The Revenge Games || 024 - Speeltopics

- U I T L E G -
Katniss en Peeta hebben de opstand verloren, het Capitool is weer aan de macht gekomen en de genadeloze moorden beginnen weer. Na een tijdje lijkt de stilte en koelte terug te zijn gekeerd, tótdat er bekend wordt gemaakt dat de jaarlijkse Hungergames weer voor de deur staan. Maar plots, één dag vóór de reaping komt er een verplichte uitzending die iedereen moet kijken, waarbij iedereen's hart in zijn keel stokt. The revenge games. Vol afschuw moeten de bewoners te horen krijgen hoe verschrikkelijk de spelen dit jaar zullen worden...

WAAR BEGINNEN WE?
De tributen zijn de Arena ingegooid.

Amissus schreef:
Artemis Stone. || District 7.

"Artemis," begint hij zachtjes, bij het horen van zijn lage, maar toch warme stem beginnen de haartjes in mijn nek recht op te staan. Ik slikte, ik had mezelf versproken. Waarom moest ik zo idioot zijn?
"Ik zou jou nooit verlaten, wat er met Jens gebeurd is.. Dat laat ik mij niet overkomen," Zegt hij dan tegen me waardoor ik lichtjes ben verrast. "Als het aan mij ligt, vechten wij ons uit deze arena. Met z'n tweeën, ook al moeten we dan de spelregels breken," besluit hij vastberaden, ik wil schudden van niet. Dat dat onzin is, dat het nooit zal gaan lukken. Het is wij tegen president Coin.
"Dit moet stoppen, deze hongerspelen worden anders, hier gaan geen andere tributen meer dood, nee, hier komen we met z'n allen uit," Door zijn woorden moet ik toch glimlachen. Ik knijp me iets steviger tegen hem af en druk een kus in zijn nek. "Bedankt." fluister ik dan zachtjes in zijn oor. "Bedankt dat je er bent." Mijn bruine, vieze haar hangt plakkerig tegen mijn bemodderde trui aan. Ik trek me een stukje toe om Steef met betraande ogen aan te kijken en glimlach erdoorheen.

Rowan James Biggerstaff || District 4
'Oh niks bijzonders. Ik dacht dat ik een stem hoorde, dus sprong ik een boom in. Als camouflage.' Ik knik, alweer iets gerustgesteld. Even had ik gedacht dat er mensen in de buurt waren. 'Hoe voel je je nu pop?' gaat Destiny onverstoorbaar verder. Ik kijk stilletjes in het vuur en knik dat het wel goed gaat.
'Kan altijd beter,' zeg ik in een poging de spanning wat te doorbreken. Die verschrikkelijke kou maakt zich helemaal meester van me, ook al zit ik bij een warm vuurtje, met een deken om me heen en een ander warm lichaam. Toch hoef ik niet te trillen of iets dergelijks. Het is gewoon een kou die in je botten gaat zitten en niet meer weggaat, helaas. 'Denk je dat dit nog lang gaat duren.' Ik hoop het echt niet, ik ben het nu al beu!

[Yes! Eindelijk 16 (Al 2 dagen x'D)]

[ bericht aangepast op 10 april 2013 - 17:56 ]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

[SunnySpring --> LittleBirdie]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

Zal ik hier maar weer eens gaan reageren dan ?

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Luca Naud Myron Clinston. || District 6.

Zuchtend laat ze haar hand in de mijne glijden, hierdoor raken mijn handen iets wat verwarmd, maar nog steeds voelt het alsof mijn hand aan het afsterven is. Ik laat het niet merken. Ik weet niet waarom, want het is belachelijk dom van me. "Je hebt gelijk," Mompelt ze. Ik kijk haar aan en zie een lichtelijk verbaasde blik in haar ogen, terwijl ze naar beneden kijkt. Ik volg haar blik en kijk naar mijn hand.
"Luuc -" Ze trekt mijn hand onverwacht naar zich toe, waardoor mijn lichaam even mee wordt getrokken, maar ik hou mezelf al snel stil. "Ze zijn aan het bevriezen!" - "Het valt wel mee.." Mompel ik zacht, terwijl ik naar een takje op de grond kijk.
Noëmi kijkt van mijn hand naar de schim die gehurkt bij het meer zit. "Het zou kunnen, de persoon heeft in ieder geval haar lichaamsbouw... kom op, voordat we doodvriezen. We moeten beschutting zoeken." Ik knik instemmend en werp nog een blik op Destiny. Ook al is het Destiny. Ik ben er zeker van dat ze me toch niet wilt zien. Eigenlijk moet ik alles en iedereen in de arena loslaten en met Noëmi door de arena proberen te komen, maar aangezien ik er nog steeds een voorstander van ben om hier met zijn allen uit te komen, zal ik voorlopig geen mensen vermoorden.
Ik laat mijn hand uit de greep van Noëmi glijden en rits mijn jas een stukje open. Mijn jas is niets vergeleken met een bontjas die ik enkele mensen van het Capitool heb zien dragen, maar het is een stuk warmer dan dat ik zonder jas zou lopen. Om mijn hand warm te houden, hou ik hem in mijn jas. Ik kijk Noëmi voor een moment aan en draai me dan om, om vervolgens te beginnen met lopen. Terwijl we lopen, ben ik op zoek naar een schuilplaats, maar in deze buurt is niets te bekennen. Toch loop ik stug door om een schuilplaats voor Noëmi en mij te vinden. Voornamelijk voor Noëmi. Niet omdat ze het, het meest nodig heeft, maar omdat ik niet wil dat zij bevriest.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Freya Aprilynne

'Denk sneller Fredje,' zuchtte ik. Ik vocht mezelf door de koude heen en werkte me een weg door de sneeuw naar de schimmen die zich langzaam van ons verwijderden. Onderweg kapt of raapte ik af en toe een tak op, maar ik kon slechts weinig doen door de pijn aan mijn blauwe, gezwollen pols.
'Noooooooooo!' riep Fred plotseling, ik had zin om hen te slaan door zijn slechte tactiek, maar momenteel hadden we toch meer kans in groep...

Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

[doodsheid in het topic! Shame on us!]

Noëmi Crowe || District 12

We proberen ons moeizaam een weg door het ongelofelijke koude en zware weer te banen. Stap voor stap. Met het doel overleven voor ogen. Elke ademhaling doet schrijnend veel pijn aan mijn keel en longen, maar ik probeer dat te negeren terwijl ik Luca vooruit trek en hij op zijn beurt mij op mijn voeten houdt. De bomen, waar we genoeg beschutting kunnen zoeken, komt maar traag dichterbij, maar dat is het enige waar we ook maar énige beschutting kunnen zoeken.
Na iets van wat minuten en uren, maar evengoed dagen had kunnen zijn komen we eindelijk bij de bestemming aan: het bos. Ik slaak een soort zucht van opluchting, want zodra we de boomgrens passeren wordt de wind lichtelijk getemperd en zorgt voor een iets aangenamere temperatuur, ook al is het weer nog steeds om te huilen.
Bijna uitgeput hang ik aan Luca's arm. 'Ik denk dat we iets dieper het bos in moeten, beschutting bouwen.'

ohmygod sorry ik moest reageren op Sav

The duty of youth, is to challenge corruption.

Destiny Fernandes Rodriguéz || District 1

'Kan altijd beter,' zegt Rowan duidelijk om de spanning te doorbreken. Ik staarde even in het vuur, maar draaide me vervolgens naar Rowan toe. 'Hoelang het zal duren? Tot er weer een dooie is gevallen. Of nog iets gebeurd..' zeg ik dan zachtjes in de hoop dat ik Noemi en de rest hier niet zou vinden. Ik zuchtte en ik draaide me weer terug om. 'Ik begin dit gezeik zat te worden.' mompel ik dan. Ik was hier niet voor getraind, dit is de ergste hongerspelen ooit. Hoe kon je dit voorspellen?
De kou werd steeds erger en ik blies warme lucht in mijn handen om die zo warm mogelijk proberen te houden. Ik beet even op mijn lip en maakte die vervolgens snel vochten met mijn tong. Iets wat eigenlijk heel slecht is, want het maakt je lippen eigenlijk alleen maar droger. Ik gooide nog wat hout in het vuur en keek naar het dak van touw, gelukkig kwam er nauwelijks sneeuw doorheen. Mijn maag begon te rammelen en ik keek Rowan even aan. 'Hadden we nog vlees..' mompelde ik en ik had het gevoel een halfuur geleden al geprobeerd te negeren. Ik pakte mijn tas en keek er vlug door. Ik had mijn eten aan Rowan gegeven, met als excuus dat ik nog wel verder kon. Dat kon ik ook wel, maar ik had daarvoor ook niks gegeten. Crackers.. Op dit moment begon mijn verwende maag nog harder te rammelen. Het was te koud om nu nog te gaan jagen, plus nog dat ik Rowan niet alleen kon laten.

The duty of youth, is to challenge corruption.

Luca Naud Myron Clinston || District 6.

Terwijl we moeizaam vooruit komen en ons lichaam warm proberen te houden, lijkt de gure en ijskoude wind diepe sneden in mijn huid te maken. De kou doet pijn. Ik heb nog nooit zo graag naar een straaltje zon verlangt. Naar warmte. Niet alleen de warmte van de zon of van een andere bron, maar ook van mijn familie. Doordat je hier zit en maar weinig of geen mensen kunt vertrouwen, verlang je steeds meer naar je familie en vrienden. Naar mensen waarvan je zeker weet dat ze te vertrouwen zijn. Ik kan Noëmi ook vertrouwen, maar ons vertrouwen is anders. Er zal ooit een moment komen waardoor we gescheiden worden, maar dat moment wil ik zo lang mogelijk voorkomen.
Om de beurt houden we elkaar omhoog. We steunen elkaar en vechten samen tegen deze hongerspelen. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes door de sneeuwvlokken die nog steeds in een rap tempo naar beneden komen. Toch zie ik dat er enkele bomen in zicht komen. Ik hoor hoe een opgeluchte zucht Noëmi's mond verlaat en kijk rond. Wanneer we nog dichterbij zijn gekomen zie ik een paar bomen die wel heel dicht bij elkaar staan. Daar moeten we gebruik van maken. De ruimtes tussen de bomen kun je gemakkelijk met wat takken en grote bladeren dicht maken. Dan hebben we alleen nog een dak nog en we zijn al een stuk verder. "Ik denk dat we iets dieper het bos in moeten-" - "Daar. Ik zie wat." |Onderbreek ik Noëmi met een trillende en zachte stem. Ik probeer het met een kuch weg te krijgen, maar dit kan ik alleen verhelpen door warmer te worden. Ik knijp licht in Noëmi haar hand en trek haar, voor zover ik kan, mee naar de bomen. Ik werp snel een blik op mijn hand die nog steeds ijskoud aanvoelt. Als het zo doorgaat ben ik straks mijn hand kwijt. Of ik kan hem in ieder geval niet meer bewegen door de zenuwen die zijn dood gevroren. "Hier moeten we iets mee doen" Rillend van de kou raap ik een tak van de grond en probeer hem tussen de bomen te verbinden. "Ik weet bijna zeker dat de andere tributen niet in de buurt zijn. Misschien moeten we een vuur maken" Ik kijk weer naar mijn hand en probeer een andere tak te verbinden, met maar één hand, aangezien ik de ander maar met moeite kan bewegen.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[SunnySpring --> MyGlasses

Sorry, ik zal binnenkort kijken of ik weer eens wat kan reageren.]

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

[schatjes! Het spijt me dat ik al zo lang niet gereageerd heb, omg!]

Noëmi Crowe || District 12

'Goed opgemerkt, Luca,' knikte ik goedkeurend, al rolden de woorden maar moeizaam over mijn lippen heen. De kou maakte naast bewegen, spreken zelf moeilijk.
'Misschien moeten we een vuur maken,' vervolgde hij later.
Ik knikte. 'Eerst de ruimtes tussen de bomen dichtmaken. Daarna kunnen we het vuur maken.'
Ik raapte zoveel mogelijk takken en bladeren bij mekaar. Het voordeel van de beweging was dat ik het iets warmer kreeg. Daarnaast was het meer beschut tussen de bomen, dus hadden we minder last van de sneeuw en snijdende wind die, naar mijn idee, mijn wangen bijna opensneed.
Met zijn tweeën wisten we het gat tussen de twee bomen te dichten en het erachter verschuilen voelde als een verademing. De wind werd door een groot deel tegengehouden, waardoor het gevoelsmatig warmer aanvoelde. 'Ik denk dat we de zijkanten ook moeten dichten.' Ik gebaarde naar de tussenliggende bomen. 'Als we dat hebben dichtgemaakt, moeten we nog bedenken hoe we in vredesnaam een dak kunnen maken.'
Zuchtend plofte ik tegen de "muur" aan. 'Al ben ik wel toe aan een break. Eerst maar een vuur maken en wat eten?'

[MyGlasses --> Backpack]

Rowan James Biggerstaff || District 4
'Hoelang het zal duren? Tot er weer een dooie is gevallen. Of nog iets gebeurd..' Ik knik kort, nauwelijks zichtbaar. 'Ik begin dit gezeik zat te worden.' Met een schuin oog kijk ik naar Destiny. Ze ziet er niet heel erg vrolijk uit, waar ik haar geen ongelijk in geef. Ze bijt op haar lip en gaat er vervolgens overheen met haar tong. Daarna gooit ze nog wat hout op het vuur en gaat haar hoofd kort omhoog, voordat ze haar gezicht op mij richt. 'Hadden we nog vlees?' Voor ik kan antwoorden kijkt ze al haar eigen tas door op zoek naar voedsel. Ik zie echter aan de uitdrukking van haar ogen dat daar niet veel te vinden is en ook haar maag benadrukt dit. Voor zover de deken om onze schouders het toelaat, buig ik me naar haar toe en volg haar armen de tas in. Ik stuit op een pakje, waarschijnlijk crackers. Als ik het uit haar handen pak en het omhoog houd, zie ik dat ik gelijk heb. Met een ruk maak ik het plastic open en zorg daarbij dat ik zo min mogelijk kruimels verspil. Dan rijk ik het pakje aan haar uit.
'Hier eet,' beveel ik. Ik had daarstraks nog wat voedsel gehad, dus nu is het haar beurt. Daarbij heb ik helemaal niets aan een bondgenoot die dood gaat van de honger terwijl ik zelf ook nauwelijks op mijn eigen benen kan staan.

"Everything you see exists together in a delicate balance." -Mufasa

{Argh, waar zijn Noëmi en Fred? Alex zit lang genoeg in haar eentje.
Found --> Puzzel, trouwens}

Tijd voor koffie.

No is bij Luca in het bos.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'