[RPG] Stuck in the middle of nowhere [één] - Speeltopics

Texas High is een high school dat elk jaar een maand kamp heeft. Tijdens dit kamp ga je naar een plaats buiten de U.S.A., elk jaar een andere, waar je verschillende lessen volgt maar ook verschillende opdrachten krijgt te doen om elkaar beter te leren kennen. Dit jaar gaat het kamp naar Mexico, een perfecte plek voor activiteiten als kamperen, wandelen, klimmen, fietsen, kanovaren en kajakken, iets wat de docenten maar al te goed weten. Daarom sturen ze hun leerlingen een hele maand weg, om door middel van kompas en kaart hun weg terug te vinden. Iets wat heel veel leerlingen heel leuk vinden, als ze tenminste met hun vrienden in een groep mogen. Maar wat als dat niet zo is? Wat als je met mensen in een groep moet waar je helemaal geen band mee hebt?

In dit RPG volgen we 10 jongeren, uit hele verschillende groepjes, die met elkaar in het groepje geplaatst worden. ’s Avonds laat worden ze geblinddoekt uit hun bed gehaald en in een busje gegooid, waardoor ze er geen idee van hebben met wie ze in het groepje komen. Als ze hun blinddoeken eenmaal af mogen doen staan ze met zijn alle op de middle of nowhere en voor ze het weten is het busje alweer weg gereden. Daar staan ze dan, met mensen die ze of helemaal niet kennen of waar ze echt een hekel aan hebben. Een maand lang zullen ze, zonder mobieltjes, zonder iets dat hun in verbinding brengt met de bewoonde wereld, met zijn tienen moeten overleven, proberend de weg terug te vinden. Zal ze dit lukken? Zal er vriendschap ontstaan of zullen ze alleen maar een grotere hekel aan elkaar krijgen?

Regels:
- Je houdt je aan de algemene regels.
- Niet met zijn tweeën/drieën alles vol spammen.
- Minimaal 6 regels, het liefst langer.
- Speel realistisch. Ze haten elkaar, ga niet ineens knuffelen of na 10 berichten al zoenen.
- Wanneer je je niet aan de regels houd, volgt een waarschuwing. Als je vijf keer de regels hebt overtreden lig je uit het RPG en zal je rol weer vrij komen te staan voor anderen die mee willen doen.


Topic 2

Meiden:
- Julia Faye Dubois - cheerleader - 18 - TheseWords
- Leslie Fields - hoofdredacteur schoolkrant - 18 - jaimyhoi
- Delilah "Dee" Evelyn Whittemore - toneelclub - 18 - Lahey
- Mercedes June Williams - pestkop - 18 - Humblebee
- Milou Ranel Addams - natuurfanaat - 18 - TheMarauders
- Claire Karin Millens - durfal - 18 - Naomia

Jongens:
- Will Riley Stewart - mooiboy - 19 - Demi1309
- Gregory 'Greg' Montgommery - emo - 18 - Feline
- Alan Rider - muzikant - 18 - TheMarauders
- Bradley Alex MacGreggor - captain van footballteam - 19 - WillNotLearn
- Stefan Kellian Vendro - nerd - 18 - Risus
- Timity 'Tim' Landon - homoseksueel - 18 - Klaine4Ever

Rollentopic
Rollenstory

Als het topic vol is als ik NIET online ben, mag de laatste persoon die op pagina 20 gereageerd heeft een nieuw forum aanmaken. Als ik WEL online ben, doe ik het zelf.

[ bericht aangepast op 2 sep 2012 - 20:06 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Milou Ranel Addams
'Zeg dat wel. Hadden ze niet het ies leuker kunnen maken? Of tenminste in een kouder gedeelte?' ik kijk omhoog en vloek zacht als er geen wolkje aan de lucht is. 'Volgens mij moet dat waterwel drinkbaar zijn,' volgens mij kan alleen Greg me horen, wat ik eigrnlijk niet erg vond omdat ik vast rare blikken zou krijgen door mn rode haar. 'Rivierwater is meestal drinkbaar, behalve vlak bij zee, dan is het brak, maar we zijn totaal NIET bij zee.' ik blaas mijn haar uit mijn gezicht. 'Kwestie van proeven.'

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

WillNotLearn schreef:
Bradley Alex MacGreggor
Ik loop achter de rest aan zonder echt veel aandacht te besteden aan de plaats waar we zijn of de mensen om me heen en zoek in de sporttas dat tevens het enigste ding was dat ik meehad naar niets te drinken. Blijkbaar was ik vergeten iets te drinken mee te nemen, bummer.. Dat werd hopen dat het water uit de rivier drinkbaar was want het werd er niet bepaald kouder op. Ik zag de jongen met het zwarte haar met een meisje met rood haar praten en van beide van de mensen kende ik niet en verder ook niets over hun, heb groepje waar de jongen meestal mee omging zou ik zo kunnen raden maar die van het meisje nou niet echt met zekerheid.

(je mag best met alan praten....?)

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Julia Faye Dubois
Even rolde ik geïrriteerd met mijn ogen bij het horen van zijn opmerkingen. Hoe goed deze jongen eruit zag, hoe slecht hij zich helaas gedraagte. Mister arrogante player. Toen ik zag dat iedereen achter ons aan kwam verscheen er een kleine glimlach op mijn gezicht, waarna ik wat langzamer begon te lopen zodat ik niet meer naast hem hoefde te lopen. Dit zorgte ervoor dat ik, na ingehaald te zijn door een aantal mensen, naast een jongen kwam te lopen die, als ik me niet vergiste, de captain van het footballteam was. Iemand waar ik, als cheerleader, dus aardig tegen hoorde te doen. 'Hoi' zei ik met een kleine glimlach. 'Jij bent de captain van het footballteam toch?' Als dat niet zo was, had ik er ook geen ene reden toe om normaal tegen hem te blijven doen maar als dat wél zo was, dan leek dat aardig doen me wel zo handig.

[ bericht aangepast op 31 aug 2012 - 11:04 ]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Will Riley Stewart

Ik volg even het meisje de cheerleader. Mooi, ze is weg. Ik houd ook een beetje mijn pas in om naast Dee te lopen. Zwijgend loop ik door en kijk haar af en toe aan. Dan laat ik mijn blik over het landschap dwalen dat best mooi was. Ik hoopte maar dat die rivier niet al te ver lopen was... Ik kijk even over mijn schouder naar andere en zie cheerleader aardig beginnen te doen tegen de jongen uit het football team. Ik slaak een diepe zucht. Tuurlijk. Ik draai mijn hoofd weer en loop rustig door. Zwijgen leek me nu even beter, ik had niet zoveel in praten. Het zonnetje brandde nog steeds op mijn huid. Ik inspecteerde even mijn buik of die nog niet verbrand was. Ik pak mijn rugzak weer van mijn rug en trek dan toch met tegenzin mijn shirt weer aan. Ik kijk naar Dee. 'Dus... Wat doe jij op school?' Ik kijk haar aan. Als ik haar voor me wilde winnen moest ik aardig doen...

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Bradley Alex MacGreggor
Ik staakte mijn poging om iets eetbaars of iets drinkbaars te vinden en veranderde dat in rondkijken, dit was echt de stomste dropping ooit. Wat voor lol zat erin om mensen die elkaar waarschijnlijk niet eens mogen bij elkaar te proppen? In iedergeval zag ik doordat ik om me heen keek dat er een meisje naast me kwam lopen dat eerst hoi zei en vervolgens vroeg of ik de captain van het footballteam was. Zelfs bij haar kon ik geen naam plaatsen maar ik kon haar wel plaatsen als een cheeleader al zou ik niet weten of ik ooit eerder een woord tegen haar gezegt heb aangezien daar ook geen reden toe was. 'Ja, dat ben ik' Andwoorde ik toen simpelweg waarna ik een hand door mijn donkere haar haalde.

[ bericht aangepast op 31 aug 2012 - 11:12 ]

---

Don't be like the rest of them, darling

Julia Faye Dubois
Toen hij zei dat hij de captain was, maar verder geen reden gaf om verder met hem te praten moest ik mijn best doen niet weer met mijn ogen te gaan rollen. Geen prater dus... wat irriteerde ik me aan deze mensen hier. 'Oké' antwoordde ik uiteindelijk, terwijl ik mezelf zover probeerde te krijgen om te glimlachen, iets wat gelukkig aardig lukte en er ook nog eens gemeend uit zag. 'Ik ben Julia' stelde ik mezelf voor, waarna ik even mijn koffer los liet om mijn hand naar hem uit te steken. Ik had die twee koffers helemaal niet mee moeten nemen, die waren nu alleen maar onhandig. Maar ach, daar was nu niks meer aan te doen dus daar zou ik me op dit moment ook niet druk om gaan maken. Het enige wat ik nu even moest doen was in gesprek raken met de captain van het footballteam én de weg terug naar huis zien te vinden.

---

Keep your head up, keep your heart strong

Bradley Alex McGreggor
Het meisje stelde zichzelf voor als Julia en ik betwijfelde of ik die naam uberhoud zou onhouden als we terug waren, ik was gewoon simpelweg nooit handig in namen onthouden en bij veel mensen had ik daar ook geen reden toe. Ze liet een van haar twee koffers los om vervolgens een hand naar me uit te steken, hoeveel had ze mee genomen en hoeveel doeloze dingen zouden er wel niet tussen zitten? 'Ik ben Bradley' Stelde ik mezelf voor aangezien ik verder ook niets beters te doen had en nam haar hand aan om vervolgens weer naar haar koffers te kijken. 'Beetje te veel meegenomen?'

---

Don't be like the rest of them, darling

Delilah “Dee” Evelyn Whittemore
Will is blijkbaar uitgepraat en komt naast me lopen. Hij zegt niks maar kijkt me af en toe wel aan. Als hij even achterom heeft gekeken en een diepe zucht slaagt kijk ik nieuwsgierig ook om. De cheerleader praat tegen die jongen uit het footballteam. Typisch. Ik kijk weer naar Will en grinnik zachtjes. Als ik niet beter zou weten zou ik denken dat hij jaloers zou zijn. Met een geamuseerd glimlachje op mijn volle lippen loop ik verder. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Will de rugzak van zijn rug pakt en een shirt aan trekt. Slimme jongen. 'Dus...Wat doe jij op school?' vraagt hij. Ik trek lichtjes mijn wenkbrauwen op, alsof hem dat echt zou interesseren. Even zit ik er over te denken om geen antwoord te geven en doen alsof ik hem niet gehoord heb maar uiteindelijk doe ik dat toch maar wel. 'Ik zit bij de toneelclub,' antwoord ik terwijl ik hem aankijk. 'En jij zit bij de jongens die in de pauze hun haar doen zeker?' vraag ik.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Will Riley Stewart

Ik kijk haar weer aan en glimlach even. 'Toneel dus. Knap, slim en een grote droom.' Ik schud lachend mijn hoofd en kijk haar zogenaamd verontwaardigd aan. 'Hé we moeten er wel goed uitzien he?' Ik lach even en kijk weer voor me uit. 'Ja, ik zit bij hun,' geef ik dan toch toe. De grijns op mijn gezicht blijft. Ik stap over een boomstam heen. Er zijn verschillende geluiden te horen. Ik slaak een kleine zucht en kijk omhoog naar de lucht. Ik denk even na. 'We kunnen beter zo een slaapplaats klaar maken.' Ik kijk om me heen. Eerst naar de rivier, maar bij de rivier kan je je slaapplaats niet maken want daar zijn genoeg beesten. 'heeft iemand er eigenlijk aangedacht dat er in de rivier krokodillen kunnen zitten?' Ik kijk om naar de cheerleader en slaak een diepe zucht. Tuurlijk heeft ze daar niet aangedacht. Ik kijk Dee weer aan en glimlach even kleintjes. Dan kijk ik weer voor me uit. 'Dom blondje,' mompel ik over de cheerleader en kijk weer even om. Wat heb je nou aan een rivier als er krokodillen zitten?

---

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Milou Ranel Addams

Als ik het woord krokodillen hoor schiet ik in de lach, ik kan het niet laten.
'Sorry hoor.' ik draai me om en ga achterstevoren lopen, zodat ik degene die het over krokodillen had aan te kunnen kijken.
'Als je niet met een roodharig meisje praat best, maar luister even naar dit: Er zitten inderdaad krokodillen in Mexico, maar NIET in de rivier waar wij naar toe gaan. Je hebt gelijk, ze zouden er kunnen zitten, maar dan zijn ze zo minuscuul dat je ze zou kunnen opeten in een hap. De rivier is daar te smal voor. Er zitten hooguit een paar buizerds en misschien een hert, maar die komen daar alleen om te drinken.' Ik kijk even om om te zorgen dat ik nergens over val of tegen aan loop en kijk dan weer terug.

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Julia Faye Dubois
Nadat hij zich voor heeft gesteld laat ik zijn hand weer los om mijn koffers weer te pakken zodat we verder kunnen lopen. Als hij vraagt of ik teveel mee heb genomen komt er een klein lachje uit mijn mond. 'Inderdaad' geef ik toe 'Alleen is daar nu helaas niks meer aan te doen, ik kan de bus niet terug gaan roepen om mijn koffer mee te nemen' Eén van mijn koffers achterlaten was voor mij ook geen mogelijkheid, daar waren de koffers en hun inhoud toch echt iets te duur voor...

---

Keep your head up, keep your heart strong

Delilah “Dee” Evelyn Whittemore
'Toneel dus. Knap, slim en een grote droom'. Hij schudt lachend zijn hoofd en na mijn opmerking kijkt hij me quasi-verontwaardigd aan. 'Hé we moeten er wel goed uitzien he?' grapt hij. Ik haal mijn schouders op. Dat kan ook zonder elke pauze je haar te doen. 'Ja, ik zit bij hun,' geeft hij dan toe met een grijns op zijn gezicht. 'We kunnen beter zo een slaapplaats klaar maken,' zegt hij dan. 'heeft iemand er eigenlijk aangedacht dat er in de rivier krokodillen kunnen zitten?' Hij kijkt naar de cheerleader en zucht even. 'Dom blondje,' mompelt hij. 'Maak je geen zorgen, in Mexico komen niet heel veel krokodillen voor,' zeg ik. 'En als ze er wél zijn, volgens mij eet deze soort haast alleen maar vis, dus als we hun vis met rust laten komt het wel goed. Je moet ze gewoon niet gaan pesten'. Ik glimlach lichtjes naar Will. 'Ik heb een keer een werkstuk over krokodillen gemaakt,' zeg ik voordat hij weer kan gaan zeggen dat ik slim ben. Als ik de opmerking van het oranjeharige meisje hoor schud ik mijn hoofd. 'De krokodillen die hier voorkomen zijn over het algemeen behoorlijk groot. De mannetjes kunnen 5 meter lang worden'.

[ bericht aangepast op 31 aug 2012 - 11:51 ]

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Ze zijn 's nachts opgehaald, wat betekend dat ze 's ochtends aan zijn gekomen, dan hebben ze echt nog geen slaapplaats nodig]

---

Keep your head up, keep your heart strong

Milou Ranel Addams

Ik knik naar het meisje. 'Dat is wel waar, maar de rivier is niet zo groot. En als ze er zitten moet je, zoals jij zegt, gewoon niet irriteren. Mensen maken van krokodillen altijd een groot monster in verhalen en laat ze menseneters zijn. Ze eten je alleen op, of vallen je alleen aan als je hen irriteert. Je moet dus gewoon een beetje rustig doen en niet op ze gaan jagen.' Ik kijk even en zie dat de rivier niet ver meer is.
'Nog ongeveer een kwartier lopen.' glimlach ik. Gelukkig maar, ik was dit gewandel wel zat. Zeker door de hitte, die nu echt veel erger was. Ik zag bij de rivier bomen. Gelukkig, want als we tussen twaalf en drie geen bomen hadden, hadden we een groot probleem.

[ bericht aangepast op 31 aug 2012 - 11:55 ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

Bradley Alex MacGreggor
Ze lacht kort om vervolgens toe te geven dat ze inderdaad te veel had meegenomen, 'Alleen is daar nu helaas niks meer aan te doen, ik kan de bus niet terug gaan roepen om mijn koffer mee te nemen' Zegt ze vervolgens, wat was er zo belangrijk waar je nou echt niet een paar dagen zonder kon? 'Je kan er ook nog altijd een achterlaten' Opperde ik met een blik op haar koffers. 'Aangezien je er volgensmij nog wel even mee om moet lopen' zeg ik vervolgens om mijn blik weer ergens anders op te richten.

---

Don't be like the rest of them, darling