[RPG] Alcatraz - Two. - Speeltopics

Introduction.
Alcatraz is een eiland in de Baai van San Francisco, Verenigsde Staten. Het is geen groot eiland en daarom wordt het complete eiland gebruikt voor een gevangenis. Vandaar dat de naam van de gevangenis Alcatraz is.
Het is een van de beruchtste gevangenissen van Amerika. Niet alleen volwassenen worden er vastgehouden, ook jongeren moeten eraan geloven.
Er is geen gezondheidszorg, het eten is er slecht en er breken vaak ruzie's uit wegens discriminatie van rassen. De cipiers zijn eveneens vreselijk. De meeste zijn alles behalve vriendelijk en delen straffen uit voor het minste of geringste.
De jongeren houden zich in leven met de brieven van familie en vrienden die ze eenmaal per week krijgen, als hun familie überhaupt nog contact wilt houden. Voor sommige wordt het allemaal te veel, ze proberen uit te breken, maar komen niet verder dan de bossen van het eiland. Anderen leggen zich er bij neer en overleven, maar is dat wel de goede keus?
Alleen de sterkste overleven Alcatraz.

Environment.
Op het eiland staan twee gebouwen. Hetcellencomplex en het gebouw voor de cipiers.
Het cellencomplex bestaat uit honderden cellen. Iedere cel is precies hetzelfde. De ruimte is een paar vierkante meter en de deur is van tientallen lagen ijzer, daar komt niemand doorheen. Op ooghoogte is er een luikje, waardoor de bewakers de gevangenen in de gaten houden. De gevangenen zitten met twee personen per cel. Ze hebben twee losse kamers, zonder ramen. In de ene staat een bank, tafel met stoel en en twee simpele bedden. De andere kamer is voorzien van een douche, wc en wasbak. Af en toe - Er zijn geen vaste tijden - mogen de gevangenen naar buiten. Er is geen streng toezicht, dus er ontstaan vaak conflicten.
De cipiers leven in uiterste luxe. Ieder heeft zijn eigen kamer met televisie en computer. Voor die mensen worden lekkere maaltijden gekookt door topkoks. Ondanks de luxe kunnen sommige het werk niet aan en verlaten het eiland per boot of helikopter. Dat is tevens ook de enige manier om het eiland te verlaten. Roeien heeft geen zin, het vaste land is te ver weg. Wanneer een gevangene ziek of ernstig gewond raakt, wordt deze aan zijn lot over gelaten of soms, in het uiterste geval naar een ziekenhuis op het vaste land gebracht.
De verdere omgeving van is voor het grootste gedeelte bos of grasvlakte.

Rules.
• 16+ mag, maar hou de details voor je.
• Speel realistisch. Wanneer dit niet gebeurt, wijs ik je erop.
• Minimaal 7 tot 10 regels in het speeltopic (Zie tips: Klik hier).
• Alleen ik open nieuwe topic's of ik geef toestemming om het te doen.
• Naam veranderingen doorgeven.
• Als je afwezig bent voor een langere tijd, moet je het melden anders wordt je personage verwijderd.

Persons.
Jailers: (Totaal 10)
• Andrew Rayan Powell (Drew Foster) - Password
• Nicholas Boq Mead - Escritura
• Boy - TheRumIsGone
• Jacob Russell Brand - Tisiphone
• Nessarose Denise Scribe - Escritura
• Girl - Space
• Alexandra Erin Violet Roselynn - LEADERLOUIS
• Samantha-May Rodriguez - IHeartMusicc
• Ilsa Minnie Macke - Mombasa
Nog 1 mannelijke cipier.

Prisoners: (Totaal 14)
• Courtney Valentina Ferguson - Password
• Maya Juliëtte Adams - Aragog
• Merylle Auréle 'Beau' Blanche - scribere
• Nicole Joy Eastwood - xHeavenlyx
• Chayenne Sharona Lopez - NightShot
• Delphine Sarah Parker - Frodo
• Dakota Moore - Endure
• Mallory Tracy - Assassin
• Diego Palimvor Silence - xJohnnyDepp
• Victor Benjamin Söderberg - Mombasa
• Luca Jones - Assassin
• Jayden Jason Bright - HurtedHeart
• Kylian Scott Hayes - Aotearoa
Nog 1 mannelijke gevangene

Topic's.
Rollen [1].
Rollen [2].
Story.

Cell Division.
Cell 1: Courtney Valentina Ferguson en Merylle Auréle 'Beau' Blanche.
Cell 2: Maya Juliëtte Adams en Dakota Moore.
Cell 3: Mallory Tracy en Chayenne Sharona Lopez.
Cell 4: Delphine Sarah Parker en Nicole Joy Eastwood.
Cell 5: Diego Palimvor Silence en Jayden Jason Bright.
Cell 6: Victor Benjamin Söderberg en Luca Jones.
Cell 7: Kylian Scott Hayes en Boy.

Daily Schedule.

8.30 - 9.30 - Ontbijt.
12.00 - 13.00 - Middageten.
14.00 - 16.00 - Buiten.
18.00 - 19.00 Avondeten.


Have fun!

[ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 11:43 ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

Victor Benjamin Söderberg

Ik voel haar hand op mijn schouder. Dit wil ik niet. Ik wil geen medelijden en al zeker niet van haar. Ik had dit niet moeten vertellen maar het brandt op mijn lippen. Niemand. Niemand weet dat het niet waar is. Zelfs mijn bloedeigen moeder weet het niet. Ik kon het haar niet vertellen. Het zou klinken als een excuus en ik maak geen excuses.
"Ik geloof je."
Van deze woorden schrik ik een beetje. Ze gelooft me. Ik wil met mijn hoofd schudden maar houd het tegen. Het zou overkomen als ontkenning van mijn eigen woorden. Ze draait me voorzichtig om en veegt de tranen uit mijn gezicht. Met haar andere hand raakt ze heel ligt mijn vingers aan. Ik knipper de tranen weg en haal een hand door mijn haren. Diep haal ik adem en ik bijt op mijn onderlip. Voorzichtig ga ik zitten en ik leg mijn handen netjes op mijn schoot.
"Je weet dit niet hè," zeg ik zachtjes.
Als ze het door verteld heb ik altijd nog mijn ontkenning. De rechtbank staat op dit vlak achter me en daar kan niemand iets aan veranderen. Maar helder nadenken over de gevolgen van mijn emotionele uitspatting kan ik op dit moment niet. Mijn hoofd is verstopt met Mary. Ze spookt er de hele tijd rond. Haar lange kastanje bruine haren, haar slanke soepele vinger, haar mooi vrouwelijk gevormde lichaam. Alles aan haar was zo mooi. Zowel haar innerlijk als haar uiterlijk. Lief, meegaand, bezorgd. Alhoewel dat laatste -samen met haar naïefe eigenschappen - haar dood is geworden.

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Ik werp even een blik over mijn schouder en zie dan dat ik een of ander opstootje gemist heb. Het smerige ontbijt dat eigenlijk bedoeld is om op te eten hangt in klodders aan de muren en cipiers struinen als een stel woeste bijen door de zaal. Het relletje is van korte duur geweest en ik vermoed dat het is ontstaan uit verveling, niet interessant dus. Niemand lijkt het onderonsje tussen mij en Vic op te merken en dat is mooi meegenomen. Veel spijt heb ik niet, dit is veel interessanter dan een relletje of nouja een rel wil ik het eigenlijk niet eens noemen. Snel draai ik mijn hoofd weer naar Victor en ik laat mijn ogen even over zijn gezicht glijden, vervolgens kijk ik hem recht in z'n ogen. Hij gaat zitten, legt z'n handen in z'n schoot en zegt zachtjes 'Je weet dit niet hè'.
Ik blijf even stil het is vreemd om hem zo kwetsbaar te zien. Vreemd en ergens is het vermakelijk. Nu weet ik in ieder geval wat ik niet moet doen op mijn zwakke momenten.
 'Ik hou m'n mond Vic,' beloof ik hem. Zijn geheimpje is veilig bij mij zolang ik er geen reden toe zie om dat met anderen te delen. Ik wil zeggen dat hij me moet vertrouwen maar bedenk me dat zoiets wel heel erg ongeloofwaardig klinkt uit mijn mond. Ik hoef het ook niet te zeggen veel keuze heeft hij niet. Ik laat me op de grond zakken en schuif mijn knieën onder m'n lichaam. Ik vraag me af of het te vroeg is om door te vragen en besluit voorzichtig te zijn en voorlopig niets te vragen. Even werp ik hem een blik toe mijn ogen staan bezorgd en begrijpend maar hij lijkt ergens anders met zijn gedachten. Ik zwijg en wacht tot hij iets zegt, mocht hij behoefte hebben om te praten dan zal hij dat nu doen weet ik.

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Benjamin Söderberg

"Ik hou m'n mond Vic," zegt ze.
Wat ik erover moet denken weet ik niet. Of ik haar echt kan vertrouwen, nee, niemand kan je hier vertrouwen. Ik zucht diep en open mijn mond op iets te zeggen maar sluit hem ook weer omdat ik niet weet wat. Zachtjes bijt ik weer op mijn onderlip en ik laat mijn hoofd op mijn handen steunen. Waarschijnlijk is dit vertellen het domste in mijn leven geweest maar ik moet het gewoon kwijt, het kon niet anders. Het moest. Mary danst verder door mijn hoofd. Haar haren zwieren in het rond. Ze zijn prachtig netzoals zij. Ze lacht haar witte tanden bloot en loopt op me af. Wacht nee, ze loopt niet. Ze heeft nog nooit gelopen. Het lijkt altijd alsof ze vliegt. Haar voeten lijken de grond net niet te raken. Ze legt, zoals ze altijd deed, haar armen rond mijn hals en drukt een klein kusje op mijn voorhoofd. Ik mis haar. Haar -irritante- gewoontes. Haar sierlijke bewegingen, alles. Ik open mijn ogen weer en kijk naar Beau.
"Ze was zo mooi," mompel ik zachtjes.
"Ik hield echt van haar. Nog nooit heb ik zo erg van iemand gehouden."

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[we hebben nog niks op de muur gesmeerd volgens mij...]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[Dan zit er bij deze eten op de muur ]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

xJohnnyDepp schreef:
[we hebben nog niks op de muur gesmeerd volgens mij...]

[Van het kleine voedselgevecht zit er eten op de muur (: ]

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[sorry dat voedselgevecht had ik niet meegekregen had niemand mij verteld ]

---

"It's funnier in Enochian." ~ Castiel

[Ik ben wakker, goedemorgen! Ik ga even aankleden en dan reageren. (:]

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Het Ontbijt loopt uit merk ik. Daar heb ik absoluut geen moeite mee, mijn cel is niet zo'n leuk vooruitzicht namelijk. Juist daarom zou ik iets moeten verzinnen iets om de tijd te doden. Zover is het nog niet, ik zit nog steeds in de eetzaal tegenover Victor, de vloer voelt koud aan mijn benen. In de gevangenis is het altijd koud en kil en ik weet dat buiten de zon schijnt. Nu het weer goed is, is het allemaal goed te doen maar zodra de temperatuur gaat dalen zullen de complicaties optreden. Lijkt me ook niet vreselijk ik weet dat mensen zullen afzwakken in de loop van de tijd. Ik ook, dat idee jaagt me angst aan een van de redenen dat ik iedere dag dat voedsel naar binnen werk. Sterk blijven, zowel fysiek als mentaal dat is mijn eerste prioriteit als ik daar van verzekerd ben dan kan ik me richten op mijn vermaak. Ik kijk weer naar Vic hij heeft het moeilijk zo te zien. Hij kijkt me opeens aan
'ze was zo mooi. Ik hield echt van haar. Ik heb nog nooit zo erg van iemand gehouden.' hij mompelt het zachtjes. Mooie woorden, het is duidelijk dat hij van haar hield, dat hij echte liefde heeft gekend zoals ik die nooit gekend heb en als het aan mij ligt ook nooit zal kennen. Zijn woorden hebben voor mij geen emotionele waarde, ik kan me er geen beeld bij vormen. Ik schuif naar de muur zodat ik naast hem zit. 'wat is haar naam?' vraag ik voorzichtig. 

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

[Ik ga even eten en daarna kan ik op de pc want ik zit nu op m'n iPod tot straks]

[ bericht aangepast op 6 mei 2012 - 10:10 ]

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-

Victor Benjamin Söderberg

Ik haal nogmaals mijn hand door mijn haren. Het trekje wat ik nooit meer kwijt ga raken. Het is verschrikkelijk en irritant. Mary danst nog steeds door mijn hoofd. Ik ben haar wel kwijt geraakt. De boosheid is inmiddels verdwenen, het enige wat over is gebleven is dit zielige hoopje Victor meer niet. Vroeger was ik echt, puur. Nu speel ik al jaren een toneelstukje, één groot dramatisch toneelstuk bestaant uit vrouwen en mij. Er een verhaallijn zit er niet in. Het is meer porno, daar kan je het meer vergelijken. Het stelt niets meer voor mijn leven. Helemaal niets. Dag in dag uit is het zelfde. Speel ik het zelfde spelletje maar het werpt zijn vruchten niet meer af. Ik kan nergens echt meer van genieten. Ik beveel mezelf ergens van te genieten maar het lukt gewoon niet. Al was het gelukt om Chayenne mee te krijgen, was alles zonder gevoel gebeurd. Het zou leeg zijn, geen spektakel niets. Het enige wat ik op dit moment wil is liefde, echte liefde.
"Wat is haar naam?"
Beau's woorden schrikken me op. Ik kijk haar aan en zucht.
"Maryl," zeg ik zachtjes.
"Mary. Ze werd altijd boos als je haar Maryl noemde. Ze zei dat het de meest lelijke naam in de hele wereld was maar de naam paste goed bij haar. Maryl is merel. Merels zijn vrij om te gaan en te staan waar ze willen, zo was Mary."
Ik slik de brok in mijn keel weg en doe mijn best om mijn stem niet te laten breken.
"Ik mis haar gewoon. De rest kan me gestolen worden, het maakt me niet uit wat men hier met me doet. Ik wil haar gewoon weer terug. Of zij nou hier heen komt of ik naar haar, het kan me niets schelen."

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

[Ik ben aan het leren dus snel reageer ik nu helemaal niet meer.]

---

"The only way of finding a solution is to fight back, to move, to run, and to control that pressure."

Andrew Rayan Powell (Drew Foster).

Ze schud haar hoofd kort en kijkt me aan.
Ik wacht op een verdere uitleg of een antwoord, maar het blijft stil. Ik hou het ook maar even zo.
"Ik weet het niet," Zegt ze plotseling.
Wacht even, je weet toch wel of je vriendje of je ex nog leeft?
"Toen de politie binnen viel ben ik hem kwijt geraakt in de verwarde situatie. Ik weet niet eens waar hij is, laat staan of hij ook in de gevangenis zit," Ze haalt haar schouders op.
In ieder geval zit Lucas niet in deze gevangenis. En hij zal hier ook niet heen komen, want er staat verder niks in de planning over ene Lucas.
"Maar het boeit me niets. Ik wil geen woord meer over die jongen horen, nooit meer. Hij is verleden tijd," De laatste zin zei ze met extra nadruk.
Ik begrijp haar niet. Oké, ik snap dat ze Lucas achter zich gelaten heeft, maar waarom die nadruk? Het klinkt alsof ze wilt nadrukken dat ze single is. Vreemd, aangezien ik mijn best doe om niet met gevangenen te daten. Met de nadruk op 'mijn best doen'. Meestal lukt het me toch niet. Als vrouwen een lange tijd zonder jongens zitten, kunnen ze rare dingen gaan doen.
Ik onderdruk een grijns en kijk haar aan. Mijn hand wrijft nog steeds troostend over haar rug.
"Lucas is verleden tijd en ik snap dat je er spijt van heb, maar je zult je straf hier moeten uitzitten, hoe vreselijk dat ook is," Zeg ik rustig.

Delphine Sarah Parker


Het voelt als een verlossing als ik uitgepraat ben. Alle woorden die ik heb opgekropt en tegen niemand kon zeggen, zijn eruit. Wie had ooit gedacht dat ik het allemaal tegen een cipier zou zeggen, die ook nog eens constant in mijn gedachten zit? Ik voel zijn duim over mijn onderrug strelen en zucht zachtjes van genot. Natuurlijk vat hij dit allemaal heel anders op dan ik, maar voor één moment lang kan het me niets schelen.
"Lucas is verleden tijd en ik snap dat je er spijt van heb, maar je zult je straf hier moeten uitzitten, hoe vreselijk dat ook is." zegt hij met die kalme stem van hem.
Een scheve grijns trekt over mijn gezicht.
"Dat snap ik ook wel." dan kijk ik hem nog eens recht in de ogen aan. "Want zo'n lieverdje ben ik niet, niet geweest en zal ik ook nooit zijn."

---

“Moonlight drowns out all but the brightest stars.” - Tolkien

[nu ga ik echt naar de bakker ben zo terug]

Merylle Aurele Virginie Isabelle Blanche -Beau-

Ik slik zoals hij daar zit, het raakt me. Ik voel iets op me drukken alsof de lucht uit m'n longen geperst wordt, mentale pijn. Ik duw mijn nagels in mijn handpalm en draai mijn hoofd opzij maar het beeld van Victor blijft. Ik kijk even naar het plafond wanneer ik merk dat mijn ogen beginnen te prikken. Hij doet me denken aan mezelf tien jaar geleden, ik ben niet van plan het toe te geven, deze image deze houding. Het heeft me jaren gekost en het voelt als mijn tweede huid veilig en vertrouwd. Het enige gevoel dat tot nu toe is doorgedrongen is diepe en pure haat, haat jegens Matt, het is de perfecte uitvlucht niets meer voelen. Laf maar ik ben de enige die dat weet.  Ik kijk naar Victor, hij mag niet net zo worden. Behoedzaam leg ik mijn hand op de zijne. Ik weet het zeker dit vertel ik niet verder, uit respect. Niet zozeer respect voor Vic maar een eerbetoon aan scarlett en daan zo voelt 
"Mary. Ze werd altijd boos als je haar Maryl noemde. Ze zei dat het de meest lelijke naam in de hele wereld was maar de naam paste goed bij haar. Maryl is merel. Merels zijn vrij om te gaan en te staan waar ze willen, zo was Mary." Ik schrik op. Waar gaat dit over, ik denk aan mijn eigen naam. Het is ervan afgeleid en heeft dezelfde betekenis alhoewel ik mezelf niet bepaald als vrij bestempel. Allesbehalve. Ik klem mijn kaken op elkaar.
"Ik mis haar gewoon. De rest kan me gestolen worden, het maakt me niet uit wat men hier met me doet. Ik wil haar gewoon weer terug. Of zij nou hier heen komt of ik naar haar, het kan me niets schelen."
Dit keer raken zijn woorden me wel ergens. Ik zet mijn gevoel uit. Dit zou een perfect moment zijn om terug te keren naar mijn cel waar ik me kan herpakken en zorgen dat dit soort momenten nooit meer terugkeren.
'Ik weet het Vic ik weet het,' zucht ik zachtjes terwijl ik in zijn hand knijp en mijn hoofd tegen de muur laat steunen. Ik weet niet meer of ik acteer of de waarheid spreek.

---

You can turn off the sun, but I'm still gonna shine -The remedy-