[RPG] Magic Mike; The New Generation. - 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 26 aug 2012 - 19:15 ]

everything, in time

(Oh trouwens, als Charlie bij haar thuis aankomt, mag je al doen dat Devon al weg is. Ik moet even snel op andere RPG's reageren.)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Maxime Walker
Zodra ik zeg dat hij komt, zucht ik opgelucht.
'Waar ben je? Dan weet ik waar ik heen moet. Is er iets ergs gebeurd?' Ja, ik heb gevochten met Shelly, werd gered door Devon en heb vervolgens bijna seks met hem gehad. Althans, tot ik het heb verpest, hem enorm heb gekwetst en hij mijn huis woedend is uitgelopen.
'N-nee,' lieg ik in plaats daarvan met een lichte stotter. 'Ik wil nu gewoon even niet alleen zijn. Ik ben thuis en ik zal ervoor zorgen dat de deur openstaat,' vertel ik hem en hang dan, zonder op antwoord te wachten, op.
Ik kijk even in mijn spiegel om te zien of ik er wel een beetje toonbaar uitzie en veeg de uitgelopen mascara weg. De spiegel is vastgeplakt tegen één kant van de kast. Aan de andere kant stond Devon nog geen uur geleden. O, Maxime, hou nu alsjeblieft op. Ik heb geen zin om de hele tijd aan hem te denken en al helemaal niet als Charlie er is. Wat zou Charlie trouwens denken? Ik, die hem midden in de nacht opbel om te vragen of hij langs wil komen en ik denk dat het duidelijk aan mijn stem te horen was, dat dit niet zomaar een bezoekje was.
Zo rustig mogelijk loop ik de trap af en probeer mijn rug hierbij zo min mogelijk te bewegen. Wanneer ik langs de deur loop, maak ik deze open en laat hem op een kier staan, vervolgens loop ik door naar de bank en ga erop zitten, met mijn knieën bijna tot aan mijn kin opgetrokken.

everything, in time

Charming Charlie

'Ik wil nu gewoon even niet alleen zijn. Ik ben thuis en ik zal ervoor zorgen dat de deur openstaat,' Blijkbaar heeft ze opgehangen want de verbinding word verborken. Ik zucht en haal een hand door mijn haar. Mary was als het goed was door Matthew thuis gebracht dus hoefde ik me geen zorgen om haar te maken. Ik open mijn portier en stap dan de auto in. Ik start de motor. Ik weet waar Maxime woont dus daar hoef ik niet naar te zoeken. Als ik de auto parkeer loop ik naar de voordeur die ze inderdaad open gelaten heeft. Ik klop voor de vorm en loop dan naar binnen. Max zit op de bank met haar knieën opgetrokken tot aan haar kin. Ik frons bezorgt. Er was niet he? Ik loop naar haar toe en ga zonder wat te zeggen naast haar zitten en sla zachtjes een arm rond haar schouders. Ik leun met mijn hoofd op dat van haar en zwijg, wachtend op wat zij me uiteraard gaat vertellen.

Matthew Adam Green
Ik schiet in de lach als ze vertelt over hoe ze Charlie altijd op mocht maken en ik ik schiet alleen maar harder in de lach als ze haar katten verhaal verteld.
'Rawr,' zeg ik plagend en wiebel met mijn wenkbrauwen. Het stoplicht staat op rood en dus staat mijn auto stil. Tot mijn irritatie gaan ook de spoorbomen dicht vanwege een aankomende trein en dus zet ik mijn motor uit.
'Veel beter voor het milieu, scoor ik daar geen punten mee?' grijns ik en haal even een hand door mijn haar. Het is al laat, maar ik ben nog helemaal niet moe. Meestal ben ik alleen overdag moe, 's avonds kom ik juist tot leven. Als een roofdier, zo zie ik mezelf. De vrouwen zijn dan natuurlijk mijn prooi en hoe moeilijk het ook is, ik mag Mary niet als prooi zien, dan krijg ik grote ruzie met haar neef.

everything, in time

Mary

'Veel beter voor het milieu, scoor ik daar geen punten mee?' Ik schiet in de lach en kijk toe hoe hij een hand door zijn haar haalt. We zouden blijkbaar nog wel even stil staan dus draai ik het raam een stukje open. 'Ja daar scoor je punten mee.' Grinnik ik en kijk hem aan. 'En je moet niet lachen! Ik was bang voor die katten oke?!' Ik geef hem een speelse duw tegen zijn arm.

Maxime Walker
Ik kijk op wanneer er op de deur geklopt wordt en al snel komt Charlie de hoek om lopen. Hoewel dat te verwachten was, ben ik toch opgelucht. Het had natuurlijk ook een inbreker kunnen zijn en ik heb nu de kracht niet om er met een te vechten. Sukkel, inbrekers kloppen niet.
Charlie komt zwijgend naast me zitten, slaat een arm rond mijn schouders en laat zijn hoofd op de mijne rusten. Ik leg mijn hoofd neer op zijn schouders, zodat zijn hoofd wel nog altijd kan blijven liggen.
'Ik ben zo'n ongelooflijke idioot,' zeg ik dan en wrijf even met één hand door mijn ogen. Ik weet niet eens hoe ik dit alles uit moet leggen aan Charlie.
'Bedankt dat je gekomen bent,' zeg ik daarom alleen en zwijg weer even. Zijn warmte is fijn, troostend en precies wat ik nodig heb. Dan richt ik mijn hoofd op, zodat hij gedwongen wordt zijn hoofd van het mijne af te halen.
'Hoe weet je wanneer iemand je leuk vindt of hij alleen speelt met je gevoelens? Jullie mannen zeggen dat vrouwen ingewikkeld zijn, maar jullie kunnen er ook wat van. Echt, mannen moeten eens vaker hun emoties tonen en deze duidelijk maken.' De laatste woorden komen er geïrriteerd uit en ineens bedenk ik me dat ik Charlie misschien wel heb gestoord.
'O, het spijt me, wat stom van me. Was je eigenlijk nog in de club? Want als ik je stoor zou ik me daar echt rot om voelen.'

everything, in time

Charming Charlie

'Hoe weet je wanneer iemand je leuk vindt of hij alleen speelt met je gevoelens? Jullie mannen zeggen dat vrouwen ingewikkeld zijn, maar jullie kunnen er ook wat van. Echt, mannen moeten eens vaker hun emoties tonen en deze duidelijk maken.' Ik haal diep adem en wil net antwoorden als Maxime alweer verder gaat. 'O, het spijt me, wat stom van me. Was je eigenlijk nog in de club? Want als ik je stoor zou ik me daar echt rot om voelen.' Ik schud lachend mijn hoofd. 'Nee ik was al buiten wilde net weg gaan.' Leg ik uit en aai kort over haar arm. 'En anders was ik toch wel naar je toe gekomen als jij zegt dat je me nodig hebt.' Ik kijk naar haar. 'Maar om je eerste vraag te beantwoorden; Als je het niet zeker weet.. Dan is het misschien wel duidelijk genoeg dat het niet voorbestemd is.' Mompel ik. 'Ik denk dat die jongen het je duidelijker had moeten maken.' Ik kijk haar aan. Ze verdiende geen gebroken hart. 'En anders is hij een idioot, niet jij.'

(Aww, poor Devon getting all the guilt.)

Quiet the mind, and the soul will speak.

Matthew Adam Green
[Ze draait het raam een stukje open voor frisse lucht, geen slecht idee eigenlijk aangezien het best warm is in de auto. Als ze zegt dat ik daar inderdaad punten mee scoor, grinnik ik kort. 'I knew it, woman like the environment.'
Dan kijkt ze me aan. 'Niet lachen! Ik was bang voor die katten, oké!?' Ze geeft me een speelse duw en ik wrijf over de plek, alsof ze me pijn heeft gedaan.
'Jezus, vrouwen, altijd zo vreselijk gewelddadig!' Ik schud even lachend mijn hoofd en haal mijn neus een keertje zakelijk op. 'Ben je nu nog steeds bang voor katten? Want mijn buurvrouw heeft er twee en die komen regelmatig bij mij om eten of melk schooien.' Het risico dat ik daar toch weer punten op ga verliezen, vreselijk!

Maxime Walker
Na mijn laatste vraag schudt Charlie lachend zijn hoofd, maar ik zie de lolligheid er niet van in.
'Nee, ik was al buiten. Wilde net weggaan,' legt hij uit en wrijft oer mijn arm, iets waar ik ook van geniet. 'Maar om je eerste vraag te beantwoorden; Als je het niet zeker weet.. Dan is het misschien wel duidelijk genoeg dat het niet voorbestemd is.' Hij mompelt iets. Bah, dit waren niet bepaald de woorden die ik wilde horen. "Niet voorbestemd". 'Ik denk dat die jongen het je duidelijker had moeten maken.' Ik staar voor me uit, maar merk dat Charlie mij nu aankijkt en kijk terug. 'En anders is hij een idioot, niet jij.' Hierbij schiet ik even in de lach.
'Je zou eens moeten weten wie je zojuist een idioot hebt genoemd.' Ik wil bijna zeggen dat hij, Devon, het van tevoren ook duidelijk heeft gemaakt, maar dat hij later op zijn woorden is teruggekomen toen het spel echt ver buiten zijn regels trad.
'Ik wil morgen niet naar werk,' prevel ik en begraaf mijn gezicht in zijn nek, wetende dat ik daar toch niet onderuit ga komen omdat ik er te hard nodig ben.

everything, in time

Isuzu schreef:
(Aww, poor Devon getting all the guilt.)

Het is ALTIJD de schuld van de jongen. Tenzij het meisje een echte bitch is.

everything, in time

Mary

'I knew it, woman like the environment.' Ik rol met mijn ogen. 'Jezus, vrouwen, altijd zo vreselijk gewelddadig!' Zegt hij dan als ik hem geduwt heb. 'Ben je nu nog steeds bang voor katten? Want mijn buurvrouw heeft er twee en die komen regelmatig bij mij om eten of melk schooien.' Ik voel mijn wangen een beetje rood kleuren. 'Het zijn niet mijn lievelings dieren.' Antwoord ik ontwijkend en draai aan het volume knopje van de radio. 'Maar waarom voer je die katten dan ook? Dan blijven ze terug komen.' Lach ik en kijk toe hoe hert stoplicht weer op groen springt.

Charlie

'Ik wil morgen niet naar werk,' Mompeld ze zachtjes. Ze legt haar gezicht in mijn nek. Haar ademhaling kieteld. 'Is het iemand die ik ken?
Of van werk is ofzo?' Fluister ik terug Ik streel zacht over haar haren terwijl ik wacht op een antwoord dat ik misschien nooit krijg. Geen idee hoelaat het is maar ik ben eerlijk gezegt behoorlijk moe. Maxime haar ademhaling werkt kalmerend. 'Je weet dat je me kunt vertrouwen toch?' Vraag ik voor de zekerheid.

Matthew Adam Green
Ik zie haar wangen iets rood kleuren.
'Het zijn niet mijn lievelingsdieren.' 'Dat vat ik op als een ja,' lach ik direct. Ze speelt met de volumeknop en ik wens vurig dat ze dat ding gewoon met rust laat, voor je het weet breekt er iets af en ik wil mijn auto graag heel laten.
'Maar waarom voer je die katten dan ook? Dan blijven ze terugkomen,' lacht ze en kijkt door het raam. Ik volg haar blik en zie hierdoor dat het verkeerslicht op groen staat. Oeps.
'O!' snel start ik de motor weer en trap het gaspedaal in. 'Omdat ik katten wel lieve beesten vind. Het zijn moeder en dochter en de dochter is nog zo klein, echt.. schattig.' Niet de goede woordkeuze, niet echt makkelijk. Godzijdank duurt het nu niet lang meer voor we bij het juiste huis aangekomen zijn.
'Wat vind je dan wel leuke dieren?'

Maxime Walker
'Is het iemand die ik ken? Of van werk is of zo?' fluistert hij en streelt door mijn haar. Ik moet het eigenlijk niet zeggen, het voelt alsof ik hem dan verraad en ik schaam me er een beetje om tegenover Charlie. Toen ik net mijn baantje had en Charlie er al was, heb ik een ongelooflijke crush op hem gehad. Het is me gelukkig wel gelukt deze te verbergen en na een tijdje is dit voorbij gegaan. Ik was gewoon nog niet immuun voor de strippers, om het zo maar te zeggen.
'Je weet dat je me kunt vertrouwen, toch?' Ik knik, voor zover dat gaat.
'Devon,' mompel ik dan. Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen en durf niet op te kijken, dus laat ik mijn gezicht in zijn nek rusten.

everything, in time

Mary

'Omdat ik katten wel lieve beesten vind. Het zijn moeder en dochter en de dochter is nog zo klein, echt.. schattig.' Een glimlach speelt op mijn lippen. Hij had dus ook een gevoelige kant. Ik laat de volume knop los en kijk toe hoe hij vlug de motor start en gas geeft. 'Wat vind je dan wel leuke dieren?' Ik haal mijn schouders op. 'konijnen zijn lief.' Antwoord ik dan en kijk naar hem. 'Vind je niet? Katten krabben toch?' Mompel ik zachtjes en kijk hem een beetje verlegen aan.

Charlie

'Devon,' Zelfs met haar hoofd in mijn nek kan ik zien dat ze bloost. 'H-heeft hij je pijn gedaan?' Vraag ik behoedzaam en kijk naar aan. 'Als dat zo is wil ik dat je het zegt oke?' Ik streel haar haren nog steeds. 'Je weet toch hoe Devon is. Hoe leuk hij ook tegen je doet ik weet nooit zeker of het bij hem een act is of niet.' Mompel ik. Begrijp me niet verkeerd ik mocht Devon echt heel erg maar met meisjes was hij heel anders dan ik.

Matthew Adam Green
'Konijnen?' herhaal ik en trek even een vies gezicht. 'Vreselijk! Saaie beesten, die doen helemaal niets.' Ik grinnik kort.
'Vind je niet? Katten krabben toch?' Ik haal mijn schouders op en rijd haar straat in. 'Nou en? Konijnen schoppen en bijten,' grijns ik en parkeer de auto op een gunstige plek. Ik maak mijn gordel los en draai me even naar haar toe.
'Alle dieren doen wel iets, maar katten zijn nu niet bepaald de dieren waar je angst voor zou moeten hebben.' Ik stap uit, loop om de auto heen en hou de deur voor haar open.
'En ze gaan heus niet in tijgers veranderen, dat beloof ik je.'

Maxime Walker
'Heeft hij je pijn gedaan?' ik schud mijn hoofd. Lichamelijk niet, maar mentaal heeft hij zeker harde klappen uitgedeeld. Ik zeg dit alleen niet tegen Charlie, omdat het mijn eigen schuld is, ik heb die klappen uitgelokt.
'Als dat zo is, wil ik dat je het zegt, oké?' Hij streelt mijn haren nog en ik kantel mijn hoofd iets zodat mijn hoofd niet meer in zijn nek begraven is, maar dat hij wel nog door mijn haren kan strelen, want dat is rustgevend. Ik wil antwoorden, maar besluit Charlie eerst te laten uitpraten.
'Je weet toch hoe Devon is. Hoe leuk hij ook tegen je doet, ik weet nooit zeker of het bij hem een act is of niet.' Ik knik begrijpend.
'Je hebt gelijk, maar ik heb vandaag zoveel kanten van Devon gezien die ik nog niet kende. Ook hele lieve kanten, hij heeft me zelfs gered. Ik heb met Shelly gevochten,' beken ik dan, ervan uitgaande dat hij weet wie het is. Volgens mij kent iedereen Shelly wel.
'Echt gevochten, bedoel ik dan. Devon heeft daarbij letterlijk mijn leven gered, maar ik heb het vervolgens verpest. Ik heb dus, zoals jij zegt, gezegd dat ik weet hoe Devon is en dat hij moet stoppen met zijn spel. Vond hij echter niet zo leuk.'

everything, in time

Mary

'Alle dieren doen wel iets, maar katten zijn nu niet bepaald de dieren waar je angst voor zou moeten hebben.' Hij had een punt. Ik ben druk bezig mijn gordel los te krijgen als hij plots mijn deur voor me opend. Ik wil hem bedanken maar hij praat al. 'En ze gaan heus niet in tijgers veranderen, dat beloof ik je.'
Ik voel me plots heel klein bij hem. Waarom was ik bang voor katten? 'Als jij het zegt.' Mompel ik nerveus en stap uit. Matthew doet de deur dicht en blokkeert dan de deuren.

Charlie

'Je hebt gelijk, maar ik heb vandaag zoveel kanten van Devon gezien die ik nog niet kende. Ook hele lieve kanten, hij heeft me zelfs gered. Ik heb met Shelly gevochten,' Ik kijk geschrokken op. 'Wat?! Waarom? Heb je pijn?' Ik bekijk haar maar zie zo snel geen schade. 'Echt gevochten, bedoel ik dan. Devon heeft daarbij letterlijk mijn leven gered, maar ik heb het vervolgens verpest. Ik heb dus, zoals jij zegt, gezegd dat ik weet hoe Devon is en dat hij moet stoppen met zijn spel. Vond hij echter niet zo leuk.' Ik frons. 'Waarom ben je niet naar me toe gekomen?' Fluister ik en omhels haar. 'Ik wil er echt wel voor je zijn maar als jij er met Devon vandoor gaat.' Prevel ik en kijk haar aan.