Welcome to Bon Temps || True Blood || • 1 - Speeltopics

De 21ste eeuw, wie had ooit verwacht dat het ooit zo ver zou komen dat mensen afwisten van het bestaan van vampiers.
Niet alleen vinden sommige mensen het goed, anderen zijn er van overtuigd dat ze hun leven met hen zullen doorbrengen.

Maar niet iedereen is zo opgezet met het bestaan van de kinderen van de nacht, hoewel de er al veel ingeburgerd zijn.
Onder de mensen, bevinden zich zowel dealers als leden van de kerkelijke gemeenschap fellowship of the sun.

De dealers, vangen vampiers en tappen hun bloed af tot ze sterven en verkopen het.
Bloed van een vampier kan er voor zorgen dat mensen sneller genezen of in een soort roes terechtkomen, maar bij fout gebruik kan het wel erg schadelijk zijn.
Het is echter illegaal en als vampieren er achter komen, kan dat zware gevolgen hebben.

De leden van de kerkelijke gemeenschap, proberen zich te weren tegen vampiers door middel van veel wapens en gebedjes tot God.
Maar ondanks hun geloof, zijn het erg wrede mensen die af en toe een vampier offeren.
Hun doel is om zo veel mogelijk mensen te bekeren en zo een leger op te bouwen om de vampiers uit te roeien.

Wat velen trouwens niet weten, is dat niet alleen vampiers bestaan, maar ook andere mythische wezens zoals maenaden, heksen en gedaanteverwissellaars.
Maar deze houden hun identiteit geheim uit angst om uit de problemen te blijven.

Regels:

• Er is een minimum van 350 woorden en ja ik controleer!
• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 18+ is toegestaan.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Relaties tussen andere rassen mogen, maar niet iedereen heeft een speciale relatie.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Reserveringen blijven 3 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Ervaring met RPG's is verplicht.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Rollen:

Mensen:(Meisjes tijdelijk vol!)

Gipsy - Diora Cherelle Miller - Serveerster 1,1
Anguish - Mila Sofiya Alik - Dealer en Barvrouw bij Bloodtopia 1,4
Ceremonials - Joshua David Anderson - Lid van the fellowship of the sun 1,3
Tortura - Michelangelo "Mike" Reynolds - Dealer 1,6
-


Vampiers: (Meisjes tijdelijk vol!)

Gipsy - Alexi Rose Collins - Uitbaatster Bloodtopia ( Danscafé ) 1,1
Pebble - Adelynn Brookelle Keeper - Serveerster 1,2
Cybele - Regan Savage - Barvrouw bij Bloodtopia 1,3
Requille - Dante Vaughan Stoker - Maker van Alexi 1,5
DarkSavior - Lord Nikolai von Charkov - Hoog iemand in het magistraat. 1,8
-


Weerwolven:

Requille - Amelia Rylie Barret - Receptioniste bij de politie 1,3
LegolasBitch - Ninalore Goldblood - Kledingontwerpster 1,10
Cybele - Devin Rafe McRown - Bediende in een restaurant 1,8
-
-

Heksen:

Arriver - Kaley Jill Avery - Serveerster 1,3
Caleo - Jade Phoebe Lore - Studente 1,9


Gedaanteverwisselaars:
Tortura -Celeste Tesanee Rhine - Student 1,5
-
Anguish - Ivan Sava Alik - Student aan de hoge school 1,4
-


Maenaden:

GoAwaySpoon - Yaralynn Adènte - Werkt in een snoepwinkeltje 1,10


Verdere vragen mag/moet je vragen in het praattopic, anders staat het speeltopic veel te snel vol.
De rode cijfers achter de personages, is om een personage sneller op te sporen.
Het eerste cijfer is het topicnummer en het tweede cijfer is de paginanummer.
Rollentopic

[ bericht aangepast op 16 maart 2013 - 21:24 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Celeste Tesanee Rhine

Wanneer ik het bord met zalm voor zijn neus neer zette, een triomfantelijke blik in mijn donkere reebruine ogen, zag ik hoe een zuinige glimlach gelijk op zijn gezicht verscheen. Ja, nu zal je – je vast afvragen waarom ik dat had hé? Dat zou je vast wel willen weten meneertje, maar dat gaat dus mooi niet gebeuren, dacht ik nog altijd trots.
      Mijn eerste woorden waren er nog maar net uit of hij moest het alweer onderbreken. ‘Een gunst?’ Geïnteresseerd keek hij terug in mijn ogen. Hemeltje, waarom wachtte hij niet af? Dan kon hij weten wat mijn gunst was, hoewel ik niet meer zeker wist of ik het kon nu. Die belangstellende blik kruiste mijn poelen en ik had nog zo gehoopt dat ik zijn ogen kon vermijden. Hopeloos mislukt, dat was vanzelfsprekend bijna bij mij.
      Toch ga ik verder met de woorden over wat hij had gedaan, zeker over mij laten blozen. Hoewel ik, nadat ik klaar was met mijn moedige praatje, ik me nogal stom voelde. Hij zou mij vast en zeker zo meteen uitlachen, want het was ook niet bepaald slim van mij om dit te zeggen. Hoe kan ik toch altijd die gave hebben om mezelf voor schut te zetten? Ik kon net zo goed naar het circus gaan om daar als clown te solliciteren. Oh verdorie, ik vroeg me af hoe dat uit zou werken, aangezien ik nogal geïntimideerd door hen was.
      En ja hoor, daar was die lach. Hierdoor alleen al zorgde het voor een lichte blos op mijn porseleinen wangen. Ik was er nogal vatbaar voor. Eerlijk toegegeven, hij had een grappige lach, het aanblik ervan was wel aangenaam, echter zou ik hem dat niet zeggen. Die jonge man lachte mij gewoonweg uit en dan zal ik dit zeggen? Doei, dan vroeg ik er ronduit om opnieuw die lach te trotseren en dat wilde ik dus liever niet.
Hierna waag ik het me er toch op om te vragen of ik misschien iets voor hem kan doen, of dat ik nu andere klanten kan helpen. De trots was echter wel gekrenkt en dat was duidelijk te zien, af te lezen van mijn gezicht, ondanks dat ik het nog probeerde te maskeren.
      De jonge man, Ivan, sloot zijn groene ogen en schudde zijn hoofd voor hij ze weer opende. ‘Doe geen moeite, ik weet dat je pauze hebt. Open keuken, weet je nog?’ Zacht grinnikend wees hij achter mij, aangezien ik met mijn rug naar de keuken toe stond. Ik keek er echter niet naar, ik wist dat we een open keuken hadden, maar het feit dat hij het gehoord had, liet me opnieuw blozen – net toen de kleur weer was verdwenen. Verdorie, ik heb er een hekel aan als dat gebeurde. Daarom beet ik misschien ook iets te hard op de binnenkant van mijn wang, waardoor de ijzersmaak van bloed door mijn mond ging en ik het langzaamaan proefde. Vanbinnen schold ik nu alles bij elkaar, ondanks dat ik het nooit hardop zou zeggen. Dat was niet netjes en bovendien durfde ik het ook niet, dat meisje van daarnet daarentegen. Logisch dat deze jongeman met haar ging, hoe lang zouden ze al samen zijn? De meneer had het over weinig geld hebben, betekende dat – dat ze al samenwoonde?
      Zijn stem doorbrak mijn altijd tobbende gedachtegang. ‘Luister, het spijt me,’ ging hij vervolgens op een zachtere toon verder, waarbij hij iets over de tafel leunde. Automatisch zette ik een kleine stap achteruit, maar dacht er wel aan om geen andere mensen voor de voeten te lopen, zoals de vorige keer. ‘Het was niet mijn bedoeling om je voor schut te zetten. Dat was echt niet mijn bedoeling. Ik hoop dat je mij kunt vergeven. Ik meen het, neem die ice-tea en kom gewoon even zitten. Geef me de kans om te bewijzen dat ik echt niet zo erg ben als die eerdere mensen die je hebt geholpen.’ Kort zuchtte hij even, terwijl ik alweer op mijn lip beet bij zijn woorden. Hij leek eerlijk te zijn, alleen dat was het probleem niet. Niemand had ooit zijn excuses ervoor gemaakt, die leken er zelfs maar al te blij mee te zijn dat ze het mij aan konden doen en nu komt hij opeens. Misschien was hij dan niet al te hoffelijk, maar er schuilt wel iets in hem ervan. Anders had hij het sowieso niet gedaan, dit maakte het in elk geval wel iets beter.
      ‘Wees toch eens niet zo onzeker, op deze manier lopen mensen over je heen en dat moet je echt niet toelaten. Toe, ga zitten.’ Oké, scrap that. Het hele goede beeld had hij nu alweer naar het maantje geholpen, want ik voelde me nu werkelijk beledigd. Misschien was daarom mijn mond ook iets open gevallen, terwijl mijn ogen iets ongelovig vernauwd waren. Ongelovig door het feit dat hij het gezegd had en of ik het wel goed verstaan had. Ondanks dat hij ietwat uitnodigend glimlachte en naar de lege stoel tegenover hem gebaarde. Raar eigenlijk hoe snel hij het beeld alweer kon laten vertrekken, het was gewoon foetsie.
      ‘W-wees toch niet zo onzeker?’ Vroeg ik hem eens ongelovig na, die beledigende toon erin verworven. Al wist ik ook wel zelf dat hij eigenlijk de waarheid sprak. Het ging om het feit dat hij dacht me te kennen na nog niet eens een halfuurtje. ‘Het spijt me meneer,’ Daar ging die verontschuldiging weer, terwijl ik haastig verder ging. ‘Het is al iets als u het gesprek af loopt te luisteren, maar u kent me niet eens. Het is uiterst onbeschoft dat u nu al vooroordelen over mij heeft.’ Hierna bijt ik hard op mijn lip, omdat hij botweg gelijk heeft. Ik draai me dan ook om, omdat ik het niet toe wil geven, om vervolgens iets weg te lopen. Ik kom echter niet verder dan een paar stappen, want ik blijk opnieuw stilstaan en draai me dan om, waarna ik terug loop en op de stoel ga zitten.
      ’Goed dan, u heeft gelijk.’ Geef ik toe, terwijl ik wederom met de keurigheid in mijn stem verder praat. Dat hoort ook bij klanten, het betekend niet dat ik nu opeens die toon weg moet laten. Dat ge-“u” laat ik ook niet weg, dat zat er altijd al in. Ik voel me echt een bang kippetje dat ik nu toch toegeef aan hem, alsof hij me achterna zou gaan en me in elkaar zou trappen vanwege dat. Nou, het is niet de eerste keer dat het gebeurd… Met een diepe zucht verjaag ik deze pijnlijke gedachten en mijn blik wend ik naar die van hem, omdat deze de hele tijd naar de tafel was gericht. Mijn slanke handen lagen over elkaar heen op het tafelblad, het was onbeschoft als je deze eronder deed, vond ik tenminste. Oh hemel, nu pas denk ik erbij na: die ice-tea had ik naar hem toe gebracht en die was voor mij bedoeld. Verdorie, verdorie, verdorie. Onbedoeld likte ik iets over mijn rozige lippen, de afdrukken van mijn tanden voelde ik.
      Opnieuw probeerde ik alle moed bij elkaar te rapen, want het was al heel wat dat ik hem aan durfde te kijken. ‘Als u het niet erg vind, wil ik liever niet over mijzelf praten. Ik wil u wel wat vragen,’ De nieuwsgierige toon in mijn stem nam het over. Ik moet het gewoonweg weten, die vraag die eraan kwam. Hierdoor alleen al zorgde het ervoor dat mijn hart iets sneller klopte. ‘Het meisje dat net bij u zat, ze heeft een krachtige sfeer om zich heen. Bent u daarom bij haar, en hoe lang al? Nogmaals: het spijt me voor deze vragen, ik ben ronduit… nieuwsgierig.’ Een zeldzaam, maar nerveus glimlachje speelde zich op mijn lippen af, terwijl ik zijn groene poelen iets vermeed.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Mila Sofiya Alik
Lord Nikolai genoot er wel van dat ik angstig door de zaal keek. Gelukkig was er niemand die ons in de gaten hield, waardoor ik toch weer ontspannen kon. Toen ik mijn twijfels had uitgesproken, keek hij me aan en knikte.
'Hmm, je hebt een goed punt Mila.' Hoewel zijn stem nu vriendelijk klonk, kon ik het niet laten alsnog arrogant mijn wenkbrauwen op te trekken. Ja natuurlijk had ik een goed punt, ik was niet achterlijk for God's sake!
'Ten eerste,' ging hij verder, 'je doet al lief. Ik hou ervan hoe je nu doet, hoewel je grote bek me ook zeer amuseerde. Dat mag je best blijven doen, vind ik wel grappig. Ten tweede, als ik je had willen vermoorden had ik dat net gedaan. Ik hou niet van snel doden, dat is zo vreselijk saai. Ik speel liever met mensen en vampiers.' Hij grinnikte. Fijn om te weten dat ik de kans had om een speeltje te worden. Niet dat het ervan zou komen, hallo, ik was een getrainde V. - dealer. Omdat ik nu toch redelijk geïnteresseerd was, ik mocht immers mijn geliefde grote bek behouden, ging ik op het stoeltje tegenover hem zitten. Ik was toch al toe aan een pauze, werken was saai. Ik zette één elleboog op de tafel en leunde met mijn kin op de hand van die arm.
'Maar wees gerust, ik zal je niet vermoorden. Dat zweer ik als vampier.' 'Goh, wat een ongelooflijk gulle actie van je,' kaatste ik grijnzend terug. De grijns verdween echter direct toen hij zijn arm uitstak en hij er, zonder dat anderen het konden zien, een wondje in maakte. Gelijk vloog ik rechtop, mijn handen op tafel en mijn blik strak op het wondje gericht. Dat bloed. Oh fuck.
'It's your choice.' Door deze woorden keek ik even op, maar al snel gleed mijn blik terug naar de wond. Kan niet. Mag niet. Niet hier. Niet nu. Oh dear, fuck dit. Ik voelde me nu echt een verslaafde, mijn lichaam riep er gewoon om. Alles riep erom. In een flits had ik zijn arm vast genomen en met de vinger van de andere hand gleed ik langs de wond. Het was genoeg om het eerste kootje van mijn wijsvinger rood te kleuren. Vervolgens stak ik een vinger in mijn mond en sloot genietend mijn ogen. Dit was geweldig, bijna perfect. Je kon de macht door het bloed heen stromen. Deze man moet echt al lang een vampier zijn.
'Fuuuuuuck,' zuchtte ik met mijn ogen nog altijd gesloten en ook de vinger nog steeds in mijn mond. Zijn arm had ik nog steeds vast in mijn andere hand, bang dat hij plotseling mijn pols zou pakken. Er loopt een kleine rilling door mijn lijf en dan kijk ik op.
'Ik denk dat jij en ik een deal hebben, ik zal me gedragen zonder mijn grote bek kwijt te raken. Dat is trouwens ook onmogelijk, dat is gewoon een deal van me. Oh Jezus, geef me meer!' In de laatste zin was mijn stem veranderd van zakelijk naar smekend en ik leunde over de tafel iets naar hem toe, zodat de geur van zijn bloed enkel sterker zou worden.

[ Zo, ik ga nu vrijwel zeker te laat op school komen. But hell hahaha! ]

---

everything, in time

[Te leuk, he? Ik ken het. Enjoy this post ]

Lord Nikolai von Charkov

Ze keek op, maar het duurde niet lang voordat ze naar wond ging kijken. 'Got ya.' dacht ik bij mezelf en grijnsde eventjes. Opeens greep ze mijn arm vast en ze ging met ze met haar vinger over de wond heen. Het eerste kootje van haar wijsvinger kleurde zich rood en ik keek toe met een glimlach. "Ik zei toch dat ik van spelen hou." zei ik met een glimlach. Ze reageer er niet eens op en stak haar wijsvinger in haar mond, waarna ze erop begon te zuigen. Ze sloot haar ogen en er verscheen een genietende uitdrukking op haar gezicht.

"Fuuuuuuck" zuchtte ze. Ze had nog steeds haar ogen gesloten en haar vinger in haar mond. Ook hield ze mijn arm vast, maar die trok ik terug en likte eventjes over de wond. Deze sloot zich en ik keek haar aan. Nu werd het tijd om over de afspraak te praten. Zou ze hem aannemen? Ik mocht het toch zeer hopen. "Dus wat word het?" vroeg ik aan haar en keek vragend naar haar. Er schoot een rilling door haar heen waarna ze me aankeek.
"Ik denk dat jij en ik een deal hebben, ik zal me gedragen zonder mijn grote bek kwijt te raken. Dat is trouwens ook onmogelijk, dat is gewoon een deal van me." begon ze op een zakelijk toon en ik knikte instemmend. "Oh Jezus, geef me meer!" ging ze toen verder en haar stem was in een seconde veranderd van zakelijk naar smekend. Ze leunde dichter naar mij toe en ik grinnikte.

"Je mag meer, later." zei ik rustig en keek haar aan, "Ik hou van spelletjes Mila, zo makkelijk ga ik het je niet geven." Ik pakte mijn flesje V weer en nam een grote slok. "Aaah, heerlijk." zei ik verzuchtend, "Er gaat niks boven bloed, hoewel vers altijd beter is. Maar goed, jou hier en nu dwingen je bloed te geven lijkt me niet verstandig. Ik denk dat Alexi me dan een stuk minder aardig vind." Ik grinnikte eventjes en ging anders zitten. "Ik wil je er wel op wijzen dat als iemand hier achterkomt ik je opzoek met een paar vrienden en we "plezier" gaan hebben met je." Mijn toon was van vriendelijk naar ijzig veranderd en ik hoopte dat ze doorhad hoe serieus ik hierover was. "Ik mag dit dan wel goedkeuren, maar dat betekent niet dat de rest het altijd met me eens is. De enige reden dat ze me met rust laten is dat ik macht heb." Zo was het altijd al gegaan. Ik deed mijn werk en in ruil daarvoor liet de rest me met rust, zolang ik het niet te bont maakte. Een goede deal als je het mij vraagt, zo kon ik lekker doen en laten wat ik wilde. Goed, ik ben een paar keer over de streep gegaan doordat ik een paar vampiers vermoord heb, maar goed, die hadden het dan ook echt verdiend. Ze probeerden mensen aan mijn machtspositie te laten twijfelen om zo van me af te komen. Slecht idee, heel heel slecht idee.

[ bericht aangepast op 1 feb 2013 - 10:20 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Mila Sofiya Alik
Tot mijn grote verschrikking trok Lord Nikolai zijn arm terug en likte over de wond. Dat wilde ík doen!
'Dus wat wordt het?' Ik rilde nog voor ik hem antwoord gaf. Een antwoord wat hem blijkbaar beviel aangezien hij instemmend knikte. Dat knikken ging over in grinniken zodra ik hem smeekte om meer.
'Je mag meer, later,' zei hij rustig en keek me aan. Ik sloeg mijn benen over elkaar heen en ook mijn armen legde ik over elkaar. Ik beet op mijn nagels en wiebelde zenuwachtig op en neer. Ik wilde er mee van, nu!
'Ik hou van spelletjes Mila, zo makkelijk ga ik het je niet geven.' Hij nam zijn flesje V. weer 'Ah heerlijk!' Weet je wat ook heerlijk is, dacht ik, V! Verdomme!
'Er gaat niks boven bloed, hoewel vers altijd beter is. Maar goed, jou hier en nu dwingen je bloed te geven lijkt me niet verstandig. Ik denk dat Alexi me dan een stuk minder aardig vind.' Ik knikte en deed mijn best even te glimlachen voor ik verder op mijn nagels beet. Alexi hield niet zo van onrust in haar club, geloofde ik. Terwijl Lord Nikolai anders ging zitten, keek ik naar de plek van zijn arm waar eerder nog een wondje had gezeten. Tot echter de toon in zijn stem plotseling veranderde, toen boorde ik mijn ogen in de zijne.
'Ik wil je er wel op wijzen dat als iemand hier achterkomt ik je opzoek met een paar vrienden en we "plezier" gaan hebben met je. Ik mag dit dan wel goedkeuren, maar dat betekent niet dat de rest het altijd met me eens is. De enige reden dat ze me met rust laten is dat ik macht heb.' Ik rolde geïrriteerd met mijn ogen.
'Ja, ja, wat een geklets. Ik begrijp het wel, lief zijn, grote bek, niet doorvertellen. Ik ben niet achterlijk, hoor.' Het laatste klonk ietwat beledigd. 'En wanneer krijg ik dan precies iets? Dat zijn de dingen die ik wil weten! Dat gedoe over wat ik niet mag ken ik wel. Geloof me, ik zoek het niet om door jou en je vrienden bruut vermoord te worden. Vriendelijk bedankt.'
Ik praatte overduidelijk een stuk sneller en voelde me ze zenuwachtig, alsof ik zo meteen een presentatie voor een grote groep mensen moest houden.

[ Ik weet niet of het lang genoeg is, zit op m'n iPhone. ]

---

everything, in time

Lord Nikolai von Charkov

Ze beet op haar vingers en was erg, erg onrustig. Ze wilde het echt graag, maar juist dat was wat ik wilde zien. Ze zou ervoor moeten lijden, zoals onze vampierbroers dat ook moeten als ze weer eens uitgemolken worden. Maar goed, zij zou het waarschijnlijk overleven en hun niet.

Na mijn preek rolde ze geïrriteerd met haar ogen. "Ja, ja, wat een geklets. Ik begrijp het wel, lief zijn, grote bek, niet doorvertellen. Ik ben niet achterlijk, hoor." Het laatste klonk best beledigend en ik begon te lachen. "Oh Mila, precies zo moet je doen. Heerlijk." zei ik met een grijns. Hoe kon ik toch zo op haar reageren, de eerste beste vampier die zo doet draai ik zijn nek om. Niet dat het hem vermoord, maar fijn is het nou ook weer niet. Ik gokte erop dat ik het grappig vond dat een mens zoveel lef had om zo tegen me te praten.
"En wanneer krijg ik dan precies iets? Dat zijn de dingen die ik wil weten! Dat gedoe over wat ik niet mag ken ik wel. Geloof me, ik zoek het niet om door jou en je vrienden bruut vermoord te worden. Vriendelijk bedankt." Ze praatte snel en zenuwachtig. "Wanneer? Hmm, weet ik nog niet Mila. In ieder geval vandaag, misschien zo wel. Ik denk dat ik nog een flesje neem en we dan maar eens ergens naar toe moeten lopen." stelde ik voor en keek haar glimlachend aan, "Denk je niet?" Maar nog voordat ik iets kon zeggen bedacht ik me iets. "Oh, trouwens. Waarom melken jullie vampiers helemaal leeg waardoor ze sterven? Is het niet veel handiger om een beetje over te laten, zodat de vampier zich kan herstellen en je het proces kunt herhalen." vroeg ik nieuwsgierig, "Natuurlijk, je zult een beetje van je bloed moeten afstaan, maar wat is dat nou in vergelijking met het product dat je krijgt?"

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

[ Omdat ik weet dat je graag met je personage schrijft en ik zo ongelooflijk sociaal ben, krijg je er nog een zodat je kunt schrijven. ]
Mila Sofiya Alik
Wederom begon hij te lachen zonder dat ik wist wat er nu eigenlijk grappig was. Het begon me zelfs lichtelijk te irriteren en ik kon me er aan ergeren dat hij niet meteen mijn vraag beantwoordde. Cut the crap and give me what I want.
'Oh Mila, precies zo moet je doen. Heerlijk,' grijnsde hij. In mijn ogen kwam hij nu over als een pervert en eigenlijk zou ik nu op hem willen flippen, maar ik moest me inhouden en mijn grenzen kennen, hoe vreselijk moeilijk dat ook was.
'Wanneer? Hmm, weet ik nog niet Mila. In ieder geval vandaag, misschien zo wel. Ik denk dat ik eerst nog een flesje neem en we dan maar eens ergens naar toe moeten lopen,' was zijn voorstel waarbij er weer een glimlach op zijn gezicht stond. Ik vond het prima en knikte. Bij het idee dat ik straks nog wat van zijn bloed zou krijgen, maakte mijn hart een sprongetje en kon ik even rustig uitademen om me zo weer te ontspannen.
'Denk je niet?' opnieuw knikte ik. 'Klinkt als een prima idee, hier zullen ze er inderdaad niet zo blij mee zijn.' Ik betwijfelde of hij deze woorden wel had gehoord, aangezien hij meteen een nieuwe vraag stelde.
'Oh trouwens, waarom melken jullie vampiers helemaal leeg waardoor ze sterven? Is het niet veel handiger om een beetje over te laten, zodat de vampier zich kan herstellen je het proces kunt herhalen?' Damn, hij had een punt. Alweer. 'Natuurlijk, je zult een beetje van je bloed moeten afstaan, maar wat is dat nou in vergelijking me het product dat je krijgt?' Hier moest ik toch even over nadenken.
'Allereerst,' begon ik toen, 'zal vrijwel geen enkele V. gebruiker vrijwillig zijn of haar bloed af staan. Dat is juist het hele punt, we willen het allemaal omgedraaid hebben. We willen jullie bloed in plaats van dat jullie enkel het onze drinken.' Zonder hem te vertellen wat ik ging doen stond ik op, haalde een nieuw flesje 0 voor hem bij de bar, liep terug en zette het voor hem neer. Daarna ging ik weer op de stoel zitten om mijn verhaal te vervolgen: 'Ten tweede koesteren wij niet enkel een liefde voor jullie bloed, maar..' ik twijfelde even of ik dit wel kon zeggen en dacht toen dat hij de pot op kon. Hij vroeg er zelf naar.
'We koesteren ook een vreselijke haat tegen vampieren. Geloof me, we zouden jullie het liefst allemaal van de aardbodem zien verdwijnen en we helpen al te graag een handje mee. Je weet hoeveel kracht één enkel druppeltje al bezit, dus als we veel V. hebben kunnen wij voorlopig nog wel vooruit. Dat ik nu zo'n deal met je maak is zeer zeldzaam, dus voel je maar fucking vereerd dat ik je mijn bloed geef. Dat is toch wat je wilt, mijn bloed?' Mijn wenkbrauwen wipte even uitdagend omhoog. Veel meer had ik hem toch niet te bieden, maar hij zou niet veel krijgen en al helemaal niet uit mijn nek. Bah, dan zou hij veel te dichtbij moeten komen.

[ bericht aangepast op 2 feb 2013 - 0:18 ]

---

everything, in time

[Dankjeeee! -gaat lezen-]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Lord Nikolai von Charkov

"Allereerst," begon ze toen ze eventjes na gedacht had, "zal vrijwel geen enkele V. gebruiker vrijwillig zijn of haar bloed af staan. Dat is juist het hele punt, we willen het allemaal omgedraaid hebben. We willen jullie bloed in plaats van dat jullie enkel het onze drinken." Ik grinnikte, maar voordat zij verder praatte of voordat ik iets kon zeggen, stond ze op, liep naar de bar, pakte nog een flesje True Blood en zette het voor me neer. Hierna ging ze weer in haar stoel zitten en keek me aan.

"Ten tweede koesteren wij niet enkel een liefde voor jullie bloed, maar.." Er verscheen weer een brede grijns op mijn gezicht. Ik kon precies raden wat ze zou zeggen en blijkbaar had ze daar mee problemen mee dan ze liet zien. Ook al zou ze het nooit toegeven, ergens was ze bang voor me en dat vond ik een geweldig gevoel. "We koesteren ook een vreselijke haat tegen vaklieden. Geloof me, we zouden jullie het liefst allemaal van de aardbodem zien verdwijnen en we helpen al te graag een handje mee. Je weet hoeveel kracht één enkel druppeltje al bezit, dus als we veel V. hebben kunnen wij voorlopig nog wel vooruit. Dat ik nu zo'n deal met je maak is zeer zeldzaam, dus voel je maar fucking vereerd dat ik je mijn bloed geef. Dat is toch wat je wilt, mijn bloed?" Haar wenkbrauwen schoten uitdagend omhoog.
"Ach, dat bloed is eigenlijk een bijeffect. Ik deed het niet eens voor je bloed, maar bedankt. Ik waardeer het zeer. Ik deed het eigenlijk puur voor dit." zei ik, waarna ik mijn armen uitstrekte alsof ik haar en mij wilde omhelzen. "Ik hou hiervan, discussiëren, praten, uitdagen." ging ik verder, "Dat is een stuk beter dan saaie vergaderingen of thuis niks doen."

Toen boog ik voorover en keek haar aan. "Jullie willen dus van de vampiers afzijn, maar het bloed willen jullie wel blijven gebruiken. Jullie krijgen daardoor tijdelijk onze kracht en alles wat erbij hoort. Of je valt in een roes, wat je zelf maar wilt." Ik grinnikte, nam nog een slok van mijn eerste flesje en zette die toen weg, omdat hij leeg was.
"Dus in principe willen jullie zoals ons zijn, want jullie vervangen jullie bloed, door ons bloed. Natuurlijk zullen jullie dat nooit toegeven, maar goed." Ik maakte mijn tweede flesje open, maakte een "proost"-gebaar in haar richting en nam een slok. Hierna likte ik eventjes over mijn tanden en ging weer normaal zitten, nieuwsgierig naar haar reactie.

[ bericht aangepast op 2 feb 2013 - 0:08 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Mila Sofiya Alik
'Ach,' antwoordde hij toen ik mijn laatste woorden had uitgesproken. 'Dat bloed is eigenlijk een bijeffect. Ik deed het niet eens voor je bloed, maar bedankt. Ik waardeer het zeer. Ik deed het eigenlijk puur voor dit.' Terwijl hij een gebaard maakte alsof hij me wilde omhelzen, wat overduidelijk "dit" moest voorstellen, vervloekte ik mezelf dat ik over mijn bloed begonnen was. Sowieso dat hij dat niet zou krijgen.
'Ik hou hiervan, discussiëren, praten, uitdagen,' ging hij verder. 'Dat is een stuk beter dan saaie vergaderingen of thuis niks doen.' Oh, dat was een bonuspunt voor me. Geen bloed, enkel discussiëren, praten en uitdagen. Drie dingen waar ik zeer goed in was, al zeg ik het zelf.
Ik kon me niet voorstellen dat die vergaderingen saai waren. Van wat ik had gehoord, kon het er daar nogal ruig aan toe gaan. Maar ja, als je het al weet-ik-veel-hoe-veel keer had gezien, was het misschien inderdaad niet meer leuk. Ik had het met plezier bijgewoond, al geloofde ik niet dat mensen daar echt welkom waren. Discriminatie, als je 't mij zou vragen.
Toen Lord Nikolai zich voorover boog en me aankeek, hield ik op met denken en keek hem terug aan. Recht in zijn ogen. Oog. Kon hij daar eigenlijk nog mee zien? Het schrok mij in ieder geval niet meer af.
'Jullie willen dus van de vampier af zijn, maar het bloed willen jullie wel blijven gebruiken. Jullie krijgen daardoor tijdelijk onze kracht en alles wat erbij hoort. Of je valt in een roes, wat je zelf maar wilt.' Hij grinnikte, nam nog een slok van zijn eerste flesje en zette het weg. Eigenlijk zou ik dat op moeten ruimen, maar daar had ik geen zin in. Ik zuchtte enkel en wachtte tot de vampier tegenover me eindelijk tot het punt van zijn verhaal zou komen.
'Dus in principe willen jullie zoals ons zijn, want jullie vervangen jullie bloed, door ons bloed. Natuurlijk zullen jullie dat nooit toegeven, maar goed.' Hierna opende hij zijn tweede flesje, maakte een "proost"-gebaar, nam een slok en liet mij zo zitten met deze verwarrende woorden. Wat ik ook zou zeggen, ik zou hem gelijk geven. Of ik gaf hem gelijk wat betreft de woorden die hij beweerde, of ik gaf hem gelijk wat betreft zijn laatste woorden, die over dat wij dat nooit toe zullen geven.
'Fuck,' fluisterde ik zacht en haalde even beide handen door mijn donkere haren. 'Natuurlijk geven we dat niet toe,' siste ik een beetje geïrriteerd omdat hij dit zo zei en richtte mijn blik weer op zijn gezicht. 'We zijn misschien niet de beste mensen, maar we zijn geen leugenaars. Wij lijken in niets op jullie. Onzin!' Ik wiebelde even op mijn stoel en zette mijn linkerbeen op de grond zodat ik mijn rechter eroverheen kon slaan in plaats van andersom, zoals ik daarvoor zat. sloeg ik over elkaar en ik leunde achterover in min stoel.
'Wat wij doen, zie ik persoonlijk meer als wraak. Jullie bloed zit vol met het onze, dus technisch gezien pakken wij enkel dat terug wat ons toebehoort. Plus wat extra's. Zie het een beetje als rente. Je betaalt de bank en je betaalt daarbij nog wat extra geld, voor.. tja, om heel eerlijk te zijn weet ik niet waarom ik rente betaal. Ik betaal mijn rekening niet. Hoe dan ook..' dit gebeurde nu altijd als ik zenuwachtig werd. Het was gewoon de geur van zijn bloed, het maakte me onrustig. Door de gedachte daaraan begon ik weer op mijn nagels te bijten terwijl ik verder sprak.
'Hoe dan ook,' herhaalde ik. 'Wij nemen wat van ons is, plus nog een beetje van jullie bloed voor ons harde werk. Simpel. Daarnaast, kom op, meneer ik-ben-zo-machtig, ik heb wel eens vampiers in mijn handen gehad die net iets minder machtig waren als u. Zij zijn zo dom om zich te laten pakken. Doen ze zelf.' Ik grinnikte en wisselde van vinger, de nagel van mijn wijsvinger was er nu wel zo'n beetje vanaf.

---

everything, in time

Lord Nikolai von Charkov

"Fuck" fluisterde Mila zacht en ze haalde haar beide handen door haar haren. Ik volgde met veel plezier haar bewegingen en zakte nog iets verder weg in de stoel waarin ik zat. "Natuurlijk geven we dat niet toe" siste ze wat geïrriteerd en ik grijnsde weer eens. Dit was waarop ik uit was. "We zijn misschien niet de beste mensen, maar we zijn geen leugenaars. Wij lijken in niets op jullie. Onzin!" ging ze verder, waarbij ze wiebelde op haar stoel. Ik tilde eventjes mijn wenkbrauw op. Een leugenaar, ik? Goed, ik liet soms dingen achterwegen of verdraaide het is, maar dat is nou niet meteen liegen.
"Wat wij doen, zie ik persoonlijk meer als wraak. Jullie bloed zit vol met het onze, dus technisch gezien pakken wij enkel dat terug wat ons toebehoort. Plus wat extra's. Zie het een beetje als rente. Je betaalt de bank en je betaalt daarbij nog wat extra geld, voor.. tja, om heel eerlijk te zijn weet ik niet waarom ik rente betaal. Ik betaal mijn rekening niet. Hoe dan ook.." ze stopte eventjes en ik merkte duidelijk dat ze onrustig was en die gedachte maakte dit alles alleen maar leuker. Hoe bang zou ze zijn? Hoe veel angst zou ze op dit moment voelen, bang om iets verkeerds te zeggen waardoor ik haar aanval.

"Hoe dan ook" herhaalde ze zich, "Wij nemen wat van ons is, plus nog een beetje van jullie bloed voor ons harde werk. Simpel. Daarnaast, kom op, meneer ik-ben-zo-machtig, ik heb wel eens vampiers in mijn handen gehad die net iets minder machtig waren als u. Zij zijn zo dom om zich te laten pakken. Doen ze zelf." Ze wisselde van vinger en begon op die te bijten. Ze moest erg nerveus zijn, maar goed, wie zou dat nou niet zijn?
Een glimlacht verspreide zich over mijn gezicht en ik knikte rustig. "Goed gesproken Mila, je hebt daar zeker een punt." Ik pakte mijn flesje en nam, na een glimlach, er een slok van. "Goed, het klopt dat we vroeger bloed van jullie hebben genomen en dat er nog steeds vampiers zijn die dat doen. Maar over het algemeen drinkt men True Blood, dus vind ik het iets wat onlogisch om nu nog bloed van ons af te tappen. Ik bedoel, je geeft je eigen bloed niet meer aan mij, dus waarom wel de beloning of rente ervan incasseren?"

"Mag ik daarbij aanmerken dat ik geen leugenaar ben." ging ik verder, "Ik hou dingen achterwegen en verdraai soms dingen in mijn voordeel, maar ik zou nooit liegen. Dat kan ik me niet veroorloven, noch hier, noch in het gerecht." Ik nam nog een slok en slaakte een tevreden zucht. "Ik vind wel dat je gelijk hebt dat sommige mensen met macht zich te makkelijk te grazen laten nemen. Iets wat ik nooit helemaal heb begrepen. Ik bedoel, als je macht hebt, weet je toch dat je er een grotere kans is dat iemand jou bloed wil en dat je dus ontvoert of aangevallen kunt worden?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik heb het nooit begrepen, maar goed, sommige mensen zijn nou eenmaal naïef."

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Ivan Sava Alik
Zodra ik over de tafel leunde, zette het meisje -in mijn ogen was het een meisje- een stap naar achteren. Hierdoor voelde ik me gelijk schuldig. Had ik haar dan zo ongemakkelijk laten voelen? Damn Ivan, je bent echt te ver gegaan met je onschuldige spel deze keer.
Na mijn excuses beet ze op haar lip, alweer. Op de plek waar haar tanden op haar lippen stonden, kleurde het vel lichter omdat ze er letterlijk het bloed bij weg beet. Als ze dit echt zo vaak deed als nu voor de ogen van een vampier, was ze allang verscheurd geweest. Zo lokte ze het gewoonweg uit.
Na mijn andere woorden viel haar mond echter een stukje open en keek ze haast.. beledigd? Ik kon dit meisje absoluut niet meer volgen. Ze sprong van de ene emotie naar de andere. Volgens mij had ze issues. Grote problemen met iets. Sociaal leek ze me in ieder geval niet echt sterk. Hemel, ik moest stoppen met zo over haar denken. Het was niet eerlijk aangezien zij zichzelf niet kon verdedigen en ik haar niet goed genoeg kende om hierover te oordelen.
'W-wees toch niet zo onzeker?' vroeg ze zowel ongelovig als beledigd. Nu zou het komen. Ik zuchtte en wilde, voor de tweede keer in een korte tijd, opnieuw mijn excuses aanbieden. Ze liet me er echter niet tussen en dus keek ik haar enkel serieus aan, met de bedoeling haar doen inzien dat ik haar wel echt serieus nam en niet zomaar de spot met haar wilde drijven.
'Het spijt me meneer, het is al iets als u het gesprek af loopt te luisteren, maar u kent me niet eens. Het is uiterst onbeschoft dat u nu al vooroordelen over mij heeft.' Ik keek haar met opgetrokken wenkbrauwen na terwijl ze zich omdraait, wegloopt en zich na drie stappen weer omdraait om toch op de stoel te gaan zitten. 'Goed dan, u heeft gelijk.' Ging ze me er nu echt niet tussen laten? Ik zou het heel fijn vinden als ik nu eindelijk eens iets zou kunnen zeggen. Ze keek me nu tenminste weer aan, iets wat ik al kon waarderen. Ik liet haar even aankloten, benieuwd naar wat ze ging doen en of ze nog iets zou zeggen. Ze likte over haar lippen en ik schoof de ice-tea met een vriendelijke glimlach naar haar toe. Deze was immers nog altijd voor haar bedoeld. Eigenlijk durfde ik ook niets te zeggen, bang dat ik haar weer weg zou jagen.' Ditmaal trok ik één wenkbrauw en en vouwde mijn handen over elkaar, natuurlijk boven de tafel. ‘Het meisje dat net bij u zat, ze heeft een krachtige sfeer om zich heen. Bent u daarom bij haar, en hoe lang al? Nogmaals: het spijt me voor deze vragen, ik ben ronduit… nieuwsgierig.’
'Wát?' vroeg ik direct waardoor de stilte van mijn kant verbroken was. Ik wilde wederom lachen, heel hard om eerlijk te zijn. Bijna had ik dat ook gedaan, maar omdat ik het arme kind niet opnieuw wilde beledigen, hield ik het bij een subtiele grinnik. Ach wat, het was tenminste geen schaterlach.
'Niet echt de vraag die ik verwacht had, maar vooruit. Ik vind 'm leuk. Dat meisje heeft inderdaad een zeer krachtige sfeer om zich heen, dat weet ze zelf ook, geloof me. Het is dan ook inderdaad één van de redenen dat ik bij haar blijf, dat maakt het spannend. Daarnaast is het ook mijn taak om voor haar te zorgen. Dat doet een broer nu eenmaal...' ik laat expres even een stilte vallen. 'Voor zijn zusje.' Ik kon een brede grijns niet verbergen en wachtte haar reactie af.
'Vertel eens,' ga ik verder nog voor ze antwoord kan geven. 'Vanwaar deze nieuwsgierigheid? Ik neem aan dat je niet aan iedere klant vraagt waarom ze bij elkaar zijn, of dat ze überhaupt bij elkaar zijn. Zeg trouwens alsjeblieft geen "u" en "meneer". Ik ben niet deftig genoeg voor die woorden en bovendien ben ik niet veel ouder dan jij.' Compleet onnodig. Ik ging iets verzitten en was benieuwd naar wat ze zou zeggen. Waarschijnlijk zou ze weer op haar lip bijten, of ze zou beledigd zijn door mijn grijns. Hoe dan ook, ik was benieuwd. Vooral omdat ik nog nooit door iemand gekoppeld was aan Mila, ik dacht dat zij en ik wel genoeg op elkaar leken om als broer en zus over te komen.

---

everything, in time

Mila Sofiya Alik
Mijn blik gleed van mijn vingers, naar Nikolai - ik besloot dat ik Lord toch ook al te veel vond, ik wilde hem die macht niet geven - en weer terug naar mijn vingers. Ik had ze net weer lang laten groeien, godverdomme. Zijn schuld. Nu zou ik weer helemaal opnieuw moeten beginnen en mijn nagels groeiden nu niet bepaald snel.
'Goed gesproken, Mila, je hebt daar zeker een punt.' Ja natuurlijk had ik een punt! Ik was toch zeker niet achterlijk? Ik kon heus wel voor mezelf op komen en laat me niet zo makkelijk tegenspreken. Zoals ik al zei, discussiëren was één van de dingen die ik goed kon. Hij gunde me nog een glimlach voor hij het flesje aan zijn mond zette. True Blood was niet te drinken. Ja, ik had het geprobeerd, het was immers geen echt mensenbloed dus het kon geen kwaad.
'Goed, het klopt dat we vroeger bloed van jullie hebben genomen en dat er nog steeds vampiers zijn die dat doen. Maar over het algemeen drinkt men True Blood, dus vind ik het iets wat onlogisch om nu nog bloed van ons af te tappen. Ik bedoel, je geeft je eigen bloed niet meer aan mij, dus waarom wel de beloning of rente ervan incasseren?' Deze man was slim. Ik heb zelden zo slim iemand mee gemaakt. Ivan, die was ook slim ja, maar hij was anders slim.
'Mag ik daarbij aanmerken dat ik geen leugenaar ben,' wilde hij blijkbaar ook nog even kwijt. 'Ik hou dingen achterwegen en verdraai soms dingen in mijn voordeel, maar ik zou nooit liegen. Dat kan ik me niet veroorloven, noch hier, noch in het gerecht. Ik vind wel dat je gelijk hebt dat sommige mensen met macht zich te makkelijk te grazen laten nemen. Iets wat ik nooit helemaal heb begrepen. Ik bedoel, als je macht hebt, weet je toch dat je er een grotere kans is dat iemand jou bloed wil en dat je dus ontvoert of aangevallen kunt worden?' Langzamerhand begon ik me steeds meer aan dit gesprek te irriteren. Niet zo zeer aan mij grote vriend Nikolai, maar wel aan het feit dat hij zoveel sprak. Wanneer kreeg ik nu mijn tweede lading bloed? Hopelijk zou dat wel keer zijn dan de eerste keer. Dat stelde haast niets voor. Fuck ik wilde dat bloed zo ongelooflijk graag. Als de rollen omgedraaid waren; hij mens, ik vampier, had ik hem allang hier vandaan gesleurd en hem helemaal leeggezogen. Nu moest ik me inhouden. Ik was alleen en meestal als ik V. ging halen, deed ik dat samen met Mike. Hij leerde me dit hele vak.
'Dat is nogal wiedes. Macht heeft niet altijd iets te maken met sterkte. Heb je mij al gezien? Ik ben maar klein, dat weet ik heus wel, van mijn kracht moet ik het dan ook zeker niet hebben, maar ik ben slim. Ik laat anderen mensen het kracht gedeelte doen, laat mij maar fucken met jullie ondode hersens,' ik grijnsde en haalde weer even uitdagend mijn wenkbrauwen op. Hij mocht niet weten dat ik alleen kon de ken aan bloed en dat ik te laf was om ernaar te vragen of erover te beginnen. Ik was dan wel een V. dealer, maar ik was zeker niet achterlijk genoeg om zo'n machtige vampier tegen te werken en hem tot vijand maken. Nee dankjewel, ik hield van mijn leven.
'Over het gerecht gesproken..' Nu was het mijn beurt om iets over de tafel te leunen. Ik reikte naar het lege flesje en begon ermee te spelen door er figuren mee op de tafel te tekenen. Terwijl ik dit alles deed keek ik Nikolai nog wel aan. 'Denk je dat je mij eens mee kunt nemen naar zo'n rechtspraak? Ik wil wel eens zien hoe vampieren onderling met elkaar omgaan en ik hoorde dat het er nogal hard aan toe kan gaan. Ben wel benieuwd, lijkt me wel spannend.' Ik haalde mijn schouders op alsof ik hem iets simpels vroeg. Ik was echt niet bang om tussen een stelletje vampiers te gaan zitten. Al helemaal niet als ik onder toezicht van een van de machtige vampieren ooit stond.

[ bericht aangepast op 3 feb 2013 - 22:27 ]

---

everything, in time

Lord Nikolai von Charkov

"Dat is nogal wiedes. Macht heeft niet altijd iets te maken met sterkte. Heb je mij al gezien? Ik ben maar klein, dat weet ik heus wel, van mijn kracht moet ik het dan ook zeker niet hebben, maar ik ben slim. Ik laat anderen mensen het kracht gedeelte doen, laat mij maar fucken met jullie ondode hersens" was haar antwoord op wat ik had gezegd over vampiers met macht. Ze grijnsde en haalde even uitdagend haar wenkbrauwen omhoog. Ze was ook zo, geen idee, uitdagend? Ze was tenminste niet zo makkelijk bang te maken als anderen en dat mocht ik wel. Ik moest eens moeite doen en de laatste keer dat ik dat moest is nogal lang geleden.
Het verbaasde me dat ze nog niet gevraagd had wanneer ze eindelijk haar V kreeg. Ze was sterker qua wilskracht dan de meesten mensen. Niet dat ik dit vaak aanbood, alles behalve, maar zij leek me nou zo'n persoon waaraan ik genoeg plezier kon hebben om zoiets te doen. En ik had gelijk.

"Over het gerecht gesproken.." begon ze en leunde over de tafel. Ze pakte het lege flesje op en begon ermee figureren op de tafel te tekenen. Wat zou ze te zeggen of te vragen hebben over Het Gerecht? Hopelijk niks doms, want dat zou ik moeten doorgeven. Bij die gedachte moest ik eventjes grinniken in mezelf. Soms was ik echt een klootzak.
"Denk je dat je mij eens mee kunt nemen naar zo'n rechtspraak? Ik wil wel eens zien hoe vampieren onderling met elkaar omgaan en ik hoorde dat het er nogal hard aan toe kan gaan. Ben wel benieuwd, lijkt me wel spannend." zei ze en mijn mond viel open, terwijl ze haar schouders ophaalde alsof ze om iets kleins of simpels had gevraagd.
"Je bent gek." was het enige wat ik kon uitbrengen, voordat ik mezelf herstelde en de laatste slok V nam. "Je bent echt knettergek.", ging ik verder en schudde mijn hoofd, "Dat ik mezelf zo goed in de hand kan houden betekent niet dat de rest dat ook kan. Drie kwart van de vampiers in Het Gerecht zijn compleet gestoord en de rest houdt ervan om spelletjes te spelen. Je zou in een politiek gevecht geraken die om jou zou draaien." Ik schudde mijn hoofd.

"Als ik je mee zou nemen, zou dat compleet onverantwoordelijk zijn. Dat is alsof je vraagt of ik je met veel pijn zou willen vermoorden." Ik zuchtte diep. "Nee, nee dat kan ik niet doen."

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Mila Sofiya Alik
Zijn mond viel open en ik keek hem met een onschuldig gezicht aan. Zo'n big deal was het toch niet? Hij was ontzettend aan het overdrijven, maar het zag er wel leuk uit zo, met zijn mond half open. Niet echt intelligent, maar oké.
'Je bent gek,' was het enige wat hij kon zeggen voor hij zijn flesje True Blood weer aan zijn mond zette. Beledigd keek ik hem aan. 'Je bent echt knettergek,' vervolgde hij waardoor ik me nog meer beledigd voelde. Ik liet het flesje, waarmee ik aan het spelen was, dan ook weer staan. Ook zakte ik terug in mijn stoel en sloeg mijn armen als een klein, verwend kind over elkaar.
'Dat ik mezelf zo goed in de hand kan houden betekent niet dat de rest dat ook kan. Drie kwart van de vampiers in Het Gerecht zijn compleet gestoord en de rest houdt ervan om een spelletje te spelen. Je zou in een politiek gevecht geraken die om jou zou draaien.' Opnieuw schudde Nikolai zijn hoofd. De term "Lord" had hij nu in mijn ogen compleet verpest. De lul, gaat hij me uitdagen en dan nu haakt 'ie af. Wat een watje, ik had wel iets meer lef verwacht. Je zou haast denken dat hij bezorgd is, ja hoor, bijna.
'Als ik je mee zou nemen, zou dat compleet onverantwoordelijk zijn. Dat is alsof je vraagt of ik je met veel pijn zou willen vermoorden. Nee, nee dat kan ik niet doen.'
'Oh pardon,' ging ik tegen hem in. Mijn stem klonk duidelijk hoger, waardoor je de beledigde toon die erin verworven zat duidelijk kon horen. 'Ik wist niet dat mijn vader een vampier was en dat hij hier ook zat. Zo klink je nu. De laatste keer dat ik mezelf controleerde, was ik nog altijd achttien jaar. Mocht je het nog niet weten, tegenwoordig ben je vanaf die leeftijd volwassen. Dat betekent dat ik zelf mag kiezen wat ik doe. Daarnaast heb ik vaak zat met vampieren gevochten, dus ik denk dat ik prima voor mezelf op kan komen, dankjewel.' Nu stond ik toch op om het lege flesje alvast naar de bar te brengen. Terwijl ik daarheen liep kon ik mooi even rustig ademhalen. Mijn geduld raakte eerlijk waar bijna op, als ik niet snel wat V. zou krijgen zou ik er op mijn knieën voor gaan smeken. Normaal gesproken zou ik de vampier gewoon aanvallen, maar aangezien dit Blood-fucking-topia was en het dus vol zat met vampieren, leek me dat niet echt een slim plan.
Toen ik terug bij zijn tafel kwam, liet ik me met een zacht plofje op mijn stoel vallen en ging daarna toch maar rechtop zitten zodat ik iets langer leek.
'Je klinkt haast bang. Te bang om mij mee te nemen,' zei ik en ik had mijn uitdagende toon weer teruggevonden. Dit gingen we anders aanpakken! 'Ik had je hoger ingeschat, dit valt me een beetje van je tegen meneertje. Ik zou misschien kunnen doen alsof ik zelf een vampier ben. Zo moeilijk is dat niet. Als jij me wat V. zou geven, zou dat zich mengen met mijn bloed en dan zou ik misschien minder naar mens ruiken. Anders zou je kunnen zeggen dat ik je "speeltje" ben.' Wanneer ik het woord "speeltje" zei, gebaarde ik er ook echt van die konijnenoortjes bij. 'Wat natuurlijk een leugen zou zijn, even voor de duidelijkheid. Ik zou nooit of te nimmer jouw speeltje worden.'
Men, ik was geniaal. De subtiele hint voor de V. zat er prachtig in verworven. Bovendien, als ik bij Nikolai hoorde zouden ze me vast niet eens durven aanvallen, aangezien ze dan ook ruzie zouden krijgen met Nikolai. Ja, tenzij Nikolai er van genoot en alles liet gebeuren. Toen ik dat dacht slikte ik en was blij dat hij geen gedachten kon lezen.

---

everything, in time

Lord Nikolai von Charkov

"Oh pardon" ging ze tegen me in en kon duidelijk horen dat ze beledigd was. Waarom was ze nou weer beledigd? Ben ik eens aardig en probeer ik op iemand te passen, is het nog niet goed. Mensen, ze weten echt nooit wat ze nou echt willen.
"Ik wist niet dat mijn vader een vampier was en dat hij hier ook zat. Zo klink je nu. De laatste keer dat ik mezelf controleerde, was ik nog altijd achttien jaar. Mocht je het nog niet weten, tegenwoordig ben je vanaf die leeftijd volwassen. Dat betekent dat ik zelf mag kiezen wat ik doe. Daarnaast heb ik vaak zat met vampiers gevochten, dus ik denk dat ik prima voor mezelf op kan komen, dankjewel." Ik keek haar aan en verwerkte wat er net tegen me gezegd was. Ik leek op een vader? Wat was dat nou weer voor een onzin? Maar nog voordat ik kon antwoorden stond ze op, pakte ze mijn lege flesje V en bracht deze naar de bar. Ik kon wel raden wat ze straks zou vragen, maar goed, we zullen zien of ik het haar al zou geven. Bij die gedachte verscheen er een grijns op mijn gezicht.

Toen ze terug bij de tafel kwam liet ze zich in de stoel vallen en ging daarna rechtop zitten. Geen idee wat ze daarmee wilde bereiken, maar goed. "Je klinkt haast bang. Te bang om mij mee te nemen," begon ze en dit keer klonk het uitdagend, niet beledigd. Mensen waren al raar, maar menselijke vrouwen, ik wil er niet eens over beginnen. Die waren zo raar dat ik nog eerder met een weerwolf iets zou beginnen. Ik gebruikte ze hooguit voor seks en voor hun bloed, meer niet.
"Ik had je hoger ingeschat, dit valt me een beetje van je tegen meneertje. Ik zou misschien kunnen doen alsof ik zelf een vampier ben. Zo moeilijk is dat niet. Als jij me wat V. zou geven, zou dat zich mengen met mijn bloed en dan zou ik misschien minder naar mens ruiken. Anders zou je kunnen zeggen dat ik je "speeltje" ben." Ze maakte konijnenoortje bij het woord "speeltje" om aan te geven dat ze dat dus niet echt zou zijn.Niet dat ik dat zelf niet had kunnen bedenken, maar goed. "Wat natuurlijk een leugen zou zijn, even voor de duidelijkheid. Ik zou nooit of te nimmer jouw speeltje worden." Ik grinnikte eventjes en knikte toen.

Ik sloeg mijn rechterbeen over mijn linker heen en pakte mijn rechterenkel vast. "Dus, jij vind dat ik bang klink?" begon ik en lachte eventjes, "Je hebt echt geen idee wat Het Gerecht is of wel? Die paar vampiertjes die jij hebt vermoord is helemaal niks in vergelijking met Het Gerecht." Ik keek geamuseerd naar haar. "Als je zo nodig mee wilt vind ik het best. Maar of het handig is, hahaha, dat denk ik niet. Je zou nog geen tien minuten overleven, met of zonder V. Je bent en blijft een mens, want je wilt toch geen vampier worden, en mensen ruiken we nu eenmaal van mijlen afstand. V of geen V."

Ik stond op, trok mijn jasje weer recht en keek haar toen aan. "Ben je zover?"

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.