[RPG] Matched O1 - Speeltopics

Officials:
- Angelite Kyanite Hire - Angelite
- Yemelia Fannie Shannon - LacunaCoil

The seven boys:
- Michael Emerald Gold - Angelite
- Deavon John Smith - Rechazame
- Floris Dylano Nilson - Risus
- Owen Rheya Jackon - Adores
- Daniël James MacGregor - WillNotLearn
- Angus Scott Stanton - Avenger
- Levi Cameron Lautus - Bisous

The seven girls:
- Carmella Reine Marvella - Melite
- Cherine Violette Laramie - Melite
- Lily Samantha Henderson - Aragog
- Avelin Cyrille June - SerpentEyes
- Elyse Felicia Lautus - Bisous
- Annebeth Charlotte Neuman - Perdu
- Faith Temperance River - Morticia

[ bericht aangepast op 20 juli 2012 - 16:49 ]

"Do you believe monsters are born or made?"

Faith Temperance River | Matching Banquet Zaal.
Het gezicht van Floris staat op het scherm geprojecteerd en ik kijk om me heen of ik hem zie, maar ik zie alleen de andere mensen die blijkbaar al iemand gevonden hebben. Ik zucht diep en begin dus maar rondjes te lopen, totdat ik een jongen in mijn zicht krijg. Hij staat op niet meer dan een paar meter afstand en leek ook iemand te zoeken, mij waarschijnlijk, want zijn gezicht is precies hetzelfde als degene die op het scherm geprojecteerd was. Hij had wilde, blonde haren en was zeker een paar koppen langer dan dat ik was. ‘Floris, huh?’ Grinnikte ik met een lachje op mijn zachtroze lippen, terwijl ik naar hem toe was gelopen en hem aantikte.

(Oké, good enough?)

Quiet the mind, and the soul will speak.

"Do you believe monsters are born or made?"

Nesaea schreef:
Cherine Violette Laramie - Matching Banquet Zaal
Een bedenkelijke zucht ontsnapte me.
"Hoe veel zouden wij er moeten krijgen?" Ik vreesde voor de opdracht een heel sportteam te baren. Vrienden van mijn ouders hadden er zeven, en waren dan ook nog steeds niet klaar. Nummer vijf was pas drie maanden geleden geboren, en voor ze weer zover waren om een nieuwe te krijgen nadat de afhankelijkste fase van de vijfde af was gelopen, waren ze ook wel weer een jaar verder.

"Do you believe monsters are born or made?"

Levi Cameron Lautus ~ Matching Banquet Zaal
'Hoe veel zouden wij er moeten krijgen?' vraagt ze.
Ik haal mijn schouders op en trek haar iets dichter tegen me aan. 'Dat zijn zorgen voor later. We zijn nu nog niet eens verloofd,' antwoord ik. 'Maar ik denk twee of drie, of tenminste dat hoop ik. Dat is tenminste nog te doen, en dan hoef je ook niet zoveel namen te verzinnen,' voeg ik er aan toe. 'Als je maar wel weet dat ik niet van die kakkerige of standaard namen wil,' grap ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Cherine Violette Laramie - Matching Banquet Zaal
Een flauwe glimlach verscheen op mijn gezicht, ik held hem niet tegen toen hij me dichterbij trok. Ergens vond ik het zelfs wel fijn, ik voelde me zo tenminste minder bekeken.
"Dus geen Elizabeth?" vroeg ik grinnikend, aangezien dat de eerste "standaard en kakkerige" naam was die me te binnen schoot.
Ik was wel degelijk goed met kinderen, daar niet van. En op een dag zou ik ze ook willen hebben. Maar het voelde zo onnatuurlijk, kinderen krijgen met iemand waar je niet van hield als van.. nou, een geliefde. Ondanks dat het in deze maatschappij doodgewoon was, voelde dat voor mij anders.

"Do you believe monsters are born or made?"

Levi Cameron Lautus ~ Matching Banquet Zaal
'Dus geen Elizabeth?' grinnikt Cherine.
'Hmm, dat kan er op zich nog wel mee door,' lach ik. 'Zolang het maar niet iets van Anna, Emma of Claire wordt, verschrikkelijk die namen,' voeg ik er aan toe en ik doe alsof er een rilling over mijn rug loopt. De dansvloer is inmiddels een stuk voller maar mijn zusje zit gewoon nog te praten. Typisch haar, ze houdt van dansen maar alleen als voor de rest niemand het kan zien. 'Wil je misschien iets te drinken?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Cherine Violette Laramie - Matching Banquet Zaal
Mijn blik viel opeens op Bryan, die kalm naar me stond te kijken. Ik had geen idee wat hij hier deed, hij was vier jaar geleden al uitgehuwelijkt. Ik draaide mijn hoofd weg, zag Levi naar zijn zusje kijken. Mooi, waarschijnlijk had hij het niet opgemerkt.
"Wil je misschien iets te drinken?" vroeg hij opeens.
"Ja, graag," antwoordde ik, waarna we naar één van de tafels aan de kant liepen. Het was drukker geworden, maar het leek wel alsof iedereen gewillig aan de kant ging voor de Matches.

"Do you believe monsters are born or made?"

Floris Dylano Nilson. • Matching Banquet Zaal.

"Floris, huh?" Grinnikt een meisje met lange bruine haren en een lachje op haar zachtroze lippen, wanneer ze me aantikt. Ik knik even en laat mijn ogen even over haar lichaam heen glijden. "Faith?" Zeg ik twijfelend, aangezien er hier wel meer mensen met bruin haar rondlopen en ik de foto die op het beeld was geprojecteerd niet zomaar voor me kan halen. "Zoals je zelf al zei, Floris. Floris Nilson" Stel ik mezelf nogmaals voor en glimlach even. Ze is, zoals ik net al op de foto zag, niet lelijk.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Levi Cameron Lautus ~ Matching Banquet Zaal
'Ja, graag,' antwoordt ze.
Samen lopen we naar de tafels waar het drinken opstaat en hoewel het druk is gaan de meeste voor ons aan de kant.
'Wat wil je drinken?' vraag ik. 'Champagne of liever iets zonder alcohol?' Mijn blik glijdt over de tafel. Er zijn echt veel verschillende drankjes waarvan we de meeste thuis niet eens krijgen, het Matchbal is een uitzondering. Het lijkt me raar om te leven dat je zelf mag bepalen wat je eet en hoeveel je eet, maar ergens lijkt dat me juist ook wel weer fijn.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Bisous schreef:
Elyse Felicia Lautus
'Nou misschien moeten we hem dan maar zijn zin geven,' mompelt Owen en hij buigt een stukje mijn kant op. Gelijk ga ik wat naar achteren.
'Just kidding,' zegt hij dan waarna hij weer recht op gaat zitten. 'Ik ben enigst kind, een broer of zus lijkt me echt geweldig.'
'Geloof me, als je Levi als broer zou hebben dan zou je dat zeggen,' zucht ik en ik werp weer even een blik op hem. Blijkbaar heeft hij Cherine, of hoe ze ook mag heten, nog steeds niet gevonden. Net goed voor hem.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Faith Temperance River | Matching Banquet Zaal.
De jongen knikte even en liet zijn ogen even over mijn lichaam glijden, waardoor ik mijn best moest doen om niet weg te kijken en te blozen. Ik vroeg me af waarom ík nu juist me ongemakkelijk moest voelen in de buurt van jongens, alsof ik iets slechts had gedaan tegen één van hun en dit karma was.
‘Faith?’ zei hij twijfelend, waardoor er een glimlachje op mijn lippen verscheen en ik een bruine, krullende haarlok om mijn vinger strengelde. Dit keer had ik gekozen voor een kapsel met flink wat slag erin, zodat het wel krullen leken. ‘Yep, that’s me.’ Mijn lippen krulde lichtelijk om terwijl ik hem nogmaals voor hoorde stellen en hij even glimlachte.
‘Zoals je zelf al zei, Floris. Floris Nilson.’ Ik keek hem terug aan in zijn ogen en deed mijn mond toen open om mezelf voor te stellen. ‘Faith River, pleasure to meet you.’ Glimlachte ik.

[ bericht aangepast op 14 juli 2012 - 17:39 ]

Quiet the mind, and the soul will speak.

Cherine Violette Laramie - Matching Banquet Zaal
"Doe maar champagne," zei ik, en wierp hem een lieve glimlach toe. Vervolgens draaide ik me weer naar de zaal toe, liet mijn donkerblauwe ogen over de menigte gaan. Misschien had ik het verkeerd gezien.
Het duurde echter niet of Bryan verscheen weer in beeld, hand in hand met Eveline, zijn vrouw. Haar bruine ogen bekenen me achterdochtig. Ondanks dat Bryan haar nooit wat had verteld (voor zover ik wist) had ze altijd vermoedens gehad.
Ik sloeg mijn ogen neer, wachtend tot ze weg zouden gaan.

"Do you believe monsters are born or made?"

[So..]

"Do you believe monsters are born or made?"

Floris Dylano Nilson. • Matching Banquet Zaal.

"Faith River, pleasure to meet you" Glimlacht ze. Ik ben niet vaak verlegen bij mensen, meestal alleen bij totaal vreemde. Tot mijn grote verbazing kan je niet echt merken dat ik verlegen ben. Iets wat meestal wel het geval is. Mijn handen beginnen dan lichtjes te trillen en ik praat dan meestal niet. Nu voel ik me bijvoorbeeld thuis in het huis van Levi en Elyse, maar je had me de eerste keer moeten zien. Toen ik Elyse en de ouders van Levi leerden kennen. Dat was echt vreselijk, maar nu kunnen we er gelukkig wel om lachen. Ondanks dat is een gespreksonderwerp moeilijk te vinden. Mijn rechterhand haal ik even door mijn wilde blonde haren heen om mezelf een houding te geven. "Dus, Waar zitten jou ouders?" Besluit ik uiteindelijk maar te vragen.

[Is hun hele familie mee? Of alleen hun ouders?]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

[Volgens mij alleen ouders en broer(s)/zus(sen)]

"Do you believe monsters are born or made?"