[RPG] tempus viator • 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 juli 2012 - 16:44 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Cecily Amelia Chauncey
'Waar zijn we?' hoor iemand vragen.
Ik kijk op en zie Anthony en Emmelie staan en schud lichtjes mijn hoofd. 'Ik heb geen idee, maar ik vertrouw het in ieder geval niet. Ik bedoel kijk eens naar de meisjes. Ze dragen broeken!' Ik zeg alles op een gedempte toon zodat de rare mensen het niet horen. 'Misschien is het veiliger om hier weg te gaan maar ik weet niet waar we heen zouden kunnen gaan'.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Tanthalas Zucchilo
Terwijl de menigte om mij heen in paniek was keek ik goed in het rond. De 21e eeuw had dat meisje gezegd, dat moet betekenen dat we in de toekomst zijn. Interessant...
'Grace, Grace Sawyer,' zeg ik tegen het meisje dat zojuist tot ons gesproken had, 'Kunt gij mij uitleggen hoe wij hier terecht zijn gekomen, en wat dit precies is?' Ietwat hooghartig kijk ik haar vanonder mijn donkere kap aan. Ik laat mijn ogen smeulen in het donker en een zachte glimlach over mijn lippen glijden. Dan maak ik een handgebaar dat duidelijk moet maken dat ze mag spreken. Ondertussen speur ik de kamer af naar magie. Er heerst een sterke vorm van duistere magie in deze kamer en nog enkele zwakkere vormen. Nieuwsgierig kijk ik om me heen, wie zijn dit?

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Anthony Everfire

'Ik heb geen idee, maar ik vertrouw het in ieder geval niet. Ik bedoel kijk eens naar de meisjes. Ze dragen broeken!' antwoordde Cecily. Ik keek weer eventjes om mij heen. Ze had gelijk. Waarom droegen ze geen broeken? Het waren toch wel meisjes? Ik keek eventjes en het leek er gewoon op dat het meisjes waren. 'Misschien is het veiliger om hier weg te gaan maar ik weet niet waar we heen zouden kunnen gaan,' vervolgde ze en ik knikte weer. 'Ik vind het goed,' stemde ik er mee in. 'Een beetje rondkijken?' stelde ik aarzelend voor.

[Ik vind het trouwens wel grappig. Mensen niet vertrouwen omdat ze een broek aan hebben xd]

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Grace Sawyer

"Weet ik veel," Zuchtte ik en fronste. "We waren gewoon iets aan het uit testen en plots staan jullie hier."
Nonchalant gooide ik mijn rode haren achteruit en perste mijn lippen even bedenkelijk op elkaar.
Het viel me op dat hij op een vreemde manier sprak, waar ik me toch een beetje aan ergerde.
"En zeg maar Grace," Merkte ik op. "Het was een ongelukje, het was echt niet de bedoeling dat jullie hier kwamen."
Het was in elk geval beter dan een bende dinosaurussen, daar hadden mijn ouders helemaal niet mee kunnen lachen.
Gelukkig voor mij waren ze zoals gewoonlijk weer eens op reis, waardoor ik het huis voor mij alleen ging.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Cecily Amelia Chauncey
'Ik vind het goed,' zegt Anthony. 'Een beetje rondkijken?' stelt hij dan aarzelend voor.
Ik denk even na. 'Maar we kennen het hier niet,' antwoord ik uiteindelijk. 'Straks verdwalen we nog, of worden we overvallen door struikrovers'. Ik frons bedenkelijk en werp nog een blik op de mensen. Het meisje met de rode haren, Grace heet ze volgens mij, praat met iemand van "mijn soort". 'Het is alsnog beter dan hier blijven,' zucht ik.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Tanthalas Zucchilo
'En Grace, vertel mij, blijven wij hier of moeten wij gaan?' vroeg ik haar. Ze keek een beetje geirriteerd, wat me verbaasde. Zo erg was het toch niet om in de toekomst te leven?
'En als wij moeten gaan,' vervolgde ik, 'waar kunnen we dan het beste heen gaan?' Een plannetje begon zich te vormen in mijn hoofd. Deze wereld was anders, er was minder gebruikte magie in de lucht (buiten deze kamer) en waarschijnlijk zou het niet gemerkt worden als ik mijn magie hier zou gebruiken. Blijkbaar wisten de mensen hier niet goed hoe ze met magie om moesten gaan. Als ik keek wie de macht had over deze omgeving zou ik hem met magie kunnen verstoten en de macht grijpen. Vanuit die positie zou ik meer macht kunnen grijpen over deze onwetenden en zou mijn doel eindelijk bereikt zijn. Glimlachend dacht ik aan al de angstige gezichten, mensen rillend onder mijn regime, blote ruggen met sporen van zweepslagen.
{Muahahaha mijn personage is evil ^^}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Tanlor Cardiel

Mijn ogen schoten open waarneer ik een duistere geur ruik, ik kijk de kamer rond, een van hun of meerdere moet hier magie kunnen beheerse, ik wist het wel zekker.
Ik kijk naar de sluipmoordenaar naast mij en knik richting de deur waarna we meteen beginnen met rennen.

Elric Derun

Ik merk dat er iets is met de jonge en mijn twijfel word duidelijk gemaakt waarneer die naar de deur knikt, we beginnen met rennen waarna we in een vreemde gang uitkomen. De muren waren strak en nergens kon je er echt opklimmen, we kijken tegelijk om terug de kamer in waar we net uitkwamen.
Zouden we gezien zijn? gaat er door mijn hoofd, de jonge rent een kant op en ik volg hem.

Anthony Everfire

'Straks verdwalen we nog, of worden we overvallen door struikrovers,' zei ze. Ik keek haar eventjes aan. Ze had daar gelijk in. Beide dingen kon gebeuren. De kans dat het kon gebeuren was nog akelig hoog. De mensen hier kenden wij niet. De buurt al helemaal niet. 'Het is alsnog beter dan hier blijven,' zuchtte ze en weer knikte ik. Ik keek een beetje rond. Mijn hand waren nog steeds om die van Emmelie. 'We moeten gewoon voorzichtjes zijn,' zei ik en ik keek Cecily weer aan. Weer keek ik de ruimte rond. Ik had daarvoor een paar mensen door een deur zien gaan. Het was de enige deur in deze kamer. 'Zullen we dan maar?' vroeg ik aan Cecily, maar ook aan Emmelie. Emmelie zag ik aarzelend knikken.


[Oké, ik ben eten.. We eten steeds vroeger o-o]

[ bericht aangepast op 27 juni 2012 - 16:27 ]

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Grace Sawyer

"Euh," Ik keek hem aan alsof hij me net de moeilijkste vraag had gesteld. "Ik weet het niet."
Het kwam er twijfelachtig uit, maar probeerde me toch al snel te herstellen. "Als je nu eerst eens verteld wie je bent, dat praat gemakkelijker."
Om eerlijk te zijn vond ik hem maar een vreemd figuur, ik wist niet echt goed wat ik van hem moest denken.
Mijn hoofd werkte op volle toeren terwijl ik naar een deftige oplossing probeerde te zoeken.
Tot overmaat van ramp, kwam Sacha, onze pitbull ook nog eens grommend de kamer in.
Het leek haast wel alsof ze de vreemde kerel niet vertrouwde.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Cyrille Flynn

Ik sta me echt te vernikkelen om de angstige gezichten van de mensen in de kamer en het onbegrip dat er heerst. Inwendig lach ik iedereen uit. Dit was een vreemde situatie, maar een leuke. Ik neem de jongen in mij op, die met de vreemde nieuwelingen staat te praten. Het leek hem niets te schelen dat hij hier was. Nonchalant ga ik met mijn rug tegen de muur staan. Ik kende hem ergens van, maar waar? "Als je nu eerst verteld wie je bent, dat praat gemakkelijker." Een grote grijns verschijnt op mijn gezicht. Ja jongen, vertel eens. Wie ben je?

It's never gonna happen, Guys.

[Oké, ik heb 3 pagina's gemist. Waar is iedereen nu?]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

[Als je nog niet mee hebt gedaan, sta je bij ons in de kamer;)]

It's never gonna happen, Guys.

[Sommige nog in het huis en andere zijn haan lopen. De jongeren van het heden zijn nog in het huis.]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Tanthalas Zucchilo
Niet zeer onder de indruk kijk ik naar de hond die zojuist de kamer in is komen lopen. Grommend kijkt ze me aan en ik geef haar een koele blik terug.
'Peter Pieterszoon,' zeg ik, mijn oude naam gebruikend. Niemand kent deze, hij is volledig uit het geheugen van de mensen verbannen. De gedaante achter me brandt met haar nieuwsgierige ogen bijna gaten in mijn gewaad. Ze is tot nu toe onopvallend op de achtergrond gebleven maar lijkt hier net zo koel onder te blijven als ik. Vreemd... Wie is zij? Ik bedwing de neiging om me om te draaien en haar aan te kijken.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Wat is daar dan allemaal gebeurt? Op het begin na dan]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor