• Dit verhaal gaat over een bos. Een paar jongeren worden daar heen gestuurd in verband met de ondergang van de aarde. Zij moeten in het bos zien te overleven, een stad te bouwen, families maken en de wereld heropbouwen. De stad wordt gemaakt beetje bij beetje. De kinderen moeten dus de wereld redden. Ze kunnen niet uit het bos en ze moeten hun krachten delen.

    Regels:
    - Praten in de ik vorm.
    - 16+ mag
    - Schelden mag
    - Je personages moet tussen de 14 en de 24 zijn
    - Zet je naam boven je bericht
    - praten als quizletter graag tussen haakjes () [] {}

    (het is niet de bedoeling dat je elkaar vermoord net als in the hungergames. je moet gewoon zien te overleven)

    Link rollentopic: [url] http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=142630[/url]

    Link naar de 1ste topic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=142697

    [ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 18:36 ]


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Max
    Ik sla mijn armen om hem heen en dwing hem zacht mij aan te kijken. "Mathijs. Kijk me aan." Ik duwde wat haar uit zijn gezicht. "Ik zal je nooit mijden als de pest. Zelfs al heb je een heel dorp uitgemoord. Echt niet." Ik streelde zacht door zijn haar. "Vertel dus maar." fluisterde ik met zachte stem in zijn oor.


    Bowties were never Cooler

    Mathijs
    'Ik heb zowat een half dorp uitgemoord. Ik was een moordenaar,' Zeg ik, en ik leg de nadruk op was. Niet dat ik veranderd ben, maar ik probeer het niet meer te doen. Opeens stromen de tranen over mijn wangen, en ik sla mijn armen strak om Max heen. 'Het is nu de bedoeling dat je gillend wegrent,' Zeg ik, en ik grinnik. 'Normale mensen tenminste,'


    Spoiler alert: you will save yourself

    Max
    Ik slikte even toen hij dat zij. Dit had ik niet verwacht. Ook geloofde ik niet dat dit helemaal over was. Hij was nog een assasin, anders zou hij de nadruk niet zo duidelijk daarop leggen. Hij begon te huilen. Ik aaide door zijn haar. Ik voelde me vreemd veilig, ondanks alles wat hij net had gezegt. "Rustig maar. Zolang ik geen mes op mijn keel krijg vind ik het goed." Ik gaf hem een kus op zijn voorhoofd en bleef rustig met mijn hand door zijn haar gaan.


    Bowties were never Cooler

    [It's alive! (yeah)]

    Leya

    Ik wordt wakker en ga op de rand van het bed zitten. Waar blijft David nou? Mijn hoofd is niet helemaal helder merk ik, en ik besluit naar de rivier te gaan. Ik ga op mijn knieën zitten en gooi wat water in mijn gezicht. Dat voelt fijn zeg. Misschien kan ik wat vissen vangen. Ik probeer maar wat met mijn blote handen, maar het lukt niet heel goed.


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Lynn

    Ik ben met Kane rustig bezig met de dam bouwen als ik Leya daar zie. Ik zie hoe ze de vissen probeert te vangen en het ziet er grappig uit. Ik lach zachtjes en merk dat Kane al op weg was om Leya een knuffel te geven.


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Nathan

    Als ik rustig iedereen zijn positie heb gezien ga ik tegen een boom aan staan,
    Ik laat een notitieblok tevoorschijn komen samen met een pen waarna ik wat dingen opschrijf,
    Alles wat er tot nu toe gebeurt is,
    Alles wat er tot nu toe gaande is,
    Alles wat er gedaan is,
    Alles zette ik rustig op een rijtje waarna ik even zuchtte,
    Iedereen hier had wel iets van het geluk meegekregen,
    Ik daar in tegen had alleen maar een missie voor mij,
    Er was niks anders meer dan alleen deze missie,
    Mijn liefde had ik jaren geleden opgeofferd,
    Weggegooid alsof het grof vuil was,
    Waarom was ik ooit zo stom geweest om voor dit te gaan,
    Ik zuchtte weer even waarna ik mijzelf langs de boom naar beneden laat glijden,
    Alles was zo anders, alles was zo.... Zo raar...
    Ik was mijzelf al jaren niet meer, ik was een moordmachine,
    Duizenden mensen hun levens, afgenomen omdat hun dat wilde,
    Duizenden steden weggevaagd en een spookstad geworden omdat hun de steden weg wilde,
    Ik zuchtte weer even en keek naar de lucht,
    Het enigste wat echt rustig en kalm was,
    Niet zoals ik ooit ben geweest....

    (Holy shit ik ben echt lang niet erop geweest....ok nouja, naar wie kan ik toekomen?)

    Leya

    Ik zit gehurkt bij de rivier omdat het niet echt lukt en ik zit een beetje te peinzen. Opeens voel ik kleine armpjes om mijn nek, ik draai me om en ik kijk in de schattige ogen van Kane. 'Hallo Kane,' zeg ik lachend. 'Hai,' zegt hij terug. Ik kijk om me heen en zie Lynn staan.


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Lynn

    Ik loop achter Kane aan en kijk hoe hij Leya schattig knuffelt. 'Hey' zeg ik en ik ga op mijn hurken zitten als Kane naar me toe komt rennen. Ik sluit hem in mijn armen en til hem op. 'Hoe gaat ie?' vraag ik en ik kijk naar de omgeving die door de zon prachtig verlicht word. Daarna kijk ik weer naar Leya


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    [It died again :'(]


    Bowties were never Cooler

    [Oh, sorry xD]

    Leya

    'Oh, goed hoor, vooral na die knuffel,' ik glimlach, zulke kleine kinderen zijn zo schattig. 'Het vissen lukt alleen niet goed, ik denk dat ik iets ga zoeken om mee te vissen.'


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

    Lynn

    Ik glimlach terug en pak een van mijn pijlen en mijn boog. Ik concentreer mij op een vis en schiet hem dan dood. Ik haat de pijl op en schiet er nog een keer mee. Ik geef de vissen aan Leya en kijk haar aan. Het voelde raar, dat ik het zo makkelijk deed maar ik had er ook heel lang voor geoefend. 'Hier" zei ik en ik hield de twee vissen voor me zodat Leya ze over kon nemen.


    Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

    Nathan

    Ik sta zuchtend op waarna ik even rond kijk,
    Waarschijnlijk was iedereen wel bezig met iets,
    Ik fluit even waarna Durdan aan komt sprinten,
    Ik glimlach even waarna ik hem over zijn kop aai,
    Het enigste wezen wat mij ooit werkelijk heeft begrepen,
    Ik loop rustig verder door het "dorp" wat we gemaakt hadden,
    Ieder had wel een eigen plek gevonden,
    En ieder had wel een plek gemaakt om met een partner te wonen,
    Maar dat was niet de reden dat ik hier was,
    Mijn reden was om ze te beschermen tegen de gevaren in dit bos,
    Ik wist van de meeste gevaren af,
    Hoewel ik niet veel af wist van de andere groep die hier ook probeerde te overleven,
    Ik glimlach weer even waarna ik rustig tegen een boom aan leun,
    Het leven was werkelijk alleen maar andere afslachten,
    Zodat andere konden overleven...
    Durdan zag mijn blik en bespringt mij waarna ik op de grond val,
    Ik grijns even waarna ik het beest in een klem leg,
    Het beest piept even maar bijt daarna stevig in mijn arm,
    Ik grijns even als ik het bloed zie,
    Durdan was ook niks anders gewend,
    Bloed was het enige wat die werkelijk kende als smaak,
    Ik grijp het beest even goed vast waarna het flink begint te piepen,
    Pijn kende die al langer dan vandaag,
    Maar hij probeerde altijd wel is te kijken of ik erop reageerde.

    [Silence...]


    Bowties were never Cooler

    Leya

    Lynn schoot zo twee vissen dood alsof er niks aan was, en ze hield ze me voor. 'Wow,' zei ik, en ik nam ze aan. Waarschijnlijk doet zij dit iedere dag, ik probeer het voor het eerst. 'Dank je wel,' ze ik, dat bespaard mij weer een halve dag. Ik weet niet wat ik nu moet doen en kijk naar Kane, zo schattig.


    You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.