[RPG] The Supernatural #1 - Speeltopics

Verhaal
Het verhaal speelt zich af in het stadje Forest Hill, ergens in de bossen van Colorado. Het nieuwe schooljaar begint en dat betekend dat er nieuwe tieners in het huis arriveren. De tieners verblijven er een heel schooljaar omdat ze niet thuis kunnen blijven.
Maar wat ze niet weten is dat het geen toeval is dat juist deze tieners bij elkaar in een huis komen. Ze denken dat ze gedragsproblemen of psychische problemen hebben, alleen is dat niet zo.
De tieners zijn bovennatuurlijk en een geheim laboratorium van de Amerikaanse overheid wil hun krachten afpakken en onderzoeken. Ze denken dat de tieners te gevaarlijk zijn voor de bevolking.
De tieners komen er gauw achter wat ze werkelijk zijn en proberen er alles aan te doen dat het laboratorium stopt.
Zal het de tieners lukken om hun krachten te houden? Of zullen ze dood gaan, net zoals hun lotgenoten die eerder in het huis verbleven?

Regels
- Alleen ik maak de topics
- 16+ mag
- Als je een tijd afwezig bent; meld het even
- Minimaal drie regels, mag meer, maar geen hele verhalen
- OOC tussen haakjes
- Bedenk originele personages, niet perfect
- Houd het gezellig, sluit niemand buiten en niet schelden
- Maximaal twee personen
- Naamsveranderingen doorgeven
- Één bovennatuurlijke kracht per personage
- Houd er rekening mee dat er personages dood kunnen gaan in dit RPG (maar alleen onder overleg)

Overige
De tieners gaan naar school, het RPG start dan ook als het nieuwe schooljaar begint en ze in het Yule House komen. Ze hebben vrij veel vrijheid, alleen hebben ze elke week één keer een individueel gesprek met de psychiater en één keer per week een groepsgesprek. Het is ook verboden om op de zolder of in de kelder te komen.

Personages
Meisjes:
- June Bethany Hamilton by Amethysst. Necromancer
- Marique Elizabeth Valois by Mohawk. Uiterlijk overnemen
- Ivy Hillary (Hilly) Adams by RememberYoux. Fee
- Lolita Estela Rosales by Daemon. Vampier
- Nicky Jane Fox by PopRocket. Toekomst voorspellen
- Anna Bailey Miller by Mismi. Vampier
- Olivia (Scarlet) Severance by RockThisShit. Illusies

Jongens:
- Noah Franklin Valois by Mohawk. Gedachtelezer
- Liam Carter Fox PopRocket. Hypnotiseren
- Daniël Matthew Smith by Amethysst. Weerwolf
- Damon MacGreggor by WillNotLearn. Klopgeest
- Alexander 'Alex' Dellani by WillNotLearn. Tovenaar
- Ethan Cole Sight by Shooter. Onzichtbaar
- Matthew Riley Anderson by Realist. (half) Demon

Leiding/ verzorgers :
- (psychiater) Miss Flower by Amethysst
- (Nurse)Milla Olivia Anderson by Realist
- (iemand van het lab)Alex Jamerston by Mismi

Kamer 1
- Noah
- Damon
Kamer 2
- Lolita
- Nicky
Kamer 3
- Daniël
- Ethan
Kamer 4
- June
- Marique
- Anna
Kamer 5
- Liam
- Alexander
- Matthew
Kamer 6
- Ivy
- Olivia

Verder staat alles in het:
Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=141950
Rollenstory: http://www.quizlet.nl/stories/97869/rollenstory-rpg-the-supernatural/

[ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 20:27 ]

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

June Hamilton- Necromancer
Een warme hand zorgt ervoor dat mijn hart een slag overslaat.
Geobsedeerd kijk ik nog steeds naar de deur. Hoe kan dat meisje ineens verdwenen zijn?
'Heb jij net niet ook dat meisje gezien?' vraag ik Ethan. 'ze had blond haar en bloed op haar kleren. We moeten haar helpen.'

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
'Heb jij net niet ook dat meisje gezien, ze had blond haar en bloed op haar kleren. We moeten haar helpen,' zegt June terwijl ze geobserdeerd naar de deur kijkt. Verward staar ik haar aan, die deur is gesloten en niemand zou er doorheen kunnen, helemaal niet als je hier rondloopt met bloed op je kleren. Plotseling flitst een gedachte te binnen, 'June,' fluister ik zachtjes, 'ik denk niet dat jij zomaar mensen ziet,' begin ik aarzelend, 'ik denk dat jij mensen ziet die zijn overleden...'

---

•

June Hamilton - Necromancer
'Ik denk dat jij mensen ziet die zijn overleden...' fluistert Ethan.
'Wat...' begin ik, maar dan ga ik logisch nadenken. De geluiden, de schimmen, de verwonde mensen. Misschien heeft hij gelijk. Maar het is totaal gestoord dat ik geesten zie. Wie kan dat nou? En weer een reden waarom ik hier zit.
'Toch moeten we haar helpen,' zeg ik en draai me om. 'ze wil iets duidelijk maken.' ik peins even, maar kom dan op een idee.
'Als ik echt geesten kan zien, kan ik ze misschien ook oproepen.'

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
'Als ik echt geesten kan zien, kan ik ze misschien ook oproepen.'
June's idee klonk volkomen logisch voor me, ik was er altijd al aan gewend geweest dat ik vreemd was, voor June was dit volkomen nieuw. En de afgelopen tijd heb ik maar een ding geleerd: niets was onmogelijk.
'Je kan het proberen,' zeg ik enthousiast, 'misschien kan je het meisje helpen!' Daarna kijk ik even naar de grond, 'wil je - eh - wil je dat ik wegga? Als je het doet? Dat snap ik wel hoor!' zeg ik verdedigend.

---

•

June Hamilton - Necromancer
'wil je - eh - wil je dat ik wegga? Als je het doet? Dat snap ik wel hoor!' zegt Ethan een beetje verdedigend.
'Nee!' zeg ik snel. 'kom mee,'
Omdat ik liever niet door andere mensen gestoord wil worden, loop ik naar boven en ontgrendel een deur met een speldje uit mijn haar.
'Niks zeggen,' mompel ik en doe de deur op een kier zodat we er net door heen kunnen lopen.
'Vroeger heb ik in zo'n huis gewoond. Dit soort huizen hebben altijd een gesloten deur naar de zolder,' zeg ik fluisterend. 'maar we moesten verhuizen. Ik werd gek daar van de stemmen die me lastig bleven vallen.'
De zolder is niet erg groot, maar goed genoeg voor mij. Er staan een aantal dozen omgeven door spinnenwebben en bedolven door stof. Een klein raampje zorgt ervoor dat we wat konden zien.
Ik heb geen idee hoe ik dit moet aanpakken, dus ik denk terug aan de vele fantasy-verhalen die ik gelezen heb. Meestal moet je door middel van mentale druk entiteiten trekken, maar zeker weet ik het niet. Ik had ook genoeg horror films gezien om te weten dat geesten oproepen flink fout kon gaan.
Uiteindelijk besluit ik te gaan zitten op de grond en mijn ogen te sluiten.
'Ideeën wat misschien werkt?' vraag ik aan Ethan.

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

Ivy Hillary Adams
Ik huppel vrolijk naar mijn kamer en plof dan op mijn bed neer. Na een tijdje zo gelegen te hebben voel ik iets bij mijn enkel kriebelen. Als ik omhoog kom, valt mijn mond open. Op mijn scheen zat de grootste, harigste spin die ik oiit had gezien. Ik sllak een gil en blijf naar mijn voet kijken. Mijn gil stopt en ik kijk naar de spinloze vpet. De voet die niet meerop het bed ligt. Ik kijk op en xie dat ik midden in de gang zit. Onmogelijk. Of psygisch gestoord, xoals mijn ouders het zouden noemen. Ik was oficieel gek geworden.

---

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
Zonder wat te zeggen laat ik mezelf meeslepen door June, die met een simpel haarspeldje de deur naar de zolder open maakt en eenmaal boven aangekomen met haar ogen dicht op de grond gaat zitten.
'Ideeën wat misschien werkt?' hoor ik haar daarna vragen.
Zachtjes ga ik tegenover haar op de grond zitten in kleermakerszit terwijl ik kort nadenk over wat ik hiervan weet, wat ik heb gezien in films en wat ik heb gelezen in boeken.
'Je moet je hoofd leegmaken en je concentreren op de ruimte om je heen,' begin ik aarzelend te vertellen. Ik had geen flauw idee of dit daadwerkelijk ging werken en wat er zou gebeuren áls het al zou werken. 'Dan roep je in je gedachten voorzichtig of er iemand aanwezig is,' sluit ik mijn korte verhaal af.
In spanning blijf ik naar June's geconcentreerde gezicht kijken terwijl ik steeds verder - onbewust - voorover buig.

---

•

June Hamilton - Necromancer
'Je moet je hoofd leegmaken en je concentreren op de ruimte om je heen' zegt Ethan. Ik doe wat hij zegt, ik denk aan niks behalve de vieze zolder en het feit dat Ethan tegenover met zit- te veel eigenlijk al.
'Dan roep je in je gedachten voorzichtig of er iemand aanwezig is'
Hallo? Vraag ik diep in gedachte weggezonken. Maar voordat ik nog iets kon vragen, voel ik Ethan's lippen ineens op de mijne.

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
Ik sper mijn ogen wijd open als ik merk dat ik mijn lippen zachtjes tegen die van June aandruk, waar was ik in godsnaam mee bezig?! Verward trok ik mijn hoofd terug terwijl mijn ogen wild heen en weer schoten.
'June, ik -' haper ik zachtjes terwijl ik vuurrood wordt.
Binnen een halve seconde ben ik compleet onzichtbaar geworden en storm ik de trap van de zolder af, langs een meisje dat in de gang op de grond zit, mijn kamer in - waar ik deur met een luide knal van laat dichtslaan - en plof in mijn onzichtbare vorm op het bed, mijn hoofd begravend onder mijn kussen.

---

•

June Hamilton- Necromancer
Op het ene moment ontplofte mijn maag van vlinders, het andere moment leek net net alsof ik zelf dood was.
Ik bijt op mijn lip en probeer niet in huilen uit te barsten. Misschien moet ik nog maar een tijdje op zolder blijven. Ik kruip in een hoekje weg en krul mezelf op.
Waarom moet mij dit nou weer overkomen? Ethan is een hartstikke lieve, aardige jongen. Waarom is hij zo onzeker?
Toch komen de tranen en binnen de kortste keren is mijn spijkerbroek helemaal nat. Eerst gedumpt worden door je moeder, dan erachter komen dat je dode mensen ziet en vervolgens... ach laat ook maar.
'Gaat het wel?' een stem van een klein meisje hoor ik dicht bij mijn oor. Ik kijk op en zie het meisje dat ik eerder vandaag zag.
'Nee,' snotter ik.
'Ik kan je helpen,' zegt het meisje en komt naar me toe lopen. Ze legt haar handjes op mijn knieën en fluistert een paar woorden.
'Wat doe je?' vraag ik zacht.
'Je beschermen tegen dit huis,' zegt ze glimlachend.
'Wat is er dan met dit huis?' vraag ik.
Ik zie het meisje flikkeren. Ze kijkt bang om zich heen en gilt het dan uit. Ik wil net zo hard mee gillen, maar in plaats daarvan sluit ik mijn ogen en probeer haar naar mij toe te trekken.
'Helpt niet genoeg...' hoor ik haar fluisteren. Dan is ze weg en ben ik weer helemaal alleen. Ik ben te verward over alles om er nog überhaupt over na te kunnen denken, dus ik ga liggen op de grond en denk aan een mooie wereld, net zo lang totdat ik in slaap val.

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

Marique Elizabeth Valois

Ik knikte even en trok lachend mijn neus wat op.
"Aangezien het hier kraaknet is, heb ik zo'n vermoeden dat er hier ergens wel goede zeep ligt." Zei ik op een onschuldige toon. "Misschien kunnen we die uitkappen in de gangen zodat het één grote slide wordt."
Noah had dit ooit eens gedaan op het internaat vroeger, alles was zo grappig totdat een leerkracht haar been brak.
Nog nooit in mijn leven heb ik zo iemand horen krijsen van woede.
"Of je kan het ook met stevige lijm doen?" Stelde ik voor. "Dat niemand hier nog weg kan."



Noah Franklin Valois

"Wel, het was geen officiële diagnose," Bekende ik met een kleine glimlach. "Het waren gewoon de woorden van mijn eigen ouders."
In het begin vond ik het inderdaad vreselijk dat ze ons freaks noemden en soms wel ergere dingen het was grotendeels de reden waarom ik altijd chaos moest creëren en iedereen weg probeerde te bannen uit mijn leven, maar naarmate de tijd verstreek, leerde ik ermee leven.
Mijn jeugd was, net als die van Marique erg zwaar maar het leek haast wel alsof niemand dat wilde merken.

---

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
Ik hoor June's gedempte stem van de zolder komen, hopelijk was het haar nog gelukt om in contact te komen met het meisje dat ze zojuist had gezien. Mijn onzichtbaarheid verdween langzaam en ik kreunde zacht toen ik het kussen dat op mijn hoofd lag op de grond liet glijden. Langzaam kwam ik overeind, terwijl ik naar mijn eigen gezicht keek in de spiegel.
'Lafaard,' fluister ik zacht. 'Stomme, onzekere lafaard.'
Ik schud mijn hoofd en loop opnieuw de gang in, de trap op, naar de zolder. Ik vind June opgekruld en slapend in een hoekje van de zolder. Zonder te aarzelen til ik haar voorzichtig in mijn armen en loop met haar de trap af - de deur achter me sluitend - en eindig in haar kamer, waar ik haar voorzichtig op het bed leg, de dekens over haar heen.
'Het spijt me dat ik zo ben,' fluister ik zacht, waarna ik terug loop naar mijn eigen kamer en doodsstil op het kopeinde van mijn bed gaan zitten, mijn rug kaarsrecht tegen de muur en mijn ogen gericht op mijn spiegelbeeld.

---

•

June Hamilton - Necromancer
'Haha jij kan er lekker niet bij!' een oudere jongen van acht houd boven mijn hoofd mijn lievelingsbarbie vast. Alles wat ik doe krijsen, springen, krabben... Niets helpt. Ik kijk de jongen vuil aan en draai me om. Ik zie twee meisjes staan van mijn leeftijd.
'Hallo,' zeg ik vriendelijk en zwaai even.
De meisjes glimlachen terug. 'Pest hij je?' vraagt er één.
Ik knik hevig. 'Hij heeft mijn barbie' zeg ik pissig.
'Tegen wie heb je het, gek kind!' zegt de jongen.
'Wij helpen je wel om de barbie terug te krijgen' grijnst de ander van de meisjes. Ze lopen naar de jongen toe en beginnen aan hem te trekken.
'Stop! Dat doet pijn!' krijst de jongen. Hij laat de barbie vallen en die raap ik gelijk op.
'Jullie doen hem pijn!' zeg ik verontwaardigd tegen de meisjes. 'Stop!' krijs ik.
De meisjes stoppen gelijk met trekken en verdwijnen als sneeuw voor de zon.
'Laat me met rust!' zegt de jongen angstig als ik hem aan kijk.
'Maar jij zag ze toch ook?' vroeg ik verbaasd, maar de jongen was al weg gerent.

Hijgend in het zweet wordt ik wakker. Ik lig in een bed met de dekens over me heen. Ethan, schiet er door mijn hoofd heen. Was hij me nou helemaal vanaf de zolder naar mijn kamer komen dragen? Ik glimlach bij die gedachte. Maar dan dan denk ik terug aan die droom. Het was niet een echte droom, want het was echt gebeurt.
Ik sta op en bedenk me dat ik Ethan maar eens moest gaan zoeken.

---

The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
Met donkere ogen kijk ik naar mijn eigen spiegelbeeld, roerloos blijf ik met een kaarsrecht rug tegen het bed zitten. Je bent raar Sight, zoek een andere plek om te zitten, je verpest mijn schooldag Sight, zoek een leven, je bent zo zielig, gadver een Ethan! Alle opmerkingen die ooit naar me zijn gemaakt schieten door mijn hoofd. Langzaam strekt mijn hand zicht uit naar rechts en vindt de wekker die op mijn nachtkastje staat. 'Ik. Ben. Niet. Waardeloos!' Schreeuw ik hard, waarna ik de wekker met een klap tegen mijn spiegelbeeld gooi.
De spiegel breekt in verschillende stukken, waarvan de helft op de grond valt, terwijl ik met een donkere blik in mijn ogen blijf zitten staren naar de stukken die blijven hangen.

---

•

Nicky Jane Fox

Ik liep de gang in. 'Helloooo, iemand mijn neefje gezien: niet zo lang, blond haar, angel face? Oh ja en hij heet Liam. Hij had hier al moeten zijn.' Ik keek om me heen er liepen wat mensen hun kamers in en uit. 'HalloOOOO! Ik vroeg wat.' Uit gebrek aan aandacht begon ik te dansen. Alle rare dansjes die ik kon verzinnen. 'Dus, heeft iemand Liam gezien?'

---

The worst part of being lied is that you're not worth the truth.