• We're not like the others



    In het hartje van New York staat de privéschool St. Michaëls. Voor buitenstaanders lijkt het een normale privéschool zoals er wel meer van zijn in New York, maar niets is minder waar. Om op het St. Michaëls toegelaten te worden moet je namelijk een speciaal iets hebben. Een gave. De leerlingen leren om te gaan met hun gave, maar krijgen daarnaast ook nog andere lessen. Geen normale lessen zoals en Engels en wiskunde, want hun gave is niet het enige wat hun bijzonder maakt. Ze bezitten over magische krachten. Sommige hebben de krachten van hun ouders gekregen, bij anderen was het er gewoon. Niet alle leerlingen bezitten over die krachten. Er zitten ook leerlingen bij die het daglicht niet kunnen verdragen, en leerlingen die eens per maand in een wolf veranderen.

    De school bestaat uit twee afdelingen: De Caligas, daar komen de meest sluwe en listige leerlingen in. De Leonim, waar de meest dappere en moedige leerlingen in zitten.



    De Caligas:
    May Rose White ~ Weerwolf ~ energie 'aftappen' ~ HurtedHeart
    Alexis Freya Johnson ~ heks ~ geestelijk manipuleren ~ Valentino
    - Aurora 'Aury' Ember Montgomery ~ vampier ~xMarvelous
    Nathan Alexander Daniëls ~ half vampier, half demoon ~illusies vormen ~ Iheartmusicc
    Jace Daniël Fox ~ vampier ~ iemands lichaam overnemen ~ Morticia
    - Philip Wayne Parker ~ weerwolf ~ elektriciteit besturen ~ Password
    2 jongens en 2 meisjes

    De Leonim
    Feline Haven Chase~ Heks ~ Elementen besturen ~ xMarvelous
    Destiny Milexi Ramirez ~ half heks, half weerwolf ~ telekinese ~IHeartMusicc
    Louise Erika Sweet ~ vampier ~ vliegen ~ RainbowShine
    - Celeste Jade Fox ~ half vampier, half heks ~ ijs ~ Morticia
    Jayden Jason Bright ~ half vampier, half tovenaar ~ immuun voor andermans gaven ~ HurtedHeart
    Jerry 'Jer' Ralph Moore ~ weerwolf ~ telepathie ~ Password
    - Lucas Justin Porter ~ tovenaar ~ kan onzichtbaar worden ~ xMarvelous
    1 meisje en 2 jongens


    Regels:

    -Minimaal 3 regels schrijven
    -16+ is toegestaan
    -Geen 'perfecte' personages
    -Eerst max. 2/3 personages [jongen en meisje]
    -Liever alleen meedoen als je niet al na 1 topic stopt
    -OOC graag [], () of {}
    -Het zijn twee afdelingen waar rivaliteit tussen is dus ze zijn niet allemaal beste vriendjes van elkaar, juist eerder het tegenovergestelde
    -Ik open de nieuwe topics, ik kom elke dag wel online en als ik een paar dagen weg ben wijs ik iemand anders aan die het topic kan openen.


    Story


    Het is de eerste lesdag.

    begane grond
    1e verdieping
    2e verdieping
    3e verdieping


    [ bericht aangepast op 19 mei 2012 - 21:17 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Celeste Jade Fox.
    “Celeste,” Ik ril een beetje als ik hoor hoe zacht hij mijn naam zegt. “Ik begrijp je, maar je hebt deze angst alleen doordat je het wel eens gezien heb? Niet…” Hij liet even een pauze vallen, die voor mij al veel te lang duurde. Niet die zin afmaken, Geovanni… “Niet omdat je zelf iets heb meegemaakt?”
    Ruis komt er in mijn oren, mist in mijn hoofd waardoor ik niet normaal meer kan nadenken en zwarte vlekken voor mijn ogen. Het voelt alsof ik word opgezogen in een zwart, leeg en koud gat, waar ik alleen verder kan rotten en niemand me kan helpen.
    Mijn mond doe ik open om gelijk te protesteren, maar de mist die in mijn hoofd zit, laat iets zien dat ik vergeten was. Ten minste, iets dat ik weggestopt had en liever wilde dat ik dat nooit meer zou weten, nooit meer zou zien.
    “Jace, we moeten nu echt terug…” Ik pakte hem bij zijn schouders en probeerde een arm over mijn schouder te doen, zodat ik hem kon tillen, maar hij was veel te zwaar en ook veel sterker dan mij. Er lag een wazige, donkere blik in zijn ogen en hij leek helemaal niet bij zinnen. Niet de opgewekte, blije Jace die ik vroeger kende. Eerder… een vreemde die in zijn lichaam leefde.
    “En je moet echt geen meisjes meer gebruiken, het is genoeg zo… ze hebben pijn, Jace…” Mijn stem klonk erg onzeker, maar ik probeerde het te verbergen door mijn gezicht van hem af te wenden. “Dat meisje van net… ze leeft nu met een litteken dat niet meer geheeld kan worden… nooit meer misschien zelfs…!” Ik verhief mijn stem een beetje, maar wist gelijk dat het geen goede actie was.
    Jace pakte me bij mijn schouders en duwde me tegen de muur aan, hij kon me gemakkelijk tillen, want zelfs nu hij helemaal van de aarde was, was hij nog sterker dan ik. “Dat meisje vroeg erom,” Siste hij, terwijl hij zijn handen naast mijn hoofd tegen de muur drukte en keek me toen op een bepaalde manier aan die ik helemaal niet vertrouwde. “Misschien jij ook wel…” Mijn ogen waren wijdopen gegaan en ze leken net schoteltjes, terwijl ik mijn handen klam voelde worden. “J-jace, ik… ik… ben je nichtje, j-je familie… Houdt op!” Het laatste schreeuwde ik, aangezien ik voelde hoe hij mijn lichaam binnentreedt met zijn kracht. Waarom kon hij dan ook lichamen overnemen? “Denk je dat mij dat wat uitmaakt?” Dat was het laatste wat ik hoorde en toen werd het zwart, ik had helemaal geen kracht meer gehad om hem überhaupt te stoppen. Nu wist ik nog steeds niet wat hij geflikt had, maar dit was genoeg om hem niet meer te vertrouwen. Nooit meer van mijn hele leven. En zo dus ook geen andere jongens meer.

    “N-nee… N-natuurlijk niet…” Fijn, ik ben gebroken door Geovanni alsof ik een soepstengel ben. Waarom kon ik niet gewoon die stomme muur om me heen hebben? Die me tegen alles en iedereen beschermt? Die me… Weet ik veel! Ik voel me op dit moment zo verward dat zelfs mijn gedachtes me tegen spreken en ik zak tegen de deur aan naar beneden, waarna ik mijn handen tegen mijn ogen sla en er zachte snikken komen, die al snel opgevolgd werden door grotere.
    Het voelde alsof ik betrapt was op iets.

    [Omg, weet je hoe erg ik mijn best heb gedaan op deze post, lol. :'D Jace is echt een klote personage eigenlijk, beter dat hij zijn leven ge'beterd' heeft. 8D]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    [Omg, weet je hoe erg ik mijn best heb gedaan op deze post, lol. :'D Jace is echt een klote personage eigenlijk, beter dat hij zijn leven ge'beterd' heeft. 8D]


    [Wat een post! Het was een eer om 'm te lezen. ;D]

    Password schreef:
    (...)

    [Wat een post! Het was een eer om 'm te lezen. ;D]

    [Hahaha, thank you, thank you. -buigt dramatisch- Ik heb er mijn best op gedaan. :3]


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Morticia schreef:
    (...)
    [Hahaha, thank you, thank you. -buigt dramatisch- Ik heb er mijn best op gedaan. :3]


    [Nu moet ik er nog op reageren. Gister werd de laptop uit mijn handen getrokken door mijn moeder. GRRR.]

    Jerry 'Jer' Ralph Moore.

    Louise glijdt met haar vinger over een kast. "Zo te zien komt hier bijna nooit iemand," Zegt ze.
    "Ssst," Sis ik en luister of ik een teken van de dokter hoor.
    "Waar zijn die verdraaide kinderen," Gromt de dokter.
    "Oeps.." Mompel ik en hou daarna mijn mond.

    Louise Erika Sweet
    'Ssst,'Siste hij. 'Waar zijn die verdraaide kinderen,' Hoorde ik de dokter zeggen. Stiekem moest ik een beetje lachen toen de dokter dat zei 'Oeps..' Mompelde Jer en hield daarna zijn mond. na een paar minuten onze mond dicht te hebben gehouden, was hij uiteindelijk weg. 'Die is weg en blijf nog wel even weg.' Zei ik en moest stiekem nog steeds lachen


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Geovanni Naldo Nelson.

    "N-nee… N-natuurlijk niet…"
    Ik schud mijn hoofd. Opnieuw liegt ze. Ik voel me rottig dat ik er mijn gave voor moet gebruiken, maar ik wil gewoon de waarheid weten. Goedschiks of kwaadschiks.
    Mijn ogen volgen haar, wanneer ze zich tegen de deur aan naar beneden laat zakken. Opnieuw lopen de tranen over haar wangen.
    Ik voel me vreselijk. Vreselijk omdat het allemaal mijn schud is. Ik heb álle herinneringen boven gehaald. En daarom heeft ze nu enorm verdriet.
    Ik bijt op de binnenkant van mijn lip en kijk naar haar.
    Ook al weet ik dat ze dit niet wil, toch ga ik naast haar zitten. Alleen sla ik geen arm om haar heen. Dat maakt het alleen nog maar erger.
    Zwijgend blijf ik naast haar zitten, terwijl ik mijn blik op de grond gericht houdt.

    Jerry 'Jer' Ralph Moore.

    "Die is weg en blijf nog wel even weg," Zegt Louise.
    Ik grinnik zachtjes. "Dan kan ik deze krappe kamer uit," Mompel ik met een grijns.
    Niet dat ik het erg vond om met haar in één kamer te zijn. In tegendeel zelfs.

    Louise Erika Sweet
    'Dan kan ik deze krappe kamer uit,'Mompelde hij met een grijns. 'Inderdaad!' Zei ik en liep naar de deur toe. Het was niet de juiste kamer om te verstoppen als je astma had. Doen bedacht ik me opeens, zou een vampier dat ook kunnen hebben? Het zou dan wel heel gek zijn, maar wij hebben ook zuurstof nodig. Ik deed de deur open en keek even rond of er niemand was. 'Jer, weet jij een andere verstop plek dat wat meer zonlicht en minder stof heeft dan die kamer, want ik denk als we in de gangen blijven als nog problemen krijgen.'


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Jerry 'Jer' Ralph Moore.

    "Inderdaad!" Zegt ze en loopt naar de deur toe en opent deze.
    "Jer, weet jij een andere verstop plek dat wat meer zonlicht en minder stof heeft dan die kamer, want ik denk als we in de gangen blijven als nog problemen krijgen,"
    Ik haal mijn schouder op en loop dan achter haar aan naar buiten. "Wc's, ehm.. Het kamertje van Mevrouw Brown, er zitten geen ramen bij de gang en ik weet waar de sleutel ligt. Die vrouw is toch ziek," Zeg ik tegen haar.

    Louise Erika Sweet
    'Wc's, ehm.. Het kamertje van Mevrouw Brown, er zitten geen ramen bij de gang en ik weet waar de sleutel ligt. Die vrouw is toch ziek,'Zei hij tegen mij.
    Ik knikte.'Is ze niet altijd ziek? Ik zie haar zo weinig op school.'Zei ik tegen Jerry. 'ik volg jou wel.' Zei ik later.


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Jerry 'Jer' Ralph Moore.

    "Is ze niet altijd ziek? Ik zie haar zo weinig op school," Zegt ze.
    Ik knik kort. "Volgens mij wel. Of ze spijbelt gewoon," Voeg ik er aan toe.
    "Ik volg jouw wel," Zegt ze en ik sluip langs de kluisjes naar de hal en loop via de trap naar de tweede verdieping.
    Daar blijf ik staan bij de lerarenkamer. "Één momentje, zeg ik tegen haar,"

    Louise Erika Sweet
    Hij knikte kort 'Volgens mij wel. Of ze spijbelt gewoon,' Ik liep achter hem aan via de kluisjes naar de hal. En via de trap naar de 2de verdieping. Was het altijd zo rustig in school?O,wacht normaal heeft iedereen les nu...
    We blijven staan bij de lerarenkamer 'Één momentje,' Zei hij tegen mij. Terwijl hij naar die sleutel zocht ging ik wachten. Ik luisterde even of er niemand aankwam. En gelukkig kwam ook niemand


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor

    Jerry 'Jer' Ralph Moore.

    Ik geef een seintje naar Louise dat ze op wacht moet staan. Alle leraren hebben nu les, dus de lerarenkamer is verlaten. Ik glip naar binnen en gris de sleutelbos uit het daarvoor bestemde kastje en loop met Louise naar het kamertje.
    Direct weet ik de sleutel te vinden en open de deur. "Voila," Zeg ik met een triomfantelijke grijns.

    Louise Erika Sweet
    Ik volgde hem naar het kamertje. Hij wist direct de sleutel te vinden en opende de deur.'Voila,'Zei hij met een grijns. We liepen naar binnen. Binnen was alles...schoon. Er was zelfs geen lage stof te zien. 'Zo te zien maakt Mevrouw Brown alles te goed schoon.' Het leek wel of ze smetvrees had. Op de ramen was zelfs geen vlekje te zien.


    “You want weapons? We’re in a library! Books! The best weapons in the world!” ~The Doctor