You cant hurry love ||RPG|| ~BRL - Speeltopics

Wat als een paar ouders van drie 16 jarige jongens ineens bedenken dat die jongens eindelijk maar eens een vriendin moeten zoeken? Wat als ze negen 16 jarige meisjes uitnodigen om samen met de jongens voor een tijdje in een huis te gaan zitten? Zal het plan van de ouders slagen en vind elke jongen een meisje of gaat het helemaal mis? Zullen er nieuwe vriendschappen ontstaan of zal iedereen elkaar gewoon vervelend gaan vinden of erger zelfs, haten? Aan het einde is het wel de bedoeling dat de jongens een keuze maken tussen de meisjes, maar willen de meisjes dan nog wel? Of vinden de meisjes de jongens helemaal niet leuk meer? De keuze ligt bij jullie

Huisregels
Iedereen is aanwezig bij het avond eten van 6.00 tot 7.00
Voor de rest van de dag staat er een buffet met eten waar je van mag eten wanneer je maar wilt
Elke vrijdag avond is er een feestje van 8.00 tot later
Iedereen mag na 11.30 niet meer naar buiten
Elke dinsdag ochtend kunnen de mensen uit het huis naar de stad
Contact met de rest van de wereld kan allen met brieven die verstuurd worden vanuit de stad waar je ze dinsdagochtend heen kan brengen
Op elke kamer hangt een belletje waar je aan kan trekken voor je bediendes

Regels:
- Alle normale regels van quizlet gelden ook hier
- Geen mensen buitensluiten of afkraken
- Geen andere personages besturen, wil je een gesprek met iemand voeren vraag het dan even
- Minimaal 200 woorden per stukje! Dat is makkelijk te halen!
- Maximaal 2 personages per persoon
- Niemand behalve ik opent hier topics voor
- Niet in een dagje stoppen doe dan gewoon niet mee
- Melden als je afwezig zal zijn voor een aantal dagen
- 16+ mag, maar zet het erbij voor de mensen die het liever niet lezen
- OOC tussen haakjes [({})]

Rollen:
Jongens
-James Julian Mathers BigFatLiar
-Damian Nathaniël Wright ShatterMe
-Murno Parker Hunter Seaver

Meisjes
-Melody Sarah McNeckle BigFatLiar
-Leah Isabella McGeorge pebble
-Abdel "Abbey" Felicia Thompson chocolover13
-Rosely Moore Ruexx
-Amy-Louisa Flora Campbell Squib
-Hailey Mary King Squib
-Ness Allison Candler nessje
-Cat Summers xJules001
-Nereah "Reah" Aserianachtkat

De slaapkamers (voor de jongens blauw met groen in plaats van geel rood):

Zitkamer:

Kamerindeling
Kamer 1: James Julian Mathers, Damian Nathaniël Wright en Murno Parker Hunter
Kamer 2: Leah Isabella McGeorge, Ness Allison Candler en Abdel "Abbey" Felicia Thompson
Kamer 3: Amy-Louisa Flora, Melody Sarah McNeckle en Cat Summers
Kamer 4: Rosely Moore, Hailey Mary King en Nereah "Reah" Aseria

Het begin
Alle drie de jongens net in het huis. Dat betekent dat ze het zelf ook nog niet hebben verkent. De meisjes zullen nu langzaam 1 voor 1 binnen komen. Het is ongeveer 3 uur in de middag.

Nu ergens
Iedereen gaat langzaam maar zeker naar het eten, het eten is alles wat jullie kunnen verzinnen en het is de bedoeling dat ze elkaar ook tijdens het eten beter leren kennen omdat ze dan ook echt met ze allen zitten. Verzin maar wat, een voorstel rondje, ik kan ik kan wat jij niet kan etc

Het praat topic

[ bericht aangepast op 27 feb 2013 - 20:11 ]

---

Dont say why me, say try me

James Julian Mathers
Wat was het ineens druk hier? Er bleven maar mensen binnen komen! Er werdt weer aangebeld en ik liep dit keer naar de deur. Ik trok hem open en buiten stond een meisje met een haarband met grote mickey mouse oren een kort blauw broekje en een felroze t-shirt met het hoofd van mickey mouse in het zwart. Het zag er zo ondsettend grappig uit dat ik haar gelijk aardig vond. 'Kom binnen. Ik ben James en jij bent?' Vroeg ik. 'Melody', zei ze met een groote smile op haar gezicht. We liepen naar binnen en ik vond het tijd om in te grijpen. 'Mensen allemaal even luisteren!' Ik wachte even tot ik het wel stil genoeg vond en wie niet luisterde had zelf pech gehad. 'Jullie weten allemaal waarom we hier zijn, sommige hebben hier misschien meer zin in dan anderen, maar laten we het in elk gevan leuk houden. Respecteer elkaar ik wil geen geruzie. Verder nog even wat regeltjes en dat soort dingen. Iedereen is er tijden het eten van 6 tot 7 's avonds, de rest van de dag staat er een buffet voor ons klaar. We mogen niet na half twaalf naar buiten en op dinsdag ochtend kunnen we naar de stad waar je brieven naar je ouders een vrienden kan versturen en gewoon kan winkelen. Er is hier geen internet ofzo, maar wel genoeg te doen. Ik weet alleen niet zeker wat... Oh en bijna vergeten! elke vrijdag avond is er hier een feestje! het begint om 8 uur en waneer het eindigt is waneer we naar bed willen. Verder hangt er in elke kamer een soort belletje voor de bediendes. We zijn verdeelt in 4 kamers die volgens mij op de 2de verdieping liggen. Als je de trap op gaat naar links en dan krijg je een gang aan je rechterhand met 4 deuren. Links achter is kamer 1, links voor 2, rechts achter 3 en rechts voor 4. Geloof ik..... Op de deur staat een nummertje en de 3 namen van de gene die daar slapen. Iedereen begrepen? Ik hoop het veel plezier!' Zei ik. Ik was bang dat ik iets gemist had, maar het moest maar goed zijn zo. Mijn koffer stond hier ook nog ergens en zodra ik hem gevonden had sleepte ik hem de trap op, op zoek naar mijn kamer.

[ bericht aangepast op 10 jan 2013 - 23:23 ]

---

Dont say why me, say try me

[Niemand heeft Leah nog binnen gelaten... :') ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[srry ik zal het wel ff doen ik edit het er al bij had het nog niet gezien]

---

Dont say why me, say try me

Murno Parker Hunter
Ik lachte naar haar en keek een haar niet-begrijpend aan. "Moeilijk uit te spreken?" Vroeg ik langzaam en dacht even na. Ik kneep mijn ogen bijna dicht en zuchtte zacht. "Ik ga de deur even opendoen als je het niet erg vindt." Zei ik wijzend naar de deur en liep achteruit. Na twee stappen stopte ik en zuchtte. Ik kon niet zo weg lopen, vooral niet aangezien ze vrij raar deed. Ik wreef even over mijn arm en wist niet helemaal zeker of ik nu weg kon lopen. "Umh, ik ben zo terug." Zei ik en maakte weer een gebaar met mijn handen, ik praatte veel met mijn handen, mijn vader zei dat het was omdat ik dan het gevoel had dat ik overtuigend overkwam. Ik liep echter wel naar de deur. Ik opende hem en keek even vooruit. Daarna keek ik schuin naar beneden, Er stond een meisje ongeveer twintig centimeter kleiner dan mij in de deur opening. "Hi, ik ben Munro. Kom binnen. Moet ik helpen met je koffer of tas?" Vroeg ik beleefd. Ik stond eigenlijk al klaar om haar bagage op te pakken, maar wachtte wel op antwoord, voor het geval dat.

---

We've lived in the shadows for far too long.

@seaver heb jij nu leah binnen gelaten dan haal ik het weer weg uit mijn stukje namelijk haha]

---

Dont say why me, say try me

(sorry...ik dacht dat nog niemand het open gedaan.. Nou heeft er tenminste iemand open gedaan)

---

We've lived in the shadows for far too long.

[hahah ik hat het alleen gedaan omdat niemand het gedaan maar ik edit het er wel weer huit zoals ik het er in geedit heb]

---

Dont say why me, say try me

Cat Summers
'Ja... Gewoon, je weet wel' stamelde ik. Wat had ik nu weer gezegd. Straks wilde hij niet meer met me praten omdat hij dacht dat communiceren met mij niet mogelijk was. Hij vertelde mij dat hij zo terug kwam. Ik knikte en liep naar de bank waar al wat andere mensen zaten en nam daar ook maar plaats.

[ bericht aangepast op 10 jan 2013 - 23:25 ]

---

Never explain yourself. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.

Leah Isabella McGeorge.
Ik keek recht in het gezicht van een jongen. Hij moest naar beneden kijken, aangezien ik veel kleiner dan hem was. Ik moest toegeven dat hij mooie blauwe ogen had. Ze waren donkerder dan de mijne, maar toch heel mooi. 'Hi, ik ben Munro. Kom binnen. Moet ik helpen met je koffer of tas?' vroeg hij beleeft. Het was heel lief. 'Hoi,' zei ik zacht. Mijn koffer en tas waren erg zwaar samen, dus het zou fijn zijn als hij me zou helpen. 'Ik ben Leah. Het zou fijn zijn als je me zou helpen, ze zijn erg zwaar.' Ik hield ze even om hoog en zodra hij een van de twee aan had gepakt, stak ik mijn hand uit naar hem zodat ik hem een hand kan geven. Ik glimlachte naar hem, hopend dat hij mijn verlegenheid niet als een afknapper zou zien. Ik stapte naar binnen en keek even rond, terwijl ik meerdere stemmen uit een andere kamer hoorde komen. ‘Wauw,’ fluisterde ik zacht. ‘Wat een prachtig huis! Woont een van jullie hier ook echt?’ Nieuwsgierig keek ik Munro aan. Hij was behoorlijk aantrekkelijk, maar dat was voor mij niet het belangrijkste. Ik zocht vooral een jongen die een zachtaardig karakter had, die echt lief en oprecht was.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

{Sorry, late mijn topics... Wist niet eens dat we al begonnen waren, waar kan ik binnenvallen?}

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

[ik geloof dat bijna iedereen er is james heeft net aan de mensen uigelegd waar de slaapkamers zijn je moet gewoon aanbellen en doed wel iemand open

wie weet of we verder nog mensen missen ik ben het kwijt]

---

Dont say why me, say try me

Murno Parker Hunter
"Als ik je niet had willen helpen had ik het niet moeten aanbieden." Zei ik zacht en pakte haar koffer en tas aan. Ze waren niet zo zwaar, maar ik was wel wat gewend. Ik schudde haar hand en knikte. "Dat is een hele mooie naam. Hoor je ook niet zo vaak." Zei ik zacht lachend. Ik tilde haar spullen naar de kamer en schudde mijn hoofd. "Nope, alleen gedurende dit project van onze ouders. Al doet mijn huis niet onder." Zei ik met een kleine glimlach. "Om eerlijk te zijn had ik momenteel nog liever thuis gezeten, sorry, maar ik vind het belachelijk dat mijn ouders denken dat ik binnen een week een diepgaande relatie met één van jullie heb. Dat gaat minimaal een maand duren en dan nog." Ik stopte met praten bang dat ik haar op welke manier dan ook beledigt had en sloeg mijn hand voor mijn mond. "Natuurlijk betekend dat niet perse dat ik jullie niet mag, maar het is meer dat dit tegen mijn principes ingaat." Verbeterde ik mezelf en lachte weer. Ik bekeek haar even en hield mijn hoofd schuin. "Zal ik je koffer in je kamer zetten?" Vroeg ik met een kleine zucht en lachtte mezelf nog net niet uit vanwege mijn geratel.

[ bericht aangepast op 10 jan 2013 - 23:53 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

Ness Allison Candler
Ik zwaai mijn moeder uit en til mijn rugtas over mijn schouder, met mijn koffer in mijn hand loop ik naar de deur. Ik bel aan en blijf wachten. Eigenlijk ben ik aan de late kant, maar er was een file dus kon het niet anders. Ik wiebel wat heen en weer. Aan de ene kant wil ik wel, maar aan de andere kant absoluut niet. Stel je voor dat het enorm tegenvalt? Dan zeker 24/7 in dat kamertje zitten. Nee! Niet aandenken, je krijgt het heel leuk. Gaat vrienden maken en lol hebben. Ik grijns bij het idee en strijk snel mijn shirt glad. Ik druk weer op de bel, ongeduldig als ik ben...

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

Hailey Mary King
De bel gaat en ik trek voor een van de jongens de kans krijgt de deur open. Er stond een brunette, ze was iets langer als mij. Dit zou nog wel een van de meiden zijn. 'Hi,' zei ik. 'Kom binnen, ik ben Hailey.'
Ik wierp een korte blik in de spiegel die gelukkig vlakbij hing. Mijn paarse lippenstift - hij kleurde bij mijn haar - zat tot mijn grote opluchting nog steeds goed. Ik wierp een blik op mijn trolley, ik moest zo meteen maar gaan kijken in welke kamer ik slaap en mijn spullen daar weg zetten. Ik haal mijn handen door mijn lila haar en kijk het meisje glimlachend aan.

---

Remember to be ridiculous.

Ness Allison Candler
"Hey, ik ben Ness." Ik glimlach. Haar haar is gewoon in een awesome kleur geverft! Mijn ouders zouden me vermoorden als ik dat deed. Ik stap naar binnen en bekijk me in de spiegel. Mijn haar zat los over mijn schouders en mijn ogen waren lichtjes opgemaakt. Ik drop mijn koffer en tas en kijk naar Hailey. "Heb ik iets gemist in de tijd dat ik telaat ben? Sorry daarvoor, er was een enorme file." Zucht ik terwijl ik automtisch een hand door mijn haar haal. Het gebeurd altijd wanneer ik op de weg ben, wat eigenlijk best wel hilarisch is.

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'