[RPG] tempus viator • 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 1 juli 2012 - 16:44 ]

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Cecily Amelia Chauncey
'We moeten gewoon voorzichtjes zijn,' zegt Anthony.
Op het zelfde moment verdwijnen twee jongens door de deur naar buiten.
'Zullen we dan maar?' vraagt hij dan. Emmelie knikt aarzelend.
'Laten we maar gaan ja,' antwoord ik waarna ik richting de deur lopen en die open doe. Achter de deur is een aparte gang. Er verschijnt weer een frons op mijn gezicht en ik pak Anthony bij zijn hand en trek hem de aparte gang in. 'Hoe eerder we hier weg zijn hoe beter'.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Grace Sawyer

"Wat een...aparte naam," Zei ik om niet al te ongemanierd over te komen. "Ik probeer samen met mijn vrienden wel iets te verzinnen zodat jullie terug kunnen, dat beloof ik."
Dat was natuurlijk makkelijker gezegd als gedaan aangezien ik niets wist over hoe ze hier in de eerste plaats terecht waren gekomen.
"Sacha, af!" Zei ik nadat ze tegen Peter op begon te springen. "Sorry, ik weet niet wat ze heeft. Normaal gezien doet ze dit niet."
Ik trok Sacha af Peter door aan haar halsband te trekken en fronste even.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Cyrille Flynn

Zijn naam zegt me helemaal niets, maar het sterke idee dat ik hem ken blijft. Ik kijk naar die ene Grace, een zwak meisje als je het mij vraagt. Deze nieuwe wereld lijkt me wel te boeien, al baal ik dat ik mijn toverketel niet in de buurt heb. Misschien konden ze echter wel voor een nieuwe zorgen. Ik aai Azul over zijn hoofd heen. De uil laat een waarderend geluidje horen. Lieve Azul, wat zou ik toch zonder hem moeten?
De hond van het meisje lijkt helemaal door te draaien in de buurt van Pieter. "Sascha af!" roept het meisje keihard. Ik snuif, geen respect voor het dier. Ik wenk de hond dichterbij en aai het beest zachtjes over zijn hoofd. Vreselijk kind!

[ bericht aangepast op 27 juni 2012 - 16:50 ]

It's never gonna happen, Guys.

[@ Rainbowshine, nog niet zo veel. Je bent daar terecht gekomen door donkere magie. Sommige middeleeuwse personages zijn al weg, maar degene die er nog zijn, zijn nog niet begonnen of staan te praten;) Dus je kan zo willekeurig je er tussen voegen ]

It's never gonna happen, Guys.

Tanlor Cardiel

Ik stop abrubt, ik kijk een steegje in die dood loopt en glimlach even 'Deze kant op mijn vriend' zeg ik tegen de sluipmoordenaar die met mij mee loopt. Als we in het steegje zijn haal ik het kleine boekje uit het zakje 'Het is tijd om deze veilig te stellen' zeg ik terwijl ik lach naar de jonge voor mij. Ik mompel wat worden die onverstaanbaar zijn voor andere.

Elric Derun

Ik volg de jonge die de leiding had genomen, hij stopt en loopt een steegje in waarna hij iets uit een zakje haalt. Ik herkende het meteen, het boekje wat die had gebruikt om mijn wonden te healen, hij mompelt wat worden maar ik let al niet meer op, ik was de ingang in de gaten aan het houden. Waarneer ik een tik op mijn rug voel knik ik en we lopen weer richting de steeg.

Tanthalas Zucchilo
Minachtend kijk ik naar de hond, die blijkbaar Sacha heet, wat een mormel.
'Ik hoef niet terug,' zeg ik met een lachje, 'Ik vind het hier wel... Interessant. Zou je niet iets meer kunnen vertellen over de plek waar we terecht zijn gekomen?' Kalm en met een zweem nieuwsgierigheid kijk ik haar aan. Benieuwd wat ze te vertellen heeft over deze plek. Ondertussen draai ik mijn ring onopvallend rond mijn linker ringvinger.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Allison Rachel Cervantes
Ik pakte een paar boeken en stopte ze in een boekenkast. In mijn ooghoeken dacht ik even dat ik een lichtflits zag. Waarschijnlijk mijn verbeelding. Ik keek even naar buiten. Het zag er niet uit alsof het ging onweren. Verveeld en rustig liep ik naar mijn pc en deed hem uit. Ik pakte mijn tas en liep naar beneden. Ik liep daarna rustig naar buiten. Buiten bleef ik verbaasd staan. Waarom liepen er mensen rond in middeleeuwse kleding? 'Shit,' Zei ik even. Ze waren toch niet begonnen zonder mij. Ik wist meteen waar het lichtflits door kwam. Was het testen vandaag?

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

Grace Sawyer

Ik ging er niet op in toen hij zei dat hij niet terug wilde.
"Wel eh...tja deze plek is eigenlijk niets bijzonder." Zei ik en haalde een rode pluk uit mijn ogen. "De koetsen die jullie kennen, zijn vervangen door auto's, dat zijn van die ijzeren dingen die vooruit gaan zonder getrokken te worden door een paard. Wij hebben meer technische snufjes dan jullie en onze kledij is anders. Voor de rest denk ik niet dat er veel verandert is."
Natuurlijk was er veel verandert, maar dat kon ik toch onmogelijk zeggen?
Anders zou misschien de toekomst veranderen.

Forget the risk and take the fall...If it's what you want, it's worth it all.

Cyrille Flynn

Het meisje doet nogal vaag over deze toekomst en mijn besluit dat het gewoon een dom wicht is, wordt nu bevestigd. Rijdende ijzeren dingen, zonder paard? Onmogelijk, toch? Toch werd ik door haar verhaal nieuwsgierig naar de buitenwereld. Ik kijk rustig naar de deur, zou ik me naar buiten wagen? Als ik terug kijk, zie ik dat Peter met iets in zijn handen frummelt, maar ik kan niet zien wat het is. Ik besluit er geen aandacht aan te besteden. Als ik ernaar zou vragen, zou ik mee moeten doen in hun gesprek en daar had ik totaal geen zin in!

[ bericht aangepast op 27 juni 2012 - 17:15 ]

It's never gonna happen, Guys.

Anthony Everfire

'Laten we maar gaan ja,' antwoordde Cecily. Ze liep richting de deur. Ik en Emmelie volgde aan. De deur deed ze open en een aparte gang kwam tevoorschijn. Veel tijd had ik niet om te kijken. Cecily pakte me beet bij mijn hand en trok mij mee de aparte gang in. 'Hoe eerder we hier weg zijn hoe beter,' zei ze. Ze had gelijk, maar er kwam nu zo veel onbekendheid in één keer. Ik liep rustig de gang door met de twee meisjes aan mijn hand. Het voelde aan alsof ik op ze moest letten. 'Wat is dit allemaal?' vroeg ik mompelend. Al verwachtte ik geen antwoord van Cecily of van Emmelie.

Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

Tanthalas Zucchilo
Bedenkelijk kijk ik Grace aan, zo weinig...
'Is er werkelijk zo weinig veranderd?' vraag ik haar. Mijn stem nog steeds kalm. Andere kledij en andere vervoersmiddelen, ik had meer verwacht veel meer. Nieuwsgierig kijk ik de kamer rond en ik zie een fles aan het plafond hangen waar licht uit komt. Dan kijk ik door het raam, er lopen inderdaad mensen in andere kledij rond. Ze hebben doosjes in hun handen waar ze verwoed op staan te tikken of die ze tegen hun oor houden. Er staan grote palen langs de weg en er zijn inderdaad vreemde koetsen, wagens op vier wielen die vooruitkomen zonder zichbare trekkracht. Ik heb het gevoel dat Grace iets voor me verzwijgd.
'Zou je het je zeer aantrekken als ik even rond kijk hier?' vraag ik haar dan.

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

[Wie wilt mijn personage tegenkomen?]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

{Als ik zou naar buiten ga kan ik haar wel tegenkomen??}

Life is like a novel, you're the author and everyday is a new page

Cecily Amelia Chauncey
'Wat is dit allemaal?' vraagt Anthony mompelend.
Ik kijk hem aan en haal mijn schouders op. 'Ik vind het maar vreemd,' mompel ik terwijl ik verder loop. We komen bij het einde van de gang waar weer een deur is. Een beetje een rare deur, want er zit glas in. Aarzelend doe ik de deur open en gelijk komt de frisse buitenlucht me tegemoet, maar op de een of andere manier voelt die anders aan dan thuis. Ik stap naar buiten en trek Anthony en Emmelie. Als ik de omgeving zie pak ik Anthony's hand iets steviger vast. 'Waar zijn we ooit beland?'

To the stars who listen — and the dreams that are answered

[Die van is al buiten ]

“You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor