You cant hurry love ||RPG|| ~BRL - Speeltopics

Wat als een paar ouders van drie 16 jarige jongens ineens bedenken dat die jongens eindelijk maar eens een vriendin moeten zoeken? Wat als ze negen 16 jarige meisjes uitnodigen om samen met de jongens voor een tijdje in een huis te gaan zitten? Zal het plan van de ouders slagen en vind elke jongen een meisje of gaat het helemaal mis? Zullen er nieuwe vriendschappen ontstaan of zal iedereen elkaar gewoon vervelend gaan vinden of erger zelfs, haten? Aan het einde is het wel de bedoeling dat de jongens een keuze maken tussen de meisjes, maar willen de meisjes dan nog wel? Of vinden de meisjes de jongens helemaal niet leuk meer? De keuze ligt bij jullie

Huisregels
Iedereen is aanwezig bij het avond eten van 6.00 tot 7.00
Voor de rest van de dag staat er een buffet met eten waar je van mag eten wanneer je maar wilt
Elke vrijdag avond is er een feestje van 8.00 tot later
Iedereen mag na 11.30 niet meer naar buiten
Elke dinsdag ochtend kunnen de mensen uit het huis naar de stad
Contact met de rest van de wereld kan allen met brieven die verstuurd worden vanuit de stad waar je ze dinsdagochtend heen kan brengen
Op elke kamer hangt een belletje waar je aan kan trekken voor je bediendes

Regels:
- Alle normale regels van quizlet gelden ook hier
- Geen mensen buitensluiten of afkraken
- Geen andere personages besturen, wil je een gesprek met iemand voeren vraag het dan even
- Minimaal 200 woorden per stukje! Dat is makkelijk te halen!
- Maximaal 2 personages per persoon
- Niemand behalve ik opent hier topics voor
- Niet in een dagje stoppen doe dan gewoon niet mee
- Melden als je afwezig zal zijn voor een aantal dagen
- 16+ mag, maar zet het erbij voor de mensen die het liever niet lezen
- OOC tussen haakjes [({})]

Rollen:
Jongens
-James Julian Mathers BigFatLiar
-Damian Nathaniël Wright ShatterMe
-Murno Parker Hunter Seaver

Meisjes
-Melody Sarah McNeckle BigFatLiar
-Leah Isabella McGeorge pebble
-Abdel "Abbey" Felicia Thompson chocolover13
-Rosely Moore Ruexx
-Amy-Louisa Flora Campbell Squib
-Hailey Mary King Squib
-Ness Allison Candler nessje
-Cat Summers xJules001
-Nereah "Reah" Aserianachtkat

De slaapkamers (voor de jongens blauw met groen in plaats van geel rood):

Zitkamer:

Kamerindeling
Kamer 1: James Julian Mathers, Damian Nathaniël Wright en Murno Parker Hunter
Kamer 2: Leah Isabella McGeorge, Ness Allison Candler en Abdel "Abbey" Felicia Thompson
Kamer 3: Amy-Louisa Flora, Melody Sarah McNeckle en Cat Summers
Kamer 4: Rosely Moore, Hailey Mary King en Nereah "Reah" Aseria

Het begin
Alle drie de jongens net in het huis. Dat betekent dat ze het zelf ook nog niet hebben verkent. De meisjes zullen nu langzaam 1 voor 1 binnen komen. Het is ongeveer 3 uur in de middag.

Nu ergens
Iedereen gaat langzaam maar zeker naar het eten, het eten is alles wat jullie kunnen verzinnen en het is de bedoeling dat ze elkaar ook tijdens het eten beter leren kennen omdat ze dan ook echt met ze allen zitten. Verzin maar wat, een voorstel rondje, ik kan ik kan wat jij niet kan etc

Het praat topic

[ bericht aangepast op 27 feb 2013 - 20:11 ]

---

Dont say why me, say try me

Hailey Mary King
Ik haalde mijn schouders op. 'Je bent maar iets aan de late kant,' zei ik. 'Iedereen is een beetje binnengekomen en James heeft uitgelegd waar we de kamers kunnen vinden.'
Ik dacht weer aan wat James gezegd had, zouden hier veel mensen zitten die er geen zin in hadden? Ik had geen zin vanwege de jongens maar dat was ook niet waarom ik hierheen was gekomen, het klonk stom maar ik had zin om nieuwe mensen te ontmoeten en negen meiden die om drie jongens vechten lijkt me ook niet echt iets. 'Ik ben er alleen nog niet aan toe gekomen om die van mij op te zoeken,' zei ik en ik knikt naar mijn trolley.

[ bericht aangepast op 11 jan 2013 - 0:11 ]

---

Remember to be ridiculous.

Leah Isabella McGeorge.
Ik grijnsde voorzichtig toen hij zei dat hij niet voor niets had aangeboden mijn koffers te dragen en haalde nog steeds wat zenuwachtig een hand door mijn lange krullen. Ik hoopte dat mijn uitgroei niet te zien was, mijn echte rode haarkleur was namelijk voor velen een signaal om me te pesten. 'Dat is een hele mooie naam, je hoort het niet zo vaak,' zei hij nog als opmerking over mijn naam. Zelf vond ik hem ook niet lelijk, maar hij was niet erg bijnzonder. Mijn naam was gewoon kort, maar krachtig. Dat vond ik het leuke eraan. 'Dank je wel,' zei ik oprecht, blij dat iemand van mijn leeftijd aardig tegen me was. 'Ik vind Munro ook een leuke naam. Die hoor je ook niet zo vaak.' Hij tilde mijn koffer en tas de kamer in en schudde zijn hoofd als reactie op mijn vraag. 'Nope, alleen gedurende dit project van onze ouders. Al doet mijn huis niet onder,' zei hij met een kleine glimlach. 'Om eerlijk te zijn had ik momenteel nog liever in een doos gezeten, sorry, maar ik vind het belachelijk dat mijn ouders denken dat ik binnen een week een diepgaande relatie met één van jullie heb. Dat gaat minimaal een maand duren en dan nog.' Hij stopte met praten, alsof hij bang was dat hij me beledigd had, dacht ik. Maar in tegendeel. Hij sloeg een hand voor zijn mond, maar ik wuifde het weg. 'Natuurlijk betekend dat niet perse dat ik jullie niet mag, maar het is meer dat dit tegen mijn principes ingaat,' verbeterde hij zichzelf en lachte weer. Hij hield zijn hoofd schuin. 'Zal ik je koffer in je kamer zetten?' Ik knikte. 'Ja, graag. Ik loop wel even mee.' Ik pakte mijn tas van hem over. 'Ik snap wat je bedoeld,' zei ik toen. 'Je kunt niet verwachten dat binnen een korte tijd twee mensen al verliefd op elkaar zullen zijn, laat staan dat er een hele relatie uit komt rollen, maar misschien hou je hier wel goede vriendschappen aan over, of een potientiële vriend of vriendin,' zei ik en keek hem opnieuw aan. Hij zal het de aankomende tijd wel erg druk hebben, met al die meiden om hem heen. Natuurlijk waren er nog twee andere jongens, die het net zo druk zouden krijgen. Stiekem was ik blij dat ik niet een van die drie was, ik stond namelijk helemaal niet zo graag in de belangstelling.

[Sorry als het niet genoeg woorden zijn, lig in bed met mijn telefoon dus kan niet zien hoeveel ik getypt heb.]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[mijn bedje vraagt om aandacht, tot morgen]

---

Remember to be ridiculous.

{Slaaplekker}

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

[Ik ga ook slapen, welterusten! (: ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Cat summers
Nogsteeds zat ik op de bank. Munro was niet meer teruggekomen. Hij hielp een ander meisje met haar koffers. Ik vond het allemaal prima. Het was niet opdat ik het enige meisje in het huis was, verre van dat zelfs. Rustig keek ik het huis rond. Er waren nog 2 andere jongens en een paar meisjes. Iedereen zag er stuk voor stuk best aardig uit. Misschien ging dit dan toch nog een leuke tijd worden!

---

Never explain yourself. Your friends don’t need it and your enemies won’t believe it.

Ness Allison Candler
Ik knik. "Is er een kamer indeling gemaakt of mogen we zelf kiezen?" Ik wil zo snel mogelijk van die spullen af en even lekker op mijn gemak kunnen zitten met eten en drinken. Dat is wat ik nu wil, niet in een gang staan met een koffer en een zware rugtas op een plek waar ik zo een vijf minuten ben. Ik trek mijn jas uit en hou die stevig vast. Misschien kan ik hem beter in mijn tas doen… Ik prop hem erin en loop naar binnen. Ik wil ook wel even het huis verkennen. Dat is ook leuk! Ik zie een buffet en kijk wat er allemaal is. Het is nog lang geen tijd om te eten, en dit is er al?! Wat krijgen we dan bij het dinner?

---

'I've got the scars from tomorrow, and I wish you could see, you're the antidote to everything except for me.'

(Slaap lekker iedereen^^)
-Munro Parker Hunter
Ik haalde opgelucht adem toen ze zei dat ze het met mij eens was. Niet heel veel mensen waren het met mij een, dus het was iets goeds dat zij dat wel was. Ik dacht aan het meisje, cat, waarmee ik eerder 'in gesprek' was geweest. Ik liet mijn ogen snel de ruimte afzoeken en zag haar zitten. "Vergeef mij." Zei ik tegen leah voordat ik mij omdraaide en even mijn keel schraapte. "Cat, ik breng heel even Leah haar koffers naar haar kamer." Zei ik iets luider dan dat ik normaal deed en draaide mij terug. Ik vignet last van mijn nek krijgen als ik dag in dag uit omlaag moest kijken, maar het was het waard. Ik dacht ook een rode rand van uitgroei bij Leah's haar te zien, maar mijn ouders hadden een hekel aan roodharige meisjes dus hadden ze er heus niet eentje uitgenodigd. En daarbij leek het blonde haar echt haar natuurlijke haarkleur en leek ze mij nou niet iemand die haar haar zou verven. Ze pakte de tas van mij over en ik keek haar even aan. "Had niet gehoeven hoor, maar oke." Zei ik zacht en begon richting de slaapkamers te lopen met de koffer nog in mijn handen. Ik had nu twee nieuwe meiden ontmoet en alle twee vond ik tot nu toe aardig, gelukkig. Het meisje met het skateboard vond ik eng en het meisje met de paarse haren vond ik apart, maar met hun zou ik ook ooit nog wel praten. "Umh het is gewoon deze kant op volgens mij." Zei ik wijzend naar wat ik dacht dat de goede kant was, die kant was James eerder immer ook opgelopen. Ik begon vast te lopen en wierp even een blik over mijn schoude.

[ bericht aangepast op 11 jan 2013 - 0:38 ]

---

We've lived in the shadows for far too long.

[Ik ga morgen shoppen met Catherine, dus ik ben waarschijnlijk om half vijf terug, alhoewel het voor jullie half zes is o_o]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Slaap ze mensen
kom morgen niet superveel online mijn vriendin blijft logeren overgens voor wie het wil weten: het is maandag en ongeveer 4 uur in de middag denk ik hoe lang de mensen precies in het huis blijven is niet duidelijk, waarschijnlijk tot we genoeg van deze RPG hebben]
Melody Sarah McNeckle
Nadat James mij had binnen gelaten en zijn "speech" had gehouden was hij naar boven gelopen. Ik was nu toch wel zenuwachtig en had een beetje het idee dat mensen me maf zouden vinden door mijn disney verslaving. Ik voelde even of mijn Mickey Mouse oortjes haarband nog wel goed zat en zuchte toen even. Bijna iedereen leek wel met iets of iemand bezig te zijn en na nog een tijdje hulpeloos om me heen te hebben gekeken pakte ik mijn Donald Duck rugzak en mijn helaas normale zwarte koffer op en liep richting de trap die waarschijnlijk naar de slaapkamers zou lijden. Een andere jongen en een meisje waren ook onderweg naar boven. Ik zij niks en liep gewoon langs ze naar boven. Boven aan de trap wist ik niet meer of ik nu links, rechts of recht voor uit moest. 'Waar moet ik verder heen voor de kamers?' Vroeg ik na even twijfelen aan de jongen die ook net boven was.

[ bericht aangepast op 11 jan 2013 - 2:29 ]

---

Dont say why me, say try me

Damian Nathaniël Wright

'Dat is goed hoor. Ik ben gewend om vroeger te vertrekken maar ik begrijp het wel als dat te vroeg voor je is, het duurde ook even voor Dennis en Tijmen eraan gewend waren.'
Ik knik en dacht na. Ik kon ook vroeger vertrekken als ze dat wou. Ik hoorde mijn maag gerommelen. Ik had echt honger.
'Om hoe laat vertrek je dan meestal?' vraag ik dan en zucht als mijn maag nog is een geluid maakt.'Als je het niet erg vind ga ik wat te eten zoeken. Je kunt meekomen als je wilt of je kunt naar de anderen gaan.'
Ik loop al rustig en bleef even staan als ik allemaal meisjes zag staan. Ik slikte. Dit ging niet goedkomen voor mij, maar glimlachte in de plaats naar hun voordat ik de kamer uit been opzoek naar eten. Hoe ging ik ooit een rustig uurtje kunnen krijgen met al die meisjes rond me heen. Ik wou dat ik toch thuis had gebleven. Dan zat ik hier niet tussen de meisjes. Ik vond die Amy wel meevallen als ik eerlijk moet zijn, maar dat betekent niet dat ik er iets voor voel. Nog niet in ieder geval dat is nog te vroeg. Ik kijk achterom om te zien of ze me gevolgd heeft of niet.

[Sorry ik weet niet hoelang dit is ik heb het rap op iPod getypt en ik was gisteren in slaapgevallen.--]

[ bericht aangepast op 11 jan 2013 - 8:12 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[mensen ik klaag niet als je stukjes soms te kort zijn ofzo, maar het is meer om te zorgen dat niet iedereen keer op keer korte posts van 2 regels ofzo maakt]

---

Dont say why me, say try me

Leah Isabella McGeorge.
Ik zag hem opgelucht adem halen toen ik zei dat ik het met hem eens was. Hij leek blij dat hij me niet gekwetst had, of dat ik niet boos op hem werd. 'Vergeef mij,' zei hij voordat hij zich omdraaide en zijn keel schraapte. 'Cat, ik breng heel even Leah haar koffers naar haar kamer,' zei hij wat luider, zodat ze hem kon horen. Ik volgde zijn blik naar een meisje wat op de bank zat. Was hij met haar in gesprek geweest voordat ik hier aankwam? Opnieuw haalde ik onzeker een hand door mijn haar en wachtte ik tot hij zich weer naar me omdraaide. Hij keek me even aan. 'Had niet gehoeven hoor, maar oké,' zei hij zacht toen ik mijn tas van hem overgenomen had, maar ik wuifde het weg. 'Jawel, het zijn mijn spullen, dus ik hoef niet al een verwende troela achter je aan te lopen terwijl jij mijn spullen draagt.' Hij begon richting de slaapkamers te lopen. Ik achtervolgde hem op de voet, niet zeker waar ik naartoe moest. Hadden ze net de indeling van het huis gegeven, dat ik niet wist waar de slaapkamers waren en hij wel? 'Uhm, het is gewoon deze kant op volgens mij,' zei hij wijzend naar een kant en ik knikte. 'We kunnen het proberen,' zei ik zacht. Hij liep aan en wierp een blik over zijn schouder. Ik liep hem weer achterna met mijn tas over mijn schouder gehangen, kijkend naar de inrichting. Een meisje kwam ons voorbij. 'Waar moet ik verder heen voor de slaapkamers?' vroeg ze aan Munro. Ik zei niets, ik had namelijk ook geen idee.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Murno Parker Hunter
Ik liep vrolijk de trap op en zag een meisje ons voorbij lopen. Haar had ik nog niet eerder gezien. Ze had blonden haren en een haarband in. Ik had gauw de neiging om mensen te onthouden op bases van hun haar, vooral omdat ik dat vaak het makkelijker vond, nou had ik een vrij goed geheugen, dus maakte het niet heel veel uit. "Umh deze kant op." Zei ik en deed een poging te wijzen. Toen dat niet likte knikte ik mar gewoon in die richting. "En jou ken ik nog niet. Niet dat ik heel veel mensen hier ken, maar oke. Hoe heet je?" Vroeg ik aan het blonde meisje. Ik liep ondertussen wel door naar de kamers en keek even op de deuren. "Ik denk dat jij hier zit." Zei ik, na even op de deur gekeken te hebben. Ik had niet echt naar mijn ouders geluisterd toen ze mij alles vertelde, maar dan moeten ze het ook niet proberen te vertellen onder dat ik lees. Ik las heel veel, maar er waren momenten dat ik niet aan het lezen was, zoals na de basketbal training. Ik hoopte dat ik hier wel door kon gaan met mijn training anders zou ik misschien minder worden of zou ik bepaalde technieken verleren. Ik opende de deur van de kamer en keek even naar de andere deuren. "En dan is een van die twee van jou." Zei ik tegen het blonde meisje. Ik zette de koffer neer en lachte vriendelijk. "Als je vragen heb moet je ze stellen, maar ik denk dat ik even veel van het huis en de regels afweet als jij. Umh, vragen over mij kunnen ook natuurlijk altijd," ik dacht even na of ik nog meer moest zeggen, "en dat was het dan wel denk ik, neem ik aan. Wie wil er iets te drinken?" Ik had eerlijk gezegd best wel honger en dorst, maar ik had altijd honger en dorst.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Hailey Mary King
'Is er al een kamerindeling gemaakt of mogen we zelf kiezen?' vroeg Ness.
'Er is al een kamerindeling gemaakt,' zei ik. 'Ik ga kijken waar ik slaap, ik zie je later vast nog wel.'
Ik pakte mijn trolley vast en liep richting de trap. Met enige moeite wist ik de trolley de hele trap op te krijgen maar zodra ik boven stond hield ik even stil om uit te rusten. Ik stond vlak voor kamer 1 waar drie jongensnamen opstonden, hier sliepen de jongens dus. Ik liep iets verder en kwam uiteindelijk bij kamer 4. Blijkbaar deelde ik de kamer met twee meiden genaamd Roseley en Nereah. Ik gooide de deur open en zag dat er nog helemaal niemand was. Ik zette mijn spullen naast een van de bedden en liet me er zelf op vallen.

Amy-Louisa Flora Campbell
'Om hoe laat vertrek je dan meestal?' vroeg hij.
'Rond zes uur,' zei ik schouderophalend, dat was een gewoonte die ik had ontwikkeld tijdens mijn tijd in de brugklas, toen was ik begonnen met zo systematisch hardlopen in plaats van zo af en toe. Ik moest gewoon naar school dus daarom ging ik vroeg m'n bed uit. 'Als je het niet erg vind ga ik wat te eten zoeken. Je kunt meekomen als je wilt of je kunt naar de anderen gaan.'
'Ik denk dat ik mijn kamer maar ga opzoeken,' zei ik.
Er waren vast meiden die meer geïnteresseerd waren in Damian als mij en ik wilde hen niet het idee geven dat ik hem geclaimd had, ik was niet opzoek naar een vriendje. Ik tilde mijn koffer weer op en nam hem mee naar boven terwijl Damian opzoek ging naar het eten. Boven zag ik een groepje, waaronder het meisje met lila haar. Ik vond de deur met mijn naam erop en haalde geïrriteerd adem. Er stond Amy-Louisa. Ik pakte een pen uit mijn rugzak en zette een streep door de Louisa, ik heette Amy.

[ bericht aangepast op 13 jan 2013 - 13:00 ]

---

Remember to be ridiculous.