Welcome to Bon Temps || True Blood || • 1 - Speeltopics

De 21ste eeuw, wie had ooit verwacht dat het ooit zo ver zou komen dat mensen afwisten van het bestaan van vampiers.
Niet alleen vinden sommige mensen het goed, anderen zijn er van overtuigd dat ze hun leven met hen zullen doorbrengen.

Maar niet iedereen is zo opgezet met het bestaan van de kinderen van de nacht, hoewel de er al veel ingeburgerd zijn.
Onder de mensen, bevinden zich zowel dealers als leden van de kerkelijke gemeenschap fellowship of the sun.

De dealers, vangen vampiers en tappen hun bloed af tot ze sterven en verkopen het.
Bloed van een vampier kan er voor zorgen dat mensen sneller genezen of in een soort roes terechtkomen, maar bij fout gebruik kan het wel erg schadelijk zijn.
Het is echter illegaal en als vampieren er achter komen, kan dat zware gevolgen hebben.

De leden van de kerkelijke gemeenschap, proberen zich te weren tegen vampiers door middel van veel wapens en gebedjes tot God.
Maar ondanks hun geloof, zijn het erg wrede mensen die af en toe een vampier offeren.
Hun doel is om zo veel mogelijk mensen te bekeren en zo een leger op te bouwen om de vampiers uit te roeien.

Wat velen trouwens niet weten, is dat niet alleen vampiers bestaan, maar ook andere mythische wezens zoals maenaden, heksen en gedaanteverwissellaars.
Maar deze houden hun identiteit geheim uit angst om uit de problemen te blijven.

Regels:

• Er is een minimum van 350 woorden en ja ik controleer!
• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 18+ is toegestaan.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Relaties tussen andere rassen mogen, maar niet iedereen heeft een speciale relatie.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Reserveringen blijven 3 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Ervaring met RPG's is verplicht.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Rollen:

Mensen:(Meisjes tijdelijk vol!)

Gipsy - Diora Cherelle Miller - Serveerster 1,1
Anguish - Mila Sofiya Alik - Dealer en Barvrouw bij Bloodtopia 1,4
Ceremonials - Joshua David Anderson - Lid van the fellowship of the sun 1,3
Tortura - Michelangelo "Mike" Reynolds - Dealer 1,6
-


Vampiers: (Meisjes tijdelijk vol!)

Gipsy - Alexi Rose Collins - Uitbaatster Bloodtopia ( Danscafé ) 1,1
Pebble - Adelynn Brookelle Keeper - Serveerster 1,2
Cybele - Regan Savage - Barvrouw bij Bloodtopia 1,3
Requille - Dante Vaughan Stoker - Maker van Alexi 1,5
DarkSavior - Lord Nikolai von Charkov - Hoog iemand in het magistraat. 1,8
-


Weerwolven:

Requille - Amelia Rylie Barret - Receptioniste bij de politie 1,3
LegolasBitch - Ninalore Goldblood - Kledingontwerpster 1,10
Cybele - Devin Rafe McRown - Bediende in een restaurant 1,8
-
-

Heksen:

Arriver - Kaley Jill Avery - Serveerster 1,3
Caleo - Jade Phoebe Lore - Studente 1,9


Gedaanteverwisselaars:
Tortura -Celeste Tesanee Rhine - Student 1,5
-
Anguish - Ivan Sava Alik - Student aan de hoge school 1,4
-


Maenaden:

GoAwaySpoon - Yaralynn Adènte - Werkt in een snoepwinkeltje 1,10


Verdere vragen mag/moet je vragen in het praattopic, anders staat het speeltopic veel te snel vol.
De rode cijfers achter de personages, is om een personage sneller op te sporen.
Het eerste cijfer is het topicnummer en het tweede cijfer is de paginanummer.
Rollentopic

[ bericht aangepast op 16 maart 2013 - 21:24 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Mila Sofiya Alik
Toen ik zijn flesje weg had gezet en terug kwam, had hij om de een of andere reden een stomme grijns op mijn gezicht. Ik begreep niet waarom en had er daarom ook geen aandacht aan geschonken. Nadat ik mijn idee had uitgelegd over de V. en het speeltje-zijn, grinnikte hij opnieuw en knikte even. Zijn rechterbeen werdo ver zijn linker heen geslagen en hij nam zijn rechterenkel vast.
'Dus jij vindt dat ik bang klink?' begon hij en ik knikte terwijl hij lachte. 'Je hebt echt geen idee wat Het Gerecht is, of wel? Die paar vampiertjes die jij hebt vermoord is helemaal niks in vergelijking met Het Gerecht. Als je zo nodig mee wilt vind ik het best, maar of handig is, hahaha, dat denk ik niet. Je zou nog geen tien minuten overleven, met of zonder V. Je bent en blijft een mens, want je wilt toch geen vampier worden en mensen ruiken we nu eenmaal van mijlen afstand. V. Of geen V..'
Ik voelde me lichtelijk op mijn plaats gezet en keek op toen hij opstond en zijn jasje recht trok.
'Ben je zover?' Waarvoor? Ik volgde deze gast niet meer en dan zeggen ze dat vrouwen verwarrend zijn. Ben ik zover voor Het Gerecht of voor, zou het kunnen, V.? Oh damn ik hoop het laatste.
Ik knik en sta ook op. Het schortje wat om mijn middel gebonden zat ging af. Eigenlijk was mijn werktijd nog niet voorbij, maar ik had Alexi nog nergens gezien dus ze zou me vast niet missen en zelfs als ze dat wel zou doen; ik kon toch niet tegen zo'n machtige vampier ingaan?
'Even mijn jas halen.' In tegenstelling tot vampieren kregen wij mensen het namelijk nog wel koud. Ik liep met snelle passen naar achteren, waar mijn jas lag. Ik trok deze aan, hing mijn sjaal om mijn nek en liep terug.
'Nu ben ik zover.' Samen verlieten we de zaak via de uitgang nog steeds had ik gelukkig geen Alexi gezien.
'Nog even over je woorden van zonet. Goed, misschien is het een klein beetje gevaarlijk tussen al die vampieren, maar je moet het zo zien: het is ook een prima gelegenheid om te testen wie naar je luistert en welke vampieren je autoriteit niet accepteren. Zeg dat ze met hun vieze, gore en vooral koude, no hard feelings, van me af moeten blijven en dat als ze dat niet doen, ze problemen met jou kunnen krijgen.' Ik lachte even spottend. 'Niet te geloven dat ik dit voor je moet bedenken zeg, je zou denken dat jij in al die jaren dat je hier al ronddwaalt toch wel wat wijsheid op zou doen.' Ik stak mijn hand in mijn zak, moest even diep graven en vond toen wat ik zocht; een pakje sigaretten. Ik stak er een op en bood hem het pakje aan.
'Jij ook een?' Zolang ik geen V. kreeg, moest ik het hier maar mee doen, al was dit lang niet genoeg voor me. Als hij me niet snel V. zou geven, zou ik er boos om worden.

---

everything, in time

[Haha, omg.]

Lord Nikolai von Charkov

"Even mijn jas halen." zei ze, waarna ze met snelle, stevige passen naar achter liep. Daar waar haar jas lag. Ze trok hem aan, sloeg een sjaal om haar nek en liep toen weer terug naar mij. "Nu ben ik zover." zei ze en samen verlieten we het café via de uitgang.

"Nog even over je woorden van zonet. Goed, misschien is het een klein beetje gevaarlijk tussen al die vampieren, maar je moet het zo zien: het is ook een prima gelegenheid om te testen wie naar je luistert en welke vampieren je autoriteit niet accepteren. Zeg dat ze met hun vieze, gore en vooral koude, no hard feelings, van me af moeten blijven en dat als ze dat niet doen, ze problemen met jou kunnen krijgen." Ze stopte even om spottend te lachen en ik keek haar met een grijns aan. "Niet te geloven dat ik dit voor je moet bedenken zeg, je zou denken dat jij in al die jaren dat je hier al ronddwaalt toch wel wat wijsheid op zou doen." Ze stak haar hand in haar zak, zocht even en haalde toen een pakje sigaretten uit haar zak. Ze stak er eentje op en bood mij er ook eentje aan.
Ik nam het aanbod met plezier aan. Snel pakte ik er eentje uit het pakje, stak deze in mijn mond, stak hem aan met de aansteker in mijn zak en grijnsde toen naar haar.

"Schat, je denkt toch niet dat ik je onder mijn hoede ga nemen. Ik zeg dat het onverantwoordelijk is als ik je mee zou nemen. Ik heb nooit gezegd dat ik je zou beschermen." Ik begon te lachen. "Waarom zou ik een V gebruiker onder mijn hoede moeten nemen, dat zou tegen de regels ingaan en dat kan ik niet doen. Zeker niet als we naar Het Gerecht gaan. Ik ben dan wel machtig, maar ik ben niet de machtigste."
Ik nam rustig nog een trekje van mijn sigaret. "En pas op wat je zegt meid. Mijn blijven beledigen is ook niet handig. Ik mag je vanwege je grote bek en dat je geen angst voor me hebt, maar als je te ver gaat zal ik je dat zeker betaald zetten." Nadat ik dat gezegd had nam ik het laatste trekje van mijn peuk en gooide deze weg.

"Goed, nu de betaling van onze afspraak. Je hebt je eraan gehouden, dus ik doe het ook." Ik stroopte mijn mouw op, zette mijn vinger aan mijn ader en keek haar aan. "Klaar?" vroeg ik met een grijns, waarna ik met een simpele haal een bloederige streep op mijn arm veroorzaakte. Ik voelde het bloed in de wond opborrelen. "Ga je gang, maar pas op dat je niet teveel neemt."

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Pebble schreef:
Adelynn Brookelle Keeper - Serveerster.

(...)

Dante Vaughan Stoker
Dante zag hoe het blonde meisje waarvan hij van afstand niet kon zeggen wat voor gedaante ze was, naar hem toelopen. Hij zette zijn charmante glimlach op en bekeek onopmerkelijk haar postuur. Nee, dit was zéker geen mens, ongetwijfelt. Echter zou het ook onbeleefd zijn om er vanuit te gaan dat ze een vampier is, hij is in de loop van jaren al heel wat onnatuulijke dingen tegengekomen en een tweede poging seks met een weerwolf is iets wat hij vermeed. Al was het honderde jaren terug, de aggressiviteit van dat meisje toen zou hij niet zo snel meer vergeten.
Hij zag hoe de serveerster haar mond lichtelijk vertrok, misschien schoten haar tanden eruit? Op dit punt, was het ook nog niet zo belangrijk.
'Ah, seveerster!' begon hij.
'Ik had al gehoopt dat jij degene was die deze kant op zou komen,' ging hij verder en zijn ogen kregen een geniepig trekje. 'Maar goed, dat terzijde is er wel degelijkd iets waarmee je me kan helpen. Zie je, ik ben net voor het eerst dit dorp binnengestapt, mijn reis was lang en ik ben er sowieso zeker van dat ik hier nog een tijdje zal verblijven,' vertelde hij op zijn gemak en hij richtte zijn aandacht op de menukaart die hij voor zich had. Hij deed alsof hij nog moest bekijken wat hij nou eigenlijk wou, maar eigenlijk was hij nieuwsgierig naar wat voor soort tent dit eigenlijk was. Hij draaide zich weer naar haar om en schonk haar nogmaals een glimlach.
'Ik heb alleen nog een verblijf nodig,' zei hij.
'Én een flesje van dat Tru Blood,' Zijn ogen vielen op het menu waar ook Tru Blood op stond vermeld, geordent op bloedgroep. Bloedgroepen.. Hij vond het maar niks, hoe moest hij nou weten welke bloedgroep het beste smaakte? Het is niet bepaald dat je even denkt te vragen ''Hé, wat is je bloedgroep eigenlijk?'' voordat je, je tanden in die huid zet. Zolang het maar smaakte, vond hij alles wel best.
'Helaas ben ik niet zo bekend met hoe elke bloedgroep smaakt,' mompelde hij en hij fronste door dit dilemma. Positief, negatief, wat maakte het verschil?
'Ik weet al een oplossing!' zei hij er niet lang daarna als hij zich weer wende tot de serveerster.
'Geef me anders maar wat jou het beste lijkt,' besloot hij en hij schonk haar een knipoog.

---

''There is no hell, no heaven either. This world is what we make of it.''

Mila Sofiya Alik
Nikolai nam het aanbod met plezier aan en stak de sigaret met zijn eigen aansteker aan.
'Schat, je denkt toch niet dat ik je onder mijn hoede ga nemen? Ik zeg dat onverantwoordelijk is als ik je mee zou nemen. Ik heb nooit gezegd dat ik je zou beschermen.' Hij begon te lachen en mijn beledigde gezicht kwam weer terug, gevolgd door een gezicht vol afschuw. Hij had verdomme het recht niet om me "schat" te noemen. Niemand mocht me zo noemen en al helemaal niemand mocht me uitlachen!
'Waarom zou ik een V. gebruiker onder mijn hoede moeten nemen, dat zou tegen de regels ingaan en dat kan ik niet doen.Zeker niet als we naar Het Gerecht gaan. Ik ben dan wel machtig, maar ik ben niet de machtigste.' Hij nam rustig nog een trek van zijn sigaret en ik volgde zijn voorbeeld. Een tikkeltje verbaasd keek ik op toen hij doorging en de toon in zijn stem iets veranderd was.
'En pas op wat je zegt meid. Mij blijven beledigen is ook niet handig. Ik mag je vanwege je grote bek en dat j geen angst voor e hebt, maar als je te ver gaat zal ik je dat zeker betaald zetten.' Het moment dat hij zijn peuk weggooide, gebruikte ik om met mijn ogen te rollen. Die gast weet niet wat 'ie wil. Grote bek, maar niet te groot? Ja dude, lekker duidelijk. What you see is what you get, je kon die grote bek krijgen of ik zou 'm dichthouden, maar dan zei ik ook werkelijk waar niets.
'Goed, nu de betaling van onze afspraak. Je hebt je eraan gehouden, dus doe ik dat ook.' Mijn ogen werden iets groter en ook ik gooide mijn peuk weg. Bedoelde hij..? Ja! Terwijl hij zijn mouw opstroopte, voelde ik mijn hart sneller kloppen.
'Klaar?' vroeg hij met een grijns en ik knikte heftig, waarna hij met een simpele haal een bloederige streep op zij arm veroorzaakte. Mijn ogen volgden iedere beweging tot hij eindelijk de magische woorden uitsprak: 'Ga je gang, maar pas op dat je niet teveel neemt.'
Mijn ademhaling versnelde en ik bleef even staan, mijn blik op de ogen van Nikolai gericht alsof ik niet kon geloven dat hij me werkelijk toestemming gaf. Ik moest hierbij werkelijk mijn hoofd een stukje omhoog keren, aangezien hij zo lang was vergeleken bij mij.
'I-ik,' oh dear God, Mila, doe normaal. Je klinkt nu echt als een verslaafde. Eerst stak ik voorzichtig mijn vinger uit naar zijn arm, maar toen pakte ik in één snelle beweging zijn arm vast en zette mijn mond aan de streep. Oh hemel. Dit was helemaal het wachten waard! Ik sloot mijn ogen en kon een genietend geluidje niet onderdrukken. Ik liet zijn arm weer los en likte langs mijn lippen. Genoeg nu, and- ah fuck it. Snel bracht ik zijn arm weer terug naar mijn mond en ik schaamde me enorm toen ik me bedacht hoe dit eruit had moeten zien, maar tegelijkertijd kon het me eigenlijk ook geen ene fuck schelen. Ik had dit verdomme verdiend!

---

everything, in time

Lord Nikolai von Charkov

Ze knikte heftig en gooide haar peuk weg. De blik die eerder op haar blik stond was compleet vervaagd en het enige wat ik zag was lust en honger. Honger naar mijn bloed. Normaal is het andersom, een vermakelijke gedachte. Haar ademhaling versnelde zich toen ik me in mijn eigen pols sneed.
Ze keek me in mijn ogen aan, waarbij ze haar hoofd een stukje omhoog moest keren, omdat ze zo klein was. "I-ik" stamelde ze. Een echte verslaafde. "Drink." zei ik dwingend en op een toon waarop je niet kon tegenspreken. Ze stak voorzichtig haar vinger uit naar mijn arm, maar voor ik het wist greep ze mijn arm vast en zette haar mond aan de bloederige streep.
Toen ze eenmaal begon te zuigen, kreunde ik zachtjes en legde mijn andere hand op haar achterhoofd. De vampiers moesten eens weten hoe lekker dit kon zijn, maar goed, dit was mijn geheim. Mijn ding en dat van niemand anders. En daarbij, als iemand erachter zou komen zouden ze me vermoorden. Bloed geven aan een V addict en er dan ook nog eens van genieten, wat een schande zou er over me heen vallen als iemand dit zou weten.

Er klonk een genietend geluidje en na een tijdje liet ze mijn arm los. Ik hijgde heftig en stond wat minder stevig dan eerst. Verder was ik ook licht in mijn hoofd en een bobbel maakte zich merkbaar in mijn boxer. Maar nog voordat ik iets kon zeggen of helemaal hersteld was, schoot haar mond weer naar mijn arm en begon ze weer te zuigen.
"Mila" hijgde ik zachtjes. Ze zoog steeds meer uit me en ik wist niet hoelang ik nog bij bewustzijn kon blijven. Toen ik dacht dat het echt teveel was duwde ik haar van me af en likte snel over de wond. Deze sloot zich in een paar seconden. Ik liet me door mijn knieën zakken en ging hijgend op de grond zitten. "Dat was lekker." zei ik met een grijns, "Beter?"

[Sorry dat hij zo kort is T_T]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

[Je had voor mijn personage beantwoord, wat wel hinderlijk is, dus heb ik het alsnog op mijn manier geschreven.]

Michelangelo ‘Mike’ Reynolds

Nadat ik mijn bestelling had genoemd, knikte ze even, waarna ik de menukaart al terug gaf en op haar kont sloeg. Ze negeerde het, wat het enkel leuker voor mij maakte, waarna ze naar de keuken toe liep. Ach, als ze iets ertegen zou doen, zou ik het ook leuk vinden. Negeren of niet.
      Het duurde niet lang of ze kwam terug gelopen met het biertje op een dienblad. Deze zette ze voor mij neer op het tafeltje. ‘Je biefstuk gaat nog wel even duren.’ Een kleine glimlach kwam er op haar lippen terecht, waarbij ik mijn ene wenkbrauw arrogant voor ophaalde. Was she kidding me? Klandizie is hier ook niet echt te bespeuren, wat is er met “u” en “meneer” gebeurd? Verdomme, voor dit onbeschofte gedoe ben ik hier niet naartoe gekomen, dan ga ik wel naar Mila toe, die weet ook wel van wanten. Alleen bij haar weet je tenminste wat je op je bordje kan verwachten. And let me tell you, it ain’t pretty. Volgens mij was ze ook een slechte kok, maar dan hoef ik in elk geval niet te betalen. Hoewel ze volgens mij wel geld zal eisen.
      Het meisje was ondertussen terug gelopen naar de keuken, waardoor ik er niets op kon antwoorden. Ze wilde ook wel heel graag snel bij mij weg, in plaats van dat ze nu even blijft staan voor een praatje of zo. Al zou ik daar niet voor betalen, tenzij ze iets meer zou doen en met mij mee zou gaan ergens naartoe. Want dat zou nog best gezellig kunnen worden. Voor mij ten minste.
      ‘Smakelijk eten.’ Hoor ik opeens, waardoor ik opkijk en het meisje weer zie. Ze had het bord voor mijn neus gezet en ik grijnsde even, terwijl ik het biefstuk opensneed om te kijken of het een goede kleur had. Ja, hoor, prima. Niets mis mee. ‘Is het goed zo, of wil je nog wat hebben?’ Na kort bedacht te hebben of ik iets wilde, knikte ik en begon te praten, echter nadat ik een hap had genomen van de biefstuk. ‘Dat wil ik ja, kom hier zitten.’ Zei ik haar, waarbij ik iets naar de stoel tegenover mij wees, maar ze liep alweer weg. Mijn ogen werden iets donkerder toen ze dit had gedaan. Jezus, was die chick doof of zo? Maar in plaats van nu als een rare gek te lopen roepen, dronk en at ik wat, waarna het al snel op was en ik door het restaurant keek. Een paar mensen die mijn kant opkeken, gaf ik een dodelijke blik en met flinke passen liep ik naar de meid die mijn serveerster was. ‘Ik ben pleite. Misschien ga ik nog wel klagen.’ Bracht ik uit, terwijl ik wat geld op de bar gooide en vervolgens weg liep. Op zoek naar chickies, zeg ik. Dat zal in elk geval beter worden dan deze flutavond.

[Wie wil er nu een praatje met Michelangelo maken? ]

[ bericht aangepast op 4 feb 2013 - 20:12 ]

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Diora Cherelle Miller - Serveerster

Het was al zo'n twintigtal minuten geleden nadat ik het eetcafé achter me had gelaten om naar huis te gaan en hier liep ik dan.
Moederziel alleen langst de kant van de weg met om de zoveel meter een zwakke lantaarnpaal die af en toe wat flikkerde.
Eigenlijk had ik beter een taxi besteld, dacht ik grimmig en haalde een hand door mijn vuurrode lokken.
Nu er toch wel wat wind op was komen zetten, begon het al aardig fris te worden buiten.
Ik sloeg ter bescherming mijn armen over elkaar en huiverde even terwijl ik snel een blik over mijn schouder wierp.
De straat was verlaten op dit late uur, waardoor ik me redelijk ongemakkelijk voelde en automatisch mijn pas wat versnelde.
Waarom moest mijn auto in hemelsnaam deze avond autopech krijgen terwijl het net zo goed op klaarlichte dag kon gebeuren.
Ergens voelde ik me schuldig dat ik me zo nerveus voelde, ik wist best waarom het was.
Ondanks ik nog steeds van mening was dat vampiers gelijke rechten moesten hebben als mensen, toch kon ik het niet verhelpen om bang voor ze te zijn.
Ik kon het idee niet van me af schudden dat er net zoals bij mensen af en toe wel eens rotte appels tussen zaten en mijn grote angst was eigenlijk dat ik één van hen op een moment als dit tegen zou komen, net wanneer alles zowat tegenslaat.
Niet aan denken Diora, dacht ik bij mezelf en stak mijn kin wat in de lucht om zelfzeker over te komen, niet dat iemand dat kon zien.
Als ik me niet vergistte, was ik nu halverwege en zou het nog zo'n kleine 20 minuutjes zijn voordat ik thuis zou komen.
Ik stak mijn handen in de zakken van mijn jeansbroek om ze wat te verwarmen maar kwam er al snel genoeg achter dat het eigenlijk niet veel uithaalde.
Gelukkig was het gestopt met regenen vlak voordat ik het eetcafé had verlaten, anders had ik er goed voorgestaan.
Wanneer er langst de kant van de weg geen lichten meer stonden, stak ik de straat over om toch nog in het maanlicht te lopen om mezelf zichtbaar te houden voor eventueel verkeer, hoewel ik betwijfelde dat er op dit uur van de avond nog iemand zou rijden.
Mijn blauwe ogen speurden de straat even af, maar zover ik kon zien of horen leek ik voor de moment nog steeds alleen rond te dwalen.

[ bericht aangepast op 4 feb 2013 - 20:38 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Michelangelo.

Pas net had ik het restaurant verlaten of ik irriteerde me zo mogelijk nog erger, al had ik niet eens een reden. Het kwam abrupt in een vlaag op, die ik niet kon uitleggen of daar ook maar zin in had om een poging te doen. Misschien dan een mooie, jonge vrouw me van mijn gedachten af kon leiden. Dan zou ik er wel eerst één moeten vinden, want anders kom ik nog niet ver.
      Een paar straten loop ik in, echter had ik geen idee er meer van waar mijn auto geparkeerd stond. Hoe the hel was ik ook alweer naar die tent gelopen? Volgens mij liep ik ook helemaal verkeerd, en hoewel het een gevoel was, keerde ik me toch om, om vervolgens een geheel andere kant op te lopen. Het was wel een geluk dat het regenen gestopt was, aangezien toen ik nog in het restaurant zat, het hevig de lucht uitkwam.
      Ah, daar is ‘ie! Eindelijk, verdomme.
Mijn zwarte, kleine auto stond aan het einde van de straat en met een grote grijns liep ik er haastig op af. Nu ik het eenmaal gevonden had, was ik niet meer zo geïrriteerd. Al kwam dat mede omdat ik dat meisje van net iets te weinig geld had gegeven, want kom op, ik ging echt niet voor dat het gehele bedrag betalen! Die is gek.
      Met een klik opende ik de auto en wilde direct instappen om naar één of andere club te gaan, totdat mijn blik op een roodharige chick viel. Hierdoor verstijfde ik ook in mijn handelingen en bleef naar haar staren. Het voelde vreemd eigenlijk, dat ik nu zo deed. Ze zag er heerlijk uit, charmante uitstraling en ze leek als een klein popje. Een popje die ik heel graag zou willen leren kennen, had ik zo bedacht.
      ‘Jongedame,’ riep ik toen naar haar uit, terwijl ik de autodeur alweer dichtgooide en wat naar haar toe liep. Ze was net de straat over gestoken. Ik gooide het maar op een charmante onschuld om te spelen. ‘Het spijt me dat ik u lastig val op deze avond, maar ik zal direct zijn en vragen of ik u thuis mag brengen.’ Hierna schudde ik mijn hoofd iets, terwijl ik mijn hand door de warrige haarlokken haalde en haar aankeek. ‘Of heeft u al een bob die zich over u ontfermt? Het doet me gewoonweg niet goed als u zo alleen over straat rondzwerft.’ Probeer ik te verklaren en wacht haar antwoord af.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Diora Cherelle Miller - Serveerster

"Jongedame," Abrupt stond ik stil bij het horen van de onverwachte stem waarna ik me langzaam omdraaide in de richting van het geluid.
Het duurde even voor ik doorhad van waar het geluid was gekomen, maar wanneer ik zijn stem voor een tweede keer hoorde, merkte ik hem meteen op.
"Het spijt me dat ik u lastig val op deze avond, maar ik zal direct zijn en vragen of ik u thuis mag brengen." Hij liep wat naar me toe waardoor ik hem onderzoekend aankeek. "Of heeft u al een bob die zich over u ontfermt? Het doet me gewoonweg niet goed als u zo alleen over straat rondzwerft."
Hij zag er niet mis uit, dat moest ik toegeven maar ik was er niet zeker van dat ik er juist blij om moest zijn of me er zorgen over moest maken.
"Ik zou eerst gedronken moeten hebben voordat ik een bob nodig had," Zei ik met een vleugje sarcasme, desondanks klonk het toch vriendelijk en opgewekt. "Mijn auto had eerder deze avond pech, waardoor ik gewoon te voet naar huis ben aan het gaan."
Zonder blikken of blozen nam ik zijn gezicht in me op, niet dat hij het goed zou zien in het schemerlicht.
Zijn gezicht had wel wat weg van een model, maar verder dan zijn gezicht wilde ik niet gaan omdat het waarschijnlijk dan wel op zou vallen.
Tot nu toe was ik nog redelijk kalm en dat hoopte ik ook te blijven want van het moment dat ik echt nerveus werd, werd ik vreselijk onhandig en raakte ik vaak niet meer uit mijn woorden, wat redelijk gênant kon zijn soms.
Als dat zou gebeuren, zou hij waarschijnlijk wel merken dat ik niet zo zelfzeker was als ik er uit zag, waardoor ik redelijk zwak over zou komen.
"Het is nog redelijk ver en ik zou je aanbod wel aan willen nemen, maar ken ik u?" Vroeg ik vervolgens, maar betwijfelde het een beetje, hij kon wel iemand zijn die ooit eens in het eetcafé was geweest.
Ik kon er mijn vinger niet op leggen, ik was namelijk redelijk slecht in het onthouden van gezichten.
Natuurlijk wist ik dat het redelijk riskant was om met vreemde mensen mee te rijden, maar wat was erger?
Meerijden met een totaal onbekende man of worden aangevallen door een vampier die me waarschijnlijk niet zou sparen van een pijnlijke dood.
Weer die vooroordelen, ik moest er echt weer eens mee ophouden maar het was makkelijker gezegd dan gedaan.
Een kleine zucht ontsnapte uit mijn mond waardoor er een klein wolkje ontsnapte en het heel even mijn zicht wat belemmerde.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Michelangelo.

Wanneer ik haar toeriep, stond ze abrupt stil hierbij. Langzaam draaide zij zich om in de richting van het geluid, terwijl ik haar handelingen registreerde in mijn gedachten. Eenmaal ze mijn stem voor de tweede keer hoorde, merkte ze me op, waarbij ik dan ook even vriendelijk mijn hand op stak.
      De eerste woorden verlieten mijn mond terwijl ik wat dichterbij was gekomen, maar wel zo dat het niet als aanvallend over kwam. Vampier of niet, vrouwen stelde zich pas gerust als ze zich veilig voelde, wat ik zag aan de onderzoekende blik in haar ogen. Volgens mij was dit het moment wat alles of niets kon betekenen, en hopelijk zou het werken.
      ‘Ik zou eerst gedronken moeten hebben voordat ik een bob nodig had,’ zei ze met een vleugje sarcasme, die ik eigenlijk wel kon waarderen. Doch klonk het vriendelijk en opgewekt, wat een klein, maar subtiel grijnsje op mijn lippen bracht. ‘Mijn auto had eerder deze avond pech, waardoor ik gewoon te voet naar huis ben aan het gaan.’ Kort bestudeerde ik haar gezicht verder nu ik dichterbij stond, haar rode haarlokken stonden nog steeds uit, trokken me het meeste aan. Al waren haar felblauwe poelen ook mooi, ze schenen in het donker. ‘Het is nog redelijk ver en ik zou je aanbod wel aan willen nemen, maar ken ik u?’ vroeg ze vervolgens, waarop ik even mijn ogen vernauwde, maar vervolgens mijn hoofd ietwat kantelde.
      ‘Dat klopt wel, toch kun je nooit zeker genoeg zijn ’s avonds en het word al aardig donker. Ik dacht aardig te doen, jongedame, meer niet.’ Verklaarde ik mezelf, terwijl ik glimlachje op mijn lippen produceerde en vervolgens haar hand pakte. Hierop plaatste ik een zacht kusje, waarbij ik haar even aan keek. Voor zover dat kon in het donker. ‘Dan zal ik me even proper voorstellen, ik ben Michelangelo Reynolds.’ Begroette ik haar en ging weer recht staan, nadat ik een zachte streling over haar slanke hand maakte.
      ‘Geef me een kans, ik beloof dat ik aardig zal zijn onderweg.’ Grapte ik. ‘Bovendien zou ik een prachtige dame toch niet alleen over straat laten gaan, zeker niet als het nog even duurt voordat je thuis bent. Ik wil je graag helpen.’ Met een aardige, toch charmante glimlach op mijn lippen keek ik haar aan, geduldig en nieuwsgierig naar haar antwoord.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Diora Cherelle Miller - Serveerster

"Dat klopt wel, toch kun je nooit zeker genoeg zijn ’s avonds en het word al aardig donker. Ik dacht aardig te doen, jongedame, meer niet."
Om eerlijk te zijn wist ik niet echt wat ik nu juist van hem moest denken, hij was vriendelijk, charmant en mysterieus maar tegelijkertijd vond ik het zo vreemd dat hij me steeds aansprak met jongedame, niet dat ik het erg vond.
Wanneer hij een kusje op mijn hand drukte, wist ik mezelf geen houding te geven en bleef hem een beetje dwaas aanstaren.
Gelukkig is het donker, ging er door me heen waardoor ik moeite deed om niet te grijnzen.
"Geef me een kans, ik beloof dat ik aardig zal zijn onderweg." Grapte hij waardoor ik automatisch glimlachte. "Bovendien zou ik een prachtige dame toch niet alleen over straat laten gaan, zeker niet als het nog even duurt voordat je thuis bent. Ik wil je graag helpen."
Voordat ik antwoord gaf, beet ik even onbewust op mijn onderlip terwijl ik voorzichtig mijn hand terugtrok, hopend dat ik niet al te zenuwachtig overkwam.
"Als je er op staat," Zei ik uiteindelijk met een kleine glimlach en was een beetje verbaasd over het feit dat mijn stem nog redelijk kalm klonk, op de lichte trilling in het begin na dan. "Maar ik verzeker u dat het niet van mijn gewoonte is om met onbekenden mee te rijden."
Een kleine glimlach speelde opnieuw op mijn lippen terwijl ik een rode lok netjes weer op zijn plek stopte zonder mijn blik van hem te lossen.
"Wat onbeleefd van me," Zei ik uiteindelijk wanneer ik besefte dat ik mezelf nog steeds niet had voorgesteld. "Mijn naam is Diora Miller."
Mijn tweede naam liet ik bewust weg aangezien het een beetje vreemd zou zijn om me met mijn volledige naam voor te stellen.
Vrijwel niemand deed dat nog dezer dagen, op oude mensen na dan maar die hielden nu eenmaal van tradities.
Ik keek naar hem op en besloot uiteindelijk dat het niet veel kwaad kon, het was immers nog best ver wandelen en veel zin had ik er eigenlijk niet in.
Het zou waarschijnlijk ook veiliger zijn, ik had namelijk niet meteen de indruk dat hij me aan zou vallen, anders had hij dat waarschijnlijk wel eerder gedaan.
"Ik woon bij het oude kapelletje," Zei ik uiteindelijk zodat hij mijn huis sneller zou vinden. "Met de auto is het niet zo erg ver meer."


[Mijn laatste post voor vandaag (: Nu ga ik echt slapen wil ik er morgenvroeg nog uit kunnen.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Mila Sofiya Alik
De reactie die Nikolai erop gaf, had ik totaal niet aan zien komen. Dit had ik nog nooit meegemaakt met een vampier en ik keek verbaasd een beetje naar boven, zonder mijn mond van de wond af te halen. Genoot hij hier nu van? Hij legde zelfs zijn hand op mijn achterhoofd. Die gast was niet gezond. Maar hé, als hij het zo lekker vond, zou hij het vast niet erg vinden om me vaker wat van zijn bloed te geven. Win-win situatie.
Toen ik zijn arm voor een enkele seconden los had gelaten en daarna direct weer had gepakt, sprak hij zachtjes hijgend mijn naam uit. Ik wist niet goed of hij dat nu van genot deed, of als teken dat ik moest stoppen. Ik ging uit van het eerste, puur omdat me dat de gelegenheid gaf verder te gaan. Helaas duwde hij me niet lang daarna toch van zich af waardoor ik hem boos en verlangend tegelijk aankeek. Als hij toch verdomme eens niet zo sterk was! Of als Mike hier was, damn, samen hadden we hem nu vast wel aangekund. Mijn blik volgde zijn lichaam toen hij zich door zijn knieën liet zakken.
'Dat was lekker,' zei hij met een grijns. 'Beter?' Nee het was helemaal niet beter! Ik wilde meer, fuck, ik wilde al zijn bloed! Misschien niet tegelijk, maar ik zou alles in flessen kunnen laten lopen. Oh hemel, het idee alleen al zorgde voor een grijns op mijn gezicht.
Toch knikte ik. 'Enkel balen dat het zo weinig was,' zei ik voorzichtig. Al snel voelde ik de V. zijn werk doen. Kleuren werden feller, geluiden beter hoorbaar en ook mijn reuk vermogen werd beter. Dat laatste vond ik minder leuk, nu drong namelijk de geur van V. nog sterker mijn neus binnen. Wellicht kwam dat ook omdat het over mijn hele mond zat. Met de rug van mijn hand veegde ik een paar keer langs mijn mond tot ik dacht dat alles weg was. Vervolgens liet ik me ook op de grond zakken, maar wel in kleermakerszit. Mijn hoofd rustte op mijn handen en ik kon het even niet opbrengen om hem aan te kijken omdat mijn ogen even moesten wennen aan het feit dat ze ineens alles beter en feller konden zien.
'Pfff,' zuchtte ik en sloot mijn ogen. 'Dit is heavy.' Vervolgens schiet ik zachtjes in de lach. 'Man, ik heb in tijden niet zo'n goed spul gehad. Dit was echt de beste deal ooit! Oh Mike zou dit eens moeten hebben, die gaat vast uit zijn dak.' Eindelijk lukte het weer om mijn ogen te openen en voor mijn gevoel waren we niet meer ergens op het Bloodtopia terrein, maar in het paradijs.
'Deze deal is zeker voor herhaling vatbaar. Ik ben jaloers op jou, dat je dit altijd in je lichaam hebt!'

---

everything, in time

[Aan Mike vertellen? Dat is niet handig Ik zal straks, als ik op school zit reageren.]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Lord Nikolai von Charkov

Er verscheen een grijns op haar gezicht en na een tijdje knikte ze. "Enkel balen dat het zo weinig was." zei ze voorzichtig, maar niet veel later zakte ze op de grond, ging in kleermakerszit zitten en hield haar hoofd vast met haar handen. "Ik merk het." zei ik grinnikend. Ik hijgde nog eventjes om op adem te komen en haalde toen diep adem om het af te sluiten. "En dat was niet weinig, gek. Ik werd erdoor duizelig, dus je hebt een aanzienlijke hoeveelheid binnen gekregen."
"Pfff" zuchtte ze en ze sloot haar ogen. "Dit is heavy. Man, ik heb in tijden niet zo'n goed spul gehad. Dit was echt de beste deal ooit! Oh Mike zou dit eens moeten hebben, die gaat vast uit zijn dak." zei en begon zachtjes te lachen. Ik keek haar verbaasd aan, waarna mijn blik veranderde naar een boze en hatelijke uitdrukking. "Deze deal is zeker voor herhaling vatbaar. Ik ben jaloers op jou, dat je dit altijd in je lichaam hebt!"

"Ik denk niet dat wij ooit nog eens een deal zullen hebben." zei ik duister en keek haar met dicht geknepen ogen aan. "Aan Mike vertellen? Heb je iets niet begrepen aan de afspraak?" ging ik verder en mijn stem werd steeds kwader en kwader, "Je verteld het aan niemand." Het woord niemand sprak ik bijna sissend uit en ik stond kwaad op. Goed, dat koste me redelijk wat moeite, omdat ik toch best duizelig was, maar woede is nu eenmaal een sterker gevoel dan duizeligheid.
Ik was binnen 2 stappen bij haar en tilde haar bij haar nek omhoog. "Ik dacht dat we een afspraak hadden Mila." siste ik zachtjes en keek haar kwaad aan. Ze had dan wel V op, maar wat kon zij nou doen tegen een vampier die zijn hele lichaam vol had met vampierenbloed. Op dit moment maakte het me niet uit dat ze ervaring had met het jagen op vampiers. Nu had ik haar in mijn macht en niet andersom.

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Mila Sofiya Alik
'Ik denk niet dat wij ooit nog eens een deal zullen hebben,' zei Nikolai ineens duister waardoor ik verbaasd opkeek en zag dat hij me met dicht geknepen ogen aankeek. 'Aan Mike vertellen? Heb je iets niet begrepen aan de afspraak?' ging hij verder en ik hoorde toon in zijn stem met enkel woord een beetje kwader worden. 'Je vertelt het aan niemand.' Ik maakte een spottend geluidje en wuifde met mijn hand.
'Ah ja, f-' zodra hij me bij mijn nek omhoog tilde stopte ik met praten. 'Ik dacht dat we een afspraak hadden Mila,' siste hij zachtjes en keek me kwaad aan. Wederom had ik het gevoel alsof ik op mijn plek gezet werd door mijn vader en bij dat idee moest ik even grinniken.
Ik maakte een fluitend geluidje en sprak: 'Iemand hier is met zijn verkeerde been uit zijn grafkist gestapt. Joh relax, dude.' Ik legde mijn handen om zijn polsen in een poging deze bij mijn nek weg te krijgen. 'Het was een foutje, oké? No stress.' Normaal gesproken zou ik nu toch wel bang zijn aangezien ik niemand had om mij te helpen, maar nu wist mijn brein niet zo goed wat het moest denken. Aan de ene kant was het ook nu redelijk angstig, maar aan de andere kant zorgde de V. voor zo'n roes dat ik te ver heen was om echt tot me door te laten dringen wat hier aan de hand was.
'Fuck man, je neemt mijn adem weg.' Na deze woorden schoot ik in de lach. Het was grappig omdat het waar was, hij nam letterlijk mijn adem weg nu hij me zo optilde. Het lachen stopte echter direct erna. 'Nee maar serieus, Nikolai, chill out en laat me los want dit grapje is nu niet grappig meer.'
Ik begon zo hard mogelijk in zijn polsen te knijpen, maar toen ik merkte dat dat niet werkte spuugde ik in zijn gezicht, waarna ik in opnieuw in lachen uitbarst. 'Sorry,' lach ik. 'Sorry, ik weet niet waarom ik dat deed. Je gezicht zag er even uit als een schietschijf, het is de V.' De laatste zin klonk heel onschuldig en zo keek ik er ook bij, alsof ik er werkelijk waar niets aan kon doen.

---

everything, in time