• Introduction.
    Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
    Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
    Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
    De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
    Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

    Environment.
    Op het eiland staan twee gebouwen. Het cellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
    Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
    De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
    De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

    Rules.
    • 16+ mag, maar hou de details voor je.
    • Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
    • Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
    • Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
    • Naam veranderingen doorgeven.
    • Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

    Persons.
    Jailers: (Totaal 10)
    • Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
    • Quinto Thomas Reynolds - Password
    • Nicholas Boq Mead - Escritura
    • Nessarose Denise Scribe - Escritura
    • Jaelle Mai Fletcher - Gaisford
    • Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS - Afwezig.
    • Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
    Nog 1 mannelijke en 2 vrouwelijke cipiers.

    Prisoners: (Totaal 14)
    • Maya Juliëtte Adams - Aragog
    • Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
    • Nicole Joy Eastwood - xMarvelous - Afwezig.
    • Delphine Sarah Parker - Frodo
    • Dakota Moore - Endure
    • Mallory Tracy - Assassin
    • Victor Benjamin Söderberg - Mebarak
    • Luca Jones - Assassin
    • Kylian Scott Hayes - Aotearoa
    Nog 3 mannelijke en 2 vrouwelijke gevangenen.

    Iedereen die doorgestreept is, is natuurlijk nog steeds welkom, alleen heb je al een tijdje niet gereageerd.

    Topic's.
    Rollen [1].
    Rollen [2].
    Story.
    One.
    Two.
    Three.

    Cell Division.
    Cell 1: Mallory Tracy en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
    Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Delphine Sarah Parker.
    Cell 3: Dakota Moore en Nicole Joy Eastwood.
    Cell 4: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
    Cell 5: Kylian Scott Hayes en Boy.

    Daily Schedule.
    8.30 - 9.30 - Ontbijt.
    12.00 - 13.00 - Middageten.
    14.00 - 16.00 - Buiten.
    18.00 - 19.00 Avondeten.


    Have fun!

    [ bericht aangepast op 18 mei 2012 - 18:02 ]

    Victor

    De stilte tussen ons voelt prettig. Het is een stilte die me laat nadenken. Ik streel over haar benen en maak kleine vlechtjes in haar haren. Ik laat mijn hoofd op haar schouder rusten en wrijf over haar rug.
    "Zie je ze nog? Je familie."
    Deze vraag had ik eigenlijk wel verwacht al was het niet mijn favoriet. Zachtjes schud ik mijn hoofd.
    "Ik kreeg ruzie met ze," fluister ik. "En ik zie ze eigenlijk nooit."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Maya Juliëtte Adams
    ''Misschien moeten we-'' begon ze, maar ze werd ruw onderbroken door de luide bel die door de cellen galmde. ''Het komt vast wel goed, maak je geen zorgen.'' zei ze glimlachend, en omhelsde me. Ik wist niet zeker of ik haar woorden moest geloven, maar als zij het zei, was het vast wel de waarheid. Ik vertrouwde haar, en ze was één van de weinige personen die daadwerkelijk mijn vertrouwen had gewonnen.
    Nadat ze me los had gelaten, liep ze weg naar haar eigen cel. Ik zuchtte, kleedde me uit en stapte onder de hete douche.


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    Ik wist ook wel dat ik geen leuke vragen stelde, als hij mij aan een vragenvuur over mijn familie zou blootstellen zou ik er niet meer zo relaxed bij zitten weet ik. Toch vraag ik ernaar ik wil het weten en daarvoor riskeer ik zelfs het risico van wedervragen.
    'Ik kreeg ruzie met ze. En ik zie ze eigenlijk nooit'. Hij schud zijn hoofd terwijl hij zachtjes fluistert. Twijfelend knijp ik in zijn hand, ik kan wel raden waarover ze ongeveer ruzie krijgen en ik vind het niet nodig om ernaar te vragen. Met mijn duim streel ik over zijn handpalm.
    'Je mist ze?' het was zowel een vraag als een veronderstelling. Een moment dacht ik aan papa en mama maar ik schudde het van me af, ze zouden me niet meer willen kennen dus het was niet leuk om erover na te denken wat ze zouden doen als ze er nog waren.


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Victor

    "Je mist ze?"
    Ik bijt op mijn lip.
    "Sommige."
    Nee, veel van mijn broers en zussen heb ik niets mee. Vooral de jongere zijn niet erg geliefde bij mij. Ik heb sowieso niets met kinderen en aangezien mijn jongste broertje vijf is zegt het leeftijdsverschil wel genoeg. Ik neem haar hoofd tussen mijn handen en kijk haar aan. Voorzichtig druk ik mijn lippen op de hare.
    "Maar ik heb ze niet nodig," fluister ik zachtjes tegen haar lippen. "Ik heb jou."


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    [Naar wie kan ik Drew sturen? ^^]

    [Doe waar je, je goed bij voelt. Ik wil Ilsa trouwens uitschrijven.]


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Password schreef:
    [Naar wie kan ik Drew sturen? ^^]

    [Eh Maya zit nu een beetje eenzaam in haar cel, dus kijk maar of je naar haar gaat. :3.
    Ze is nu trouwens klaar met douchen, haha :'D]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    'Sommige.' Terwijl ik over dat antwoord nadenken en peins of ik daar een verdere verklaring voor ga vragen neemt hij mijn hoofd in zijn handen en buigt zich naar me toe. Hij maakt me gek, zodra ik zijn lippen op de mijne voel ben ik het gesprek haast vergeten.
    'Maar ik heb ze niet nodig. Ik heb jou.' Ik voel zijn lippen bewegen wanneer hij dat zegt. Zijn woorden raken me en ik voel mijn hart een slag overslaan. Ik wil niet als een emotioneel wrak reageren en daarom laat ik voorzichtig mijn voorhoofd tegen het zijne zakken, sluit mijn ogen zodat hij daar niets uit op kan maken en duw teder weer mijn lippen op de zijne. Mijn handen vinden zich een weg over zijn rug en trekken naar hem toe. Heel lang blijf ik niet beheerst en ik open langzaam mijn lippen waarna ik mijn mond een beetje kantel en voorzichtig mijn tong over zijn gehemelte laat glijden. Een rilling trekt over mijn ruggengraat en ik duw me vervolgens angstig tegen hem aan, zijn lichaamswarmte voelt veilig.


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Password schreef:
    [Naar wie kan ik Drew sturen? ^^]


    (Delphine is ook alleen ^^ )


    “Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

    Victor

    Ze laat me met haar lippen los en leunt met haar voorhoofd tegen de mijne. Even ben ik bang dat ik iets verkeerde heb gezegd maar wanneer ze haar lippen teder op de mijne drukt is dit gevoel volledig weg. Als snel gaat de tedere zoen over in een passionele versie. Haar tong strijkt over mijn gehemelte en is samen met de mijne in een liefdesgevecht. Haar handen glijden weer onder mijn shirt en ze drukt zichzelf stevig tegen me aan. Één van mijn handen laat ik onder haar shirtje glijden en ik kreun zachtjes. De ander laat ik rusten op haar kont.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

    Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

    Ik kan het niet voorkomen maar een serie zachte kreuntjes verlaat mijn mond. voorzichtig open ik mijn ogen. Zijn hand glijdt over mijn rug en ik verstijf even, niet snel daarna ontspan ik me weer opnieuw.
    'Vic,' fluister ik zachtjes met een lichte hijging in mijn stem.
    Mijn andere hand klemt zich vast in zijn haren en mijn vingers duw ik nu in zijn huid. Glimlachend zuig ik op zijn lip en duw dan mijn kin tegen m'n hals en kijk hem vanonder mijn wimpers glimlachend aan.
    'ogod,' grinnik ik, de tintelingen trekken door mijn lippen en ik duw ze op elkaar. Het is lang geleden dat ik iemand gekust heb met gevoel. Ik schud grijnzend mijn hoofd en in gedachte verbeter ik mezelf het is de eerste keer dat ik het doe.


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    -Kylian-
    Drew liep me achterna. Als hij enigszins verstand in die harses van hem had, zou hij wel weten dat hij beter wat rustiger kon doen.
    "En jij gaat nu van mij verwachten dat ik je anders ga behandelen, omdat je je woede niet kan beheersen?" vroeg hij. Ik stak mijn handen weer in mijn zak en draaide me om. In een blik zag ik dat Dakota licht lachend tegen de muur stond. Ze moet eens weten, het was niet grappig! Iets waar je zelf niets aan kunt doen is niet grappig! 
    "Laat ook maar!" zei ik kwaad. "het is niet eens mogelijk om uit te leggen dat ik er niks aan kan doen. Lees mijn dossier nou maar en kom later terug als je eindelijk beseft wat er echt aan de hand is!" knarsetandend beende ik snel de gang uit. Eerste links, tweede links en dan een stuk rechtdoor om vervolgens de tweede rechts te pakken. Zo eindelijk bij mijn eigen cel! De deur was nog open, nadat ik binnen was ging hij dicht en plofte ik op mijn bed. Door de stille omgeving werd ik gelukkig weer wat rustiger. Hopelijk snapte die vent dat hij beter niet kon sollen met mij. Dat zou nog eens gevaarlijk af kunnen lopen.

    [@Aragog @Frodo: Drew stuur ik naar Maya.
    @Mebarak: Oké, Ik haal Ilsa weg.
    Ik ga trouwens een nieuwe mannelijke cipier aanmaken en Courtney weghalen. Dan stuur ik die naar Delphine oké?

    Edit: Kylian heeft gereageerd. Ik maak een nieuwe cipier en die gaat naar Delphine, Drew blijf bij Dakota en Kylian. De cellen zijn niet dicht. Maya mag ook naar Delphinet toe gaan.. S:

    Edit 2: Drew naar Maya, nieuwe cipier naar Delphine.]

    [ bericht aangepast op 18 mei 2012 - 15:45 ]

    [aahw arme Beau is ze loner maar aangezien ze een beetje vastgeplakt zit aan Vic zal ze het niet snel doorhebben]


    You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

    Victor

    Haar kleine korte kreuntjes stellen me gerust. Ik voel dat ze onder mijn aanraking verstijft maar ook weer ontspant.
    "Vic," zegt ze wat hijgend.
    Ze verstrengeld zich in mijn haren en ze zuigt weer op mijn onderlip. Dit keer is het weer mijn beurt om zachtjes te kreunen.
    "Oh God," grinnikt ze.
    Grijnzend kijk ik haar aan en ik haal een hand door haar haren.
    "Wat 'Oh God?" vraag ik met een kleine grijns.


    "The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."