Arion
"Nee, niet alles bestellen. Ik zou zeggen dat ik wel zal koken, maar daar heb ik absoluut geen zin in. Hmm, we hebben vorige week nog pizza gegeten. En daarvoor Mexicaans, dus ik zou gaan voor Chinees? En dan kunnen we gelukskoekjes eten."
Ik grinnik even. Volgens mij zijn wij de enige mensen ter wereld die de gelukskoekjes ook effectief opeten en niet alleen de spreuken er in lezen. Net zoals ik wel verwacht had, verbiedt Mary me van alles wat te bestellen. Hoewel ik meer zin heb in Mexicaans, heeft ze gelijk, we hebben het onlangs nog maar gehad.
"Oké, ik bestel wel," grinnik ik.
Ik leg één arm stevig om haar middel en buig me dan voorover zodat ik mijn broek aan het uiteinde van het bed kan pakken. Ik ga terug normaal zitten en sleep mijn broek mee. Ik peuter er met één hand mijn mobiel uit want echt niet dat ik Mary zomaar los ga laten. Ik draai het nummer van de Chinees en terwijl de telefoon verbinding zoekt, druk ik nog een kusje op Mary's lippen.
"Ja, hallo. Wij willen graag bestellen. Eén keer nummer achtendertig en één keer nummer zestien. Allebei met gebakken rijst erbij, te bezorgen op Langendam 52."
Er wordt bevestigd dat het eten er binnen twintig minuutjes is en dan wordt er opgehangen. Ik heb geen idee wat ik zojuist besteld hebt, zo doen we het altjd als we Chinees bestellen. Random nummertjes doorgeven.
"Het eten is bijna klaar," grinnik ik.
Charlotte
“Waarom kies je dan ook in Vredesnaam Frans?” vraagt Michael lachend, waarop hij me mijn kussen afneemt.
Ik haal een hand door mijn haren die nu vreselijk overhoop liggen en kijk hem aan. Ik zucht even en haal nog een keer mijn schouders op.
"Omdat je zelf je vakken niet kan kiezen. Iedereen die examens voor de commissie doet krijgt eenzelfde pakket dat ze moeten leren. Blijkbaar vinden ze het leuk om arme meisjes met Frans te martelen," zeg ik met een klein lachje.
Plots klinkt er een schreeuw uit de kamer van Evangelynn. Net wanneer ik recht wil springen om naar haar kamer te lopen, komt ze zelf de "woonkamer" al ingerend. Het is verbazingwekkend welk tempo ze steeds weet te halen met die korte beentjes. Ik open automatisch mijn armen waarin zij zich op haar beurt spontaan komt verschuilen.
"Wat is er, Koekje?" vraag ik bezorgd terwijl ik over haar haren aai.
"Er zit een meermin onder mijn bed," zegt ze met een heel levendige expressie. "En ze wil me opeten."
Ik moet mijn uiterste best doen niet te lachen en laat Evangelynn los.
"Niet tijdens mijn wacht, Koek," zeg ik vastberaden terwijl ik rechtop ga staan en mijn onzichtbare mouwen opstroop. Ik neem haar bij de hand en wil haar meetrekken, maar merk dat ze enige weerstand biedt. Ik kijk om en zie dat ze Michael's hand vast genomen heeft.
"Hij moet ook helpen," zegt ze stilletjes.
Irial
"Dan zou jij mij wel telkens goed moeten troosten." Ik grinnik even en zucht zachtjes als hij zijn lippen in mijn hals zet. Over mijn hele lichaam komen de haartjes overeind. "Never dat ik jou kwijt ga raken."
Er verschijnt een brede glimlach op mijn gezicht en ik haal mijn hand door zijn haren.
"Daar mag je zeker van zijn," beloof ik zachtjes.
Ik weet dat het een gevaarlijke belofte is, maar ik ben nog nergens zo zeker van geweest als van Kyle. Na vijf jaar mag je ook wel af en toe eens zweven. Ik zie ons gewoon niet snel uit elkaar gaan, na alles wat we al overwonnen hebben. Op lange termijn trouwens ook niet.
"Niet om de sfeer te verpesten, maar ik vraag me af waar Diedje zo snel heen moest," fluister ik.
Het idee dat die "kleine" in het donker alleen over straat loopt zint me namelijk niet zo.
I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.
