Quileute RPG || Twilight || O6 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black
Leah Clearwater – Eenhoornpoep
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara – Shooter

Uley Roedel
Sam Uley – PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller – PercyWood
Collin Littlesea – PercyWood

Mensen
Emily Young – Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Eenhoornpoep
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Material
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 16 nov 2012 - 18:31 ]

---

•

Leah Clearwater

Gelijk rende ik op het geluid af. Toen ik aankwam, tot ik recht voor een andere wolf. Ik kon ruiken dat het een andere shape-shifter was. Hij was dan wel groter dan mij, maar misschien was ik beter. Dreigend trok ik mijn bovenlip een stukje op en verliet een felle grom mijn mond. Mijn nekharen gingen rechtovereind staan en mijn klauwen zette ik in de aarde. Zo te horen was er niemand in wolvenvorm, dus ik was alleen. Hmm, wat vond ik daarvan? Gaaf. Er kwam een lichtelijke grijns op mijn mond te staan, waarna die meteen wegtrok.

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Fynn Marcello Ryoni.

Ik ruik iets. Een bekende geur. Iets wat ik helemaal niet wil ruiken en totaal niet had zien aankomen. Ik heb er altijd wel verhalen over gehoord, maar ik geloofde er niet in. Ik kon niet geloven dat er meer shapeshifters waren, zoals onze roedel. Ik dacht dat we de enige waren. Al snel begin ik langzamer te rennen en uiteindelijk sta ik stil op me op het geluid en de geur van een rennende wolf te concentreren.
Dan, ineens, sta ik oog in een oog met een fel grijze wolf. Ik zet mijn poten wat uit elkaar en ga in aanvallende houding staan. Als ik nu in mijn menselijke vorm was, had ik mijn wenkbrauwen opgetrokken. Een meisje als shapeshifter komt niet vaak voor, maar toch staat er een uitzondering voor me.
Ze trekt haar bovenlip een stukje omhoog, waarna er een felle grom ontsnapt. Ik ontbloot mijn tanden en grom zacht, maar waarschuwend. Haar nekharen gaan rechtovereind staan en haar nagels worden in de grond gestoken, terwijl mijn staart langzaam heen en weer zwaait.
Ik vraag me af of er nog meer zullen zijn. Ik bedoel, ik zat in een roedel en het lijkt me onlogisch als zij alleen is. Voor mij is het ook onlogisch, als ik het zo zeg. Ik denk er niet langer over na en spring op haar af, waarna ik uithaal met mijn poot tegen haar kop aan.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Leah Clearwater

Een brul verliet mijn mond, toen ie uithaalde. Rustig Leah, je moet leren jezelf te beheersen en vrienden maken. Jeey. Chagrijnig sjokte ik naar de boom waar mijn kleren lagen, transformeerde terug, kleedde me aan en liep terug. De kras op mijn gezicht was al aan het helen en kwaad keek ik de wolf aan. 'Wie ben je en wat moet je hier in het reservaat? Ughh, was Jacob hier maar, ik haat dit soort dingen' kefte ik. 'En alstjeblieft, leer beter vechten' gromde ik erachteraan. Fel keek ik hem aan, met mijn armen over elkaar geslagen

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

| Nieuwe dag, dan maar? :') |

Jezebel Odys Fray
Toen ik langzaam wakker werd, merkte ik op dat ik me al een stuk beter voelde. Raphaël lag opgerold tegen mijn zij, maar werd wakker zodra ik hem over zijn hoofdje streek. Hij was aanzienlijk gegroeid in zeer korte tijd, en vertoonde nu al de uitdagende trekjes die ik bezat. Oh god. Hij klapte zijn tandjes op elkaar en ik wist daarom meteen hoe laat het was. Voorzichtig nam ik hem in mijn armen om hem vervolgens naar beneden te lijden en zijn dorst te lessen met twee bloedzakjes. Ithuriël was verdwenen om de anderen het nieuws te vertellen, en zou terug komen als Raphaël klaar was om zijn intelligentie te ontwikkelen.
Raphaël buikte uit in mijn armen terwijl ik zijn krulletjes kamde en zijn tandjes poetste. Nadat ik hem had opgedragen een moment in de woonkamer te wachten, friste ik mezelf op en zag ik blij toe hoe ik mijn normale kleding weer paste. Er stond een gezonde gloed in mijn ogen en mijn halve krullen hingen opnieuw speels over mijn rechterschouder.
Raphaël speelde met de lamp die ik hem had gegeven, juist om hem de kracht te geven zijn gave te oefenen.
Eenmaal in de tuin, zette ik hem gebiedend neer. Ik nam tegenover hem plaats en maakte verschillende soorten vuur tussen ons in, zonder mezelf te verroeren. Raphaël keek gebiologeerd toe. ‘Nu jij. Probeer de lamp aan de muur van het huis. Concentreer je, blijf ademen. Het is belangrijk dat je het leert, Raph.’ Sprak ik hem aanmoedigend toe terwijl hij zich vol focus op de lamp richtte. Hij flikkerde eerst dof, maar scheen toen oogverblindend hard.
Ik tilde hem in mijn armen en kuste zijn krulletjes opgetogen. ‘Je bent een sterk kind, Raph. Ik hou van je.’ Ik drukte mijn lippen tegen iedere milimeter van zijn gezicht en zag toe hoe Raphaël zich kirrend heen en weer liet wiegen. Mijn eigen zoontje. Ik had Embry niet wakker gemaakt omdat hij de rust nodig had. Bovendien had ik hem opnieuw ontbijt achter gelaten en moest hij ten allen tijden paraad staan voor die verdomde wachtrondes.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Isabella Marie Cullen

Edward liet me los en ging op een afstandje staan kijken. Ik schoot - net iets te snel, uit enthousiaste - naar de eerste rij boeken en met mijn ogen bestudeerde ik de achternamen van de auteurs. Door mijn snelle vampier ogen had ik de goede al snel gevonden, ik moest er echt op gaan letten dat het niet te snel ging, anders viel het te veel op. Romeo & Juliet was een van de eerste boeken die ik in mijn handen nam, gewoon als reserve. Een paar dagen geleden was ik het boek namelijk kwijt geraakt en had ik het daarna wel weer gevonden, maar de kaft was zwaar beschadigd en het zou niet lang meer duren voordat het totaal kapot zou zijn. Ook nam ik een paar boeken die ik nog nooit had gelezen mee, omdat ik wel aan wat afwisseling toe was. Nadat ik alle hoogstnoodzakelijke boeken had gevonden was het tijd om de hele verdiepingen af te lopen, en elk boek te bekijken. Naja, bijna alle boeken dan. Zelfs voor een vampier zal het dagen duren om alle boeken hier te bekijken. Ik draai me om naar Edward, die heel geduldig staat te wachten. "Kom je?" het enthousiaste en ongeduld druipt van mijn stem af.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Fynn Marcello Ryoni.

Nadat ik had uitgehaald, sjokte ze naar een boom. Een paar seconden later kwam ze in haar mensen vorm terug gelopen.
"Wie ben je en wat moet je hier in het reservaat? Ughh, was Jacob hier maar, ik haat dit soort dingen" Keft ze, terwijl de kras op haar gezicht langzaam wegtrekt. "En alsjeblieft, leer beter vechten" Gromt ze erachteraan. Haar ogen kijken me fel aan, terwijl ze haar armen over elkaar heeft geslagen.
Ik twijfel even, maar besluit dan toch om ook te transformeren. Ben ik even blij dat ik op het laatste moment een broek rond mijn been heb geknoopt. Ik werp nog even een blik op het meisje, of eerder, de vrouw en loop naar een boom die wat verderop staat en transformeer, waarna ik mezelf binnen enkele seconde in mijn broek hijs.
"Mijn naam is Fynn Ryoni. Ik ben niet van hier en ik had werkelijk geen idee dat er hier shapeshifters zijn. Ik neem aan je niet de enige bent hier?" Ik kijk haar aan met mijn donkergroene ogen. Ik ben nieuwsgierig naar waar haar roedel verblijft en vraag me af of er nog meer uitzonderingen zijn in haar roedel.

---

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Leah Clearwater

Ik kon raden wat Fynn dacht. 'Nee, mijn roedelgenoten en de andere roedel zitten zich vast ergens vol te vreten en ja, ik ben het enigste meisje op deze hele verdomd saaie wereld die een shape-shifter is' zuchtte ik. 'Wat kom je hier doe- oh nee, dat meen je niet. Kunnen ze die rothuizen niet slopen inplaats van verkopen?' Ratelde ik door. Nors boorden mijn felbruine ogen in de donkergroene van Fynn. 'En ja, hier verderop wonen een stelletje parasieten voordat je ze aanvalt' melde ik nog even. 'Hmpf, weer een idioot erbij. Je past wel bij Paul, die is ook zo sneu' gaapte ik.


[Zit op mobiel]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Embry Call
Het hoge, kirrende geluid van Raphaël en het gefluister van Jezebel dat vanuit het raam met de wind mee naar binnen kwam vliegen zorgden ervoor dat ik mijn ogen moeizaam opende en mezelf uitrekte in het verder lege bed. Een aantal tellen keek ik versuft om me heen, niet wetend wat ik moest doen of waar de rest was, totdat ik opnieuw Jezebels stem vanuit de tuin hoorde komen, gevolgd door wat brabbelgeluidjes van Raphaël. Met een harde kreun liet ik mezelf uit het bed glijden, waardoor mijn spieren kraakten en protesteerden. Voordat ik gisteren langs Jezebel en Raphaël in bed was gegleden had ik een wachtronde gelopen met Jacob, waardoor ik me nu uitgeput en duf voelde.
Met vier grote stappen stond ik beneden aan de trap en koos ervoor om door de achterdeur naar buiten te gaan. Eenmaal in de achtertuin - wat meer het begin van het bos was - concentreerde ik mezelf en veranderde ik mijn wolvenvorm. Quil, problemen gehad? Je kan zo gaan slapen hoor, liet ik in mijn gedachten naar Quil flitsen, die de laatste wachtronde op zichzelf had genomen. Nadat ik een positieve reactie terug had gekregen en Quil's gedachten uit de mijne verdwenen begon ik rustig om het huis heen te lopen, totdat ik Jezebel samen met Raphaël in het gras van de voortuin zag zitten. Soepel en lenig sprong ik over het lage hekje heen dat onze tuin af moest snijden van het bos en drukte mijn neus tegen Jezebels haren. Raphaël oogjes werden groot van plezier en zijn handjes staken zich gretig naar voren, waardoor ik mijn snuit ook even tegen zijn wang aandrukte. Nog steeds enigszins versuft liet ik me dof vallen op de grond en krulde mijn lichaam op rond Jezebel, terwijl ik mijn kop op mijn voorpoten legde.

Edward Cullen
Licht grijnzend en hoofdschuddend begin ik op Bella af te lopen, die enthousiast naar boeken staat te kijken en zo nu en dan de stapel in haar handen aanvult met een nieuw exemplaat dat ze nog niet bezit. 'Kom hier,' fluister ik, waarna ik de stapel met boeken uit haar handen overneem zodat ze alle ruimte heeft om zich vrij rond te bewegen en de dingen uit te zoeken die ze graag wil hebben. De vrouw achter de balie kijkt ons nog steeds achterdochtig aan, maar ik besluit de brandende ogen in mijn rug te negeren en concentreer me - net zoals Bella doet - op de boeken in het rek. 'Als we klaar zijn, ook al gaat dat lang duren,' grinnik ik zachtjes, 'gaan we alvast naar het hotel, de rest zal vanavond pas komen maar dan hebben we even tijd samen,' glimlach ik naar Bella, waarna ik een kus op haar wang druk en terug loop naar de toonbank om daar de gigantische stapel boeken alvast neer te zetten om af te rekenen.

---

•

Jezebel Odys Fray
Ik glimlach wanneer Embry in zijn wolfvorm naast ons komt liggen, en leg mijn hand vervolgens zacht op zijn kop. ‘Je moet het knippen.’ Prevel ik zacht, terwijl ik mijn vingers door zijn grijze vacht laat glippen. Raphaël slaat zijn armpjes om mijn nek voor hij zich tot Embry wendt en deze druk begint te beklimmen.
Naast Embry in zijn wolvenvorm, ben ik al helemaal niets meer. Ik kan er niet bij dat Raphaël ooit zo groot zal worden.
‘Voorzichtig.’ Murmel ik hoofdschuddend terwijl Raphaël over Embry's rug klautert en vervolgens vrolijk blijft zitten.
Ik haal een hand door mijn lokken en druk vervolgens een zacht kusje tegen Embry's neus. Het is redelijk lekker weer voor La Push, en daarom besluit ik me tevreden tegen Embry's zij te laten zakken. Raphaël groeit zo snel terwijl ik geen enkele dag meer zal verouderen. We zijn gewoon een.. apart gezinnetje.
Ik trek mijn benen op en laat mijn kin tegen mijn knieën zakken terwijl mijn ogen over de boomtoppen glippen. ‘We kunnen vandaag naar je moeder? En dan naar mijn familie?’ Stelde ik hem zacht voor.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Genietend blijf ik doodsstil liggen wanneer Raphaël heeft besloten mijn wolvenlichaam te beklimmen en als een trotse overwinnaar op mijn rug te blijven zitten. Zachtjes laat ik een instemmend geluidje horen wanneer Jezebel aangeeft dat we vandaag langs mijn moeder kunnen gaan, om vervoglens haar eigen familie weer eens op te zoeken. Ik weet dat iedereen dol zal zijn op Raphaël, hij had je binnen twee seconden helemaal ingepakt met zijn felgroene ogen en chocoladebruine krullen, zonder dat je het ook maar zelf in de gaten had.
Raphaël begint wat te pruttelen terwijl hij zachtjes aan mijn vacht trekt, waardoor ik vragen mijn kop draai om hem aan te kijken. Zijn oogjes glimmen van plezier, wanneer hij zichzelf voorover laat vallen en zijn handjes in mijn vacht vastzet in een grote omhelzing. Als vanzelf verschijnt er een groot wolvenglimlach op mijn gezicht en druk mijn snuit opnieuw tegen Raphaëls wangetje aan. Raphaëls concentratie schiet naar het huis als hij weer overeind is gekomen, terwijl hij kirrend in zijn handjes klapt en een aantal buitenlampen fel laat gloeien. Hoofdschuddend laat ik mijn kop weer op mijn voorpoten zakken, terwijl ik kijk naar ons fel verlichtte huis, terwijl er opnieuw drie lampen kapot springen.

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Oh, Raph.’ Mopper ik hoofdschuddend terwijl ik tegen zijn neus tik en naar de kapotte lampen kijk. ‘Het is wel de bedoeling dat we straks nog licht hebben.’ Glimlach ik hem toe, terwijl ik uit gewoonte alle takjes uit Embry's vacht begin te plukken. ‘Misschien dat een stel wijze, oude vampiers je meer manieren kunnen leren.’ Grinnik ik hoofdschuddend. ‘In plaats van speelgoed kreeg ik namelijk boeken. Wees maar blij dat ik juist om die reden geen boeken meer koop.’ Ik tik plagerig tegen zijn neus terwijl ik hem van Embry af til en hem vervolgens tegen me aan druk. ‘Jullie zullen vast wel honger hebben.’ Knik ik meer voor mezelf, terwijl ik overeind kom en naar binnen loop. Uit de mand in de smalle gang haal ik schoon wasgoed, om dat vervolgens bij de voordeur neer te leggen. Raphaël is al op het aanrecht geklommen en kijkt vrolijk toe hoe ik enkele broodjes maak en de tafel vervolgens dek. Hij neemt zo nu en dan kleine slokjes van een pakje vruchtensap, en wiebelt zijn beentjes heen en weer. ‘Mondje open.’ Glimlach ik, terwijl ik een stukje meloen in zijn mond schuif en het bord vervolgens netjes op de eettafel zet. Raphaël brabbelt enkele beginselen van woorden, en ik weet zeker dat hij binnen de kortste keren zal kunnen lopen en praten.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Met een warm en gelukkig gevoel kijk ik toe hoe Jezebel samen met Raphaël naar binnen toe loopt. Voordat ze door de deur verdwijnen steekt Raphaël zijn handje op en zwaait naar me, waardoor ik met een grote sprong overeind kom en naar de veranda loop. Binnen twee tellen ben ik terug veranderd en trek dankbaar de schone kleren aan die Jezebel voor me heeft klaar gelegd. Op het moment dat ik het zwarte t-shirt over mijn hoofd trek kom ik de keuken binnen lopen, waar Raphaël wat zit te brabbelen en zijn fruit eet terwijl Jezebel een aantal broodjes op tafel zet.
Met een harde plof beland ik op de keukenstoel terwijl ik mijn hand uitsteek naar een van de vele broodjes. 'Wat worden we toch verwend door mama, hè Raphie,' zeg ik glimlachend waarna ik een grote hap van mijn broodje neem en hem een keer door zijn haren wrijf. 'Mama!' kirt hij vrolijk, terwijl hij ook naar een van de broodjes grijpt en het van alle kanten bekijkt voordat hij besluit het weer terug te leggen en opnieuw een stukje meloen in zijn mond te steken. Mijn mond is echter stil blijven hangen, terwijl ik grote moeite doe om het stuk brood in mijn mond door te slikken terwijl mijn ogen drie keer zo groot zijn geworden. 'Hij zei het! Hij zei mama! Het zei het!' roep ik naar Jezebel als uiteindelijk het stuk brood onderweg is naar mijn maag.

---

•

[Lonely]

---

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Jezebel Odys Fray
Ik grinnik zachtjes als Raphaël zijn eerste woordje besluit te zeggen. ‘Mijn eerste woordje was 'dood'.’ Gniffel ik hem schaapachtig toe. ‘Of was het sterf?’ Grinnik ik schouderophalend terwijl ik het kleine jongetje tegen me aandruk en hem vervolgens op een ietwat verstelde stoel zet. Hij graait naar de stukjes fruit en murmelt ondertussen de simpele woordjes. Eten, mama, dorst. Het is niet heel moeilijk, gezien hij enorm veel informatie heeft kunnen opslaan de afgelopen dagen. Ik laat mezelf naast Embry op een stoel zakken en eet rustig één van de broodjes op. ‘Je hebt al gedronken, Raph.’ Verzucht ik wanneer hij naar mijn glas melk wijst. Hij bedoeld immers niet het gewoonlijke drinken. ‘Dorst?’ Fluistert zijn kinderlijke stemmetje kwetsbaar.
Er rolt een zucht over mijn lippen terwijl ik hem aankijk. ‘Als ik jou iedere keer dat je dorst zegt bloed geef, blijven er geen mensen meer over, knul.’ Glimlach ik hem met een verzachte toon toe, terwijl ik hem naar me toe trek. ‘Dat moet je ook beheersen. Je wil toch bij mensen zijn?’ Ik kantel mijn hoofd iets als hij bedenkelijk knikt. ‘Mooi zo. Eerst eten.’ Gebied ik hem, terwijl ik een stukje meloen in zijn mond stop en vervolgens een hap van een nieuw broodje neem.
Ik schenk Embry een kleine glimlach waarna ik mijn hoofd tegen zijn schouder laat rusten. Raphaël volgt met zijn oogjes de beweging, en klapt vervolgens opgetogen in zijn handjes. ‘Papa.’ Lacht hij vrolijk, waarbij hij zijn hoektandjes in zijn onderlip drukt.
Er wellen druppels bloed op die langs zijn mondhoeken naar beneden glippen. ‘Pas op, die zijn scherp.’ Ik schud mijn hoofd waarschuwend terwijl ik hem optil en vervolgens op het aanrecht zet. Ik dep tegen de wondjes met een nat doekje waarna ik hem onderzoekend aankijk.
‘Als je dorst hebt, moet je - je onderlip niet tegen je tanden houden. Doe zo.’ Ik open mijn mond iets en voel hoe mijn hoektanden groeien, waarna ik mijn mond voorzichtig ietsje dicht, maar mijn lippen van elkaar afhoud. ‘Ja?’ Vraag ik hem zachtjes, waarna hij knikt en hetzelfde doet.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Glimlachend sla ik een arm rond Jezebels middel terwijl ze Raphaëls wondjes verzorgt en uitlegt hoe hij voortaan met zijn hoektanden om moet gaan zonder zichzelf te bezeren. Opnieuw klapt hij lachend in zijn handjes als hij me ziet verschijnen en kirt blij 'papa!' waardoor ik de warmte binnen in mezelf als maar weer voel groeien. Dat kleine ventje maakt zoveel in me los dat ik haast niet kan omgaan met alle gevoelens die door mijn lichaam spoken dus druk ik snel een kus op zijn chocoladebruine krullen en druk dan een ferme kus op Jezebels lippen, plotseling overmand door een simpele opwinding.
Mijn wangen kleuren rood als ik mijn lippen weer van de hare neem en snel kijk ik de andere kant op, 'sorry,' mompel ik zachtjes, terwijl Raphaël me niet-begrijpend aankijkt en via een aantal simpele bewegingen van het aanrecht af klimt om verder op onderzoek te gaan in keuken. Mijn handen sluiten zich rond Jezebels heupen, waardoor ik haar op die manier tegen me aantrek en hoe koortachtig aanstaar. 'Sorry,' murmel ik opnieuw, terwijl ik mezelf voor een tweede keer overgeef aan mijn gevoelens en haar wild en stevig op haar mond kus. De klap uit de woonkamer en het schrille 'papa!' dat erachteraan komt zorgen ervoor dat ik zuchtend mijn voorhoofd tegen dat van Jezebel druk. 'Ik kom al Raph..'

---

•