• We're not like the others



    In het hartje van New York staat de privéschool St. Michaëls. Voor buitenstaanders lijkt het een normale privéschool zoals er wel meer van zijn in New York, maar niets is minder waar. Om op het St. Michaëls toegelaten te worden moet je namelijk een speciaal iets hebben. Een gave. De leerlingen leren om te gaan met hun gave, maar krijgen daarnaast ook nog andere lessen. Geen normale lessen zoals en Engels en wiskunde, want hun gave is niet het enige wat hun bijzonder maakt. Ze bezitten over magische krachten. Sommige hebben de krachten van hun ouders gekregen, bij anderen was het er gewoon. Niet alle leerlingen bezitten over die krachten. Er zitten ook leerlingen bij die het daglicht niet kunnen verdragen, en leerlingen die eens per maand in een wolf veranderen.

    De school bestaat uit twee afdelingen: De Caligas, daar komen de meest sluwe en listige leerlingen in. De Leonim, waar de meest dappere en moedige leerlingen in zitten.



    De Caligas:
    May Rose White ~ Weerwolf ~ energie 'aftappen' ~ HurtedHeart
    Alexis Freya Johnson ~ heks ~ geestelijk manipuleren ~ Valentino
    - Aurora 'Aury' Ember Montgomery ~ vampier ~xMarvelous
    Nathan Alexander Daniëls ~ half vampier, half demoon ~illusies vormen ~ Iheartmusicc
    Jace Daniël Fox ~ vampier ~ iemands lichaam overnemen ~ Morticia
    - Philip Wayne Parker ~ weerwolf ~ elektriciteit besturen ~ Password
    2 jongens en 2 meisjes

    De Leonim
    Feline Haven Chase~ Heks ~ Elementen besturen ~ xMarvelous
    Destiny Milexi Ramirez ~ half heks, half weerwolf ~ telekinese ~IHeartMusicc
    Louise Erika Sweet ~ vampier ~ vliegen ~ RainbowShine
    - Celeste Jade Fox ~ half vampier, half heks ~ ijs ~ Morticia
    Jayden Jason Bright ~ half vampier, half tovenaar ~ immuun voor andermans gaven ~ HurtedHeart
    Jerry 'Jer' Ralph Moore ~ weerwolf ~ telepathie ~ Password
    - Lucas Justin Porter ~ tovenaar ~ kan onzichtbaar worden ~ xMarvelous
    1 meisje en 2 jongens


    Regels:

    -Minimaal 3 regels schrijven
    -16+ is toegestaan
    -Geen 'perfecte' personages
    -Eerst max. 2/3 personages [jongen en meisje]
    -Liever alleen meedoen als je niet al na 1 topic stopt
    -OOC graag [], () of {}
    -Het zijn twee afdelingen waar rivaliteit tussen is dus ze zijn niet allemaal beste vriendjes van elkaar, juist eerder het tegenovergestelde
    -Ik open de nieuwe topics, ik kom elke dag wel online en als ik een paar dagen weg ben wijs ik iemand anders aan die het topic kan openen.


    Story


    Het is de eerste lesdag.

    begane grond
    1e verdieping
    2e verdieping
    3e verdieping


    [ bericht aangepast op 19 mei 2012 - 21:17 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Geovanni Naldo Nelson.

    "Niets, ik heb geen zwakte," Mompelt ze. Haar stem klinkt anders dan eerst.
    Ik draai mijn hoofd en zie dat de glimlach op haar lippen verdwenen is. Ik concentreer me en krijg het gevoel dat ze liegt.
    "Celeste, je liegt," Zeg ik tegen haar. "En als er iets is waar ik niet tegen kan, is het liegen," Leg ik uit. Alhoewel, sommige vrouwen hebben dingen die ze liever voor zichzelf houden. En dat respecteer ik wel.
    "Wil je het me vertellen?" Vraag ik iets zachter. Ook de grijns is van mijn lippen verdwenen. Nu is het serieus.

    Louise Erika Sweet
    Hij zakte op de grond via de kluisjes. Oeps, misschien was het toch te veel.
    'Graag,' Mompelde hij. 'Even wachten. Ik haal iets uit de eetzaal. Ben binnen 30 seconden terug.' Zei ik met bezorgdheid in mijn stem. In 30 seconden kon ik met gemak snel naar de eetzaal rennen en weer terug. Snel renden ik daar naar toe, maar niet op topsnelheid. Ik had er geen zin in om sommige mensen af te schrikken als of er een ninja plotseling langs ze komt. In de eetzaal pakte ik een fles water en brood met wat er op. Zelf had ik geen honger. Ik rende wat slomer weer terug. 'Hier.' Zei ik met een kleine glimlach. Ik legde het naast hem neer.


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Celeste Jade Fox.
    Hij draait zijn hoofd, waardoor ik mijn gezicht afwendt naar de grond, maar ik wist dat hij de blik op mijn gezicht al gezien had. “Celeste, je liegt,” Fijn, krijg ik dat ook weer erbij. “En als er iets is waar ik niet tegen kan, is het liegen,” Legde hij uit. Nee goh, denk je dat ik dit voor mijn plezier doe zo? Ik wil je liever ook de waarheid zeggen, maar als het om dit gaat moet ik wel liegen. Je zou het toch niet snappen, dus het is beter om mijn mond te houden.
    “Ik kan ook niet tegen liegen, Geovanni, maar je snapt het niet… Soms moet je liegen…” Weer wendt ik mijn gezicht af.
    “Wil je het me vertellen?” Hij stelde de vraag iets zachter dan ik gewend van hem was, en zelfs de grijns was van zijn gezicht verdwenen – al helemaal iets dat ik niet van hem gewend was.
    Ik keek hem nadenkend aan en deed mijn ogen pijnlijk dicht. “Het spijt me, maar ik kan het je niet zeggen…” Mijn stem was zachter geworden dan ik wilde, en ik voelde mijn humeur snel daarna ook weer naar beneden gaan. “Wil je me neerzetten? Je kunt het misschien een ander moment afmaken, ik… ik voel me nu niet zo goed.” Ik voelde mijn hart in mijn keel kloppen. Oh, what a joy to be me.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Jerry 'Jer' Ralph Moore.

    "Even wachten. Ik haal iets uit de eetzaal. Ben binnen 30 seconden terug,"
    Normaal als ik me goed zou voelen, zou ik gaan tellen. Gewoon puur voor de lol. Maar niets in mijn hele lichaam heeft daar zin in.
    Ik hang tegen de kluisjes en staar glazig voor me uit.
    "Hier," Hoor ik en kijk op. Louise houdt een flesje water en een broodje in haar handen.
    Ik pak het aan en begin het broodje op te eten. Nog nooit heeft een broodje uit de kantine zo lekker gesmaakt.
    Wanneer alles op is, ga ik rustig weer op staan. "Dankje," Mompel ik.
    Ik heb nog wel hoofdpijn, maar het is een stuk minder. Ik werp een blik naar mijn pols en zie dat er slechts een wit streepje zichtbaar is.

    Geovanni Naldo Nelson.

    "Ik kan ook niet tegen liegen, Geovanni, maar je snapt het niet… Soms moet je liegen…" Ze wendt haar gezicht af.
    En omdat ik mijn hoofd niet verder kan draaien, kijk ik weer voor me uit. Ik krijg de neiging om mijn gave te gebruiken, maar haar gevoelens zijn privé. In mijn hoofd wordt een tweestrijd gevoerd..
    Haar woorden halen me uit mijn gedachten. "Het spijt me, maar ik kan het je niet zeggen…"
    Ik zucht zachtjes. Ik kan het je niet zeggen. Wat verzwijgt ze voor me? Ik.. blijkbaar ben ik niet zo'n goede vriend als ik dacht. Ze zal me wel zien als 'iemand'.
    "Wil je me neerzetten? Je kunt het misschien een ander moment afmaken, ik… ik voel me nu niet zo goed,"
    Ik rol met mijn ogen. Gelukkig kijkt Celeste de andere kant op en kan het niet zien.
    Het is een smoesje. Een zielige smoes. Ik heb het verpest en nu wilt ze weg, zodat ik de rest van je dag niet kan verpesten.
    Direct haal ik mijn handen bij haar benden weg en ze glijd van mijn rug af.

    Celeste Jade Fox.
    Direct nadat ik het gezegd had, haalt hij zijn handen bij mijn benen weg en glijd ik van zijn rug af, waardoor ik me gelijk beschaamd voel dat ik het überhaupt aan hem gevraagd had. Dat de woorden over mijn lippen rolde en ik ze niet tegen kon houden.
    “Je vindt me nu vast een aansteller,” Verlegen en ongemakkelijk beet ik op mijn volle onderlip totdat deze rood zag. “maar geloof me, als je het wist…” Ik schudde mijn hoofd en keek naar de grond, terwijl mijn handen nerveus aan mijn broekrand plukte.
    “Ik… vertel het je nog wel eens…” Oké Celes, en nu wegwezen voordat de tranen komen. Echter kwam er al een traan over mijn wangen glijden en ik draaide snel weg om daarna wat rustiger weg te lopen. Misschien had hij het wel niet gezien en kon ik nu gewoon normaal weglopen alsof er niets gebeurd was.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Geovanni Naldo Nelson.

    Ik draai me om en kijk haar aan.
    "Je vindt me nu vast een aansteller, maar geloof me, als je het wist…" Ze schud haar hoofd en kijkt naar de grond. Ondertussen bijt ze nog steeds op haar onderlip.
    "Ik… vertel het je nog wel eens…"
    Voordat ze zich omdraait, zie ik nog net die éne traan op haar wang schitteren. Ik slik even en kijk haar na. Het is dus geen simpel 'iets' waar ze een zwak voor heeft. Het zit heel diep..
    Ik schud mijn hoofd en sla mijn ogen neer. Ik heb nog een zwakte.. Ik kan niet tegen vrouwen die huilen..
    Wat nu? Het liefste loop ik naar haar toe en troost ik haar, maar.. Ik woel even met mijn hand door elkaar.
    Ik snap dat ze tijd nodig heeft. Waarschijnlijk is het iets vreselijks en nu haal ik weer herinneringen op bij haar op.
    Ik zucht en gebaar naar Feline dat ze me even alleen moet laten. Ik loop de andere kant op, weg van Celeste.

    [En nu? D: Eigenlijk wil ik Celeste terug laten gaan, maar.. I dunno.]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Morticia schreef:
    [En nu? D: Eigenlijk wil ik Celeste terug laten gaan, maar.. I dunno.]


    [Uhh.. I don't know? Of je moet met iemand anders gaan praten.. Of ik stuur Geovanni terug?]

    Password schreef:
    (...)

    [Uhh.. I don't know? Of je moet met iemand anders gaan praten.. Of ik stuur Geovanni terug?]

    [Ik laat Celeste zichzelf wel een schuldgevoel aanpraten en terug gaan. (: ]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Morticia schreef:
    (...)
    [Ik laat Celeste zichzelf wel een schuldgevoel aanpraten en terug gaan. (: ]


    [Oké, ik ben benieuwd. ;D]

    Celeste Jade Fox.
    Ik voel me vreselijk. De angst kwam weer bij me naar boven zetten en ik kon niet doen alsof het er niet was, want het was er wel. En het leefde nog diep in mij.
    Net had ik Geovanni weggeduwd, want ik wilde het hem nog niet vertellen. Hij moest vast denken dat ik me aanstelde, dat mijn zwakte en angst niets is. Dat ik bang ben voor kleine spinnetjes of zo, want dat denkt toch bijna elke man? Ik was bang voor zijn reactie geweest, en dat ben ik nog steeds, maar ik wist dat hij het wel mocht weten… ooit.
    “Shit, waarom is dit zo damn moeilijk?” Naarmate ik verder liep, voelde ik steeds meer een grotere leegte in me en een drang om terug te gaan. Ik lette niet op de mensen die me raar aankeken omdat ik in mezelf praatte, en draaide me om, om gelijk weer terug te lopen.
    Ik kwam weer in dezelfde gang, maar ik zag alleen Feline staan en geen Geovanni. “Waar is… Ach laat maar, ik zie je zo Feline!” En snel rende ik de gang door om de hoek om te rennen en een paar meter voor me Geovanni te zien lopen. Hij leek ook niet echt in één van zijn beste buien. “Hé Geovanni!” Riep ik door de gang, maar het was meer een gebroken stem waarmee ik het riep, en sommige mensen die door de gang liepen, keken me raar aan.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    [Ik reageer zo. Eerst even thee zetten voor mijn moeder, want ze is ziek ]


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Geovanni Naldo Nelson.

    "Hé Geovanni!" Hoor ik iemand roepen. Het is de stem van Celeste, dat weet ik zeker. Maar.. ben ik nu aan het gek worden? Ze is net weggelopen en nu komt ze terug? Als je me in de war wilt brengen, ben je lekker bezig!
    Ik draai me om en zie dat ze naar me toegelopen komt. "Hey Celeste," Zeg ik tegen haar. Mijn stem is vreemd. Hij klinkt verward, maar ook blij.
    Ik kijk haar met een frons in mijn wenkbrauwen aan. "Jij.." Verder kom ik niet. "Je liep weg en nu ben je er weer?" Vraag ik verward en probeer nonchalant een hand door mijn haar te halen.

    RainbowShine schreef:
    [Ik reageer zo. Eerst even thee zetten voor mijn moeder, want ze is ziek ]


    [Beterschap voor je moeder. (:]