• The Supernatural


    "Welcome to Yule House"



    Verhaal
    Het verhaal speelt zich af in het stadje Forest Hill, ergens in de bossen van Colorado. Het nieuwe schooljaar begint en dat betekend dat er nieuwe tieners in het huis arriveren. De tieners verblijven er een heel schooljaar omdat ze niet thuis kunnen blijven.
    Maar wat ze niet weten is dat het geen toeval is dat juist deze tieners bij elkaar in een huis komen. Ze denken dat ze gedragsproblemen of psychische problemen hebben, alleen is dat niet zo.
    De tieners zijn bovennatuurlijk en een geheim laboratorium van de Amerikaanse overheid wil hun krachten afpakken en onderzoeken. Ze denken dat de tieners te gevaarlijk zijn voor de bevolking.
    De tieners komen er gauw achter wat ze werkelijk zijn en proberen er alles aan te doen dat het laboratorium stopt.
    Zal het de tieners lukken om hun krachten te houden? Of zullen ze dood gaan, net zoals hun lotgenoten die eerder in het huis verbleven?


    Regels
    - Alleen ik maak de topics
    - 16+ mag
    - Als je een tijd afwezig bent; meld het even
    - Minimaal drie regels, mag meer, maar geen hele verhalen
    - OOC tussen haakjes
    - Bedenk originele personages, niet perfect
    - Houd het gezellig, sluit niemand buiten en niet schelden
    - Maximaal twee personen
    - Naamsveranderingen doorgeven
    - Één bovennatuurlijke kracht per personage
    - Houd er rekening mee dat er personages dood kunnen gaan in dit RPG (maar alleen onder overleg)

    Overige
    De tieners gaan naar school, het RPG start dan ook als het nieuwe schooljaar begint en ze in het Yule House komen. Ze hebben vrij veel vrijheid, alleen hebben ze elke week één keer een individueel gesprek met de psychiater en één keer per week een groepsgesprek. Het is ook verboden om op de zolder of in de kelder te komen.

    Personages
    Meisjes:
    - June Bethany Hamilton by Amethysst. Necromancer
    - Marique Elizabeth Valois by Mohawk. Uiterlijk overnemen
    - Ivy Hillary (Hilly) Adams by RememberYoux. Fee
    - Lolita Estela Rosales by Daemon. Vampier
    - Nicky Jane Fox by PopRocket. Toekomst voorspellen
    - Anna Bailey Miller by Mismi. Vampier
    - Olivia (Scarlet) Severance by RockThisShit. Illusies

    Jongens:
    - Noah Franklin Valois by Mohawk. Gedachtelezer
    - Liam Carter Fox PopRocket. Hypnotiseren
    - Daniël Matthew Smith by Amethysst. Weerwolf
    - Damon MacGreggor by WillNotLearn. Klopgeest
    - Alexander 'Alex' Dellani by WillNotLearn. Tovenaar
    - Ethan Cole Sight by Shooter. Onzichtbaar
    - Matthew Riley Anderson by Realist. (half) Demon

    Leiding/ verzorgers :
    - (psychiater) Miss Flower by Amethysst
    - (Nurse)Milla Olivia Anderson by Realist
    - (iemand van het lab)Alex Jamerston by Mismi




    Kamer 1
    - Noah
    - Damon
    Kamer 2
    - Lolita
    - Nicky
    Kamer 3
    - Daniël
    - Ethan
    Kamer 4
    - June
    - Marique
    - Anna
    Kamer 5
    - Liam
    - Alexander
    - Matthew
    Kamer 6
    - Ivy
    - Olivia

    Verder staat alles in het:
    Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=141950
    Rollenstory: http://www.quizlet.nl/stories/97869/rollenstory-rpg-the-supernatural/

    [ bericht aangepast op 26 sep 2012 - 20:27 ]


    The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

    June Hamilton
    Net toen ik een gitaar had gevonden in een of andere kamer, rook ik brand. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Ik werd echt gek.
    Ik dwaalde door het huis heen opzoek naar een rustig plekje. En die vond ik; op het terras.
    Ik stemde de gitaar en begon zachtjes te spelen. Vanaf dat moment was ik totaal vergeten dat mijn moeder me in dit gekkenhuis dat gestopt, dat ik stemmen hoorde en mensen zag.

    [heeft iemand zin om June te ontmoeten?]

    [ bericht aangepast op 27 sep 2012 - 17:10 ]


    The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

    Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
    Vanuit mijn raam zag ik June het terras op lopen en gitaar begon te spelen, het klonk fantastisch en zachtjes glimlachte ik. Naast mijn raam liep een regenpijp naar beneden, soepel klom ik op de vensterbank en liet me - nog steeds in mijn onzichtbare vorm - naar beneden glijden langs de regenpijp, zodat ik achter June op het terras uit kwam.
    Even twijfelde ik of ik mezelf zichtbaar zou maken, maar toch ging ik in mijn onzichtbare vorm tegenover June staan, genietend van de klanken die ze uit haar gitaar wist te brengen.


    June Hamilton
    Ik negeerde het gevoel dat ik meende een aanwezigheid te voelen.
    Na een paar seconden opende ik toch mijn ogen en stopte met spelen. Dit was al de tweede keer vandaag dat ik iets voelde. Normaal gesproken had ik dat maar één keer in een paar weken.
    Ik stond op en beet op mijn lip. Ik kon de drang van "Wie is daar?" bijna niet weerstaan. In plaats daarvan zei ik: 'Hallo?'
    Toen er niemand antwoordde, vloekte ik zachtjes.
    'Ik wordt niet gek, dat ben ik al. Waarom was ik nou zo boos dat ik hier naartoe moest? Ik hóór hier. Je ziet en hoort niet voor niets mensen,' mompelde ik boos. Ik kreunde toen ik me bedacht dat ik in mezelf aan het praten was. Leuk hoor.

    [ bericht aangepast op 27 sep 2012 - 17:22 ]


    The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

    Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
    Ik hapte naar adem toen June opstond en 'Hallo?' zei, snel sloeg ik mijn hand voor mijn mond, hopend dat ze het niet had gehoord, terwijl ik stond te trillen op mijn benen. Kon ze me zien?! schoot het door mijn gedachten. 'Ik word niet gek, dat ben ik al. Waarom was ik nou zo boos dat ik hier naartoe moest? Ik hóór hier. Je ziet en hoort niet voor niets mensen,' mompelde ze toen boos, waardoor ik stomverbaasd bleef staan.
    Toen ze haar blik opnieuw naar beneden richtte, naar haar gitaar, ontdeed ik mezelf van mijn onzichtbaarheid, nog steeds met een stomverbaasde uitdrukking. 'W - Wat zei je daar?' stamelde ik.


    June Bethany Hamilton- Necromancer
    Ik zo snel op dat ik een spiertje in mijn nek vertrok.
    'Hoe kom jij- huh?' vroeg ik stomverbaasd toen ik recht in de ogen van Ethan keek. Hoe kon hij ineens uit het niets verschijnen?


    The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

    Ethan Cole Sight - Onzichtbaar
    Ik negeerde June's vraag, terwijl ik voelde dat mijn wangen rood werden.
    'Jij bent niet gek,' fluister ik dan zachtjes.
    'Als er iemand is hier die gek is, dan ben ik het wel.'
    Kort keek ik naar mijn handen en richtte mijn blik toen weer op het verwarde gezicht van June.


    June Bethany Hamilton- Necromancer
    Hij was onzichtbaar. Dat zinnetje herhaalde ik steeds in mijn hoofd zonder enkele reden. Ik stond verbaasd te kijken naar zijn handen die onzichtbaar waren. Niet alleen door Ethan was ik verbaasd, maar ook over het feit dat ik niet alleen "spoken" kon aanvoelen.
    'Zeg niet dat je gek bent,' fluisterde ik terug en probeerde zijn onzichtbare hand te pakken. 'Ik zie en hoor hier mensen die niet echt bestaan.'


    The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

    Ethan Cole Sight - Onzichtbaarheid
    Ik liet mijn handen weer zichtbaar worden, en keek naar de haar hand in de mijne, waardoor een licht ongemakkelijk bevoel in mijn maag kwam te zitten.
    'Ik zie en hoor hier mensen die niet echt bestaan,' fluistert June dan zachtjes. Ik kijk haar met grote ogen aan, ik was niet de enige hier met een bijzonder iets? En June kon me aanvoelen als ik onzichtbaar was?
    Verward keek ik naar haar gezicht, 'jij voelde dat ik er was?' vraag ik dan fluisterend. Op de een of andere manier vond ik het niet prettig dat iemand me kon aanvoelen op het moment dat ik totaal verdwenen zou moeten zijn, maar dat het June was maakte een heleboel goed.


    [Heeft er iemand nog iets tegen Marique of Noah gezegd? Ben net thuis van school D:]


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    WillNotLearn schreef:
    (...)

    Damon
    'Links' Andwoord ik, altijd al ik niet wist welke kant ik op moest werd het links. En vroeg me af waarom zei hier was.


    Don't be like the rest of them, darling

    [ik ga ff essen dus ben over een uurtje weer terug x]


    The world is filled with crazy people. And I'm one of them.

    Mohawk schreef:
    [Heeft er iemand nog iets tegen Marique of Noah gezegd? Ben net thuis van school D:]

    [Oui, 1 pagina terug c:]


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    {Moet gaan.. Judo, ben half 8 klaar dus ongeveer 8 uur weer online.. Of anders morgen weer}


    Don't be like the rest of them, darling

    Noah Franklin Valois

    "Je moet toch aan iets sterven," Zei ik nonchalant en fronste even. "Klinkt misschien depressief, maar als je zo moet gaan denken mag je niets meer doen."
    Om eerlijk te zijn kon het me echt geen ene moer schelen dat het ongezond was, maar ik wilde niet depressief overkomen aangezien ik dat echt niet was, integendeel zelfs.
    Ik hield van het leven als een ware levensgenieter, net als Marique trouwens, alleen was zij nog net iets brutaler als mij maar wel volwassener.
    "Waarom werden ben je eigenlijk naar hier gestuurd?" Vroeg ik aan Lolita en wreef even over mijn kin terwijl ik probeerde in te schatten wat ze had gedaan. "Of is het uit vrije keuze?"



    Marique Elizabeth Valois

    Zoals Damon had voorgesteld, wandelde ik rustig naar links terwijl ik alles grondig bekeek.
    Elke tegel bekeek ik grondig, net als de muren en het plafond en er viel me iets op.
    "Vind je ook niet dat er iets niet klopt?" Vroeg ik op een gedempte toon. "Je kan me misschien gek verklaren, maar alles is hier zo smetteloos dat het bijna onrealistisch is, net als in een ziekenhuis."
    Werkelijk nergens kon ik een vlekje vinden, zelfs niet eens een afdruk van een schoen.
    Iemand was hier blijkbaar grondig te werk gegaan, wat me een vreemd gevoel bezorgde.


    Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

    Lolita Estela Rosales
    'Waarom werden ben je eigenlijk naar hier gestuurd?' Vroeg hij aan Lolita. 'Of is het uit vrije keuze?' Lolita lachte en keek hem toen aan. 'Laat ik maar zeggen dat ik hier zit, omdat ik zogenaamd depressief, gesloten en opstandig ben,' Lolita dacht terug aan de jaren 70. Toen had ze iemand ontmoet die echt depressief was en ook in een gekkenhuis werd gestopt. Ten slotte liep het minder goed af.'Het klinkt by the way helemaal niet depressief. Mij maakt het niet uit waar je aan dood gaat, maar soms duurt het leven langer dat je verwacht,' En dat had ze zelf gemerkt in 1943. Het was onverwachts en wilden het zelf niets eens, maar daar dacht ze niet meer veel aan. 'Waarom zit jij hier? Vroeg ze nieuwsgierig.


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor