[RPG] The Real Gleeks 29 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 16:21 ]

El Diablo.

Kurt

Ik glimlachte en keek hem aan. 'Oké, het is best wel een lang verhaal.' glimlachte ik. 'Deze villa is dus van die jongen die mij eerder mee uit vroeg. Het bleek dat hij de aanvoerder is van Real Madrid, Damon Smythe, dus.' zei ik waarna ik hem aankeek. 'Bijna niemand herkende hem, en ik al helemaal niet want ik hou me echt nooit bezig met zulke sporten.' lachte ik waarna Finn ineens bij ons kwam en ons begroette.


Finn

'Zo mag ik het horen!' zei ik trots tegen Blaine waarna ik hem een schouderklopje gaf, als steun. 'Ik breng je zo snel mogelijk wel op de hoogte.' zei ik waarna ik de kamer uit liep, en terug naar de sportzaal ging. Maar daar waren ze niet meer. Dat werd dus zoeken, en heel hard hopen dat ze nog niet weg waren gegaan. Ik zocht overal en keek rond, uiteindelijk zag ik ze tot mijn opluchting dat ze buiten op een bank zaten. 'Hey,' begroette ik ze als eerst maar gewoon zo vriendelijk als ik kon. Het ging moeizaam tegenover Steven, omdat ik gewoon moeilijk kon doen alsof en ik mocht hem niet omdat hij achter een jongen aan zat waarvan de relatie pas uit was. Ik vond dat best hartenloos. 'Mag ik Kurt even onder vier ogen spreken?' vroeg ik maar aan Steven.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

'Oke' zeg ik voordat hij uit de kamer liep. Hij verdween en ik zuchte zachtjes. Kurt, waarom doe je dit? Wou je mij hetzelfde pijn geven, wat ik jouw gaf. Dat was mijn bedoeling niet, ik hou van je. Er is gewoon zoveel gebeurd en ik kan niet met mijn gevoelens op gaan en moest wel alles opkroppen om zo jou niet te belasten. Ik sluit even mijn ogen en een verdwaalde traan gleed over mijn wang. Ik hield ziels veel van hem en ik liet dat aan hem zien of hij het leuk vind of niet.

Steven Black:

'Woow, dat ik echt cool' zeg ik bewonderend. 'Ik ken hem, ja. Hij kan goed spelen' zeg ik naar de waarheid en zag opeens Finn ons begroette en bij ons staan. Ik luister naar Finn, wat hij te vertellen had en knikte. 'Tuurlijk, mag dat, Finn' zeg ik glimlachend en kijk naar Kurt. 'Ga maar, ik wacht wel hier op je' zeg ik lief tegen Kurt en ga onderuit zitten, waarnaar ik ze beiden zie weglopen.

One Who Travels A Higher Path.

Finn

Pas als we ver genoeg staan, dat Steven ons niet meer kon horen of zien keek ik hem aan, maar als eerst keek ik naar zijn arm. Kurt zuchtte en keek mij aan, alsof hij wist wat ik wilde vragen. 'Ben uitgegleden, en ja het is gebroken. En nee het doet geen pijn.' zei hij een beetje vluchtig, alsof hij een beetje opgelaten was. 'Heeft Blaine je gestuurd?' vroeg hij vervolgens snel, zodat ik niet kon reageren op wat hij hierop zei. 'Ik ben hier uit eigen wil, Kurt.' zei ik en zuchtte. 'Waarom doe je dit?' vroeg ik waarna ik mijn hand door mijn haar liet gaan en hem vragend aan keek. 'Met Steven? Omdat hij lief en leuk is.' zei hij een beetje kortaf zonder me aan te kijken. 'Je kent hem niet. Hij kan op het eerste oog wel zo lief zijn, maar hij kan wel heel anders zijn dan dat jij nu ziet.' zei ik waarschuwend. 'En wat was dat in de sportzaal? Was dat expres om Blaine jaloers te maken?' vroeg ik gewoon verder waarna Kurt met zijn ogen rolde. 'Wat maakt het uit, het is toch over tussen ons. Hij heeft me pijn gedaan en ik ben die pijn gewoon zat, ik ga verder met mijn leven. Of Blaine dat nu leuk vindt of niet.' zei Kurt bozig. 'En daarbij, kan hij de band met zijn vader weer herstellen, aangezien het toch allemaal mijn schuld was.' zei Kurt sarcastisch. 'Ik ga nu naar Steven toe, vertel Blaine maar dat we het heel leuk gaan hebben samen en dat we het rustig aan gaan doen, met onze toekomstige relatie. Die er gaat komen.' zei Kurt een beetje boos waarna hij zich omdraaide. 'Om hem jaloers te maken, dus. Heel subtiel, Kurt.' verzuchtte ik waarna hij zich weer omdraaide. 'Kijk maar hoe je het opvat, in ieder geval ben ik het zat om telkens gedumpt te worden. En Steven zou zoiets nooit doen.' zei hij waarna hij terug liep naar Steven en ik zuchtte en liep terug naar Blaine.

Kurt

'Maak je geen zorgen, het was niets bijzonders.' zei ik zwak glimlachend. Ik bedacht iets wat ik kon zeggen tegen hem. 'Hij was gewoon een beetje bezorgd om mij, maar ik heb gezegd hoe lief en leuk jij bent.' zei ik glimlachend waarna ik weer naast hem ging zitten.

[Serieus, de laatste tijd hebben wij iets met lange posten ^^]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

Ik zie Finn weer binnen lopen in mijn kamer en ik kijk hem vragend aan. 'En?' zeg ik vragend, maar had er geen goed gevoel over. Finn gaat naast me zitten en ik kijk hem afwachtend aan. Ik hoopte niet dat het te erg was, maar Finn's blik werd er niet beter op. Ik heb het zo verpest tussen Kurt en mij. Waarom moest ik het weer uitmaken, dat wou ik niet! Ik hield zoveel van Kurt en ik zou voor hem vechten, maar hoe. Hoe zou ik Kurt laten zien dat ik het meen, dat ik verliefd op hem ben en hoe zou ik hem terug krijgen. Ik moest een plan verzinnen, al moest ik Kurt gaan bespieden om te kijken wat ze aan het doen zijn. En ik vertrouw die gozer niet, hij kan toch niet helemaal perfect zijn.

Steven Black:

Ik zie Kurt weer naar me toe lopen en gaat zitten. Ik knik glimlachend. 'Gelukkig maar. Ik zou je nooit pijn doen, Kurt' zeg ik gemeend en kijk hem lief aan. 'Het is natuurlijk, logiche dat hij bezorgd is. Hij kent me niet, dus weet hij ook niet of ik goed voor je ben' zeg ik eerlijk en streel zijn wang zachtjes. 'Maar ik begrijp het' zeg ik glimlachend.

(Maar dat is juist veel leuker, vind ik. Dan al die one-liners of die twee zinnen. Dan is het weer moeilijker om daarop te reageren en is het sneller klaar met RPG'en. Dan met lange posten, kan je iemands gevoel beschrijven en meer laten praten)

One Who Travels A Higher Path.

Finn

Uiteindelijk keek ik Blaine weer aan en zag ik dat hij ver in gedachten zat. Ik wist het op dit moment ook niet meer, maar ik wilde hem echt heel erg graag helpen, maar ik wist ook niet precies hoe. Ik dacht na over het gesprek tussen Kurt en mij. 'Wil je nog weten wat hij allemaal zei?' vroeg ik aan Blaine. Ik wilde hem niet kwetsen, maar hij had recht op de waarheid. Net zoals hij eerlijk was toen Rachel hem zoende, ik was heel erg blij dat hij toen eerlijk was. Dus ik zou ook eerlijk zijn tegen hem.

Kurt

Ik glimlachte en ging vanuit het niets op zijn schoot zitten en knuffelde hem. 'Sorry, maar je bent gewoon zo lief.' glimlachte ik. Steven was echt lief, en hij zou me nooit zo behandelen zoals Blaine dat gedaan had. Hij was goed voor me, en misschien moest ik gewoon voor hem gaan.. Misschien dat die gevoelens voor Blaine zouden slijten en dat ik dat voor hem zou voelen. Ik hoopte het maar, want voor nu hield ik nog steeds onvoorwaardelijk veel van Blaine. Waarom was het altijd zo ingewikkeld?

[Ja, vind ik ook! Als iemand anders een lange post schrijft, heb je veel om op te reageren Dat vind ik ook leuker (: ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

'Graag' zei ik tegen Finn en kijk hem zwak glimlachend aan. 'Ik kan het aan, Finn. Wat hij ook heeft gezegd tegen je, ik vecht voor hem' zeg ik vastberaden. Ergens was ik bang van binnen, wat ik zou horen. Ik wou Kurt echt niet kwijt en ik zou voor hem vechten, als dat het laatste wat ik doen. Ik zou voor hem vechten, omdat ik van hem hield. Hij was de enige persoon die ik nog wou, alleen hij kon me gelukkig maken. Ik zou alles doen om hem bij me te hebben, alles. In de tussen tijd dat Finn weg was. Had ik lopen denken. Ik zou als de vakantie afgelopen was naar mijn vader gaan en goed met hem praten voor hem en voor mij. Ik zou mezelf verbeteren en dat laat ik ook aan Kurt zien. Ik ga alles aan hem vertellen, zodra het weer goed tussen ons wordt. Ik geef nooit op en ik zou Kurt Krijgen.

Steven Black:

Plots ging Kurt op mijn schoot zitten en ik grijnsde lichtjes. Hij knuffelde me en ik knuffel hem terug. Ik streel zachtjes zijn wang en ik keek in zijn mooie ogen. Mijn lippen drukte ik op de zijne en zoen hem teder. Ik trok hem dichter tegen me aan en sla mijn armen stevig om hem heen. 'En jij bent het liefste persoon op aarde, ik snap niet, waarom iemand jou pijn wilt doen. Je bent geweldig, Kurt' zeg ik gemeend en lief. Ik had echt sterke gevoelens voor Kurt. Ik laat hem niet meer gaan, ik wou alleen maar hem en als Blaine wat zou doen. Dan kan ik hem makkelijk aan, hij kwam er niet zomaar af, wat hij tegenover Kurt heeft gedaan. Hij had een grote fout gemaakt om Kurt te dumpen, Ik laat Kurt echt niet zomaar gaan. Ik zou voor hem vechten.

(Inderdaad! (: )

[ bericht aangepast op 16 juli 2012 - 17:26 ]

One Who Travels A Higher Path.

Finn

'Ik vroeg dus waarom hij dit allemaal deed, waarop hij antwoordde dat hij Steven gewoon lief en leuk vond. Toen zei ik, dat hij dat nog niet kon weten omdat hij hem nog maar één dag kent, en dat iemand heel anders kan zijn dan wat je op het eerste oog ziet.' vertelde ik. 'Daarna vroeg ik waarom hij dat deed in de sportzaal, of dat misschien was om jou jaloers te maken. Hij zei toen dat het niks uitmaakte omdat het toch over was tussen jullie, dat jij hem pijn hebt gedaan en dat hij die pijn gewoon helemaal zat was. Hij zei dat hij verder gaat met zijn leven, of je dat leuk vindt of niet.' vertelde ik waarna ik met een spijtige blik naar Blaine keek en mijn best deed om de rest van het gesprek te herinneren. 'Hij begon er ook over dat jij dan de band met je vader kon herstellen aangezien het toch zijn schuld was, met de nodige sarcasme.' vertelde ik. 'Verder moest ik nog vertellen van hem dat hij en Steven het heel leuk gaan hebben en,' ik stopte even en keek Blaine bezorgd aan, dit kon namelijk hard aan komen. 'En dat ze het rustig aan gingen doen met hun toekomstige relatie..' zuchtte ik. 'Als laatste zei hij, dat hij het helemaal zat was om gedumpt te worden en dat Steven zoiets nooit zou doen.' zei ik waarna ik troostend mijn hand op zijn schouder legde.

Kurt

Ik glimlachte lief naar hem en drukte nog een klein kusje op zijn kaak, waarna ik tegen hem aan ging leunen en even mijn ogen sloot. Ik wilde liever op Blaine's schuld zitten, maar ook weer niet. Ik was gewoon zo zwaar verward door dit alles, dat ik het soms gewoon niet meer wist. Ik negeerde mijn gedachten en staarde een beetje voor me uit.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

Ik zucht gekweld, nadat ik dat hoorde en onbewust liepen er tranen over mijn wangen. 'Het is allemaal mijn schuld' zeg ik zachtjes. 'Ik heb dit gewoon verdiend' zeg ik somber. Ik wist niet wat ik nu moest doen. Het was een kut situatie, waar ik niets kon beginnne. Het was vreselijk, het liefst wou ik hem in mijn armen houden en hem dicht tegen me aan houden en zeggen dat ik ziels veel van hem hou. Ik plof op bed en sluit mijn ogen. Mijn handen leg ik op mijn gezicht en ik zucht hard. 'Kurt kent die gozer niet eens' zeg ik mompelend tegen Finn.

Steven Black:

Ik wreef teder over zijn rug en ik glimlachte in mezelf. Ik was zo blij om hem te hebben. Ik wou echt nieuwe ervaringen met hem op doen. Ik wou weten hoe seks was met een jongen, maar ik kon Kurt natuurlijk dat niet aandoen, denk ik. Ik druk mijn lippen zachtjes op zijn voorhoofd en genoot van dit moment.

One Who Travels A Higher Path.

Finn

'Blaine, je hebt dit niet verdiend, en het is niet jouw schuld. Maar van alles wat er gebeurt is.' zei ik troostend tegen hem. Daarna zuchtte ik. 'Nee, ik vertrouw het ook niet helemaal. Kurt is er helemaal van overtuigd dat die gozer zo lief en aardig is, terwijl hij hem amper een dag kent. Mensen kunnen heel anders zijn, dan dat we op het eerste oog zien.' verzuchtte ik. 'En Kurt is ook zo eigenwijs, als hij iets in zijn hoofd heeft, praat niemand hem daar meer van af.' verzuchtte ik waarna ik even nadacht en een idee kreeg, maar ook daarvan wist ik niet of het ging werken. 'Ik kan misschien aan Rach vragen, of ze een keer met hem wilt praten. Niet nu, maar een andere keer. Dan zeg ik tegen haar dat Kurt zichzelf niet is, misschien lukt het haar..' zei ik terwijl er weer een beetje hoop ontstond.

Kurt

Hij wreef teder over mijn rug en drukte een kusje op mijn voorhoofd. Ik glimlachte zwakjes. 'Je bent echt lief,' zei ik nogmaals tegen hem. Ik vond hem echt de liefste persoon die er bestond. Hij luisterde goed naar me, en was vriendelijk tegen iedereen. Steven zou mij tenminste nooit pijn doen, zoals Blaine dat deed.. Maar toch voelde ik nog iets voor Blaine, en dat frusteerde me nogal. Ookal liet ik niets merken.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

Ik ga rechtop zitten en keek hem aan. 'Ja, je kan dat proberen' zei ik zachtjes. 'Nu maak ik me zorgen om Kurt. Dalijk doet die jongen hem wat aan' zei ik bezorgd aan Finn. Ik zweer je als die jongen Kurt wat aan ging doen, ik vermoord hem. 'Ik denk dat we het nu moeten laten zo en afwachten wat er gaat gebeuren' zei ik schouderophalend en zucht weer. Ik voelde me nog steeds bezweet en had honger gekregen. 'Finn, als je niet erg vind. Ik ga douchen en daarna eten, want heb honger' zeg ik zwak glimlachend.

Steven Black:

Ik grijns lief naar hem en kijk hem aan. Ik had hem waar ik hem hebben wil. Hij vond me lief en geweldig, maar dalijk verandert dat alles. Ik had geweldige vrienden en mijn moeder was een schat. Maar ik wou ook drama in mijn leven hebben, het was zo saai en met Kurt zou het veel leuker zijn. Ik laat mijn hand onder zijn shirt gaan, voorzichtig en zoende hem zachtjes.

One Who Travels A Higher Path.

Finn

'Ik denk ook dat dat het beste is, ik zal er wel met Rach over praten als ze wakker is en dan kijken we wel.' zei ik waarna ik begrijpend knikte. 'Is goed, als er iets is kan je bellen ofzo.' zei ik waarna ik hem een troostend schouderklopje gaf en de kamer uit liep, en naar de sportzaal ging. Uiteindelijk ging ik trainen op de loopband en dacht ik nog over alles na.

Kurt

Hij liet zijn hand voorzichtig onder mijn shirt gaan en zoende me zachtjes. Ik sloeg aarzelend mijn armen om zijn nek en zoende hem terug. Ik hoopte dat Blaine dit zou zien, ik hoopte het echt vurig. Hij zou weten wat hij me had aangedaan en dat ik gewoon verder ging zonder hem.

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Blaine Anderson:

Ik knikte als bevestiging en ging snel douchen, want ik wou nu echt douchen. Snel stapte ik weer eruit, na een grondige buurt kleede ik me aan. Ik deed mijn haar een beetje netjes en ging me scheren. Uiteindelijk zag ik er beter uit dan net en liep ik de gang in. Ik liep de tuin in, omdat je daar vandaan naar de kuiken kon lopen. Ik zag dat Kurt en Steven zaten te zoenen en ik keek er met grote ogen naar. Weer liepen er ongemerkt tranen over mijn wangen en ik keek toe hoe ze zaten te zoenen. Met lood in mijn schoenen liep ik naar de keuken en staar doelloos voor me uit.

Steven Black:

Grijnzend voelde ik dat hij zijn armen om mijn nek sloeg en terug zoende. Mijn handen gleden naar zijn kont en tilden hem om, zodat zijn benen om mijn middel sloeg. Ik liep naar een kamer toe en legde Kurt op bed, waarnaar ik wat ruwer begon te zoenen.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt

Hij legde me op bed, en begon me iets ruwer te zoenen. Ik begon een beetje huiverig te worden maar liet me niet kennen. Ik dacht aan hoeveel pijn Blaine me had gedaan en zoende hem terug. Ik deed dit uit boosheid en woede, het voelde uiteindelijk niet goed maar ik deed alles om Blaine jaloers te maken..

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.

Steven Black:

Mijn handen gingen onder zijn shirt en verkende zijn bovenlichaam. Mijn lippen verplaats ik in zijn nek en gaf daar kusjes. Ik zou hem nemen of hij het leuk vond of niet. Ik zou Blaine eens laten zien, dat ik beter was voor hem en dat ik van hem hield en hij niet. Blaine was niet eens goed voor hem, niet goed genoeg voor Kurt.

One Who Travels A Higher Path.

Kurt

Zijn handen gingen onder mijn shirt en verkende mijn bovenlichaam. Zijn lippen verplaatste hij in mijn nek en gaf me daar kusjes. Ik voelde vaag huiveringen door me heen gaan, omdat dit niet met Blaine was. Als Blaine dit deed werd ik zo opgewonden maar nu.. Ik moest dit gewoon doorzetten. Aarzelend liet ik mijn vingers onder zijn shirt gaan en streelde zijn rug.

Finn

Na een tijdje was ik klaar met sporten en droogde ik me af met mijn handdoek en hing het om mijn nek. Ik nam een grote slok water en liep terug door de gang, langs een kamer waar de deur open stond. Ik zag ineens Steven op Kurt liggen en hem zoenen en zo. Geschrokken liep ik snel verder, op zoek naar Blaine. Al snel had ik hem gevonden en liep ik naar hem toe. 'Blaine.. Steven, en Kurt.. Ze..-' ik wist niet hoe ik dit moest verwoorden en zuchtte. 'Ze liggen op een bed.. Steven ligt bovenop hem..' zei ik uiteindelijk maar en keek hem aan.

[ bericht aangepast op 16 juli 2012 - 20:46 ]

Don't be pushed by your problems; be led by your dreams.