[RPG] Fallen Crowns • 2 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame
-
-
-



Mannen:
- Bastard - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- Glorious - Adam James Cordiall - Wetenschapper/ingenieur
- Bastard - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokter
- 0o7 - Mathre - Schildknaap
- MadEyeMoody - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet






Huize Northwode:

Vrouwen:

- STORYDREAMER - Rosamunde Northwode - Koningin
- Aurorea - Arabella Estelle Devereaux - Jonkvrouw
- Aurorea - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Rowboats - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen
-
-


Mannen:

- MadEyeMoody - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Rowboats - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Sid - Victarion ‘Vic’ Karstark - Kapitein van de wacht (Kapitein der ridders.)
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Bastard - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- 0o7 - Lior- Bandiet
-
-



Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic
Praat-Topic 2

[ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 13:39 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Arissa Illeana Sait
Micah wist zich bijzonder goed te handhaven in deze situatie waardoor ik aannam dat hij vaker in zo'n situatie had gezeten als zouden de meisjes die hij eerder had verleid andere redenen gehad om mt hem mee te spelen. Zijn vingertoppen lieten een spoor van kippenvel achter over mijn wang, kaak en hals. Hij keek me doordringend aan. 'Ik zal eens even oor je kijken mooie Arissa,' zei Micah met een speelse glimlach.
Hij gaf me een knipoog en verdween naar achteren. Ik trok mijn jurk een klein stukje naar beneden en veegde een onwillig haarplukje achter mijn oor. Toen Micah met een trotse grijns weer terugkwam wierp ik hem een verleidelijke blik toe. 'De laatste, mijne vrouwe, en ik geef deze graag aan u,' zei hij terwijl hij terwijl hij de fles op de bar zette. 'Wilt u mij misschien terug betalen met een afsprak samen?'
Zijn stem klonk zoet en hij boog een klein stukje over de bar heen. Zijn ogen boorden zich in de mijne. Ik boog een stukje naar hem toe tot mijn lippen naast zijn oor zweefden. 'Alleen als je mij je gaat noemen inplaats van u.'
Ik drukte een kus in zijn nek voor ik weer gewoon ging zitten en hem een stralende lach toewierp. 'Heb je ook een wijnglas misschien?' vroeg ik.

---

Remember to be ridiculous.

Mathre

Al de hele dag ben ik op zoek naar sir Daniëll. Hij zou me op moeten halen als hij vertrok. Als ik door het dorp loop hoor ik allemaal roddels dat sir Daniëll en affaire heeft met prinses Elizabeth. Ik schud mijn hoofd. Ik ken mijn baas beter dan die mensen, ze verzinnen maar wat om de aandacht te trekken van de mensen die ze wel geloven. Maar ja, voor de zekerheid zou ik het vandaag nog even aan hem vragen. Sowieso vind ik dat hij op de hoogte moet zijn van wat er allemaal over hem gezegd wordt. Op de een of andere manier heb ik het idee dat iedereen naar me staart. Ik besef dat ze niet naar mij - maar naar mijn zwaard staren. Een tijdje geleden heb ik die van sir Daniëll gekregen omdat hij vond dat ik het waard ben. Maar de mensen zullen wel denken dat ik het gestolen heb of zo, want het ziet er echt duur uit. Ik ben dan ook de jongste schildknaap in de geschiedenis van Baratheon, maar dat komt omdat ik het moet. Anders verhongerd mijn gezin. Ik besluit maar in het kasteel te gaan zoeken naar mijn baas. Misschien kloppen de roddels en is hij bij zijn nieuwe "geliefde" Hoewel ik het betwijfel. Ach ja, als hij er niet is is er vast een andere ridder die weet waar hij uit hangt. Bij het kasteel begroeten de poortwachters me vriendelijk. Toen mijn vader net dood was heb ik me voor de poort verstopt, en ze hebben me geholpen binnen te komen zodat ik kon vragen of het echt waar was. Sindsdien zijn ze een soort van verre vrienden van me. Ik loop glimlachend door de gangen van het kasteel, en vraag aan verschillende bediendes of ze hem gezien hebben. Uit eindelijk vind ik hem, pratend met de prinses. 'Goedendag sir en vrouwe. U bent me vergeten op te halen,' Zeg ik beschuldigend tegen sir Daniëll. Misschien mag ik niet zo een toon aanslaan tegen mijn leermeester, maar hij heeft me wel gewoon laten zakken, en dat accepteer ik niet.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Catherine Eleanor Baratheon.

Samen met Reagan liep ik naar de stallen. Ik vond het een heerlijke plek, maar aan de geur kon ik niet wennen. Ik liep direct door naar mijn merrie, Snow. Ik aaide zacht door haar donkerbruine manen terwijl ik mijn andere hand langs haar lichtbruine flank liet gaan. Ik had haar Snow genoemd, omdat het witte vlekje op haar voorhoofd me deed denken aan een sneeuwvlokje. 'Hé Beautiful,' fluisterde ik naar het paard, waar ze meteen op reageerde. Reagan was meteen doorgelopen naar zijn paard. Ik begon een heel verhaal tegen Snow te vertellen, waarvan ik wist dat ze dat heerlijk vond. Mijn stem had altijd een effect op haar. Ze werd er altijd heel rustig van. Ze likte een keer over mijn hand heen, waarna ik een kusje op haar snuit drukte. Toch keek ik even naar Reagan, die met zijn rug naar me toe stond. Volgens mij kwam hij altijd tot rust als hij zijn paard ging bezoeken. Zijn leven moet niet makkelijk zijn, veel mensen verwachten van hem dat hij een goede koning zou worden later. Dat moest vast veel druk op hem leggen.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Daniëll Liam Graves
Ik keek naar de jongen. Het zwaard hing aan zijn schede, het was van mijn oom geweest, ik gaf de voorkeur aan het zwaard van mijn vader en had daarom besloten om dit zwaard aan Mathre te geven maar de toon die hij nu aansloeg beviel me niet. Het was niet dat hij tegen mij niet brutaal mocht zijn, het was dat hij niet zomaar een brutale toon tegen iemand met een hogere rang aan kon slaan en dat werd in het begin voornamelijk geoefend met beleefd zijn tegen je leermeester, in dit geval mij dus. 'Ik ben helemaal niets vergeten,' zei ik daarom. 'Onthoud dat het niet jouw taak is om mj op mijn fouten te wijzen, daarvoor heb ik mijn suprieuren.'
Ik liet mijn blik over hem heen glijden, hij leek enigzins vermoeid waaruit ik opmaakte dat hij of al geoefend had of dat hij een behoorlijk end had gelopen terwijl hij naar mij opzoek was geweest. Ik wist dat hij niet zomaar naar de trainingsvelden zou gaan zonder mijn toestemming, Mathre aanbad me praktisch en was bang dat hij het bij ze zou verbruien. 'Ik had andere taken en had geen tijd om je daarover in te laten lichten, is er nog iets bijzonders gebeurd tijdens mijn afwezigheid?'
Ik keek naar prinses, ze had Mathre vast wel een paar keer gezien maar ik had de twee nog nooit aan elkaar voorgesteld. 'Hoogheid, dit is Mathre, mijn schildknaap en over een paar jaar een ridder onder bevel van uw vader.'

---

Remember to be ridiculous.

Elizabeth Marique Baratheon

Hij leek lang na te denken over iets, waardoor ik ongemakkelijk heen en weer schoof met mijn voet.
"Hij heeft gelijk, familie is iets bijzonders en hij zou voor hen moeten zorgen zolang ze er zijn." Naar mijn mening klonk hij wat aan de afwezige kant, maar het kon ook zijn dat ik het me verbeeld had.
Soms vroeg ik me echt af wat er door zijn hoofd ging, ik kreeg namelijk moeilijk hoogte van hem wat ik best lastig vond.
Ik was iemand die graag alles wist wat er rondom mij gebeurde, wat niet altijd zo makkelijk was.
"Ik voelde me schuldig omdat ik hem heb neergestoken," Bekende ik en probeerde mijn glimlach wat te verbergen. "Ik heb hem beloofd dat ik elke dag wat goudstukken in het bos ga leggen zodat hij zijn familie kan onderhouden."
Het voelde goed aan om het aan iemand te vertellen die me waarschijnlijk niet gek zou verklaren.
"Ik vroeg me af of je me er bij wilt helpen." Langzaam begon ik weer te wandelen, met de koninklijke tuin als bestemming. "Het moet niet als je niet wilt, maar ik wilde het je toch vragen."
Een zachte bries streelde langs mijn huid en liet een spoor van kippenvel achter dat ik snel probeerde weg te vegen.
In afwachting op zijn antwoord, keek ik wat naar de bloemen van de koninklijke tuin die erg kleurrijk waren en zo goed roken.
Het herinnerde me aan mijn jeugd, hier kwam ik zo vaak als ik me verveelde.
Dan zocht ik het kleine prieeltje op omdat ik wist dat niemand me hier zou vinden.
Op deze manier zat ik ook verscholen voor de hofdames die op me moesten letten.
"Goedendag sir en vrouwe. U bent me vergeten op te halen," Hoorde ik iemand zeggen en lachte automatisch toen ik merkte wie het was.

[ bericht aangepast op 25 nov 2012 - 21:16 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Micah Nathaniel Lloyd.
Wanneer ik terug kwam wierp de dame Arissa mij een uiterst verleidelijke blik toe, die ik bijzonder kon waarderen. Ze leek volgens mij wel te weten wat ze met mij aan moest of kon doen, het leek me in elk geval geen dame die je zonder handschoentjes aan kon pakken. Net zoals mij leek zij het verleiden wel in de hand te hebben, zo dus ook vaker te doen. De vraag was enkel, wat was haar reden ertoe?
Arissa boog zich een stukje naar mij toe tot haar volle lippen naast mijn oor zweefden, zoals eerder had ik verwacht dat ze er weer dingen in ging fluisteren. Het deed me dan ook zeer genoegen toen ik de aangename rilling voelden van haar warme adem die er tegenaan sloeg. ‘Alleen als je mij je gaat noemen in plaats van u.’ Een ademloos zuchtje liet ik tussen mijn lippen verdwijnen, waarop ik mijn tong verleidelijk over mijn lippen likte. Het kusje had ik niet echt verwacht, maar het was een vermakelijke en zeer charmante handeling, dat moet ik haar wel geven. ‘Dat kan ik wel voor jou en je zoete lipjes regelen.’ Antwoordde ik met een speelse toon.
Ze wierp me een stralende lach toe toen ze normaal ging zitten, eentje die ik maar al te graag terug gaf. ‘Heb je ook een wijnglas misschien?’ vroeg ze. Behendig pakte ik een wijnglas uit de grote houten kast achter me, schonk de wijn voor haar in en zette deze charmant voor haar neer. ‘Eén wijn voor de dame,’ grijnsde ik, waarbij ik met mijn ellenbogen op de bar leunde en vervolgens zacht charmant verder fluisterde, ‘Hoe laat wil je de afspraak hebben, mooie Arissa?’ Mijn ogen lette op haar toen ik het niet kon laten om mijn ogen weer over haar heen te laten dwalen.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Arissa Illeana Sait
Zijn ogen gleden over mijn lichaam terwijl hij zijn best deed om ze op mijn gezicht gefocust te houden. Ik kon er echter alleen maar om glimlachen. Deze man was wel heel makkelijk in te palmen zeg, hij leek zelf behoorlijk veel plezier te hebben in het spel van verleiden. Het was niet dat ik er zelf niet van genoot maar ik genoot vooral van het feit dat hij werd gedreven door lust, dat ik mijn hoofd erbij kon houden, dat ik slimmer was als hem. 'Noem maar een tijd,' zei ik terwijl ik mijn vingers over zijn hals liet glijden. 'Mijn werktijden zijn waarschijnlijk stukken flexibeler als die van jou.'
Ik likte even over mijn lippen. Ik was mijn stiefbroers en moeder ergens dankbaar voor de behandeling die ze me gaven toen ik jonger was. Ik was niet meer verblind door het idee van liefde en vriendschap is wist maar al te goed dat het een groot toneelspel was, het was de grootste leugen in de wereld. Uiteindelijk was het allemaal voor zich. Geliefden bedrogen zonder enkele twijfel hun vrouw zodra ik mijn charmes in de strijd gooiden. Vrienden kregen ruzie door schoonheid en verlangen naar een voorwerp of naar een vrouw of man. Onze koning en koning Baratheon waren ooit vrienden net als Léon en Reagan jr. Die twee sloopten de ene na de andere outfit terwijl ze aan het ravotten waren. Rosebell kon het goed vinden met de prinsessen van Baratheon maar die vriendschappen waren verbroken, onze landen tot oorlog dwingend.

---

Remember to be ridiculous.

[mijn bedje roept om aandacht, tot morgen]

---

Remember to be ridiculous.

Reagan jr.

Terwijl de tranen over mijn wangen stromen, probeer ik om ze in te houden, zonder succes. Ik besluit me om te draaien, waarom zou ik geheimen bewaren voor de enige op de hele wereld die ik honderd procent vertrouw, omdat ze de vrouwelijke versie van mij is, zoals veel mensen zeggen. Ik weet niks te zeggen, maar gelukkig lukt het me wel om mijn tranen te stoppen. Ik ga zitten tegen de muur van de stal. Daarna leg ik mijn hoofd op mijn knieën. Zonder iets te zeggen breek ik van binnen. Mijn hart, maar ook mijn ziel breekt. Ik kan geen koning zijn, maar ik moet wel. Ik ben de enige zoon van de koning, en als ik neit later de rol van mijn vader overneem, is dat het einde van het koninkrijk Baratheon. We zullen in de handen van Northwode vallen, ze zullen regeren over het land waar ik zoveel van hou, maar tegelijkertijd afschuw. Ik zou willen dat ik nooit een koningszoon hoefde te zijn. Als ik in het dorp ben heb ik altijd het gevoel dat de jongens die daar rondlopen, veel gelukkiger zijn dan ik. Iedereen aanbidt mij op de een of andere manier. Iedereen denkt dat ik Northwode ga verslaan, maar ik wíl dat niet, waarom begrijpt niemand dat? Ik ben niet strijdlustig of eerbiedwaardig. Ik ben minder waard dan al die nobele ridders en ambachtslieden die al het werk verrichten in dit land. Huilend kijk ik omhoog, waar ik Catherine zie. 'Het spijt me, ik zal niet meer huilen in het gezelschap van een dame,' Verontschuldig ik me. O ja, nog een probleem; ik moet binnen twee jaar een vrouw gevonden hebben.


Mathre

'Eehhm, er worden roddels over u verteld meester, maar er is waarschijnlijk helemaal niks van waar, en ik heb er niks mee te maken,' Zeg ik snel, bang dat hij boos wordt en mij ontslaat. Ik heb hiervoor al bij twee andere ridders in dienst geweest. Maar dat gebeurt niet, sir Daniëll is een goed man, en ik zal hem altijd trouw dienen. Hij heeft veel voor me gedaan. Bijna moest ik een dief worden om te kunnen overleven. Ik was opgepakt, en hij heeft me geholpen door te zeggen dat hij me wel wou als schildknaap. Hij heeft me vrijgekocht. En dat was ontzettend duur, want ik had tien broden gestolen. Niemand behalve mijn familie gaf om mij, en zij zelfs maar een klein beetje. Alleen voor het geld. Ook al dat mijn vader ridder was, zijn we nooit rijk geweest. Mijn moeder kan niet met geld om gaan, ze koopt er verkeerde dingen van, drank en meer, maar ik weet niet wat het is. Door de stem van mijn meester wordt ik uit mijn gedachten getrokken. 'Eehhm, ze zeggen dat u en prinses Elizabeth een affaire hebben,' Zeg ik, en ik kleur rood. Zometeen is het waar en zit ik diep, diep in de problemen. 'Maar ik heb er niks mee te maken sir, helemaal niks! Ik kwam toevallig mensen tegen die het er over hadden en heb voor u afgeluisterd,' Zeg ik, bang dat hij me ontslaat. Als ik zonder werk zit, dan schopt mijn moeder me het huis uit, en dat is totaal niet fijn. Ze trapt me dan namelijk letterlijk de deur uit. Ik glimlach vriendelijk naar de prinses. Ze lijkt me aardig, maar ik kan niet geloven dat ze iets met mijn leermeester zou hebben, volgens mij is zij zijn type niet.

---

Spoiler alert: you will save yourself

Daniëll Liam Graves
Ik luisterde enigzins geschokt naar het verhaal. Ik was dus blijkbaar niet voorzichtig genoeg geweest. Ik had willen verkomen dat dit soort geruchten de wereld in gestuurd werden. Ten eerste was het slecht voor de reputatie van de prinses en het was slecht voor de duur van mijn levensduur. Vaders en broers hadden het naar de verhalen die ik had gehoord niet zo op geheime minnaars ook al was het helemaal niet zo. Ik was daarom nogal blij dat Mathre me erover was komen waarschuwen. Hij was een goede jongen, zijn voorvaderen waren goede en eerlijke ridders geweest en ik had er alle vertrouwen in dat hij er zelf ook zo eentje zou worden. Dat was waarom ik mijn nek voor hem had uitgestoken toen hij was opgepakt. Ik had het deel van het fortuin dat mijn vader op andere plaatsen als enkel het graafschap geeërfd en ook mijn salaris als ridder aan het hof van de koning was niet slecht. Ik had het dus graag gebruikt om Mathre de kans te geven om zijn leven te beteren, sommigen zeiden me dat het gekkenwerk was en dat iemand die naar dieverij neigde zijn leven nooit zou beteren. Ik dacht daar echter anders over, hij wilde enkel voor zijn familie zorgen, hij had als oudste zoon veel verantwoordelijkheden na de dood van zijn vader, er waren zoveel hongerige monden bij hem thuis die gevoed moesten worden. Toen besefte ik me opeens wat hij had gezegd over de manier waarop hij achter deze geruchten was gekomen. 'Wat heb ik je gezegd over het afluisteren van gesprekken en het luisteren naar roddels? Als iets belangrijk is en jij moet het weten dan wordt het je vanzelf wel verteld.'

---

Remember to be ridiculous.

Elizabeth Marique Baratheon

Toen ik hoorde wat de jongen vertelde, wist ik eerst niet echt wat zeggen en begon al snel even te lachen.
Het idee dat Daniëll en ik een geheime relatie zouden hebben, was te gek voor woorden.
Mijn vader zou het in ieder geval nooit toestaan dat ik iets zou hebben met iemand die zo goed als geen kans zou krijgen om me te huwen.
Natuurlijk wilde ik niet trouwen met iemand die mijn vader me zou toewijzen, ik haatte het idee dat mensen huwden voor geld.
Ik wilde trouwen omdat ik er zin in had, uit liefde en niet omdat het mijn plicht was.
"Wat heb ik je gezegd over het afluisteren van gesprekken en het luisteren naar roddels? Als iets belangrijk is en jij moet het weten dan wordt het je vanzelf wel verteld." Hoorde ik Daniëll zeggen tegen de jongen en het leek haast alsof het een preek was.
Wat maakte het uit?
Het waren immers maar doodgewone roddels van mensen die dachten dat ze ons kenden.
"Toch ik het knap dat je het kwam vertellen," Zei ik met een kleine glimlach tegen Mathre en vouwde ondertussen mijn handen in elkaar. "Weet je ook wie het zei?"
Ergens hoopte ik dat hij het wist, dan kon ik de mensen die deze geruchten de wereld inhielpen eens flink aanpakken.
Ik kon er niet tegen dat mensen leugens verspreidde om meer aandacht te krijgen, hoe zielig kon je zijn?

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Catherine Eleanor Baratheon.

Na een tijdje keek ik om en zag hoe Reagan tegen de muur van de stal omlaag gezakt was, zijn gezicht verborgen in zijn handen. Ik schrok ervan en liep vlug naar hem toe. Ik kende niemand zo goed als hem en wist meteen waar dit om ging. Ik wist dat hij geen koning wilde worden, terwijl dat zijn plicht was en dat hij er erg tegenop zag dat hij binnen twee jaar al een vrouw gevonden moest hebben. Dat ik nog niet uitgehuwelijkt was was al iets raars, laat staan Elizabeth. Reagan keek naar me op en ik zag hoe er vele tranen over zijn wangen gleden. Zijn blauwe ogen waren rood en nat van het huilen. Ergens brak ook mijn hart. Ik had mijn broer nog nooit zo hard zien huilen. Geschokt keek ik hem aan, even niet wetend wat ik moest doen. 'Sorry, ik zal niet meer huilen in de buurt van een dame.' Zei hij met een schorre stem. Ik voelde een steek van woede door mijn lichaam trekken. Die verdomde etiquette ook altijd! Mocht mijn bloedeigen evenbeeld, de mannelijke ik, zoals iedereen altijd zie, niet eens voor mijn ogen huilen? Boos schudde ik mijn hoofd. 'Nee, nee nee,' zei ik, bijtend op mijn lip om mijn woede binnen te houden. Daarna liep ik met vlugge passen naar hem toe en hurkte bij hem neer. Met mijn duw veegde ik zacht wat tranen van zijn wangen en mijn hand vond de zijne. 'Kom,' was het enige wat ik zei en hielp hem overeind. Daarna liep ik samen met hem de tuinen achter het kasteel in, hand in hand. Iets wat we altijd deden toen we klein waren. Altijd als we samen waren liepen we hand in hand, nooit lieten we elkaar los. We waren niet uit elkaar te krijgen. Maar zodra we ouder werden kreeg Reagan plichten waar hij aan moest voldoen. Leren vechten, onderwijs. Ook ik kreeg het hoognodige. Het zorgde ervoor dat we elkaar steeds minder zagen, alleen nog maar bij het ontbijt, de lunch en het avondmaal. Daarna doken we eigenlijk gelijk ons bed in. Ik merkte nu pas hoe erg ik mijn broer gemist had. Ik leidde hem tussen de bomen door naar de volgende tuin, waar allemaal rozen stonden. In het midden van de tuin stond een van de vele prieeltjes, maar ik wist dat er hier bijna niemand kwam. In de tuinen achter het kasteel waren de laatste tijd sowieso bijna geen mensen te vinden. Samen gingen we op het bankje zitten, waarna ik hem tegen me aan drukte en door zijn zachte haar aaide. 'Huil maar,' fluisterde ik zachtjes. Altijd luisterde ik naar de regels, nooit deed ik iets verkeerd. Maar dit keer had ik er lak aan, ik kon er niet tegen mijn broer zo gebroken te zien en er zelf machteloos naast te staan.

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Hij liet zijn ogen over haar heen gaan, zodat ze het kon zien dat hij het deed. Volgens mij snapt je ’t verkeerd.]

Micah Nathaniel Lloyd.
Haar vingers gleden aangenaam over mijn hals heen. ‘Noem maar een tijd.’ Ik volgde haar vingers kort met mijn ogen, maar nam vervolgens weer afstand en keek haar aan. Hoewel ze er mooi uitzag en ik ook wel degelijk van haar aanrakingen kon genieten, moest ik me niet te veel mee laten slepen.
Ik deed het dan wel vaak, nog beter ik stond erom bekend, maar zij kon er ook wat van. Wat zou haar verhaal zijn? Zou ze dit met een bepaalde reden doen, zoals ik het wel deed? In elk geval zou niemand mijn verhaal te weten komen, daar waren ze gewoon maar vrouwen voor. Ze bestonden enkel voor mij als plezier, meer niet.
‘Mijn werktijden zijn waarschijnlijk flexibeler als die van jou.’ Haar tong liet ze kort over haar lippen likken, waardoor ik zacht grinnikte. ‘Nu ga ik me afvragen wat je voor werk doet, Arissa,’ sprak ik met een geheimzinnige stem, terwijl ik me tegen de kruk liet leunen en mijn armen over elkaar deed. ‘Goed, wat dacht je van acht uur?’ vroeg ik haar toen, waarbij ik nieuwsgierig mijn wenkbrauw omhoog haalde.
Ik zou het voorleggen bij Amalric en hopen dat hij me dit keer ook liet gaan, ondanks dat hij me toch niet tegen kon houden. De vorige keer deed hij er namelijk ook al zo moeilijk over. Toen begon hij onzin te praten over hoe de jonkvrouwen ook nog een eigen leven hebben, dat ik ze niet moet bespelen. Bij de eerste zin van zijn speech was ik al af gekapt met luisteren.

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Arissa Illeana Sait
Ik glimlachte en leunde een beetje naar achteren. Ik herinnerde me vaag dat ik ooit geruchten had opgepikt over het feit dat hij een echte charmeur was maar ik had er niet veel van geloofd. Ik wist nu wel beter, hij was echt een charmeur. Hij had zonder enige twijfel veel ervaring met het verleiden. Ik vroeg me af waarom hij vrouwen probeerde te verleiden, waarschijnlijk vond hij het gewoon leuk. Hoewel ik de laatste minuten wel respect voor hem had gekregen voor zover dat voor een man mogelijk was bij mij voelde ik nog steeds minachting tegenover hem. Ik was verdomme minstens zes jaar jonger als hem, ik had wel vaker oudere mannen gehad, mensen met wie ik soms meer scheelde als die zes jaar maar ik begreep niet dat hij niet meer in de leugen van de liefde trapte. De meeste mannen van zijn leeftijd waren getrouwd met een vrouw waarvan ze zworen dat het de liefde van zijn leven was zonder zich te beseffen dat daar helemaal niets waar van was. Ik realiseerde me opeens dat ook veel vrouwen en dan zeker vrouwen die het niet rijk hadden van mijn leeftijd intussen ook al getrouwd waren. Soms waren ze uitgehuwelijkt en meestal was er ook wat geldelijk gewin bij te vinden, ik kende geen enkele vrouw die was getrouwd met een man van beneden haar stand. Bang voor de toorn van het dorp durfden ze niet tegen hun vader in te gaan en die zou hen nooit met een man onder haar stand laten trouwen. Ik wist dat mijn vader hetzelfde zou zijn geweest, hij zou voor mij en man zoeken die voor me kon zorgen, iemand waar zowel hij als ik niet negatief tegenover stonden en ik was blij dat niemand me zoiets kon laten doen. 'Acht uur is goed voor mij en ik ben naaister op het kasteel.'

---

Remember to be ridiculous.

Reagan jr.

Ik begin zachtjes te snikken als ze zegt dat het mag. 'Het is alsof juist vandaag mijn leeftijd vijf jaar omhoog us geschoten. Iedeereen die ik tegen kom, iedereen die ik ken behandelt me als een koning, maar ik be het maar. Reagan jr, en ik ben niks waard,' Zeg ik huilend,en ik merk dat ik het fijn vind om weer eens samen met Charlotte te zijn. Vroegeer waren we onafscheidelijk. Als ik haar hand voel, voelt het vertrouwd en vreemd tegelijkertijd. 'Laat me niet alleen, je bent het enige deel van mij waarvan ik nog zeker ben dat het echt is,' zeg ik met een bibberende stem. Ik weet dat het de waarheid is, ik ben aan het vervagen. Ik sta boos op en begin te schreeuwen. 'AAAARGGGH!!!' Schreeuw ik, en ik weet niet precies wat er gebeurt. Op de een of andere manier voelt het fijn, maar ook raar. Hoe kan ik zo hard schreeuwen. Aan de andere kant van het kasteel zouden me nog kunnen horen. Ik merk dat ik te hard in mijn eigenvhanden heb geknepen, ze zijn... verbrijzeld. Het doet ongelooflijk veel pijn. 'Au,aaah,' Zeg ik, en ik zie gewoon dat mijn handen kleiner zijn, ik heb ze gewoon verbrijzeld. Met woede komt kracht, wordt vaak gezegt, maar wat js dit? 'Het doet pijn,' Fluister ik smekend tegen Charlotte, het is de waarheid.


Mathre

'Sorry, ik kon het niet laten, ze spraken namelijk ook over mij, ze zeiden dat ik u wil vermoorden,' Zeg ik bijna huilend. Ze hebben het gezegd, en het is niet zo. Ik doe moeite om mijn tranen in te houden. Ik stroop mijn mouwen op om het te laten zien. 'Ze hebben me ter plekke gestraft,' Zeg ik, en ik zie ze staren naar de gruwelijke wonden in mijn arm. Ze hebben mij aan mijn armen aan de galg gehangen en tegelijkertijd ze bewerkt met een zweep. Meteen voel ik de pijn weer. Ze hebben me gewoon op de vuile straat gegooit en nu krijg ik koudvuur, blijkbaar. Maar ik geloof het niet. Ik ben meteen naar de rivier gerend. Ik val op de grond van de pijn. Ik mag niet naar de dokter, dan ziet hij mijn geheim. De rede dag ik bij het zwemmen altijd mijn shirt aan laat. Niemand mag dat zien, hier in Baratheon dan. Maar ook in Northwode zouden ze me een veraadder noemen. En misschien ben ik dat ook. Nou ja, mijn vader dan. Ik moet vechten om niet te huilen. Maar ik wil niet dat ze me naar de dokter brengen, ze mogen dat niet doen. Ze zoudn het zien. Om dat feit haat ik mijn vader ook, dat hij dit bij me heeft laten doen. Ik weet dat sir Daniëll er niet van weet, anrs had hij me nooit aangenomen.

---

Spoiler alert: you will save yourself