• © Copyright Dracy
    60
    ________________________________________________________________________
    "Het nieuwe jaar is net begonnen, er komen veel nieuwelingen op St.joseph School."

    Dit is het verhaal:

    "Je bent nieuw(of al bekend) op de school en je hebt gehoord over een Glee club, en zanggroep van de school. Het lijkt je wel wat, alleen je denkt dat áls je erbij zou gaan, je buitengesloten word. Je besluit om eens te gaan kijken hoe het is."
    [Je kiest zelf of je Personage bij Glee club komt, je hebt vrijheid om dat te doen.]
    ________________________________________________________________________
    Regels:
    - Het liefste iets meer dan één regeltje schrijven.
    - Niemand doet of zijn of haar personage perfect is.[Beslis niet wat andere doen.]
    - Ruzie mag, maar hou het wel reëel.
    - Pesten mag, tot een bepaalde hoogte.
    - We houden ons aan de verhaallijn, natuurlijk mag je er
    iets vanaf wijken, maar hou het wel zo dat je personage
    er weer makkelijk mee in kan gaan.
    - Max 4 Personages P.P
    - Verkering mag, maar alleen als de ander het ook wil.
    [Dwingen word niet geaccepteerd, alleen als het is afgesproken met elkaar, maar meld dat wel even aan Dracy.]
    - Houd je aan de regels. _______________________________________________________________________
    -Wil je solliciteren? Kan altijd.
    ________________________________________________________________________- Als je iets te zeggen hebt wat niet RPG bedoeld in ga dan praten met [] {} () Dan is het niet verwarrend.
    _______________________________________________________________________
    Als Pavarotti niet online is en het topic is vol. Mag je een nieuwe vragen aan Rajah of aan MisPattinson. .

    [ bericht aangepast op 13 juni 2012 - 15:07 ]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Michael

    "Aardbeien met chocoladesaus en slagroom?"
    Ik grinnik zachtjes en haal mijn schouders op.
    "Ik weet het niet. Kunnen we geen recept opzoeken? Of ben je eerder het type dat vanalles bij elkaar gooit gewoon omdat het lekker lijkt?"
    Ik lach hardop.
    "Gevoel koken, bedoel je," grinnik ik. "Klinkt goed. Gewoon naar de supermarkt gaan en alles pakker wat er ook maar een beetje lekker uitziet."
    Voorzichtig loop ik verder, niet al te snel en ik laat mijn ogen naar haar arm glijden.
    "Is dat zwaar?" vraag ik zachtjes. "Je arm continue zo houden?"


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "Sorry, die miste ik. Wat zei je?" vraagt Mary fronsend.
    Ik schud mijn hoofd even en druk een kusje op haar lippen.
    "Niks," zeg ik zacht. "Er zat een kriebel in mijn keel."
    Ik neem haar hand vast en trek haar terug achter me aan naar het Glee lokaal. Zoals ik al vermoed had is het nog steeds leeg.
    "Ben je zeker dat het nog geen middagpauze is?" lach ik.

    Charlotte

    Ik vraag me even af waarom hij zo moet lachen, maar het doet er niet echt toe.
    "Gevoel koken, bedoel je. Klinkt goed. Gewoon naar de supermarkt gaan en alles pakker wat er ook maar een beetje lekker uitziet."
    Ik knik zachtjes en volg hem verder. Nog steeds begrijp ik niet zo goed waarom hij me perse wilde komen halen in dat ziekenhuis, maar ergens ben ik er wel blij om. Ik schrik even als hij weer spreekt.
    "Is dat zwaar? Je arm continue zo houden?"
    Ik kijk even naar mijn arm omdat ik er tot nu toe nog niet echt op gelet heb. Hij hangt best goed, in die mitella.
    "Valt wel mee, al denk ik wel dat ik het na zes weken grondig zat zal zijn," zeg ik rustig. Ik kijk even naar zijn been en grinnik. "Ik denk dat jij het lastiger hebt," voeg ik er aan toe. "Mooi stel zijn we."


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Niks. Er zat een kriebel in mijn keel."
    Ik kijk hem even aan. Ik was er zeker van dat hij iets zei, maar ik zet het van me af en volg hem naar het lokaal.
    "Ben je zeker dat het nog geen middagpauze is?"
    Ik knik.
    "Ja, wacht maar."
    Ik vis mijn gsm uit mijn tas en kijk op de klok.
    "Tien uur. Zei ik toch?"
    Ik druk een kusje op zijn wang.


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Michael

    "Valt wel mee, al denk ik wel dat ik het na zes weken grondig zat zal zijn. Ik denk dat jij het lastiger hebt. Mooi stel zijn we."
    Ik grinnik zachtjes en schud met mijn hoofd de 'medelijden' weg. Het voelt nog steeds gemaakt. Alles wat ik zeg en doe. Ik weet niet of ik het meen. Toen ik boos was, toen meende ik het en het voelde bevrijdend. Nu, het voelt zo geforceerd. Ik moest haar wel komen ophalen. Ik had moeilijk kunnen zeggen dat ze het verder zelf maar moest redden, toch? Of had ik wel gewoon op straat kunnen blijven staan?


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Arion

    "Ja, wacht maar. Tien uur. Zei ik toch?"
    Ik kijk verbaasd op als het pas tien uur blijkt te zijn. Hoe kan dat nou? Ik kijk om me heen en grinnik even.
    "Waar hangen al die losers dan uit?" lach ik.
    Ik meen het niet echt, dat ze losers zijn. Ik zeg het eerder omdat zij zich er vanonder gemuist hebben en ik weer de lamme goedzak speel die braaf naar de les gaat. Ik plof op een stoel neer en trek Mary op mijn schoot.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Mary

    "Waar hangen al die losers dan uit?"
    Ik grinnik en ga op zijn schoot zitten. Zacht druk ik een kusje op zijn lippen.
    "Zijn wij niet de losers? Wij gaan ten minste braaf naar de les."
    Ik grinnik en kijk hem verliefd aan.
    "Ik weet niet, hoor."


    But I still have this faith in the truth of my dreams.

    Irial

    Ik kreun zachtjes als hij me in mijn hals kust en bijt.
    "Het is waar, ik hou van je," fluistert hij voor hij me weer kust.
    Voor ik mezelf kan tegen houden, druk ik hem dichter tegen me aan. Mijn kruis schuurt even langs het zijne, waardoor er een zucht over mijn lippen rolt.
    "Geen antwoord?" fluister ik.
    Ik bijt speels even op zijn onderlip.


    Kyle

    Irial trekt me dichter tegen zich aan en zijn kruis gaat langs het mijne.
    Ik kreun even zacht.
    "Geen antwoord?" Fluistert Irial en bijt even op mijn onderlip.
    Ik sterk uitdagend mijn wenkbrauw even op en grinnik even.
    "Geen antwoord." Fluister ik terug en nu bijt ik op mijn beurt even op zijn onderlip.


    Ich liebe dich 27.12.23

    Charlotte

    Opnieuw blijft Michael stil, en ik voel me weer ongemakkelijk worden. Ik zucht even. Wat voor zin heeft het eigenlijk? Het voelt geforceerd aan, ik weet dat hij zich schuldig voelt en niet begrijpt dat ik het hem niet verwijt.
    "Ik heb geen honger," deel ik stil mee.
    Mocht ik nu eten dan zou het me toch maar op de maag liggen. Ik schud mijn hoofd even, nee eten heb ik nu niet nodig.
    "Misschien een film?"
    Dan hoeft hij tenminste niet te praten. Op dit moment voelt het gewoon zo oncomfortabel dat ik zelfs naar een actiefilm zou kijken.

    Arion

    "Zijn wij niet de losers? Wij gaan ten minste braaf naar de les. Ik weet niet, hoor."
    Ik lach zachtjes. Ze heeft gelijk, maar dat ga ik niet toegeven.
    "Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik ben geen loser hoor," lach ik.
    Plagerig druk ik mijn lippen even over de hare.
    Zelfs de leraar heeft geen zin om terug te komen. En dan zeuren ze tegen ons dat we te weinig naar de les komen. Hoezo hypocriet?

    Irial

    Kyle kijkt me uitdagend aan, het gegrinnik is overbodig.
    "Geen antwoord," fluistert hij terug.
    Hij bijt op mijn onderlip en ik voel mijn opwinding met de seconde toenemen. Ik knijp wat steviger in zijn kont en druk mijn lippen op de zijne. Uit mijn rugzak gris ik snel een condoom dat ik in zijn achterzak stop.
    "Ik wil je, Kyle," fluister ik. "Doe het."
    Om hem te overtuigen zet ik mijn lippen even in zijn hals.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Michael

    "Ik heb geen honger."
    Ik knik zachtjes zonder haar aan te kijken. Slecht plan, ik wist het. Zachtjes bijt ik op mijn onderlip terwijl ik iets harder in mijn krukken knijp zodat ze steviger in mijn handen rusten.
    "Misschien een film."
    Fronsend kijk ik vooruit. Samen een film kijken? Met een kleine zucht haal ik mijn schouders op.
    "Wat jij wilt," zeg ik zachtjes.
    Voorzichtig loop ik een stukje vooruit. Het voelt zo gemaakt terwijl het vanochtend echt oprecht was. Gezellig en oprecht. Kunnen we niet gewoon het afgelopen uur terugspoelen en weer daar verder gaan?
    "Ben je nog boos?" vraag ik na een tijdje om de stilte te verbreken.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    "Wat jij wilt," zegt Michael schouderophalend.
    Hij is er gelukkig wel laaiend enthousiast over. Ik zucht even terwijl ik naast hem blijf lopen. Ik vraag me af of hij zich al de hele dag zo oncomfortabel gevoeld heeft bij mij in de buurt, en waarom hij er niks van gezegd heeft als dat zo was.
    "Ben je nog boos?" vraag hij na een tijdje.
    Ik kijk naar gezicht en denk even na. Ik heb niet de drang hem nog een keer te slaan, dus echt kwaad ben ik volgens mij niet meer.
    "Nee," antwoord ik eerlijk. Het voelt ook juist aan als ik het uitspreek. "Maar ik begrijp er nog steeds niet zoveel van," geef ik toe. "En jij? Nog kwaad?" vraag ik zachtjes.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Michael

    "Nee. Maar ik begrijp er nog steeds niet zoveel van. En jij? Nog kwaad?"
    Zachtjes schud ik mijn hoofd.
    "Nee," zeg ik niet al te hard. "Niet boos."
    Op dit moment voel ik eigenlijk niets. Geen emoties in ieder geval want mijn gips jeukt enorm. Het is om gek van te worden. Ik draai mijn hoofd naar haar toe en haal diep adem.
    "Wat wil je kijken?" vraag ik dan omdat ik ergens niet weet hoe nu verder. Het is gewoon stom. Zij is de enige sleutel naar mijn verleden en ik ben het aan het verpesten.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Charlotte

    "Nee. Niet boos. Wat wil je kijken?"
    Ik weet niet echt of ik het wel moet geloven. Hij klonk er namelijk zelf niet echt van overtuigd. Ik kan wel huilen. Waarom moest ik nou zo nodig onder een auto lopen en moest hij me perse komen halen. Liever had ik hem gewoon niet meer gezien nadat ik hem die klap gegeven had. Ik haal mijn schouders op en slik een krop weg.
    "Mag jij kiezen, volgens mij zou ik nu zelfs bij een horror ontspannen," geef ik met een schamper lachje toe.
    Ik veeg een verdwaalde traan van mijn wang.
    "Stomme arm," mompel ik, in de hoop dat hij er in trapt of ten minste niks vraagt.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

    Michael

    "Mag jij kiezen, volgens mij zou ik nu zelfs bij een horror ontspannen. Stomme arm."
    Bezorgd kijk ik haar aan.
    "Heb je zo'n pijn?" vraag ik zachtjes. "Heb je pijnstillers ingenomen?"
    Het zal me op dit moment een worst wezen welke film we kijken. Ik zal me er toch niet op kunnen concentreren. Het zal me niet eens boeien.
    "Kies jij trouwens maar," zeg ik zachtjes.
    Ik heb gewoon nergens meer zin in eigenlijk. Ik wil het verhaal weten, weg gaan en nooit meer terug komen. Dat is het, moet dat nou echt zo moeilijk worden?


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Kyle

    Irial knijpt steviger in mijn kont en drukt zijn lippen op de mijne.
    Ik zie zijn hand in zijn tas gaan en ik voel dat hij het condoom, dat hij eruit pakte, in mijn achterzak stopt.
    "Ik wil je, Kyle. Doe het." Fluistert Irial en zet zijn lippen in mijn hals.
    Een huivering trekt door me heen.
    "Hier?" Vraag ik als ik besef wat hij net zei. "Buiten? Ieder kan ons zien." Zeg ik, oké dit was denk ik erg blond.
    Ik voel dat ik rood word.


    Ich liebe dich 27.12.23

    Charlotte

    "Heb je zo'n pijn? Heb je pijnstillers ingenomen? Kies jij trouwens maar."
    Ik zucht even en kijk hem aan. Het boeit me niet welke film we kijken. Ik wil alleen een film kijken in de hoop dat het die vervelende spanning weg neemt. Ik haal een hand door mijn haren en besluit gewoon de olifant in de kamer maar te wijzen.
    "Meende je wat je zei?" vraag ik zacht. "Dat je gewoon wilt weten wat er gebeurd is? En dan vertrekken?"
    Als dat zo is, dan kan hij beter nu maar gaan want ik heb hem ondertussen wel alles verteld dat ik weet. Meer heb ik niet. Het is overigens niet mijn schuld dat hij het zich niet herinnert. Ik heb hem niet van die rots afgeduwd.
    Niet fysiek dan. Het was wel jouw schuld, Charlotte.


    I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.