||RPG|| De vondst van Athene 3 - Speeltopics

Nieuwe Topic

http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=142060

[ bericht aangepast op 24 sep 2012 - 16:32 ]

©1998

Beth

'Beth' grinnikte Dave. Ik lag in een bed met mijn kleren aan, en Dave stond in de deuropening. 'Wat is er gebeurd?' gaapte ik moe. 'Je was nogal dronken, en ineens viel je buiten inslaap. Ik heb je maar even naar mijn huis gebracht' lachte hij. Ik grinnikte even en keek hem aan. 'Beth, ik hou van je' mompelde Dave. Mijn mond zakte open. 'W-wat?' stotterde ik. 'Wil je m'n vriendin zijn?' fluisterde Dave. Hysterisch klom ik van het bed af en deed mijn schoenen aan. 'Ik dacht dat we... vrienden waren? Nee, ik wil dit niet, niet na Sam!' gilde ik. Meteen kreeg ik tranen in mijn ogen. Sam. Ik miste hem zo erg en nu realiseerde ik me pas dat ik dom bezig was. Huilend rende ik naar de school. Meteen liep ik door naar de zolder, naar mijn bed waar ik mijn kussen op m'n hoofd drukte en allerlei spastische bewegingen maakte, totdat ik in slaap viel.

[ bericht aangepast op 22 sep 2012 - 21:52 ]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

[Beth word weer een beetje de oude Beth. D'r uiterlijk niet, maar karakter wel. En ze blijft nogsteeds roken >_>]

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

clair

Ik zit rillend en kreunend van verlangen en pijn op de grond in onze slaapkamer. mijn mond voelt droog aan en alles in me schreeuwt me toe dat ik op moet staan en moet gaan jagen. Nu Ik kreun harder en sla mijn handen voor m'n oren alsof ik op die manier de brandende dorst buiten kan sluiten. Wat moet ik doen? Hoe moet ik hier in vredesnaam ooit weer uitkomen? En dan wordt ik ineens opgeschokken door rennende voetstappen. Er komt iemand aan, ik wil niet dat iemand mij hier zo ziet. Ik schiet door het raam naar buiten en blijf rennen tot ik diep in het bos ben. Eenmaal daar krul ik me op tegen een boom en bijt mijn hand er bijna af in een poging de ongelooflijke dorst de baas te blijven. Nog nooit heb ik zo ontzettend naar bloed verlangt. Vanavond, beloof ik mezelf. Vanavond mag ik naar de stad en iemand vermoorden. Al moet ik wel voorzichtig worden. Want de mensen beginnen al achterdochtig te worden door de stijging van moorden de laatste week. Vooral door mijn toedoen.

Het duurt veel te lang voor het eindelijk avond is. Ik kan mezelf er niet toe zetten te bewegen. Want ik weet dat zodra ik opsta uit deze houding ik mezelf niet meer in de hand zou kunnen houden. En dat zouden heel veel mensen met de dood moeten bekopen. Maar uiteindelijk werd het nacht en het donker had nog nooit eerder zo welkom aangevoeld. Ik sprong overeind en schoot weg. In de richting van het dorp. Terwijl alle gedachten uit mijn hoofd weg vloeien. Allemaal, behalve de verschrikkelijke behoefte van mijn tanden in iemands nek zetten en drinken tot ik niet meer kan.

ice cream for everyone! YES - camel? yes!

clair

Ik storm de slapende stad in en snuif eens goed om mijn prooi te bepalen. Na een hele dag van pijnlijke, moeizame ademhalingen voelt h6et als een opluchting om weer goed te ruiken. Zonder over de gevolgen na te denken ren ik naar de lekkerste geur die mijn neus binnen dringt en spring ergens een slaapkamerraam binnen. Daar ligt een meisje met lang rood haar te slapen. Ik schat haar niet ouder dan een jaar of 6. Maar het is niet genoeg onschuld om me te laten twijfelen. En dus storm ik op haar af en mijn tanden dringen zich diep in haar hals. Het bloed smaakt heerlijk zoet en is veel te snel op. Geërgerd schud ik het lijk heen en weer. Maar het is echt helemaal leeg. Ik laat haar op de grond achter. Ik heb geen geduld om de schade nu op te ruimen. Eerst drinken. Meer drinken. Dit was nog lang niet genoeg. Ik dood haar ouders ook en dan spurt ik zonder nadenken naar het volgende huis om daar ook alle bewoners af te maken. Zo zwerf ik de straat af. Mensen moordend alsof het mieren zijn. En eerlijk gezegt.. zijn ze dat ook op de moment. Voedsel, meer niet. Als ze eens zouden weten hoe erg ik ze hier nodig ben. Ik grijns sadistisch bij de gedachte en zet mijn tanden in de hals van een wat oudere man. Hij ruikt nog niet eens zo lekker. Maar mijn dorst zorgt ervoor dat het me niets kan schelen. Na ontelbaar veel huizen te hebben uitgemoord kom ik eindelijk weer een beetje tot mezelf. Ik Wrijf met mijn hand over mijn mond en kijk dan bijna verbijsterd naar heb bloed dat achterblijft. Heb ik dit gedaan. De spijt overvalt me bijna nog heftiger dan de dorst deed. Het laat me kreunen, rillen en snikken. Ik besef dat ik een probleem heb, en goed ook. Ik duik het bos in en krul me op tegen dezelfde boom als vanmiddag. Wat nu te doen? Ik kan niet in de stad zijn. Niet na wat ik net had aangericht. Er zou zeker een klopjacht komen. En dan breng ik niet alleen mezelf, maar ook alle andere mensen en al mijn vrienden van school in ernstig gevaar! Langzaam dringt het tot me door wat ik net heb aangericht. Ik ben niet alleen monsterlijk tekeergegaan in de stad. Ik breng ook iedereen waarvan ik houd in gevaar. Ik kan niet teruggaan naar achool. Niet nu. Ik wieg zachtjes heen en weer en de tranen glijden geruisloos over mijn wangen. En zo blijf ik zitten. Maar zelfs dan, zelfs nu ik zo diep in de problemen zit. Blijf ik denken aan bloed. Ik ben verslaafd

ice cream for everyone! YES - camel? yes!

Rose

Die avond ga ik op mijn bed zitten en pak de krant. Voorop staat een dikgedrukt kop: 'Moorden blijven aanhouden'. Mijn ogen worden groot en snel lees ik het bericht door. 'Hele familie's vermoord', 'Oorzaak niet bekend', 'Tandafdrukken op keel'. Ik denk snel na. Dit moet een vampier geweest zijn. Maar wie? Ik was het niet, ik vermoorde nooit onschuldigen. en zeker niet hele familie's! maar wie dan wel? Ferdi? Nee, hij ging altijd met mij jagen en eigenlijk was hij altijd bij me. Dan was er nog maar 1 optie. Clair. Maar dat kan toch niet? Ze was altijd zo lief. Ik besloot haar te gaan zoeken. Ik snoof en rook dat ze niet op school was. Dit was niet goed. Bezorgd sprong ik uit het raam. Ik snoof weer, en heel in de verte rook ik haar zoete geur. Ik sprintte zo snel als ik kon het geurspoor achter naar. Na ongeveer een kwartier rennen, kwam ik aan waar ze moest zijn. Daar zat ze. Onder een boom. Ze was bleek, had knalrode ogen en haar blonde haar zat helemaal in de knoop. Bloed zat op haar kleren en ze keek me met wilde ogen aan.

clair

Te laat besefte dat er een andere geur mijn richting uitkwam. Rose ziet me al voor ik weer weg kan vluchten. Ik kijk haar verschrikt en doodsbang aan. Wat zou ze wel niet van me denken? Ik zie er niet uit en ik weet zeker dat ik onder het bloed zit. Ik verwacht eigenlijk dat ze iets gaat zeggen, me iets gaat vragen of me meteen gaat beschuldigen. Ik weet niet of ze weet wat voor monster ik ben. Maar ik moet voorbereid zijn. Als zij gaat praten, mag ik niet huilen. Ik probeer me een beetje te vermannen. Maar het valt niet mee met de dorst alweer brandend in mijn keel en de paniek en pijn nog steeds razend door mijn lichaam. 'Clair?' vraagt ze aarzelend na een paar minuten stilte. Ze gaat op haar knieën voor me zitten en kijkt me bezorgt aan. Bezorgt, niet boos. En dan begin ik te huilen. De tranen stormen over mijn wangen en ik kan geen woord uitbrengen. Rose neemt me in haar armen en ik begraaf mijn gezicht in haar shirt

[ bericht aangepast op 23 sep 2012 - 13:40 ]

ice cream for everyone! YES - camel? yes!

Rose

'Oh clair! Het spijt me zo! Ik had aan je moeten denken. Maar ik had het te druk met Ferdi! Sorry' Huil ik (niet met tranen ofc). Natuurlijk gaat het slecht met Clair. Door mij is ze weer gaan jagen, en omdat ze dat zo lang niet heeft gedaan, slaat ze nu helemaal door. Dikke tranen stromen over clair's wangen. 'Ik heb het helemaal verpest. Sinds ik hier ben slaapt iedereen slecht, het gaat slecht met Beth en met jou' schreeuw ik. 'Het spijt me zo'

Beth

Ik was uiteindelijk maar opgestaan, in de nacht omdat ik niet kon slapen. Langzaam slenterde ik naar beneden. Daar ging ik in de eetzaal zitten, en viel daar op een stoel inslaap.

"We will teach you how to make boys next door, out of assholes."

Floris-de-poris

Zenuwachtig stond ik te wachten tot Sarah zou komen. Als ik nu maar op de goede afdeling was. Even later zag ik ze beide dames binnen lopen. Meteen keerde Sarah zich met een rood hoofd om. 'Wat doe jij hier?' vraagt Jade achterdochtig. 'Ik, ik.' Stamel ik. Daarna rent ze achter Sarah aan.

©1998

Jade

Ik ren op Sarah af. In tegenstelling tot ik dacht, had Sarah geen tranen in haar ogen, maar keek ze vast beraden. Ze liep door de klap deuren recht op Floris af.

©1998

Floris-de-kloris

Sarah kwam op me aflopen. Ze keek me met doordringende ogen aan. 'Waarom ben je hier?' vraagt ze. 'Omdat ik spijt heb van dat ik ben weggegaan toen je me nodig had.' Ze kijkt achter om naar Jade, die knikt. Dan geeft ze me een kusje op mijn mond. Een klein kusje maar. Maar ik wist dat het goed zat. 'Mejevrouw Sunbloc' zegt een meneer die net het hoekje in komt kijken. Nog een keer draait ze om naar Jade. Die knikt weer. En Sarah trekt me aan m'n arm mee achter de man aan.

©1998

clair

Ik probeer iets tegen Rose te zeggen. Ze zegt dat het haar schuld is. Maar dat slaat nergens op. Het is haar schuld helemaal niet. Het is míjn schuld. Allemaal mijn schuld. Zij heeft me nooit iets misdaan. Behalve me laten zien hoe leuk jagen is. Jagen, bloed. De woorden maken me zo gek. Ik wil me losrukken uit haar greep en terug rennen naar het dorp. Jammerend druk ik me extra dicht tegen haar aan. 'Rose, ik heb zo'n dorst' fluister ik zielig.

ice cream for everyone! YES - camel? yes!

Sarah

Jade vond het goed dat ik Foris mee nam in plaats van haar. Ik liepnaar binnen. In een kamer vol metapparatuur. Ik begon sneller te ademen. Wat als er iets niet goed was. 'Gaat u maar op deze bank liggen mevrouw eehm.' 'Sunbloc'zei ik en liet Floris' hand los. Ik ging liggen en moest mijn shirt omhoog doen. De meneer smeerde een rare gel op mijn buik en pakte een klein apparaatje. Ik pakte Floris'hand maar weer en voelde het koude ding op mijn buik heen en weer gaan. Ik deed mijn ogen dicht en deed ze pas open toen de man een hartslag had gevonden. Wat een opluchting. Ik keek op de monitor en ik zag een raar misvormd lijfje. Ik keek ernaar en zag iets anders. 'Mevrouw gefeliciteerd het is een tweeling!' zei de man blij. Ik keek naar Floris die het duidelijk ook niet had verwacht en was stiekem heel erg blij. Ik had er zo op gehoopt dat alles goed ging maar ik had er niet over nagedacht dat het er twee zouden zijn. 'Gaat alles goed met ze?' vroeg Floris. 'Ja ze zijn kern gezond'zei hij terwijl hij het koude apparaatje van mijn buik af haalde. Hij gaf me een papiertje en ik haalde de gel van mijn buik. Ik deed mijn shirt weer omlaag en slaakte een zuct. Ik had dit zo eng gevonden en het is eindelijk voorbij. 'Mevrouw, zullen we de volgende afspraak volgende week om dezelfde tijd plannen?' Ik knikte. Het was zo raar dat ik nog maar een week moest voor de volgende echo. Ik liep de kamer uit en liep naar Jade.

Don't be a salad, be the best goddamn brocoli you could ever be!

Jade

'En hoe was het.' vroeg ik enthousiast. 'Alles is goed, het is een tweeling!' roept ze blij. Mijn mond zakt open van verbazing. 'Leuk stamel ik.' Diep van binnen weet ik dat niemand het vol zou houden met drie van die kleine mensjes.

©1998

Rose

Medelijden overspoelde me. Ik wist hoe het was. 'Ok, jij hebt echt hulp nodig!' ze ik. Clair keek me zielig aan. 'Ik heb een idee, we worden vegetariërs!' ze ik hoopvol. Ze keek me raar aan. Ik stond op en pakte mijn mobieltje uit mijn zak. Ik belde Jade. 'Hee hoe is het gegaan met de echo?' vroeg ik haar. 'Goed, het is een tweeling' zei Jade. Ze klonk niet geweldig enthousiast. 'Ok, mooi, wens sarah het beste van me. Hey jade, ik moet je iets vertellen. Het gaat niet zo goed met Clair. Ze is verslaafd geraakt aan jagen. Dus ik neem haar mee naar de bergen, en ik ga er iets aan doen. Het is een beetje moeilijk uit te leggen, maar alles komt goed! We komen vanavond afscheid nemen' zei ik en ik hing op. 'Kom' zei ik en ik pakte clairs hand en trok haar mee. We zouden naar de bergen gaan en daar gaan jagen op tijgers, panters en weet ik veel. Zou zouden we vegetarische vampiers worden. Ik had het gelezen in een boek, en het leek me niet makkelijk, maar het zal ons lukken. 's avonds pakten we onze rugzakken in en ik keek clair aan. 'Je vind het toch wel goed hé?' vroeg ik haar angstig. Ze knikte en samen liepen we naar de rest toe. Beth was er niet. Ik gaf iedereen een knuffel en beloofde dat we voorzichtig zouden zijn. Ferdi gaf ik kus op zijn mond en even bleven we zo staan. Toen trok ik me los uit zijn sterke greep. 'sorry' zei ik. Hij glimlachte en zei 'Geeft niks, ik vind het goed wat je doet' En zo liepen we samen naar de trein, want rennen zou te veel opvallen. We zouden erg ons best gaan doen, en alles zou goed komen! (Danee, je vind het toch wel goed als we zo weg gaan? we blijven niet lang, maar ik weet ook niet hoe ik het anders had moeten doen )