• Dit verhaal gaat over een bos. Een paar jongeren worden daar heen gestuurd in verband met de ondergang van de aarde. Zij moeten in het bos zien te overleven, een stad te bouwen, families maken en de wereld heropbouwen. De stad wordt gemaakt beetje bij beetje. De kinderen moeten dus de wereld redden. Ze kunnen niet uit het bos en ze moeten hun krachten delen.

    Regels:
    - Praten in de ik vorm.
    - 16+ mag
    - Schelden mag
    - Je personages moet tussen de 14 en de 24 zijn
    - Zet je naam boven je bericht
    - praten als quizletter graag tussen haakjes () [] {}

    (het is niet de bedoeling dat je elkaar vermoord net als in the hungergames. je moet gewoon zien te overleven)

    Link rollentopic: [url] http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=142630[/url]

    Link naar de 1ste topic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=142697

    [ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 18:36 ]


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Jack

    Terwijl ik met Kane een dammetje aan het maken ben bij een rivier zodat al het bronwater onze kant op stroomt, zie ik Lynn aankomen. 'Hey schat!' Roep ik, en ik loop naar haar toe. Kane blijft steentjes en zand stapelen, hij vind het leuk. 'Het gaat goed met de dam,' Zeg ik, en ik wijs naar Kane. 'Onze bevelhebber is nog bezig, blijkbaar is hij nogal fan van water,' Zeg ik grinnikend.


    Spoiler alert: you will save yourself

    (Sorry als ik iets zeg wat iemand anders niet in gedachten had dat heb ik zelf niet door ik vind het namelijk niet erg:X)

    Lynn

    'Het gaat goed.' zeg ik als antwoord. Ik had eindelijk door dat k me niet schuldig hoefde te voelen als het met mij goed ging en met anderen niet. Het enige wat je dan kan doen is meeleven met doe persoon. Ik loop naar de rivier en help Kane met de bouw van de dam. Ik was gelukkig, besefte ik me. Ik was eindelijk weer vrolijk.


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    (SandyBeta, heb je al gezien dat Topic een van the Wedding Planners er is?)


    Spoiler alert: you will save yourself

    Leya

    Het was me allemaal nog steeds niet helemaal duidelijk, maar ik begreep dat ik alles "achter me had gelaten" zonder dat ik het doorhad, zonder afscheid te nemen. Ik zak door mijn knieën op de grond terwijl Nathan zijn shirt uittrekt. Ik zie dat hij overal littekens heeft en dat hij glimlacht. Weer die glimlach. "Mag ik vragen waarom je zoveel littekens hebt?" vraag ik voorzichtig.


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    (ne bedankt)


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    [wil je daar nu plz reageren?]


    Spoiler alert: you will save yourself

    (k lees heel snel door en dan post ik wel)


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    (lalalala, ik weet niet wat te schrijven, dus ga ik maar Holy Musical B@man kijken. Voor de liefhebber die zich ook verveelt: http://www.youtube.com/watch?v=hmZhMeY5L44. You won't regret it! )

    Nathan Hunter

    Ik draai even om en kijk Leya aan.
    'Deze littekens zijn mijn verhaal, het boek wat niet met letters is geschreven maar met bloed' ik glimlach even.
    Ik kijk dr even aan.
    'Net zoals jij jouw verhaal in je geheugen hebt, heb ik de mijne op mijn lichaam. Niet het beste wat er is, maar in mijn ogen wel het mooist' ik glimlach weer even waarna ik in het water duik.
    Ik duik even iets onderwater en ga dan weer omhoog.
    Het water was verkoelend en heerlijk om door heen te zwemmen.

    Leya

    Ik bedacht me dat ik zelf bijna geen littekens had, geen duidelijke in ieder geval. Ik vroeg me af of ik ze nog zou krijgen hier. Ik zag hoe Nathan in het water dook en dacht eraan hoe vervelend het is om met broek aan te zwemmen. Ik was blij dat ik al een beetje was afgeleid, en ik besloot mezelf te wassen. Ik liep een eindje verder langs het water, tot ik niemand meer zag, deed mijn kleren uit en ging in het water zitten. Het was heerlijk koel en verfrissend.


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Nathan Hunter

    Als ik boven water kom glimlach ik even, ze was weg.
    Ik stap naar de waterkant waarna ik mijn t-shirt aan doe.
    Ik kijk even rond, nu ze weg was kon ik verder met mijn onderzoek.
    Hier ergens was het dat ik de jongen kwijt raakte, ik kijk even rond waarna ik al snel de voetsporen vind.
    Ik volg ze en als ik aan de andere kant van het meer kom kijk ik even rond.
    Meerdere voetsporen gingen allemaal een andere kant op, ik kijk even, elk voetspoor was van een ander persoon.
    Ik creëer een boog in mijn hand en schiet een pijl een boom in waarna ik weg loop.
    De boog verdwijnt en de pijl laat ik in de boom zitten.
    Ik loop terug naar de hutten waarna ik weer even rond kijk, iedereen was wel ergens mee bezig.

    { Ik heb een RPG gemaakt, maybe voor mensen die er in geïnteresseerd zijn: The Magic Hunters
    Neem gewoon een kijkje, en maybe vind je het wat :) }

    Sylvesti schreef:
    Max
    Ik kijk hem even verward aan. Ik weet niet wat ik erop moet zeggen. Na een tijdje denken zeg ik dan toch maar: "Ik wil het graag weten, Mathijs. Ik wil namelijk niet dat er allemaal geheimen tussen ons zitten..."


    Bowties were never Cooler

    Leya

    Ik probeer wat dingen om me af te drogen en trek mijn kleren aan. Ik loop terug naar het huisje van David en mij, en zie dat hij er niet is. Ik besluit te proberen wat meubels te maken en slaag hierin. Ik kijk trots in ons huisje en besef me dat ik moe ben. Ik vraag me af of het een goed idee is zomaar te gaan slapen hier, wie weet of het huisje wel veilig is, en wie weet wat voor beesten er buiten rondlopen. Ik maak een soort alarmsysteem waardoor ik vast wel wakker word en ik ga op het geïmproviseerde bed liggen. Het ligt een beetje hard, maar ik lig in ieder geval.


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Mathijs

    'Als je het weet blijf je van me weg alsof ik de pest ben. Ik snap niet dat iemand mij hier wil, ik ben een loser die een geheim heeft die ik aan niemand durf te vertellen,' Mompel ik, en ik draai me om naar het water. Het is prachtig. Bijna was is de schoonheid van al het moois vergeten.


    Spoiler alert: you will save yourself