• © Copyright Dracy
    ________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson. .


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Michael

    "Mooi geprobeerd, maar je eigen handen werken nog prima. Ik wil ze voor je halen maar daar blijft het bij."
    Lachend schud ik mijn hoofd en ik ga weer rechtop zitten. Het bier zet ik opzij en krab even op mijn hoofd.
    "Laat ze maar zitten dan," lach ik hard op.
    "Als je nou in een ander tijdperk geboren was geweest, in welk dan liefst?"
    Geamuseerd kijk ik haar en bijt op mijn onderlip.
    "Ik het tijdperk waarin ik gevoerd werd met druiven," grinnik ik. "Maar nee, rond 1900 of zo. Geen idee eigenlijk. Ik vind dit tijdperk prima genoeg."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    "Ik het tijdperk waarin ik gevoerd werd met druiven. Maar nee, rond 1900 of zo. Geen idee eigenlijk. Ik vind dit tijdperk prima genoeg."
    Ik lach zachtjes om zijn onverschilligheid. Een beetje meer fantasie zou hem geen kwaad doen.
    "Nou, dat was...boeiend," lach ik.
    Ik schud even mijn hoofd. Mijn blik glijdt naar het raam, waar de zon haar stralen doorheen werpt.
    "Heb je hier tuinstoelen?" vraag ik zachtjes. "Dan kunnen we in de zon zitten."
    Ik vind het een beetje zonde om binnen te zitten nu het zulk mooi weer is.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Kyle

    Irial barst in lachen uit. "Onbetaalbaar!" Zegt hij dan lachend.
    Hij grijpt even naar zijn buik en trekt me dan op zijn schoot. "Best wel vreemd, zonder ondergoed." Zegt hij met eem fonkeling in zijn ogen.
    Ik schud even lachend mijn hoofd. "Ja ja, je doet dit expres." Zeg ik grinnikend.
    Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en blaas zachtjes in zijn hals. Ik grinnik weer even en druk er dan een kusje in.
    Ik denk dat de volgende lessen lang gaan duren. Mijn handen laat ik over mijn bovenbrnen gaan en ik kijk Irial weer aan.

    [Zit op de camping en het is K*t weer -,-' Ach morgen hopen op beter weer. Blijfnoptimistisch toch?]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Mary

    "Ben nog nooit zo gelukkig geweest."
    Ik kijk hem even aan.
    "Nog nooit?" vraag ik zacht.
    Ik denk even na, en probeer me de laatste keer te herinneren dat ik gelukkig was. Echt gelukkig, zoals nu.
    Minstens tien jaar geleden, een beeld van een jonge vrouw, een slordige tien jaar ouder dan ik nu ben, en een man, samen met een klein blond meisje, met twee vlechtjes in de haren. Trots kijken ze toe hoe het meisje ongemakkelijk vooruit probeert te komen op een rode driewieler.
    Ik bijt op mijn lip wanneer de tranen in mijn ogen springen.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Irial

    "Ja ja, je doet dit expres."
    Ik hap even naar adem als hij in mijn hals blaast en er een kusje in geeft. Ik lach zachtjes als hij me aankijkt.
    "Nee, ik vind mijn boxer nu echt niet," zeg ik dan.
    Ik druk mijn lippen even op de zijne. Had ik al gezegd dat ik echt geen zin heb naar de les te gaan? Ik zucht even en verberg mijn gezicht in zijn hals. Hij sleurt me naar de les toe.

    Arion

    "Nog nooit?"
    Ik schud even mijn hoofd. Ik ben wel eerder gelukkig geweest, maar kan het niet vergelijken met wat ik voor haar voel. Het is iets compleet anders. Ik ben even in gedachten verzonken, tot ik merk dat Mary wel heel stil is. Als ik haar aankijk, zie ik dat haar ogen nat zijn van de tranen.
    "Hé," zeg ik zachtjes.
    Ik leg mijn hand op haar wang en ga wat dichter tegen haar aanliggen. Ik druk even een kusje op haar voorhoofd en kijk haar dan bezorgd in de ogen.
    "Van waar komen die tranen nou?" vraag ik stilletjes. Met mijn duim wrijf ik rustig over haar wang.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Hé. Van waar komen die tranen nou?"
    Ik snik en sla mijn ogen neer, mijn hand veegt enkele tranen van mijn wang.
    "Ik wou dat ze het konden zien," snotter ik zacht.
    Even hap ik naar adem, en ik wacht voor ik verder ga.
    "Ergens hoop ik dat ze nog trots op me zouden willen zijn, om hoe ik het zelf red, op hoe gelukkig ik nu ben, zoals ik ooit was met hen."
    Ik veeg mijn tranen weg, maar het is hopeloos. Er blijven steeds nieuwen komen.
    "Maar het gaat niet meer," zucht ik.
    "Als ik niet was weggelopen, als ik meer geduld met haar had gehad, dan-"
    Ik schud mijn hoofd en wend mijn gezicht even af van het zijne.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Kyle

    "Nee, ik vind mijn boxer nu echt niet." Zegt Irial dan.
    Hij drukt zijn lippen even op de mijne, dan verbergd hij zijn gezicht in mijn hals.
    Ik glimlach en leg mijn hoofd tegen zijne aan. Waarom ineens wachten? We zouden toch... Ach laat het, nog hèèl even dan.
    Ik doe mijn armen om Irials middel heen en wrijf met mijn handen over zijn rug.
    "Zullen we anders maar naar binnen gaan, naar de volgende les?" Vraag ik dan en duw mezelf licht tegen Irial aan.

    [ bericht aangepast op 15 juni 2012 - 23:16 ]


    Ich liebe dich 27.12.23

    Arion

    "Ik wou dat ze het konden zien. Ergens hoop ik dat ze nog trots op me zouden willen zijn, om hoe ik het zelf red, op hoe gelukkig ik nu ben, zoals ik ooit was met hen. Maar het gaat niet meer. Als ik niet was weggelopen, als ik meer geduld met haar had gehad, dan-"
    Ik neem haar in mijn armen en aai zachtjes over haar haren. Ik probeer zo rustig mogelijk adem te halen, in de hoop dat het haar ook kalmeert.
    "Ssshh," sus ik haar zachtjes. "Ze kunnen je dan misschien niet meer lijflijk zien, maar ze zijn bij je, babe." Voorzichtig leg ik één hand op haar hart. "En ik weet zeker dat ze trots op je zijn. Je bent zelfstandig, slim en menslievend. De één verlaat het nest wat vroeger dan de ander. Je bent een geweldig persoon, Mary. Hoe kunnen ze daar nou niet trots op zijn?"
    Ik druk zachtjes een kusje op haar voorhoofd en kijk haar in de ogen.

    [Weet even niet hoe ik daar moet op inspelen met Iri.]


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Ì pas wel even aan ;)


    Ich liebe dich 27.12.23

    Mary

    "Ssshh. Ze kunnen je dan misschien niet meer lijflijk zien, maar ze zijn bij je, babe. En ik weet zeker dat ze trots op je zijn. Je bent zelfstandig, slim en menslievend. De één verlaat het nest wat vroeger dan de ander. Je bent een geweldig persoon, Mary. Hoe kunnen ze daar nou niet trots op zijn?"
    Ik schud mijn hoofd.
    "Mama, misschien. Ik weet het niet," snik ik.
    "Maar hij heeft nooit naar me omgekeken."
    Ik vertik het om 'papa' te zeggen.
    "Op een dag was hij gewoon weg. Verdwenen. Ik heb het nooit begrepen," zucht ik.
    Ik nestel me tegen hem aan en probeer wat te kalmeren.
    "Ik weet niet eens waar hij nu is, en of hij überhaupt nog leeft. Dus heel erg veel zal het hem wel niet schelen. Als hij nog weet dat ik er ben, ten minste."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    aangepast


    Ich liebe dich 27.12.23

    Irial

    Ik geniet er ten volle van als hij zijn armen om mijn middel legt en over mijn rug wrijft. Onbewust krul ik mijn rug wat, zodat hij meer tegen zijn handen aan komt.
    "Zullen we anders maar naar binnen gaan, naar de volgende les?" vraagt Kyle terwijl hij dichter tegen me aan kruipt.
    Ik grinnik zachtjes, omdat het nogal tegenstrijdig over komt. Ik zit goed zo, dus doe geen enkele moeite om op te kijken.
    "We zullen wel moeten zeker?" zeg ik me duidelijke tegenzin.

    Arion

    "Mama, misschien. Ik weet het niet. Maar hij heeft nooit naar me omgekeken. Op een dag was hij gewoon weg. Verdwenen. Ik heb het nooit begrepen. Ik weet niet eens waar hij nu is, en of hij überhaupt nog leeft. Dus heel erg veel zal het hem wel niet schelen. Als hij nog weet dat ik er ben, ten minste."
    Ik voel een woede in me opborrelen als ik merk dat ze haar vader zo heeft moeten missen. Ik snap niet welke man het nou kan maken om van zijn eigen kind weg te gaan. En dan nog wel zonder ook maar enige uitleg te geven over het waarom ervan.
    "Nou, dat is dan zijn verlies," mompel ik. "Dan verdient hij niet eens zo'n dochter als jij."
    Ik veeg de laatste tranen van haar wangen weg en druk een troostend kusje op haar lippen. Ik ga haar missen, dat weet ik nu al.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Nou, dat is dan zijn verlies. Dan verdient hij niet eens zo'n dochter als jij."
    Ik kijk hem even aan en kus hem zacht terug.
    "Ik ben echt niet zo geweldig als jij denkt, Arion. Misschien was er wel echt een reden dat mama me haatte."
    Lipbijtend sla ik mijn ogen neer en ril. Ik voel de plotse neiging om me weer aan te kleden, en gewoon naar huis te gaan, om te sobben en huilen, met een grote pot ijs, maar hier, in Arion's armen liggen werkt even goed, en het is niet eens slecht voor mijn lichaam.
    Ik sla mijn ogen neer en begraaf mijn gezicht in zijn hals. Ik druk er een zacht kusje.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Arion

    "Ik ben echt niet zo geweldig als jij denkt, Arion. Misschien was er wel echt een reden dat mama me haatte."
    Ik zucht even. Het maakt me helemaal niet uit dat ze niet perfect is. Kan me ook niet schelen waarom haar moeder onenigheden met haar had. Ik trek haar steviger tegen me aan als ze haar gezicht in mijn hals verbergt en trek het deken wat verder over ons heen. Mijn handen glijden zachtjes over haar rug.
    "Mary, je moet niet zo kritisch zijn voor jezelf," zeg ik zachtjes. "Als je er klaar voor bent, dan vertel je me wel een keer wat er precies gebeurd s tussen jou en je moeder, maar ik durf wedden dat het mijn mening helemaal niet zal veranderen. Ik bewonder je en mijn hart heb je al veroverd. Die slechte kanten die jij bij jezelf zo aanwezig vindt zijn, neem ik er dan wel bij. Al heb ik er nog niks van gemerkt."


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Mary, je moet niet zo kritisch zijn voor jezelf. Als je er klaar voor bent, dan vertel je me wel een keer wat er precies gebeurd s tussen jou en je moeder, maar ik durf wedden dat het mijn mening helemaal niet zal veranderen. Ik bewonder je en mijn hart heb je al veroverd. Die slechte kanten die jij bij jezelf zo aanwezig vindt zijn, neem ik er dan wel bij. Al heb ik er nog niks van gemerkt."
    Ik zucht en druk nog een kusje in zijn hals.
    "Laat me alsjeblieft niet in de steek," zeg ik stil.
    "Jij, Charlie en tante Emma zijn de enigen die ik nog heb, en ik weet niet of ik nog een verlies aan kan," geef ik fluisterend toe.
    Ik ga wanhopig op zoek naar zijn hand en neem die in de mijne, en knijp er zacht in.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.