat ik je zal laten schreeuwen.' en met die woorden liet ze me los en liep ze naar de badkamer. Mijn handen gingen nu zelf naar mijn keel om te voelen of ie niet doorgesneden was door haar scherpe nagels of zoiets.
    Ethan vond dit maar al te amusant zo te zien.
    'Ze heeft je gematst loser,'deelde hij mee en ik keek hem even dodelijk aan ,alsof ik dat zelf nog niet wist.
    Hij trapt op mijn buik en ik kreun even ,waarna ik even in elkaar duik. Ik dacht dat als je dood was dus geen pijn zou voelen,mis dus...
    'Ik ben douche.' deelde hij dan mee.'O trouwens.' zei hij,waana hij me van de grond trok en me ruw tegen de muur drukt.
    'Bed is nog steeds van mij. En ja, ik heb heerlijk geslapen.'ik voelde gewoon dat hij gemeen naar me grijnsde.
    'Goedemorgen Nathan.',met die woorden laat hij me los en val ik bijna op de grond.
    Fijn hier te zijn,ik zucht even,die kunnen niet eens tegen een geintje.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Raquelle Anastasia Trafalger | Zwarte engel
    Het was vreemd, nadat Ethan en ik zo lang samen waren, om nog iemand te ontvangen als één van ons. Het was geen deel van mijn plan geweest een nieuweling in mijn leven op te nemen, en als deze dan ook nog eens dacht dat hij menselijke geintjes met mij kon uithalen? Grove, gróve fout.
    Ik nam een langere douche dan ik gewoonlijk deed, min of meer om af te koelen - en anderzijds omdat ik me wilde opstellen voor wat de rest van de dag zou brengen. Ik nam aan dat ik Nathan duidelijk had gemaakt dat hij zijn opmerkingen bij iemand anders kon flikken, en dus zou ik het straks gewoon opnieuw proberen. Uit het uitgepakte gedeelte van mijn garderobe, haalde ik een simpele set kleding die ik niet veel later over mijn hoofd trok zodat ik me naar beneden kon wagen. Het was altijd stil waar we besloten in te trekken: geen vogels, geen kinderen, geen.. leven. Levende dingen stierven langzaam zodra ze in onze buurt besloten te blijven. Het was natuurlijk, en ik denk niet dat ik het zou willen veranderen. Want hoe mensen het ook wilden keren: dood was macht. En wie de dood bestuurde, had die macht.
    Er vielen flarden zonlicht binnen toen ik de keuken bereikte. Hoewel ik niet veel moeite had gedaan, wist ik dat er drank en enige vorm van voedsel rond zou slingeren. Met een zachte zucht liet ik me dan ook op de bank zakken, waarbij ik een cracker naar binnen schoof en mijn ogen op de trap gericht hield.
    'Ik hoop dat ik je geen pijn gedaan heb, Nathan?' Mijn mondhoeken krulden omhoog tot een onschuldig, zij het geen uitdagende, glimlach terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg in de wetenschap dat Nathan me dus echt wel zou horen. Gewild of niet.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Nathan Eliot Fields
    Ik ging naar beneden de trap af richting de woonkamer ,waar ik me laat ploffen op een oude stoffige bank.
    Hier is echt niets leuks aan.
    Misschien ging ik vandaad wel ergens een bed gaan jatten ofzo. Dan zou ik niet meer op dit ding moeten pitten.
    Ik hoorde na een tijdje iemand de trap afkomen en ik had het vemoeden dat het Raquelle was.
    Ik stond op en liep naar de gang. Ik had geen zin in gezelschap vandaag.
    'Ik hoop dat ik je geen pijn gedaan heb, Nathan?' hoorde ik haar zoete stem zeggen en een grom verlaat mijn mond ,waarna ik naar de keuken ga.
    Ik gun haar geen blik en neem een appel.
    Daarna ga ik weer de keuken uit.
    "Ik ben naar buiten."roep ik nog en sla de deur toe. Het weer was koud en het leek ook te vriezen volgens mij.
    Ik hield wel van de stilte hier.Ik liep het kerkhof uit ,richting de stad. Het werd ook eens tijd om kleren te jatten.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Ethan Micheal Johnson

    Ik hoor beneden stemmen, maar besteed er geen aandacht aan. Ik laat Raquelle en Nathan lekker hun gesprekje voeren. Het liefst duik ik mijn bed weer in, maar ik heb net gedoucht en dat vind ik zonde en ik was gewoon te lui om die twee meter naar mijn bed te lopen en mezelf weer uit te kleden. Traag loop ik naar beneden. Het enige wat ik kon vinden was een spijkerbroek geweest en een vest. Ik had geen behoefte om in mijn kast te kijken, dus deed ik dat ook niet. Mijn vest hing open over mijn ontblote bovenlichaam. Ik was best trots op mijn lichaam, dat durfde ik best toe te geven. Rustig loop ik de trappen af, waar de voordeur net dichtvalt.
    'Nog plannen vandaag,' vraag ik Raquelle met een nonchalante ondertoon in mijn stem, alsof het me niet kan schelen. Feitelijk kan het me ook niet schelen, maar ja... Beetje interesse kon ook geen kwaad, ik was vandaag alleen te lui om mijn best te doen. Eigenlijk was ik gewoon lui vandaag, zelfs voor het plegen van een moord en de macht voelen. Je hoefde mij er niet voor wakker te maken als ik in slaap viel. Tergend langzaam loop ik naar de keuken en trek doelloos de kastjes open. Honger had ik niet. Uiteindelijk eindig ik met een fles whiskey in mijn hand en loop ik de woonkamer in. Nonchalant hang ik tegen de deurpost en neem een slok.
    'Verschrikkelijk joch,' mompel ik en neem nog een slok. 'Kan me niet voorstellen dat ik ooit zo was. Alsjeblieft zeg.' Ik trek mijn neus op en schud mijn hoofd. 'Ik kus nog liever een lijk.' Ik grijns even. 'Natuurlijk wel die ik zelf heb vermoord,' lach ik en kijk haar aan. 'Of jouw. Technisch gezien ben jij ook een lijk. Alleen een levende.' Ik speel even met de fles. 'Hoe zouden mijn ouders reageren als ze me opeens weer zien staan? Zouden ze een hartaanval krijgen? Hopelijk.' Ik gooi haar de fles whiskey toe en plof neer op de bank. Haar voeten leg ik op mijn benen en mijn benen leg ik op het tafeltje. Zo zitten we beiden lekker.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    [Hmm... Kan ik even een samenvatting krijgen van wat er gebeurd is? x'D]


    Take me to wonderland

    (Er is een nieuwe dag begonnen en veel is er nog niet echt gebeurd ^^ )


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Skylar Evelyne Adams

    Traag gaan mijn ogen open waarna ik ze meteen weer sluit tegen het felle licht. Mijn armen strek ik boven mijn hoofd uit en ga rechtop zitten met een vermoeide zucht. Ik trek mijn benen tegen me aan, mijn ellebogen op mijn knieën terwijl ik met mijn duimen kleine cirkeltjes maak tegen mijn slapen. Na een tijdje zo gezeten te hebben, dwing ik mezelf om recht te gaan staan. Terwijl ik naar de dichtsbij zijnde stoel ga, krab ik snel even over mijn schouderbladen. "Ik haat dit rattenhol," klaag ik wanneer ik neerplof op de stoel. Voor mij hangt een stoffige spiegel waarin mijn chagrijnig gezicht terug staart. Rode haren steken alle kanten op die ik met mijn vingers weer op zijn plaats probeer te kammen. Op mijn rechterhand heb ik nog maar twee nagels, de rest ben ik verloren voor ik engel werd. Als ik besluit dat mijn haar goed genoeg is, slof ik de zielige plaats, die ik mijn kamer noem, uit.


    Take me to wonderland

    | Alright: I really, really, réally need to say this: ik vindt Ethan versus Raquelle bijzonder psychologisch getwist samen, maar op een ziekelijke manier eigenlijk best wel cute. Haha. :'D |

    Raquelle Anastasia Trafalger
    Mijn wenkbrauwen trokken kort samen toen Nathan het huis verliet, na een aangenaam dierlijk geluid te hebben uitgesnauwd naar me: ik nam het hem niet kwalijk. Ik kon best impulsief zijn als je me op de zenuwen werkte en ja, dat deed hij. Maar ach, hij zou nog wel leren. Vroeger of later. Als vanzelf dwaalden mijn ogen af naar Ethan. Geamuseerd, maar oplettend zoals ik altijd was.
    'Nog plannen vandaag?' De vraag was niets meer dan procedure, gezien iedere dag gewoonlijk op deze manier begon. Dat we één soort en daarnaast één fronst vormden - betekende niet dat we geen eigen levens hadden. We waren geen goupies van elkaar, zoals die boom knuffelaars.
    'Hmm.. misschien.' Ik rekte mezelf kort uit voor ik mijn blik langs de meubelen liet dwalen. De meesten waren verborgen onder witte lakens. Erg.. karakteristiek. Ik had nog geen plannen, niets specifieks in ieder geval. Ik dacht vooral aan Nathan, gezien hij nog helemaal high leek van zijn opstand gister.
    'Kan me niet voorstellen dat ik ooit zo was. Alsjeblieft zeg.' Ethans gewoonlijke praatjes leken vandaag anders. Voor eens leek hij aanwezig terwijl hij tegen iemand anders dan zichzelf sprak. En ik vroeg me niet eens meer af waarom. Zijn overige beredeneringen liet ik voor wat ze waren, in deze stoffige lucht.
    Ik wachtte in ieder geval met antwoorden tot hij een houding op de bank had gevonden die voor ons beide zou werken. Een bedachtzame glimlach speelde mijn mondhoeken omhoog toen ik de fles aan mijn lippen zette en mijn enkels bedachtzaam kruiste.
    'Ik denk dat ik ooit zo was. Lang.. geleden.' Ik haalde mijn schouders op terwijl mijn vingertoppen gedachteloos langs de vorm van de fles dwaalden. Het spul brandde, maakte me misschien wel alert. Ironisch.
    'Alhoewel.. ik kan me mijn eerste dag nog wel voorstellen. Er lag een verbrand lijk van mijn voorganger op de zolder waar ik wakker werd..' Mijn ogen dwaalden als vanzelf af naar het raam. Naar Ethan kijken, die het verleden liever onaangeraakt liet, hielp immers toch niets. We spraken nooit. Vroeger wel. Nu niet meer. Er veranderde iets toen de andere engelen ook onder ons verschenen. We stierven beiden een beetje, opnieuw.
    'Niet lang daarna ontmoette ik jou. Ethan Johnson. Je had niet verwacht dat er zo snel.. iemand anders zou komen en ik durf te wedden dat je me wilde scalperen vanaf het eerste moment waarop je me zag.' Een onbedoelde glimlach veerde mijn mondhoeken omhoog: het was één van de weinige dingen die ik wilde herinneren. Hoe ik - ik was geworden. Hoe ik was herboren in iemand die niet terugdeinsde voor de dood.
    'We hebben zoveel kapot gemaakt. Zoveel dood, zoveel pijn en ellende. Ik brak één van jouw vleugels, jij brak mijn pols.' Ik schudde mijn hoofd kort terwijl ik mijn handen samenvouwde, voor ik mijn blik er glazig op richtte.
    'Er is slechts één ding dat ik nooit heb kunnen breken, Eth.' Eindigde ik bedachtzaam, waarna ik mijn ogen oprichtte om zijn reactie onder ogen te komen. Ik wist niet geheel wat er omging in zijn gedachten, in wat er nog van hem leefde.
    'Ik weet nog dat ik thuiskwam met die drummer.. Een paar weken nadat we in het vorige huis waren getrokken. Ik dacht dat ik verliefd was, ik wilde zelfs met hem weglopen en in een schunnige bandbus wonen.. Weet je nog wat jij zei toen ik hem aan je voorstelde?' Mijn tanden zonken weg in mijn onderlip voor ik mijn hoofd kort schudde. Het was belachelijk, maar het was iets dat me ervan weerhield om steden uit te moorden als ik het leven zat was.
    '-Je keek hem recht in zijn ogen en zei dat als hij niet binnen twee seconden uit jouw huis was - je zijn hart eruit zou snijden om het als een trofee boven de openhaard te hangen.' Er rolde een zachte zucht over haar lippen toen ze de fles whisket opnieuw aan haar lippen zette om een slok te nemen.
    'Hij was weg voor ik met mijn ogen kon knipperen, net als jij, trouwens. En toen je terugkwam heb ik zo lang tegen je staan schreeuwen.. ik heb je zo hard geschopt en geslagen..' Bij de herinnering aan dat moment krulden mijn wenkbrauwen zich kort samen. Ik was zo onredelijk geweest. Zo.. menselijk.
    'Uiteindelijk tilde je me op, en bracht je me naar bed. Je zei helemaal niets. Je schreeuwde niet meer, je vocht niet meer. Je antwoordde niet eens als ik vroeg waarom je me in dat huis wilde houden na alles dat ik je had aangedaan omdat ik zo naïef was geweest.' Ik glimlachte terwijl ik mijn armen over elkaar sloeg en hem de whiskey in handen drukte. 'Het is het enige dat ik me nog kan herinneren. Ik koelde af, pikte de juiste regels voor dit leven op en vermoordde zelfs een groot gedeelte nieuwelingen waarvan ik dacht dat ze dit leven niet zouden kunnen hanteren. Je hebt me nooit gezegd waarom je stopte met schelden en vechten, of waarom je me toestond 's nachts van de zolder te komen om bij jou in bed te kruipen.' Ik had niet verwacht dat ik zoveel diepgang kende, zelfs niet na alle moorden die ik met plezier pleegde. Maar de woorden waren gesproken, en ik kon toegeven dat ik opgelucht was. Emoties waren zwakte, en die vergat ik het liefst. Maar dat zou ik pas kunnen als ik de antwoorden zou weten.


    Feel the fire, but do not succumb to it.

    Mason Alexander Vartanian

    Voorzichtig – omdat ik diep binnen in mezelf weet, dat ik hier absoluut niet zou moeten zijn – schuifel ik voetje voor voetje door een lange, tochtige en donkere gang die uiteindelijk uit lijkt te komen bij een grote, granieten deur. De rommelende geluiden die vanachter de deur door de gang weerklinken wekken vage, verre herinneringen bij me op, waardoor er voor een kort moment een rilling langs mijn ruggengraat naar beneden trekt.
    Voordat ik goed en wel bij de grote, granieten deur ben aangekomen zwiept hij zonder enig geluid open; alsof hij wordt weggeduwd door een grote, onzichtbare hand. Het beeld van mijn kleine broertje, wiens ogen zijn vervangen door grote, zwarte gaten, verschijnt plotseling in de deuropening – terwijl hij een laatst hand vol felgekleurde pillen in zijn mond laat glijden en mij een speelse grijns toont.


    Mijn ademhaling komt hevig schokkend tot leven, wat ervoor zorgt dat er lichte, kleine dampwolkjes ontstaan in de bevroren lucht van de nieuwe ochtend. Enige seconden laten schieten mijn ogen open – zorgen ervoor dat ik oog in oog sta met de granieten grafsteen van mijn kleine broertje, waar zijn naam pronkend naar me lijkt te grijnzen op de manier dat hij zojuist zelf in mijn droom had gedaan.
    Licht kreunend druk ik mijn handpalmen tegen de ijskoude kasseien, waardoor ik overeind kom te zitten en mijn blik verdwaasd rond laat glijden over de andere grafstenen die rondom mij staan. Met een korte, vol automatische beweging haal ik mijn handen door mijn haren om, trachtend om er een model in te krijgen.
    De nacht doorbrengen op een verlaten kerkhof was geen activiteit die ik nog langer op mijn lijstje bleef houden, de vrieskou sneed door mijn huid terwijl mijn tanden kort op elkaar klapperden. Daarnaast weerhield de stijfheid van mijn spieren me ervan om op te staan, waardoor ik van het moment gebruik maakte om mijn bloed opnieuw door mijn aderen voelde stromen.
    Hoofdschuddend dacht ik terug aan de dag van gisteren, die ik grotendeels met Serenity en Lorelei had doorgebracht. Uiteindelijk gaven ze me beiden het gevoel dat ik thuis was gekomen, waarbij Lorelei ervoor had gezorgd dat ik me opnieuw in een ‘grote broer rol’ of zelfs wel ‘vader rol’ had gemeten.
    Zuchtend leg ik mijn gezicht in mijn handen, terwijl de harde waarheid tot me door lijkt te dringen.
    Niets was op dit moment nog mijn thuis.

    [ bericht aangepast op 4 april 2013 - 12:39 ]


    (naar wie kan ik Nathan sturen ? :3 )


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    [Ik wil wel weer meedoen, als ik nu wel iemand heb waar ik tegen kan praten :d]

    [Rosalie is nog vrij, maar reageer pas na school]


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    [School ? Ik heb paasvakantie :d]

    (Je kunt met Nathan praten :3 Hij loopt ergens in de stad rond.)


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Lifeisajoke schreef:
    [School ? Ik heb paasvakantie :d]

    [Nederlanders hebben dat niet. Zij hebben meivakantie. ^^]


    Take me to wonderland