[RPG] tempus viator • 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 juli 2012 - 16:44 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

[Je personage kan toch gewoon naar het huis gaan?]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

RainbowShine schreef:
[Iemand mijn personage ontmoeten *bored*]

Allison Rachel Cervantes

Mijn mond stond nog steeds wijt open. Ik deed hem even dicht. Ik draaide me om en liep richting het huis, waar dat ding stond. Op het laatste moment begon ik zelfs een beetje te rennen. Ik deed de deur met een ruk open en liep een paar ruimtes door. Ik hoorde wat mensen praten. Ik liep richting het geluid.
'Wat the f*ck is er gebeurt?!' Vroeg ik zodra ik mensen zag. wat moest ik zijn woedend of vewarred?

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

[@Paddo, Kaien. Mijn reactie staat nog op de vorige bladzijde a.]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Anthony Everfire

Ik luisterde naar de antwoordde en knikte. 21ste eeuw? Dat zag er dus zo uit. 'Misschien kunnen we beter ergens anders heen gaan. Voordat mensen ons vragen gaan stellen,' zei Cecily. Ik knikte en wou aan gaan lopen. Een groepje mensen kwamen op ons af. Mijn leeftijd ongeveer? Ik kon het mis hebben. Ik had geen zin in vragen. 'Wat zien jullie eruit!' hoorde ik één van hun zeggen. Emmelie kneep in mijn hand en ik kneep zachtjes terug. 'Kom,' zei ik tegen Emmelie en Cecily. Ook half tegen de andere jongen. Ik liep weg en trok Cecily en Emmelie mee. Ik had geen flauw idee waar ik heen liep.

[Even Cavia kooi doen]

[ bericht aangepast op 27 juni 2012 - 19:36 ]

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Tanthalas Zucchilo
Ik negeer haar vraag en als ik zie dat ze afgeleid is door een anders meisje loop ik rustig en onopvallend de kamer uit. "Er is veel meer," Hmmm, dan wil ik dat wel eens zien. Ik loop langs een in blauwe mantel gehulde gedaante en voel duistere magie. Een andere tovenaar? Een glimlachje speelt om mijn lippen als ik verder loop, het huis uit, de straat op. Het geluid is overweldigend. En stilletjes loop ik verder. Ik kijk mijn ogen uit, deze tijd is heel bijzonder. Mensen praten tegen de doosjes aan hun oor en sommigen hebben rare touwtjes uit hun oren hangen. Geintrigeerd kijk ik om me heen en ik zuig alle nieuwe indrukken op. Nieuwe geuren dringen mijn neusgaten binnen. Ik had gelijk, deze wereld is zeer intressant. Dan zie ik een smal straatje waar duidelijk niemand is, ik loop er in en ga tegen een muur zitten om na te denken. Wat is de volgende stap.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Tanlor Cardiel

Ik kijk het groepje even aan en lach waarna ik de andere volg 'Dus wat waren jullie allemaal in onze tijd?' vraag ik geinstresseerd aan de drie terwijl ik alles observeer waar we langs lopen. Het boekje zat ook nog steeds in het buideltje wat aan de ketting hing om mijn nek, ik lach even naar ze en kijk dan weer vooruit.

Cecily Amelia Chauncey
'Wat zien jullie eruit!' roept een van de jongens.
'Kom,' zegt Anthony en hij trekt ons mee.
'Dus wat waren jullie allemaal in onze tijd?' vraagt de jongen.
'Hoe bedoel je wat wij waren? Ik snap je niet, we zijn het toch gewoon nog steeds?' zeg ik niet-begrijpend. Ik werp even een blik over mijn schouder. 'Ze volgen ons,' mompel ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Anthony Everfire

'Dus wat waren jullie allemaal in onze tijd?' vroeg de jongens. Ik keek een beetje vragend, maar ik liep door. 'Hoe bedoel je wat wij waren? Ik snap je niet, we zijn het toch gewoon nog steeds?' vroeg Cecily. Nou hoefde ik het tenminste niet te vragend. 'Ze volgen ons,' hoorde ik haar mompelen. Ik keek eventjes naar achteren en ze had gelijk. Ik mompelde wat en begon wat harder te lopen. 'Vervloekte stad.'

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Tanlor Cardiel

Ik lach even en ga stil staan waarna ik mezelf omdraai naar het groepje 'Kan ik jullie helpen heren?' vraag ik met een beleefde stem, waarna een van de jongens lacht en naar voren stapt. Net voordat die iets kan uithalen valt er een bol op de grond die de jongens verblind, ik lach even waarna er nog een bol over de grond rolt en de jongens laat verdwijnen.
Ik draai me om waarna ik naar het groepje weer loop waar ik mee aan het wandelen was.

ShallNotPass --> WillNotLearn

Don't be like the rest of them, darling

[Mijn topic.. Waar kan ik invallen met Liam?]

[Wha! Ik heb je wekkker opgeblazen, zonder dat je het merkte:) Cool!]

Cyrille Flynn
Ik trap het ding na, maar het beweegt niet meer. Als Peter langs me heen loopt, voel ik een duistere kracht passeren. Nieuwsgierig volg ik hem op een afstandje naar beneden. Buiten kijk ik mijn ogen uit en vergeet ik dat ik de jongen volgde. Nog meer mensen in gekke kleding passeren, terwijl ze praten in rare doosjes. Het is enorm druk met mensen en ik zie ineens een rijdend blik voorbij rijden. Hoe noemde ze dat ook alweer? Een auto? Als ik opnieuw om me heen kijk, is de jongen weg. Jammer, maar eigenlijk kon het me ook niet zoveel schelen. Ik loop het pad af, de tuin uit, van plan om deze vreemde plek eens goed te verkennen.

It's never gonna happen, Guys.

Cecily Amelia Chauncey
'Vervloekte stad.' mompelt Anthony en hij begint sneller te lopen.
'Kan ik jullie helpen heren?' vraagt de jongen als hij zich heeft omgedraaid. Wat er voor de rest gebeurd weet ik niet aangezien ik gewoon door blijf lopen. Langzamerhand begin ik echt geïrriteerd te worden door de blikken van de rare mensen. 'Zullen we onze kleren omwisselen?' stel ik voor. 'Dan vallen we niet zo op'.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Tarnol Cardie

Ik kijk de jonge dame even aan en knik dan 'Dat is een heel goed idee, misschien passen we dan wat beter in deze wereld. Zover we nu krijgen zijn vreemde blikken naar ons toe geworpen, maar waar haalt men deze dag hun kleding? Maken ze het zelf of halen ze het ergens?' vraag ik dan aan dr waarna ik mijn blik over de straat laat gaan.