• Dr. Pratchett Asylum for Insane teenagers since 1851 staat midden in de onbewoonde wereld van Engeland. Er is maar één toegangsweg en het dichtstbijzijnde bewoonde huis ligt zo'n 24 kilometer verderop. Om het oude gebouw ligt een grasveld met enkele bomen en vlak erachter een metershoog hek. Hier worden de zware gevallen heen gebracht, tieners die absoluut bij de beschaving vandaan gehouden moeten worden en waarbij geen kans op terugkeer in de beschaving is.
    Er zijn maar weinig ouders die dit voor hun kinderen kunnen betalen en het ervoor over hebben. De persoonlijke begeleiding kost een hoop geld en bezoek is niet toegestaan. Op een vreemde, regenachtige nacht om 12 uur precies, klikken alle sloten van de binnendeuren open, geen gang of kamer is ontoegangbaar voor de tieners. Alleen het vreemdste is dat elke vorm van leiding ontbreekt. Deze insane teenagers moeten het alleen zien te redden in een oud gebouw, waar de buitendeuren op slot zitten en het glas onbreekbaar is voor hun eigen veiligheid.


    De regels:
    - Ik wens dat je actief bent en regelmatig post. Ben je afwezig, meld het in het topic. Als je langer dan een week niet reageert, niets laat weten en mijn berichten negeert, valt je karakter ten prooi aan de anderen.
    - 16+ is zeker toegestaan, in alle vormen. Seks, geweld, etc.
    - Posts langer dan 2 regels.
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Ik, en alleen ik, mag een nieuw topic openen. Dit zodat ik ook het overzicht hou en alles snel kan aanpassen.


    Het gebouw:
    Het gebouw bestaat uit een kelder, de begane grond, een eerste en tweede verdieping en een zolder.
    De kelder en de zolder zijn een geval apart en nooit toegankelijk geweest voor de patiënten. In de kelder is de wasserette en de ruimte voor de medewerkers. Iedereen die er werkte had er een kamer en er is een keuken.
    De zolder is al sinds 1893 afgesloten, niemand heeft er sindsdien een stap meer gezet. In de lente van 1893 heeft er een gruwelijke gebeurtenis plaats gevonden, één van de patiënten sloeg door en heeft de gehele afdeling vermoord, niemand kon aan deze gestoorde ontsnappen. Het was een open afdeling met verschillende bedden en geen muren of deuren erin. Hoog in het plafond zitten grote ramen die de ruimte goed verlichten.
    De begane grond is verdeeld in twee ongelijke ruimtes. In de kleinste ruimte kom je binnen, daar vind je een receptie en de binnenkomst hal. Helemaal aan het uiteinde zie je een deur, van de bewaking. Het kleine kamertje bevat enkele telefoons en beeldschermen waarop camerabeelden weergeven worden. In de lange muur naast de balie van de receptie vind je klap deuren, die normaal goed afgesloten zijn. Daarachter bevind zich het trappenhuis en de lift in de verste linkerhoek. In de rest van de ruimte vind je verschillende banken met tafels, bedoeld voor de ouders van de kinderen en de kennismaking van het kind. De eerste en enige keer dat de ouders binnen mogen komen.
    De eerste verdieping is verdeelt in verschillende kamertjes. Sommige bedoeld voor recreatie en anderen onderzoek. Hier vind je de medicijnen en ander materiaal. De recreatieruimtes zijn beperkt. Een tv achter kogelvrij glas is waarschijnlijk het meest luxueuze eraan.
    Op de tweede verdieping vind je een lange gang. Aan de ene kant zijn de deuren roze geverfd en aan de andere kant blauw. De slaapkamers. Iedere tiener heeft zijn eigen kamer waar hij of zij normaal gesproken het grootste gedeelte van de dag door zou brengen. Er staan een bed en een kastje voor de weinige persoonlijke bezittingen die ze mogen hebben.
    In 1951 is het gebouw na zijn 100 jarige bestaan gerenoveerd met moderne en veiligere materialen en dergelijke.

    De rollen:
    Aurélie Rye Beate ~ 19 ~ Anorexia Nervosa en Manie ~ Assassin
    Jacklynn Evita Connor ~ 14 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Valentino
    Marella Mea Fletcher ~ 14 ~ Dwangneurose ~ Space
    Samantha 'Sam' Jeanine Billington ~ 17 ~ Conduct Disorder ~ Aragog
    Jenna Sophie Davis ~ 18 ~ kraambedpsychose Meanish
    Hailey Robberts ~ 15 ~ ontwijkende persoonlijkheidsstoornis ~ Mockingjayy
    June Lauren Hastings ~ 16 ~ Afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) ~ xHeavenlyx
    Celeste Mariah Debra Hullington ~ 16 ~ Alcoholisme en ADHD ~ Brutus
    Alexis Brooklyn Westlane [ Lexi ] ~ 18 ~ Separatieangst ~ JustMeanXx
    Michelle -Mich- Anne-Marie Blakely ~ 19 ~ Parkinson, Projectie en Regressie ~ Burlington
    Myra Bailey ~ 15 ~ Dissociatieve identiteitsstoornis (DIS) ~ Meanerd

    Nathan Justin Hale ~ 19 ~ Narcistische persoonlijkheidsstoornis ~ xHeavenlyx
    Christian Austen Aiden Mahone (Chris) ~ 18 ~ Paranoide Schizofrenie ~ Brutus
    Gilbert Fuchs ~ 19 ~ Posttraumatische stressstoornis ~ Aurelia
    Gabriël Arch ~ 19 ~ bipolaire stoornis type 2, gepaard met meervoudige psychoses (wanen & hallucinaties) ~ Cosette
    Lucas Alexander Daniëls [Luc] ~ 19 ~ Schizoaffectieve stoornis ~ IHeartMusicc
    Xavier (Spike) Grey ~ 21 ~ Borderline ~ DarkSavior
    Quinn Mason Addams ~ 17 ~ Dissociatieve Fugue en Depersonalisatiestoornis ~ JustMeanXx
    Jascha Michajlovitsj Solovjov ~ 18 ~ Posttraumatische stressstoornis en Bigorexia Nervosa ~ Mombasa
    Oliver Andrew Bruce / Mason Kyler Stone ~ 20 ~ Twee persoonlijkheden, verlatingsangst en een trauma ~ Meanish
    Emilio Sanchez ~ 19 ~ Erotomanie ~ Helios
    Matthew 'Matt' Patrow ~ 19 ~ Waanstoornis ~ Trident
    Yvo Enright ~ 18 ~ Hypergrafie en Achluofobie ~ Gabumon

    Het rollentopic
    De rollenstory


    Your make-up is terrible

    [Hallucinatieeee!]

    Jenna Sophie Davis
    Het brandde achter mijn oogleden, ik wist niet wat het was. Met een kreun opende ik mijn ogen. Ik lag op een wolk, vogels vlogen om me heen. Eentje wilde naast me neerstrijken, maar bleek niet op de pluizige stof te kunnen blijven zitten. Eigenlijk zou ik bang moeten zijn dat ik er ook doorheen zou vallen, maar dat was ik niet. Ik stond op, en liep, en liep, en liep. Aan mijn twee zijden zag ik luchtkastelen die mensen hadden gebouwd. Gebouwd in hun hoofd, ongelukkige mensen, die een plek wilden hebben om naar te ontsnappen, of de dromerige mensen die een oneindige fantasie hadden. Sommige waren echte kastelen. Sprookjeskastelen, middeleeuwse kastelen, glanzende en blinkende paleizen. Anderen leken meer op gewone huizen. De een was blauw, de volgende groen, dan kwam er weer een roze.
    Na mijlen lopen, op mijn kanten witte sokjes over de wolk, kwam ik bij mijn eigen huisje. Het was een boomhuis. Mijn eigen plekje in de tuin van mijn oma, waar ik als kind altijd speelde. Mijn lieve Austin lag in een wiegje van bladeren en takjes. In het echt zou dit waarschijnlijk zó zijn ingestort, maar hier bleef het staan, en het was prachtig. In de onderste houtblokken was een sierlijk patroon gekerfd, net als in de muren van het hutje. Ik ging een deur door, en werd omsloten door de armen van mijn droomman. Ik was niet van plan hem ooit nog los te laten. Mijn bruine haren fladderden zachtjes om me heen in het lichte briesje dat hier waaide. Ik tilde mijn hoofd op, en hij drukte zijn lippen zo teder als maar kon op die van mij. De zon ging feller schijnen, en met mijn hand in zijn nek voelde ik het kloppen van zijn hart.


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Mijn topics]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    [>Mijn topics]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Myra Bailey
    De jongen glimlacht vriendenlijk terwijl hij me aan kijkt. 'Aangenaam, ik ben Yvo,'zegt hij. Dan kijkt hij naar het meisje wat nog op de grond ligt. 'Kan jij even hij Mason blijven?' vraagt de jongen. 'Ik blijf eventjes bij Jenna. Jij mag ook wel, maar ik weet niet hoe ze reageert op vreemden.' Bang kijk ik naar de jongen die ik net met Yvo heb vast gebonden, hij ziet er eng uit! Eigenlijk vind ik iedereen eng bedenk ik me dan. 'Eh, okay,' zeg ik dan toch maar. 'Ik pas wel op... deze jongen...' Ik ga op mijn hurken naast de stoel zitten, terwijl ik kijk naar Yvo en het meisje. Een warm gevoel gaat door mijn lichaam, Yvo is de eerste mens die aardig tegen me doet, de eerste mens met een lichaam bedoel ik. 'Sufkop,' zegt Synta tegen me, 'Die jongen, Yvo, gaat je waarschijnlijk toch wel verraden!' 'Nee, dat doet hij niet,' fluister ik tegen Synta, 'Ik vertrouw hem... hij heeft een soort uitstraling.' 'Mfff,' ik zal je dan wel weer uit de problemen moeten helpen, wanneer je weer wat doms doet.' Ik ga daar maar niet op in, ik blijf naar Yvo en het meisje kijken.


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.

    Gilbert Fuchs.

    Aurelie slaat het aanbod af en ik haal wat onwetend de schouders op. Ik heb haar zelfs niet kunnen lokken met sla. Zelf weten dan maar. Dan eet ik al dat zalige voedsel zelf wel op. De vrouw brengt me mijn twee menu's en overhandigt me het wisselgeld.
    'Jij wat te eten?' vraag ik aan Samantha terwijl ik over mijn eten heen kijk en geef haar alvast wat geld.
    'Ik ga alvast aan een tafel zitten,' zeg ik en neem mijn eten mee naar een vrij tafeltje in het restaurant. Zwijgend begin ik aan mijn eerste menu, terwijl de beelden van S en Madeleine door mijn hoofd spoken. Het is vier jaar geleden dat ik haar voor het laatst heb gesproken en innerlijk moet ik de emoties nog verwerken. Ik heb haar bezorgde blik gezien en het verlangen om me weer te spreken. Maar ik ben niet toe aan een confrontatie met haar en S, ik kan het niet. Niet nu ik weet.. dat zij ervan weet. Ik wil haar weer spreken, maar niet met S erbij. Want het is de waarheid die ik haar vertelde; ik heb haar gemist. Ze is een zachtaardige, mooie vrouw geworden. Ik kan veel van haar leren.


    No growth of the heart is ever a waste

    Yvo Enright

    'Eh, okay,' zei Myra. 'Ik pas wel op... deze jongen...' Ze ging op haar hurken bij Mason zitten. Eventjes twijfelde ik of ik haar niet bij Jenna moest laten, maar ik wist gewoon zeker dat Mason niet los kon komen uit de touw. Ik zelf liep naar Jenna toe en hurkte bij haar neer. 'Jenna?' zei ik zachtjes. Ik hoorde Myra zachtjes fluisteren, maar ik hoorde het niet. 'Is er iets Myra?' vroeg ik aan haar.


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Aurélie Rye Beate

    Nadat ik dat gezegd heb en Gilbert zijn schouders heeft opgehaald, besluit ik om echt naar buiten te gaan. Als ik de deur openduw, voel ik de koude lucht en de motregen gelijk al. Ik zucht en stap naar buiten, deze frisse lucht moet me wel goed doen aangezien de geur van frituurvet me misselijk maakte binnen. Ik loop eens een stuk om het gebouw heen, en keer uiteindelijk terug maar ga niet naar binnen. Op mijn geleende kleding vormen de spetters op mijn schouders een afdruk, mijn haar word nat maar ik trek me er niets van aan. Alleen ga ik buiten op een nat bankje bij de buiten-eetgelegenheid van de Mac zitten die nu natuurlijk uitgestorven is. Ik word steeds natter en uiteindelijk begin ik zo af en toe te rillen maar ik weiger om terug te gaan. Voor me uit starend wacht ik tot Gilbert en Samantha klaar zijn.


    Your make-up is terrible

    [Jenna is nu door de kamer aan het huppelen ofzo.. En ze knuffelt en kust iets.. Waarschijnlijk een kast ofzo, misschien een van jullie... :'D]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    [Oww, ik dacht dat ze gewoon gehypnotiseerd lag net zoals haar andere keren]


    Always though that I might be bad. Now I'm sure that it's true, cause I think you're so good & I'm nothing like you

    Gilbert Fuchs.

    Al wachtend op Samantha zit ik mijn eerste menu te nuttigen. Op mijn dooie gemak werk ik de frietjes naar binnen en zo nu en dan een hap van mijn big mac. Die liter cola waarmee ze me hebben opgescheept is ook nog wel te doen, alhoewel ik kan voorspellen dat ik zal piesen als een rund straks.
    Ik werp een blik naar buiten, waar het is gaan regenen. Godver, wat een triest weer. Moge het duidelijk zijn dat we weer in Engeland zijn..
    Ik neem nog een hap van mijn burger en een slok cola.
    Wacht eens even.. zit Aurelie niet buiten? Misschien moet ik kijken of ze in orde is. Maar misschien wil ze juist met rust gelaten worden. De Mac is nu niet bepaald een toevluchtsoord voor anorexiapatiënten. Maar aan de andere kant.. als iemand met haar weerstand te lang buiten blijft, zal ze snel ziek worden. Ik prop de hamburger in mijn mond en besluit toch maar naar buiten te gaan, nu Samantha nog aan het bestellen is.
    'Aurelie..' zeg ik op een licht verbaasde toon als ik haar doorweekt aantref op een bankje.
    'Wat doe je hier in die regen?' Ik merk dat ze rilt van de kou.
    'Je hoeft niks te eten, maar zorg op z'n minst dat je niet ziek wordt. Kom mee naar binnen, daar is het droog,' zeg ik terwijl ik schuil onder een afdakje waar de rokers normaal staan. Ik trek mijn vest over het hoofd, waardoor ik alleen nog een wit shirt aan heb.
    'Hier, ik heb wat droogs voor je.'


    No growth of the heart is ever a waste

    Samantha
    Mijn ogen begonnen te twinkelen toen ik al het voedsel zag. Gilbert zat nu te eten, en eerlijk gezegt wist ik niet waar Aurelie uithangt.
    Uiteindelijk was het mijn beurt.
    ''Eh- Éen bigmac menu, twee wraps en een cola alstublieft.'' glimlachte ik, betaalde en wachtte geduldig op mijn bestelling.
    Toen ik even omkeek, zag ik dat Gilbert niet meer op zijn plek zat. Ik fronste nadenkelijk. Waar was hij? Ik haalde een hand door mijn haren en nam mezelf voor dat hij naar het toilet, aangezien zijn hoeveelheid cola. Ik glimlachte dankbaar naar het meisje wat me mijn bestelling gaf, en zwijgend ging ik aan de tafel van Gilbert zitten, en begon aan mijn eten.

    [ bericht aangepast op 31 mei 2012 - 19:53 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Aurélie Rye Beate

    Ik kijk verbaasd op als ik mijn naam hoor. Het is Gilbert. Hij is toch nog niet klaar met eten? Zelfs voor hem zou dat veel te snel zijn.
    "Wat doe jij hier in die regen?" vraagt hij. Ik veeg mijn natte haar uit mijn gezicht en kijk hem aan.
    "Je hoeft niks te eten, maar zorg op z'n minst dat je niet ziek wordt. Kom mee naar binnen, daar is het droog." zegt hij vanaf een afstandje. Ik schud alleen kort mijn hoofd maar hij ziet het niet omdat hij zijn vest over zijn hoofd trekt.
    "Hier, ik heb wat droogs voor je."
    Ik sta op en ben licht ontroerd door wat hij zegt en het gebaar van zijn vest, maar ik neem het niet aan. Ik loop naar hem toe zodat ik ook droog onder het afdakje sta.
    "Nee, ik wil niet naar binnen." zeg ik met een zachte stem. Ik heb besloten om het eerlijk te spelen tegenover hem, ik weet ondertussen ook alles van zijn kant af.
    "Ik word misselijk van de geur die daar hangt en ik kan het niet aanzien om andere mensen te zien eten." geef ik toe, met een lichte walging van mezelf.


    Your make-up is terrible

    Gilbert Fuchs.

    "Nee, ik wil niet naar binnen," zegt ze, mijn aanbod afwijzend. Ik zwijg en hou het vest in mijn handen.
    'Uh.. oke,' mompel ik. Ik ben geen psychiater, ik zou bij god niet weten wat te doen in een situatie als deze.
    "Ik word misselijk van de geur die daar hangt en ik kan het niet aanzien om andere mensen te zien eten," legt ze uit.
    'Huh?' Ik begrijp het niet, hoe kan ze misselijk worden als ze anderen ziet eten? Ik dacht dat het alleen om haarzelf ging.
    'Wil je zo terug? Of wil je naar een plek waar je goede herinneringen aan hebt? Ik kan ook wat fruit voor je bestellen. Dat is safe,' bied ik aan. Ik kan simpelweg niet begrijpen hoe eten je grootste vijand kan zijn. Eten is goed, eten is lekker. Misschien komt het wel door mijn stofwisseling. Ik vraag me af of Aurelie ooit echt dik is geweest, dat ze zo is geworden zoals ze nu is. Ik kom geen gram aan, al doe ik mijn best.


    No growth of the heart is ever a waste

    [Neh, ik vond het zo veel grapiger, dus ik heb besloten dat ze het allebei heeft. Dat zal ik er in het vervolg wel bij zetten.]


    Thou shallt not stir one foot to seek a foe.

    Myra Bailey
    De jongen kijkt om, 'is er iets Myra?' vraagt hij. 'Eh... ' Ik kijk hem alleen maar aan, tot dat ik snap dat hij vroeg hoe het met me gaat! Hij vroeg me hoe het met me gaat! Hij vroeg me... Ik krijg tranen in mijn ogen, 'Zie je wel Synta, hij is aardig! Nog ooit heeft iemand me gevraagt hoe het met me gaat!' fluister ik. Synta reageert niet. 'Eh... Ja het gaat wel hoor!' zeg ik dan maar tegen de jongen. Ik voel mezelf rood worden. Hij vroeg me hoe het met me gaat! Dan reageert Synta toch: 'Myra... hij vroeg alleen of er wat is... zijn letterlijke woorden waren: is er iets, Myra.' Toch blijf ik blij, ik glimlach, dat heb ik zo ver ik het weet al jaren niet meer gedaan, misschien zelfs nooit! 'Kijk ik glimlach!' zeg ik tegen de jongen.


    "Wheeeeze" ~ Mizuki, Kamisama Hajimemashita.