[RPG] Nightschool | 94 - Speeltopics

Cimmeria Academy is een bijzondere school.
Het is in de eerste plaats een internaat met uitmuntende leerkrachten.
Er is niets vreemd aan... alhoewel.
Er schuilen duistere krachten in de school. Demonen terroriseren de boel, in hun mensengedaante, en manipuleren de andere leerlingen en leerkrachten. De enige die nog weerstand kunnen bieden waren mensen met krachten : Heksen en tovenaars.
Maar het kon zo niet langer duren...
Het heeft dan ook niet lang geduurd tot er andere wezens kwamen... engelen om de Demonen te verjagen.

Mensen:
Jongens:
Timothy Rhine - 5HELLEY
Drew Nicolas Hamelton - LostMagic
Xavier Jonathan Devinson -5HELLEY
Meisjes:
Alexi Jaylin Parker - LostMagic
Sky Leslie Whitefield - jaimyhoi
Amare Catherine Eastwood - Carmenta
Braxlin Rose Evermore - Huaso
Aurora Chloé Gwendoll - DreamWishes
Riley Jade Brooke - LostMagic
Livia Moore - jaimyhoi
Harper Brianna Lovely - 5HELLEY
Hayden Fitch - jaimyhoi[q]

Engelen:
Jongens:
Daniël Emilio Scagotti -[q] MadEyeMoody
Nathan Alexander Scagotti - MadEyeMoody
Joshua Devine - LostMagic
Jonathan Fields - jaimyhoi
Matt Donovan - jaimyhoi
Meisjes:
Elena blabla - 5HELLEY
Cat Valentine - MadEyeMoody

Demonen:
Jongens:
Axton Crawford - Huaso
Chad Caro Berwyk - Huaso
Jake Alexander Sadler - LostMagic
Bradley MacGregor - MadEyeMoody
Damon Salvator - MadEyeMoody
Nick Garcia - MadEyeMoody
Ray McBenneth - Carmenta
Meisjes:
Leslie Day - jaimyhoi
Luna Day - jaimyhoi
Cathy Ameliah Evans - Aragog
Vanessa Elenore Woods - 5HELLEY
Rosali Chévonez - Carmenta
Alison Alex Diamont - MadEyeMoody
Jessica Fitch - Jaimyhoi

Heksen / Tovenaars:
Jongens:
Ryan Vilian Parker - MadEyeMoody
François Bouchard - 5HELLEY
Aiden Noel Kahln - Carmenta
Adam Nicohlas Kahln - Carmenta
Meisjes:
Sarah Katerina Dillens - LostMagic
Lila True Michaëls - 5HELLEY
Iris Charlotte Michaëls - 5HELLEY

Leerkrachten:
Samuel Jonas Gaisford |Engels| - LostMagic
Michael Scofield |Muziek| - MadEyeMoody
Erwin Sikowitz - Engel - |Toneel/drama| - 5HELLEY

---

'Doubt kills more dreams then failure ever will'

Leslie Day
Hij spreekt iets over verbeelding en dan Nick. Ik kijk naar hem en ga overeind zitten. Hij grijpt naar zijn maag en ik kijk hem vaag aan. 'Ik begrijp je niet helemaal geloof ik...' Mompel ik dan.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

LostMagic schreef:
Joshua
'Domme vraag.' zeg ik zachtjes tegen haar lippen aan en mijn hand gaat naar boven.
Hij begint zachtjes haar borst te kneden.

Braxlin
Ik grijnsde eventjes tegen zijn lippen aan en sloeg toen mijn armen om zijn nek. Een klein kreuntje verliet mijn lippen, wanneer hij zachtjes mijn borst begon te kneden. Mijn tong gleed even vragend over zijn onderlip, terwijl ik mijn vingers in zijn haar verstrengelde.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

[Femster weet je nog de brief die Chad had geschreven c: hij had die nog niet op Luna's bed ofzo gelegd ]

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

jaimyhoi schreef:
[Femster weet je nog de brief die Chad had geschreven c: hij had die nog niet op Luna's bed ofzo gelegd ]

}Oh, ja, zal die post ff terugzoeken{

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Chad
Ik zocht steun bij de muur achter me. Mijn klamme handen voelden nog kouder aan door de koude badkamertegels. Tranen liepen over mijn wangen. Wanhopig hief ik mijn hoofd op. Het leek of ik door het plafond heen probeerde te staren. Alsof ik dacht daar hulp te zien. Een lieve glimlach. Een warm gebaar door mijn onbekende ouders... Maar daarboven was niets. Buiten het koude, witte gesteente.
Snikken lieten mijn lichaam schokken. Langzaam zakte ik neer op mijn knieën.
Nee! Stop! Eerst moest iets anders gebeuren.
Ik ging met moeite wat rechter zitten en liet een pen en papier verschijnen.

Luna,
Met jou heb ik de beste dagen van mijn leven beleefd. Jij hebt de zon in mijn bestaan gebracht. Zonder jou was dit al veel vroeger gebeurd...
Het is moeilijk, maar ik heb dingen meegemaakt... Ik heb heel wat meegemaakt. Al op jonge leeftijd een paar eeuwen terug werd ik wees. Ik had niemand meer en werd naar een abdij gebracht. Daar zou ik tussen de paters opgevoed worden.
Ook daar verloor ik mijn vertrouwen in de mensheid. De paters, de vertegenwoordigers van god nota bene,... ze-...
Dit is moeilijk om zomaar te zeggen, Luna, ik hou dit al mijn hele leven verborgen.
Maar... Die langrokken konden niet met hun gore poten van de kinderen afblijven...
Het was iets verschrikkelijks, ik wil je zelfs niet opzadelen met de details. Ik zit hier al eeuwen mee... Ik heb het nooit gedeeld, ik ben er nooit overheen gegroeid.
Iedere nacht word ik nog schreeuwend wakker door de nachtmerries. Sinds jou is het schreeuwen verminderd, maar de nachtmerries zijn er nog steeds.
En het doet allemaal zoveel pijn. Al eeuwen. Een pijn die maar niet weg gaat. Ik kan het niet meer. Zelfs ademhalen is een marteling geworden. Het lijkt of mijn vechtlust uit me gezogen is. Mijn leven is zwart geworden. Zelfs jij... zelfs de zon in eigen persoon... kan niet tot die duistere plekken in mijn geheugen gaan en ze laten verdwijnen. Alsof ik gedoemd ben er eeuwig aan vast te zitten.
Ik voel me als een gekooide vogel, een geketende leeuw, een opgebrande ster,... Niets lijkt nu goed genoeg om uit te drukken hoe ik me voel. Ik wil vliegen, vrij zijn, maar mijn handen zijn gebonden.
Ik ben geblinddoekt en gekneveld. Mijn vechtlust is gebroken. Ik voel me al dood... al voor ik het gedaan heb. Al voor ik me, eindelijk, van het leven heb beroofd.
Neem het alsjeblieft niet persoonlijk op, Luna. Jij kan er niets aan doen. Ik hou werkelijk van je. Ik weet gewoon niet waarom, maar mijn kracht is weg. Dapper ben ik nooit geweest, maar nu... nu ben ik onaanzienlijk laag gezonken.
Ik hou van je. Nooit zal ik je vergeten. Waar ik ook heen ga...
Ik besef me dat ik mijn ouders of jou nooit zal terugzien. Iemand die zo laf is als ik verdient het niet naar een betere plaats te gaan. Toch hoop ik, al is het van een kilometer afstand, jou te kunnen zien. Waar ik ook heen ga...
Je bent altijd in mijn hart Luna, en ik in het jouwe. Ik hou van je en blijf dat doen, zelfs na de dood.
Vaarwel mijn schat, mijn wereld...
vaarwel...

Sommige letters waren uitgelopen door mijn tranen. Ik legde de brief naast me neer en begon weer te huilen. Ik liet de tranen over mijn wangen stromen. Nog even en dat zou nooit meer kunnen...

[ bericht aangepast op 22 dec 2012 - 14:12 ]

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Chad
Ik ademde even beverig in en verzamelde mijn kracht. Langzaam stond ik, met de brief opnieuw in mijn handen. Ik deed de deur van de badkamer open. Ergens vroeg ik me af waar ik de brief moest leggen. Hij was voor Luna en Luna alleen bestemd. Ik wou niet dat iemand anders mijn tragische verleden las.
Ik liet een enveloppe met in sierlijke letters haar naam erop verschijnen en stak de brief daarin. De tranen stroomden ondertussen nog steeds over mijn wangen, maar het snikken was al verminderd. Ik keek niet naar mensen die me misschien zouden voorbij lopen, terwijl ik de gang op stapte en naar de kamer van Luna liep. Daar staarde ik even naar de deur. Met een zucht hurkte ik neer om de brief onder de deur door te schuiven en stond toen op. Meteen flitste ik weg. Ik kwam ergens in het bos bij de school terecht. Ik wist zelf niet precies waar, maar dat maakte nu niks mee uit. Ik ging op de grond zitten, leunend tegen een boom aan en dacht voor de laatste keer na over Luna... voor dat nooit meer mogelijk zou zijn...

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Luna Day
Ik kijk op als ik zie dat er iets onder de deur wordt geschoven. Van wie zou dat nou zijn? Ik heb geen kamergenoot, dus hij moet wel voor mij zijn. Ik sta op van mijn bed en loop erheen. Ik raap het op en zie dat het een envelop is. Mijn naam staat er in sierlijke letters op en ik ben weer verbaasd en weer vraag ik me af van wie ik het gekregen heb. Met de brief in mijn hand en een kleine glimlach op mijn gezicht open ik het, zou het van Chad zijn? Sinds twee maanden ben ik samen met Chad, en het voelt eigenlijk heel erg goed. Hij maakt me gelukkig, en ik had niet verwacht dat liefde echt zou bestaan. Ik haal de brief uit de envelop en begin dan met lezen. Zijn eerste zin is zo lief, maar dan betrekt mijn glimlach als ik de zin lees Zonder jou was dit al veel vroeger gebeurd... Was wat gebeurd? Een slecht voorgevoel roert zich in me en ik krijg dan een visioen. Mijn ogen staan wijder en het beeld verschijnt voor mijn ogen. Ik wil het niet zien, maar zelfs als ik mijn ogen sluit zie ik het. Ik weet het einde van de brief en zie mezelf gebroken en starend op de grond liggen. Nee, dat gaat niet gebeuren. Ik open mijn ogen als ik het beeld echt gezien heb. Ik moet de brief verder lezen, weten waarom ik gebroken zal zijn. Een brok verschijnt in mijn keel als ik verder lees en er komen tranen op die over mijn wangen rollen. Hij gaat zelfmoord plegen. Ik begin nu te huilen. Ik moet hem vinden, hem tegenhouden. Maar waar is hij? Ik sluit mijn ogen en probeer een visioen op te roepen, zodat ik weet waar Chad is. Mijn handen trillen en ik adem trillerig, ik moet me concentreren. Ik zie hem in een bos zitten, maar welk bos? Ik slik een keer en probeer me te concentreren. Ik moet Chad vinden.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

}en plots... is de naam van die pijlen waarmee ze gedood kunnen worden uit mijn hoofd verdwenen...{

---

“To live will be an awfully big adventure.”

{Sterrrenschot, lijken op pijlen maar zitten allemaal versieringen enzovoord in gegrafeerd. Heeft een stompte punt die voor Demonen en Engelen dodelijk zijn.}

---

Don't be like the rest of them, darling

}jups, die, thanx {

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Chad
Na een tijd zuchtte ik. Het langer uitstellen had geen nut. Ik vroeg me eigenlijk af waarom ik het al zo lang op zijn beloop liet. Ik had ondertussen toch al mezelf kunnen vermoorden. Langzaam ging ik in kleermakerszit zitten en liet een sterrenschot verschijnen.
Ik draaide hem wat rond in mijn hand, terwijl ik naar de versieringen keek. Nou... dit was het dan... Ik zuchtte en bracht de pijlpunt langzaam naar mijn hart.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Luna Day
Ja, ik weet welk bos het is! Het is het bos hier bij school. Ik open het raam en spring eruit zonder me zorgen te maken of mensen me zien. Ik sla mijn vleugels uit en vlieg zo snel mogelijk richting het bos. 'Chad?' roep ik door het bos heen. 'CHADD?' Ik moet hem vinden. De tranen lopen nog steeds over mijn wangen en ik zoek het bos door. 'Chad? Doe het niet!' Ik zoek en kijk niet goed om me heen. Ik rpobeer me te concentreren op zijn energie en weet dan welke kant ik op moet. 'Chad, niet doen!' schreeuw ik dan in de richting. En ik zie hem dan zo`n 30 meter verderop.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Chad
Ik concentreerde me met gesloten ogen op het sterrenschot.
Niets raakte me nog of kwam nog bij me binnen. Ik was in mijn eigen wereld. Mijn eigen plek. Mijn einde...
Toch was er iets wat mijn ogen open dwong en toen zag ik haar. Luna. Even dacht ik dat het gewoon een soort geruststellend visioen was. Om me veilig het hiernamaals in te leiden, maar nee... Ik was nog niet dood. Dan pas hoorde ik haar geschreeuw.
Damn. Ik moest het doen. NU! Mijn spieren spanden zich op en ik overbrugde de laatste centimeters, maar ik kon het niet... Niet terwijl zij het kon zien. Ik kon haar niet achterlaten, terwijl ze zo wanhopig aan het roepen was. Ik wende mijn ogen af van haar en staarde voor me uit, terwijl ik diep vanbinnen in tweestrijd was. Mijn hand die het sterrenschot vast had, begon te trillen.

---

“To live will be an awfully big adventure.”

Luna Day
Hij zit met gesloten ogen en ik zie de sterrenschot in zijn handen. Ik ben nog te ver weg, ik kan hem zo niet tegenhouden. Hij opent zijn ogen en ik weet dat hij me ziet. Ik kijk naar hem met smekende ogen en vlieg op mijn hardst, maar het gaat niet hard genoeg. Hij brengt de sterrenschot dichter naar zijn hart en ik schreeuw weer. 'Nee! Alsjeblieft niet!' Tranen blijven maar komen en komen, alsof er geen einde kan komen. Ik ben nu nog maar tien meter bij hem vandaan en vlieg langzamer omdat ik gewoon niet sneller kan.

---

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Chad
Hoe kon ik haar ooit teleurstellen, terwijl ze zo wanhopig op me riep. Ik kon haar deze pijn niet aandoen.
En ergens begon ik te beseffen... wat de reden was dat ik het niet al lang had gedaan. Ik wou net dat ze me vond. Ik wou dat ze me tegenhield, want ik wou nog niet dood. Die domme brief en bijna zelfmoordpoging waren gewoon een manier om om hulp te roepen. Om te tonen dat ik het hier niet meer aankon.
Dat ik eraan onderdoor ging. Het was als een ontploffing van mijn steeds onderdrukte gevoelens. Die er in een gevaarlijke en soms dodelijke vloedgolf uit kwamen. Ik begon weer te huilen. Het sterrenschot viel uit mijn hand, waarna ik mijn gezicht in mijn handen begroef.

---

“To live will be an awfully big adventure.”