• House of Nightmares, hét nieuwe realityprogramma van het jaar. Acht mensen, vier jongens en vier meisjes, gaan het grote oude huis in om daar geconfronteerd te worden door hun grootste nachtmerries in de hoop te winnen. Wat ze niet weten is dat zodra ze het huis binnen zijn gegaan en de deur achter hun sluit, alle connectie met de buitenwereld verloren gaat. Maar dat was niet het orginele plan. De wezens die in dit oude huis wonen nemen de controle over. Nu is het een zaak van overleven geworden.


    De regels:
    - Geen ruzie OOC.
    - 16+ is toegestaan.
    - Niet moorden zonder toestemming.
    - Als je niet meer reageert, vermoorden we je karakter.
    - Alleen ik, DarkSavior en Rechazame openen nieuwe topics.
    - Geen one-liners, minimaal 5 regels. Als je dat niet doet, krijg je echt een waarschuwing.
    - Geen perfecte karakters die zich uit elke situatie kunnen redden etc.


    Rollen:

    Meisjes:
    - Dahlia Evangeline Orellana ~ Rechazame
    - Rikki Madeleine Beck ~ Assassin
    - Katherine Sarah Gray ~ Bagoly
    - Niamh Raine Pierce ~ Isuzu|Cocon

    Jongens:
    - Matthew Freeman ~ InOblivion
    - Sal Levine ~ Soubi
    - Caleb Nathaniël Riverson ~ Carmenta
    - Nathaniel Carter ~ Lexus

    Wezens:
    - Nightshade/Darren Shade ~ CyberLord
    - Parthenope ~ General
    - Amartistus/Amy Jackson ~ RememberYoux
    - Ayaki ~ Uchiha

    Even een kleine beschrijving van het huis:
    Het huis heeft in totaal vijf verdiepingen. De kelder, de begane grond, de eerste verdieping, de tweede verdieping en een zolder. Daarbij is er nog een achtertuin met een veranda waar je kan zitten. De tuin zelf is overwoekerd en er staat een hoge muur omheen. De achterdeur is dan ook de enige buitendeur die niet op slot is.
    De kelder is een donkere ruimte die amper verlicht word. Het is er net een doolhof met gangetjes en opgestapelde dozen. Er gaat een trap heen en bovenaan die trap zit een deur.
    Op de begane grond is alles een stuk normaler. Er is een keuken, een eetkamer, een huiskamer en een wc. In de hal is er een trap die naar boven leid. Er zijn verder geen tv's of radio's aanwezig. Ook is er geen Wi-Fi.
    Op de eerste verdieping slapen de kandidaten. Ze hebben allemaal een identieke slaapkamer met een kleine badkamer eraan. Het bevat een groot, houten bed, een kledingkast en een kaptafel. De badkamer heeft een wc en een kleine douche. Er is maar een beperkte hoeveelheid warm water.
    De tweede verdieping heeft ook allemaal kamers. Deze bevatten schilderijen, portretten, oude stoffige meubels met lakens erover heen, alles wat je je maar kan bedenken. Het is geen fijne omgeving.
    Op de zolder is geen licht en ook geen ramen. Daar kan je ook niet zien wat voor vreselijks zich daar bevind.
    Er zijn maar weinig stopcontacten in het huis. Die heb je ook niet nodig want telefoos, laptops, tablets etc. zijn dan ook niet toegestaan. Er is wel gewoon electriciteit.

    Rollentopic


    Your make-up is terrible

    [Mijn topics]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    > Mijn topics.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    [Mijn topics, ik reageer morgen pas op Ayaki. Heb nu echt geen zin meer, sorry.]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Rikki Madeleine Beck

    Niamh pakt de EHBO doos uit het goede kastje en neemt die mee terug naar de eettafel. Ze begint kalm haar wond te verzorgen en te verbinden, waar ik lichtelijk jaloers op word. Kon ik dat maar, dan was alles nu een stuk gemakkelijker gegaan, ook voor Sal. Hij kan beter met haar optrekken dan met mij, met al zijn wonden.
    "Het spijt me." prevelt Niamh ongemakkelijk. Ik kijk eventjes fronsend naar haar en dan naar Sal. Ik denk niet dat ze ergens echt spijt van hoeft te hebben... Zij heeft toch dat verdomde mes niet door zijn hand gestoken?
    "Eh, oké." zegt Sal dan zacht tegen haar. Hij pakt zijn thee op en neemt kleine slokjes. "Rikki." zegt hij zachtjes en ik kijk hem vragend aan. "Dank je." zegt hij waar door ik lichtjes moet glimlachen, al weet ik echt niet waarom hij me nu bedankt. Ik haal lichtjes mijn schouders op en pak mijn thee ook weer vast, met beide handen. Nu ben ik wel zo slim om mijn handen er niet aan te verbranden, die nu een beetje rood en licht opgezet zijn van gister.
    "Geen probleem, denk ik." antwoord ik zo nonchalant ik kan, wat ik eigenlijk gewoon niet kan. Voor zover ik weet heb ik niets gedaan daarnet. Daarna kijk ik even naar het verband van Niamh. "Ik snap niet hou mensen van bloed kunnen houden, ik vind het afschuwelijk." murmel ik een beetje in het niets.


    Your make-up is terrible

    Nightshade

    Zijn ogen werden groter "Ik uhm.. ik ben nog niet zo goed in illusies. Ik kan ze maximaal twintig minuten ophouden, hoewel ik het wel graag wil proberen." zei hij met een kleine glimlach. Hij boog kort en ging op de grond zitten. "Als ik zo vrij mag zijn, dit is een van de meest gedetailleerde realistische illusies die ik kan maken. Abstracte illusies zullen misschien wat makkelijker voor me zijn." zei hij waarna hij zijn ogen sluit en ze vlak daarna opende. Ik draaide me om en alles was veranderd. Ik glimlachte toen ik de details van de illusie zag. "Goedzo." was het enige wat ik zei, meer woorden had ik er niet voor. Het was goed, maar meer ook niet. Perfect is het nog niet, maar hij doet het al erg goed.
    "In mijn geval kan ik een illusie ophouden zolang deze maar de grootste plek in mijn gedachten inneemt. Als ik aan wat anders denk, dan zal de illusie overlopen in die gedachten. Bijvoorbeeld..." Rechts van mij zag ik de omgeving veranderen, het was ons toen we aan het vechten waren. Ik grijnsde eventjes. "Leuk gevecht." zei ik grinnikend en keek toen weer terug naar Ayaki.
    "Nu heb ik twee illusies. Dit kan handig uitpakken of voor verwarring zorgen, maar dit is niet wat ik wil." Ik knikte, verwarring is altijd leuker, dan weten ze niet wat ze moeten doen. Alsof ze opeens niet meer voor zichzelf kunnen denken. De scene veranderde weer en ik zag dat wat ik al eerder had gezien.
    "En datzelfde gaat op voor als iemand mijn gedachten binnendringt." maakte hij zijn zin af. 'Een hypnose of een niet verwacht iets zou dus fataal zijn' dacht ik bij mezelf, 'dan zou ik moeten inspringen.' Ayaki sloot zijn ogen en hief de illusie op.
    "Maar u heeft gelijk. Als het een onderdeel van de show is, dan maakt de tijd niet zo heel veel uit. Daarin kan ik altijd verbeteren en bovendien.." Hij stopte met praten en keek me aan, waarna er een glimlach op zijn gezicht verscheen. "..heb ik u als gids." Ik grinnikte en knikte. "Natuurlijk heb ik gelijk en samen met mij kunnen we makkelijk een lange en uitgebreide illusie oprecht houden." begon ik en ging voor hem zitten. "Het is belangrijk dat we tijdens de illusie elkaars fouten opvullen. Als er bij mij dus iets niet klopt, moet je je eigen illusie erover heen plaatsen. Natuurlijk merk ik dat en moet ik dat toestaan, omdat je een gedeelte van mijn denken aanpast." Ik zuchtte en schudde eventjes mijn hoofd. "Dit is weer een van die dingen die je moet uitproberen in plaats van uit leggen." begon ik en keek hem weer aan. "Daarom vraag ik je een zo zwaar mogelijke illusie te maken en die zolang oprecht te houden totdat delen ervan vervagen. Ik zal ze dan weer opvullen zodat de illusie oprecht blijft."


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Mijn post komt vanavond of morgen. Moet nog naar school heen, waarna ik met een vriend wat ga HTML-en. En ik ben traag van begrip dus dat duurt effe :Y).


    No growth of the heart is ever a waste

    [Oh, okay. Begrijpelijk. Veel succes en plezier xd]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Niamh Raine Pierce.
    “Eh, oké.” Zegt Sal zacht tegen mij, pakt zijn thee op en neemt kleine slokjes voordat hij zich naar Rikki richt. “Rikki. Dank je.” Ze had hem vragend aangekeken, maar moest nu lichtjes glimlachen, waarna ze haar schouders ophaalde en haar thee ook vastpakte.
    “Geen probleem, denk ik.” Antwoord ze nonchalant en ik laat mijn blik van de één naar de ander flitsen. Wanneer ik merk dat Rikki naar het verband kijkt en vervolgens naar mij, kijk ik haar vragend aan. “Ik snap niet hoe mensen van bloed kunnen houden, ik vind het afschuwelijk.” Murmelt ze een beetje en ik kijk afwezig weg.
    Mijn stem klinkt als een bedachtzame fluistering wanneer deze spreekt, “Ik snap het wel,” begin ik, terwijl ik mijn blik op Rikki richt. “Niet dat ze mensen er ook pijn om doen. Alleen bloed is toch wel leven en misschien komt mijn lichte fascinatie ook doordat ik een creatieve opleiding doe waar ik veel menselijke anatomie nateken, maar voor de rest…” Ik schudde mijn hoofd. “Mensen pijn doen alleen vanwege bloed is moord,” In alle opzichten en op die manier houd ik er niet van.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Ayaki.

    'Natuurlijk heb ik gelijk en samen met mij kunnen we makkelijk een lange en uitgebreide illusie oprecht houden,' start Nightshade zijn dialoog. Ik knipper een paar keer met mijn ogen ter verbazing. Is hij zo goed in het maken van illusies? Heb ik zijn vaardigheden al die tijd onderschat? Ik sla mijn ogen snel neer, hopend dat mijn verbazing niet beledigend is overgekomen. 'Het is belangrijk dat we tijdens de illusie elkaars fouten opvullen. Als er bij mij dus iets niet klopt, moet je je eigen illusie erover heen plaatsen. Natuurlijk merk ik dat en moet ik dat toestaan, omdat je een gedeelte van mijn denken aanpast.' Ik kijk op, mijn ogen flitsen in het schrale licht.
    'Illusies aanvullen?' Ik heb niet gedacht dat zoiets mogelijk was, maar het klinkt aannemelijk. 'Is dat mogelijk?'
    'Dit is weer een van die dingen die je moet uitproberen in plaats van uit leggen. Daarom vraag ik je een zo zwaar mogelijke illusie te maken en die zolang oprecht te houden totdat delen ervan vervagen. Ik zal ze dan weer opvullen zodat de illusie oprecht blijft,' legt hij uit met een zakelijke toon. Een zware illusie? De illusie die ik net heb gebruikt is een van de meest gedetailleerde die ik ken. Ik moet zoeken naar meer, naar nog meer details. Maar hoe doe ik dat? Door ze te creëren. De illusie die ik net heb laten zien is gebaseerd op een waar beeld. Ze is dus meer een herinnering die ik in een illusie plaats. Nu zal ik het anders moeten aanpakken. Ik zal ter plekke een beeld moeten scheppen dat rechtstreeks uit mijn fantasie komt.
    'Goed,' is het enige dat ik zeg als ik mijn ogen sluit. De omgeving om ons heen verandert in een diepzee. De glinstering van de zon op het water geeft de indruk dat we echt onder water zijn. Heldere koraalriffen met de meest uiteenlopende flora en fauna vullen het grootste deel van de illusie. Scholen vissen - elk afzonderlijk naar voren gebracht in mijn gedachten - komen naar voren en verdwijnen even snel als ze ons hebben gezien. Haaien, een walvis, zeepaardjes, cichliden, een barracuda op rooftocht, een murene in een rotsachtige spleet, zeewier, schelpen, clownvissen, op z'n minst vijf soorten anemonen.
    Mijn hoofd bonkt. Nog geen vijf minuten, weet ik. Ik probeer te staan, kijk mijn eigen illusie in. Zo houd ik ze op stand, Ik strek mijn hand, laat een zeepaardje er omheen dansen. Enkele maanvissen zwemmen langs me heen. Ik haal mijn hand door het water, grijp naar een stuk zeegras. Een octopus komt voorbij en zet de achtervolging in op een krab die zich tegoed doet aan het koraalrif. Ik slik. Het bonken wordt zwaar. Het zal niet lang meer duren.


    No growth of the heart is ever a waste

    Sal Levine

    Lichtjes zag ik haar glimlachen en haar schouders ophalen. Ze wist dus duidelijk niet waarom ik het zei.
    'Geen probleem, denk ik,' antwoordde ze nonchalant. Ik keek even naar haar kopje en toen naar die van mij. Volgens mij zat het zakje er nu wel lang genoeg in.. Ik haalde hem eruit en roerde zonder reden in mijn thee.
    'Ik snap niet hou mensen van bloed kunnen houden, ik vind het afschuwelijk,' murmelde Rikki opeens vanuit het niets. Ik keek op naar haar en toen naar Niamh die afwezig wegkeek.
    'Ik snap het wel,' begon ze met een bedachtzame fluistering. 'Niet dat ze mensen er ook pijn om doen. Alleen bloed is toch wel leven en misschien komt mijn lichte fascinatie ook doordat ik een creatieve opleiding doe waar ik veel menselijke anatomie nateken, maar voor de rest…' Ze schudde met haar hoofd, haar blik was gericht op Rikki. 'Mensen pijn doen alleen vanwege bloed is moord.' Een rilling ging door mijn lichaam heen. Hoe ze praatte. Ik snapte de fascinatie niet, zelfs niet om hoe zij het beschreef. Enige wat er leuk aan was, was de kleur en zelfs dat begon steeds beetje bij beetje te verminderen.
    'Moord is als je iemand ook moord, pijn is niet gelijk moord,' mompelde ik zachtjes. Pijn is moord? Hoe vaak moest ik dan wel niet vermoord zijn? Veel levens had ik dan.. Meer dan die van een kat. Ik zuchtte zachtjes en nam een hapje van mijn brood. 'Als jullie het niet erg vinden, dan ga ik even naar buiten.' Even frisse lucht.. Ik stond op en pakte in mijn goede hand mijn beker en in de slechte hand mijn broodje. 'Tot zo,' zei ik met een klein glimlachje en liep weg.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Rikki Madeleine Beck

    "Ik snap het wel." begint ze met een bedachtzame fluistering en haar blik op mij gericht. Ik kijk haar nieuwsgierig en verbaasd aan. "Niet dat ze mensen er ook pijn om doen. Alleen bloed is toch wel leven en misschien komt mijn lichte fascinatie ook doordat ik een creatieve opleiding doe waar ik veel menselijke anatomie nateken, maar voor de rest..." Ze schud met haar hoofd. "Mensen pijn doen alleen vanwege bloed is moord." Ik frons iets, omdat het voor mij alleen nog maar onduidelijker is geworden.
    "Moord is als je iemand ook moord, pijn is niet gelijk moord." mompelt Sal, waar door ik abrupt op kijk naar hem. Eerlijk gezegd was ik even vergeten dat hij er ook zat en dat dit hem nogal aan kan spreken, op een foute manier. Hij zucht zachtjes en neemt een hap van zijn brood. "Als jullie het niet erg vinden, dan ga ik even naar buiten." Ik knik er lichtjes op. Sal staat op, pakt in zijn goede hand de beker en in zijn andere zijn brood. "Tot zo." zegt hij met een klein glimlachje en hij loopt weg.
    Ik zucht diep, waarna ik mijn hand door mijn haar haal, dat nu bijna geheel is opgedroogt van de douche van daarnet. "Bloed stinkt." is mijn enige volgende opmerking terwijl ik Sal nakijk. Ik heb zin om mijn hoofd op tafel te leggen, maar doe dit uit beleefdheid maar niet.


    Your make-up is terrible

    Nightshade

    "Goed" is het enige wat hij zegt, voordat hij zijn ogen sluit. Het duurde niet lang totdat de omgeving om ons heen veranderde. Opeens was ik onderwater, met alle details die daarbij te pas komen. De glinstering van de zon op het water. Heldere koraalriffen met flora en fauna, waarvan ik de helft niet eens ken. Overal zie ik scholen vissen zwemen. Ze komen en zo gaan, constant. Van alles en nog wat komt tot leven en ik heb echt het gevoel dat ik onderwater ben, met het enige verschil dat ik hier kan ademen en niet drijfnat word.
    Ayaki staat op en kijkt naar zijn eigen illusie. "Goed gedaan." zei ik met een glimlach. Dit zou ik niet veel beter hebben gedaan, maar goed, ik kom amper tot nooit aan zee en zwemmen deed ik al niet, dus was dat niet al te moeilijk. Ayaki aait een zeepaardje en grijpt naar zeegras. Duizenden dingen gebeuren om hem heen. Het enige wat ik doe is rond kijken naar fouten, naar gaten van dingen die vergeten zijn. In het begin kon ik niks vinden, maar langzamerhand werd de reflectie van de zon op het water minder. Nog niet genoeg om te corrigeren, dus liet ik het. Ik draaide me weer om en keek richting Ayaki. Achter hem zag ik iets wat me, eerlijk gezegd, niet verraste. Ik zag een deel van mijn kamer. Doordat hij zich te zeer concentreerde op wat voor hem gebeurde, vergat hij wat er achter hem gebeurde. "Opletten." zei ik zachtjes, terwijl ik probeerde het op te vullen met een kopie van zijn koraalrif.


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Ayaki.

    Met licht toegeknepen ogen merk ik dat het me steeds meer moeite kost om de illusie staande te houden. Mijn ogen flitsen naar achter, waar een deel van de zee is afgebrokkeld en hout doorschijnt.
    'Opletten,' zegt Nightshade en de illusie wordt van zijn kant aangevuld. Ik sluit mijn ogen even - een tactiek die ik toepas om de rust in mezelf te hervatten als de situatie het toelaat - en pak de illusie weer op. Ik zet alles op alles om het immense bonken in mijn hoofd aan de kant te zetten, zij het maar voor even. Inmiddels heb ik de illusie nu naar schatting zo'n 15 minuten opgehouden en de zware druk op mijn hoofd is bijna ondraaglijk. Ik bijt op de binnenkant van mijn lip als ik mezelf over de grens duw. Ik kijk de zee in en voorkom uit alle macht dat nog meer gaten zich voordoen. In dit stadium is mijn illusie perfect. Nog wel. De vraag is alleen voor hoelang. Ik focus me op mijn ademhaling om me weer op de illusie te kunnen focussen. Mijn ademhaling doorklinkt in de kamer. Wat ik dacht. Op twee dingen tegelijkertijd focussen lukt niet. Alleen de illusie, alleen dat. In mijn gedachten zijn we de 20 minuten gepasseerd. Nu houdt mijn geest het voor gezien als delen van de illusie af blakeren.
    'Het lukt me.. niet meer,' hijg ik als ik de illusie ophef. Doodmoe en geestelijk uitgeput laat ik me op de vloer zakken. Mijn lichaam is klam van het zweet - wat ik niet heb verwacht - en mijn hoofd voelt aan alsof iemand een granaat door mijn hersenpan heeft gesmeten. Het beeld voor mijn ogen is troebel en mijn hersenen hebben moeite met mijn zicht verwerken. Ik heb een keer eerder mijn uiterste grens opgezocht, meerdere malen zelfs op aandringen van Ayaki, maar nadat ik erachter kwam dat het me in het ergste geval een paar dagen bewusteloosheid kon opleveren had hij het me geweigerd. Nu kan ik beter met de illusies uit de voeten omdat mijn slapeloosheid voor een flink deel is verdwenen, maar iets zegt me dat ik nog steeds moet oppassen met de grens opzoeken. Niet dat ik het anderzijds erg problematisch vind. Ik vind het wel... interessant om de grens van mijn kunnen op te zoeken. Het laat me menselijk voelen, op een vreemde manier. Het doet me weer kennismaken met de fragiliteit van het leven.
    'Ik hoop dat dit voldoende was,' zeg ik met een zachte stem als ik weer overeind kom, nog steeds wat verzwakt. Ik sluit mijn ogen en heb ineens de grote behoefte aan rust. Maar ik dwing mezelf wakker te blijven. Ik moet.. meer kunnen dan dit. Ik moet beter worden dan dit. Ik sta op en merk dat de wereld voor me duizelt. Dit is niet goed. Is dit normaal voor een vampier?
    'Nightshade.. die vis... die vis daar, is dat uw werk?' vraag ik als ik naar een puntje in de kamer wijs als losse delen van de illusie nog voor mijn ogen dansen, in werkelijkheid allang niet meer aanwezig.
    Ik stap langzaam, wat wiebelend op hem af. Mijn hoofd is zwaar.
    'Ik moet.. rust,' is de waarschuwing die ik kan geven voor ik me nog net weet om te draaien naar het enige zachte voorwerp in de buurt, zijn bed. Ik laat me erop vallen als ik het bewustzijn verlies.

    [ bericht aangepast op 3 okt 2012 - 23:34 ]


    No growth of the heart is ever a waste

    [Hahaha, geweldig. Dit word nog leuk. No, I'm not going to rape him. Kan zijn dat ik morgen pas reageer hierop, weet nog niet xd]

    [ bericht aangepast op 3 okt 2012 - 23:37 ]


    I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

    Lololol, no I'd feel really sorry for him :'D.
    Ik vond 't wel toepasselijk 'm effe te laten 'passen' omdat ie zoveel moeite in die illusie heeft gestoken.


    No growth of the heart is ever a waste