RPG/ Between the woods 2 - Speeltopics

Dit verhaal gaat over een bos. Een paar jongeren worden daar heen gestuurd in verband met de ondergang van de aarde. Zij moeten in het bos zien te overleven, een stad te bouwen, families maken en de wereld heropbouwen. De stad wordt gemaakt beetje bij beetje. De kinderen moeten dus de wereld redden. Ze kunnen niet uit het bos en ze moeten hun krachten delen.

Regels:
- Praten in de ik vorm.
- 16+ mag
- Schelden mag
- Je personages moet tussen de 14 en de 24 zijn
- Zet je naam boven je bericht
- praten als quizletter graag tussen haakjes () [] {}

(het is niet de bedoeling dat je elkaar vermoord net als in the hungergames. je moet gewoon zien te overleven)

Link rollentopic: [url] http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=142630[/url]

Link naar de 1ste topic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=142697

[ bericht aangepast op 28 okt 2012 - 18:36 ]

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Lynn

De jongen begon tegen mij praten en ik lach. 'Het gaat goed. En met jouw eeuh..' zei ik om achter zijn naam te komen. 'Nathan' zei hij. 'Jack heeft hem inderdaad kunnen loslaten gelukkig. Hij had hem net zo goed kunnen vermoorden.' Ik giegel nadat Nathan begint over Kane. 'HIj is niet biologisch van Jack en mij hoor.' zeg ik lachend. 'We hebben hem gevonden. Bij de wolven' plak ik er nog snel achteraan. Nathan was vrolijker dan ik dacht. MIsschien wist hij eindelijk wat liefde was? of hij was gewoon blij om mij te zien. Zo leek het wel. Ik moest lachen bij de gedachten. 'Hoe gaat het met jou en Hester?'

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Nathan Hunter

Ik kijk dr even aan 'Hoewel ik weet dat Hester mij leuk vind, blijf ik er bij staan dat ik geen hart heb. Ik weet ook dat ze jouw dat verteld heeft Lynn' mijn stem was anders, wat meer serieuzer.
'Hoewel jullie het vast niet geloven, wat mij logisch lijkt. Kan een normaal mens niet leven zonder hart, hoewel ik ben geen normaal mens' ik glimlach even naar dr.
'Maar dat maakt niet zoveel uit, ik bedoel, ieder hier is anders en of ze nauw wel of geen hart hebben ieder is gelijk of niet soms Lynn?' ik kijk dr even aan.

Lynn

"Ik weet hoe graag Hester het wil, Nathan. En ik weet dat jij geen hart hebt. Waarom probeer je het niet gewoon? proberen kan geen kwaad toch?' Kane loopt naar Nathan toe en geeft zijn been een knuffel. 'Misschien kan jij niet lief hebben maar een ander vindt jou wel lief' zeg ik lachend.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Nathan Hunter

Ik kijk even naar het jongetje en dan naar Lynn.
'Geluk kan van meerdere dingen komen, maar ik ben niet het type wat iets snel lief heeft' ik aai het jochie over zijn hoofd en kijk Lynn weer aan.
'Niet iedereen is zoals je wilt dat ze zijn, dat waren de mensen die ons hier heen hebben gestuurd ook niet' ik zucht even.
'Heb je enig idee wat de meeste achterlaten? Vrienden, familie, mensen waar ze om hebben gegeven' ik kijk even naar alle hutten.
'Hoewel sommige hier ook vrolijk zijn, vergeet ieder soms wat we hebben achter gelaten, voor wat? Om de wereld te redden' ik zucht.
'Ik ga niet iets aanleren omdat andere het van mij verwachten, en als je het niet waardeer of niet wilt, zeg het maar, dan zet ik mijn hart stop met een knip van mijn vingers' ik kijk dr even aan.

Leya

Ik hoorde geschreeuw, dus ik ging kijken waar het vandaan kwam. Ik zag een jongen staan, en een meisje liep op hem af. Ik stopte en klom behendig in de boom zodat ik klonk als een eekhoorn. "Heb je enig idee wat de meesten achterlaten? Vrienden, familie, mensen waar ze om hebben gegeven," hoor ik de jongen zeggen. Ik pak takken onder me om me naar beneden te laten zakken en loop op ze af. "Wacht, wat bedoel je daarmee?" vraag ik, een beetje angstig. "We zien ze toch wel weer terug? Het valt toch mee?"

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Lynn

'Zo bedoel ik het niet. Je bindt je niet maar misschien moet je het tijd geven. Ik weet zeker als je het wil het je lukt. Maar als je het niet wil is het niet erg. Ik hoop alleen dat Hester dat ook kan begrijpen.' Ik bijt op mijn lip. Leya kwam ineens uit de boom en keek afwachtend op antwoord. Ik had geen idee wat ik met deze situatie moest

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Nathan Hunter

Ik draai mijzelf om 'Leya he, deze situatie is niet voor niets. Denk je werkelijk dat als het ons gelukt is er nog iets opwacht voor ons als we terug naar de echte wereld gaan?' ik lach even, blijkbaar was niemand echt goed ingelicht van de mensen die ze gekozen hadden. En hun behoorde toe aan mijn missie.
Ik kijk ze beide even aan 'Als jullie werkelijk zo vrolijk zijn, dan zal dat nu waarschijnlijk minder zijn. De mensen waar we om gaven zijn er niet meer en zullen ook niet terug komen' ik kijk ze even aan.
'Maar blijkbaar wist niemand iets hier' ik glimlach waarna ik ze voorbij loop.
Ik moest verder met mijn onderzoek naar de andere, voordat het te laat was.

Leya

Ik wist niet wat erger was, wat ik net hoorde of zijn glimlach. Ik probeer hem bij te houden en zeg "denk je dat dit grappig is? Als je het zo goed weet, kan je dan misschien wat duidelijker zijn?"

You start to think killing people might make them like you, but it doesn't. It just makes people dead.

Lynn

Ik wist het al. Mij is het al verteld. Ik snapte niet dat Leya dit niet wist. Maar ik heb dit al achter mij gelaten voordat ik hier kwam. Ik had geen zin in ruzie dus ik liep terug naar de hut. Naar Jack.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

(Misschien kan iemand naar Hester toe komen? Ze ligt te slapen bij het meertje xd Omg ik wil nu de hele tijd in engels schrijven, sorry jongens als ik plotseling in het engels begin, het komt door Starkid *fangirling screams*)

Lynn

ALs ik merk dat Jack niet meer in de boomhut is ga ik maar weer naar het riviertje met Kane. Ik zie een meisje. Al gauw heb ik door dat het Hester is. 'He' zeg ik. en ik leg mijn hand op haar schouder

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Hester

'hey' zeg ik glimlachend. Ik rek me uit en wapper even met mijn vleugels. 'Hoe gaat het?' Vraag ik dan maar aan Lynn.

Lynn

Ik glimlach terug. 'Goed en met jou?' Vraag ik droogjes. Ik hoor het hele verhaal van hester aan en probeer haar dan uit te leggen wat ee met Nathan is. Als ze begint te snikken sla ik een arm om haar heen. 'Je mag ook best bij mij en Jack komen logeren hoor. Om even van het gedoe afvte zijn.'

[ bericht aangepast op 4 nov 2012 - 23:34 ]

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Nathan Hunter

Ik stop bij het meer waarna ik Leya aankijk.
'Niet alles hoeft een antwoord te hebben, en ik vind het grappig omdat ik niks achterlaat, ik heb nooit iets gehad behalve Durdan' ik glimlach weer even.
'Mij kan het niks schelen dat de wereld vergaat, van mij apart mag alles wegbranden. Deze hele opdracht die jullie hebben gekregen om een nieuwe wereld te maken, das niet mijn zorg. Mijn zorg is jullie veiligheid meer niet' ik grijns weer even en trek mijn shirt uit.
De littekens op mijn lichaam, ik grijns even als ik ze weer zie.
Het litteken waar ik het meest trots op ben is de gene die in mijn gezicht zit, het was wat ik overhield nadat Durdan zijn leven kreeg.

(Oh, ik was niet van plan om te huilen nouja maakt niet uit. Maar elise, kun je het de volgende keer overleggen als je zoiets zegt?)
Hester

'Nee, het gaat wel. Eigenlijk stel ik me gewoon aan' zeg ik en ik stop snel met snikken. 'Het komt vast wel goed. Ook al blijven we alleen vrienden' zeg ik en ik sta op. 'Ik ga even naar de hut.' zeg ik kort en ik vlieg weg. Als ik bij de hut aankom zie ik dat er niemand is. Ik ga voor de spiegel staan en kijk naar mezelf. Er zit een klein wondje op mijn wang van een tak en ik zie er belabberd uit. Ik heb donkere wallen onder mijn ogen. Ik ben ook veel dunner geworden door het weinige eten. Ik zie er wild uit, bedenk ik me dan. Ik steek mijn tong uit en draai me dan om. Het bed ziet er comfortabel uit. Het word al een beetje donker. Ik besluit om maar naar bed te gaan. Ik trek mijn kleren uit en heb alleen nog een hempje en onderbroek aan. Ik glij onder de dekens, en met dat mijn hoofd het kussen raakt, ben ik al in dromenland.