[RPG] The Supernatural #1 - Speeltopics

Verhaal
Het verhaal speelt zich af in het stadje Forest Hill, ergens in de bossen van Colorado. Het nieuwe schooljaar begint en dat betekend dat er nieuwe tieners in het huis arriveren. De tieners verblijven er een heel schooljaar omdat ze niet thuis kunnen blijven.
Maar wat ze niet weten is dat het geen toeval is dat juist deze tieners bij elkaar in een huis komen. Ze denken dat ze gedragsproblemen of psychische problemen hebben, alleen is dat niet zo.
De tieners zijn bovennatuurlijk en een geheim laboratorium van de Amerikaanse overheid wil hun krachten afpakken en onderzoeken. Ze denken dat de tieners te gevaarlijk zijn voor de bevolking.
De tieners komen er gauw achter wat ze werkelijk zijn en proberen er alles aan te doen dat het laboratorium stopt.
Zal het de tieners lukken om hun krachten te houden? Of zullen ze dood gaan, net zoals hun lotgenoten die eerder in het huis verbleven?

Regels
- Alleen ik maak de topics
- 16+ mag
- Als je een tijd afwezig bent; meld het even
- Minimaal drie regels, mag meer, maar geen hele verhalen
- OOC tussen haakjes
- Bedenk originele personages, niet perfect
- Houd het gezellig, sluit niemand buiten en niet schelden
- Maximaal twee personen
- Naamsveranderingen doorgeven
- Één bovennatuurlijke kracht per personage
- Houd er rekening mee dat er personages dood kunnen gaan in dit RPG (maar alleen onder overleg)

Overige
De tieners gaan naar school, het RPG start dan ook als het nieuwe schooljaar begint en ze in het Yule House komen. Ze hebben vrij veel vrijheid, alleen hebben ze elke week één keer een individueel gesprek met de psychiater en één keer per week een groepsgesprek. Het is ook verboden om op de zolder of in de kelder te komen.

Personages
Meisjes:
- June Bethany Hamilton by Amethysst. Necromancer
- Marique Elizabeth Valois by Mohawk. Uiterlijk overnemen
- Ivy Hillary (Hilly) Adams by RememberYoux. Fee
- Lolita Estela Rosales by Daemon. Vampier
- Nicky Jane Fox by PopRocket. Toekomst voorspellen
- Anna Bailey Miller by Mismi. Vampier
- Olivia (Scarlet) Severance by RockThisShit. Illusies

Jongens:
- Noah Franklin Valois by Mohawk. Gedachtelezer
- Liam Carter Fox PopRocket. Hypnotiseren
- Daniël Matthew Smith by Amethysst. Weerwolf
- Damon MacGreggor by WillNotLearn. Klopgeest
- Alexander 'Alex' Dellani by WillNotLearn. Tovenaar
- Ethan Cole Sight by Shooter. Onzichtbaar
- Matthew Riley Anderson by Realist. (half) Demon

Leiding/ verzorgers :
- (psychiater) Miss Flower by Amethysst
- (Nurse)Milla Olivia Anderson by Realist
- (iemand van het lab)Alex Jamerston by Mismi

Kamer 1
- Noah
- Damon
Kamer 2
- Lolita
- Nicky
Kamer 3
- Daniël
- Ethan
Kamer 4
- June
- Marique
- Anna
Kamer 5
- Liam
- Alexander
- Matthew
Kamer 6
- Ivy
- Olivia

Verder staat alles in het:
Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=141950
Rollenstory: http://www.quizlet.nl/stories/97869/rollenstory-rpg-the-supernatural/

[ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 20:27 ]

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

June Bethany Hamilton - Necromancer
Ethan en ik keken elkaar lang aan, alsof we antwoorden probeerde te zoeken in onze ogen.
Helaas vond ik het allemaal heel verwarrend. Eerst kom ik in dit vervloekte huis, dan zie en hoor ik dingen en vervolgens is er nog iemand met iets speciaals. Had dat een verband met elkaar?
Ik glimlachte naar Ethan en kneep in zijn hand. 'Het komt wel goed,' zei ik.

[Jeez ik zit echt vol te veel pizza gegeten ]

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

Noah Franklin Valois

Lolita zag er in mijn ogen niet bepaald depressief uit, waardoor ik me al snel afvroeg wie er in hemelsnaam die diagnose had gemaakt.
"Waarom zit jij hier?" Vroeg ze nieuwsgierig waardoor ik even uit mijn gedachten werd gehaald.
Een kleine, jongensachtige grijns stond op mijn gezicht terwijl ik even mijn hand in mijn nek legde.
"Laten we zeggen dat onze ouders knettergek werden van ons," Zei ik en voelde hoe de pretlichtjes in mijn ogen wat oplichtte. "Mijn zus en ik zijn volgens hen...freaks."
Nu pas herinnerde ik me er aan dat ze waarschijnlijk niet eens wist wie mijn zus was maar ik had zo'n vermoeden dat ze er snel genoeg achter zou komen.
Marique hield haar namelijk niet graag stil.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Lolita Estela Rosales
Hij grijnsde en legde even zijn hand in zijn nek. 'Laten we zeggen dat onze ouders knettergek werden van ons,' Volgens Lolita leek hij iets grappig te vinden.'Mijn zus en ik zijn volgens hen...freaks,' Lolita glimlachte.
'Freaks? geloof me, ik heb genoeg mensen gezien die iets speciaals kunnen,'
Lolita was in haar leven meerdere mensen tegen gekomen die iets speciaals konden vergeleken met andere mensen. Die mensen war geen freaks. Ze waren gewoon speciaal, volgens Lolita. 'Meeste mensen zouden mij een monster noemen,' Zei ze met een gemene glimlach. Monster zeker weten, maar dat betekende niet dat ze gelijk slecht was. Lolita had mensen gezien die veel erger waren.'En waarom ben je precies een "freak"?' Vroeg ze nieuwsgierig veder.

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Noah Franklin Valois

Ik haalde even diep adem terwijl ik zorgvuldig mijn uitleg uitkoos, ik wilde immers niet dat ze zou denken dat ik gek was.
"Geen idee," Loog ik en haalde nonchalant mijn schouders wat op. "Ik denk dat mijn ouders dingen zagen en hoorden die er niet waren."
Ik had geen idee wat ik anders zou moeten zeggen?
Dat Marique steeds van gedaante veranderde zodat mijn ouders niet meer wisten wie er echt was en wie niet en dat ik graag in hun hoofd zat.
Ze konden niets voor ons geheim houden, hoe graag ze dat ook wilden.
"Het was trouwens ook niet de bedoeling dat mijn moeder zwanger werd en al zeker niet van een tweeling." Grinnikte ik. "Dus ik heb zo'n vermoeden dat we redelijk ongewenst waren en dat we daardoor hier zitten."

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Lolita Estela Rosales

'Ik denk dat mijn ouders dingen zagen en hoorden die er niet waren,' Lolita trok 1 wenkbrauw op toen hij dat zij. Ze moest aan geesten en spoken denken, maar bedacht later toen iets anders. 'Het was trouwens ook niet de bedoeling dat mijn moeder zwanger werd en al zeker niet van een tweeling,'Hij grinnikte.'Dus ik heb zo'n vermoeden dat we redelijk ongewenst waren en dat we daardoor hier zitten,' Zei hij er kort achterna. Lolita had nog steeds 1 wenkbrauw vragend opgetrokken. Ze bedacht even een theorie in hoofd. Ouders zagen dingen die niet hoorden en hoorden dingen die er niet waren. Lolita kon, maar aan 2 dingen denken: Of Noah en zijn zus waren begaafd en konden iets speciaals of die ouders waren gewoon gestoord. Gestoord was dan niet zacht uitgerukt. 'Dus je ouders waren misschien heel erg gestoord?' Ze wachtte even. 'Of...,' Ze maakte haar zin niet eens af. Lolita had heel even zin om wat informatie uit iemand te krijgen.

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Noah Franklin Valois

"Je kan zo'n mensen niet bepaald normaal noemen, toch?" Zei ik en stopte met leunen tegen de muur en begon op een rustig tempo te ijsberen. "Ik geloof niet dat het besmettelijk is hoor, dat gek worden."
Vaag was ik me er van bewust dat ze het niet volledig geloofde dat mijn ouders gek waren, maar ik moest haar proberen te overtuigen, hoeveel moeite me dat ook kostte.
Marique mocht van mij tegen niemand spreken over onze gave, dus waarom zou ik het dan wel doen?
"Wie heeft jou eigenlijk depressief verklaard?" Wilde ik weten om van onderwerp te veranderen. "Je ziet me er nu niet bepaald zo uit."
Nieuwsgierig keek ik haar aan aangezien ik dit echt wel wilde weten.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
'Het komt wel goed,' zegt June zacht terwijl ze een zacht kneepje in mijn hand geef die een vreemde warmte binnen in me liet ontstaan. Even knik ik, ze had waarschijnlijk gelijk, het zou wel goed komen, ik was gewoon de freak hier zo en toevallig hadden de anderen misschien ook iets kleins wat ze konden, zoals June, meer niet, ik was de freak.
'Het kan nooit erger zijn dan op mijn oude school,' weet ik er met en grijs uit te krijgen en recht mijn rug dan, ik was het zat om de hele tijd negatief te denken, een nieuw huis, dus een nieuwe start?

---

•

Mohawk schreef:
Marique Elizabeth Valois

Zoals Damon had voorgesteld, wandelde ik rustig naar links terwijl ik alles grondig bekeek.
Elke tegel bekeek ik grondig, net als de muren en het plafond en er viel me iets op.
"Vind je ook niet dat er iets niet klopt?" Vroeg ik op een gedempte toon. "Je kan me misschien gek verklaren, maar alles is hier zo smetteloos dat het bijna onrealistisch is, net als in een ziekenhuis."
Werkelijk nergens kon ik een vlekje vinden, zelfs niet eens een afdruk van een schoen.
Iemand was hier blijkbaar grondig te werk gegaan, wat me een vreemd gevoel bezorgde.

Damon
'Ik haat ziekenhuizen' Mompelde ik rondkijkend, ze waren net als deze plek te schoon, 'Maar inderdaad, het is eng. Maar smetteloos blijft het toch niet lang'

---

Don't be like the rest of them, darling

Lolita Estela Rosales
Lolita kon aan zijn houding zien dat hij door had dat ze de waarheid wilde weten. Nu wist ze het zeker: Hij moest iets speciaals kunnen.'Wie heeft jou eigenlijk depressief verklaard?' Vroeg hij en volgens Lolita om van onderwerp te veranderen. 'Je ziet me er nu niet bepaald zo uit,' Vervolgde hij.
'Ben ik ook niet,' Zei ze overtuigend.' 1 jaar geleden werd ik Gothic. De kledingstijl leuk me erg leuk. Ik doe dat vaker, van kledingstijl veranderen,' Ze wees naar haar kleren. Ze droeg een korset, zwarte broek en vrij normale schoenen met een sleehak. 'En veel mensen vinden mij mysterieuze. Ze moesten iets op mijn plakken. Een psycholoog deed dat,' Lolita dacht even na.'Misschien had ik die ruit niet moeten breken...,'

---

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Marique Elizabeth Valois

Onbewust glimlachte ik even wanneer ik doorhad dat hij me toch niet gek verklaarde.
"Maar inderdaad, het is eng. Maar smetteloos blijft het toch niet lang." Hoorde ik hem nog zeggen waarna ik één en al oor was.
"Had je iets in gedachten?" Vroeg ik belangstellend. "Want als dat zo is, ga ik er graag in mee."
Het gedacht dat de personeelsleden gek zouden worden bij het zien van allerlei rotzooi op hun nette vloeren deed me breder glimlachen.
Fijn, ik was weer goed bezig.
De kans dat ik al in de problemen zou komen op de eerste dag was groot, niet dat ik het erg vond of zo hoor.



Noah Franklin Valois

Ik lachte even wanneer ik hoorde wat Lolita zonet had gezegd.
"Heb je serieus een raam ingeslagen?" Lachte ik hoofdschuddend. "Best geniaal, waarom deed je het?"
Het was niet echt volwassen van me, dat besefte ik maar al te goed maar langs de andere kant was ik nog jong en had ik nog alle tijd om op te groeien.
Ik wilde nog van het leven genieten nu het nog kon, voordat ze me misschien in één of ander gekkenhuis zouden stoppen omdat ik speciaal was.
Onbewust had ik mijn stoere imago laten vallen, niet dat ik het erg vond aangezien Lolita toch niet zo braaf leek als ik eerst had gedacht.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Daniël Smith - Weerwolf
Na een tijdje door het bos te hebben gelopen, besluit ik terug te keren naar dat gekkenhuis. Voordat ik naar binnenstap inspecteer ik het huis goed.
Waar zou ik heen kunnen als ik ga veranderen? Volle maan was al over vijf dagen, dus ik moest wel voorbereidingen treffen.
Ik sprak met niemand, keek niemand aan en deed alsof iedereen lucht was.
Uiteindelijk vond ik een deur naar de kelder, maar daar was erg moeilijk te komen...

June Hamilton - Necromancer
Alsof Ethan nieuwe moed had gevonden, rechtte hij zijn rug en grijnsde.
Ik haalde mijn schouders op. 'Misschien,' zei ik maar.
Ik kon hem niet vertellen dat ik zo'n slecht gevoel had over dit huis.
'Vind je het goed als ik nog even een stukje speel?' vroeg ik, knikkend naar de gitaar die naast me op de grond lag.

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
'Vind je het goed als ik nog even een stukje speel?' vraagt June terwijl ze naar de gitaar knikt die naast haar op de grond lag.
'Natuurlijk!' zeg ik glimlachend, 'ik was er zojuist van aan het genieten!'
Op het moment dat ze haar gitaar van de grond nam maakte ik mezelf opnieuw onzichtbaar, sloop naar haar toe en hing voorzichtig - in mijn onzichtbare vorm - een losse haarpluk achter haar oor.
Daarna liep ik naar een stuk grasveld, ging liggen, sloot mijn ogen en liet mezelf weer zichtbaar worden.

---

•

June Hamilton - Necromancer
Terwijl ik ging zitten met mijn gitaar, voelde ik hoe een plukje haar achter mijn oren werd geschoven. Ik glimlachte en keek waar Ethan was.
Hij was gaan liggen op het gras. Ik grijnsde en begon te spelen. Ik speelde tot de intro voorbij was en begon er zachtjes bij te zingen.

[Zoooooo'n mooi liedje <3!:
http://www.youtube.com/watch?v=oxCBH18tmTs]

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

[I'm leaving. Ik ga nog even jammen met vrienden tot morgen x]

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
Ik geniet zichtbaar van het geluid van June's stem en leg mijn armen onder mijn hoofd. Ik vergeet al mijn herinneringen aan mijn oude school en neem mezelf voor een nieuwe start te maken, met nieuwe mensen en nieuwe zekerheden. Mijn onzichtbaarheid hoort daarbij, en op de een of andere manier heeft het me erg opgelucht dat June er nu van weet, alsof ik eindelijk het moment heb gehad om het te luchten, te openen.
Met gesloten ogen en een grote glimlach op mijn gezicht blijf ik liggen.

---

•