• The Night Games (The 3th Hunger Games)

    Welcome at the night games
    May the odds be ever in your favor


    Geachte tributen,

    de derde hongerspelen komen eraan en dit jaar zijn ze iets anders dan anders. Overdag is er niks anders dan anders, maar ’s nachts zal de hel losbreken. In ieder gedeelte van de arena zullen de omstandigheden zeer verslechteren en er zullen speciale nacht mutilanten losgelaten worden. Met andere woorden: De arena wordt dan geheel omgetoverd tot een horror tafereel.

    Met vriendelijke groet,
    De Spelmaker



    De arena bestaat uit 5 gedeeltes, allemaal met andere omstandigheden.

    Woestijn:
    Hier ligt de hoorn des overvloeds. Deze bevat natuurlijk allerlei handige spullen. Helaas zijn de omstandigheden in de woestijn niet echt prettig. Overdag is het er bloedheet. Er is nergens water of beschutting. Er staan wel een paar cactussen, maar het sap daarvan is zeer giftig. Je krijgt eerst waanbeelden. Deze worden steeds erger, tot je lichaam langzaam uitdroogt en je uiteindelijk sterft.

    Jungle:
    De jungle is goed beschut en bevat vele bomen en aardig wat kleine meertjes. Het water uit de meertjes is gewoon schoon en er kan dus veilig van gedronken worden. In de meeste bomen kan niet geklommen worden. Maar bij enkelen zijn de takken hier geschikt voor.

    Zee:
    De zee is precies zoals een zee hoort te zijn. Hij is zout en golft tamelijk erg. Alleen de beste zwemmers zullen tegen deze golven opgewassen zijn, maar gelukkig zijn er nog rotsen waar men prima op kan staan en zo de overkant kan bereiken.

    Gebergte:
    Het gebergte is niet heel hoog en er ligt dus geen eeuwige sneeuw. Lawines zijn er dus over het algemeen niet, maar er zijn wel losliggende stenen die plots kunnen vallen. Verder zijn er vele rivieren met drinkwater. Vanaf de toppen van de berg kan je de hele arena overzien.

    Met as bedolven stad:
    Ooit lag hier een prachtige stad, maar na de uitbarsting van de nu slapende vulkaan is deze helemaal onder het as bedolven. De huizen liggen echter niet diep en sommige steken zelfs boven de as laag uit. In de huizen kunnen waardevolle spullen gevonden worden.

    Tributen:
    District 1:
    Alana-RosalieBlack
    man

    District 2:
    Vrouw
    Damon-CarrotCurls

    District 3:
    Jasmine-FluffyFire
    Michael-Deejay

    District 4:
    Carmen-HurtedHeart
    man

    District 5:
    Vrouw
    man


    District 6:
    Vrouw
    Delano Mearsen-SRamos

    District 7:
    Juliana-Moringa
    man

    District 8:
    Jillana-CarrotCurls
    man

    District 9:
    Dawnelle-Rider
    Vincent-MyMisery

    District 10:
    Vrouw
    man

    District 11:
    April-Deejay
    Danny-RosalieBlack

    District 12:
    Luena Eleora-SRamos
    man



    •Je mag twee tributen, maar dan moet er eentje snel sterven
    •Te lang niet actief=dood, tenzij je het meld
    •Wanneer je niet gewond raakt en je dus een soort supertribuut hebt, wordt je verscheurt door nacht mutilanten
    •Doden en verwonden alleen met toestemming
    •Geen 16+
    •Voor de spelen beginnen, moet iedereen zijn privé sessie in een PB sturen voor punten
    •Voor een parachuutje moet je toestemming vragen
    •Wanneer je niet via je tribuut praat, doe je dit met (),[],{}


    [ bericht aangepast op 9 juni 2012 - 10:23 ]


    Happy Birthday my Potter!

    Vincent:

    "Ik weet het niet. We kunnen naar het geberde gaan." Zei ik en keek even om me heen. "Ik heb alleen geen idee waar het is." Ik keek bang om me heen, straks kwam er weer zo een monster.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Delano

    Kijkt rond. 'Wat nou als in elk gebied iets gebeurd Vincent?' vraag ik en kijk hem aan. 'Dan zouden we in de bergen ook niet veilig zijn.' Ik draai een rondje met Julie in mijn armen en kijk rond.


    ~

    Julie
    Ondertussen werd ik alweer opgetild door Delano. Hij en Vince zaten een plek te verzinnen om te verblijven in de arena. Ik zucht geirriteerd. 'Alsof er een plek is die veilig is, overal kun je aangevallen worden door mutilanten of tributen.'
    Als ik me weer uit Delano zijn greep probeer te worstelen komt er een parachutje naar beneden dwarrelen die op mijn schoot beland. Onmiddelijk maak ik het open en zie een potje met zalf erin zitten. 'Dat duurde lang,' mompel ik en smeer het op de wond. Ik krimp ineen als het begint te prikken en laat het potje vallen. Tussen de tranen door pak ik het potje weer op en laat me op de grond zakken. Ik moet moedig blijven door de sponsors. Voorzichtig smeer ik nog wat op de wond, wat weer verschrikkelijke pijn veroorzaakt. Ik sluit me ogen met de hoop dat het wegtrekt. Na een tijd trekt het weg en begint het te verdoven. Ik kan mijn been normaal bewegen zonder dat het een erntige pijn veroorzaakt. Met de mouw van mijn shirt veeg ik de tranen weg en bind het potje om mijn riem. Als ik probeer op te staan zak ik door de knie maar weet me overeind te houden door naar Delano zijn vest te grijpen. 'Ik denk dat lopen nog niet gaat,' zeg ik een beetje beschaamd.


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Vincent:

    "In elk gebied iets gebeurt." Mompel ik en kijk even rond. "Zou kunnen. Dan kunnen we het best gewoon van gebied naar gebied trekken?" Vraag ik en kijk naar de bergen.


    We've lived in the shadows for far too long.

    Delano

    Glimlachend til ik Julie weer op. 'Welke kant gaan we op?' vraag ik en kijk rustig rond. 'In de jungle word je doof door een vrij hoog geluid, in het water zitten rare monsters' som ik op.


    ~

    Julie
    Delano tilt me weer op. Het is dodelijk vervelend om de hele tijd opgetild te moeten worden, ik wil niet van mensen afhankelijk zijn. 'In de stad zijn er mutilanten die eruit zien als de overgebleven tributen,' mompel ik. 'Waarschijnlijk hebben ze overal wat neergezet, dat we nergens normaal kunnen slapen. Ik stel voor om naar de stad te gaan.'


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Delano

    'Het maakt mij niet meer uit' zeg ik vermoeid en kijk even naar Julie. Rustig begin ik met haar in mijn armen een kant op te lopen achter Vincent aan. Het enige wat ik wilde was rustig even zitten en misschien wat eten.


    ~

    (Wat heb ik gemist. Samenvatting??)


    I'm finally back, Finally after a Year break

    SRamos schreef:
    Luena

    'Kunnen we niet terug naar ons eigen?' vraag ik en sla hard om me heen. Ik word door iets vast gegrepen in mijn been en bijt hard op mijn tanden tegen een gil. 'We gaan hier nu weg Carmen' zeg ik en sla het ding van mijn been


    Voor HurtedHeart


    ~

    Lieve mensen

    Ik heb ook een RPG over The Hunger Games. Dus als jullie en rol willen kun je die hier invullen:

    Rollen

    xx


    ~

    Vincent:

    Rustig loop ik door het gebergte, het was niet zo heel moeilijk. Tot nu toe was er nog niet zoveel gebeurt. "Vincent help, help." Het was de stem van mijn zusje. Die was hier toch niet? Vragend kijk ik Delano vragend aan.


    We've lived in the shadows for far too long.

    (Alana, district 1, en Danny, district 11, mogen dood. Zijn er vrijwilligers om het klusje te klaren?)


    Happy Birthday my Potter!

    Julie
    We lopen door de bergen. Uit verveling begin ik zacht te zingen. 'Ik heb een potje met vet, al op de tafel gezet, ik heb een potje, potje, potje, potje vet al op de tafel gezet dit was het eerste couplet.' Zo gaat het een tijdje door. Ik stop even met het lied als Vince ons na een geluid vragend aankijkt. 'Kom op, verderlopen, ik wil niet de tijd verspillen als ik niet meer lang te leven heb,' zeg ik terwijl ik met mijn nagels bezig ben. 'Wat? Hij is gebroken?' zucht ik terwijl ik het afgebroken deel van mijn duim trek. Dan begin ik weer vrolijk te zingen. 'Ik heb een potje met vet....'


    “My thoughts are stars I cannot fathom into constellations.”

    Delano

    'Julie sshtt' zeg ik en leg een vinger op haar lippen. Ik hoor het geluid ook maar weet niet goed wat het betekend voor Vincent. Dan hoor ik een ander geluid. De stem van een meisje. 'Mijn zusje' fluister ik zacht terwijl het verdriet in mijn stem te horen is.


    ~

    Vincent:


    "Wat is dit, dit is ongelofelijk." Zeg ik zacht en loop veder. Ik kijk om me heen opzoek naar mijn zusje. "Melanie, Melanie." Schreeuwde ik in het rond. Ik was bang, mijn zusje kon hier onmogelijk zijn.


    We've lived in the shadows for far too long.