• Soof -Iluvia- en ik zijn beide naar Magic Mike geweest. Hmm, heerlijk. Het leek ons dan ook een leuk idee voor een RPG.



    Sinds de Xquisite Strip Club naar Miama verhuisd is, is het ontzettend gegroeid tot een grote, bekende en uiterst populaire Strip Club.
    Helaas wordt iedereen ouder, zo ook de vaste strippers van de club. Tijd voor vervanging.
    Dallas, de voormalige clubeigenaar, gaat met pensioen en er is maar één optie voor zijn vervanging: Mike Lane, beter bekend als Magic Mike.
    Met Mike Lane als clubeigenaar, een hoop nieuwe strippers, nieuwe mensen backstage én natuurlijk nieuwe acts, bloeit de Xquisite Strip Club weer helemaal op. Check it oud, ladies.


    Beschikbare rollen:
    Strippers, allemaal mannelijk:
    - Charles Matthew Alvida (Charming Charlie) | Iluvia
    - Matthew Adam Green (Amazing Adam) | Broadfields
    - Devon Blake Garcia (Captain Blake) | Frey
    - Daniël Emilio MacGreggor (Dangerous Daniël) | WillNotLearn
    - Andrew Cole (Dr. Drew) | quin98
    - Chad Demitri Austin Nidions (Casanova) | Risus
    - Aiden Sylvester Michael Nidions (Mysterious Aiden) | Sirens
    -

    Crew, zeven meisjes, drie jongens:
    - Mary-Lyn Alvida | Iluvia
    - Maxime Emma Nicole Walker (Manusje van alles) | Broadfields
    - Ruby Anastasia Tate (Bar) | Frey/Cocon
    - Erza Scarlet (serveerster) | Vasilios
    - Casey Florence Bennett (Muziek) | Lahey
    - Sky Fields (bar) | Jaimyhoi
    - Felicia Kiara Mancini (bar) | Depay
    - Jongen gereserveerd voor WillNotLearn
    -
    -

    (Vaste) klanten, onbeperkt:
    - Rosali Caeli Romérez | Sirens
    -
    ...


    Regels. LEZEN!
    > RPG Ervaring zou fijn zijn, maar is niet verplicht.
    > Geen kleine post. Minimaal 4 regels, doe je dat niet, kun je echt een waarschuwing verwachten. Wees niet bang, we zullen je niet zomaar uit de RPG gooien.
    > Sluit anderen niet buiten!
    > Alleen Soof - Iluvia - of ik maken nieuwe topics,voor vragen kun je ook bij haar en mij terecht.
    > Een hele lange tijd niet gepost, is eruit. Je personage zal te komen overlijden. Dit is natuurlijk niet het geval als jij je afwezigheid van te voren hebt aangegeven.
    > 16+ is toegestaan, tot in de verste en vieste hoekjes, betreffen deze dingen ook andere personages, dan moet je eerst overleggen met die persoon.
    > Geen perfecte personages!
    > Geen ruzie maken!
    > Speel niet voor andere personages.
    > Je personage mag familie zijn van een ander personage, maar overleg dit eerst met de speler van het andere personage.
    > Je mag maximaal twee personages hebben, het liefst wel van allebei de geslachten één, of in ieder geval niet twee strippers/twee crewleden etc.
    > Meedoen kan altijd! Aanmelden doe je natuurlijk in het rollentopic.


    Most important thing: have fun. A lot of fun!

    [ bericht aangepast op 26 aug 2012 - 19:15 ]


    everything, in time

    Mary-Lynn Alvida

    'Als dit een club voor vrouwelijke strippers was en jij zou hier strippen, dan zou ik hier zeker komen kijken,' Zijn stem is een beetje schor en zorgt ervoor dat ik kippenvel krijg. Ik kijk niet op en teken verder. 'Ohja?' Zeg ik zacht en wriemel een beetje aan een plukje haar. 'Waarom dan?' ik glimlach terwijl ik naar de tekening kijk. 'Maar goed, dan kom ik morgen na het werk wel langs.' Antwoord ik en kijk eindelijk op van mijn tekeningen.

    Maxime Walker
    Zodra Devon mijn straat in rijdt, glijdt er een gevoel van opluchting en blijdschap door me heen. Het enige wat ik nu nog hoef te doen, is geduldig wachten totdat Devon de auto heeft geparkeerd. Dit doe ik en kijk, zodra hij klaar is met parkeren, verlangd naar het raam. Het liefst zou ik nu uit de auto springen en als een gek naar mijn huis rijden. Mijn lieve, warme huis!
    ‘Maxime,’ hoor ik achter me en kantel mijn hoofd naar Devon. Hij gebruikt weer zijn serieuze toon en even ben ik bang wat er komen zal. ‘Zegt u het eens,’ glimlach ik om niets te laten merken van mijn gedachten, maar zijn toon verandert alweer en op zijn gezicht is de welbekende, charmante grijns te vinden.
    ‘Ten eerste, als we naar het ziekenhuis zouden gaan, zou ik ook de gehele tijd bij je blijven, dus sowieso kom je niet van me af, laten we dat even duidelijk maken. Ten tweede, dit is deels mijn schuld, het spijt me…’ Belachelijk, het is niet zijn schuld, maar dat vertel ik later wel. Kom op, zeg me het laatste punt! Voor de tweede keer in een korte tijd, kijk ik hem afwachtend aan. Ik wacht nog steeds op het derde punt, een typische Devon-opmerking, maar hij negeert mijn vragende blik, klikt onze beide gordels los en loopt om de auto heen om vervolgens de deur te openen.
    ‘Ik kan zelf wel op-‘ ik word onderbroken en laat hem verder praten, in de hoop dat dit het derde punt is. Tevergeefs. ‘Waar is je…’ Hij plaatst mijn armen rond mijn middel en laat ze afzakken naar mijn heupen. ‘Mijn wát, Devon?’ vraag ik en probeer zijn blik op te vangen, maar hij is te druk bezig met zoeken. Nu steekt hij zijn handen in mijn zakken en ik begin te lachen. Inmiddels is het kwartje al gevallen en weet ik wat hij zoekt, de charmeur die hij is. ‘Je sleutel,’ grijnst hij als hij deze gevonden heeft en slingert er even mee voor mijn gezicht.
    Wanneer Devon even rechtop gaat staan, duw ik mezelf ook iets omhoog en wil een poging doen om overeind te komen. Hier krijg ik de kans totaal niet voor, want Devon heeft zich alweer voorover gebogen en tilt me op dezelfde manier op als eerder. Mijn rug is nog altijd even gevoelig, maar het lukt me al beter om door de pijn heen te bijten. Ik voel me klein in zijn armen. Nu ben ik sowieso al ruim twintig centimeter kleiner, Devon lijkt er geen enkele moeite mee te hebben om mij op te tillen en dat laat mij alleen maar kleiner voeler. Het laat me ook lichter voelen, maar dat vind ik als vrouw zijnde natuurlijk allesbehalve erg. Al zul je mij nooit horen zeggen dat ik dik ben, vreselijk als mensen dat doen. Daarnaast weet ik zelf ook heel goed dat ik dat niet ben.
    ‘Geen probleem dat ik je draag, je bent zo licht als een veertje en ik een grote, sterke vent.’ Grijnzend kijkt hij me aan en ik grijns spontaan terug. Dat hij sterk is, kun je ook wel zien aan zijn goed getrainde lichaam. Wel toevallig dat hij dit net zegt als ik daarover aan het nadenken ben. Kort kijk ik wantrouwend naar boven, maar meer dan de onder kant van zijn gezicht zie ik niet. Doe niet zo belachelijk, Devon kan echt geen gedachten lezen.
    ‘Hm-hm,’ prevel ik, alsof ik ook werkelijk bewondering voor hem heb. ‘Zeg dat wel! Je bent een echte beer,’ voeg ik er dan vol sarcasme aan toe.
    Devon stuntelt even bij mijn voordeur wat me ook aan het lachen maakt, heerlijk als anderen stuntelen. Niet veel later legt hij me op mijn bed en ik blijf even rustig liggen met mijn ogen gesloten, puur omdat mijn bed heerlijk zacht is. Hier hebben mijn rug en ik met liefde naar uitgekeken.
    ‘Ten derde…’ Mijn ogen schieten weer open en ik ga voorzichtig overeind zitten. Verdraaid, ik was het derde punt gewoon bijna vergeten! Omdat ik nu al moet lachen, maar nog niet eens weet wat het derde punt is, bijt ik op mijn lip om de lach in te kunnen houden. Ik kijk naar Devon, maar hijzelf laat zijn blik door mijn kamer glijden. De feestjes in mijn huis waren altijd beneden en in de achtertuin, boven was verboden terrein. Ik kan natuurlijk niet het risico lopen dat er twee mensen naar boven sluipen en…
    ‘Ik ben de hele tijd al nieuwsgierig geweest naar je slaapkamer.’ Ik laat lachend mijn hoofd even hangen en kijk Devon dan met een “niet – te – geloven – blik” aan. Dit is weer de Devon die ik ken en zelfs deze, flirterige en plagende versie van hem vind ik leuker dan de bezorgde versie.
    ‘Je zou mijn bed eens moeten proberen,’ zeg ik dan en bijt weer lachend op mijn lip terwijl ik me langzaam naar achter laat zakken, zodat ik weer op mijn rug lig. Zijn spelletje kan ik ook spelen.
    ‘Maar liefje,’ ga ik verder terwijl ook ik mijn stem verleidelijk laat klinken. ‘Nu je daar toch zo ongelooflijk stoer tegen de kast aan staat, zou je mijn pyjama uit mijn kast willen pakken? Bovenste plank, je herkent het wel. Het is gewoon een oversized shirt, van mijn vriend.’ Dat laatste zeg ik met een speelse grijns, terugverwijzend naar zijn opmerking over mijn zogenaamde vriendje in de auto. Het shirt is eigenlijk gewoon van Mike.
    ‘Ik zou het zelf wel willen doen, maar ik lig hier zo lekker op mijn o – zo geweldige bed.’ Ik sluit mijn ogen weer en laat de lucht met een genietend geluidje uit mijn mond ontsnappen.
    ‘Als je dat nu eens lief doet, zal ik je eens een stripshow laten zien.’ Ik open mijn ogen en kantel mijn hoofd met een grijnzend gezicht naar Devon toe. Terwijl ik mijn blik op de zijne hoe, moet ik weer moeite doen om overeind te komen. Ugh, ik had beter de eerste keer dat ik dit deed kunnen blijven zitten.
    Met een verleidelijk gezicht laat ik mijn handen naar de onderkant van mijn shirt glijden. Ik ben er zeker van dat Devon al vele vrouwenlichamen heeft gezien en aangezien ik me niet voor mijn lichaam hoef te schamen, durf ik dit wel te doen. Sowieso kan ik zo iets bij Devon maken. It’s all part of the game.
    Ik pak de rand van mijn shirt steviger vast en wil het over mijn hoofd trekken, als ik halverwege weer een flinke pijnscheut door mijn lichaam voel lopen. Verdomme! Dit ga je niet menen. Ik schud lachend mijn hoofd en probeer het eigenwijs opnieuw. Het lukt me echt niet, het doet zelfs zo’n pijn, dat ik een scheldwoord moet inhouden.
    ‘Ik kan natuurlijk ook deze kleding gewoon aanhouden,’ zeg ik dan grinnikend. Geen schijn van kans dat ik Devon ga vragen om hulp, dan zou ik me echt een oude oma voelen.


    everything, in time

    Matthew Adam Green
    Wanneer ze me vraagt waarom, schiet ik zachtjes in de lach en zet een aantal stappen naar haar toe, waardoor ik vlak achter haar sta.
    'Omdat ik zo graag naar je zou kijken,' beken ik eerlijk. Hé, vrouwen zijn niet voor niets zo prachtig gemaakt. Ik loop in haar rondje om haar heen en precies wanneer ik voor haar sta, kijkt ze op.
    'Maar goed, dan kom ik morgen na het werk wel langs.' 'Na het werk?' ik draai de stoel van een tafel om en ga zo zitten, dat mijn blik nog op Mary gericht is.
    'Ik dacht dat je kwam kijken?'


    everything, in time

    Mary-Lynn

    Als ik op sta gaat Matthew zitten in een stoel en draait die naar mij toe zodat hij naar me kan kijken. 'Ik dacht dat je kwam kijken?' Ik glimlach wat verlegen. 'Wil je dat ik kom dan?' Vraag ik en ga ook weer zitten terwijl ik hem niet goed aan durf te kijken. Zijn blik maakt me zenuwachtig en zorgt ervoor dat ik me niet goed kan concentreren. Ik weet dat hij dit expres deed en ik wil niet eindigen als een van zijn vele scharrels ofzo.

    Matthew Adam Green
    Ze vermijdt mijn blik en dat maakt me stiekem heel vrolijk. Het is altijd leuk om te zien dat je tactiek werkt.
    'Natuurlijk wil ik dat je komt kijken, ik wil niet "okay adam" zijn, ik wil ook voor jou "Amazing Adam" zijn. Je zult het zien, ik zal mijn naam eer aan doen. Dat beloof ik je.' Ik steek mijn hand naar haar uit.
    'Alsjeblieft, laten we er een deal van maken,' glimlach ik dan beleefd en glimlach.


    everything, in time

    Mary-Lynn Alvida

    Hij leek het erg leuk te vinden dat ik zo nerveus was. 'Alsjeblieft, laten we er een deal van maken,' Hij stak zijn hand naar me uit en glimlachte beleeft. 'Goed dan.' Ik steek mijn hand naar hem toe en glimlachte nog steeds verlegen door alles wat hij zei en deed.

    Matthew Adam Green
    Uiteindelijk neemt ze mijn hand toch aan en schudt deze.
    'Goed dan,' lacht ze. 'Prima. Als het je niet bevalt, de show, dan zal ik je daarna uitnodigen om koffie bij me te komen drinken. Als twee uiterst beleefde mensen, puur om aan te tonen dat ik ook beleefd en normaal kan zijn.' Ik zeg het op een toon alsof ik een grapje maak, maar eigenlijk meen ik het bloedserieus. Ze moet niet denken dat ik altijd zo ben als nu. Natuurlijk heb ik ook een leven buiten het stripper-zijn en daar mag zij best vanaf weten. Althans, niet te diep natuurlijk, want het is voornamelijk mijn privé leven.


    everything, in time

    Mary-Lynn Alvida

    'Prima. Als het je niet bevalt, de show, dan zal ik je daarna uitnodigen om koffie bij me te komen drinken. Als twee uiterst beleefde mensen, puur om aan te tonen dat ik ook beleefd en normaal kan zijn.' Ik glimlach als hij dit zegt. 'Klinkt als een goed idee.' Ik sta op en kijk hem even aan. 'Ik uhm denk dat ik maar weer naar huis ga...' Ik had hier toch niets meer te doen en ik moest nog op de weegschaal voor ik zou gaan slapen. En om heel eerlijk te zijn, mijn voeten deden pijn van deze schoenen.

    Matthew Adam Green
    'Klinkt als een goed idee,' stemt ze toe. Ze staat op en ik doe meteen hetzelfde, ik heb geleerd dat dat beleefd is om te doen en hoewel ik eerlijk gezegd niet begrijp waarom, sta ik toch maar op.
    'Ik uhm, denk dat ik maar weer naar huis ga...' Dat is nou jammer. Ik kan haar toch niet zomaar laten gaan?
    'Dat is goed, het is ook al laat. Kan ik je misschien een lift geven? Dat is echt geen enkele moeite, ik doe het graag.' Ik weet niet of ze in hetzelfde huis als Charlie woont, want dat ligt toch op mijn route. Als ze ergens anders woont, is de kans groot dat ik om zal moeten rijden. Nu heb ik het toch al aangeboden en kan ik het niet meer terugnemen. Vingers gekruist houden dan maar.


    everything, in time

    Mary-Lynn Alvida

    'Dat is goed, het is ook al laat. Kan ik je misschien een lift geven? Dat is echt geen enkele moeite, ik doe het graag.' Ik bijt op mijn onderlip voor ik antwoord. 'Als het echt op de route ligt, dan graag ja.' Ik pak mijn tas van de grond en kijk naar hem. 'Ik woon bij Charlie dus ik neem aan dat je weet waar ik woon.' Ik pak mijn telefoon en stuur Charlie een sms dat Matthew me naar huis brengt.

    Devon Blake Garcia, stripper Captain Blake.
    Rustig blijft ze op het bed liggen, haar ogen gesloten en ik neem de kans aan om mijn ogen weer over haar lichaam te laten gaan. Ze had hier zeker naar uitgekeken, ze leek er in ieder geval van te genieten, zo met haar ogen dicht. Wanneer ik weer begon met praten en aan het derde punt begon, opende zij gelijk haar ogen weer, voorzichtig ging ze overeind zitten. Ze bijt op haar lip en alhoewel ik dat over het algemeen erg sexy bij een meisje vind, lijkt het bij haar wel alsof ze haar lach in moet houden. Waarom weet ik niet, maar ze leek de lol er wel ergens in te zien.
          Lachend laat ze haar hoofd na mijn derde punt even hangen en kijkt me vervolgens aan met een ‘niet-te-geloven-blik’. Niet goed? Ik trek een wenkbrauw vragend op wanneer zei begon met praten, het verbaasde me dan ook wat ze zei. “Je zou mijn bed eens moeten proberen,” Ze bijt weer lachend op haar lip, terwijl ze zich langzaam naar achter laat zakken, zodat ze weer op haar rug ligt. Het klonk zo dubbelzinnig dat je wel door móest denken. Ten minste, zeker als je Devon heet, grinnikte ik in mezelf. Ik zal maar niet zeggen dat ik dat inderdaad wil doen, want dan ga ik zeker weer over de grens en slaat ze me het huis uit. Ze mag dan wel last van haar rug hebben, ze verzint er wel wat op, haar kennende.       “Maar liefje,” ging ze verder, waardoor mijn gedachten onderbroken worden aangezien ik haar verleidelijke toon in de stem hoor. Ik kijk grijnzend naar haar op, mijn lippen krullen ondeugend om. “Nu je daar toch zo ongelooflijk stoer tegen de kast aan staat, zou je mijn pyjama uit mijn kast willen pakken? Bovenste plank, je herkent het wel. Het is gewoon een oversized shirt, van mijn vriend.” Het laatste zegt ze met een speelse grijns, merk ik, doelend naar de opmerking die ik eerder had gemaakt over haar zogenaamde vriend. Ik wil er wat op zeggen, maar laat haar eerst toch maar even uitpraten, aangezien ik merk hoe ze nog wat wil zeggen.
          “Ik zou het zelf wel willen doen, maar ik lig hier zo lekker op mijn o-zo geweldige bed.” Ze sluit haar ogen en laat een genietend geluidje van tussen haar lippen vandaan, waardoor ik even goedkeurend grom, maar toch probeer ik mezelf nog in te houden door mijn hoofd kort te schudden en recht te staan. Naar de kast wenden doe ik niet eens moeite voor, ik ging haar echt niet aan dat shirt helpen, hoor!
          “Ik zal de medemens even helpen, zo aardig ben ik wel,” Grijns ik dan met een speelse glittering in mijn ogen. Zij opent haar ogen echter weer, net op het moment dat ik mijn handen onder mijn zwarte shirt doet. “Als je dat nu eens lief doet, zal ik je eens een stripshow laten zien.” Ze kantel haar hoofd met een grijnzend gezicht naar mij toe en ik laat direct mijn handen weer naast me vallen, dit kwam later wel. Nu Maxime toch dacht te denken dat ze hetzelfde spelletje kon spelen, kon ik net zo goed vermakelijk toe kijken. Met moeite komt ze vervolgens overeind en voor een klein moment had ik haar willen helpen, maar merk dat het haar al lukte en leun dan weer tegen de kast aan met een klein grijnsje. Ze laat haar handen met een verleidelijk gezicht naar de onderkant van haar shirt glijden, haar gezicht staat dan ook echt verleidelijk als ze het doet.
          De rand van haar shirt pakt ze steviger vast en ik laat onbewust mijn ogen al naar het kleine randje dat bloot was glijden. Alleen wanneer ze het over haar hoofd wil trekken, stopt ze opeens en ik kijk gelijk naar haar gezicht. Voor een klein moment was er pijn in haar ogen te zien, zou haar rug ervoor zorgen dat ze echt helemaal niets meer kon doen? Zelfs niet uit- en aan kleden? Maxime schud echter lachend haar hoofd en probeert het nog een keer, maar dit keer kijk ik alleen bezorgd toe. Het lukt haar dit keer weer niet, alle tekenen van de oude Blake waren weer verdwenen en de bezorgde Devon stak weer de kop op. “Ik kan natuurlijk ook deze kleding gewoon aanhouden,” zegt ze dan grinnikend, waarschijnlijk omdat ze zo koppig is mij niet om hulp te vragen.
          Ik duw mezelf van de kast vandaan en loop naar haar toe, mijn blik op haar gericht. “Weet je wat ik denk, madame?” Grinnik ik dan en ik kan het niet laten om weer een klein grijnsje op mijn lippen te laten, waarbij ik naar haar toe buk en mijn gezicht vlak voor die van haar te laten hangen. “Dat ik jou, de medemens, nog moet helpen,” Natuurlijk weet ze in welke staat, bui of whatever ik ben: de oude Blake, stripper als baantje en die een spel speelt met Maxime – waar ze maar al te graag aan mee leek te doen, leek mij zo. Terwijl ik weer recht ga staan, laat ik mijn handen onder mijn zwarte shirt, waarbij ik de randen al omhoog doe en een deel van mijn ontblote buik in beeld komt. Dan trek ik mijn hele shirt uit en draai er even mee, nu is mijn gehele, gespierde sixpack te zien en de grijns op mijn gezicht word groter hierbij. “Ik dacht zo, mijn shirt zit toch veel lekkerder?”
          Ondertussen was ik weer naar haar toe gelopen en legde het shirt naast haar neer, liet mijn handen laag op haar middel rusten terwijl ik haar tegelijkertijd vermakelijk aankeek, een speelse blik in mijn ogen. Mijn handen liet ik zakken totdat deze bij de rand kwamen en eronder verdwenen, met een grijns op mijn gezicht streelde ik even over haar blote rug. Mijn handen waren eigenlijk best warm op haar huid, ik dacht dat ze kouder zouden zijn. Voorzichtig alsof ze van porselein was en vooral heel langzaam, deed ik het shirt van haar omhoog, totdat deze bij de rand van haar BH kwam. Hierbij keek ik haar voor een kort moment aan, als teken dat ik haar hielp, maar ze mee moest werken, anders deed het nog pijn. Het shirt ging verder omhoog en ik kon het niet later om even naar haar BH te kijken toen deze in beeld kwam, maar omdat ik mezelf in gedachten een tik voor mijn hoofd ervoor gaf, keek ik snel weg en richtte me vervolgens weer op het helpen. Ik gebaarde dat ze me nu mee moest helpen en hielp eerst haar ene arm erdoor heen, waarna de andere kwam en ik het gemakkelijk over haar hoofd uit kon trekken. De kapitein hoed had ik maar even op mijn eigen hoofd terug gedaan, dat leek me beter. Haar shirt gooide ik toen grijnzend met overwinning over mijn schouder waarna ik met mijn wenkbrauwen wiebelde. “We hebben nu beide ons shirt uit, welk kledingstuk komt er nu?” Iets brutaals wilde ik erbij voegen, maar dat hield ik maar wijselijk binnen, want volgens mij ging ik toen echt te ver.
          Wanneer ik mijn ogen weer over haar lichaam liet gaan, zuchtte ik met een klein charmant glimlachje en schopte tegelijkertijd mijn schoenen uit. Met een snelle blik richtte ik mijn ogen op haar rug, het was rood, heel rood. Een hand haalde ik door mijn zwarte haar nadat ik mijn hoed op het bed had gelegd. Snel liep ik naar de badkamer en zocht een zalfje dat ik als masserend kon gebruiken. Vrijwel gelijk wanneer ik dit gevonden had, het was een soort lekker geurende olie, liep ik terug naar haar en hield het op met een grijnsje. De handelingen die ik maakte, de verleidelijke uitstraling die ik nu de hele tijd had en het feit dat ik deed alsof ik thuis was, konden wel eens heel verkeerd geïnterpreteerd worden, maar het deerde me allemaal niets. Ik vond het wel grappig, vermakelijk. “Een massage komt nu wel van pas, liefje.” Grinnikte ik, waarbij ik al zonder op antwoord te wachten, iets op mijn handen deed, het flesje op het nachtkastje zette en naast Maxime ging zitten om eerst haar schouders te masseren. “Misschien helpt het straks voor je rug.” Verklaarde ik, het was deels spel en deels omdat ik me ook echt zorgen maakte.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Casey Florance Bennett
    'Ik weet niet of we straks nog een show hebben, ik zal het zo wel even aan Maxime vragen en anders roept iemand het wel om. Ik blijf jou hier wel vergezellen met mijn o-zo-geweldige broertje, niet waar Aiden?' zegt Chad. 'Nog een biertje voor mij graag,' grijnst hij dan naar een van de meisjes achter de bar en knipoogt daarna.
    Ik rol met mijn ogen en geef hem een por tussen zijn ribben. 'Je hebt zo geen show meer Casanova,' grinnik ik. 'Dus je kan mij inderdaad mij mooi gezelschap houden, alleen,' ik werp een blik op mijn horloge. 'Het is al redelijk laat dus ik denk dat ik zo ga,' vervolg ik.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Matthew Adam Green
    Ze bijt even op haar onderlip, ik denk omdat ze óf twijfelt of ze dat wel moet doen, óf ze is bang dat het toch te veel moeite is.
    'Als het echt op de route ligt, dan graag ja. Ik woon bij Charlie, dus ik neem aan dat je weet waar ik woon.' Ik knik lachend. 'Ja, daar hoopte ik al op. Laten we de achteruitgang nemen, anders moeten we ons weer door de menigte proppen,' zeg ik en wacht tot Mary klaar is met sms'en. Wanneer ze weer opkijkt lach ik en bied haar mijn arm aan, zodat ze die van haar erin kan haken.
    'Als u mij dan deze kant op wil volgen, mevrouw,' voeg ik er met een charmante grijns aan toe.


    everything, in time

    Chad Demitri Austin Nidions.

    Casey rolt even met haar ogen en geeft me een por tussen mijn ribben. Meestal irriteert ze zich eraan als ik weer eens naar iemand knipoog. Tja, ze kent me. Zo is Chad nou eenmaal, zo ben ik. "Je hebt zo geen shor meer, Casanova" Grinnikt ze, Dus je kan mij inderdaad mooi gezelschap houden, alleen" Ze werpt een blik op haar horloge, "Het is al redelijk laat dus ik denk dat ik zo ga" Vervolgt ze dan. Ik volg haar blik naar haar horloge en vang de tijd op. Zó laat is het nou ook weer niet, maar als je werkt en je bent klaar, snap ik wel dat je naar huis wilt. Al heb ik zelf nooit echt een thuis of familie gehad, behalve Aiden dan. Nu zie ik de jongens en de crew meer als een familie. Toch zal Aiden altijd mijn 'kleine' broertje blijven. En dan heb ik mijn armband nog. Ik rijk er met mijn hand naar toe en friemel er even aan. De armband die ik altijd bij me zal dragen waar dan ook. "Dan hou ik je gezelschap totdat je naar huis gaat" Zeg ik en glimlach even. Met de glimlach probeer ik mijn serieuze blik van net, toen ik aan thuis, Aiden en mijn armband dacht, te doen vervagen, maar ik weet bijna zeker dat de serieuze blik Casey wel is opgevallen.
    Ik knik even als bedankje naar de serveerster die een glas bier neerzet op de bar. Ik pak hem stevig vast en neem een paar slokken.


    'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

    Mary-Lynn Alvida

    Hij houd zijn arm zo dat ik die van mijzelf erdoor heen kan haken en steltvoor om via de achteruitgang te gaan. Voorzichtig neem ik zijn arm en begeleid Matthew me naar buiten toe. We lopen het donker in en de kou slaat in mijn gezicht. We moeten een klein stukje lopen voor we bij een parkeer plaats komen. Daar begeleid Matthew mij naar zijn auto.