[RPG] Fallen Crowns • 2 - Speeltopics

Er was een tijd dat twee koninkrijken in vrede samenleefden.
Twee jonge koningen vochten zij aan zij in elke oorlog die ze vochten en deelden hun overwinningen met grote feesten aan de dorpelingen.
Ze waren als broers voor elkaar en er was niets dat hen kon deren.
Maar de twee koningen werden ouder en groeide na jaren van broederschap uit elkaar.
Huize Norhtwode wilde meer land te veroveren, om meer aan kracht te winnen, terwijl huize Baratheon opzoek was naar meer bondgenoten om wat veiligheid voor de dorpelingen te creëren.
Het koninkrijk van Baratheon groeide uit tot een fort dat bescherming gaf aan zij die het nodig hadden terwijl het koninkrijk van Northwode één van de meest gevreesde koninkrijken was geworden.
Na eeuwen van vrede, verklaarde huize Norhwode de oorlog aan huize Baratheon.
En dat was het begin van een tijdperk vol oorlog en politieke intriges.
Allemaal in het teken van macht en rijkdom.

Regels:

• OOC is altijd tussen haakjes.
• Schelden en 16+ is toegestaan maar probeer het wat netjes te houden.
• Bespeel alleen je eigen personage en heb respect voor anderen.
• Personages mogen vermoord worden, in overleg met de eigenaars.
• Naamsveranderingen en afwezigheden altijd doorgeven.
• Let op spelling en interpunctie, niets is zo erg als een post bomvol schrijffouten.
• Denk er aan, niemand is perfect.
• Er is een minimum van 10 regels, meer regels zijn uiteraard ook toegestaan.
• Reserveringen blijven 2 dagen staan en worden dan zonder waarschuwing verwijdert.
• Denk goed na voor je meedoet, ik wil geen mensen die na een dag al stoppen.
• Alleen Gipsy maakt de topics aan, tenzij ik anders vermeld.

Huize Baratheon

Vrouwen:

- Gipsy - Elizabeth Marique Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- Pebble - Catherine Eleanor Baratheon - Prinses/Dochter van de koning.
- mismi - Elena Sophia Collins - Dienstmeid/spion
- Pebble - Gemma Antoinette Treebone - Dienstmeid/naaister
- DreamerN - Fauna Deidre Graham - Hofdame
-
-
-



Mannen:
- Bastard - Raegan Bran Baratheon - Koning Baratheon
- 0o7 - Reagan Theadran Baratheon || - Prins/Zoon van de koning (Troonopvolger)
- mismi - Julius Edward of Monmouth - Ridder
- Squib - Daniëll Liam Graves - Ridder
- Glorious - Adam James Cordiall - Wetenschapper/ingenieur
- Bastard - Brom Rowan Falcon - Kruidenier/Dokter
- 0o7 - Mathre - Schildknaap
- MadEyeMoody - Bradley Damon MacGreggor - Burger/Bandiet






Huize Northwode:

Vrouwen:

- STORYDREAMER - Rosamunde Northwode - Koningin
- Aurorea - Arabella Estelle Devereaux - Jonkvrouw
- Aurorea - Floria Ysmay Swift - Dienstmeid
- Squib - Arissa Illeana Sait - Naaister
- Rowboats - Alena "Lena" Katherina Lancaster - Bediende van de Tavern/ Bar 'Aphrodite'
- Sheerio - Victoria Annabella Mortmain - Danseres/gevangenen
-
-


Mannen:

- MadEyeMoody - Ian Alexander Northwode - Prins/Zoon van de koning (troonopvolger)
- Rowboats - Léon Oliver Northwode - Prins/Zoon van de koning
- Sid - Victarion ‘Vic’ Karstark - Kapitein van de wacht (Kapitein der ridders.)
- Gipsy - Jonathan Xander Kingsley - Ridder/zoon van de hertog
- Bastard - Ilias Aeneas Logan - Schildknaap
- 0o7 - Lior- Bandiet
-
-



Meedoen kan altijd, als je gewoon even hier klikt
Praat-Topic
Praat-Topic 2

[ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 13:39 ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Brom Rowan Falcon.
Het meisje keek Brom met een dankbare glimlach aan. "Bedankt, ik weet even niet wat ik zonder je moest." zei ze en Brom glimlachte. Ze overdreef een beetje. Het ergste wat er zou gebeuren kon was dat haar hand begon te ontsteken maar zelfs daar had Brom een zalf voor gehad. Brom keek toe hoe de vrouw een mantel uit haar tas haalde en die naar Brom toe stak. "Het is niet veel, maar je hebt het er in ieder geval warmer mee." Brom stak zijn handen met de vlakke kanten naar het meisje toe. "O nee. Dat kan ik niet aannemen, mijn vrouwe." zei hij en deed een stap naar achteren. Brom schudde beslist zijn hoofd en kruiste zijn handen achter zijn rug, zodat het meisje hem de mantel onmogelijk zou kunnen geven. En daarbij, Brom had het helemaal geen koud dus waarom een mantel? "Moet je nog naar de kruidentuin ? Dan kunnen we samen oplopen." Ze toonde hem het vogelvoer. Brom knikte en keek verbaasd,"Ja, maar, als ik zo vrij mag zijn; hoe weet u dat ik naar de kruidentuin moet?" Moest Brom op dat moment logisch geredeneerd hebben, had hij kunnen inzien dat de manier waarop hij met kruiden en wonden omging een antwoord was op die vraag. "En zou je me ook meer kunnen leren over kruidenkunde ?" Brom knikte vrijwel meteen. "Natuurlijk. Het zou mij een plezier doen." Brom wees uitnodigend naar het gangpad van struiken die naar het kruidengedeelte zou moeten leiden. "Mag ik weten wat uw naam is, jonkvrouwe?" vroeg Brom beleefd en vergat even zijn manieren voordat hij volgens de regels haar hand vastnam en er een kus op drukte,"Brom Falcon tot uw dienst."

---

kindness is never a burden.

Daniëll Liam Graves
Ik schrok van de wond en pakte zijn arm vast. Mijn bloed begon te koken, niet alleen omdat ze hem zo'n pijn hadden gedaan maar ook omda ze blijkbaar dachten dat ik niet instaat was om voor mezelf te zorgen. De personen die dit op hun geweten hadden zouden er spijt van krijgen wanneer ik ze te pakken kreeg. En als ik de koning officieel toestemming had gevraagd om die monsters een kopje kleiner te maken, wanneer ik dat niet mocht dan zou ik dat bevel aan mijn laars lappen en die personen alsnog een kopje kleiner maken, ik wist zeker dat geen hoofd hen wel goed zou staan. 'Wie hebben dit gedaan?' vroeg ik terwijl mijn mezelf tegen moest houden om zijn arm niet fijn te knijpen. Het was eigenlijk ook een klein beetje lachwekkend, niet die wond maar het feit dat we opeens van de geheime romance tussen mij en prinses Elizabeth die helemaal niet bestond waren overgesprongen naar de verschrikkelijke wond p zijn arm. Ik kon zo zien dat er niets aan die wond gedaan was, de huid was gestriemd en vuil op de plaatsen waar hij niet oen was geslagen met iets wat overduidelijk de zweep was geweest. Ik kon zoals de meeste ridders wel een beetje geneeskunde maar ik was zeker geen ster en dit was geen simpele oorlogswond waar je ofwel dood aan ging ofwel je deed er even een verbandje om en gaf de gewonde een slok wijn en dan zou het wel goed komen dus ik kwam tot een beslissing. 'We moeten langs een geneesheer.'

---

Remember to be ridiculous.

Catherine Eleanor Baratheon.

'Het is alsof juist vandaag mijn leeftijd vijf jaar omhoog is geschoten. Iedereen die ik tegen kom, iedereen die ik ken behandeld me als een koning, maar ik ben het maar. Reagan jr en ik ben niets waar.' stamelde hij huilend. Sussend bleef ik door zijn haar aaiden, terwijl ik zijn tranen in mijn nek en op mijn schouder voelde druppen. 'Jawel,' antwoordde ik. 'Je bent wel wat waard, je bent heel wat waard Reagan. Je bent de liefste jongen die ik me voor kan stellen.' Met mijn andere hand wreef ik zacht over zijn rug. 'Laat me niet alleen, je bent het enige deel van mij waarvan ik nog zeker ben dat het echt is,' zei hij toen, zijn stem bibberend van het huilen. 'Ik beloof het,' antwoordde ik meteen. 'Ik beloof het.' Het was even stil, op het snikken van Reagan na. Daarna stond hij boos op en begon hard te schreeuwen. Zo hard dat ik ervan schrok. Ik had nog nooit iemand zo hard horen schreeuwen. 'AAAARGGGH!!!' Geschrokken keek ik naar mijn twee minuten oudere broer, terwijl hij zijn longen uit zijn lijf schreeuwde. Ze zouden hem aan de andere kant van het kasteel gehoord kunnen hebben. Zodra hij klaar is, kijkt hij naar zijn handen. Mijn ogen volgden zijn blik, waarna ik nog een keer schrok. 'Au, aaah,' piepte hij zachtjes. Meteen stond ik op en liep naar hem toe. Zijn handen zagen er gebroken uit en ze werden meteen dik en paars. Was hij zo boos dat hij zijn eigen handen gebroken heeft? Met open mond staarde ik naar het gezicht van mijn broer, die vertrokken was van de pijn. 'Het doet pijn,' fluistert hij naar me. 'W-we moeten hulp halen,' besliste ik bijna meteen. Ik durfde zijn handen niet aan te raken, bang dat ik hem nog meer pijn deed. 'Kom, volg mij.' Ik pakte mijn jurk op en holde de tuinen door, tot ik twee mensen zag staan. Aan haar blonde haar herkende ik Fauna, onze hofdame. Ze stond daar met een man die ik al vaker had gezien hier. Hij behandelde mij ook voor mijn astma. 'Miss Graham!' schreeuwde ik paniekerig en holde zo hard als ik kon met Reagan achter me aan naar het tweetal toe. 'Miss Graham, u moet ons helpen! Reagans...' Verder kwam ik niet, mijn longen protesteerden luid tegen mijn harde geschreeuw en het harde geren. Ik wees naar Reagans handen, hij was op het moment even belangrijk, waarna ik hard begon te hoesten en mijn gezicht rood aan liep. Ik zakte op de grond en hoestte daar verder, happend naar lucht. Maar alle hulp wierp ik af. Ze moesten eerst mijn broer helpen, dan pas mij.

[Het is Catherine btw (: ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Neiva schreef:

Floria Ysmay Swift
'Zomaar,' antwoordt prins Léon uiteindelijk terwijl we ondertussen het bos al zijn in gereden, waar het een stuk donkerder is. Ik bijt kort op mijn lip en hoop dat er geen struikrovers op de loer liggen in de bosjes. Ik ben niet bepaald sterk, maar goed, prins Léon is dat aan zijn postuur te zien wel, dus als er wel struikrovers zijn, en die ons aanvallen dan komt het wel goed. Ze zouden niet goed bij hun hoofd zijn als ze een koninklijk iemand zouden overvallen, eigenlijk hoef ik er dus niet bang voor te zijn dat dat gaat gebeuren.
'Bent u al veel buiten de stad geweest?' vraagt hij dan. 'Excuseert u mij voor mijn vele vragen, u hoeft ze niet te beantwoorden als u zich daar beter bij voelt,' voegt hij er snel aan toe. Ik schud mijn hoofd. 'Vraag zoveel als u wilt sir,' zeg ik glimlachend op zijn vraag. Ik vind het niet erg dat hij vragen stelt, bijna nooit doet iemand dat. Het laat me voelen alsof ik ergens wel van enig nut ben. 'Ik ben nog niet zo vaak buiten de stad geweest,' antwoord ik dan op zijn vraag. 'Meestal heb ik daar geen tijd voor'. Het enige moment waarop ik tijd heb om de omgeving buiten de stad te verkennen is 's avonds, maar het is dan voor een vrouw niet veilig om alleen rond te lopen, ook niet in de stad zelf, daarom blijf ik meestal op het kasteel.
'Heeft u al zin in het feest van vanavond sir?'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Fauna Deidre Graham

Met de mantel nog in mijn hand keek ik toe hoe de jongeman mijn hand vastpakte en er een kus op drukte. 'Brom Falcon tot uw dienst.'
Even vergat ik alles wat hij daarvoor gezegd had terwijl ik in mijn hoofd even naar de goede worden zocht.
'Mijn naam is Fauna Deidre Graham, maar noem me maar Fauna.'
Ik liet mijn ogen nog eens over hem heen gaan, hij zag er alles behalve lelijk uit, ondanks de wat haveloze kledij, maar aan de ene kant paste dat wel bij hem.
'Om je vraag nog te beantwoorden over de kruidentuin.' Ik schraapte mijn keel even. 'Af en toe zie ik je erin bezig, dus ik dacht dat je er nu ook wel heen zou gaan.'
Ik propte de mantel terug in het tasje voor ik hem hier nog zou vergeten.
In de kruidentuin zal ik hem meer over de verschillende soorten kruiden en hun werkingen vragen, dat was dan wel het makkelijkste moment.
De zon scheen even tussen twee takjes door op mijn gezicht, waardoor ik even genietend mijn ogen dichtdeed.
Vandaag had ik even lak aan alle regels, vele hofdames vonden me al een rare eend in de bijt omdat ik zoveel hielp rondom het kasteel, maar wat dan nog.
Ik haakte mijn arm door die van Brom en zette de eerste stappen richting de kruidentuin, met de heerlijke zon die inmiddels met een aangenaam temperatuurtje onze huiden beroerden.
'Miss Graham !'
Zo snel dat mijn rok haast opwaaide draaide ik me om, daar kwam Prinses Catherine aangehold met de kroonprins in haar kielzog.
'Miss Graham, u moet ons helpen ! Reagans...'
Onthutst moest ik toekijken hoe ze voor me één van haar astma aanvallen kreeg.
Ik probeerde haar te helpen, maar zij wees op de handen van Reagan.
Mijn ogen werden groot bij het zien van de paarse opgezwollen handen van Reagan, hoe heeft hij dat voor elkaar gekregen ?
Hij leek echt van slag, dus ik legde sussend een hand op zijn arm, ook al was dat geheel ongepast. 'Het komt allemaal goed .' probeerde ik zo bemoedigend mogelijk te klinken, waarna ik smekend naar Brom opkeek.
Oh, had ik nou dan al meer kennis van kruiden, dan had ik hem kunnen helpen.

[ bericht aangepast op 27 nov 2012 - 0:20 ]

---

Credendo Vides

[FEEST? WELK FEEST?]

Léon Oliver Northwode
"Vraag zoveel u wilt, sir," zei Floria glimlachend. Ze leek zijn vele vragen niet erg te vinden.
"Ik ben nog niet zo vaak buiten de stad geweest," antwoordde ze dan op Léons vraag. "Meestal heb ik daar geen tijd voor..."
Léon keek haar even aan. Hij had best wel medlijden met haar, altijd in dezelfde stad blijven was ongelofelijk saai. Zelf reisde hij ook veel en de bossen buiten de stad waren sowieso een heel stuk prachtiger dan de stad zelf.
"Zonde... Het leven buiten de stad is een prachtige omgeving."
"Heeft u al zin in het feest van vanavond, sir?"
Eerlijk gezegd totaal niet, maar dat zei Léon natuurlijk niet. Zijn moeder hoopte dat hij een meisje in het oog zou krijgen met wie hij zou willen trouwen - ze moest natuurlijk wel van adel zijn. Een verwend, irritant nest. Op dat vlak was hij toch liever bij zijn vader.
"Hmm..." mompelde Léon, "valt best wel mee. Een beetje zenuwachtig, denk ik." Ja, Léon was nogal onhandig als het op voorstellen en dat soort formaliteiten aan kwam. Hij was liever gewoon onder vrienden, of nog liever alleen, maar Floria's gezelschap deed hem goed.

---

help

Brom Rowan Falcon.
"Mijn naam is Fauna Deidre Graham, maar noem me maar Fauna." zei ze en Brom liet langzaam haar hand los. Zijn ogen vonden de hare die Brom nog maar eens van top tot teen bekeek. Brom dacht dat hij Fauna goedkeurend zag kijken en dat stelde hem gerust. "Om je vraag nog te beantwoorden over de kruidentuin," zei Fauna vervolgend en schraapte haar keek,"Af en toe zie ik je erin bezig, dus ik dacht dat je er nu ook wel heen zou gaan." Brom knikte,"Inderdaad, domme vraag van mij. Mijn excuses daarvoor." Fauna sloot even genietend haar ogen toen de zon door de takken op haar gezicht scheen en schoof toen haar arm door die van Brom. Eerst moest hij glimlachen, ze was anders dan de meeste dames aan het hof van de koning die hij was tegengekomen. Vervolgens was Brom eerder bang Fauna's jurk vuil te maken met zijn onnette blouse maar die gedachte vervaagde al snel toen er plots heel erg hard geschreeuwd werd,"Miss Graham!" Fauna draaide haar razendsnel om waardoor het contact tussen de arm van Fauna en die van Brom verbroken werd. Daar kwam de prinses aangehold. Prinses Catherine was wel bekend bij Brom. Koning Raegan ontbood hem soms om de prinses te helpen met haar astma. Maar achter haar aan liep de kroonprins, prins Reagan, vernoemd naar zijn vader. "Miss Graham, u moet ons helpen ! Reagans..." riep prinses Catherine maar verder kwam ze niet want aan haar handelingen te zien kreeg ze een astma-aanval en zakte in elkaar. Fauna liep naar het tweetal toe en Brom volgde haar op de voet. Ze knielde als eerst neer naast prinses Catherine maar die wees enkel naar de jonge kroonprins. Mijn ogen vonden het probleem dat zich aan de handen van Reagan bevond. Fauna legde haar handen op zijn arm en suste,"Het komt allemaal goed." Ze probeerde de prins duidelijk te bemoedigen maar Brom zag meteen dat het ernstig was. Fauna keek op naar Brom maar die was al in actie gekomen. Hij duwde Fauna onbeschoft aan de kant maar dat deerde hem op dit moment niet. De prins was belangrijker. Brom keek eerst de prins even aan en vroeg met zijn ogen om toestemming maar de prins zag er totaal niet goed uit dus besloot Brom meteen aan de slag te gaan. Hij voelde aan de pols van prins Reagan. Dit voelde niet goed. Brom stond op en trok eerst Fauna overeind,"Sorry hoor," verontschuldigde hij zich allereerst en wendde zich toen terug tot de prins. "Ik moet ergens ruimte hebben en de juiste kruiden." zei hij en schoof zijn arm onder de oksel van de prins. "Wilt u hem naar zijn kamer brengen?" vroeg Brom aan Fauna. "Ik ga naar de tuin om de juiste kruiden en vind hem dan wel." Brom liet de prins over aan Fauna en liep toen naar prinses Catherine. Haar gaf hij een soort kruid. "Hier, zuig erop maar slik het niet in. Nadat ik prins Reagan behandeld heb zal ik een drankje voor u maken." Brom maakte een buiging voor de prinses en snelde toen naar de kruidentuin.

---

kindness is never a burden.

Elizabeth Marique Baratheon

Wanneer ik de wonde zag bij de jongen, werden mijn ogen wat groot.
Diegene die hem dit had aangedaan was absoluut niet goed wijs, hij was tenslotte nog maar een kind.
Wanneer ik merkte dat Daniëll zijn hand nogal redelijk strak rond de arm van de schildknaap lag, legde ik mijn hand op Daniëlls pols en keek hem aan.
"Straks doe je hem pijn," Zei ik kalm en liet hem weer los in de hoop dat hij zijn grip zou verslappen. "Ga met hem naar een geneesheer, de beste die je kan vinden. Ik betaal alles wel."
Het was geen liefdadigheidsactie dat ik deed, maar eerder omdat het nog maar een kind was en dit er alles behalve gezond uitzag.
Ik sloeg mijn handen in elkaar en sloeg even mijn ogen neer zodat ik even kon nadenken.
Als ik wist wie hier achter zat, zouden ze boeten, al moest ik alles zelf regelen.
Het kon me niets schelen dat hij niets mocht zeggen van de daders, maar als hij er nu niets aan deed zou het altijd blijven doorgaan.
Onbewust klemde ik mijn tanden op elkaar terwijl mijn kin weer wat de lucht in schoot en ik er waardoor het harder opviel dat ik iets koninklijks over me heen had.
Ook al kende ik Mathre alleen maar van ziens, toch was ik kwaad geworden, hoewel ik niet echt zeker was of ik me hier wel in moest moeien.
Dit waren tenslotte niet mijn zaken, maar die van Mathre en Daniëll.


[Leef topic, leef ]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Semele >> Leidenschaft]

---

Fuck the government.

Micah Nathaniel Lloyd.
‘Acht uur is goed voor mij en ik ben naaister op het kasteel.’ Mijn wenkbrauwen schoten verbluft in de lucht wanneer ik deze woorden hoorde, domweg omdat ik het niet verwacht had. Het is logisch dat ze iets zou doen om brood op de plank te krijgen, alleen ik had niet verwacht dat ze zou werken in de dienst van de Koninklijke familie. Misschien had ik daarom ook iets van respect in mijn donkere kijkers door laten wakkeren, wat absoluut niet de bedoeling was. Dus knipperde ik een aantal keer met mijn ogen, en wendde deze vervolgens naar het glas wijn. Ik merkte op dat ze deze nog niet had aan geraakt en ik vroeg me hierdoor even heel nutteloos af wat er mis mee was.
‘Is uw wijn niet goed, jonkvrouw?’ glimlach ik vaagjes, een poging om mijn charmante zelf op te pikken, wat deels lukte. Hierna herinnerde ik me pas dat ik haar gebod over het geen ge-u uitspreken ietwat genegeerd had nu. Hierop kuchte ik dus ook kort met een verontschuldigende blik in mijn ogen, al zei ik niet direct de woorden. Abrupt vroeg ik me af wanneer Amalric terug zou komen, hij was nu zeker een halfuur weg naar de markt om benodigdheden te halen. Hij zou me nu wel kunnen redden bij dit ongemakkelijke moment, zeggen dat ik haar niet moet lastig vallen of zo, zoals hij bij de dame Alena deed. Over Alena gesproken, waar was zij? Ik keek rond me heen en zag hoe ze al aan het werk was, waardoor er onbewust een kort glimlachje op mijn lippen streek. Hierna keek ik op naar Arissa.
‘Vindt u dat werk aangenaam?’ Vroeg ik vervolgens, nu pas op haar antwoord. Mijn oude, charmante zelf was weer terug gekeerd en dit keer zou ik uitkijken met het te tonen als ik verbaasd was.

---

†

Arissa Illeana Sait
Een glimlach verscheen om mijn lippen toen ik zijn verwarring zag. Blijkbaar vergat hij door mijn mededeling het feit dat hij had beloofd me aan te spreken met je en Arissa inplaats van u en jonkvrouw want hij pakte de laatst genoemde aanspreektitels zo weer op. Ik nam een slokje van de wijn en sloot mijn ogen, genietend van de sprankelende vloeistof, een zeer goede wijn. Ik snapte zijn verbazing ook wel, ik was nou niet de persoon waarvan je meteen daht dat ze op het kasteel woonde en werkte. We werden geacht om daar allemaal eerbaar te zijn maar dat was lang niet iedereen. Sir Kingsley was een goed voorbeeld van oneerbaarheid binnen het kasteel net als ik eigenlijk wel maar ik had zo mijn achterliggende redenen. Ik opende mijn ogen en volgde zijn blik door de taverne. Hij keek even naar een meisje dat aan het werk was, ik herinnerde me haar naam wel, Alena. 'Vind u dat werk aangenaam?'
Ik glimlachte even minzaam toen hij al weer u zei, volgens mij hadden we afgesproken dat hij dat niet meer zou doen, dat was de voorwaarde van de afspraak maar hij leek het nogal moeilijk te vinden om ietsje minder hoffelijk te zijn. Ik had niets tegen hoffelijkheid, ik moest juist niets hebben van de onbeleefde mensen die je wel eens tegen kwam maar hij hoefde nou ook weer niet zó hoffelijk te doen. Ik besloot zijn vraag toch maar te beantwoordden. 'Het is geen zwaar werk, ik ben er goed in en het betaalt goed dus ik kan niet klagen,' zei ik. 'Maar ik geloof dat we hadden afgesproken dat je me geen u of jonkvrouw meer zou noemen?'

---

Remember to be ridiculous.

[Zou iemand mijn personage (Carmentis) misschien willen ontmoeten?]

---

Fuck the government.

Leidenschaft schreef:
[Zou iemand mijn personage (Carmentis) misschien willen ontmoeten?]

[Deze vragen behoren in het praat-topic. En mensen, reageer alsjeblief wat enthousiaster...wil niet dat dit topic sterft.]

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ilias Aeneas Logan
Ilias liep nog wat rond in zijn kamer en speelde wat met zijn popjes tot hij het zo goed als beu was en liep de kamer uit. In de gangen van het gedeelte waar schildknapen en andere knechten en dienstmeiden verbleven was er niet veel volk, dus had Ilias ook niemand om mee te praten of te spelen.
Hij besloot toen maar naar taverne 'Aphrodite' te gaan. Daar was de eigenaar, Micah, altijd er vriendelijk tegen Ilias ook al mocht het kleine baasje normaal op zijn leeftijd nog niet in de bar binnen. Hij diepte even in zijn zakken naar wat munten die hij nog bij had maar kwam al snel tot de conclusie dat dat niet genoeg zou zijn. Toch liep Ilias naar de bar, enkel om wat gezelschap te krijgen.
Hij duwde de grote deur met veel moeite open en werd meteen overspoeld door warmte en gelach. Maar Ilias negeerde de andere mannen en vrouwen en liep naar de grote bar waarachter Micah stond.
"Hallo," zei Ilias tegen de eigenaar en zag toen pas dat hij aan het praten was met Arissa, die niet lang daarvoor nog bij Ilias was geweest voor de hemden te passen en te herstellen. "Dag, Arissa."

---

kindness is never a burden.

Floria Ysmay Swift
'Zonde... Het leven buiten de stad is een prachtige omgeving,' zegt prins Léon. Ik glimlach zwakjes en haal mijn schouders op. 'Er is helaas toch niks aan te doen'. Mijn gedachten dwalen even af naar mijn geboorteplaats. Het is een klein dorp, maar wel met een mooie omgeving. Het bos, mooier dan het bos waar ik nu in rijd, is nog steeds één van mijn lievelingsplekken. De mooiste bloemen groeien daar. Onbewust glimlach ik even in mezelf.
'Hmm...' mompelt hij dan, op mijn vraag of hij al zin heeft in feest. 'valt best wel mee. Een beetje zenuwachtig, denk ik,' vervolgt hij. 'Mag ik vragen waarom u er zenuwachtig voor bent, sir?' flap ik er dan zonder na te denken uit. Die vraag is misschien ietsjes te persoonlijk. 'Sorry, sir, die vraag is wat te persoonlijk. U hoeft hem niet te beantwoorden als u dat niet wilt,' vervolg ik snel, met een lichte blos op mijn wangen. Ondertussen probeer ik zelf te verzinnen waarom hij zenuwachtig zou kunnen zijn. Misschien heeft hij een mooie dame op het oog, en komt die vanavond ook. Of misschien komen er juist wel mensen die hij niet mag, dat hij geen zin heeft in een confrontatie met hen.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered