[RPG] Alcatraz - Nine. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 12 okt 2012 - 19:22 ]

Tye Shade Steele.
Het moment dat ik weer terugkeek naar haar, zag ik dat een rode kleur plaats had genomen op haar wangen. Ze schaamde zich blijkbaar, ze was echt schuw… en dat was een prima reden om haar nu tot mijn doel te nemen. Ruya, je zou ingewijd worden door mij hier. Wanneer wist ik niet, misschien zo meteen al wel, als je het goed speelt, maar ingewijd worden zou je. Alleen door mij, want ik eis je nu bij dezen op, net zoals Luca met zijn prooien doet. Haar hele huid is echter nu weer wit en ik vraag me af of ze eerder wel genoeg buiten komt, het is echter alleen de nieuwsgierigheid die zich dat afvraagt, want voor de rest kan het me niet veel schelen. Ze is mooi, breekbaar mooi, met haar lange, zwarte haren en doorschijnende porseleinen huidje. En ze is van mij.
De donkere poelen krijgen een angstige blik in haar ogen, deze kijken mijn richting op, maar mijn sluwe grijns blijft op mijn gezicht. Haar onderlip trilt, waardoor ze haar witte tanden er op een gegeven moment inzet en deze licht begint te bloeden, merk ik. Mooi, ze is dus nu al iets op haar hoede, dat zou straks extra veel adrenaline voor me zorgen. Ik had mijn keuze gemaakt en vandaag zou ze nog haar inwijding krijgen. Of Luca er mee helpt of niet maakt me niet veel uit… Wacht, eigenlijk wel, Davy hielp hem met Ruby, dus Ruya was alleen voor mij.
Mijn gedachten worden onderbroken door het meisje die haar hoofd lichtjes heen en weer schud, haar haren zwieren lichtjes mee. “Nee, ik wil er niet achter komen.” Het kwam er meer piepend dan pratend uit, wat een kleine grinnik bij mij uitlokt, waarna zij haar stoel een stukje naar achteren schuift. Ze vermijdt mijn blik hierna, dus ik sta geruisloos op waarna ik razendsnel achter haar ga staan om vervolgens mijn handen licht op haar armen te leggen en deze hun weg naar beneden af te dwalen. “Echt niet?” vraag ik eerst, aangezien ik me erop verheugd had dat ze er nu al in zou trappen. Mijn ene gespierde arm slaat zich rond haar lichaam, zodat ze in principe nu gevangen is tussen de leuning van haar stoel en mijn arm, terwijl mijn andere hand zijn weg strelend omhoog vervolgd richting haar nek en vervolgens een haarlok rond mijn wijsvinger verstrengeld. “Helaas heb jij daar niets over te zeggen.” Fluister ik zacht, maar hees en ruw in haar oor.

†

Ruya Aichi

Tye heeft gegrinnikt nadat ik heb gezegd dat ik het niet wil. Hoewel het een normaal gegrinnik was, joeg het mij toch angst op, waar door ik toch op wil staan. Net als ik het punt heb bereik waarop ik ook daadwerkelijk op wil staan, zie ik dat hij niet meer op zijn stoel zit. Nog voor de paniek toe kan slaat, voel ik zijn handen op licht op mijn handen, die daarna na beneden dwalen. Mijn adem stokt in mijn keel. Hij was zo geruisloos opgestaan, iets dat je niet verwacht van zo'n massief, gespierd lichaam. Het zou eerder lijken dat bij elke stap die hij neemt, dit betonnen complex zou schudden.
"Echt niet?" vraagt hij eerst. Zijn gespierde arm slaat hij rond mijn lichaam, waar door ik gevangen zit tussen zijn arm en de stoel. Zijn andere hand vind al strelend zijn weg omhoog naar mijn nek, waar hij een zwarte haarlok om zijn wijsvinger verstrengeld. Ik heb de hele tijd mijn adem ingehouden. "Helaas heb jij daar niets over te zeggen." fluistert hij zacht, maar hees en ruw in mijn oor. Nu hap ik naar adem, waarna mijn ademhaling enorm gejaagd en hakkelig gaat, van de angst.
"I-ik denk dat ik het ondertussen wel weet." zeg ik zacht hakkelend. "Mag ik dan nu weg, alsjeblieft?" vraag ik vervolgens op een smekende toon. Mijn onderlip trilt en ik bijt er opnieuw op, de ijzerachtige smaak van bloed stroomt meteen mijn mond in. Toch blijf ik zo stil mogelijk zitten, wat voor mij normaal een onmogelijke opgave is. Alleen mijn lichaam trilt licht. Ik wil weer online, anoniem online. Waar niemand weet dat ik een meisje ben en ik alles kan zeggen wat ik wil. Dit is niets voor mij, ik wil hier zo snel mogelijk weg.

Your make-up is terrible

(Het spijt me Ruya, Tye is een klootzak.)

Tye Shade Steele.
Haar adem stokt duidelijk in haar keel, iets waardoor mijn adrenaline al begint te lopen. Ze had haar adem ingehouden, waardoor ze hierna naar adem hapt en haar ademhaling enorm gejaagd en hakkelig gaat. Dit was duidelijk door de angst, weer een beetje adrenaline erbij. “ I-ik denk dat ik het ondertussen wel weet.” Zegt ze zacht hakkelend, maar erop reageren doe ik niet. Ten minste, behalve een donker gegrinnik reageer ik er verder niet op.
“Mag ik dan nu weg, alsjeblieft?” Het klonk smekend en haar onderlip trilt merk ik, weer. Door de doodsimpele reden dat ze ‘asjeblieft’ zegt, laat ik haar niet los. Hm, ook doordat zij mijn prooi nu is en ik haar niet los wil laten. Ik denk dat ik haar zo de mijne maar al maak. Ze moest serieus bang zijn, aangezien haar lichaam nu licht trilt en ik dit voel. Ik kan het niet laten, maar de adrenaline wekt echter alleen maar meer op en ik grijns licht, terwijl ik snel een blik op de cipiers doe. Alleen Dana en die Rhett-gast, ze waren aan het praten en keken niet in onze richting, dus dit was mijn kans.
“Sorry lieverd,” begon ik, je kon duidelijk horen dat ik het niet meende. “Ik denk dat ik je maar gelijk in ga wijden hier, dan weet je wat voor types er hier zitten.” Ik fluister het nog steeds op een ruwe, hese toon in haar oor, terwijl mijn wijsvinger strelend langs haar gezicht gaat. “Je bent van mij.” Meld ik haar dan, mijn lippen drukken tegen haar kaak aan wanneer ik dit mompel. Hierna til ik haar behendig en gemakkelijk op, gooi haar over mijn schouder en houd haar stevig vast, terwijl ik de cipiers in de gaten houd. Die lijken echter totaal op iets anders te letten en dus neem ik mijn kans verder aan om door een andere in- uitgang te glippen en richting de cel van Luca en mij te lopen.
Wel snel eigenlijk, mijn armen nog steeds stevig om haar heen, om haar zo onder controle te houden. Na een klein minuutje lopen met het worstelende hoopje over mijn schouder, kwam ik de cel binnen en legde ik haar op mijn bed, terwijl ik haar nog steeds stevig vasthield. Mijn blik ging grijnzend naar Luca, in mijn ogen was een speelse fonkeling te zien. “Laat ik jullie eens voorstellen, Ruya dit is Luca en hij gaat mij helpen.” Grijns ik dan groots, lichtelijk triomfantelijk, maar vooral speels.

†

Ruya Aichi

Tye grijnst aan het begin alleen maar licht, waarna zijn blik ergens anders heen gaat. Het gaat te snel om te volgen, mijn hoofd wilt door de angst die ik nu voel, helemaal niet meer meewerken. Mijn lichaam ook niet trouwens. "Sorry lieverd." begint hij, maar zelfs ik kan nu horen dat hij het niet meent. "Ik denk dat ik je maar gelijk in ga wijden hier, dan weet je wat voor types er hier zitten." Hij fluistert het nog steeds op een ruwe, hese toon in mijn oor, terwijl zijn wijsvinger strelend langs mijn gezicht gaat. Dit wekt bij mij enkel een angstige rilling over mijn ruggengraat op.
"Je bent van mij." meld hij dan, zijn lippen drukken tegen mijn kaak aan wanneer hij dat mompelt, ik voel de mannelijke stoppels tegen mijn zachte, zuivere huid aan schuren. Nog een rilling, deze erger dan die van daarnet. Dan gebeurt er iets wat ik het allerminst verwacht in de kantine, hij tilt me behendig en gemakkelijk op, gooit mij over zijn schouder heen en houd mij stevig vast. Ik ben even zo van mijn stuk dat ik niets kan doen, niets kan uithalen. Hij loopt naar een andere uitgang dan die waar door ik gekomen ben. Shit, had ik nu maar gewoon het ontbijt over geslagen...
Uiteindelijk begin ik mezelf dan toch los te worstelen, voor zover ik dat kan. Maar zijn armen zitten stevig om mij heen en hij loopt snel, binnen een minuut loopt hij een cel binnen en legt hij me op een bed neer, ik zie meteen dat het niet mijn cel is, hij ligt aan de verkeerde kant. Hij houd me nog steeds stevig vast, mijn zwarte haren liggen door de war over mijn gezicht heen waar door ik amper iets kanzien.
"Laat ik jullie eens voorstellen, Ruya dit is Luca en hij gaat mij helpen." Ik schud het haar uit mijn gezicht en zie de grootste, licht triomfantelijke maar speelse grijns op het gezicht van Tye. Daarna schiet mijn blik naar zijn celgenoot, die blijkbaar Luca heet en net om hoog komt, mij verbaasd aan kijkend. Zijn voorkomen doet me denken aan Tye, net zo angstwekkend. Ik schud opnieuw lichtjes met mijn hoofd en probeer omhoog te komen, wat natuurlijk faalt omdat Tye mij vast houd.
"Nee, nee." zeg ik op een smekende toon. "Alsjeblieft, ik snap het al. Laat me terug gaan naar mijn cel, ik zal tegen niemand wat zeggen." Ik wend mijn smekende blik al snel van Tye naar Luca, misschien dat hij wel luistert. Misschien willen ze me gewoon bang maken, of iets anders. Anders zou er toch wel íemand ingrijpen, iemand die weet hoe deze jongens zijn?

Luca Jones

Ik lig nog niet zo lang op mijn bed, met mijn kussen op mijn hoofd als ik iemand binnen hoor komen. Ik besteed er eerst geen aandacht aan, het is toch waarschijnlijk Tye en ik hoef hém voorlopig niet meer te spreken. Die gedachte vervaagt al snel als ik de vrouwelijke geur ruik die met hem binnen gekomen is. Ik haal het kussen van mijn gezicht, net als Tye begint met praten. "Laat ik jullie eens voorstellen, Ruya dit is Luca en hij gaat mij helpen." Ik kom overeind, Tye grijnst groots, lichtelijk triomfantelijk, maar vooral speels. Daarna kijk ik het meisje met de zwarte haren, Ruya aan.
Dat is de nieuweling, Tye heeft haar meteen opgeeist! Nu begint zij. "Nee, nee." zegt ze op een smekende toon. "Alsjeblieft, ik snap het al. Laat me terug gaan naar mijn cel, ik zal tegen niemand wat zeggen." Ze kijkt smekend van Tye naar mij, maar ik kan enkel grijnzen. Ik trek even mijn wenkbrauw op en zeg er niets van dat Tye maar aanneemt dat ik hem ga helpen. Toch kom ik overeind, waarna ik naar ze toe loop. "Ik denk niet dat Tye je zomaar op gaat geven. Hij houd van donkerharige meisjes." grinnik ik speels. Ik pak de polsen van het bange meisje vast en klem ze stevig in een ijzeren greep.

[Ik denk dat ik Luca gewoon in de posts van Ruya ga verwerken.]

Your make-up is terrible

Tye Shade Steele.
Haar zwarte haren liggen over haar gezicht heen, maar wanneer ik ze voorstel, schud ze deze uit haar gezicht zodat ze weer normaal zicht heeft. Haar blik schiet van mij naar Luca, die ik net voorgesteld had. Luca komt op dat moment net omhoog en ik grijns, als ze eindelijk doorheeft wat ik van plan ben.
Ze is nu echter te laat, zij is de eerste die ik neem in de gevangenis en ik ben zo aardig voor haar, aangezien dit haar inwijding word. Ze zal me dankbaar moeten zijn in plaats van fucking te smeken. Ruya schud haar hoofd en probeert overeind te komen, maar natuurlijk faalt dat, want ik houd haar nog steeds stevig vast en ik ben dan ook niet van plan haar los te laten.
“Nee, nee.” Een smekende toon, ik zucht enkel en schud mijn hoofd grijnzend. “Alsjeblieft, ik snap het al. Laat me terug gaan naar mijn cel, ik zal tegen niemand wat zeggen.” Ruya wend haar smekende blik van mij naar Luca, maar ik weet dat hij toch enkel een grijns op zijn gezicht heeft.
Ze zou al vrijwel gelijk moeten weten dat Luca niet te vertrouwen was in dat soort gedoe. Als ik haar niet zou nemen, zou hij het wel doen. Nogmaals: ze zou me dankbaar moeten zijn om haar dit in te laten zien. Luca komt overeind en loopt naar ons toe. “Ik denk niet dat Tye je zomaar op gaat geven. Hij houdt van donkerharige meisjes.” Grinnikt hij speels, waarna hij de polsen van het bange meisje vastpakt en ze omklemt in een stevige greep.
Eerst schenk ik hem een dankbare, maar sluwe blik, waarna ik mijn benen aan weerszijde van haar dunne lichaam doe, terwijl ik haar benen in controle houd. Mijn handen zet ik naast haar bovenlichaam, waarna ik mijn gezicht vlakbij die van haar beweeg. “Inderdaad,” grijns ik sluw, speels, wat echter iets vies had. Mijn hand beweegt zich ondertussen onder haar shirt, terwijl ik deze omhoog doe en over haar bh wrijf.
“Ik ben erg verdomde zuinig op mijn donkerharige meisjes, die laat ik niet zomaar gaan en sowieso, jij bent nu van mij,” Als ik haar nu niet neem, neem ik haar later wel. Met een enkele beweging doe ik de knoop van mijn broek los, waarna ik deze uitdoe en een zwarte boxer zichtbaar word. Hierna leun ik weer naar voren en druk mijn lippen weer op haar kaak. “You’re gonna have a damn good time.”

(Doe dat maar ^^. Ik vind de reactie van Luca sowieso geweldig haha.)

[ bericht aangepast op 28 sep 2012 - 1:16 ]

†

Ruya Aichi

Luca heeft enkel een grijns op zijn gezicht en staat op, waarna hij naar ons te loopt. Alsjeblieft, help me, smeek ik hem in mijn hoofd. "Ik denk niet dat Tye je zomaar op gaat geven. Hij houdt van donkerharige meisje." grinnikt hij speels, waarna hij mijn polsen in een ijzeren, maar vooral pijnlijke greep beet pakt. Tye schenkt hem een dankbare, maar sluw blik, waar Luca enkel op knikt. Daarna gaat hij met zijn benen aan weerskanten van mijn dunne lichaam zitten waarmee hij mijn benen in bedwang houd, waarna hij zich gezicht vlak bij die van mij beweegt. Zijn handen staan naast mijn bovenlichaam.
"Inderdaad." grijnst hij sluw, speels, maar ik heb in mijn leven nog niets gezien dat zo vies er uit ziet. Zijn hand beweegt zich onder mijn shirt terwijl hij deze omhoog doet en wrijf over mijn bh heen. Hier door stoot ik mijn adem hortend uit. "Ik ben erg verdomde zuinig op mijn donkerharige meisjes, die laat ik niet zomaar gaan en sowieso, jij bent nu van mij." De angst die duidelijk in mijn ogen te zien is, word alleen maar groter. Als hij met een enkele beweging de knoop van zijn broek los maakt en deze uit doe, waar door een zwarte boxer zichtbaar word, begin ik met mijn lichaam tegendraads te kronkelen onder hem, terwijl ik mijn handen uit Luca zijn greep probeer te trekken. Zijn greep word alleen nog maar steviger en pijnlijker.
Tye leun weer naar voren en druk zijn lippen weer op mijn kaak, ik trek mijn hoofd zo ver mogelijk weg van hem. "You're gonna have a damn good time." Door deze woorden begin ik zachtjes te snikken, maar ik geef me niet hulpeloos over. Ik begin enkel heviger te kronkelen onder zijn lichaam, in de hoop dat het hem teveel word. "Veel plezier." hoor ik de rauwe stem van Luca boven mijn hoofd, tegen Tye. Natuurlijk niet tegen mij, hoe kan ik hier nou plezier in hebben!
"Hou gewoon op." snik ik zacht, terwijl ik nog altijd probeer tegen te werken. Ik besef wel dat ik niet tegen Tye op kan, zeker niet als Luca er nog bij zit ook. Ik moet het hebben van een wonder, een wonder die waarschijnlijk niet gaat gebeuren. Ik probeer mijn benen op te trekken, wat niet lukt omdat ik klein ben en Tye daar door zich bijna op mijn gehele lichaam bevind nu.

Your make-up is terrible

Khione schreef:
Nicole Joy Eastwood
'Misschien heel lichtelijk gekneusd, maar meer niks,' zegt Quinto.
Ik knik en trek mijn pols terug.
'Nicole? Je weet toch wel dat ik dát nooit bij jou zal doen?' vraagt hij dan op een voorzichtige toon.
Ik bijt weer op mijn lip en kijk naar een paar seconden van stilte op naar hem. 'Ik dacht ook van niet, maar door die nachtmerrie ben ik gaan twijfelen,' zeg ik zacht. Er loopt een rilling over mijn rug als ik weer aan die nachtmerrie denk en voordat ik verder praat slik ik een brok weg. 'Maar ik denk dat ik je wel kan vertrouwen,' voeg ik er aarzelend aan toe.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Tye Shade Steele.
Haar adem stoot ze hortend uit doordat ik mijn hand over haar bh wrijf. De angst is duidelijk in haar ogen te zien, welke steeds groter word. Ik doe haar shirt omhoog nadat ik mijn broek uitdeed, haar lichaam begint ondertussen tegendraads te kronkelen onder mij. Haar handen probeert ze uit Luca zijn greep te trekken, echter lukt dit haar naturlijk niet, want Luca zal haar alleen nog maar steviger vasthouden.
Op een gegeven moment begint ze zachtjes te snikken en heviger te kronkelen onder mij, wat me nu enkel opgewonden maakt. Ik zou het dus niet leuk vinden als iemand geen weerstand bied, maar ik kan er ook weer niet tegen dat ze niet snapt dat ik dit voor haar doe. Tuurlijk is het voor mij ook genot, maar zij is schuw en ik doe haar een plezier door te laten zien hoe de gevange hier zijn. Ze moet verdomme niet zo zeiken!
"Veel plezier." klonk de rauwe stem van Luca en ik grijnsde enkel als bedankje. "Houd gewoon op." begint ze zacht te snikken terwijl ze zich nog steeds, averechts mag ik wel zeggen, probeert los te wurmen. "Godverre!" grom ik boos en ik houd haar abrupt vast bij haar nek, waarna ik zwaar op haar ga zitten en met mijn andere hand haar broek snel en behendig los en naar beneden doe. Haar gekleurde bh is in zicht en haar slipje ook, waar ik voor enkele seconde naar kijk voordat ik deze ook naar beneden doe. Mijn hand laat haar keel nu los en ik kijk haar streng aan, als teken dat ik verder geen gejammer wil.
Het zou toch niet veel werken, maar als ze niet op hield, ging ik enkel nog ruwer met haar om. Ondertussen had mijn ene hand al een weg gebaand onder haar slipje waar ik zacht streelde en deze vervolgens ook omlaag deed. Nu ging mijn hand opweg naar mijn vriend in de zwarte boxer, welke ik begon op te winden door er heen en weer over te bewegen. Ik keek haar nog steeds grijnzend aan, maar duwde mijn geslachtsdeel toen ruw in die van haar.

(Het spijt me zo erg Ruya~ Tye is gewoon een stomme klootzak.)

[ bericht aangepast op 28 sep 2012 - 13:52 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Ruya Aichi

"Godverre!" gromt Tye boos, nadat hij naar Luca heeft gegrijnst al bedankje voor zijn veel plezier. Hij houd me abrupt vast bij mijn nek waar door ik enkele sputterende geluidjes maakt. Hij gaat zwaar op mij zitten en maakt met zijn vrije hand mijn broek behendig los. Het is wel duidelijk dat ik niet de eerste ben die dit onder dwang ondergaat. Mijn gekleurde bh en slipje zijn nu zichtbaar, waar hij even naar kijkt voor dat hij deze ook naar beneden trekt. Zijn hand laat mijn keel nu los en hij kijkt me streng aan.
Zijn ene hand heeft zich al een weg naar beneden gebaand om zijn hand onder mijn slipje te steken, waar hij zacht begint te strelen. Ik piep hier alleen maar angstig door. Daarna doet hij deze ook omlaag, als reactie hier op beweeg ik mijn heupen paniekerig naar links en naar rechts, in de hoop om hem te stoppen. Natuurlijk lukt dat niet. Met zijn hand beweegt hij over zijn boxer heen, waar door daarin iets begint te groeien. Ik kijk er met grote, bange ogen naar. Tye kijkt mij enkel grijnzend aan en duwt hem dan ruw in mij, wat een luide gil uit mijn mond ontluikt.
Hier op drukt Luca zijn grote, ruw aanvoelende hand over mijn mond heen, waar door dit alles gedempt word. Even ben ik verlamt van angst en van de pijn, die zich stekend een weg door mijn onderlichaam baant. Mijn ogen stralen een immense angst uit, ik doe even niets behalve Tye beschuldigend aankijken en stil liggen. Enkele fracties van een seconde later bijt ik hard op Luca's hand, die zijn hand vloekend wegtrek waarna ik mijn polsen bevrijd uit zijn andere hand, hem pijnlijk krabbend. Daarna zet ik mijn korte nagels tegen het gezicht van Tye aan om hem open te halen, maar de vloekende Luca heeft mijn armen alweer gegrepen en drukt mij omlaag ermee. Ik worstel opnieuw onder Tye, heviger dan eerst en zeker niet van plan om op te geven.

Your make-up is terrible

[Ik ben trouwens vanaf 5 uur weg. Ik weet niet of ik daarna internet ga hebben, tot zondagavond.]

Your make-up is terrible

Tye Shade Steele.
Er kwamen meerdere angstige piepjes uit haar mond naarmate ik verder ging, en ze had ondertussen grote, bange ogen gekregen. Toen ik hem ruw in haar duwde, kwam er een luide gil uit haar mond en hoewel ik mijn hand op haar mond wilde drukken zodat ze stil zou zijn, leek Luca al mijn gedachten te lezen en deed het voor mij. Hierdoor blijft ze voor enkele seconde stijf stil liggen en ik sla mijn kans om verder te gaan, stotende bewegingen met mijn bekken te maken en mijn hand richting haar bh te strelen.
Een immense angst staat er in haar ogen, en toen ik haar aankeek, zag ik de beschuldigende blik. Voor een heel klein moment had dat zich in me gevestigd, kreeg ik een soort schuldgevoel, maar dat was echter voor enkele seconde en dus goed om weer gelijk weg te stoppen. Ik maak de sluiting van haar bh los, duw deze voor zover dat kan aan de kant en precies op dat moment trekt Luca vloekend zijn hand weg. Ruya heeft waarschijnlijk in zijn hand gebeten en als ze mij niet met haar nagels in mijn gezicht open wilde halen, zal ik zacht grinniken. “Fucking bitch,” grom ik kwaad en wanneer Luca haar weer stevig vasthoud en omlaag drukt, druk ik mijn hand weer om haar keel heen met een kille, woedende blik in mijn ogen.
Mijn andere hand streelt over haar borsten en expres stoot ik nog iets ruwer, gewoon voor de doodsimpele reden wat ze net gedaan had. Ik laat mijn tong speels over haar nek gaan en knijp zacht in één van haar borsten, terwijl ik mijn hoogtepunt voel komen. En omdat ik al een tijdje hier zit en niemand had genomen, nu wel, beweeg ik mijn bekken nog een paar keer sneller voordat ik merk dat ik klaargekomen ben. Nu pas laat ik haar nek los, ga van haar af en kleed me normaal fatsoenlijk aan.

†

Cocon schreef:
Rhett Zane Colt, cipier.
Luca houd ik nog steeds in de gaten, die nu bij Tye aan tafel was gegaan, maar ik liet hem voor nu maar. Als hij iets zou flikken, zou ik het vanzelf wel merken en gelijk ingrijpen. Hierdoor had ik dus niet gemerkt dat Drew abrupt Ruby mee had getrokken, iets wat anders wel vraagtekens bij mij zou hebben opgewekt.
“Goedemorgen!” hoor ik opeens opgewekt. Ik kijk op en merk dat Dana naar me toe loopt, zoals bijna elke dag staat er een glimlach op haar gezicht. Het iets dat ik niet kan snappen, maar vrijwel altijd ben ik dan ook gehumeurd en sarcastisch, een totaal tegenovergestelde van haar. Al mocht ze wel wezen, ze had nu gekozen voor een zwarte broek en wijd t-shirt zag ik. Haar donkere haarlokken had ze in een vlecht gedaan en ik grijnsde zuinig, waarna ik mijn hand opstak, als teken van begroeting.
“Goedemorgen, Dana. Ik dacht dat jij geen dienst had nu?” stelde ik met een klein nieuwsgierig toontje erin verworven naar haar. “Of kom je me gezelschap houden?”

Ruby Maeve Valentina, Morbid.
Ik heb me al omgedraaid om woedend van hem weg te lopen, maar wanneer hij opeens in een snelle beweging opstaat en achter me staat, mijn handen op mijn rug doet en me zo mee trekt, grom ik luid. De plaat met eten valt op de grond wat een luid gekletter veroorzaakt en sommige gevangenen beginnen al naar ons te kijken, echter gun ik hen enkel een vieze blik terug. Het bord eten valt kapot en het eten ligt verspreid over de vloer, iets dat ik echt heel zonde vind, aangezien ik dat nog op wou eten. Net zat ik de hele tijd te zeiken voor eten tegen Quinto, verpest een andere cipier het voor me. Stelletje klootzakken.
Hij trekt me de eetzaal zo uit, maar natuurlijk werk ik heel erg tegen en wanneer we bij een deel komen waar het alleen toegankelijk is voor de cipiers laat hij me los en trek ik me ruw terug. Drew gromt woedend tussen zijn tanden door, maar ik flits hem enkel een kille blik met een sluw grijnsje op mijn lippen. “Waag het om dát tegen iemand te zeggen,” bromt hij gemeend, waardoor ik al gelijk zin krijg om hem te pesten. “Hm, wat dan? Wat wil je me dan aan doen. Mij soms ook verkrachten?” Ik zeg het woord expres luid en duidelijk zodat ik hem er nog meer mee heb en kijk hem uitdagend aan. “Ik ben heus niet de enige die het vast weet hoor, je bent gewoon een klootzak.” Sis ik naar hem en draai me alweer van hem weg. Echt mooi niet dat ik hier nog een seconde langer met hem blijf!

†

[Waar kan ik heen met Cameron of Blythe?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

(Stuur Cameron maar naar Dana. Die staat bij Rhett. ^^
Blythe kan naar Davy als je wilt.)

[Okee (: Ik moet eerst even koken+eten daarna zal ik een post schrijven]

To the stars who listen — and the dreams that are answered