[RPG] # Survival of the Fittest. 1 - Speeltopics

Survival of the Fittest
Het jaar 3120, het jaar waarin de mensheid zichzelf voor goed van de aarde vervaagde… Dácht men.

Rampen zoals hongersnood en tsunami’s waren niet meer het ergste wat men zich kon voorstellen. Oorlogen werden de gewoonste zaak van de wereld, overal ter wereld slachtten mensen elkaar af en lieten straten verlaten achter. Huizen kwamen leeg, winkels werden gesloten, mensen vluchtten… Maar uiteindelijk kon niet ontsnappen aan de verwoesting van de mens.

Er was één ding dat iedereen was vergeten. In het jaar 3082 was er namelijk een doorbraak, het zou voortaan mogelijk zijn je in te laten vriezen. Het was te vergelijken met een kunstmatige coma van een aantal jaren, waarna je weer zou ontwaken alsof je enkel een paar uur had liggen slapen.
Alleen stond niet iedereen te popelen om zich in te laten vriezen, het was de eerste keer dat het mogelijk was en de mensen wisten niet wat ze er van moesten denken. Was het wel veilig?

Hier verzon de regering iets op. Op er voor te zorgen dat er mensen zouden komen die het wilden testen loonden ze een flinke som geld uit aan diegene die zich aanboden als ‘proefpersoon’. Verscheidene mensen meldden zich aan, ieder met zijn eigen reden. Het geld voor hun arme familie, het avontuur, omdat ze hun eigen leven zat waren.. Toch hadden ze één ding gemeen, al wisten ze dat niet voordat ze instapten en hun eigen, veilige, rustige en bijna saaie leventje voorgoed gedag zeiden.

De lichamen werden bewaard in de grote stad New York City, het was toen groots, prachtig en vol leven, maar in 3120 was het totaal uitgestorven en deels verwoest. De omgeving om de stad was totaal weggevaagd waardoor de stad in de middle of nowehere gekomen was.
Eén jaar nadat de gehele mensheid verwoest was werden de ingevroren mensen wakker en het enige wat ze hadden was een grote sporttas die ze voordat ze ingevroren werden zelf hadden mogen inpakken naar hun wensen.

Het jaar 3121, het jaar waarin de ooit ingevroren mensen ontwaakten in een wereld die ze niet kennen met geen andere keus dan een manier te vinden om te overleven. Doen ze dit alleen, of zoeken ze bondgenoten? Bedriegen ze hun eigen vrienden om alles voor zichzelf te houden, of doen ze er geen moeite voor hun heblust naar al het kostbare dat nog over is te verbergen. Of nog erger, zullen ze de rest uitroeien, enkel om hun eigen hachje te redden?

Verhaallijn in het kort.
Het is het jaar 4033 en de mensen die ooit ingevroren waren zijn sinds een twee weken weer ontwaakt. Er zijn mensen die al gauw bondgenoten vonden en zo werden er twee groepen gevormd, ieder met een eigen leider. Deze twee groepen raakten al gauw verwikkelt in een strijd om leven en dood. Het voedsel is immers schaars, net zoals het drinken, en dat terwijl het gevaar continue op de loer ligt. Een aantal dieren blijken de verwoestingen te hebben overleefd, doordat ze bijvoorbeeld onder de grond leefden, en zijn langzaamaan gemuteerd tot wezens die nieuw zijn voor de ooit ingevroren mensen. Hoe redden ze zich hieruit?

Meedoen.
Je kan mee doen als je:
1) Graag langere stukken schrijven (zeker min. 15) en bereidt zijn dit te doen.
2) Graag meedoen aan RPG's die beter uitgewerkt zijn, dus niet 'het gaat over 4 vrienden die op vakantie gaan', maar een dieper verhaal.
3) Liever geen Mary Sue's hebben in RPG's en die zelf ook niet spelen.
4) Graag meedoen aan RPG's waarbij het topic niet na één dag alweer vol zit, waardoor als je het wat drukker met school hebt, ook gewoon nog mee kan doen, omdat er simpelweg minder vaak gepost wordt (maar wel langer geschreven natuurlijk)..
5) Het prettig vinden dat het gemeld wordt als iemand wilt stoppen met de RPG en als ze dit zelf ook doen.

Als je het eens bent met alle bovenstaande punten, maak je hier een personage.

Personages:
Groep A – Chase
Lexus; Chase Armedi - 22
Iyatiku; Clyve Qwynn Lovell - 22
SUMMERx; Luca Keegan Fanning - 21
Cyberlord; Donovan Nickolas - 21
Yuffie; Desirae Amelia Brown - 24
General; Olivia Lanee Peterson - 26

Groep X – Elisabeth
Keegan; Elisabeth Romy Hirsch - 23
Cocon; Roxanne (Roxy) Veronica Barlow – Lolita - 22
Ebola; Natalya Krupin - 21
Roden; Prescott Elias Whittemore - 24
Aotearoa; Lucien Nicola Castellan - 19

Loners:
Endure; Alison Jade Skyler - 23
Sid; Richard Hirsch - 25

[ bericht aangepast op 13 sep 2012 - 15:31 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

- Jullie moeten er zelf voor zorgen dat de groepen van elkaars bestaan af komen te weten en elkaar gaan haten, steel eten, wees gemeen en geïrriteerd, iets ;p
- Jullie personages mogen zelf met een naam komen voor hun 'clubje'.
- In de post hieronder heb ik de situatie wat proberen te schetsen, hierdoor is hij alles behalve geweldig, maar alles lezen is niet nodig, het schuingedrukte is het moment dat ze wakker werd etc.
- Hieronder de huidige situatie van de groepen:

Huidige situatie groep A
Oud pakhuis wat nog aardig overeind staat. Voedselvoorrad is bijna op en last van ratten en ander ongedierte. Wat blikken drinken gevonden (blijven vaak lang goed, dus dat kan denk ik wel ;p). Er staan vooral dozen en hier een oude banken en stoelen.
Plus de spullen die de personages zelf hebben.

Huidige situatie groep Y:
Voorraadhal van plaatselijke supermarkt, voedselvoorraad is dus goed, er staan zat blikkenvoedsel die voorlopig nog goed zijn. Drinken daarentegen is er te kort. Ook is het er, doordat het dak grotendeels ingestort is, erg tochtig en koud. Ook hadden ze wat versleten dekens gevonden, vol gaten weliswaar, maar het is ten minste iets.
Natuurlijk hebben ze ook de spullen van de personages zelf nog.

Alison Jade Skyler. ~ Loner.
Met een zachte kreun rekte ze zich uit waarna ze de slaap uit haar ogen wreef. De muffe geur waar ze de laatste paar dagen nog niet aan gewend was geraakt drong haar neusgaten binnen. Een autowrak aan de rand van de stad, vlak bij een brug waar vroeger treinen overheen hadden geraasd, diende al een aantal dagen als onderdak. Het autowrak was het eerste en het beste dat ze had kunnen vinden. Daarnaast lag ze liever op een vunzige bank, dan op de harde, kille grond in één van de half ingestorte gebouwen. Jade ging rechtop zitten, griste een haarelastiekje uit haar broekzak en bond direct haar haren in een staart. Toen ze naar buiten keek zag ze dat de zon net opkwam.

Een aantal dagen geleden was het moment dat ze, voor het eerst sinds 3082, haar ogen opende. Eerst wist ze niet zo goed waar ze was en wat er wat was gebeurd, maar nadat ze haar spieren had losgelopen herinnerde ze het zich weer. Het experiment.. Verbaasd keek ze om zich heen en besefte dat, hoewel het er toen velen malen beter uit had gezien, waar ze was. Het dak was op bepaalde plaatsen ingestort en ook de muren waren niet meer wat ze geweest waren, er groeiden zelfs planten binnen. Welk jaar was het?!
Zoekend keek ze om zich heen, tot ze verderop een waterplas zag waar ze gauw heen liep. Toen ze erin keek, keken twee groene, arrogante kijkers terug waarop ze verbluft een wenkbrauw op trok. Wat ze precies had verwacht wist ze niet, maar ze had op zijn minst verwacht dat ze er iets anders uit zou zien. Misschien een bijwerking van het experiment zoals ze vaak had gezien in films, of dat ze op zijn minst ouder was en haar kleding versleten.. Nee, ze was geen steek veranderd. Jade haalde een hand door haar donkere haren en was dankbaar dat ze er nog precies hetzelfde uitzag, dan was er op zijn minst nog iets vertrouwds in deze omgeving.
Ze nam de tijd en bekeek zichzelf wat beter. Het viel haar op dat ze een bordeaux rood hemdje droeg, een zwart, leren jasje, een donkere spijkerbroek en aan haar voeten droeg ze een stel stoere combat boots. Gelukkig had ze die aangetrokken in plaats van een stel onhandige pumps.
Niet slecht, dacht ze met een tevreden glimlachje rond haar lippen. Plots vernauwde ze gepikeerd haar ogen, haar lippen.. Ze klopte met haar handen op haar zakken, controleerde de zakken van haar leren jasje, maar vond niks. Had ze niet een tas- Ah, daar was het!

Zodoende had ze de enige tas die ze, voordat ze ingevroren zou worden, mocht vullen met dingen naar eigen keuze. Op het label in de tas stond haar naam, A.J. Skyler. Ze had gekozen voor doodnormale dingen die in elke situatie wel van pas zouden komen. Wat schone kleding en ondergoed, een kam, spiegeltje, haar lippenstift, pakjes sigaretten en dan kon de aansteker niet ontbreken. Gelukkig had ze er ook wat dingen om mee te overleven ingestopt. Een zakmes, een flesje en een zaklamp. Er zat zelfs een pen en een notitieblokje in de tas, ze dacht er kort over na om die eruit te gooien, maar besloot het toen toch te laten zitten.
Zo kwam het dat, Alison Jade Skyler, nu met rood gestifte lippen en een grote tas in haar hand, begon aan het avontuur dat voor haar lag. Missie? Overleven.

Er hadden meer autowrakken gestaan, zelfs vrachtwagens waarbij het had geleken of de chauffeur het voertuig had gestopt en zo was gevlucht. Toch had ze gekozen voor het autowrak aan de rand van de stad, ze had immers gemerkt dat er ook anderen waren. Ze had zichzelf enkel niet laten zien en had de anderen eerst in de gaten gehouden, waarna ze erachter kwam dat sommigen samen begonnen te klitten als de haren van de afro-knul die vroeger tegenover haar woonde. Zelf bemoeide ze zich hier niet mee, ze had geen zin om haar spullen te moeten delen met een paar zielepoten.
In de afgelopen dagen had Jade haar collectie van spullen namelijk flink weten uit te breiden, aan stilzitten deed ze namelijk niet.
Ze had nooit gedacht dat ze tussen het vuilnis op de vuilnisbelt zou gaan staan wroeten. Het meeste wat er had gelegen was niet erg herkenbaar meer, toch had ze er nog wat bruikbare spullen kunnen vinden. Zo had ze een lange, stalen pijp die prima kon dienen als wapen. Een half weggevreten, oude deken die ze eerst flink had uit staan kloppen. Ook had ze een soort ijzeren pannetje gevonden, hierin kon ze de vieze blikken voedsel, die ze had gehaald bij de half ingestorte supermarkt, opwarmen. De smaak werd er niet beter op, maar ’s avonds kon het flink afkoelen en dat was al het warms welkom. Daarom was ze ook intensief bezig geweest met het zoeken van hout.

Jade stapte naar buiten en rekte zich uit, terwijl ze de frisse ochtendlucht dankbaar inademde. Vervolgens pakte ze een stuk hout en mikte het op de stapel hout die er nog lag van de dag ervoor. Met behulp van haar aansteker liet ze de vlammen aan het hout vreten en ze keek toe hoe het vuur groter werd. Het was een mooi gezicht, de dansende vlammen die elegant al het hout als een monster wegvraten. Uit haar rechterzak pakte ze het pakje marlboro, toen ze er een sigaret uit pakte en die in haar mond stopte zag ze dat haar vingers zwart zagen van het vuil. De gevolgen van het feit dat ze zich nergens kon douchen. Ze stopte het pakje weer terug en stak de sigaret aan. Tevreden blies ze de rook uit terwijl ze op de motorkap van het autowrak ging zitten en naar het vuurtje staarde. Zo slecht is dit niet eens, dacht ze, het enige wat dit leventje nodig had was iets meer actie. Misschien dat ze binnenkort weer eens een kijkje zou nemen bij de anderen.

[ bericht aangepast op 10 sep 2012 - 18:54 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

[Waar huist groep A? En awesome lange post Endure.]

[ bericht aangepast op 10 sep 2012 - 18:38 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

-

[ bericht aangepast op 10 sep 2012 - 18:52 ]

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Oud herenhuis?

---

Quiet the mind, and the soul will speak.

Isuzu schreef:
Oud herenhuis?

Lijkt me wel een goed idee.
Is iedereen van de groep zeg maar al aangesloten in de groep en zitten ze al een paar dagen samen of hoe zit dat?

[ bericht aangepast op 10 sep 2012 - 18:59 ]

---

Aan niets denken is ook denken.

Donovan Nickolas - Groep A

Ik werd grommend wakker en stond chagrijnig op van de bank waar ik op lag. Ik had mezelf een hoekje in het pakhuis kunnen bezorgen door gewoon te doen wat ik altijd doen. Dat eisen wat ik wil en daarvoor vechten. Ik schudde mijn haren aan de kant en haalde mijn hand erdoor heen. Ik voelde erg veel speeksel in mijn mond en spuugde het maar op de grond. Like I care. Ik haalde een pakje sigaretten te voorschijn en stak er eentje op. Ik was echt blij geweest toen ik deze had gevonden, nou ja, uit de bek van een beest had gerukt. Het had me wat moeite gekost, maar dat was het zeker waard geweest. Ik nam met veel genoegen een trekje.
Het was raar geweest om wakker te worden in een wereld waar niemand meer was, tenminste dat dacht ik. Gelukkig had ik snel een groep gevonden die bij me paste en sinds dien trek ik met ze op. Niet omdat ik het leuk vind, maar omdat dit nu eenmaal handiger was.

[ bericht aangepast op 10 sep 2012 - 19:01 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Lees mijn post, volgens mij heb ik ergens staan dat het dag vijf is en ja, de groepen zijn al samen. Je mag zelf beslissen of je personage net bij de groep is of al een paar dagen langer.

---

In the end the only person we love is ourselves, that's why we choose to love someone who can please us the most.

Lexus schreef:
(...)

Lijkt me wel een goed idee.
Is iedereen van de groep zeg maar al aangesloten in de groep en zitten ze al een paar dagen samen of hoe zit dat?

[Die vraag heb ik nog open gelaten xd Enige wat ik gedaan heb is dat ik al in mijn "huis" sliep.]

[ bericht aangepast op 10 sep 2012 - 19:03 ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.

Een aantal dagen geleden was het moment dat ze, voor het eerst sinds 3082, haar ogen opende.

Oke, prima. Deze zin vond ik trouwens erg mooi ofzo ; Ze had zichzelf enkel niet laten zien en had de anderen eerst in de gaten gehouden, waarna ze erachter kwam dat sommigen samen begonnen te klitten als de haren van de afro-knul die vroeger tegenover haar woonde.
~~~~
En nu zal ik hier niets meer neerzetten behalve een rpg post stukje.

---

Aan niets denken is ook denken.

nice post, goede beschrijving!

Ik stop hem even in mijn topics, ga zometeen reageren.

---

I wish you good luck, and may God rest the souls of those who died in eternal peace.

Desirae Amelia Brown ~ Groep A

Vermoeid rekte Desirae haar armen uit. Ze holde haar rug, in de hoop de vreselijke pijn daar te verliezen. De hele nacht had ze op de koude vloer geslapen, aangezien ze niet één van de banken had kunnen bemachtigen. Ze was doodmoe, aangezien ze slecht geslapen had op de koude vloer en haar spieren deden zeer van het harde hout. Het vod, dat over haar heen lag, gooide ze van haar af. De deken had niet echt bescherming geboden tegen de kou en ze nam zich voor een nieuwe te zoeken. Desirae probeerde het vuil van de grond van haar kleding te halen, maar het was een nutteloze poging. Haar donkerblauwe spijkerbroek was deels zwart van het vuil en op haar rode nep-leren jas zaten ook al verschillende vlekken. Toch trok ze geen andere kleding aan, aangezien dat meteen vies zou worden als ze naar buiten zou gaan. Ze besloot ze even te bewaren voor het geval ze deze kleren niet meer aankon. Even haalde ze een hand door haar haren en besloot daarbij dat het wel goed zou zitten.

Wat een vreselijke wereld was dit toch! Ze had beter thuis kunnen blijven, bij haar ouders. Ze was eeuwen geleden dit project ingestapt, op zoek naar een beter leven. In de hoop dat ze Matthew kon vergeten, maar ze had het mis gehad. Matthew zat nog steeds vers in haar geheugen, de steek in haar hart voelde ze nog steeds. Verbitterd slikte Desirae haar tranen weg en liep naar de uitgang van het pakhuis. De rest van de groep was nog bezig met wakker worden, maar ze zouden haar echt niet missen als ze even weg was. Ze moest even alleen zijn, even tijd voor zichzelf. Ze opende de deuren van het pakhuis en verdween de vroege ochtend in.

[ bericht aangepast op 10 sep 2012 - 19:21 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

[In vergelijking is mijn personage best oud x)]

Olivia Lanee Peterson ~ Groep A
Olivia was al een poosje wakker en zat op een of andere ijzeren kast. Ze keek hoe de anderen één voor één wakker werden. Ze was al een paar dagen bij deze groep, maar had nou niet echt het gevoel van gebondenheid. Ze was er gewoon bij komen lopen en had af en toe een woord laten vallen. Donovan had een sigaret opgestoken en ze moest haar irritatie verbergen. De laatste paar dagen had ze me overal aan geïrriteerd en het had haar niet echt in haar voordeel geholpen. Ze zag dat Desirae het pakhuis uitliep en zelfs daar irriteerde ze zich aan. Ze wist niet waarom, maar ze kon niet tegen het idee dat iemand zo plots kon vertrekken al deed ze dat zelf maar al te vaak. De laatste tijd echter niet meer. Ze mocht dan wel geen enkele aansluiting met deze groep gevonden hebben, het had haar een gevoel van veiligheid gegeven waar ze de eerste paar dagen na het ontdooien als een bezetene naar had gesnakt. Wat was ze eigenlijk bang geweest dat ze alleen was geweest. Ze kon prima voor zichzelf zorgen, maar dit gaf haar wat meer zekerheid. Als ze alleen was zou ze elk klein foutje aan haarzelf verwijten terwijl ze nu ook de schuld op anderen af kon schuiven. Ze ademde de rook van Donovan in en wierp hem een vernietigende blik toe die maar even duurde. Ze liet haar irritatie meestal op de kleinste manieren blijken al wilde ze hem maar al te graag een dreun voor zijn kop verkopen. Dit kon heel frustrerend zijn, aangezien ze hierdoor alle woede opkropte en soms kon die er in één keer uitkomen. Gelukkig was dat nog niet gebeurd. Ze zou zichzelf hier nooit meer normaal kunnen vertonen als ze tegen ze had geschreeuwd als een of andere wilde. Ze zat raar in elkaar, wat zou het haar nou kunnen schelen als zij me niet meer mochten? Het enige dat haar er echt van weerhield om haar woede de overhand te laten nemen was dat ze voor geen goud alleen in deze wereld zou willen staan en eigenlijk ook een beetje omdat ze er niet van houdt om alle aandacht op haar gericht te hebben. Ze verplaatste zich iets verder van de rook vandaan en bestudeerde de anderen. In haar gedachten noemde ze hun namen, gewoon zodat ze die niet zou vergeten. Ze eindigde met Chase's naam. Chase. De grote leider van de groep. Ze hield niet zo van leidinggevende figuren, maar zonder hem zouden ze misschien wel nergens zijn. Ze had er een hekel aan dat ze het gevoel had dat ze bij hem in het krijt stond.
Zuchtend liet Olivia zich van het ijzeren kastje vallen. Toen haar voeten de grond raakten deed ze een hele laag stof opwaaien en ze hield snel haar adem in, zodat ze niets van het muffe spul in zou ademen. Ze liep snel verder naar de deur en toen ze er zeker van was dat ze weg was van de stofwolk haalde ze weer opgelucht adem. Ze was gelijk van Donovans stinkende rook af. Chagrijnig deed ze de deur open en stapte de verlaten gang in. Ze liet hem met een klap dichtvallen om haar irritatie te laten blijken en bedacht zich waar ze nu eigenlijk heen zou gaan. Desirae was ook al naar buiten gelopen, misschien kon ze haar vinden. Niet dat ze een echt gesprek wilde voeren, ze wilde gewoon niet alleen zijn, zodat ze niet zo erg uitgekafferd zou worden dan als ze alleen zou verdwalen of zoiets dergelijks. Ze vroeg zich af of Chase je dan eigenlijk uit zou kafferen. Ze vroeg zich af alsof iemand het zou merken als ze weg was. Mokkend liep ze de trap op die naar het dak leidde.

[ bericht aangepast op 12 sep 2012 - 18:42 ]

---

yeehh

Mijn topics, ik reageer later wel (:

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

[Zin in een ruzie ]

---

I hope you drown in all the cum you fucking swallow, to get yourself to the top.