Apocalyptic World [Topic 1] - Speeltopics

Met dank aan Inge voor het idee, de verhaallijn en de plaatjes.

We starten in de bunker, als ze de laatste dingen controleren voor ze de grote, boze wereld in gaan.

2248 na Christus

1 januari 2100. Europa is Europa niet meer. Nee, de overheden van verschillende landen hebben het begrip 'eenheid' erg letterlijk genomen. Grenzen bestaan niet meer. Er is nog maar één nationaliteit: Amerikaans. Amerika is wreder dan ooit. Maatregel op maatregel tegen van alles en nog wat. Het lijkt wel alsof het nooit ophoudt. Tot de burgers er genoeg van hebben, en de overheid hen niet meer in de hand heeft. Als drastische oplossing besluiten ze bombardementen uit te voeren, op verschillende plekken in het land. Dit gaat alleen niet zo goed. Mensen veranderen in zombies, dieren veranderen in monsters en dit alles door één klein foutje. Een deel van de bevolking heeft bunkers gemaakt, omdat ze al iets verwacht hadden in de trant van bommen. Terwijl zij daar redelijk veilig zaten, was de rest van de bevolking overgeleverd aan het giftige gas. Na anderhalve eeuw onder de grond te hebben geleefd, heeft een groep jongeren (nakomelingen van de personen die de bunker hebben gebouwd) er genoeg van. Ze besluiten de aarde weer te claimen als hun eigendom, ondanks de vele gevaren.

Jij bent een van deze jongeren. Overleef je het, ga je dood of besluit je toch maar terug te rennen naar je veilige thuishaven?

Bunker

Wereld

Regels

- Mary Sue's/Gary Sue's/Godmooden is ten strengste verboden.
- Als er geen meisjes meer zijn, zijn er geen meisjes meer. Punt.
- Blijf realistisch. Je kan nou eenmaal niet in je eentje een hele groep zombies verslaan. Zelfs niet als Mary Sue.
- 16+ taal mag. Denk aan bloederige scènes, scheldwoorden enzovoort.
- Post minimaal 5 zinnen.
- Als je OOC praat, gebruik je [].

Rollen

Apocalyptic World [Rollenstory]
Apocalyptic World [Rollentopic]

Vrouwelijk
– Arianna | Merlonie
– Ivy Grimiras | Lovelydemon
– Monica Gabriëlla Lopez | Morticia
– Madison 'Maddie' Leah Lockwood | Aragog

Mannelijk
– Riot Masquerade | Colt45
– David 'Dave' Jayson Blueford | Cloudbreaker
– Druce Eldrian Suton | Rider
– Raven Bennett | Mordacious

Paren

Riot Masquerade/Colt45 | Madison 'Maddie' Leah Lockwood/Aragog
Arianna/Merlonie | Raven Bennett/Mordacious
Monica Gabriëlla Lopez/Morticia | David 'Dave' Jayson Blueford/Cloudbreaker
Ivy Grimiras/Lovelydemon | Druce Eldrian Suton/Rider

Lijstje

Naam:
Leeftijd (min. 16 jaar):
Geslacht:
Uiterlijk:
Karakter (goede én slechte eigenschappen):
Extra:

[ bericht aangepast op 18 juli 2012 - 22:16 ]

(>'-')># (>'#'<) (>^-^)>

Cloudbreaker schreef:
(...)

(Maar wel een punt. Voor de ijdeltuit. xd)

Quiet the mind, and the soul will speak.

David 'Dave' Jayson Blueford.

Haar blik schiet naar mij, maar direct weer terug naar het punt waar ze naar keek. Op haar gezicht staat een gigantische glimlach. Een glimlach die er nodig af moet.
"Ik zet het, vogeltje!" glimlacht ze, terwijl ze wat dichter bij me gaat lopen. Waarom?
Ze werpt me een aantal keer een blik toe, maar wendt deze iedere keer weer af.
Ik zoek er verder niks achter, aangezien Monica al een raadsel op zich is.
Plotseling veranderd ze haar pas en spring dat achter op mijn rug en begint door mijn haar te woelen. Ik voel dat haar handen een aantal keer in de gell - die ik in mijn haar heb - blijven hangen, maar ze woelt vrolijk verder.
Direct daarna springt ze van mijn rug af. Vervolgens zie ik haar gezicht. Ze heeft een vieze uitdrukking op haar gezicht en kijkt me aan alsof ik in een of ander wezen ben veranderd.
"Je hebt niet gezegd dat er gel in dat vieze haar van je zit!"
Ik begin te lachen, terwijl Monica haar vieze handen aan mijn shirt afveegt. Ze doet maar, ik heb nu gewoon misdadig veel lol.
"Een punt voor Dave," zeg ik met een grijns om vervolgens door Monica's haar te woelen. "Geen gell," zeg ik met een plagerige grijns.

Monica Gabriëlla Lopez.
Hij begint te lachen, terwijl ik mijn vieze gel handen aan zijn shirt afveeg. Natuurlijk kon ik verwachten dat hij mij uit zou lachen, dit is ook zo hilarisch allemaal! Dacht ik sarcastisch en keek hem hierna droog en dodelijk aan. Hij was in zo’n korte tijd al voorspelbaar geworden, hoe stom.
Hij lacht nog even, maar vervolgt dan met een grijns. “Een punt voor Dave,” Op slag was mijn gedrag veranderd en ik gromde geïrriteerd. Hij woelde dit keer door mijn haar en ik schold mezelf uit dat ik geen gel in mijn haren had gedaan. “Geen gel,” zegt hij met een plagerige grijns.
Ik duwde hem bij me vandaan terwijl ik mijn handen stevig op zijn borstkas had gezet. “Blijf van me af,” siste ik, geïrriteerd door het feit dat we nu eigenlijk gelijk stonden en hij aan mijn haren zat. “Het mogen dan wel mijn haren zijn, maar nog steeds hoor jij er niet aan te zitten.” Vertelde ik hem met een dodelijke toon en draaide me abrupt om, om wat verder bij hem vandaan te lopen.
Mijn haren zaten door de war alsof ik net wakker was geworden of… wat anders had gedaan. Ik zuchtte diep en probeerde mijn haar wat op gevoel te fatsoeneren en vervloekte mezelf nog een keer.
“Blijf dit keer gewoon bij mij uit de buurt of ik moet je slaan.”

Quiet the mind, and the soul will speak.

Was ik weer. Sorry voor de lange afwezigheid :c Wat is er inmiddels allemaal gebeurd?

Don't run away this time and die like a man.

Ik schrijf me anders wel uit bij deze rpg. Ik denk niet dat ik hiermee nog verder kan gaan, vanwege dat er andere mensen niet antwoorden. Ik wil mijn karakter ook niet verwaarlozen, dus denk dat dit beter is. Sorry, maar ik moet echt veels te lang wachten voor ik een antwoord/post heb.

Don't walk. Run, you sheep, run.

David 'Dave' Jayson Blueford.

Monica zet haar handen hardhandig op mijn borst en duwt mij ver bij zich vandaan. Gelukkig werp ik een blik naar achter, anders was ik over een stuk puin gevallen en lag ik nu met een pijnlijk gezicht op de grond.
"Blijf van me af," sist ze geïrriteerd.
Blijkbaar kan Monica tegen één-één standen. Of tegen het feit dat ik ongeveer even sterk ben.
"Het mogen dan wel mijn haren zijn, maar nog steeds hoor jij er niet aan te zitten,"
Ik haal onverschillig mijn schouders op, waarbij mijn rugzak meebeweegt. Dat maak ik zelf nog wel uit.
In een onmogelijke poging, probeert ze haar haren weer goed te doen. Maar ach, vrouwen hebben daar minimaal één uur, één stijltang en tientallen potjes rotzooi voor nodig.
Wanneer ik naar haar kijk, barst ik in lachen uit. "Het lijkt alsof je een wilde one-night-stand hebt gehad," zeg ik met een grijns.
"Blijf dit keer gewoon bij mij uit de buurt of ik moet je slaan," voegt ze er nog aan toe."
Ik schud mijn hoofd. "Je doet maar," mompel ik zacht.

Monica Gabriëlla Lopez.
Abrupt hoor ik een harde lach en verschrikt kijk ik op naar David. Ik was waarschijnlijk een beetje te druk bezig om het nog goed te maken.
Met een boze, beledigde blik kijk ik naar hem wanneer hij zijn woorden uitspreekt. “Het lijkt alsof je een wilde one-night-stand hebt gehad,” zegt hij met een grijns. Die grijns wil ik van zijn gezicht afvegen, klootzak. Ik rol mijn ogen geïrriteerd, want het is vrij logisch als je erover nadenkt dat hij dat zegt.
Het is een jongen, hij moest daar natuurlijk weer een denken! Het is wat anders dat ik erover nadacht, want ik ben een verstandige vrouw die, die woorden niet uitspreekt.
“God, daar moet jij weer aan denken hoor!” Ik liet mijn donkere haren voor wat het was, want het was toch een hopeloze zaak. Ik keek naar hem met vernauwde ogen en mijn neus gerimpeld, mijn volle lippen een streep. “Als het maar niet met jou is, want dan wil ik nog liever met een zombie opgescheept zijn, zo onvolwassen,” gromde ik en wendde mijn hoofd arrogant af.
“Je doet maar,” antwoordde hij nog op wat ik zei over het slaan, maar daar antwoordde ik niet op. Hij haalde het bloed onder mijn nagels vandaan en dit was precies één van de redenen waarom ik alleen wil werken.

Quiet the mind, and the soul will speak.

Cloudbreaker -> Corallo.