• De Story

    Regels:
    - Schelden en geweld mag IC, OCC niet
    - 16+ is toegestaan
    - Ik open een nieuw topic als het andere vol is, ik wijs twee anderen aan die ook een topic mogen openen als ik afwezig ben.
    - Als er na 24 uur na het sluiten van het oude topic geen nieuw topic is geopend mag je mij pb’en
    - Ik wil deze RPG actief houden dus het is wel handig als je iedere dag (of iedere twee dagen als je een dagje niet kan) iets post (behalve als dat onmogelijk is) en je er ook niet binnen een week mee stopt (i.v.m. beperkt aantal rollen)
    - Posts hebben het minimum van 3 regels, dit geldt niet als je een gesprek voert en dus omstebeurt een zin zegt (o.i.d.)
    - OCC het liefste met {}, [], (), \/, /\, ||, **, ~~, <> etc.
    - IC met de naam van het personage erboven
    - Als vanzelfsprekend niemand buitensluiten, en omdat er zo weinig rollen zijn is het ook niet leuk als er allemaal groepjes van twee personen ontstaan (dus probeer met verschillende mensen in contact te komen)
    - Houd rekening met elkaar qua tijd en gesprekken (dus niet dat het bij de een ochtend is en bij de ander avond of dat je een gesprek voert o.i.d. en dat je dan ineens niet meer online komt waardoor de ander niet meer verder kan)
    - Naamveranderingen doorgeven via het topic
    - Speel je eigen personage, niet dat van iemand anders

    - Af en toe komt er een reactie van mij in een quote blokje, dit betekend dat er een stukje verhaal lijn wordt geschreven, dit is dan niet vanuit de ogen van mijn personage, jullie mogen zelf weten hoe je daar op in speelt

    Rollen
    - Michelle Yvonne Maria Varlow (v)- LaCerise/Eline
    - Tayuya Hoshigaki (v)- AkatsukiXxX??
    - Vintain Ayden O'Connor (m)- Zayngasm/Naomi
    - Timothy Floris McAllister (m)- Wonderway??
    - Luna María van den Nou (v)- Amor8/Noa
    - Elena Mae Perret (v)- SupahBaby/Yara
    - Nala Rose Garcia (v)- JokerBaby/Femke
    - Sanne claire Smith (v)- nakito/ Anne



    [ bericht aangepast op 11 juli 2012 - 14:20 ]


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    [Aaaaaaaaaaaaaaaaah!!!!!!!!!! Ik wil weten wat er is gebeurd!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!]


    We Can Be The Kings And Queens Of Anything If We Believe

    Michelle
    'Oh God,' zeg ik zachtjes terwijl ik mijn hand voor mijn mond sla, 'Ze zijn tegen paarden.' Geschokt staar ik voor me uit, nu snap ik de ruzies en de chagrijnige buien van Luna als ze het weer over haar ouders had. De puzzelstukjes vallen op zijn plaats in mijn hoofd.
    'Maar...' Ik twijfel even, 'Wat heeft dat dan met je snelle vertrek te maken?' vraag ik dan toch.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Amor8 schreef:
    [Wat? Waar Luna naartoe wil of waar ze op aan het wachten is?]

    {Ik begin te begrijpen wat er gebeurd is, denk ik.}


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Luna
    Verbaasd dat Michelle het zo snel door heeft leg ik het uit. "Ze zijn niet bepaald tegen páárden.. ze zijn er tegen dat ik met paarden omga, dat ze zoveel voor me betekenen. Aangezien zij hele andere toekomstplannen voor me in petto hadden" Ik klem mijn kaken op elkaar voordat ik verder ga. "Hou alsjeblieft je mond tegen de anderen.." Hoe kan ik de rest verwoorden? Het is nog geen minuut stil of ik ga weer verder "Merkur stond op een ranch op een kwartiertje fietsen. De dichtstbijzijnde plek waar paarden waren. Je snapt natuurlijk wel dat ik na elke ruzie, na elk akkefietje, naar die ranch toe ging. En dat de familie die daar woonde opmerkte dat ik er wel érg vaak was. We zijn bevriend geraakt. Inmiddels zie ik ze als míjn familie.." Ik twijfel. Ik hou mijn mond maar over Susan. "En er is nu iets op die ranch gebeurt. Daarom moest ik zo snel weg"


    Stop acting normal. It gets bored.

    Michelle
    Ik hoor de terughoudendheid in haar stem en besluit niet verder door te drammen over wat er is gebeurt.
    'Ik zal het niet aan de rest vertellen,' zeg ik geruststellend, 'Wil je nog verder vertellen?' vraag ik dan maar, ik weet niet waar ze nu behoefte aan heeft, een schouder om op uit te huilen, iemand aan wie ze het hele verhaal kwijt kan of gewoon helemaal niets. Ik erger me enorm aan het feit dat ik haar gezicht niet kan zien, daaroaan kan ik namelijk meestal wel zien wat ze nodig heeft en nu dus niet.
    'Kom je snel terug,' fluister ik dan, heel zachtjes, ik heb geen idee of ze het gehoord heeft.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    Luna
    "Dankje" Zeg ik zacht. Ik weet niet waarom ik niet wil dat de rest het weet.. maar het is gewoon beter om het zélf te vertellen, als ze het al te weten komen. "Ik heb het zo lang mogelijk geprobeerd geheim te houden en zo normaal mogelijk te doen tegen jullie, maar ik vrees dat ik er nu niet meer onderuit kom. Sorry" Wat heeft ze hieraan? "En de rest.. leg ik later wel uit. Als ik terug ben. Wanneer dat dan ook is."


    Stop acting normal. It gets bored.

    Michelle
    'Dus je weet niet wanneer je terug komt?' vraag ik lichtelijk onzeker. Ze doet heel vaag en daar kan ik niet zo goed tegen. Ik loop naar het zwembad en kijk naar het licht dat speelt op het wateroppervlak. Voorzichtig roer ik met mijn teen in het lauwe water. Dan loop ik langzaam langs de zwembadrand, de natte afdruk van mijn grote teen achterlatend.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    [Haha, sorry. Ik probeer niet te veel te vertellen XD]

    Luna
    "Niet heel zeker. Het ligt er een beetje aan.." Ik besef dat ik opnieuw vaag klink. "Het spijt me echt dat ik niet meer kan vertellen. En dat ik zo snel weg moest. En dat ik zoveel verzwegen heb." Ik mompel zacht in de telefoon. "Ik beloof je dat.. dat ik je alles nog wel een keer vertel. Zo ongeveer" Na een korte stilte mompel ik weer verder. "Wil jij me dan ook iets beloven?"


    Stop acting normal. It gets bored.

    Vintain
    Ik kijk op naar Elena. 'Hmm, dwoe maar,' pruttel ik met mijn mond vol brood. Als ik een blik werp op de klok en zie dat het eigenlijk al tijd is voor het avondeten. Dat broodje was dus voor niks. 'Elenaaa, Naaaala, lieve vrouwtjes van me, het is bijna etenstijd,' probeer ik lief glimlachend.


    I can't define who I am.

    Sanne
    Ik kijk Vintain kort aan als hij de keuken binnen komt, maar ik probeer zo normaal mogelijk te doen. Ik weet gewoon dat het nooit meer wat zal worden tussen ons, dus moet ik dat gewoon accepteren. Ik glimlach even, omdat ik direct al door heb waarom hij de keuken binnen komt, voor zijn geliefde eten natuurlijk. Ik grinnik even als Elena een opmerking maakt over trouwen met eten. 'Als je toch bezig bent kun je voor iedereen wel even broodjes smeren,' grijns ik ondeugend. 'Zorg er voor dat Nala ook wat eet,' voeg ik er iets serieuzer aan toe. Ik kijk even rond en merk dat ik Michelle al weer een poos niet heb gezien. 'Waar is Michelle eigenlijk?' vraag ik tegen niemand in het bijzonder.

    [ bericht aangepast op 9 juli 2012 - 22:32 ]


    When you believe your dreams come true

    Michelle
    'Bedankt,' zeg ik, blij dat ze bereid is het eventueel nog een keer te vertellen, 'Wat moet ik je beloven?' vraag ik dan. Ik ben wel nieuwsgierig, maar ergens ook een beetje wantrouwend. Ik heb geen idee wat ze van me wil en doe liever niet zomaar een belofte. Terwijl ik op haar antwoord wacht denk ik na over wat er zou kunnen zijn maar veel zinnigs komt er niet uit mijn hoofd rollen.
    {een hele korte reactie, ik weet niet hoeveel tijd ik morgen (bijna vandaag ^^) zal hebben... Ik ga met mn,moeder moorkoppen maken en miss nog ff naar de stad...}


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    [Bwheehee, dan moet ik lang wachten op een reactie... Maar have fun ;p]

    Luna
    Blij en licht verbaasd dat Michelle zo snel instemd -ik ken haar- praat ik weer op gedempte toon verder. "Wil je alsjeblieft, alsjeblíéft goed voor Merkur zorgen? Als je niet meer weet wat je met hem aan moet zet je hem maar gewoon op een weiland, dan redt hij zich wel. Hij is een IJslander.." Even heb ik de neiging om stil te vallen, maar ik ga toch door. "En stel jullie tocht alsjeblieft niet uit voor mij. Neem Merkur maar mee, als je wilt, ik vind jullie wel" Men, het lijkt net een afscheid ofzo... Nadat het opnieuw even stil is zodat Michelle het op zich in kan laten werken maak ik de sfeer weer luchtiger. "Dat was het" Ik lach een beetje.. opgelucht, omdat ik dat echt moest zeggen, maar ook gespannen door de sfeer hier. "Oja. Zeg maar tegen de groep dat ik ze mis. En dat ik bij.. Merkurs thuis help, omdat daar iets gebeurd is." Zo. Dan help ik Michelle daar ook weer mee. Eigenlijk vertrouw ik haar wel. Ik weet dat ze het niet aan de groep zal vertellen als ik dat niet wil, en dat ze voor Merkur zorgt nu hij daar staat. Zo ver weg van mij.. Maar toch moest ik het haar zeggen. Dat voelt beter, veel beter. En hoewel ik ontzettend benieuwd ben of ik iets op de ranch gemist heb, en hoe ze reageerden op mijn abrupte vertrek -ik heb Merkur niet eens een aai gegeven-, vraag ik er niet naar. Ik kan alsnog niet uitgebreid gaan zitten babbelen.


    Stop acting normal. It gets bored.

    Nala
    Pff, ik was er bijna onderuit gekomen.
    Ik trek het kussen van mijn hoofd en loop naar de keuken. Ik ging naast Elena zitten en keek hem glimlachend aan.
    "En waarom roep je óns voor het avondeten? Je bent toch zo goed bezig." probeer ik luchtig te doen. Ik wist dat ik toch sowieso ging moeten eten, beter met een glimlach dan hier boos mopperend te zitten.


    “To live will be an awfully big adventure.”

    Michelle
    Verbaasd luister ik naar haar woorden, het klinkt net alsof ze afscheid neemt.
    'Natuurlijk zorg ik goed voor je paardje, wat dacht jij dan,' zeg ik lichtelijk verontwaardigd, 'En ik denk dat we pas over een dag of twee vertrekken, dus dan weet je dat,' vervolg ik, 'Misschien kan ik samen met Merkur en Allegro een ritje maken, dat ik op Allegro rijd en dat Merkur dan meeloopt, dan hebben ze allbei beweging,' denk ik hardop.
    'Ik zal het trouwens tegen de rest zeggen, en het een beetje vaag houden als je dat wilt...' Ik houd er niet zo van om iets achter te houden, maar voor Luna doe ik het wel, ze zal er wel een goede rede voor hebben.


    Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

    [YEAAAHHH, EEN REACTIE VAN MICHELLE XD]

    Luna
    "Dankje" Zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. "Ik kom zo snel mogelijk terug. Promised. Dus niet schrikken als ik ineens weer in mijn bed lig morgen, of overmorgen.. of later" Zeg ik nog steeds glimlachend. "Het spijt me echt dat ik je niet meer kan vertellen, maar het is makkelijker als ik het jullie allemaal in één keer vertel" Ergens ben ik echt opgelucht dat Michelle belde. Dit moest ik gewoon even zeker weten. Merkur heeft het goed, de groep weet dat ik aangekomen ben en mezelf nuttig maak, en dat ik zo snel mogelijk terug kom. Dus kan ik me nu richten op de problemen hier.


    Stop acting normal. It gets bored.