[RPG] Alcatraz - Nine. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 19:22 ]

Tye komt eraan.

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Hij lachte zacht om mijn opmerking. Natuurlijk, het is allemaal ook zo grappig dat ik humeurig ben en je uit de tent wil lokken. Echt, ik lach me rot! Dacht ik sarcastisch en trok verveelt mijn wenkbrauw op.
“Oké, ik noem jou Morbid.” Hij spuugt mijn naam zowat uit, alsof ik diegene ben die vies en pervers is. Hij lijkt wel te weten dat ik er wat op wil zeggen, want hij vervolgt snel: “En dan houd jij je mond ovr mij.” Vrijwel gelijk verwijd ik mijn ogen, kijk hem vervolgens aan met een blik dat zegt ‘maak je nu een grapje?’ waarna ik een spottend gesnuif laat horen.
“Go fuck yourself, dat ga ik dus echt niet doen.” Ik schud mijn hoofd een beetje sluw grijnzend en kijk hem dan weer aan, terwijl ik mijn armen over elkaar doe. “Dit is mijn kans om jouw in de gevangenis te zetten en trouwens…” Ik zet een paar passen naar hem, houd vlak voor hem stand en kijk hem kil in zijn ogen aan. “Jij hoort mij net zoals ieder ander gewoon Morbid te noemen. Er is geen discussie over mogelijk.”

Quiet the mind, and the soul will speak.

Misschien is 't beter om nu op Nikki met haar antwoord te wachten bij Tye en Dana.

Tye Shade Steele.
Ze schudt haar hoofd en voor een kleine seconde lijk ik wel iets van angst in haar ogen te zien, maar verban deze gedachte dan, omdat het me nogal onlogisch voor haar lijkt. Dana is een cipier, anders moest ze dit werk maar niet doen.
“Nee, dank je,” Het was een simpel antwoord, en ook al iets dat ik verwacht had, maar toch zette ik een paar passen naar haar toe en verstrengelde een haarlok rond mijn wijsvinger. Een grijns stond er op mijn lippen. “Waag het om me met één vinger aan te raken en je zit de rest van je cel tijd in een isoleercel,” dreigt ze naar hem.
Ik laat enkel een vermakelijk gesnuif horen, waarna ik haar haarlok weer loslaat. “En dat geldt hetzelfde voor die vriend naast je.” Er kruipt weer een sluwe grijns op mijn lippen wanneer ik naar Luca kijk, maar vervolgens terug naar Dana. “Ik zit hier nog wel even, dus het maakt me echt geen flikker uit. Je doet maar, dan heb ik ten minste mijn pleziertje gehad,” grijns ik terwijl ik met mijn wenkbrauwen wiebel.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

"Go fuck yourself, dat ga ik dus echt niet doen," zegt ze direct, voordat ze een spottend gesnuif laat horen. "Dit is mijn kans om jouw in de gevangenis te zetten en trouwens…" Ze zet een paar passen naar me toe en maakt haar zin af; "Jij hoort mij net zoals ieder ander gewoon Morbid te noemen. Er is geen discussie over mogelijk." Er staat een kille blik in haar ogen.
Ik laat één hand in mijn broekzak zitten en laat de andere naast me hangen. "Oké," zeg ik droogjes. "Dan blijf jij Ruby," vervolg ik. "En dat zal ik jou aan 'mijn lijstje' toevoegen," zeg ik met een sluwe grijns. Vervolgens maak ik en bliksemsnelle beweging met mijn hand, zodat deze een seconde later om haar nek zit en ik haar tegen de muur aan druk.
Ik weet dat Ruby sterk is, dus het zal niet makkelijk worden. Totáál niet makkelijk.

(Dit was het nieuws kijken. ;d)

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Ik ben benieuwd wat hij gaat doen of zeggen toen ik dit gezegd had, maar de kille blik verdwijnt niet uit mijn ogen wanneer hij een hand naast zich laat hangen.
“Oké,” zegt hij droogjes. Ik vernauw mijn ogen en analyseer zijn gezicht en houding onoplettend. “Dan blijf jij Ruby,” vervolgt hij en ik grom wanneer ik dat hoor. “Jij hoort mij gewoon –” Ik word afgekapt, waardoor ik enkel hem boos aankijk.
“En dan zal ik jou aan ‘mijn lijstje’ toevoegen,” zegt hij met een sluwe grijns, die ik totaal niet vertrouw! Maar voordat ik kon vragen wat the hell hij daar nu weer mee bedoeld, maakt hij een bliksemsnelle beweging met zijn hand, zodat deze een seconde later om mijn nek zit en hij mij tegen de muur drukt.
Ik maak een geluidje, omdat ik voor enkele seconde geen adem kon halen, maar knarsetand dan en zet mijn nagels vervolgens in zijn hand. Hierna geef ik hem een knietje precies op de goede plek en duw hem naar achter. “Eikel!” scheld ik boos en draai me om. Mooi niet dat ik aan zijn lijstje word toegevoegd!

(Was het interessant? 8D)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Blythe Durance

Hij haalt zijn schouders op. 'Toch zit ik hier al ruim twee maanden,' kaats hij terug. Ik haal ook mijn schouders op. Ik kan er ook niks aan doen dat hij niet opvalt tussen de langere en gespierdere mannen. 'En voor het geval je het wilt weten, ik ben Davy,' mompelt hij. 'Hmm, eigenlijk hoefde ik het niet te weten maar goed, je hebt het nu toch al gezegd'. Ik kijk hem onderzoekend aan. 'Wat kan jij nou ooit gedaan hebben om hier terecht te komen?' vraag ik. 'Heb je je teddybeer vermoord of zoiets,' vervolg ik grinnikend waarna ik mijn blik door de zaal laat glijden. Tye en Luca zijn er niet. Erg lastig te raden wat ze aan het doen zijn is het niet. 'Stelletje smeerlappen,' mompel ik walgend. Er zijn veel verschillende soorten misdaden maar je bent alleen echt ziek in je hoofd als je net als Tye en Luca bent'.

[Ergens waar ik heen kan met Nicole?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Mijn reactie komt waarschijnlijk pas over 2 of 3 uurtjes. Ik ben nog in Duitsland en ga zometeen pas weg.]

Your make-up is terrible

Ruya Aichi

"Fucking bitch." gromt Tye kwaad. Mijn bh sluiting heeft hij al los gemaakt en dat ding aan de kant gegooid. Als Luca mij weer naar beneden heeft gedrukt, drukt Tye met een kille, woedende blik in zijn ogen zijn hand weer om mijn keel, waar door ik slecht adem kan halen. Zijn andere hand streelt over mijn borsten en expres stoot hij nog iets ruwer. Het tegenspartelen heb ik al opgegeven, er komen enkel wat vervormde geluiden uit mijn keel, die mijn doodsangst en pijn weerspiegelen. Zijn tong voel ik speels over mijn nek heen glijden en ik ril van de walging die ik voel. Hij knijpt zacht in één van mijn borsten, waarna hij sneller gaat stoten. Al snel is het blijkbaar afgelopen, hij is klaar. Nu pas laat hij mijn pijnlijke nek los en gaat hij van mij af, om zichzelf weer aan te kleden.
"Wat zijn de heren aan het doen?" hoor ik plotseling een vrouwelijke stem. Als ik opkijk met mijn betraande ogen, staat er een vrouw bij de celdeur. Hier door laat Luca mij los, waar door ik opkrabbel. Ik durf me alleen niet te bewegen en probeer mijn naakte lichaam wanhopig te bedekken met mijn smalle armen. Het gesprek tussen hen gaat voor mij in een waas voorbij, ik kan het niet volgen. Ik weet niet of het goed is dat zij is gekomen, Tye lijkt haar ook wel te bedreigen. Zou Luca zijn beurt hebben genomen als ze niet was gekomen? Ik richt mijn wanhopige ogen op de cipier. Luca loopt ook naar Tye toe en pakt hem bij zijn arm.
"Rustig aan man." mompelt hij. "Ze is een cipier, laat haar. Je hebt ook wel genoeg gehad voor op één dag, denk je niet?" Zijn stem klinkt bemiddelend, vooral naar Tye toe. De vrouw schenkt hij een glimlachje en een kleine knipoog. Trillend en nog altijd onzichtbaar proberen te blijven, pak ik mijn bh en probeer ik die weer aan te trekken, wat met veel moeite lukt. Gelukkig besteden ze geen aandacht aan mij.

Your make-up is terrible

[Ik had toch even een kansje. :'D]

Your make-up is terrible

[Spam spam. Ik ben weer in Nederland. Kan ik ergens heen met Nathalie?]

Your make-up is terrible

(Rhett? Ik wil wel schrijven met Tye ook, alleen ik weet niet of het beter is om even op Maartje te wachten.)

Quiet the mind, and the soul will speak.

[Ik doe wel Rhett. En het is wel even beter om te wachten ja haha.]

Nathalie Leyla Alix

Wat chagrijnig druk ik opnieuw mijn wekker uit. Dit is zeker al de derde keer dat ik dat doe, wat betekend dat ik al veel te laat ben voor mijn dienst. Niet dat het mij veel uitmaakt, ze zijn nu toch beter af zonder mij. Uiteindelijk merk ik toch dat ik niet meer kan slapen en met wat tegenzin trap ik de dekens van mij af. Wat lui kuier ik door mijn kamer heen en vis ik een donkergrijze straight leg broek van de grond die ik aan trek. Daar boven op een straks zwart shirt met een dezelfde kleur wijde vest. ik rits hem dicht, stop de handboeien en ander spul in mijn zware riem en kuier op de badkamer af. Voor de spiegel haal ik mijn hand door het warrige, blonde haar en doe ik het met een simpele klem omhoog. Ik veeg wat van het oude, zwart omlijnde weg en smeer er een nieuwe laag over heen. Ik rek me uit, open de koelkast en drink wat sinaasappelsap uit het pak.
Uiteindelijk ben ik dan eindelijk klaar om te gaan. Ik open de deur, sluit hem zorgvuldig af en loop op mijn gemak door de gang van het cellencomplex. Had ik nou dienst bij het ontbijt? Ik weet het niet meer, dus wandel ik rustig op de kantine af. Er is vast wel íemand aanwezig, dus erg is het niet. Ik ben alleen maar blij als ik straks nóg een voedselgevecht heb overleeft. Als ik de kantine inkom, is alles behoorlijk rustig en bijna afgelopen. Yes, gelukkig maar. En Rhett is er, dus zo'n probleem zal het wel niet zijn. Hopelijk weer hij ook niet wie er dienst heeft... Ik gaap eens, rek mezelf lichtelijk uit en loop met langzame passen op hem af, terwijl ik mijn ogen op de gevangenen hou.
"Goedemorgen." mompel ik tegen hem, als ik eindelijk bij hem aan gekomen ben. Mijn slanke, mooi gevormde handen duw ik weg in de grote zakken van mijn veel te wijde vest, die een hoop kan verbergen. Ik weet dat geen enkele gevangene weet hoe het eronder uit ziet en daar ben ik meer dan tevreden over. Ik kijk Rhett aan met mijn verveelde, snijdende blik die zich altijd in mijn ogen bevind.

Your make-up is terrible

Dana Charlotta McGuire.

"Ik zit hier nog wel even, dus het maakt me echt geen flikker uit. Je doet maar, dan heb ik ten minste mijn pleziertje gehad." Na zijn woorden verschijnt er een glimlach op zijn lippen en wiebelt hij even met zijn wenkbrauwen, wat mij rillingen bezorgd.
Vervolgens komt Luca erbij staan, die Tye bij zijn arm pakt. "Rustig aan man," mompelt hij.
Misschien is dit toch een situatie waarin ik me niet zo druk hoef te maken. Of is dit enkel een afleidingsactie?
"Ze is een cipier, laat haar. Je hebt ook wel genoeg gehad voor op één dag, denk je niet?" Die woorden bevestigen precies wat is dacht. De jongen die naast Luca staat, heeft het meisje - dat zich nu weer wanhopig aan probeert te kleden - verkracht.
Ik hou mijn handen over elkaar geslagen en kijk van de jongen naar Luca. "Ik zal ervoor zorgen dat jij in de isoleercel komt," zeg ik tegen de jongen.
Ik haal mijn handboeien tevoorschijn. "Ga je meewerken of moet ik dit met geweld doen?" vraag ik aan hem, terwijl ik de handboeien tegen elkaar laat rinkelen.

Khione schreef:
Blythe Durance

Hij haalt zijn schouders op. 'Toch zit ik hier al ruim twee maanden,' kaats hij terug. Ik haal ook mijn schouders op. Ik kan er ook niks aan doen dat hij niet opvalt tussen de langere en gespierdere mannen. 'En voor het geval je het wilt weten, ik ben Davy,' mompelt hij. 'Hmm, eigenlijk hoefde ik het niet te weten maar goed, je hebt het nu toch al gezegd'. Ik kijk hem onderzoekend aan. 'Wat kan jij nou ooit gedaan hebben om hier terecht te komen?' vraag ik. 'Heb je je teddybeer vermoord of zoiets,' vervolg ik grinnikend waarna ik mijn blik door de zaal laat glijden. Tye en Luca zijn er niet. Erg lastig te raden wat ze aan het doen zijn is het niet. 'Stelletje smeerlappen,' mompel ik walgend. Er zijn veel verschillende soorten misdaden maar je bent alleen echt ziek in je hoofd als je net als Tye en Luca bent'.

[Ergens waar ik heen kan met Nicole?]

Blythe Durance
'Ik kan die vraag ook aan jou stellen,' kaatst Davy terug. 'Vrouwen horen in de keuken, niet in de gevangenis,' mompelt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Als jij dat zo graag wilt denken moet je het zelf weten,' zeg ik nonchalant. Maar je kan mij beter niet in de keuken zetten, ik ben een verschrikkelijke kok,' vervolg ik .
'Maar omdat je het vast graag wilt weten, ik heb grote hoeveelheden drugs geteeld, ingepakt en gesmokkeld,' zegt hij. 'Jij?' Hij heft bij dat woord uitdagend zijn hoofd waardoor ik in de lach schiet. Meneertje vindt zichzelf erg stoer volgens mij, maar goed. Hij is tenminste geen verkrachter. Alles is beter als dat.
'Wat ik heb gedaan?' Hij verwacht vast niet dat ik wapens heb gesmokkeld. 'Ik zit hier voor wapensmokkel,' antwoord ik waarna ik de laatste paar happen van mijn eten neem.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Tye Shade Steele.
Na mijn woorden wil ik nog een stap naar voren doen om de vrouwelijke cipier vast te pakken, echter onderbreekt Luca mij al door naar mij te lopen en mijn arm vast te pakken. Ik begin lichtelijk te grommen toen ik hoorde wat hij zei, op een bemiddelende, mompelende manier. “Rustig aan man. Ze is een cipier, laat haar. Je hebt ook wel genoeg gehad voor op één dag, denk je niet?” Ongelovig keek ik hem aan, alleen hij richtte zich op Dana, terwijl hij haar een glimlachje en een klein knipoogje schonk.
Wanneer ik een blik werp op Ruya merk ik haar betraande ogen op, maar de connectie maken dat het haar ook echt pijn had gedaan deed ik niet, aangezien ik mezelf er nog steeds voor had dat ik haar een gunst deed. Ze had haar slipje en bh weer aan, dus dwaalde mijn blik weer af naar Luca. “Nee,” begon ik, schudde mijn hoofd beschuldigend naar mijn celgenoot. “Dat heb ik niet.” De adrenaline en opgewondenheid (?) had ik nu enkel nog meer gekregen. Toch dwong ik mijn blik naar de vrouwelijke cipier, ze stond met haar armen over elkaar geslagen naar ons te kijken.
“Ik zal ervoor zorgen dat jij in de isoleercel komt,” zegt zij tegen mij en vermakelijk trek ik mijn beide wenkbrauwen op wanneer zij haar handboeien tevoorschijn haalt. Het brengt een perverse gedachte bij me op, wat ik echter niet met hen deel. “Ga je meewerken of moet ik dit met geweld doen?” vroeg ze aan me, terwijl ze de handboeien tegen elkaar laat rinkelen. Er staat een wellustige grijns op mijn lippen en kort lik ik over mijn lippen terwijl ik een hand door mijn korte geverfde stekelhaar doe. “Oh, ben je zo’n type? Houd je daar erg van?” Grijns ik, loop richting haar en bekijk haar even kort. “Daar kan ik wel mee leven.”

Rhett Zane Colt, cipier.
Mijn ogen doorzoeken de kantine naar iets verdachts, alleen ik kan niets vinden wat ik kan gebruiken. Al doen de kleine dingetjes zoals dat Drew Ruby de kantine uit dwong, Luca die ons venijnig aankeek en de kantine uit vluchtte en het feit dat Tye abrupt is verdwenen me wat. Deze dingen waren goed om me het eens goed door te laten denken, maar toen ik echter iets uit mijn ooghoeken spotte, keek ik deze richting op. Nathalie kwam met langzame passen op me afgelopen en hield haar ogen op de gevangenen.
“Goedemorgen.” Mompelt ze, als ze eindelijk aangekomen is, waardoor dit een diepe, vermoeide zucht bij mij ontlokte. Ze had dienst en kwam nu pas op dagen, maar er iets op zeggen liet ik nog even achterwege, misschien voor zo meteen. Nathalie was een goede cipier, hoewel ze de regels aan haar laars lapte en hierdoor dus ook ‘uit sliep’. Ze moest maar blij zijn dat ik de gevangenen naar de kantine had gebracht met nog een andere cipier, als ze daar iets over durfde te zeggen, zou ik uitbarsten.
“Goedemiddag.” Begroette ik haar terug, als teken dat ik heus wel wist dat ze al eerder moest opdagen. “Lekker geslapen?” Mijn blik gleed ondertussen weer terug naar de gevangenen. Er klonk een plagende, vermakelijke toon in, maar ik was totaal niet geamuseerd. Eigenlijk was ik erg strikt en probeerde dit ook na te leven, zo zal ik zeker niet de verhalen van Drew na doen bij gevangenen.

Isuzu schreef:
Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Ik ben benieuwd wat hij gaat doen of zeggen toen ik dit gezegd had, maar de kille blik verdwijnt niet uit mijn ogen wanneer hij een hand naast zich laat hangen.
“Oké,” zegt hij droogjes. Ik vernauw mijn ogen en analyseer zijn gezicht en houding onoplettend. “Dan blijf jij Ruby,” vervolgt hij en ik grom wanneer ik dat hoor. “Jij hoort mij gewoon –” Ik word afgekapt, waardoor ik enkel hem boos aankijk.
“En dan zal ik jou aan ‘mijn lijstje’ toevoegen,” zegt hij met een sluwe grijns, die ik totaal niet vertrouw! Maar voordat ik kon vragen wat the hell hij daar nu weer mee bedoeld, maakt hij een bliksemsnelle beweging met zijn hand, zodat deze een seconde later om mijn nek zit en hij mij tegen de muur drukt.
Ik maak een geluidje, omdat ik voor enkele seconde geen adem kon halen, maar knarsetand dan en zet mijn nagels vervolgens in zijn hand. Hierna geef ik hem een knietje precies op de goede plek en duw hem naar achter. “Eikel!” scheld ik boos en draai me om. Mooi niet dat ik aan zijn lijstje word toegevoegd!

(Was het interessant? 8D)

Quiet the mind, and the soul will speak.