Quileute RPG || Twilight || O6 - Speeltopics

‘Another legend claims that we descended from wolves and that the wolves are our brothers still. It’s against tribal law to kill them.’
Jacob Black

In een eeuwenoud indianenreservaat in de Washington, vlakbij het kleine dorpje Forks, wonen de Quileutes. Zoals iedere andere indianenstam vechten zij voor hun bestaan en hun tradities. Houten huisjes, kampvuuravonden, alternatieve leefwijzen en een aparte school voor de jeugd vormen samen een hecht eenheidsgevoel de basis van deze bevolkingsgroep.
Maar zijn de Quileutes wel wat ze lijken – een vreedzame, kleine indianenstam – of verhullen ze verschillende, diepe en grote geheimen die aangeven dat ze legende waar zijn?

'The histories that we always thought were legends. The stories of how we came to be. The first in the story of the spirit warriors.’
Jacob Black

|| ROLLEN
Black Roedel
Jacob Black
Leah Clearwater – Eenhoornpoep
Embry Call – Shooter
Seth Clearwater
Quil Ateara – Shooter

Uley Roedel
Sam Uley – PercyWood
Jared Cameron
Paul Lahote
Brady Fuller – PercyWood
Collin Littlesea – PercyWood

Mensen
Emily Young – Overexposed
Rachel Black
Rebecca Black
Kim Connweller
Claire Young – Simia

Cullens
Carlisle Cullen – PercyWood
Edward Cullen – Shooter
Bella Cullen – Overexposed
Renesmee Cullen – Overexposed

Onbekende personen
Brynn Maddy Danec – Hybride – Eenhoornpoep
Charlie Mila Evergreen – Mens – Tsubaki
Jezebel Odys Fray – Hybride – Material
Eva Aiden Brooks – Mens – VolturiBoss
Raphaël Embriël Fray Call – Hybride/Wolf – Shooter


|| REGELS
Niemand doden zonder toestemming van die persoon.
Leden van de roedels luisteren naar de alfa’s (beta’s wanneer de alfa’s niet aanwezig/bezet zijn).
Rollen behorend tot Stephanie Meyer behouden hun karakter etc. zoals in de boeken/films.
Vier rollen per account.
Maximaal zeven verzonnen rollen.
Relaties binnen de groep: Jacob en Renesmee – ingeprent, Quil en Claire – ingeprent, Jared en Kim – ingeprent, Paul en Rachel – ingeprent, Embry en Jezebel, Collin en Brady – ingeprent.

De rollen staan uitgelegd in deze link: (http://www.quizlet.nl/stories/101582/rollen-quileute-rpg--twilight/).

[ bericht aangepast op 16 nov 2012 - 18:31 ]

---

•

Jezebel Odys Fray
Raphaël kijkt ietwat geschrokken mijn kant op, terwijl hij verlegen tegen mijn schouder graaft. Claire's blik betrekt ietsje, waardoor ik haar een verontschuldigende glimlach schenk. ‘We zijn een beetje moe, Claire.’ Geef ik zachtjes, oprecht toe, terwijl ik haar naar binnen volg om Raphaël vervolgens op mijn schoot te laten zitten. Claire kruipt naast ons op de bank en speelt vrolijk met Raphaël's krullen. Het jongetje kijkt van mij naar het kleine meisje, en lacht tevreden als hij beseft dat Claire in haar eigen taaltje tegen hem praat. Ik zet hem voorzichtig bij haar op schoot en zie toe hoe ze in zijn wangetjes knijpt en hem heen- en weer wiegt. Er rolt een grinnik over mijn lippen bij het zien van het hele tafereel, waarmee ik mezelf tegen de leuning laat zakken en mijn ogen enkele seconden sluit. Raphaël steekt zijn handje naar me uit, waardoor zijn wenkbrauwen bezorgd samen fronsen. ‘Ga maar met Claire spelen.’ Verzeker ik hem zacht, terwijl ik een kusje tegen zijn hand druk en hem vervolgens iets stabieler bij Claire drapeer. Ze houdt hem één van haar poppen voor en lacht vrolijk terwijl ik mezelf op een stoel laat zakken.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
'Het spijt me Quil, ik wist niet zeker of je wel...' begon ik langzaam nadat Jezebel samen met Raphaël en Claire naar binnen was gelopen. Een ferme, korte hoofdknik maakte me duidelijk dat het goed was Quil's gespannen houding nam merkbaar af. Samen liepen we de woonkamer binnen, waar ik mezelf naast Jezebel op de bank liet ploffen en Quil op de leuning naast Claire en Raphaël plaatsnam, waarschijnlijk om alles goed in de gaten te houden en in te kunnen grijpen wanneer er iets mis ging. 'Moe?' fluisterde ik naar Jezebel, die met gesloten ogen achterover leunde, waarbij ik een lichte kus op haar wang drukte. Ik zou het haar niet kwalijk nemen, ze was vandaag bevallen van onze zoon en liep nu al rond alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Om eerlijk toe te geven, de vermoeidheid stroomde ook door mijn eigen lichaam, mijn ogen waren zwaar en ik voelde mezelf slap en futloos. Mijn blik richtte zich automatisch op Raphaël, nadat die een verontwaardigd geluidje uitstootte. Op het moment dat mijn blik zich in de zijne boorde sprong er iets open binnen in mezelf, de overgebleven - ver weggestopte - energie in mijn lichaam begon te stromen, waardoor ik mezelf kiplekker en frishelder voelde. Verward staarde ik terug naar Raphaël, die kirrend in zijn handjes klapte en zich richtte op de pop die Claire voor zijn neus hield. Kan dat ventje mij energievol laten voelen?' schoot het vol verwarring door me heen.

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Het is niets.’ Murmel ik zachtjes, terwijl ik mijn hoofd tegen Embry's schouder laat leunen. Hij gaat op in Claire's spelletjes en lijkt nu al in de gaten te hebben dat ze zacht en kwetsbaar is. Mijn ogen glijden naar Quil, aan wie ik lichtjes glimlach. Hij lijkt minder gespannen, en ik weet zeker dat Raphaël haar nooit iets aan zou doen. Daar is hij te intelligent voor. De schemering dwarrelt langzaam neer over La Push en mijn wenkbrauwen krullen samen als ik Raphaëls maagje hoor knorren. ‘Je moet iets eten, ventje.’ Prevel ik zachtjes terwijl ik me sterk afvraag wat ik hem zou moeten geven. Melk zou hij uitspugen, dat wist ik zeker. Er zat geen smaak aan, voor ons. ‘Fruit? Bananen smaken prima en zijn zacht.’ Murmel ik terwijl ik toezie hoe hij van Claire's schoot naar mij kruipt en zijn gezichtje tegen mijn schouder drukt. Uit automatisme krul ik mijn armen voorzichtig rond zijn middel om een kusje tegen zijn slaap te drukken.
‘Ik maak wel iets voor je, thuis.’ Prevel ik zachtjes terwijl ik een krul achter zijn oor strijk en hem een vermoeide glimlach schenk.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call

Verward door de plotselinge energie die binnen in me is losgelaten spring ik met een wilde beweging op van de bank, waarna ik diep in- en uitadem waardoor mijn borstkast opzwelt. 'Ik draag hem wel, jij bent nog te zwak Jez,' ratel ik snel achter elkaar, waarna ik Raphaël in een snelle, soepele bewing van haar overneem en met een grote zwaai in mijn armen laat belanden, waardoor hij het uitschreeuwt van plezier. Nog een staar ik verward naar Raphaël en frons ik mijn wenkbrauwen, ik moest erachter komen wat dat mannetje allemaal kon en wat zijn gave was, dan konden we er misschien iets mee doen en ermee oefenen.
'Kom knul, we gaan wat te eten voor je zoeken,' zeg ik met een blije glimlach. Na een klap op Quil's schouder, een aai over Claire's hoofdje en het helpen met opstaan bij Jezebel loop ik energiek naar de voordeur. Op het moment dat Raphaël ogen afdraaien naar de bomen die heen en weer bewegen op de wind voel ik de energie in een ruk uit mijn lichaam glijden, waardoor ik met mijn hand naar de leuning van de veranda grijp. 'Zowee,' stoot ik met een harde ademstoot naar buiten, terwijl ik opnieuw fronsend richting Raphaël kijkt, die nu zijn ogen heeft gericht op de tuinlampen van Quil en er een lichte glimlach rond zijn lippen speelt. 'Dat ventje kan energie sturen...' fluister ik verbijsterend.

---

•

Jezebel Odys Fray
‘Te zwak.’ Mompel ik afkeurend terwijl ik Raphaël uit zijn handen neem en vervolgens zijn gezicht bekijk. ‘Bezorg je vader geen hart aanval, vampiers met gaves zijn nog nieuw.’ Ik druk een kusje op zijn wang, waarna ik hem in Embry's armen leg gezien het daar warmer is. ‘Zoiets vermoedde ik al.’ Prevel ik onschuldig, terwijl ik zijn vrije hand vastpak. ‘Zoals ik mezelf in vuur kan verdiepen, kan hij dat waarschijnlijk met allerlei soorten energie. Ik zal Ithuriël vragen om hem na te kijken.’ Knik ik langzaam. ‘Hij heeft er meer verstand van. Als Raph straks naar school moet, zal hij zijn gave en al het andere moeten kunnen beheersen.’ Leg ik hem zacht uit. Naar school gaan en menselijke contacten leggen is belangrijk, voor zo lang dat kan. Ik weet namelijk nog steeds zeker dat er een punt zal zijn waarop de mensen zullen merken dat we niet verder groeien en we zullen moeten verhuizen. Raphaël stoot een klagelijk geluidje uit, waarmee ik mijn hoofd glimlachend schud. ‘Je krijgt straks. Eerst écht eten.’ Berisp ik hem zachtjes, met een zachte aai over zijn wang.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Glimlachend buig ik mijn hoofd om naar Raphaël te kijken, die tevreden in mijn armen de omgeving in zich ligt op te nemen. Zo nu en dan stoot hij een kirrend, verontwaardigend geluidje uit, waarna hij met zijn handjes richting iets wijst en vervolgens wordt afgeleid door een nieuw onderwerp. 'Anderen beheersen hmm,' mompel ik zacht tegen Jezebel, 'dat lijkt me wel gaaf,' grinnik ik er zacht achteraan. Wanneer ons eigen, kleine huisje in het zicht komt verschuif ik Raphaël zodat hij op één arm komt te hangen en aai door zijn krullen terwijl ik vrolijk naar hem glimlach. 'Papa moet jou straks wat laten zien knul, jij bent niet de enige hier die leuke dingen kan!' zeg ik met een spannende ondertoon waardoor Raphaëls oogjes beginnen te glimmen van plezier.
'Maar, eerst eten,' glimlach ik naar hem als we met z'n drietjes onze veranda opstappen en koers zetten naar de keuken, waar Ithuriël nog steeds staat te wachten alsof hij de afgelopen tijd - sinds ik een flesje ben komen halen voor Raphaël - niet heeft bewogen. 'Ithuriël,' knik ik hem glimlachend toe.

---

•

Jezebel Odys Fray
Ithuriël glimlacht vriendelijk, maar blijft staan. Ik buig mezelf over de fruitschaal en verkies enkele bananen en andere, zachtere stukjes fruit om in voedsel te veranderen. Vervolgens overhandig ik Embry de kleine hoeveelheid voor Raphaël, terwijl ik iets meer voor Embry begin te snijden. Hij zou Raphaëls voedsel in z'n holle kies stoppen, heb ik zo het idee. Er rolt een moeizame zucht over mijn lippen terwijl Ithuriël bezorgd zijn arm op mijn rug legt.
‘Het is niets, ik ben gewoon moe. Een kind hebben is vermoeiend.’ Glimlach ik hem hoofdschuddend toe, terwijl ik me tot Raphaël wendt om een kusje op zijn hoofd te drukken. ‘Ik ga even naar boven. Leer hem geen stom jongensgedrag aan terwijl ik weg ben.’ Grijns ik plagerig richting Embry, waarna ik een kus op zijn lippen druk en naar boven verdwijn. Ik ontdoe me van mijn kleding en neem vervolgens een korte douche om alles van me af te wassen.
Als ik klaar ben trek ik enkele kledingstukken over mijn hoofd om vervolgens tussen de lakens te kruipen als een opgerold kind. De vermoeidheid is zo overweldigend dat ik mezelf in slaap voel glippen nog voor ik enig verzet heb kunnen bieden.

---

Feel the fire, but do not succumb to it.

Embry Call
Glimlachend kijk ik achter Jezebel aan, die vermoeid richting de trap loopt en uiteindelijk naar boven verdwijnt. Ithuriël lijkt wat onrustig en verdwijnt naar de kelder, waarschijnlijk om wat bloedzakken klaar te leggen voor het moment dat Jezebel wakker zal worden. Nog steeds glimlachend loop ik met Raphaël in mijn ene arm en het fruit in mijn andere naar de veranda, waar ik mezelf neer laat zakken en Raphaël stukje voor stukje het fruit begin te geven. De gretigheid en gulzigheid waarmee hij het tot zich neemt en naar binnen slikt geeft aan dat ventje meer honger heeft gehad dan ik van te voren had verwacht. Nadat ik hem ook een paar stukjes van mijn portie heb gegeven schuif ik snel mijn eigen fruit naar binnen en kijk daarna aarzelend rond. 'Waarom ook niet Raph?' vraag ik hem uiteindelijk, waarna ik hem voorzichtig neer zet op het trapje van de veranda, met aan zijn ene zijde de verhoging en aan zijn andere zijde mijn jas die is opgerold tot een dikke prop zodat hij zich niet zal bezeren.
Nadat ik een aantal stappen achteruit heb gedaan trek ik mijn t-shirt over mijn hoofd, kijk ik met een grote grijns naar Raphaël - die me met verwarde en grote oogjes aan zit te staren - en knipoog dan naar hem. 'Goed opletten Raphie, dit kun jij later ook,' roep ik enthousiast, waarna ik mezelf binnen twee seconden in mijn wolvengedaante laat veranderen en afwachtend naar hem blijf kijken. Zijn kleine handjes die naar voren steken en een grijpende beweging maken zorgen ervoor dat ik langzaam naar voren loop en mijn kop laat zakken, zodat ik binnen de kortste keren Raphaëls handjes door mijn vacht voel glijden. Een tevreden grom verlaat mijn keel, wat Raphaël niet doet blikken of blozen, hij blijft ongestoord verder gaan met het bestuderen van mijn vacht, terwijl er brabbelende geluidjes uit zijn mond komen.

---

•

Isabella Marie Cullen
Uiteindelijk kijkt hij me - ditmaal met een iets vriendelijkere blik - aan en wrijft met zijn vingers over mijn been heen. "Edward.." fluister ik heel zachtjes, op een zeurderige toon. Ik klonk als een klein kind, maar hopelijk zou het helpen. Nadat ik mijn eigen gedachten onder controle heb laat ik mijn schild weer zakken, zodat hij mijn gedachten weer kan horen. Renesmee's ogen gleden van het beeldscherm van haar ipod naar ons, de glimlach op haar gezicht was nogsteeds zichtbaar. "Wat is er?" vroeg ze enthousiast. "Mag ik het ook weten?" Renesmee kon zeuren als geen ander, en meestal kreeg ze dan ook altijd haar zin. Blij dat Ness het me makkelijker maakte zakte ik wat onderuit en slaakte een geamuseerde zucht.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Edward Cullen
'Wat is er? Mag ik het ook weten?' De enthousiaste, vrolijke stem van Renesmee vult de gehele auto, waardoor ook het gesprek van Esmé en Carlisle stil valt en hun aandacht uitgaat naar de gebeurtenissen op de achterbank. Bij het horen van de geamuseerde zucht die Bella slaakt werp ik een donkere blik op haar, waarbij mijn wenkbrauwen gefronst zijn en mijn halve grijns direct van mijn gezicht verdwijnt. 'Renesmee, dit is iets tussen mij en je moeder,' zeg ik kortaf met een duistere ondertoon in mijn stem die aangeeft dat ik geen tegendruk verwacht. Renesmee werpt me een onschuldige blik toe, niet wetend wat ze heeft misdaan en ik zie dat ze twijfelt om opnieuw tegen me in te gaan en nogmaals te vragen wat ik van plan ben te gaan doen met Bella. Snel werp ik mijn blik naar buiten, door het raam, kijkend naar de groene bossen die veranderen in grote flatgebouwen en meerdere auto's, we waren in de stad aangekomen.

---

•

Isabella Marie Cullen

Zwaar geïrriteerd schoof ik mijn benen van die van Edward af en vouwde ze over elkaar heen. Na zo'n zes jaar getrouwd te zijn wist hij nogsteeds niet hoe erg ik verassingen haat. Ik wilde de pret absoluut niet bederven voor hem, maar wat nou als hij iets ergs voor me achterhield? Wat nou als Alice en Rosalie nog een dag shoppen eraan geplakt hebben en ik dat niet mocht weten voordat ze me hadden kunnen meesleuren, omdat ze bang waren dat ik al voordat dat kon gebeuren weg uit Seattle was? Renesmee, ik had nooit gedacht dat ik dit ging zeggen maar, zeur alsjeblieft door! Ook al kon ze me niet horen, de moeder en dochter band tussen ons was toch sterk. Of het was gewoon toeval, of ze had het echt aangevoeld. "Maar pap, je hebt zelf een keer gezegd dat het onbeleefd is om samen ergens over te smoezen." Edward draaide zijn hoofd weer naar Renesmee toe en wilde net wat zeggen toen Carlisle de auto stopte.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Edward Cullen
'Maar papa, je hebt zelf een keer gezegd dat het onbeleefd is om samen ergens over te smoezen,' zegt Renesmee plotseling op verontwaardigde toon, waardoor ik mijn hoofd met een ruk naar haar toedraai om nog eens duidelijk te zeggen dat ze haar neus uit de zaken van Bella en mij te houden, door de geïrriteerde houding die ik mezelf heb aangenomen. Precies op het moment dat ik mijn mond open om een tirade te beginnen over privacy en nieuwsgierigheid stopt Carlisle de auto en zie ik hem met een lichte glimlach in de achteruitkijkspiegel kijken, hij wist precies hoelaat het bij mij was en koos dit goede moment uit om op een parkeerplaats plaats te nemen, midden in het centrum van Seattle.
Met een flits schiet ik uit de auto en leun tegen de muur van het immense gebouw waarnaast we plaats hebben genomen. Langzaam volgt de rest en Alice en Rosalie beginnen direct te overleggen waar ze heen willen en wat ze willen zien. Emmett en Jasper besluiten dat ze naar de sportzaak willen en Esmé en Carlisle kijken genoegzaam rond, zich ergens bij aansluitend om zo tussen de groepjs heen en weer te pendelen. 'Bella gaat met mij mee,' brom ik zachtjes, als ik naar Alice kijk - die direct knikt omdat ze heeft gezien wat ik van plan bent - 'Renesmee blijft bij jullie,' zeg ik er met een strenge toon achteraan terwijl ik Renesmee kort aankijk. Met een korte duw zet ik mezelf af tegen de muur, loop langs Rensmee - waarbij ik snel een kus op haar wang druk en met mijn hand door haar haren ga - knik naar Bella en begin dan van de stad af te lopen.

---

•

Renesmee Carlie Cullen

Verontwaardigd trek ik mijn wenkbrauwen op en sloeg kort daarna mijn armen over elkaar heen. "Renesmee, kom je?" klinkt de zachte stem van oma en ik draai me om. Het was moeilijk om mijn teleurstelling te verbergen, ik haatte het om ergens buitengesloten te worden. Met een kleine tegenzin loop ik naar de rest van mijn familie toe en besluit maar met opa en oma mee te lopen, die als eerste met Emmett en Jasper meegaan. Nadat ze een tijd en plaats hebben afgesproken waar we elkaar dan weer tegenkomen beginnen we precies te tegenovergestelde richting als mijn tante's in te lopen. Mama en papa zijn rechtdoor gelopen, en waar die naartoe gingen wist ik niet precies. Wat was er nou in godsnaam zo geheim wat die twee konden doen in een stad? Emmett zag me piekeren en gooide me op zijn rug. "Niet zo sacherijnig kleintje." ik glimlachte licht bij het horen van zijn stem en liet me zo door de stad dragen. Er waren maar weinig mensen op straat, wat ook best wel logisch was. De jongeren waren allemaal naar school en het regende teveel om voor de overige mensen naar de stad te gaan. Nadat we dan eindelijk bij die ene sportzaak waren aangekomen sprong ik van Emmett's rug af en liep als eerste de enorme winkel binnen.

Isabella Marie Cullen

Verbaasd liep ik Edward achterna, die stug rechtdoor liep en daardoor de rest van de familie achterliet. "Edward, kan je me nu alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is?" vroeg ik, mijn stem klonk licht wanhopig. Zodra ik bij hem was pakte ik zijn hand en hield hem tegen. "Ik kan er echt niet meer tegen!" Edward zei helemaal niks en trok me mee, verder van de stad af. Nadat we de laatste grote gebouwen voorbij waren gelopen probeerde ik het nog een keer. "Wat ben je van plan?" klonk het al voor de tweede keer in tien minuten.

---

But calm, white calm, was born into a swan.

Edward Cullen
Met mijn kaken strak op elkaar geklemd reageerde ik niet op Bella wanneer ze mijn hand vast had gepakt en met een lichte, wanhopige stem had gevraagd wat er allemaal aan de hand was. Na tien minuten ontspande ik langzaam weer, totdat Bella opnieuw begon te praten, 'wat ben je van plan?' Voor de tweede keer klemde ik mijn kaken op elkaar en bleef stug door lopen zonder aandacht aan haar te schenken of te reageren op haar vraag. Ze moest een weten - waarschijnlijk wist ze het wel - hoeveel moeite het me kostte om niet op haar te reageren, om niet naar haar te kijken wanneer ze de wanhopige klank in haar stem nog meer liet doordringen.
Na vijf minuten verder te hebben gelopen bleef ik plotseling op de hoek van de straat stil staan. Aan de andere zijde van de hoek was de gigantische boekenwinkel gevestigd waar ik Bella mee naartoe wilde nemen, maar ik wilde niet naar binnen zonder dat de lucht tussen ons in was geklaard. Langzaam draaide ik me naar haar toe, waarbij ik mijn hand uit die van haar liet glijden en mijn armen over elkaar sloeg terwijl ik haar fronsend aankeek. 'Je moet me vertrouwen, Bells,' fluisterde ik zacht, waarbij ik de geamuseerde klank in mijn stem weg wist te houden.

---

•

Isabella Marie Cullen

"Je moet me vertrouwen, Bells." fluisterde Edward uiteindelijk nadat hij me een tijdje had aangestaard. De regen kletterde op ons neer en liet mijn haren aan elkaar plakken, nog zoiets waar ik echt een hekel aan had. "Dat is het niet," begin ik zachtjes. "Het is gewoon dat ik verassingen haat, ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben." leg ik uit, waarna ik een kleine glimlach op mijn gezicht laat verschijnen. Met een snelle vampier beweging sloot ik hem in mijn armen en drukte een kus op zijn mond. Na hem een paar minuten in mijn greep te hebben gehouden laat ik hem weer los. "Dus wat was je van plan?" mijn nieuwsgierigheid hield het echt niet meer.

---

But calm, white calm, was born into a swan.